Temat interpretacji

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym obowiązuje zwolnienie z art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn?

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 26 czerwca 2020 r. (data wpływu 01 lipca 2020 r.), uzupełnionym 13 sierpnia 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowana darowizny dokonanej na rzecz obywatelki Federacji Rosyjskiej legitymującej się kartą pobytu czasowego w Polsce jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01 lipca 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowana darowizny dokonanej na rzecz obywatelki Federacji Rosyjskiej legitymującej się kartą pobytu czasowego w Polsce.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z tym w piśmie z 03 sierpnia 2020 r. znak: 0111-KDIB2-3.4015.89.2020.1.BD wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 13 sierpnia 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni Notariusz jest płatnikiem podatku od spadków i darowizn, sporządzonych w formie aktu notarialnego. Zgodnie z art. 4 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn, zwolnienie określone w ust. 1 art. 4a stosuje się jeżeli w chwili nabycia, Nabywca posiadał obywatelstwo polskie lub obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) stron Umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub miał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium takiego państwa.

Do Kancelarii notarialnej zgłosiło się małżeństwo: mąż obywatel Polski oraz żona obywatelka Federacji Rosyjskiej, które planuje dokonanie umowy darowizny położonych w W. lokalu mieszkalnego i udziału w lokalu niemieszkalnym wielostanowiskowym garażu z majątku osobistego męża do majątku wspólnego małżonków.

Małżeństwo to oświadczyło, że ich wspólnym miejscem zamieszkania wraz z dzieckiem jest W., jako że tu przebywają z zamiarem stałego pobytu. Żona obywatelka Federacji Rosyjskiej oświadczyła też, że z Polską wiążą ją także względy ekonomiczne oraz że na chwilę obecną legitymuje się kartą pobytu czasowego (jest to jej kolejna karta pobytu czasowego), ale będzie się starać o zezwolenie na pobyt stały i o kolejne dokumenty.

Wnioskodawczyni w uzupełnieniu wniosku wskazała, że przyszła Obdarowana oświadczyła, że Polska jest jej centrum interesów życiowych, tj. z Polską ma najściślejsze powiązania osobiste, gospodarcze i ekonomiczne, jako że w Polsce mieszkają jej najbliżsi, tj. mąż i 11-miesięczny synek, nad którym sprawuje opiekę; teściowie pomagają. Ponadto pracuje w Polsce i z tym krajem wiąże swoją przyszłość.

Karta pobytu posiadana aktualnie przez przyszłą Obdarowaną (wygasająca 12 grudnia 2021 r.) nie wskazuje adresu zameldowania, przy czym przyszła Obdarowana jest zameldowana na pobyt czasowy pod adresem lokalu, z którym związana jest darowizna, gdzie też mieszka wraz z mężem i synkiem. Przyszła Obdarowana oświadczyła, że adres miejsca zamieszkania jest zgodny z danymi, które zostały podane do karty pobytu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym obowiązuje zwolnienie z art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym występuje zwolnienie w trybie art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn, jako że z opisanych okoliczności wynika, że przyszła Obdarowana posiada miejsce zamieszkania w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2019 r., poz. 1813) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej podatkiem, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. darowizny.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera pojęcia darowizna, dlatego w tym zakresie odwołać się należy do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2019 r., poz. 1145, ze zm.).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Umowa darowizny ma charakter umowy zobowiązującej (konsensualnej) do zawarcia umowy dochodzi z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia woli jednostronnej, jako nie przynoszącej darczyńcy żadnej opłaty. Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Przepis artykułu 4a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowi, że zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-5, 7 i 8 oraz ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4.

Stosownie zaś do art. 4a ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn, obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków, gdy:

1. wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, nie przekracza kwoty określonej w art. 9 ust. 1 pkt 1 lub
2. nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego albo w tej formie zostało złożone oświadczenie woli jednej ze stron.

W przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1 i 2, nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych podlega opodatkowaniu na zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej (art. 4a ust. 3 tejże ustawy).

Stosownie do zapisu art. 4 ust. 4 ww. ustawy, zwolnienia określone w ust. 1 oraz art. 4a i 4b stosuje się, jeżeli w chwili nabycia nabywca posiadał obywatelstwo polskie lub obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub miał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium takiego państwa.

W przepisach polskiego prawa podatkowego pojęcie miejsca zamieszkania nie zostało zdefiniowane. Jak stanowi art. 25 Kodeks cywilnego, miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Stosownie do treści art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze darowizny z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

W myśl art. 9 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej kwotę wolną w wysokości 9.637 zł, jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej.

Stosownie do art. 14 ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy, do I grupy podatkowej zalicza się: małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

W myśl art. 18 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, notariusze są płatnikami podatku od dokonanej w formie aktu notarialnego darowizny.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że do kancelarii notarialnej zgłosiło się małżeństwo: mąż obywatel Polski oraz żona obywatelka Federacji Rosyjskiej, które planuje dokonanie umowy darowizny lokalu mieszkalnego i udziału w lokalu niemieszkalnym wielostanowiskowym garażu z majątku osobistego męża do majątku wspólnego małżonków. Przyszła Obdarowana oświadczyła, że Polska jest jej centrum interesów życiowych, tj. z Polską ma najściślejsze powiązania osobiste, gospodarcze i ekonomiczne, jako że w Polsce mieszkają jej najbliżsi, tj. mąż i 11-miesięczny synek, nad którym sprawuje opiekę; pracuje w Polsce i z tym krajem wiąże swoją przyszłość. Karta pobytu posiadana aktualnie przez przyszłą Obdarowaną (wygasająca 12 grudnia 2021 r.) nie wskazuje adresu zameldowania, przy czym przyszła Obdarowana jest zameldowana na pobyt czasowy pod adresem lokalu, z którym związana jest darowizna, gdzie też mieszka wraz z mężem i synkiem. Przyszła Obdarowana oświadczyła, że adres miejsca zamieszkania jest zgodny z danymi, które zostały podane do karty pobytu.

W związku z opisanymi okolicznościami oraz powołanymi powyżej przepisami należy stwierdzić, że skoro przyszła Obdarowana oświadczyła, iż miejsce zamieszkania ma w W., w Polsce zamieszkuje jej najbliższa rodzina, jej centrum życiowym jest Polska, a także że zamierza starać się o zezwolenie na pobyt stały i kolejne dokumenty to podjęte przez nią aktywności uzewnętrzniają zamiar stałego pobytu w Polsce i wskazują na faktyczne zamieszkanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie z art. 240 pkt 1 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz.U. z 2020 r., poz. 35, ze zm.), kartę pobytu wydaje się cudzoziemcowi, któremu udzielono zezwolenia na pobyt czasowy. Jeżeli zatem istotnie przyszła Obdarowana ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (okoliczność tę potwierdza także karta pobytu), to opisana we wniosku darowizna na rzecz przyszłej Obdarowanej, z uwagi na fakt, że zostanie zawarta pomiędzy osobami wymienionymi w zamkniętym katalogu określonym w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn (tj. pomiędzy mężem a żoną), będzie korzystać ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 4a powołanej ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP:/KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej