Temat interpretacji

Podziału majątku wspólnego oraz spłata przez męża po rozwodzie przeważającej części albo całości kredytu zaciągniętego w czasie trwania ustawowej wspólności majątkowej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 5 czerwca 2019 r. (data wpływu 10 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych podziału majątku wspólnego oraz spłaty przez męża po rozwodzie przeważającej części albo całości kredytu zaciągniętego w czasie trwania ustawowej wspólności majątkowej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych podziału majątku wspólnego oraz spłaty przez męża po rozwodzie przeważającej części albo całości kredytu zaciągniętego w czasie trwania ustawowej wspólności majątkowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawczyni jest obecnie w związku małżeńskim, w którym panuje ustrój małżeńskiej wspólnoty majątkowej. Wnioskodawczyni i jej małżonek zaciągnęli wspólnie w banku kredyt hipoteczny (jako dłużnicy solidarni) celem kupna oraz zabudowy nieruchomości. Nieruchomość ta wchodzi obecnie w skład małżeńskiego majątku wspólnego małżonków. Małżonkowie planują rozwód oraz podział majątku wspólnego. W wyniku podziału majątku wspólnego własność kredytowanej nieruchomości przejdzie w całości na Wnioskodawczynię (bez jakichkolwiek spłat na rzecz małżonka).

Małżonek Wnioskodawczyni kierując się koniecznością zabezpieczenia potrzeb bytowych Wnioskodawczyni oraz ich wspólnych małoletnich dzieci będzie dokonywał ponadto samodzielnej spłaty kredytu hipotecznego zaciągniętego przez małżonków wspólnie na potrzeby kupna oraz zabudowy nieruchomości, która przejdzie na wyłączną własność Wnioskodawczyni (na skutek dokonania podziału majątku wspólnego). Spłaty tak zaciągniętego kredytu obecny jeszcze małżonek Wnioskodawczyni dokonywać będzie w przeważającej części (więcej niż 50% kwoty kredytu) albo w całości zwalniając jednocześnie Wnioskodawczynię na przyszłość

z chwilą przeprowadzenia podziału majątku wspólnego z obowiązku zwrotu spłat kredytu dokonanych przez niego na rzecz banku.

Wnioskodawczyni pozostanie więc współdłużnikiem solidarnym banku (wraz ze swym byłym mężem) oraz wyłącznym właścicielem wspólnej jeszcze w chwili obecnej nieruchomości małżonków, natomiast kredyt zaciągnięty na zakup i zabudowę tej nieruchomości spłacać będzie w przeważającej części albo w całości obecny jeszcze (a wkrótce były) małżonek Wnioskodawczyni będąc współdłużnikiem solidarnym banku, niebędący już jednak wówczas współwłaścicielem nieruchomości, na której zakup oraz zabudowę kredyt został zaciągnięty.

Podziału majątku wspólnego małżonkowie zamierzają dokonać zgodnie albo w drodze sądowej, albo przed notariuszem.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania.

Czy z tytułu wpłat dokonywanych przez małżonka Wnioskodawczyni (już po ustaniu małżeństwa) na rzecz spłaty wspólnego kredytu zaciągniętego na zakup oraz zabudowę nieruchomości, która stanie się wyłączną własnością Wnioskodawczyni (na skutek dokonania podziału majątku wspólnego małżonków), przy jednoczesnym zrzeczeniu się przez małżonka w stosunku do Wnioskodawczyni (w chwili dokonywania podziału majątku wspólnego) jakichkolwiek roszczeń o zwrot wpłat wniesionych przez niego do banku na rzecz spłaty wspólnego kredytu (nawet jeśli przekroczą one połowę wartości kredytu), po stronie Wnioskodawczyni powstanie (a jeśli tak to w jakim momencie to nastąpi) obowiązek podatkowy wynikający w szczególności z jednego z następujących ewentualnych zdarzeń podatkowych:

• ewentualnego powstania korzyści majątkowej Wnioskodawczyni podlegającej opodatkowaniu podatkiem z tytułu darowizny uczynionej przez męża w sytuacji, w której podział majątku wspólnego małżonków przeprowadzony zostanie przed sądem i Wnioskodawczyni stanie się wyłącznym właścicielem nieruchomości a jej mąż zobowiąże się do samodzielnej spłaty kredytu hipotecznego zaciągniętego wspólnie z Wnioskodawczynią na potrzeby zakupu oraz zabudowy tejże nieruchomości, zwalniając jednocześnie Wnioskodawczynię (z chwilą dokonania podziału majątku wspólnego) z obowiązku zwrotu wszelkich przyszłych wpłat dokonanych przez niego na poczet spłaty tego kredytu (Wnioskodawczyni pozostanie przy tym dłużnikiem solidarnym banku), w którym zaciągnięty został kredyt); (pytanie ozn. we wniosku nr 3)
• ewentualnego powstania korzyści majątkowej Wnioskodawczyni podlegającej opodatkowaniu podatkiem z tytułu darowizny uczynionej przez męża w sytuacji, w której podział majątku wspólnego małżonków przeprowadzony zostanie przed notariuszem i Wnioskodawczymi stanie się wyłącznym właścicielem nieruchomości a jej mąż zobowiąże się do samodzielnej spłaty kredytu hipotecznego zaciągniętego wspólnie z Wnioskodawczynią na potrzeby zakupu oraz zabudowy tejże nieruchomości, zwalniając jednocześnie Wnioskodawczynię (z chwilą dokonania podziału majątku wspólnego) z obowiązku zwrotu wszelkich przyszłych wpłat dokonanych przez niego na poczet spłaty tego kredytu (Wnioskodawczyni pozostanie przy tym dłużnikiem solidarnym banku, w którym zaciągnięty został kredyt). (pytanie ozn. we wniosku nr 4)

Zdaniem Wnioskodawczyni, w objętym niniejszym wnioskiem stanie faktycznym i przyszłym nie powstanie obowiązek podatkowy wynikający, czy to z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też z ustawy o podatku od spadków i darowizn w żadnym z 4 wcześniej opisanych wariantów (potencjalnych zdarzeń podatkowych).

Powyższe stanowisko Wnioskodawczyni motywuje w ten sposób, że jej obecny jeszcze małżonek pozostaje współdłużnikiem solidarnym banku i niezależnie od faktu, że nie będzie już współwłaścicielem kredytowanej nieruchomości, spłacać będzie swój własny dług. Ponadto, spłaty dokonywane przez współmałżonka mieć będą de facto charakter alimentacyjny służyć będą bowiem zaspokojeniu potrzeb bytowych byłej żony (Wnioskodawczyni) oraz wspólnych małoletnich dzieci małżonków (kredyt zaciągnięty został na zakup i zabudowę nieruchomości, w której zamieszkują i zamieszkiwać będą dalej Wnioskodawczyni i wspólne małoletnie dzieci małżonków).

Niezależnie więc od faktu, czy do podziału majątku wspólnego i zwolnienia Wnioskodawczyni przez małżonka z obowiązku przyszłego zwrotu dokonywanych przez niego wpłat na spłatę wspólnego kredytu małżonków dojdzie przed sądem, czy przed notariuszem, spłaty takie nie będą stanowić, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, przychodu Wnioskodawczyni, ani też podlegającej opodatkowaniu podatkiem od darowizn, darowizny czynionej przez byłego małżonka na rzecz Wnioskodawczyni.

Na potwierdzenie własnego stanowiska Wnioskodawczyni przywołuje:

1. interpretację podatkową z 5 lutego 2015 r. Znak: ITPB2/415-1015/14/BK;
2. interpretację podatkową z 30 listopada 2018 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4015.101.2018.1.BFP;
3. interpretację podatkową z 15 marca 2018 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4011.418.2017.3.HS;
4. interpretację podatkową z 8 stycznia 2019 r. Znak: 0115-KDIT2-1.4011.428.2018.1.AS;
5. interpretację podatkową z 5 kwietnia 2018 r. Znak: 0113-KDIPT2-2.4011.76.2018.3.MK;
6. interpretację podatkową z 24 kwietnia 2019 r. Znak: 0114-KDIP3-1.4011.220.2019.1.EC;
7. interpretację podatkową z 17 grudnia 2018 r. Znak: 0113-KDIPT2-2.4011.554.2018.2.AKR;
8. interpretację podatkową z 5 lutego 2015 r. Znak: ITPB2/415-1015/14/BK;
9. interpretację podatkową z 14 czerwca 2016 r. Znak: IBPB-2-1/4515-105/16/MD;
10. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 30 czerwca 2016 r. w sprawie o sygn. akt II FSK 3560/14.

Wnioskodawczyni zwraca się jednakże o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej w powyższej sprawie, celem uzyskania pewności co do ewentualnych obciążeń publicznoprawnych, które powstać mogłyby po jej stronie w związku z planowanym przez małżonków podziałem majątku wspólnego i sposobem spłaty wspólnego zobowiązania kredytowego względem banku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni wyłącznie w zakresie podatku od spadków i darowizn. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 644 ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej podatkiem, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
2. darowizny, polecenia darczyńcy;
3. zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.

Ponadto, zgodnie z art. 1 ust. 2 ww. ustawy podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn określony w art. 1 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn jest katalogiem zamkniętym. Wobec tego wymienione w nim tytuły nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych stanowią jedyne przypadki podlegające opodatkowaniu tym podatkiem.

Katalog tytułów opodatkowania wymieniony w powyższym przepisie art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn ma charakter zamknięty, co oznacza, że nabycie jedynie w drodze tych czynności prawnych może podlegać opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Jak stanowi art. 5 cyt. ustawy, obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Jako, że Wnioskodawczyni odnosi się w zadanych pytaniach do nabycia tytułem darowizny to koniecznym jest w interpretacji wskazanie kiedy z tytułu tego nabycia powstaje obowiązek podatkowy i przybliżenie definicji tegoż określenia.

Stosownie do treści art. 6 ust. 1 pkt 4 tej ustawy, obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze darowizny z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera pojęcia darowizna, dlatego w tym zakresie należy stosować prawną definicję tego pojęcia unormowaną w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1145).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Treść tego świadczenia określa umowa darowizny. W związku z tym, że darowizna ma charakter umowny, istotnym jej elementem jest także przyjęcie darowizny przez obdarowaną osobę.

Darowizna jest świadczeniem na rzecz obdarowanego pod tytułem darmym i dobrowolnym, przy czym nie wynika ani z żadnego stosunku zobowiązaniowego, ani też z ustawy. Zaznaczyć trzeba, że nie stanowią darowizny bezpłatne przysporzenia, m.in. w przypadku, gdy zobowiązanie do bezpłatnego świadczenia wynika z umowy uregulowanej innymi przepisami Kodeksu. Jeżeli świadczenie dokonane jest na podstawie innego tytułu niż umowa darowizny nie podlega podatkowi od spadków i darowizn.

Decydujące znaczenie dla dokonania tej oceny prawnopodatkowej ma zatem treść umowy wiążącej strony.

Z kolei stosunki między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 682 ze zm.).

Na podstawie art. 31 § 1 tej ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 ww. ustawy). Dopiero z chwilą ustania małżeństwa wspólność ta ulega przekształceniu. Z chwilą ustania wspólności ustawowej małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym stanowiącym ich dorobek (art. 43 § 1 ww. ustawy). Następnie małżonkowie mogą zdecydować o sposobie podziału majątku wspólnego.

Wspólność ustawową charakteryzują dwie podstawowe cechy: jest to wspólność dorobku i wspólność o charakterze łącznym. Z powyższego przepisu wynika również, że wspólność majątkowa małżeńska oparta jest na małżeństwie, jako stosunku prawnym osobistym. Powyższe oznacza, że ustanie małżeństwa, w wyniku np. orzeczenia sądu rozwiązującego małżeństwo, powoduje ustanie z mocy prawa tej wspólności. Wspólność majątkowa małżeńska ustaje ponadto w przypadku zawarcia przez małżonków umowy ją znoszącej i wprowadzającej rozdzielność majątkową, orzeczenia sądu ustanawiającego w miejsce wspólności majątkowej pełną rozdzielność na żądanie jednego z małżonków, orzeczenia separacji małżonków, ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków oraz w przypadku ogłoszenia upadłości jednego z nich.

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 ww. ustawy) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Co do zasady, z chwilą ustania wspólności ustawowej, wspólność dotychczas bezudziałowa zostaje zastąpiona przez współwłasność w częściach ułamkowych. Od tej chwili małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym, niezależnie od tego, w jakim stopniu każdy z nich przyczynił się do jego powstania. W myśl art. 501 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

W myśl art. 211 ustawy Kodeks cywilny każdy ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości.

Podział majątku wspólnego małżonków jest instytucją typową dla prawa rodzinnego i opiekuńczego. Należy podkreślić, że podział majątku wspólnego małżonków, wykazuje cechy odrębne od zniesienia współwłasności, unormowanego w Kodeksie cywilnym, i w związku z tym nie może być traktowany jako zniesienie współwłasności wymienione w art. 1 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 1037 Kodeksu cywilnego w związku z art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego podział majątku wspólnego może nastąpić bądź na mocy umowy między małżonkami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek z małżonków.

Z przedstawionych we wniosku zdarzeń przyszłych wynika, że Wnioskodawczyni jest obecnie w związku małżeńskim, w którym panuje ustrój małżeńskiej wspólnoty majątkowej. Wnioskodawczyni i jej małżonek zaciągnęli wspólnie w banku kredyt hipoteczny (jako dłużnicy solidarni) w celu zakupu oraz zabudowy nieruchomości. Nieruchomość ta wchodzi obecnie w skład małżeńskiego majątku wspólnego małżonków. Małżonkowie planują rozwód oraz podział majątku wspólnego, w wyniku którego własność kredytowanej nieruchomości przejdzie w całości na Wnioskodawczynię (bez jakichkolwiek spłat na rzecz małżonka), natomiast kredyt zaciągnięty na zakup i zabudowę tej nieruchomości spłacał będzie małżonek Wnioskodawczyni, zwalniając jednocześnie Wnioskodawczynię na przyszłość z chwilą przeprowadzenia podziału majątku wspólnego z obowiązku zwrotu spłat kredytu dokonanych przez niego na rzecz banku.

W związku z powyższymi okolicznościami Wnioskodawczyni powzięła wątpliwość, czy w związku z planowanym przez małżonków podziałem majątku wspólnego, który ma zostać dokonany zgodnie albo w drodze sądowej, albo przed notariuszem, Wnioskodawczyni jako osoba, która w całości przejmie własność nieruchomości, natomiast do spłaty kredytu zaciągniętego na zakup i zabudowę tej nieruchomości zobowiąże się jej mąż będzie podlegała obowiązkowi podatkowemu, wynikającemu z ustawy o podatku od spadków i darowizn. Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą również skutków podatkowych spłaty przez męża po rozwodzie przeważającej części albo całości kredytu zaciągniętego w czasie trwania ustawowej wspólności majątkowej.

Po pierwsze należy wskazać, że ponieważ podział majątku między małżonkami nie został wymieniony jako czynność podlegająca opodatkowaniu, nabycie przez Wnioskodawczynię składników majątku na skutek podziału majątku wspólnego nie zostało wymienione w art. 1 ust. 1 ww. ustawy, a zatem nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Zatem, planowany podział majątku wspólnego, w ramach którego Wnioskodawczyni przejmie na własność całość nieruchomości, natomiast kredyt zaciągnięty na zakup i zabudowę tej nieruchomości będzie spłacał w przeważającej części albo w całości mąż Wnioskodawczyni niezależnie od tego, czy podział ten zostanie przeprowadzony przed sądem, czy też przed notariuszem nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. W konsekwencji, na Wnioskodawczyni nie będzie ciążył z tego tytułu obowiązek zapłaty podatku od spadków i darowizn.

Po drugie natomiast, odnosząc się do spłaty przez męża Wnioskodawczyni po rozwodzie kredytu zaciągniętego w czasie trwania ustawowej wspólności majątkowej, Organ wyjaśnia, co następuje.

W myśl postanowień art. 366 § 1 Kodeksu cywilnego kilku dłużników może być zobowiązanych w ten sposób, że wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych (solidarność dłużników). Zgodnie natomiast z § 2 tego przepisu aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela, wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani.

Z istoty solidarnej odpowiedzialności dłużników wynika więc, że aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani. Każdy z dłużników solidarnych odpowiada więc za całość długu, a nie tylko część, jaką można by mu przypisać poprzez np. równy podział kwoty długu pomiędzy zobowiązanych.

Zatem w sytuacji, gdy strona zobowiązania solidarnego spłaca większość czy całość zadłużenia bez woli czynienia tego w celu obdarowania pozostałych stron tego zobowiązania, a jedynie w zamiarze zwolnienia się z długu, poprzez samą zapłatę całości, czy też części zobowiązania solidarnego nie może dojść do obdarowania kogokolwiek. Dłużnik solidarny spłaca bowiem własny dług, a nie cudzy.

Katalog tytułów nabycia wymieniony w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn ma charakter zamknięty, co oznacza, że nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych wyłącznie w drodze tych czynności prawnych może podlegać opodatkowaniu tym podatkiem.

W opisanych zdarzeniach przyszłych, mąż Wnioskodawczyni spłacając po rozwodzie przeważającą część rat albo całość kredytu będzie wywiązywał się również z własnego zobowiązania wobec banku i tym samym przez czynność spłat rat własnego kredytu nie uczyni przysporzenia w majątku Wnioskodawczyni. Spłata rat kredytu przez męża nie będzie stanowić więc darowizny na rzecz Wnioskodawczyni w rozumieniu art. 888 Kodeksu cywilnego. Nie ma tutaj znaczenia fakt, że kredyt został zaciągnięty na zakup i zabudowę nieruchomości, którą nabyli oboje małżonkowie. Nie ma także znaczenia, czy podział majątku wspólnego zostanie przeprowadzony przed sądem, czy też przed notariuszem.

W związku z tym, również spłata rat kredytu przez męża Wnioskodawczyni nie spowoduje powstania u Wnioskodawczyni obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn.

Stanowisko Wnioskodawczyni uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej