Interpretacja indywidualna

  – stanowisko w cześci prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest:

·prawidłowe w zakresie pytania nr 1

·nieprawidłowe w zakresie pytania nr 2.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 lutego 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 17 lutego 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismami z 18 marca 2025 r. (wpływ 18 marca 2025 r.) oraz 31 marca 2025 r. (wpływ 31 marca 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni (...) 2024r. zawarła umowę inwestycyjną z X, na podstawie której udzielona została jej pożyczka w ramach "A” oraz "B" finansowanych ze środków C oraz D.

Środki z pożyczki Wnioskodawczyni wydatkowała na zakup urządzeń, mebli, wyposażenia, (...) oraz artykułów jednorazowych i kosztów wynajmu lokalu niezbędnych do podjęcia działalności gospodarczej.

Wsparcie projektowe polega na udzieleniu pomocy de minimis na podstawie i warunkach Rozporządzenia Komisji (UE) nr 2023/2831 z dnia 13 grudnia w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis.

Od września 2024 r. do maja 2025 r. Wnioskodawczyni spłaca same odsetki od udzielonej pożyczki. Po 6 miesiącach od udzielenia pożyczki, Wnioskodawczyni musiała przedstawić faktury zakupowe związane z rozpoczęciem działalności na kwotę pożyczki. Od czerwca 2025 r. Wnioskodawczyni będzie spłacał pełną ratę kapitałowo - odsetkową, jednakże zgodnie z umową ma ona możliwość wystąpić z wnioskiem o umorzenie jednorazowo w części równej 6-krotnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia.

Uzupełnienie wniosku

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od dnia (...) 2024 r. w zakresie (...).

Forma opodatkowania prowadzonej działalności - zasady ogólne.

Ewidencja dla rozliczenia działalności - podatkowa księga przychodów i rozchodów.

Wniosek dotyczy lat podatkowych 2024-2025.

Pożyczka została udzielona na podjęcie działalności gospodarczej, w tym: zakup urządzeń, mebli, wyposażenia, (...) oraz artykułów jednorazowych oraz kosztu wynajmu lokalu pod (...).

Na pytanie: Jakie były warunki zawartej umowy, a w szczególności:

a.Na jaki okres została zawarta ta umowa?

b.Jakie jest oprocentowanie udzielonej pożyczki?

c.Jakie musiała Pani spełnić warunki, żeby ją otrzymać?

d.Jakie są konsekwencje dla Pani, w przypadku niewywiązania się z warunków zawartych w umowie?

Odpowiedziała Pani:

Warunki zawarcia umowy:

a)Okres zawarcia umowy od (...),

b)Oprocentowanie pożyczki jest stałe w wysokości 1,45% w stosunku rocznym,

c)Warunki do otrzymania pożyczki:

(...)

d)  Konsekwencje niewywiązania się z warunków zawartych w umowie:

(...)

Na pytanie: Działając w czyim imieniu X zawarła z Panią ww. umowę pożyczki?

Odpowiedziała Pani:

(...).

Na pytanie: W ramach realizacji jakiego programu/jakich programów otrzymała Pani pożyczkę?

(...)

Odpowiedziała Pani:

Pożyczkodawca udzielił Pożyczkobiorcy – na warunkach określonych w postanowieniach Umowy Inwestycyjnej i w Regulaminie udzielania pożyczek na podjęcie działalności gospodarczej (...)

Na pytanie: Jaka była podstawa prawna udzielenia Pani pożyczki, czy np.:

·był to art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 475 ze zm.)?

·była to ustawa z 28 kwietnia 2022 r. o zasadach realizacji zadań finansowanych ze środków europejskich w perspektywie finansowej 2021-2027 (Dz. U. poz. 1079 ze zm.)?

·inna – jaka?

Odpowiedziała Pani:

Brak w umowie informacji o podstawie prawnej.

Na pytanie: Kiedy i w jakiej formie została Pani udzielona/wypłacona pożyczka?

Odpowiedziała Pani:

Pożyczka została wypłacona na rachunek bankowy.

Na pytanie: Kto dokonał płatności pożyczki na Pani rzecz, czy np. (...)? Jeśli nie – to kto?

Odpowiedziała Pani:

Płatności dokonała X.

Na pytanie: Jakie warunki musi Pani spełnić, aby mogła Pani skorzystać z jednorazowego umorzenia pożyczki w części równej 6-krotnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia? Odpowiedziała Pani:

Umorzenie udzielone jest po złożeniu wniosku oraz po spełnieniu warunków zgodnie z regulaminem udzielania pożyczek na podjęcie działalności gospodarczej oraz świadczenia usług (...).

Na pytanie: Czy zamierza Pani wystąpić z wnioskiem o umorzenie pożyczki? Jeśli tak – to prosiłem, żeby Pani podała przybliżoną datę.

Odpowiedziała Pani:

Zamierzam wystąpić z wnioskiem o umorzenie pożyczki w okresie ok. czerwiec-lipiec 2025.

Na pytanie: W jakim terminie/kiedy/w którym roku może Pani uzyskać umorzenie pożyczki?

Odpowiedziała Pani:

Pożyczkodawca podejmuje decyzję o umorzeniu w ciągu 15 dni roboczych od dnia złożenia wniosku o umorzenie.

Na pytanie: Czy informacja zawarta w opisie sprawy: „(…) jednakże zgodnie z umową mam możliwość wystąpić z wnioskiem o umorzenie jednorazowo w części równej 6-krotnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia.” oznacza, że umorzenie to nie jest obligatoryjne, i może w ogóle nie mieć miejsca?

Odpowiedziała Pani:

Umorzenie części pożyczki jest obligatoryjne, uzależnione jest od złożenia wniosku przez pożyczkobiorcę.

Na pytanie: O jakie konkretnie „wydatki poniesione z uzyskanej pożyczki, jak również wydatki na zakup środków trwałych” chodzi w Pani pytaniu?

Odpowiedziała Pani:

Wydatki poniesione z pożyczki dotyczą zakupu urządzeń, mebli, wyposażenia, (...), artykułów jednorazowych, kosztów wynajmu lokalu pod (...).

Na pytanie: Czy zakup środków trwałych również sfinansowany został ze środków z pożyczki?

Odpowiedziała Pani:

Ze środków pożyczki został zakupiony środek trwały - (...) zł.

Na pytanie: Kiedy poniosła Pani te wydatki i w jaki sposób są one udokumentowane?

Odpowiedziała Pani:

Wydatki zostały poniesione po udzieleniu pożyczki w okresie (...). Wszystkie wydatki są udokumentowane fakturami wystawionymi na moją działalność.

Na pytanie: Jaki jest związek pomiędzy prowadzoną przez Panią działalnością gospodarczą, uzyskiwanymi przychodami lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów a ww. wydatkami?

Odpowiedziała Pani:

Wszystkie wydatki mają związek z prowadzoną przeze mnie działalnością gospodarczą. Zakupione materiały i urządzenia są przeze mnie wykorzystywane podczas wykonywania (...).

Pytania

1.Czy wydatki poniesione z uzyskanej pożyczki, jak również wydatki na zakup środków trwałych, mogą zostać zaliczone do kosztów podatkowych, jeżeli zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów?

2.Czy przychód wynikający z umorzenia części pożyczki jest zwolniony z PIT?

Pani stanowisko

Ad 1.

Wydatki w ramach projektu są bezpośrednio sfinansowane z pożyczki, a umorzenie części pożyczki jest uzależnione od poniesienia wydatku, a więc nie są to wydatki wyłączone z kosztów uzyskania przychodów, gdyż nie są bezpośrednio sfinansowane z przychodu zwolnionego z PIT. Zastosowanie to ma również do wydatków na zakup środków trwałych.

Ad 2.

Na podstawie art. 21 ust.1 pkt 137 ustawy z 26.07.1991 r. pdof wolne od podatku dochodowego są środki finansowe otrzymane przez uczestnika projektu, jako pomoc udzielona w ramach programu finansowego, z udziałem środków o których mowa m.in. w art. 5 ust. 3 pkt 5b ustawy z 27.08.2009r. o finansach publicznych, tj. (...). Zatem wsparcie polegające na umorzeniu części pożyczki jest zwolnione z PIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest :

·prawidłowe w zakresie pytania nr 1

·nieprawidłowe w zakresie pytania nr 2.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r., poz. 163):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Aby wydatek poniesiony przez Podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą zostać spełnione następujące warunki, tzn. dany wydatek:

•został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność Podatnika przez osoby inne niż Podatnik),

•jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została Podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

•pozostaje w związku z prowadzoną przez Podatnika działalnością gospodarczą,

•poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

•został właściwie udokumentowany,

•nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 wskazanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Przy czym – związek przyczynowy między poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodów, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem ich źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Należy przy tym zauważyć, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”.

Jak z powyższego wynika, podatnik ma zatem prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich poniesionych przez siebie wydatków, które nie zostały wymienione w art. 23 ww. ustawy - pod warunkiem, że ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów).

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodów to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz, aby takie źródło  w ogóle dalej istniało.

Natomiast kosztami służącymi zabezpieczeniu źródła przychodów są koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodów w przyszłości.

Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści, albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien wiedzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

W zakresie obowiązków podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Z opisu sprawy wynika, że od 25 lipca 2024 r. prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie (...). W okresie od sierpnia 2024 r. do lutego 2025 r. poniosła Pani wydatki niezbędne do podjęcia działalności gospodarczej na zakup urządzeń, mebli, wyposażenia, (...), artykułów jednorazowych oraz wynajmu lokalu pod (...). Zakupiła Pani także środek trwały, tj. - (...) zł. Wszystkie wydatki są udokumentowane fakturami wystawionymi na Pani działalność.

Źródłem finansowania tych wydatków była pożyczka w ramach "A” oraz "B" finansowanych ze środków C oraz D.

Na pytanie - jaki jest związek pomiędzy prowadzoną przez Panią działalnością gospodarczą, uzyskiwanymi przychodami lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów a ww. wydatkami - podała Pani, że zakupione materiały i urządzenia są przez Panią wykorzystywane podczas wykonywania (...).

W sytuacji wykorzystywania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej zakupionych materiałów i urządzeń stwierdzam, że między tymi wydatkami a prowadzoną działalnością gospodarczą istnieje związek przyczynowo-skutkowy, o którym mowa wyżej. Wydatki te mogą zatem – pod warunkiem ich prawidłowego udokumentowania – stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Panią działalności, z tym, że w zakresie urządzeń zaliczanych do środków trwałych – poprzez odpisy amortyzacyjne.

W związku z tym, wskazuję Pani, że w myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (…).

W myśl art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2) maszyny, urządzenia i środki transportu,

3) inne przedmioty

–o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jak stanowi art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych  w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

– zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22d ust. 1 tej ustawy:

Podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 10 000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Stosownie do art. 22f ust. 3 ww. ustawy:

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10.000 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10.000 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo – w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Wobec powyższego Pani stanowisko w zakresie pytania nr 1 uznaję za prawidłowe.

Odnośnie Pani wątpliwości dotyczących umorzenia pożyczki, wskazuję, że zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ww. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 1a ww. ustawy:

Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g, art. 30j-30p oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów.

Stosownie do art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik – czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów – uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do postanowień art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są: m. in.:

·pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),

·inne źródła (pkt 9).

Wskazany podział źródeł przychodów ma istotny wpływ na ustalenie podstawy opodatkowania, sposób opodatkowania i jego wysokość.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej, oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

–prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych opiera się zatem na trzech przesłankach:

1.zarobkowym celu działalności,

2.wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,

3.prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Literalna wykładnia tego przepisu wskazuje, że działalnością gospodarczą jest działalność zarobkowa, czyli służąca osiąganiu zysków, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły, co oznacza, że jest to działalność przygotowana i uporządkowana oraz ma charakter powtarzalny.

Uzyskiwanie przychodów z konkretnego źródła przychodów jest kategorią obiektywną, niezależną od tego, czy podmiot prowadzący dany rodzaj działalności dopełnia (bądź nie) ciążących na nim obowiązków z tą działalnością związanych. Zatem to, czy podatnik powinien zaliczyć uzyskane przychody do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej należy oceniać na podstawie zbadania konkretnych okoliczności faktycznych.

Ponadto, aby można było zaliczyć dane przychody do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, przychody te nie mogą być zaliczane do przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

–odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;

–są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;

–wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Ponadto zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodem z działalności gospodarczej są również wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 6, w tym z tytułu zaciągniętych kredytów (pożyczek), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z D.

Co do zasady − nie są przychodami z działalności gospodarczej takie przychody, które zostały zaliczone przez ustawodawcę do pozostałych źródeł przychodów znajdujących się w katalogu źródeł przychodów (art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ww. ustawy).

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 22 marca 2013 r., sygn. akt II FSK 1536/11:

Za przychody z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 2 (w tym wymienione w pkt 6) należy uznać generalnie przychody, które wynikają ze źródła przychodów, jakie stanowi pozarolnicza działalność gospodarcza i które w następstwie prowadzenia tej działalności stają się wymagalną wierzytelnością. (…) Za słuszne uznać należy stanowisko Sądu pierwszej instancji, zgodnie z którym stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 6 PDOFizU na gruncie podatku dochodowego przychodem z działalności gospodarczej jest wartość wszystkich umorzonych zobowiązań, w tym cywilnoprawnych, albowiem przepis ten nie wskazuje na rodzaj umorzonych zobowiązań.

Należy również wskazać, że stosownie do art. 21 ust. pkt 137 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wolne od podatku dochodowego są środki finansowe otrzymane przez uczestnika projektu jako pomoc udzielona w ramach programu finansowanego z udziałem środków, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 1, 2 i 4, pkt 5 lit. a i b i pkt 5a-5d ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.

Przystępując do oceny skutków podatkowych przyszłego umorzenia części pożyczki udzielonej Pani w ramach "A” oraz "B", wskazać należy, że umowa pożyczki została uregulowana w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.).

Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego:

Przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Stosownie do art. 720 § 2 ww. Kodeksu:

Umowa pożyczki, której wartość przekracza tysiąc złotych, wymaga zachowania formy dokumentowej.

Podkreślić należy, że otrzymanie pożyczki i jej spłata na warunkach przewidzianych w umowie pożyczki są obojętne podatkowo. Przychód po stronie pożyczkobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia pożyczki, jej części lub odsetek. Wtedy bowiem pożyczkobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zatem w sytuacji, w której na skutek umorzenia pożyczki – świadczeniobiorca uzyskuje przysporzenie, skutkujące powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu. Osiąga bowiem korzyść majątkową o konkretnym wymiarze, gdyż zmniejsza się zobowiązanie jakie musiałby zapłacić gdyby nie umorzenie.

W opisie sprawy podała Pani, że od września 2024 r. do maja 2025 r. spłaca Pani same odsetki od udzielonej pożyczki. Od czerwca 2025 r. będzie Pani spłacała pełną ratę kapitałowo-odsetkową, jednakże zgodnie z umową ma Pani możliwość wystąpienia z wnioskiem o umorzenie jednorazowo w części równej 6-krotnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia.

Zamierza Pani wystąpić z wnioskiem o umorzenie pożyczki w okresie ok. czerwiec-lipiec 2025. Umorzenie udzielone jest po złożeniu wniosku oraz po spełnieniu warunków zgodnie z regulaminem udzielania pożyczek na podjęcie działalności gospodarczej oraz świadczenia usług doradztwa i szkoleń. Pożyczkodawca podejmuje decyzję o umorzeniu w ciągu 15 dni roboczych od dnia złożenia wniosku o umorzenie.

Zatem z treści zawartej umowy wynika, że Pożyczkodawca może umorzyć Pani część przyznanej pożyczki.

Wobec powyższego, kwota przyszłego umorzonego zobowiązania wynikającego z ww. umowy pożyczki stanowić będzie dla Pani przychód z działalności gospodarczej zgodnie z przepisem ww. artykułu 14 ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tego rodzaju przychód nie może być natomiast ewent. objęty postanowieniami art. 21 ust. 1 pkt 137 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż przepis ten dotyczy zwolnienia przychodu z tytułu otrzymania określonego rodzaju środków finansowych („środki finansowe otrzymane”) a nie przychodu jakim jest wartość umorzonego zobowiązania z tytułu zaciągniętej pożyczki.

Wobec powyższego Pani stanowisko w zakresie pytania nr 2 uznaję za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania rozstrzygnięcia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.