Temat interpretacji

W świetle przytoczonych przepisów prawa oraz przedstawionego zdarzenia przyszłego, należy zgodzić się z Wnioskodawczynią, że otrzymana przez nią w przyszłości darowizna środków pieniężnych będzie podlegała zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Ze względu na to, że omawiana darowizna zostanie zawarta w formie aktu notarialnego mając na uwadze treść art. 4a ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn na Wnioskodawczyni nie będzie ciążył obowiązek zgłoszenia otrzymanej darowizny do właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego.

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 20 stycznia 2020 r. (data wpływu 24 stycznia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych otrzymania darowizny środków pieniężnych wypłaconych w transzach jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 stycznia 20201 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych otrzymania darowizny środków pieniężnych wypłaconych w transzach.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem ustanowili przed ślubem rozdzielność majątkową poprzez zawarcie w formie aktu notarialnego umowy zwanej intercyzą. Umowa majątkowa małżeńska nie została zmieniona ani rozwiązana.

Mąż Wnioskodawczyni rozważa przekazanie Wnioskodawczyni darowizny pieniężnej w wysokości 1 000 000 zł w ciągu pięciu lat od chwili złożenia oświadczenia woli. Umowa darowizny zostałaby sporządzona w formie aktu notarialnego. Do chwili złożenia oświadczenia woli między małżonkami nie doszłoby do żadnego nabycia podlegającego opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Darowizna zostałaby przekazana w transzach. Dokładne daty i kwoty poszczególnych transz w momencie składania oświadczenia woli w formie aktu notarialnego nie zostałyby między małżonkami ustalone. Wnioskodawczyni otrzymałaby środki pieniężne będące przedmiotem umowy darowizny sporządzonej w formie aktu notarialnego, w określonym w niej terminie, na jej rachunek płatniczy, bądź na jej rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub przekazem pocztowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy na Wnioskodawczyni będzie ciążył obowiązek zgłoszenia nabycia środków pieniężnych od małżonka tytułem darowizny właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego celem skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn?

Zdaniem Wnioskodawczyni, opisana darowizna podlega zwolnieniu z podatku od spadków i darowizn i nie rodzi u Wnioskodawczyni obowiązku jej zgłoszenia naczelnikowi urzędu skarbowego.

Wnioskodawczyni przywołując art. 6 ust. 1 pkt 4, art. 4a ust. 1 i ust. 4, art. 18 ust. 2 i ust. 5 stwierdziła, że darowizna środków pieniężnych otrzymana od małżonka przekroczy kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, tj. 9 637 zł, jednakże zostanie uczyniona w formie aktu notarialnego, co będzie skutkować zwolnieniem z opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn, bez obowiązku składania przez Wnioskodawczynię zgłoszenia do naczelnika urzędu skarbowego.

Nie ma przy tym znaczenia liczba wypłacanych transz tytułem przedmiotowej darowizny, z zastrzeżeniem, że kwota i termin określone w umowie nie zostaną przekroczone, jak również, pod warunkiem że wszystkie transze zostaną wpłacone na rachunek płatniczy Wnioskodawczyni, bądź na jej rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub przekazem pocztowym.

Ponadto, z przytoczonych przepisów wynika, że notariusz jest płatnikiem podatku od spadków i darowizn w przypadku darowizny dokonanej w formie aktu notarialnego i obowiązkiem notariusza jest dopełnienie formalności związanych ze zgłoszeniem naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu ze względu na siedzibę płatnika informacji wynikających z tej czynności. Innymi słowy, obowiązek zgłoszenia darowizny naczelnikowi urzędu skarbowego będzie spoczywał na notariuszu a nie na Wnioskodawczyni.

Wobec przedstawionego powyżej opisu zdarzenia przyszłego i przytoczonych przepisów prawa podatkowego, opisana darowizna podlega zwolnieniu z podatku od spadków i darowizn i nie rodzi u Wnioskodawczyni obowiązku jej zgłoszenia naczelnikowi urzędu skarbowego.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawczyni przywołała interpretacje indywidualną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2019 r., poz. 1813) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, m.in. tytułem darowizny.

Ze względu na to, że ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera pojęcia darowizna, w tym zakresie należy odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2019 r. poz.1145, ze zm.).

Stosownie do art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

W myśl art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego oświadczenie darczyńcy powinno być złożone formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

Stosownie do art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn, obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 tej ustawy obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze darowizny z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Jeżeli nabycie następuje w częściach, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą nabycia poszczególnych części (art. 6 ust. 1a cyt. ustawy).

Z przytoczonego wyżej art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego wynika, iż treścią umowy darowizny jest zobowiązanie się darczyńcy do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Darowizna jest umową konsensualną, jednostronnie zobowiązującą. Zostaje zawarta, gdy dwie lub więcej stron złożą zgodnie oświadczenia woli. Staje się ona skuteczna przez samo porozumienie. W momencie zawarcia umowy, tj. sporządzenia aktu notarialnego jak w niniejszej sprawie, obdarowany nabywa całość przedmiotu darowizny. W związku z tym, że umowa darowizny ma charakter konsensualny, a nie realny, wydanie przedmiotu darowizny, w świetle definicji nie stanowi warunku jej zawarcia i pozostaje dla jej skuteczności okolicznością obojętną. Uwzględniając powyższe ustawodawca określając elementy konstrukcyjne podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania tego rodzaju umów określił moment powstania obowiązku podatkowego na moment nabycia darowizny, który w przypadku umowy zawartej w formie aktu notarialnego następuje w momencie jego sporządzenia.

W odniesieniu do umowy darowizny zawartej w formie aktu notarialnego ustawodawca wskazuje jednoznacznie, kiedy powstaje obowiązek podatkowy powstaje w momencie złożenia oświadczenia w formie aktu notarialnego. Nie ma zatem w takim przypadku zastosowania określony w art. 6 ust. la ustawy o podatku od spadków i darowizn szczególny moment powstania obowiązku podatkowego odnoszący się do chwili nabycia poszczególnych części. Zastosowanie innego przepisu niż ten określony w art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn nie uwzględniałoby bowiem charakteru darowizny jako umowy konsensualnej, a więc faktu nabycia przedmiotu w momencie skutecznego powzięcia zobowiązania przez darczyńcę. Nie jest bowiem możliwe nabycie części przedmiotu darowizny, w sytuacji gdy we wcześniejszym momencie zawarcia tej umowy przeniesiono własność całości jej przedmiotu na obdarowanego.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej kwotę wolną w wysokości 9.637 zł, jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej.

Stosownie do treści art. 9 ust. 2 ww. ustawy jeżeli nabycie własności rzeczy i praw majątkowych od tej samej osoby następuje więcej niż jeden raz, do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych dolicza się wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych od tej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie. Od podatku obliczonego od łącznej wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych potrąca się podatek przypadający od opodatkowanych poprzednio nabytych rzeczy i praw majątkowych. Wynikająca z obliczenia nadwyżka podatku nie podlega ani zaliczeniu na poczet innych podatków, ani zwrotowi. Nabywcy obowiązani są w zeznaniu podatkowym wymienić rzeczy i prawa majątkowe nabyte w podanym wyżej okresie.

Zgodnie natomiast z art. 4a ust. 1 tej ustawy zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

1. zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-5, 7 i 8 oraz ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, oraz
2. w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 udokumentują ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub przekazem pocztowym.

W przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1-2, nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej (art. 4a ust. 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn). Wyżej wymienione zwolnienie stosuje się, jeżeli w chwili nabycia nabywca posiadał obywatelstwo polskie lub obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub miał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium takiego państwa (art. 4 ust. 4 cyt. ustawy).

Zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych dokonać należy na formularzu SD-Z2, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 20 listopada 2015 r. w sprawach wzoru zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych (Dz.U. z 2015 r. poz. 2060).

Stosownie do art. 4a ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków gdy:

1. wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, nie przekracza kwoty określonej w art. 9 ust. 1 pkt 1 lub
2. nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego albo w tej formie zostało złożone oświadczenie woli jednej ze stron.

Zgodnie z art. 10 ust. 2 omawianej ustawy notariusze są płatnikami podatku od czynności cywilnoprawnych dokonywanych w formie aktu notarialnego.

Jak wynika zatem z wyżej powołanych przepisów prawa, umowy darowizny środków pieniężnych powyżej kwoty 9.637 zł, dokonane przez osoby wymienione w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, są zwolnione z podatku od darowizny, jeżeli zostaną spełnione łącznie warunki wymienione w art. 4a ust. 1 pkt 1 i 2, tj. fakt otrzymania darowizny zostanie w ustawowym terminie zgłoszony właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego oraz nastąpi udokumentowanie otrzymania środków pieniężnych dowodem przekazania środków na rachunek nabywcy (obdarowanego). Przy czym obowiązek zgłoszenia nie jest konieczny tylko wówczas, gdy nabycie następuje na podstawie dokumentu sporządzonego w formie aktu notarialnego.

Z treści wniosku wynika, że mąż Wnioskodawczyni rozważa przekazanie jej darowizny pieniężnej w wysokości 1 000 000 zł w ciągu pięciu lat od chwili złożenia oświadczenia woli. Umowa darowizny zostanie sporządzona w formie aktu notarialnego. Do chwili złożenia oświadczenia woli między małżonkami nie dojdzie do żadnego nabycia podlegającego opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Darowizna zostanie przekazana w transzach. Dokładne daty i kwoty poszczególnych transz w momencie składania oświadczenia woli w formie aktu notarialnego nie zostaną między małżonkami ustalone. Wnioskodawczyni otrzyma środki pieniężne będące przedmiotem umowy darowizny sporządzonej w formie aktu notarialnego, w określonym w niej terminie, na jej rachunek płatniczy, bądź na jej rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub przekazem pocztowym.

W świetle przytoczonych przepisów prawa oraz przedstawionego zdarzenia przyszłego, należy zgodzić się z Wnioskodawczynią, że otrzymana przez nią w przyszłości darowizna środków pieniężnych będzie podlegała zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Jeśli bowiem przekazanie środków zostanie udokumentowane w sposób określony w art. 4a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, tj. dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy (bądź na jej rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub przekazem pocztowym), to spełnione będą wszystkie warunki do zwolnienia. Wnioskodawczyni otrzymywać będzie bowiem w transzach darowiznę od męża, czyli osoby wymienionej w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, a umowa darowizny zostanie zawarta w formie aktu notarialnego. Nie ma tutaj znaczenia liczba wypłaconych transz.

Ze względu na to, że omawiana darowizna zostanie zawarta w formie aktu notarialnego mając na uwadze treść art. 4a ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn na Wnioskodawczyni nie będzie ciążył obowiązek zgłoszenia otrzymanej darowizny do właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w () za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej