Temat interpretacji
W związku z tym, że podstawą czynności sprzedaży lokalu mieszkalnego stanowiącego własność Skarbu Państwa były przepisy ustawy o zasadach zbywania mieszkań będących własnością przedsiębiorstw państwowych, niektórych spółek handlowych z udziałem Skarbu Państwa, państwowych osób prawnych oraz niektórych mieszkań będących własnością Skarbu Państwa, zawierające wprost odesłanie do przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami, to czynność ta została dokonana na podstawie przepisów o gospodarce nieruchomościami i w przedmiotowej sprawie miało zastosowanie wyłączenie zawarte w art. 2 pkt 1 lit. g) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 27 lutego 2017 r. (data wpływu 6 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania nabycia lokalu mieszkalnego jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 6 marca 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania nabycia lokalu mieszkalnego.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
W dniu 30 stycznia 2017 r. Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem lokal mieszkalny na zasadach określonych w ustawie o zasadach zbywania mieszkań będących własnością przedsiębiorstw państwowych, niektórych spółek handlowych z udziałem Skarbu Państwa, państwowych osób prawnych oraz niektórych mieszkań będących własnością Skarbu Państwa. Zbywcą lokalu mieszkalnego był Instytut, natomiast nabywcą Wnioskodawczyni wraz z mężem (dotychczasowi najemcy).
Na podstawie prawa pierwszeństwa w nabyciu mieszkania, po 60 latach najmu na czas nieoznaczony, Wnioskodawczyni wykupiła lokal mieszkalny w drodze bezprzetargowej, z przysługującą zniżką w wysokości 95%. Cena rynkowa lokalu wynosiła 342.000,00 zł, a cena sprzedaży 17.000,00 zł.
Jednocześnie od Wnioskodawczyni pobrano podatek od czynności cywilnoprawnych w wysokości 2% od kwoty 342.000,00 zł (stanowiącej wartość rynkową przedmiotu umowy), tj. kwotę 6.840,00 zł.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy dokonana przez Wnioskodawczynię czynność powinna być zwolniona z podatku od czynności cywilnoprawnych?
Zdaniem Wnioskodawczyni, dokonana przez nią czynność podlegała m.in. przepisom o gospodarce nieruchomościami, a tym samym powinna zostać zwolniona z podatku od czynności cywilnoprawnych.
Argumentując stanowisko Wnioskodawczyni wskazała, iż w myśl art. 2 pkt 1 lit. g) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne w sprawach podlegających przepisom o gospodarce nieruchomościami lub przepisom o autostradach płatnych.
Mając na uwadze wskazany powyżej stan faktyczny, zgodnie z treścią art. 4 ust. 1 ustawy o zasadach zbywania mieszkań będących własnością przedsiębiorstw państwowych, niektórych spółek handlowych z udziałem Skarbu Państwa, państwowych osób prawnych oraz niektórych mieszkań będących własnością Skarbu Państwa, w stosunku do mieszkań przeznaczonych przez zbywcę na sprzedaż, osobie uprawnionej przysługuje prawo pierwszeństwa w nabyciu mieszkania w rozumieniu ustawy o gospodarce nieruchomościami na zasadach preferencyjnych, o których mowa w art. 6. Zgodnie z tym przepisem, sprzedaży mieszkania dokonuje się po cenie ustalonej na zasadach określonych w ustawie o gospodarce nieruchomościami łącznie pomniejszonej o:
- 6% za każdy rok pracy osoby uprawnionej,
- 3% za każdy rok najmu tego mieszkania
przy czym, łączna obniżka nie może przekraczać 95% ceny sprzedaży mieszkania. Pierwszeństwo nabycia nieruchomości przysługiwało Wnioskodawczyni bezpośrednio na podstawie art. 34 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 223, ze zm.) podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.
O powstaniu obowiązku uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnej decyduje, w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, moment dokonania czynności cywilnoprawnej. Na podstawie art. 4 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.
W myśl art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podstawę opodatkowania, przy umowie sprzedaży, stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego. Przepis art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych określa stawki podatku, które wynoszą od umowy sprzedaży nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym 2%.
W związku z powyższym, należy stwierdzić, że sprzedaż lokalu mieszkalnego podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na kupującym.
Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z art. 2 pkt 1 lit. g) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne w sprawach podlegających przepisom o gospodarce nieruchomościami lub przepisom o autostradach płatnych.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że 30 stycznia 2017 r. Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem lokal mieszkalny na zasadach określonych w ustawie o zasadach zbywania mieszkań będących własnością przedsiębiorstw państwowych, niektórych spółek handlowych z udziałem Skarbu Państwa, państwowych osób prawnych oraz niektórych mieszkań będących własnością Skarbu Państwa. Na podstawie prawa pierwszeństwa w nabyciu mieszkania, po 60 latach najmu na czas nieoznaczony, Wnioskodawczyni wykupiła lokal mieszkalny w drodze bezprzetargowej, z przysługującą zniżką w wysokości 95%. Jednocześnie od Wnioskodawczyni pobrano podatek od czynności cywilnoprawnych w wysokości 2% od kwoty 342.000,00 zł (stanowiącej wartość rynkową przedmiotu umowy), tj. kwotę 6.840,00 zł.
Przepis art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2016 r., poz. 2147, ze zm.) stanowi, że ustawa określa zasady gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa oraz własność jednostek samorządu terytorialnego. Zgodnie natomiast z jej art. 2 ustawa nie narusza innych ustaw w zakresie dotyczącym gospodarki nieruchomościami.
Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o zasadach zbywania mieszkań będących własnością przedsiębiorstw państwowych, niektórych spółek handlowych z udziałem Skarbu Państwa, państwowych osób prawnych oraz niektórych mieszkań będących własnością Skarbu Państwa (Dz.U. z 2016 r., poz. 52) stanowi, że ustawa reguluje zasady i tryb zbywania mieszkań wchodzących w skład budynków mieszkalnych, będących własnością przedsiębiorstw państwowych, niektórych spółek handlowych z udziałem Skarbu Państwa, państwowych osób prawnych oraz niektórych mieszkań będących własnością Skarbu Państwa, osobom uprawnionym, na warunkach preferencyjnych.
Zgodnie z art. 4 ust. 1 tejże ustawy, w stosunku do mieszkań przeznaczonych przez zbywcę na sprzedaż, osobie uprawnionej przysługuje prawo pierwszeństwa w nabyciu mieszkania w rozumieniu ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2015 r., poz. 1774 i 1777) na zasadach preferencyjnych, o których mowa w art. 6.
Z art. 6 ust. 1 ww. ustawy wynika, że sprzedaży mieszkania dokonuje się po cenie ustalonej na zasadach określonych w ustawie o gospodarce nieruchomościami łącznie pomniejszonej o:
- 6% za każdy rok pracy osoby uprawnionej,
- 3% za każdy rok najmu tego mieszkania
przy czym łączna obniżka nie może przekraczać 95% ceny sprzedaży mieszkania.
O określeniu sposobu ustalania ceny nieruchomości stanowi treść art. 67 ustawy o gospodarce nieruchomościami.
Zgodnie z powyższym, należy stwierdzić, że art. 4 ust. 1 oraz art. 6 ust. 1 ustawy o zasadach zbywania mieszkań będących własnością przedsiębiorstw państwowych, niektórych spółek handlowych z udziałem Skarbu Państwa, państwowych osób prawnych oraz niektórych mieszkań będących własnością Skarbu Państwa to zawarte w innej ustawie, niż ustawa o gospodarce nieruchomościami, przepisy o gospodarce nieruchomościami. Jeżeli więc stanowią materialnoprawną podstawę sprzedaży mieszkań będących własnością Skarbu Państwa oraz ustalenia ceny sprzedaży wraz ze wskazanym w odesłaniu przepisem ustawy o gospodarce nieruchomościami należy uznać, że są przepisami o gospodarce nieruchomościami w rozumieniu art. 2 pkt 1 lit. g) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Skoro zgodnie z art. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, ustawa ta w zakresie gospodarki nieruchomościami nie narusza innych ustaw, niezasadne jest ograniczenie zakresu pojęcia spraw podlegających przepisom o gospodarce nieruchomościami tylko do czynności znajdujących materialnoprawną podstawę w ustawie o gospodarce nieruchomościami.
Zatem, w związku z tym, że podstawą czynności sprzedaży lokalu mieszkalnego stanowiącego własność Państwowego Instytutu były przepisy ustawy o zasadach zbywania mieszkań będących własnością przedsiębiorstw państwowych, niektórych spółek handlowych z udziałem Skarbu Państwa, państwowych osób prawnych oraz niektórych mieszkań będących własnością Skarbu Państwa, zawierające wprost odesłanie do przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami, to czynność ta została dokonana na podstawie przepisów o gospodarce nieruchomościami i w przedmiotowej sprawie miało zastosowanie wyłączenie zawarte w art. 2 pkt 1 lit. g) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W konsekwencji przedmiotowa czynność sprzedaży nie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem zatem jego pobranie przez płatnika nie było zasadne.
Końcowo wskazać należy, iż Organ nie mógł uznać stanowiska Wnioskodawczyni za prawidłowe, gdyż wbrew twierdzeniu Wnioskodawczyni, opisana we wniosku czynność nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania. Na mocy art. 2 pkt 1 lit. g) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nabycie lokalu przez Wnioskodawczynię jest wyłączone z opodatkowania tym podatkiem.
Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe. Zaznaczyć bowiem trzeba, że aby nabycie korzystało ze zwolnienia, to musi być przede wszystkim objęte przepisami ustawy. Skoro przedmiotowe nabycie nie podlega opodatkowaniu, to tym samym nie może korzystać ze zwolnienia.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Stanowisko
nieprawidłowe
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej