Temat interpretacji

Czy przekazanie w formie umowy darowizny na rzecz spółki jawnej nieruchomości zabudowanej spowoduje powstanie obowiązku podatkowego na gruncie ustawy o podatku od spadków i darowizn?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 czerwca 2016 r. (data wpływu do Biura 21 czerwca 2016 r.), uzupełnionym 24 sierpnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych darowizny nieruchomości jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 czerwca 2016 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych darowizny nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wspólnicy Wnioskodawcy (spółki jawnej) planują dokonanie restrukturyzacji swojego majątku. Jedną z czynności, których dokonanie rozważają w ramach tej restrukturyzacji jest obdarowanie (w formie umowy darowizny) spółki jawnej, w której są wspólnikami (Wnioskodawcy) nieruchomością zabudowaną.

Nieruchomość jest obciążona hipoteką, lecz obdarowany (Wnioskodawca) nie przejmie w związku z tą umową długów darczyńcy. W umowie darowizny nieruchomości, ani w żadnej umowie dodatkowej obdarowany (Wnioskodawca) nie zobowiąże się do przejęcia długu wynikającego z umowy będącej podstawą ustanowienia hipoteki. Darczyńca w dalszym ciągu będzie spłacał swoje zobowiązania jako dłużnik samoistny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przekazanie w formie umowy darowizny na rzecz spółki jawnej nieruchomości zabudowanej spowoduje powstanie obowiązku podatkowego na gruncie ustawy o podatku od spadków i darowizn?

Zdaniem Wnioskodawcy, zaistnienie przedstawionego zdarzenia przyszłego będzie neutralne na gruncie ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Spółka jawna w polskim systemie prawnym, choć nie jest osobą prawną, posiada osobowość prawną i jest podmiotem odrębnym od jej wspólników. Odrębny jest również jej majątek od majątku wspólników &− sama spółka może być bowiem podmiotem praw i obowiązków.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, obdarowanym ma zostać spółka jawna, w której wspólnikiem będzie darczyńca. Jako iż darowiznę otrzyma spółka jawna, która jest od swoich wspólników odrębnym podmiotem, z odrębnym majątkiem, nie zaistnieje obowiązek podatkowy w związku z tym wydarzeniem. Zgodnie z art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn podatkowi &− pod względem podmiotowym &− podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W opisanej sytuacji, mając na względzie zakres podmiotowy ustawy o podatku od spadków i darowizn, w ogóle nie powstanie obowiązek podatkowy &− spółka jawna bowiem ma majątek odrębny od swoich wspólników i nie jest osobą fizyczną.

Wnioskodawca powołał się na interpretację indywidualną wydaną w analogicznej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2016 r., poz. 205, ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej podatkiem, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej m.in. tytułem darowizny.

Z kolei w myśl art. 5 ustawy obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Z powołanych powyżej przepisów wprost wynika, że podatnikiem podatku od spadków i darowizn może być wyłącznie nabywca będący osobą fizyczną.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 8 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2013 r., poz. 1030, ze zm.) spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

Art. 22 § 1 ww. Kodeksu stanowi, że spółką jawną jest spółka osobowa, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową.

Z art. 28 cyt. Kodeksu wynika, że majątek spółki jawnej stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia.

Z powołanego powyżej art. 8 § 1 Kodeksu spółek handlowych wynika zatem, że spółka jawna została wyposażona w podmiotowość prawną, tj. zdolność do bycia podmiotem praw i obowiązków. Oprócz zdolności prawnej i zdolności do czynności prawnych handlowe spółki osobowe ustawodawca wyposażył również w zdolność sądową, tj. zdolność pozywania i bycia pozwanymi.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że wspólnicy Wnioskodawcy (spółki jawnej) planują dokonanie restrukturyzacji swojego majątku. Jedną z czynności, których dokonanie rozważają w ramach tej restrukturyzacji jest obdarowanie (w formie umowy darowizny) spółki jawnej, w której są wspólnikami (Wnioskodawcy) nieruchomością zabudowaną.

Zatem, skoro spółka jawna nie jest osobą fizyczną i jednocześnie stanowi odrębny od wspólników (np. osób fizycznych) byt prawny, to w związku z nabyciem przez tą spółkę jako obdarowaną nieruchomości od wspólnika, nie powstaną jakiekolwiek konsekwencje podatkowe na gruncie ustawy o podatku od spadków i darowizn. W sprawie, z uwagi na zakres podmiotowy ustawy o podatku od spadków i darowizn w ogóle nie powstanie obowiązek podatkowy w zakresie tego podatku.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach