Temat interpretacji

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy wskazujące, iż darowizna dokonana przez Wnioskodawcę, której przedmiotem będzie nieodpłatna cesja/przelew wierzytelności przysługującej Wnioskodawcy na rzecz Fundacji nie stanowi czynności skutkującej powstaniem u Wnioskodawcy obowiązku podatkowego wynikającego z ustawy o podatku od spadków i darowizn?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 grudnia 2016 r. (data wpływu do Organu 20 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych przekazania na rzecz Fundacji w drodze darowizny poprzez cesję/przelew wierzytelności przysługującej Wnioskodawcy jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 2016 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych przekazania na rzecz Fundacji w drodze darowizny poprzez cesję/przelew wierzytelności przysługującej Wnioskodawcy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca Osoba Fizyczna będąca fundatorem fundacji/osobą bliską dla fundatora, mającą miejsce zamieszkania w Polsce oraz podlegającą w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce ich osiągania, zamierza dokonać darowizny na rzecz Fundacji X z siedzibą w Y (Fundacja). Fundacja jest osobą prawną z siedzibą na terytorium Polski. Fundacja działa na podstawie ustawy o fundacjach i statutu Fundacji obecnie zgodnie z tekstem jednolitym statutu Fundacji na podstawie uchwały nr 2 Rady Fundacji z 14 sierpnia 2015 r. (Statut Fundacji). Fundacja nie posiada statusu organizacji pożytku publicznego.

Zgodnie z § 8 pkt 1, pkt 4, pkt 8, pkt 9 i pkt 11 Statutu Fundacji, do celów Fundacji należą m.in.:

• wspieranie i promowanie działalności społecznej,
• finansowanie opieki i pomocy społecznej,
• udzielanie pomocy materialnej i rzeczowej beneficjentom Fundacji,
• udzielanie pomocy materialnej beneficjentom Fundacji na cele rehabilitacyjne,
• udzielanie pomocy społecznej.

Fundacja realizuje swoje cele poprzez:

• pomoc rzeczową i finansową dla rodzin biednych,
• pomoc rzeczową i finansową dla młodzieży, młodych rolników i pracowników oraz kadry zarządzającej przemysłu ze szczególnym uwzględnieniem produkcji sprzętu medycznego,
• wspomaganie inwestycji produkcji sprzętu medycznego, budowy placówek leczniczych i rehabilitacyjnych,
• finansowanie produkcji sprzętu medycznego,
• wspieranie organizacyjne i finansowe placówek ochrony zdrowia, podmiotów prawnych i fizycznych prowadzących działalność z zakresu opieki zdrowotnej oraz prowadzących produkcję i dystrybucję sprzętu medycznego.

Osoba Fizyczna jako pożyczkodawca oraz osoba prawna (Osoba Prawna) z siedzibą w Polsce, podlegająca w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów), jako pożyczkobiorca, zawarły umowę pożyczki (Pożyczka). W związku z udzieleniem przez Osobę Fizyczną Pożyczki Osobie Prawnej, Osoba Fizyczna stała się wierzycielem Osoby Prawnej z tytułu udzielonej Pożyczki oraz naliczonych (ale niezapłaconych) odsetek od niej.

W celu wsparcia Fundacji, Osoba Fizyczna jako wierzyciel Osoby Prawnej zamierza dokonać darowizny na rzecz Fundacji, której przedmiotem będzie nieodpłatna cesja (przelew) wierzytelności z tytułu odsetek od zawartej umowy Pożyczki. W wyniku dokonanej cesji, Fundacja stanie się wierzycielem Osoby Prawnej w zakresie odsetek. Osoba Prawna zobowiązana będzie do dokonywania płatności odsetek bezpośrednio na rzecz Fundacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy wskazujące, iż darowizna dokonana przez Wnioskodawcę, której przedmiotem będzie nieodpłatna cesja/przelew wierzytelności przysługującej Wnioskodawcy na rzecz Fundacji nie stanowi czynności skutkującej powstaniem u Wnioskodawcy obowiązku podatkowego wynikającego z ustawy o podatku od spadków i darowizn?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy wskazujące, iż darowizna dokonana przez Wnioskodawcę, której przedmiotem będzie nieodpłatna cesja/przelew wierzytelności przysługującej Wnioskodawcy na rzecz Fundacji nie stanowi czynności skutkującej powstaniem u Wnioskodawcy obowiązku podatkowego wynikającego z ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Kwestia cesji wierzytelności uregulowana została w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny. Zgodnie z art. 509 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego: § 1. Wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. § 2. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Stosownie natomiast do treści art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego, przeniesienie wierzytelności może nastąpić w wyniku wykonania umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, która przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego Osoba Fizyczna zamierza dokonać darowizny na rzecz Fundacji, której przedmiotem będzie nieodpłatna cesja (przelew) wierzytelności odsetek z tytułu udzielonej przez Osobę Fizyczną, jako pożyczkodawcy, Osobie Prawnej jako pożyczkobiorcy, Pożyczki. W wyniku cesji (przelewu) wierzytelności, Fundacja stanie się wierzycielem Osoby Prawnej w zakresie odsetek od pożyczki.

Zgodnie z treścią art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, podatkowi od spadków i darowizn, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m. in. darowizny.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera pojęcia darowizna, dlatego należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Powyższe oznacza, że darowizna musi wzbogacić obdarowanego, a darczyńca nie może w zamian uzyskać jakiegokolwiek ekwiwalentu ani w chwili darowizny ani w przyszłości.

Jak wynika z treści art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn ustawodawca opodatkowanie podatkiem od spadków i darowizn ograniczył do nabycia własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej m.in. tytułem darowizny wyłącznie przez osoby fizyczne, a nie spółkę kapitałową.

Na podstawie art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych, tj. na obdarowanym a nie na darczyńcy.

Tym samym, u Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca przywołał interpretacje indywidualne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2016 r., poz. 205, ze zm.), podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, m.in tytułem darowizny.

Z treści powyższego przepisu wynika zatem jednoznacznie, że opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega nabycie tylko przez podmioty ściśle przez ustawę określone, tj. osoby fizyczne.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca, osoba fizyczna, jako pożyczkodawca/wierzyciel względem Osoby Prawnej (pożyczkobiorcy) dokona darowizny na rzecz Fundacji (osoby prawnej), której przedmiotem będzie nieodpłatna cesja (przelew) wierzytelności z tytułu odsetek od zawartej umowy pożyczki z Osobą Prawną (pożyczkobiorcą).

Treść wniosku wskazuje więc, że Wnioskodawca nie będzie osobą obdarowaną lecz darczyńcą. Zatem z tytułu zawartej umowy darowizny po jego stronie nie nastąpi nabycie.

Mając wiec na uwadze obowiązujące przepisy oraz opis zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że darowizna przekazana przez Wnioskodawcę (osobę fizyczną) osobie prawnej (Fundacji), nie wywołuje skutków w podatku od spadków i darowizn po stronie Wnioskodawcy; z tego tytułu nie powstanie u niego obowiązek w podatku od spadku i darowizn.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach