Temat interpretacji

w wyniku opisu zdarzenia, doszło do zniesienia współwłasności, czyli do czynności, która co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Jednakże mając na względzie przedstawiony przez Wnioskodawczynię opis stanu faktycznego (którym to opisem związany jest Organ interpretacyjny) iż Wnioskodawczyni w wyniku opisanych czynności nabyła majątek o wartości zbliżonej do nabycia tytułem spadku, a różnica w kwocie nabytej przysługującej w spadku nie przekroczyła 4.902 zł, czyli tzw. kwoty wolnej od podatku, określonej art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, to również nabycie w części dotyczącej zniesienia współwłasności nie będzie podległo opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 14 września 2020 r. (data wpływu 15 września 2020 r.), uzupełnionym 30 października 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia majątku z tytułu działu spadku i zniesienia współwłasności jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 września 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia majątku z tytułu działu spadku i zniesienia współwłasności.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym w piśmie z 20 października 2020 r., znak: 0111-KDIB2-3.4015.133.2020.1.BB wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 30 października 2020 r.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 24 marca 2019 r. zmarła siostra Wnioskodawczyni. Na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia z 07 czerwca 2019 r. i ustawy z dobrodziejstwem inwentarza spadek nabyli mąż zmarłej siostry Wnioskodawczyni w 1/2 części oraz Wnioskodawczyni i jej siostra oraz brat po 1/6 części.

W dniu 24 maja 2019 r. zmarł szwagier Wnioskodawczyni (mąż zmarłej siostry). Przy sporządzeniu aktu poświadczenia dziedziczenia obecni byli Wnioskodawczyni wraz z rodzeństwem oraz bracia zmarłego szwagra Wnioskodawczyni. Wyżej wymienione osoby w ciągu sześciu miesięcy od śmierci zgłosiły Naczelnikowi Urzędu Skarbowego nabycie spadku, według aktu poświadczenia dziedziczenia sporządzonego 07 czerwca 2019 r. w Kancelarii notarialnej.

W dniu 07 czerwca 2019 r. został sporządzony akt notarialny Protokół dziedziczenia i oświadczenie o przyjęciu spadku w Kancelarii notarialnej. Przed Notariuszem stawili się rodzeństwo zmarłej siostry Wnioskodawczyni i zmarłego szwagra Wnioskodawczyni. Zmarła siostra Wnioskodawczyni i zmarły szwagier Wnioskodawczyni byli bezdzietni. Jedynymi spadkobiercami było rodzeństwo. Na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia po zmarłym w dniu 24 maja 2019 r. mężu siostry Wnioskodawczyni, nabyli spadek z dobrodziejstwem inwentarza bracia zmarłego w 1/2 części każdy z nich.

W dniu 17 września 2019 r. został zawarty akt notarialny: Umowa o podział majątku objętego uprzednio współwłasnością majątkową małżeńską oraz umowa o dział spadku i zniesienie współwłasności. Zmarła siostra Wnioskodawczyni posiadała rachunek oszczędnościowo-rozliczeniowy w banku z saldem w kwocie 120.302,54 zł. Kwota 9.605,01 zł wchodziła w skład majątku objętego uprzednio współwłasnością majątkową zmarłej siostry Wnioskodawczyni i zmarłego szwagra Wnioskodawczyni. Kwota 110.697,53 zł stanowiła majątek osobisty zmarłej siostry Wnioskodawczyni, gdyż kwotę tą otrzymała w spadku po jej wujku. Zmarły szwagier Wnioskodawczyni posiadał rachunek oszczędnościowo-rozliczeniowy w banku z saldem na dzień 24 maja 2019 r. w kwocie 2.190,15 zł. W skład nabytego majątku wchodzą niezabudowana nieruchomość oznaczona jako działka o powierzchni 600 m² i zabudowana nieruchomość oznaczona jako działka o powierzchni 387 m² wraz z budynkiem mieszkalnym o powierzchni 102 m², komórkami o powierzchni 19 m² i garażem o powierzchni 25 m².

Wnioskodawczyni wraz z rodzeństwem oraz rodzeństwo zmarłego szwagra Wnioskodawczyni, oświadczyli, że zawierają umowę o zniesieniu współwłasności majątkowej małżeńskiej zmarłej siostry Wnioskodawczyni i zmarłego szwagra Wnioskodawczyni, na mocy której prawo własności niezabudowanej nieruchomości działka o powierzchni 0,600 m² (winno być 600 m²) i wartości 6.000 zł przypada bratu zmarłej siostry Wnioskodawczyni. Prawo własności zabudowanej nieruchomości oznaczonej działki o powierzchni 0,0387 ha i wartości 200.000 zł, przypada po połowie dwóm braciom zmarłego szwagra Wnioskodawczyni. Środki pieniężne na rachunku bankowym zmarłego szwagra Wnioskodawczyni w kwocie 2.190,16 zł przypadają braciom zmarłego szwagra Wnioskodawczyni, w równych częściach. Środki pieniężne na rachunku bankowym zmarłej siostry Wnioskodawczyni w kwocie 9.601,01 zł oraz 110.697,53 zł co daje łączną kwotę 120.302,54 zł przypadają w równych częściach dla rodzeństwa zmarłej siostry Wnioskodawczyni, po 40.100,85 zł dla każdego z nich.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wyjaśniła, co następuje:

Akt notarialny z 17 września 2019 r. został nazwany Umowa o podział majątku objętego uprzednio współwłasnością majątkową małżeńską oraz umowa o dział spadku i zniesienie współwłasności.

Obydwie wymienione działki stanowiły współwłasność majątkową zmarłych siostry i szwagra Wnioskodawczyni.

Doszło do zniesienia współwłasności w ramach części, która przysługiwała spadkobiercom szwagra, natomiast dział spadku dotyczył części przysługującej rodzeństwu Wnioskodawczyni; kwota jest otrzymana w części uzyskanej z tytułu działu spadku pomiędzy Wnioskodawczynią a rodzeństwem. Nabyty majątek jest o wartości zbliżonej, a różnica w kwocie przysługującej w ramach nabycia spadku a nabytej w wyniku podziału majątku wspólnego i działu spadku nie przekracza 4902 zł.

Wartość działki o powierzchni 0,0387 ha wraz z posiadanymi budynkami określili spadkobiercy szwagra, natomiast wycenę niezabudowanej działki brat Wnioskodawczyni podał za 1m² jaka w tym okresie obowiązywała, na terenie gdzie mieszkał.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy z racji tego podziału Wnioskodawczyni będzie musiała zapłacić podatek?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie powinna płacić podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2019 r., poz. 1813, ze zm.), podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej podatkiem, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

• dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
• darowizny, polecenia darczyńcy;
• zasiedzenia;
• nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
• zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
• nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.

Podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci (art. 1 ust. 2 ww. ustawy).

Stosownie do art. 1a cyt. ustawy, przepisy ustawy o nieodpłatnym zniesieniu współwłasności stosuje się odpowiednio do nieodpłatnego:

1. nabycia własności rzeczy wspólnej (wspólnego prawa majątkowego) albo jej części przez niektórych dotychczasowych współwłaścicieli na dalszą współwłasność;
2. wyodrębnienia własności lokali na rzecz niektórych lub wszystkich współwłaścicieli.

W myśl art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn, obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Art. 6 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy stanowi, iż obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności z chwilą zawarcia umowy albo ugody lub uprawomocnienia się orzeczenia sądu, jeżeli ich skutkiem jest nieodpłatne zniesienie współwłasności.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.

Przy nabyciu w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności podstawę opodatkowania stanowi wartość rzeczy lub praw majątkowych, w części przekraczającej wartość udziału we współwłasności, który przed jej zniesieniem przysługiwał nabywcy (art. 7 ust. 6 omawianej ustawy).

Jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej:

1. 9637 zł jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej;
2. 7276 zł jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do II grupy podatkowej;
3. 4902 zł jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.

Jeżeli nabycie własności rzeczy i praw majątkowych od tej samej osoby następuje więcej niż jeden raz, do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych dolicza się wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych od tej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie. Od podatku obliczonego od łącznej wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych potrąca się podatek przypadający od opodatkowanych poprzednio nabytych rzeczy i praw majątkowych. Wynikająca z obliczenia nadwyżka podatku nie podlega ani zaliczeniu na poczet innych podatków, ani zwrotowi. Nabywcy obowiązani są w zeznaniu podatkowym wymienić rzeczy i prawa majątkowe nabyte w podanym wyżej okresie (art. 9 ust. 2 omawianej ustawy).

Art. 14 ust. 1 i 2 ww. ustawy statuuje, iż wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca. Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 cyt. ustawy, do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

1. do grupy I małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;
2. do grupy II zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;
3. do grupy III innych nabywców.

Z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn wynika, że podatek oblicza się od nadwyżki podstawy opodatkowania ponad kwotę wolną od podatku, od nabywców zaliczonych do III grupy podatkowej:

• do 10.278 zł 12%,
• od 10.278 zł do 20.556 zł 1233 zł 40 gr i 16% od nadwyżki ponad 10 278 zł,
• powyżej 20.556 zł 2877 zł 90 gr i 20% od nadwyżki ponad 20 556 zł.

Stosownie do art. 17a ust. 1 ww. ustawy, podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

Z uwagi na fakt, że przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn nie definiują pojęć dział spadku oraz zniesienie współwłasności, należy odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r., poz. 1740).

Art. 195 Kodeksu cywilnego stanowi, iż własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Z art. 210 § 1 cyt. Kodeksu wynika, że każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż lat pięć. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić.

Stosownie do art. 922 § 1 ww. Kodeksu, prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej.

W myśl art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych z zachowaniem przepisów niniejszego tytułu.

Zgodnie z art. 1037 § 1 ustawy Kodeks cywilny, dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców.

Sądowy dział spadku powinien obejmować cały spadek. Jednakże z ważnych powodów może być ograniczony do części spadku. Umowny dział spadku może objąć cały spadek lub być ograniczony do części spadku (art. 1038 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego).

Z treści wniosku wynika, że 24 marca 2019 r. zmarła siostra Wnioskodawczyni. Spadek po niej nabyli mąż zmarłej siostry Wnioskodawczyni w 1/2 części oraz Wnioskodawczyni i jej siostra oraz brat po 1/6 części. W dniu 24 maja 2019 r. zmarł szwagier Wnioskodawczyni (mąż zmarłej siostry).

W dniu 07 czerwca 2019 r. został sporządzony akt notarialny Protokół dziedziczenia i oświadczenie o przyjęciu spadku. Na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia po zmarłym w dniu 24 maja 2019 r. mężu siostry Wnioskodawczyni, spadek nabyli bracia zmarłego w 1/2 części każdy z nich. Przy sporządzeniu aktu poświadczenia dziedziczenia obecni byli rodzeństwo zmarłej siostry Wnioskodawczyni i bracia zmarłego szwagra Wnioskodawczyni. Osoby ww. w ciągu sześciu miesięcy od śmierci zgłosili Naczelnikowi Urzędu Skarbowego nabycie spadku, według aktu poświadczenia dziedziczenia.

Następnie 17 września 2019 r sporządzono akt notarialny Umowa o podział majątku objętego uprzednio współwłasnością majątkową małżeńską oraz umowa o dział spadku i zniesienie współwłasności.

Zmarła siostra Wnioskodawczyni posiadała rachunek oszczędnościowo-rozliczeniowy w banku z saldem w kwocie 120.302,54 zł. Kwota 9.605,01 zł wchodziła w skład majątku objętego uprzednio współwłasnością majątkową zmarłej siostry Wnioskodawczyni i zmarłego szwagra Wnioskodawczyni. Kwota 110.697,53 zł stanowiła majątek osobisty zmarłej siostry Wnioskodawczyni. Zmarły szwagier Wnioskodawczyni posiadał rachunek oszczędnościowo-rozliczeniowy w banku z saldem na dzień 24 maja 2019 r. w kwocie 2.190,15 zł. W skład nabytego majątku weszły niezabudowana nieruchomość oznaczona jako działka o powierzchni 600 m² i zabudowana nieruchomość oznaczona jako działka o powierzchni 387 m² wraz z budynkiem mieszkalnym, komórkami i garażem.

Wnioskodawczyni wraz z rodzeństwem oraz rodzeństwo zmarłego szwagra Wnioskodawczyni, oświadczyli, że zawierają umowę o podział majątku objętego uprzednio współwłasnością majątkową małżeńską zmarłej siostry Wnioskodawczyni i zmarłego szwagra Wnioskodawczyni oraz umowę o zniesienie współwłasności i dział spadku. Na jej mocy, prawo własności niezabudowanej nieruchomości działki o powierzchni 600 m² i wartości 6.000 zł przypadło bratu zmarłej siostry Wnioskodawczyni. Prawo własności zabudowanej nieruchomości działki o powierzchni 0,0387 ha i wartości 200.000 zł, przypadło po połowie dwóm braciom zmarłego szwagra Wnioskodawczyni. Środki pieniężne na rachunku bankowym zmarłego szwagra Wnioskodawczyni w kwocie 2.190,16 zł przypadły braciom zmarłego szwagra Wnioskodawczyni, w równych częściach. Środki pieniężne na rachunku bankowym zmarłej siostry Wnioskodawczyni w kwocie 9.601,01 zł oraz 110.697,53 zł co daje łączną kwotę 120.302,54 zł przypadły w równych częściach dla Wnioskodawczyni i jej rodzeństwa, po 40.100,85 zł dla każdego z nich.

Obydwie wymienione działki stanowiły współwłasność majątkową zmarłych: siostry i szwagra Wnioskodawczyni.

Doszło do zniesienia współwłasności w ramach części, która przysługiwała spadkobiercom szwagra, natomiast dział spadku dotyczył części przysługującej rodzeństwu Wnioskodawczyni.Nabyty majątek jest o wartości zbliżonej, a różnica w kwocie przysługującej w ramach nabycia spadku a nabytej w wyniku podziału majątku wspólnego i działu spadku nie przekracza 4902 zł.

Mając na uwadze powyższe, z uwagi na fakt, iż w dacie śmierci siostry Wnioskodawczyni spadkobiercami po niej zostali: Wnioskodawczyni, jej rodzeństwo oraz mąż zmarłej siostry to między nimi wszystkimi zgodnie z art. 1035 Kodeksu cywilnego możliwe byłoby dokonanie działu spadku, gdyby wszyscy dożyli czynności działu spadku.

Z racji śmierci męża siostry Wnioskodawczyni w opisanej sytuacji występują dwie masy spadkowe, której składniki dziedziczone są przez dwie różne grupy spadkobierców a w skład tych mas wchodzą w części te same rzeczy.

Z uwagi na śmierć męża siostry Wnioskodawczyni dział spadku po zmarłej siostrze mógł być dokonany tylko pomiędzy Wnioskodawczynią i jej rodzeństwem. Nie mogło dojść do działu spadku w przedmiocie udziału, który mąż siostry Wnioskodawczyni nabył w drodze dziedziczenia po żonie, bowiem spadkobiercami po nim było jego rodzeństwo. W ten sposób stali się oni (spadkobiercy szwagra Wnioskodawczyni) współwłaścicielami rzeczy, które weszły do masy spadkowej po siostrze Wnioskodawczyni, nie będąc jednocześnie spadkobiercami po niej.

Wobec powyższych wyjaśnień należy stwierdzić, że do działu spadku w opisanym zdarzeniu mogło dojść jedynie pomiędzy Wnioskodawczynią i jej rodzeństwem w części masy spadkowej jaka przysługiwała im po śmierci ich siostry.

Przyznanie danej rzeczy (prawa majątkowego) w wyniku działu spadku nie stanowi żadnego z tytułów nabycia wskazanych w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. W związku z czym nabycie na podstawie nieodpłatnego działu spadku (bez spłat i dopłat) masy spadkowej po siostrze nie będzie wiązało się z powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn po stronie Wnioskodawczyni.

Z kolei, jak już wyżej wspomniano, nie mogło dojść do działu spadku między Wnioskodawczynią a rodzeństwem szwagra (męża siostry), w wysokości udziału, jaki odziedziczył szwagier po swojej żonie.

Jak wynika z przedstawionego przez Wnioskodawczynię opisu zdarzenia, w tej części doszło do zniesienia współwłasności, czyli do czynności, która co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Jednakże mając na względzie przedstawiony przez Wnioskodawczynię opis stanu faktycznego (którym to opisem związany jest Organ interpretacyjny) iż Wnioskodawczyni w wyniku opisanych czynności nabyła majątek o wartości zbliżonej do nabycia tytułem spadku, a różnica w kwocie nabytej przysługującej w spadku nie przekroczyła 4.902 zł, czyli tzw. kwoty wolnej od podatku, określonej art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, to również nabycie w części dotyczącej zniesienia współwłasności nie będzie podległo opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Gdyby jednak okazało się, że Wnioskodawczyni w wyniku nieodpłatnego zniesienia współwłasności nabyła majątek o wartości przekraczającej wartość udziału we współwłasności, który jej przysługiwał przed zniesieniem, to wtedy wartość nadwyżki ponad udział podlegałaby opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Końcowo nadmienić należy, iż Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej jako organ wydający interpretację w ramach danych mu uprawnień może jedynie wyjaśnić brzmienie przepisu podatkowego mającego zastosowanie w sytuacji opisanej przez osobę składającą wniosek o interpretację i wskazać jakie prawa i obowiązki płyną dla wnioskodawcy z tego przepisu.

Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku nie prowadzi postępowania dowodowego.

Organ nie posiada zatem kompetencji do potwierdzenia prawidłowości wyliczeń dokonywanych przez Wnioskodawczynię, nie ma również uprawnień do weryfikacji wartości nabytych rzeczy w wyniku odpowiednio: działu spadku oraz zniesienia współwłasności.

Ustalenie powyższych wartości stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, do którego kompetencję posiada m.in. właściwy Naczelnik Urzędu Skarbowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej