Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 stycznia 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 24 lutego 2025 r. (wpływ 28 lutego 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwania. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W dniu (…) grudnia 2024 r. biorąc udział w przetargu przeprowadzonym przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w (…) Pana AA (NIP …) nabył Pan samochód ciężarowy (…).

W dniu (…) grudnia 2024 r. wpłacił Pan przelewem na konto Komornika kwotę (…) zł tytułem rękojmi na zakup (vadium). Po wygranej licytacji, w dniu (…) grudnia 2024 r. gotówką zapłacił Pan Komornikowi kwotę (…) zł. Pozostałą kwotę w wysokości (…) zł wpłacił Pan przelewem na konto Komornika również (…) grudnia 2024 r.

Po sfinalizowaniu transakcji otrzymał Pan od Komornika wystawioną przez niego w dniu (…) grudnia 2024 r. fakturę VAT nr (…) na łączną kwotę brutto (…) zł, w której jako sprzedający występuje dotychczasowy właściciel samochodu BB, (…), (…), NIP (…). Na fakturze naliczony został VAT w stawce 23%.

Sprzedający BB prowadził działalność gospodarczą od 1 stycznia 1992 r., natomiast jako podatnik VAT zarejestrowany został 31 grudnia 1997 r. Od 30 września2024 r. nie jest czynnym podatnikiem VAT. Został wyrejestrowany na podstawie art. 96 ust. 6-8. W CEIDG jako data zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej prowadzonej przez niego działalności również widnieje 30 września 2024 r. Natomiast, jako data wykreślenia wpisu z rejestru działalności gospodarczej – 15 listopad 2024 r.

Jest Pan czynnym podatnikiem VAT. Komornik pobrał od Pana podatek VAT i jako płatnik jest zobowiązany do wpłacenia go do Urzędu Skarbowego.

Uzupełnienie stanu faktycznego

Działalność prowadzi Pan od 20 lipca 1995 r. w zakresie:

49.41.Z Transport drogowy towarów,

08.12.Z Wydobywanie żwiru i piasku; wydobywanie gliny i kaolinu,

45.11.Z Sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów osobowych i furgonetek,

45.19.Z Sprzedaż hurtowa i detaliczna pozostałych pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli,

45.20.Z Konserwacja i naprawa pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli,

46.73.Z Sprzedaż hurtowa drewna, materiałów budowlanych i wyposażenia sanitarnego,

77.12.Z Wynajem i dzierżawa pozostałych pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli,

77.32.Z Wynajem i dzierżawa maszyn i urządzeń budowlanych,

81.29.Z Pozostałe sprzątanie.

Ww. działalność jest opodatkowana w formie podatku liniowego.

Dla celów rozliczeń w podatku dochodowym od osób fizycznych ww. działalności prowadzona jest księga przychodów i rozchodów.

Zakupiony samochód ciężarowy ma być wykorzystywany jedynie w ramach i na potrzeby prowadzonej przez Pana działalności.

Opisany we wniosku samochód ciężarowy spełnia definicję środka trwałego. Na chwilę obecną nie został wprowadzony jeszcze do ewidencji środków trwałych. Zakupiony pojazd służyć będzie do przewozu kruszywa. Samochód będzie służył tylko i wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Konstrukcja przedmiotowego pojazdu powoduje, że jego użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. Przedmiotowy samochód jest pojazdem o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 tony. Jego d.m.c. wynosi 32 tony. Zakupiony samochód jest pojazdem, o którym mowa w art. 86a ust. 9 pkt 2 ustawy o VAT, co zapis w dowodzie rejestracyjnym oraz przeprowadzone badanie techniczne dopuszczające go do ruchu, jako „samochód ciężarowy i spec., ciągnik samochodowo siodłowy pow. 16 t d.m.c.”

Pytanie

Czy pomimo, że sprzedający nie prowadzi działalności w dniu wystawienia przez Komornika faktury oraz nie był już czynnym podatnikiem VAT, to ma Pan prawo do odliczenia 100% zapłaconego podatku VAT wynikającego z przedmiotowej faktury, a kwotę netto może Pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu poprzez amortyzację?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie dotyczące w części podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast odpowiedź na pytanie dotyczące w części podatku od towarów i usług udzielona została odrębnie.

Pana stanowisko w sprawie

Kwotę netto może Pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu poprzez amortyzację pomimo, że sprzedający w momencie zawierania transakcji nie był już zarejestrowany jako czynny podatnik VAT i nie prowadził działalności gospodarczej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163):

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą zostać spełnione następujące warunki, tzn. dany wydatek:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność Podatnika przez osoby inne niż Podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została Podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez Podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 wskazanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków, należy wziąć pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu. Przepisy prawa nie ograniczają możliwości zakupu na potrzeby działalności gospodarczej różnych środków transportu ciężarowego.

Warunkiem koniecznym dla uznania wydatków poniesionych na nabycie określonego składnika majątku, w tym przypadku samochodu ciężarowego, za koszt uzyskania przychodu jest jego wykorzystywanie na potrzeby i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Podkreślenia wymaga fakt, iż wykazanie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy eksploatacją tego samochodu a osiągniętym przychodem spoczywa na Panu. To Pan bowiem osiągać będzie korzyści polegające na możliwości zaliczenia wydatków poniesionych na nabycie ww. samochodu do kosztów uzyskania przychodu i obniżeniu podstawy opodatkowania.

Podatnik ma zatem prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich poniesionych przez siebie wydatków, które nie zostały wymienione w art. 23 ww. ustawy - pod warunkiem, że ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów).

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy:

Natomiast w myśl art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Środki trwałe stanowią jeden ze składników majątku trwałego firmy. Składnik majątku może zostać zaliczony do środków trwałych, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

• stanowi on własność lub współwłasność podatnika,
• został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,
• jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres używania tego składnika na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok (decyzja w tym względzie należy do podatnika),
• składnik ten jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23b ww. ustawy.

Wskazuję przy tym, że środki trwałe służą osiąganiu przychodów przez wiele lat, przez co ustawodawca zdecydował, że związane z nimi wydatki powinny być również rozliczane w dłuższym okresie czasu. Stąd wydatki na ich nabycie, wytworzenie lub ulepszenie, stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie stanowią kosztu uzyskania przychodów, ale koszt taki stanowi ich zużycie mierzone amortyzacją (art. 22 ust. 8 tej ustawy).

Według art. 22d ust. 2 ustawy:

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych ustalona zgodnie z zasadami określonymi w art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych jest zróżnicowany m.in. z uwagi na sposób ich nabycia.

Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wskazuję, że w interpretacji indywidualnej z dnia 13 marca 2025 r. nr (…) stwierdziłem, że „(…) przysługuje Panu prawo do odliczenia 100% zapłaconego podatku VAT, wynikającego z faktury dokumentującej nabycie samochodu ciężarowego w opisanym przypadku. Prawo to przysługuje Panu, w sytuacji, gdy nie zaistniały ograniczenia wynikające z art. 88 ustawy, inne niż wskazane w art. 88 ust. 4 ustawy. Jednocześnie prawo to przysługuje Panu od dnia w którym uzyskał Pan ww. zaświadczenie i adnotację w dowodzie rejestracyjnym pojazdu. Tym samym, w opisanej sytuacji nie ma znaczenia, że Dłużnik (Sprzedający) w chwili odliczenia przez Pana podatku VAT z faktury wystawionej przez Komornika, nie był czynnym podatnikiem podatku VAT ani nie prowadził działalności gospodarczej”.

Wobec tego, będzie Pan mógł wydatki poniesione na nabycie samochodu ciężarowego zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów Pana działalności, poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej ww. środka trwałego, na zasadach określonych w przepisach art. 22a-22n ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wartość początkową ww. samochodu stanowi jego cena nabycia wynikająca z faktury VAT. Z uwagi na fakt, że przysługuje Panu prawo do odliczenia 100% zapłaconego podatku VAT, wynikającego z faktury dokumentującej nabycie ww. samochodu ciężarowego, wartość początkowa ww. samochodu powinien Pan ustalić według ceny netto wynikającej z faktury VAT. W opisanej sprawie nie ma znaczenia, że Sprzedający nie prowadził działalności gospodarczej.

Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.