Temat interpretacji

skutki nabycia tytułem wykonania polecenia darczyńcy

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 17 stycznia 2019 r. (data wpływu 28 stycznia 2019 r.), uzupełnionym 22 lutego 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w przedmiocie podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków nabycia tytułem wykonania polecenia darczyńcy jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków nabycia tytułem wykonania polecenia darczyńcy.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 11 lutego 2019 r. znak: 0111-KDIB4.4015.19.2019.1.MCZ wezwano Wnioskodawczynię o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono 22 lutego 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Siostra Wnioskodawczyni, planuje przekazać jej środki, których wartość przekracza kwotę 9637 zł. Pieniądze zostaną przekazane Wnioskodawczyni w formie przelewu na jej osobisty rachunek bankowy. Od swojej siostry Wnioskodawczyni otrzymała wyjaśnienie, że przekazane środki mają jej pomóc w uregulowaniu jej zobowiązań pieniężnych.

Ponadto, siostra Wnioskodawczyni wskazała, że przekazując pieniądze nie działa w charakterze darczyńcy lecz wykonuje polecenie otrzymane wraz ze środkami pieniężnymi od darczyńcy, który dał jej środki w darowiźnie. Wnioskodawczyni dowiedziała się, że darczyńca polecił jej siostrze, aby nie wyjawiać jego tożsamości. W rezultacie Wnioskodawczyni nie dysponuje umową darowizny z poleceniem, która została zawarta między darczyńcą oraz jej siostrą, jako obdarowaną.

W przewidzianym w ustawie terminie 6 miesięcy od daty otrzymania środków pieniężnych w drodze przelewu bankowego, czyli wykonania przez siostrę polecenia darczyńcy, Wnioskodawczyni zgłosi ww. nabycie właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że tak samo jak w dacie złożenia wniosku, na chwilę obecną nadal nie zna tożsamości darczyńcy, który obdarował jej siostrę. Nie wie więc kto przekazując jej siostrze środki pieniężne nałożył na nią polecenie przekazania Wnioskodawczyni tychże środków.

Otrzymując ww. środki pieniężne siostra Wnioskodawczyni została zobowiązana przez darczyńcę do niewyjawiania danych personalnych darczyńcy. Dotychczas siostra Wnioskodawczyni wypełnia ww. zobowiązanie i na podstawie wspólnych rozmów Wnioskodawczyni nie ma podstaw aby sądzić, że to się zmieni.

W rezultacie, w związku z nieznajomością tożsamości darczyńcy Wnioskodawczyni nie jest w stanie wskazać, czy między nią a darczyńcą występuje pokrewieństwo, a jeżeli tak, to którego stopnia.

Zatem, osoba darczyńcy może zarówno być osobą spokrewnioną, o której mowa w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn jak i osobą, która nie znajduje się w pokrewieństwie określonym w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy nabycie od siostry, we wskazanych okolicznościach, środków pieniężnych otrzymanych na rachunek bankowy, podlega zwolnieniu od podatku od spadków i darowizn jako nabycie w tzw. zerowej grupie podatkowej w przypadku zgłoszenia tego nabycia w terminie do właściwego naczelnika urzędu skarbowego?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nabycie przez nią środków pieniężnych od jej siostry, będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od spadków i darowizn na podstawie art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawczyni przywołała treść art. 1 ust. 1 pkt 2 oraz art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn i na ich podstawie stwierdziła, że nabycie przez nią środków pieniężnych tytułem polecenia darczyńcy mieści się w zakresie ww. ustawy. Środki Wnioskodawczyni otrzyma od siostry i zostaną jej przelane na rachunek bankowy.

W wyniku zawarcia przez jej siostrę z darczyńcą umowy darowizny z poleceniem, potwierdzonej otrzymaniem od darczyńcy środków pieniężnych, jej siostra stała się jedynym właścicielem przekazanych jej środków pieniężnych.

Wnioskodawczyni uważa, że przed wykonaniem przez siostrę Wnioskodawczyni polecenia darczyńcy, darczyńca przestał być właścicielem wskazanych środków pieniężnych w rozumieniu uregulowań prawa cywilnego. Zatem wykonanie polecenia pozostaje wolą jej siostry, na którą to wolę darczyńca nie ma wpływu.

Zdaniem Wnioskodawczyni, należy zatem uznać, że opisana powyżej zmiana właściciela w momencie dokonania darowizny na rzecz jej siostry była definitywna, w szczególności nie była ona uwarunkowana wypełnieniem przez jej siostrę polecenia darczyńcy poprzez przeniesienie własności tych środków na rzecz Wnioskodawczyni.

W rezultacie, w ocenie Wnioskodawczyni, ww. przysporzenie nie powinno powodować wątpliwości, że nastąpiło nabycie własności praw majątkowych przez rodzeństwo, zgodnie z brzmieniem art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Ponadto, w celu spełnienia warunku określonego w art. 4a ust. 1 pkt 1 cyt. wyżej ustawy, Wnioskodawczyni zgłosi nabycie własności ww. pieniędzy, poprzez złożenie do właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego zgłoszenia na formularzu SD-Z2. W SD-Z2 Wnioskodawczyni wskaże dane identyfikujące oraz ostatni adres swojej siostry, jako innej osoby niż spadkodawca lub darczyńca, od której została nabyta własność rzeczy lub prawa majątkowego.

Biorąc powyższe pod uwagę Wnioskodawczyni uważa, iż należy uznać, że spełnione zostaną warunki zwolnienia z podatku określone w art. 4a ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn. W związku z tym nabycie przeze Wnioskodawczynię środków pieniężnych od jej siostry, będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od spadków i darowizn na podstawie art. 4a ust. 1 tejże ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2018 r., poz. 644, ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej podatkiem, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem: darowizny, polecenia darczyńcy.

W związku z tym, że ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera definicji darowizny oraz polecenia darczyńcy, należy w tej kwestii odnieść się do przepisów uregulowanych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2018 r., poz. 1025, ze zm.).

Na podstawie art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny. Należy zaznaczyć, że ustawodawca nie wymaga żadnej szczególnej formy oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Natomiast z treści art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego wynika, że oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

Z kolei stosownie do art. 893 Kodeksu cywilnego darczyńca może włożyć na obdarowanego obowiązek oznaczonego działania lub zaniechania, nie czyniąc nikogo wierzycielem (polecenie).

Polecenie polega na nałożeniu na obdarowanego obowiązku określonego działania lub zaniechania. Zasadniczo zawierane jest w umowie darowizny. Nie da się jednak wykluczyć sytuacji, kiedy za zgodą obdarowanego nastąpi to już po zawarciu umowy. (Komentarz do Kodeksu cywilnego pod redakcją prof. dr. hab. Edward Gniewek, prof. dr. hab. Piotr Machnikowski C.H. Beck, rok 2013). Obciążenie obdarowanego obowiązkiem spełnienia polecenia może więc także nastąpić po zawarciu umowy darowizny, jak i po jej wykonaniu (wówczas wymaga zgody obdarowanego). Darczyńca obciążając obdarowanego poleceniem musi dokładnie wskazać, na czym polecenie ma polegać, a także kogo dotyczyć. Obowiązek określonego zachowania będący przedmiotem polecenia może, ale nie musi mieć związku z przedmiotem darowizny, może dotyczyć sfery majątkowej, jak i osobistej wskazanej przez darczyńcę osoby. Osobą, której dotyczyć ma objęte poleceniem zachowanie (działanie lub zaniechanie) może być darczyńca, osoba trzecia, a nawet sam obdarowany. Poleceniem może być np. obowiązek przekazania przez obdarowanego wskazanej poleceniem osobie pieniędzy na wskazany przez darczyńcę cel.

Zgodnie z art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 5 tej ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania polecenia.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej:

1. 9 637 zł &− jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej;
2. 7 276 zł &− jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do II grupy podatkowej;
3. 4 902 zł &− jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.

Stosownie do treści art. 9 ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn jeżeli nabycie własności rzeczy i praw majątkowych od tej samej osoby następuje więcej niż jeden raz, do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych dolicza się wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych od tej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie. Od podatku obliczonego od łącznej wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych potrąca się podatek przypadający od opodatkowanych poprzednio nabytych rzeczy i praw majątkowych. Wynikająca z obliczenia nadwyżka podatku nie podlega ani zaliczeniu na poczet innych podatków, ani zwrotowi. Nabywcy obowiązani są w zeznaniu podatkowym wymienić rzeczy i prawa majątkowe nabyte w podanym wyżej okresie.

Z treści art. 9 ust. 4 ww. ustawy wynika, że w przypadku nabycia tytułem polecenia za zbywcę uznaje się odpowiednio darczyńcę lub spadkodawcę. W przypadku gdy darczyńca nakłada na obdarowanego tytułem polecenia obowiązek przeniesienia własności rzeczy lub przeniesienia (ustanowienia) praw na rzecz darczyńcy, za zbywcę uważa się obdarowanego.

Należy zauważyć, że &− co do zasady zarówno darowizna jak i polecenie darczyńcy podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Wysokość podatku od spadków i darowizn ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca. Zaliczenie do jednej z trzech grup podatkowych odbywa się w zależności od jego stopnia pokrewieństwa albo powinowactwa z osobą, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 ww. ustawy zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.

W myśl art. 14 ust. 3 ustawy do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

1. do grupy I &− małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;
2. do grupy II &− zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;
3. do grupy III &− innych nabywców.

Natomiast zgodnie z art. 4a ust. 1 ustawy o podatku do spadków i darowizn, zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

1. zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-5, 7 i 8 oraz ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, oraz
2. w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 udokumentują ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub przekazem pocztowym.

Zgłoszenie o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych winno być dokonane na formularzu SD-Z2 zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 20 listopada 2015 r. w sprawie wzoru zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych (Dz. U. z 2015 r., poz. 2060).

W przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1 i 2, nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych podlega opodatkowaniu na zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej (art. 4a ust. 3 cyt. ustawy).

Na podstawie art. 4a ust. 4 ww. ustawy obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków, gdy:

1. wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, nie przekracza kwoty określonej w art. 9 ust. 1 pkt 1 lub
2. nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego albo w tej formie zostało złożone oświadczenie woli jednej ze stron.

Wyżej wymienione zwolnienie stosuje się, jeżeli w chwili nabycia nabywca posiadał obywatelstwo polskie lub obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub miał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium takiego państwa (art. 4 ust. 4 ww. ustawy).

Z treści wniosku wynika, że siostra Wnioskodawczyni, planuje przekazać jej środki pieniężne, których wartość przekracza kwotę 9.637 zł. Pieniądze te siostra Wnioskodawczyni przekaże jej w wykonania polecenia darczyńcy, który przekazał jej środki te w darowiźnie. Wnioskodawczyni nie zna tożsamości darczyńcy, gdyż darczyńca pragnie pozostać anonimowy. Przy czym osoba darczyńcy może zarówno być osobą spokrewnioną, o której mowa w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn jak i osobą, która nie znajduje się w pokrewieństwie określonym w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Pieniądze zostaną przekazane Wnioskodawczyni w formie przelewu na jej osobisty rachunek bankowy. W przewidzianym w ustawie terminie 6 miesięcy od daty otrzymania tych środków w wykonaniu polecenia darczyńcy, Wnioskodawczyni zgłosi ww. nabycie właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego.

Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że nabycie przez nią środków pieniężnych od jej siostry, będzie korzystało ze zwolnienia od podatku od spadków i darowizn na podstawie art. 4a ust. 1 tej ustawy. Wnioskodawczyni uważa, że przed wykonaniem przez siostrę Wnioskodawczyni polecenia darczyńcy, darczyńca przestał być właścicielem wskazanych środków pieniężnych w rozumieniu uregulowań prawa cywilnego wobec czego wykonanie polecenia pozostaje wolą jej siostry, na którą to wolę darczyńca nie ma wpływu. To oznacza, że w rezultacie nastąpiło nabycie od siostry.

Ze stanowiskiem Wnioskodawczyni nie można się zgodzić.

W wyniku analizy treści wniosku i jego uzupełnienia oraz mając na uwadze przytoczone wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że w opisanym stanie faktycznym ma miejsce nabycie przez Wnioskodawczynię środków pieniężnych tytułem wykonania polecenia darczyńcy.

Nabycia przez Wnioskodawczynię ww. środków pieniężnych nie można uznać za darowiznę od siostry, gdyż nią nie jest, co wynika jednoznacznie z opisu stanu faktycznego (siostra Wnioskodawczyni nie działa w charakterze darczyńcy). Środki pieniężne pochodzą bowiem od darczyńcy, który w umowie darowizny dla siostry Wnioskodawczyni zawarł polecenie przekazania przez nią środków pieniężnych. Zatem Wnioskodawczyni otrzymała je tytułem wykonania przez swoją siostrę polecenia darczyńcy, czyli tytułem wymienionym w art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Analiza treści przepisów art. 1 ust. l i art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn wskazuje, iż podatnikiem podatku od spadków i darowizn jest podmiot, który nabył majątek o wartości przekraczającej kwoty wolne, bez względu na to, czy nabycie to wiąże się ze spełnieniem przez nabywcę warunków do zastosowania ulg i zwolnień przewidzianych w ustawie.

W takim przypadku podatnik jest zobowiązany do złożenia, stosownie do treści art. 17a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, we właściwym urzędzie skarbowym zeznania podatkowego o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych (SD-3) lub zgłoszenia o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych (SD-Z2), o którym mowa w cyt. wyżej art. 4a ww. ustawy. Złożenie wskazanego formularza uzależnione jest od tego jaka istnieje relacja pomiędzy nabywcą a zbywcą, a więc od kogo nabycie miało miejsce.

Przynależności do grupy podatkowej osoby wykonującej polecenie darczyńcy nie ma znaczenia. Istotna jest wyłącznie relacja (przynależność do grupy podatkowej) istniejąca pomiędzy Wnioskodawczynią jako otrzymującą środki pieniężne (nabywcą) a osobą (zbywcą), która w umowie darowizny sformułowała polecenie przekazania środków pieniężnych nałożone na obdarowanego (siostrę Wnioskodawczyni).

W przypadku nabycia tytułem polecenia wynikającego z darowizny za zbywcę uznaje się bowiem darczyńcę (cyt. wyżej art. 9 ust. 2 ww. ustawy). To oznacza, że w żadnym z ww. formularzy Wnioskodawczyni nie może wskazać siostry jako osoby, od której następuje nabycie środków pieniężnych tytułem polecenia.

Darczyńca pragnie zachować anonimowość; jak twierdzi Wnioskodawczyni nieznana jest jego przynależność do konkretnej grupy podatkowej, o której mowa w art. 14 ust. 3 czy w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Wobec tego jeżeli osoba zbywcy (darczyńcy) pozostanie dla Wnioskodawczyni anonimowa (nie będzie zidentyfikowana pod względem pokrewieństwa), to osobę zbywcy należy zakwalifikować do III grupy podatkowej.

Zaliczenie osoby darczyńcy (dającego polecenie) do grupy podatkowej pozwalającej na całkowite zwolnienie z podatku od spadków i darowizn na podstawie art. 4a ww. ustawy jest możliwe jedynie wówczas, gdy Wnioskodawczyni będzie posiadała dającą się wykazać wiedzę w zakresie przynależności osoby dającej polecenie (darczyńcy) do osób wymienionych w tym przepisie.

W przypadku zaliczenia osoby zbywcy do III grupy podatkowej wysokość podatku zostanie ustalona na podstawie art. 14 (wysokość kwoty wolne) i art. 15 (skala podatkowa) ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Wobec tego stanowisko Wnioskodawczyni należało więc uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej