Temat interpretacji

Czy wycofanie składnika majątku z majątku Spółki cywilnej i przekazanie go do majątków wspólników w sposób przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego, podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 800 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych przedstawione we wniosku wspólnym z 26 lipca 2018 r. (data wpływu 3 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego przekazania składnika majątku spółki partnerskiej do majątku osobistego wspólników jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 sierpnia 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego przekazania składnika majątku spółki partnerskiej do majątku osobistego wspólników.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowaną będącą stroną postępowania: A.W.;
• Zainteresowaną niebędącą stroną postępowania: J. M.

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Zainteresowana będąca stroną postępowania jest osobą fizyczną, wspólnikiem spółki partnerskiej X (dalej: Spółka) i ma miejsce zamieszkania na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, w związku z czym podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zainteresowana niebędąca stroną postępowania jest osobą fizyczną, wspólnikiem ww. spółki partnerskiej X i ma miejsce zamieszkania na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, w związku z czym podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zainteresowana będąca stroną postępowania i Zainteresowana niebędąca stroną postępowania są jedynymi wspólnikami Spółki, posiadają one równe prawa do udziału w zysku Spółki.

Spółka partnerska prowadzi działalność gospodarczą od 2005 r., przedmiotem działalności Spółki jest przygotowanie dokumentacji projektowej wraz z niezbędnymi uzgodnieniami, pozwoleniem na budowę i nadzorem autorskim inwestycji.

W 2013 r. Spółka nabyła samochód osobowy o wartości początkowej 70.000 zł. Samochód ten zostanie w 2018 r. w związku z utratą swojego gospodarczego znaczenia dla Spółki wycofany ze składników majątku Spółki i przeniesiony do majątku prywatnego wspólników. Wskazana czynność wycofania składnika majątku Spółki nie będzie miała formy umowy sprzedaży, umowy darowizny lub jakiejkolwiek innej umowy i zostanie dokonana w drodze uchwały wspólników Spółki o nieodpłatnym wycofaniu środka trwałego ze Spółki. Uchwała nie będzie stanowiła również przeniesienia majątku w związku z jakąkolwiek formą wypłaty zysku w formie pieniężnej lub rzeczowej ani obniżeniem wkładów wspólników.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wycofanie składnika majątku z majątku Spółki i przekazanie go do majątków wspólników w sposób przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego, podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn?

Zdaniem Zainteresowanych, czynność wycofania samochodu ze Spółki zostanie dokonana na podstawie uchwały w tej sprawie podjętej przez wspólników. Umowa będzie w tym wypadku umową nienazwaną przenoszącą własność w następstwie wykonania jednomyślnej uchwały wspólników. Podatkowi od spadków i darowizn podlegają jedynie czynności enumeratywnie wymienione w art. 1 ww. ustawy; wśród nich ustawodawca nie wymienił czynności opisanej we wniosku.

Zainteresowane wskazały, że Organy podatkowe jednoznacznie uznają taką czynność za neutralną dla podatku od spadków i darowizn. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 9 września 2015 r. Znak: IBPB-2-1/4515-117/15/DP: Tym samym wycofanie nieruchomości z majątku spółki i nieodpłatne przekazanie ich do majątku Wnioskodawczyni nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadku i darowizn, zatem nie spowoduje dla Wnioskodawczyni powstania obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Zainteresowanych tylko w zakresie podatku od spadków i darowizn. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 644) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej podatkiem, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego,
2. darowizny, polecenia darczyńcy,
3. zasiedzenia,
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności,
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu,
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.

W myśl art. 1 ust. 2 ww. ustawy podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci.

Stosownie do postanowień art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Z powyższego wynika, że ustawa o podatku od spadków i darowizn ściśle określa granice przedmiotu opodatkowania, tj. nabycie według określonych tytułów, wyczerpująco wymieniając tytuły, na podstawie których nabycie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Powyższy katalog czynności ujęty w art. 1 ww. ustawy ma charakter zamknięty. Zatem opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega tylko takie nabycie, które zostało w nim wymienione w sposób wyraźny.

Z powołanego powyżej przepisu art. 1 ust. 1 ww. ustawy wynika, że podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy lub praw majątkowych, m.in. tytułem darowizny.

Ponieważ ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera pojęcia darowizna, dlatego należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1025 ze zm.). Na podstawie art. 888 § 1 tej ustawy przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Darowizna jest więc czynnością, której celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego), a zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne.

Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Zainteresowana będąca stroną postępowania i Zainteresowana niebędąca stroną postępowania, będące osobami fizycznymi, są jedynymi wspólnikami spółki partnerskiej X (dalej: Spółka) i mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Spółka prowadzi działalność gospodarczą od 2005 r., a przedmiotem działalności Spółki jest przygotowanie dokumentacji projektowej wraz z niezbędnymi uzgodnieniami, pozwoleniem na budowę i nadzorem autorskim inwestycji. W 2013 r. Spółka nabyła samochód osobowy o wartości początkowej 70.000 zł. Samochód ten zostanie w 2018 r. w związku z utratą swojego gospodarczego znaczenia dla Spółki wycofany ze składników majątku Spółki i przeniesiony do majątku prywatnego wspólników. Czynność wycofania ww. składnika majątku Spółki nie będzie miała formy umowy sprzedaży, umowy darowizny lub jakiejkolwiek innej umowy i zostanie dokonana w drodze uchwały wspólników Spółki o nieodpłatnym wycofaniu środka trwałego ze Spółki. Uchwała nie będzie stanowiła również przeniesienia majątku w związku z jakąkolwiek formą wypłaty zysku w formie pieniężnej lub rzeczowej ani obniżeniem wkładów wspólników.

Jak wskazano powyżej opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlegają wyłącznie tytuły nabycia, które zostały enumeratywnie wymienione w art. 1 tej ustawy.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że skoro czynność przekazania z majątku spółki partnerskiej samochodu na rzecz wspólników nastąpi na podstawie tzw. umowy nienazwanej, niebędącej w szczególności umową darowizny, to brak jest podstaw, by dla celów opodatkowania kwalifikować tę umowę jako umowę darowizny.

Brak jest również podstaw, by przypisać omawianą czynność do któregokolwiek innego tytułu wymienionego w art. 1 ust. 1 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn. Z treści wniosku nie wynika bowiem, że przedmiotowa czynność posiada cechy czynności wymienionych w tym przepisie.

W związku z powyższymi stwierdzeniami należy wskazać, że z tej racji, iż podatkowi od spadków i darowizn podlegają jedynie czynności enumeratywnie wymienione w art. 1 ust. 1 tej ustawy, a wśród nich ustawodawca nie wymienił czynności opisanej we wniosku to tym samym wycofanie samochodu z majątku spółki partnerskiej i nieodpłatne przekazanie tego samochodu na rzecz Zainteresowanych (wspólników ww. spółki) nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Stanowisko Zainteresowanych należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowane i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Zainteresowane w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zainteresowanej będącej stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu ul. Św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej