Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwo stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe, ale z innych względów niż Państwo wskazali.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 stycznia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 28 września 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnili go Państwo pismem z 12 marca 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (zwany dalej także Spółką) posiada autoryzowane salony samochodowe i zajmuje się sprzedażą oraz serwisem samochodów. Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i podlega opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (jest rezydentem podatkowym w Polsce). Spółka od 2022 r. wybrała ryczałt od dochodów spółek (tzw. system estoński).

Wnioskodawca sprzedaje swoje usługi, części samochodowe oraz samochody innym podmiotom zarówno prowadzącym, jak i nieprowadzącym działalności gospodarczej (dalej: Klienci). Obecnie Spółka zawiera umowy współpracy z osobami fizycznymi prowadzącymi indywidualne działalności gospodarcze zarejestrowane w CEIDG świadczącymi usługi na rzecz Spółki (dalej Współpracownicy).

Za wykonywanie ww. usług, zgodnie z umową, Współpracownikom przysługuje wynagrodzenie, na które składają się następujące składniki: wynagrodzenie stałe, prowizja, prowizja dodatkowa za wykonanie poszczególnych czynności w ramach umowy. Prowizja oraz prowizja dodatkowa obliczane i ustalane są na podstawie postanowień załączników stanowiących integralną część umowy (dalej Umowa). W związku z zawarciem umowy Współpracownik otrzymuje do dyspozycji pakiet Współpracownika (dalej zwany również: Pakietem), co stanowi normalną praktykę w tego typu stosunkach gospodarczych.

W ramach Pakietu zostają udostępnione Współpracownikowi nieodpłatnie następujące urządzenia, dostępy do środowisk teleinformatycznych oraz inne narzędzia i materiały na czas obowiązywania umowy w zależności od zakresu realizowanej Współpracy:

a)karta SIM z numerem telefonu w sieci telefonii komórkowej, z której Współpracownik jest uprawniony do korzystania,

b)adres e-mail w domenach należących do Spółki,

c)karta służąca do dostępu do infrastruktury Spółki (tj. umożliwiająca wejście do pomieszczeń biurowych),

d)sprzęt komputerowy, w szczególności laptop, wydany zgodnie z Procedurami Spółki w zakresie wydawania oraz użytkowania sprzętu komputerowego Spółki,

e)telefon komórkowy w wydany zgodnie z Procedurami Spółki w zakresie wydawania oraz użytkowania telefonów komórkowych Spółki,

f)dostęp do sieci publicznej Internet oraz wewnętrznej sieci Spółki wraz z dostępem do połączonych w ramach tych sieci drukarek,

g)dostęp do aplikacji Spółki, kontrahentów Spółki i innych źródeł informacji niezbędnych do wykonywania umowy przez Współpracownika wraz z potrzebnymi do tego korzystania uprawnieniami,

h)dostęp do narzędzi i sprzętu potrzebnego do wykonywania diagnostyki i napraw samochodów osobowych jak również świadczenia usług blacharskich.

Szczegółowe zasady udostępnienia Pakietu Współpracownikowi, w szczególności telefonu, sprzętu komputerowego, w tym laptopa, oraz karty do dostępu do infrastruktury Spółki zostają określone w Procedurze udostępnienia Pakietu (dalej zwana Procedurą). Pakiet współpracownika zostaje udostępniony Współpracownikowi w celu stworzenia warunków do poprawnego wykonywania przez Współpracownika zobowiązań wynikających z postanowień umowy. Jednocześnie, zawierając umowę Współpracownik oświadcza, że zapoznał się z regulacjami Wnioskodawcy, w szczególności Procedurą oraz będzie jej przestrzegać. Co zresztą znajduje odzwierciedlenie w rzeczywistości. Współpracownik nie ma prawa do dalszego udostępniania elementów Pakietu osobom trzecim bez uprzedniego uzyskania pisemnej zgody od Spółki. Współpracownik uprawniony jest do nieodpłatnego korzystania, w zależności od zakresu współpracy określonej w umowie współpracy albo od zakresu zlecenia określonego w umowie zlecenia z infrastruktury biurowej albo warsztatowej Spółki zgodnie z procedurami wewnętrznymi funkcjonującymi w Spółce. W praktyce, działalność współpracownika w biurze/warsztacie obejmuje spotkania z Klientami. Przykładowo w przypadku współpracowników zajmujących się sprzedażą samochodów aktywność biurowa obejmuje kompletowanie dokumentacji związanej z zawieranymi w imieniu Spółki umowami, przygotowywanie dokumentów do wysyłki do klientów pocztą kurierską, wykonywanie kserokopii i skanów umów. Współpracownik we własnym zakresie ustala ilość czasu, jaką tam spędza w infrastrukturze biurowej/warsztatowej Spółki. Udostępnienie infrastruktury biurowej/warsztatowej oraz udostępnienie elementów Pakietu następuje bezpłatnie, tj. bez wynagrodzenia w formie pieniężnej. Umowy zawierają potwierdzenie, że wartość wynagrodzenia należnego Współpracownikowi z tytułu świadczonych Usług na podstawie Umowy uwzględnia okoliczność udostępniania mu infrastruktury biurowej/warsztatowej oraz udostępnienie elementów Pakietu w celu wykonywania tych usług (wynagrodzenie byłoby odpowiednio wyższe gdyby Spółka nie zapewniała infrastruktury biurowej/warsztatowej oraz Pakietu i musieliby oni pozyskać to we własnym zakresie).

Model udostępniania Pakietów Współpracownikom odpowiada tzw. umowie toolingowej, w której Spółka zobowiązują się do nieodpłatnego udostępnienia Pakietu, w celu i na czas świadczenia usług na rzecz Spółki. Po zakończeniu współpracy z danym Współpracownikiem, Pakiet będzie zwracany Spółce. Elementy Pakietu mogą też być wymieniane na inne w trakcie trwania współpracy (w razie ich zużycia lub zepsucia). Przez cały okres współpracy ze Współpracownikami prawo własności i/lub prawo do rozporządzania elementami Pakietu jak właściciel będzie pozostawało po stronie Spółki i w żadnym momencie nie dojdzie do przeniesienia tych praw na rzecz Współpracowników. Umowa będzie wprost wskazywała, że elementy Pakietu są udostępniane Współpracownikom wyłącznie w celu wykonywania Usług na rzecz Spółki i nie jest dopuszczalne ich użytkowanie na inne cele, tj. ani do świadczenia usług na rzecz innych podmiotów, ani na cele prywatne Współpracowników.

Pytania

1.Czy należy uznać, że udostępnienie Współpracownikowi Pakietu oraz infrastruktury Spółki, w szczególności infrastruktury biurowej, w ramach Umowy stanowi nieodpłatne świadczenie na rzecz Współpracownika powodujące powstanie przychodu dla celów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych po stronie Współpracownika w związku z czym Spółka byłaby zobowiązana do pobrania zaliczek na podatek dochodowy z tego tytułu?

2.Czy należy uznać, że udostępnienie Współpracownikowi Pakietu oraz infrastruktury Spółki, w szczególności infrastruktury biurowej, w ramach Umowy powoduje powstanie po stornie Spółki zobowiązanie w podatku VAT?

Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast w zakresie podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Państwa stanowisko w sprawie

W Państwa ocenie, dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tych tytułów stosuje się przepisy art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym. Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o PIT, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przepisy art. 14 ust. 2 ustawy o PIT zawierają katalog rodzajów przychodów wchodzących do zakresu kategorii przychodów z działalności gospodarczej. Wśród nich, w ust. 2 pkt 8 ww. przepisu ustawy o PIT ustawodawca wskazał na wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem ust. 2g i art. 21 ust. 1 pkt 125 i 125a.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy o PIT, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Z kolei, zgodnie z treścią art. 11 ust. 2a ustawy o PIT, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1)jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2)jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;

3)jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

4)w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Zgodnie z art. 11 ust. 2b ustawy o PIT, jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika. Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 oraz w uchwale z 16 października 2006 r. sygn. akt FPS 1/06 dokonał wykładni pojęcia nieodpłatnego świadczenia na gruncie przepisów regulujących podatek dochodowy od osób prawnych. NSA uznał, że na gruncie podatków dochodowych termin nieodpłatne świadczenie ma „szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”.

W uchwale z 24 maja 2010 r. sygn. akt II FPS 1/10, Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził powyższe stanowisko wskazując, że ma ono również zastosowanie do podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie normatywnym przepisu art. 11 ust. 1 ustawy o PIT. Problematyka nieodpłatnych świadczeń z tym, że na gruncie dotyczącym świadczeń ze stosunku pracy, była również przedmiotem wykładni dokonanej przez Trybunał Konstytucyjny. TK w wyroku z 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 określił, jakie kryteria muszą spełnić nieodpłatne świadczenia, aby można było je zakwalifikować jako przychody pracownika z tytułu stosunku pracy. TK dekodując normę „innych nieodpłatnych świadczeń”, jako przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy o PIT wskazał, że: za przychód pracownika mogą być uznane takie świadczenia, które: po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie), po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść, po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów). Innymi słowy, kwalifikując konkretne świadczenie ze strony pracodawcy jako przychód pracownika ze stosunku pracy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, powinno opierać się na przesłankach wynikających z ww. przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które Trybunał Konstytucyjny w powołanym powyżej wyroku uznał za zgodne z Konstytucją i przedstawił ich interpretację. Wyrok Trybunału Konstytucyjnego obejmuje przedmiotem wprawdzie świadczenia uzyskiwane przez pracowników, jednak zawiera wskazówki interpretacyjne dotyczące tego, jak w ogóle należy rozumieć nieodpłatne świadczenia i przywołane ustalenia pozostają aktualne również do osób świadczących usługi uzyskujących przychody na podstawie umów o współpracy w zakresie świadczenie usług wykonujących czynności w ramach indywidualnych działalności gospodarczych prowadzonych na podstawie wpisu do CEIDG.

Należy więc pokreślić, że ustawowe pojęcie nieodpłatnych świadczeń musi być zawsze interpretowane w konkretnym ścisłym kontekście sytuacyjnym, a nie w oderwaniu od niego, z pominięciem okoliczności realizacji pewnych uprawnień, zjawisk oraz praktyk gospodarczych i zdarzeń prawnych. W kontekście powyżej zacytowanego orzecznictwa TK oraz NSA wskazać należy, że nieodpłatne świadczenie jest przychodem, gdy świadczenie to powoduje wystąpienie przysporzenia po stronie jego beneficjenta, tj. rozumianego jako świadczenie dokonywane w jego interesie, a nie w interesie przekazującego takie świadczenie. W świetle powyższego należy zauważyć, że w przedstawionym opisie, Współpracownik otrzymując możliwość korzystania z Pakietu, w szczególności z telefonu komórkowego, sprzętu komputerowego oraz korzystania z infrastruktury biurowej Spółki, jest jednocześnie zobowiązany do świadczenia określonych usług na rzecz Spółki na podstawie zawartej umowy o współpracę. Usługi świadczone przez Współpracownika podlegają obowiązującym w Spółce zasadom i procedurom. Pakiet współpracownika zostaje udostępniony Współpracownikowi wyłącznie w celu świadczenia usług na rzecz Spółki. Celem udostępnienia Pakietu jest stworzenie Współpracownikowi warunków do poprawnego wykonywania zobowiązań wynikających z postanowień umowy. Zawierając i podpisując umowę o współpracy Współpracownik oświadcza Spółce, że zapoznał się z procedurami Spółki dotyczącymi wykorzystywania świadczeń wchodzących w skład Pakietu oraz zobowiązał się ich przestrzegać, co zresztą znalazło odzwierciedlenie w rzeczywistości. Innym, wynikającym z praktyki biznesowej i gospodarczej Spółki celem udostępnienia Pakietu jest również zapewnienie odpowiedniego standardu obsługi klientów Spółki, zabezpieczenia ich praw i obowiązków, jak też ochrona swojego przedsiębiorstwa przed nadużyciami. Udostępnienie Współpracownikowi Pakietu służy również temu, aby usługi Współpracownika świadczone dalej na rzecz jego klientów były wykonywane w jak najbardziej efektywny sposób, tym samym przyczyniając się nie tylko do zwiększenia przychodów, ale także uzyskania większej zyskowności po stronie Spółki. Należy więc stwierdzić, że korzystanie przez Współpracownika z pakietu w celu wykonywania usług wynikających z umowy służy wyłącznie realizacji przedmiotu umowy przez Współpracownika oraz Spółkę, określonego w Umowie. Z tego względu nie można uznać, że udostępnienie pakietu generuje jakiekolwiek przysporzenie majątkowe po stronie Współpracownika. Po stronie Współpracownika nie ziści się żadne trwałe, a nawet nietrwałe przysporzenie, czy wzbogacenie.

Reasumując, udostępnienie pakietu służy wyłącznie interesom Spółki. W konsekwencji, nie można uznać udostępnienia Pakietu w ramach umowy za nieodpłatne świadczenie na rzecz Współpracownika.

Współpracownik nie otrzymuje bowiem dla siebie żadnej korzyści majątkowej kosztem Spółki. Nie generuje to zatem po stronie Współpracownika dodatkowego przychodu z działalności gospodarczej w postaci nieodpłatnego świadczenia, jak również przychodu z nieodpłatnych świadczeń odrębnie od działalności gospodarczej w rozumieniu innych wskazanych wyżej przepisów ustawy o ryczałcie oraz odpowiednio stosowanymi regulacjami ustawy o PIT. Końcowo należy wskazać, że powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w praktyce interpretacyjnej, np. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 5 sierpnia 2021 r. nr 0113-KDIPT2-3.4011.402.2021.2.AK, interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 22 września 2022 r. nr 0114-KDIP2-1.4011.548.2022.1.MR, interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 23 stycznia 2023 r. nr 0115-KDIT1.4011.809.2022.1.DB.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe, ale z innych względów niż Państwo wskazali.

Uzasadnienie stanowiska

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2025 r. poz. 111):

Z uwagi na powyższe na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.:

1) obliczenie,

2) pobranie,

3) wpłacenie

– podatku, zaliczki lub raty.

Z kolei płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony, o czym stanowi art. 30 § 1 ww. ustawy.

Zasadą jest, że obowiązek prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania, obliczenia i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych ciąży na podatnikach. Niemniej jednak, w odniesieniu do licznych sytuacji zasada ta została wyłączona przez ustawodawcę przez nałożenie obowiązków płatnika na podmioty wypłacające podatnikowi (stawiające do dyspozycji podatnika) należności stanowiące jego dochody (przychody).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadza system poboru podatku przez płatnika w przypadkach wskazanych w Rozdziale 7: „Pobór podatku lub zaliczek na podatek przez płatników”.

Jak wynika z przepisów przywołanego Rozdziału 7, ustawodawca ustanowił obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych przez:

·określenie rodzaju podmiotu dokonującego wypłaty (realizacji) świadczeń na rzecz podatników, przy czym rodzaj podmiotu jest określany poprzez wskazanie jego formy organizacyjnej, jego statusu bądź roli, jaką podmiot ten pełni w relacji z podatnikiem oraz

·określenie kategorii przychodów (dochodów) w odniesieniu do których na ww. podmiotach ciążą obowiązki płatnika podatku.

Podstawowym warunkiem dla rozważań o obowiązkach płatnika jest jednak istnienie relacji: udzielający świadczenia (płatnik) – uzyskujący świadczenie (podatnik). Udzieleniem świadczenia jest przy tym zarówno sytuacja, gdy świadczenie jest przekazywane bezpośrednio przez płatnika, jak również sytuacja, gdy świadczenie jest realizowane przez podmiot trzeci, ale jest „zlecane”, „organizowane” przez płatnika (czyli w istocie pochodzi od płatnika).

Żaden z przepisów nie nakłada jednak na dany podmiot obowiązków płatnika w stosunku do przychodów uzyskiwanych od tego podmiotu przez podatników z prowadzonej przez tychże podatników działalności gospodarczej.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Stosownie do jego treści:

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Źródła przychodów zostały określone w art. 10 ust. 1 pkt 1-9 tej ustawy. Katalog zawarty w tym przepisie ma charakter rozłączny. To oznacza, że dany przychód osoby fizycznej jest przypisywany tylko i wyłącznie do jednego określonego źródła przychodów. Aby prawidłowo zakwalifikować przychód do konkretnego źródła przychodów należy uwzględnić wszystkie okoliczności związane z jego powstaniem (uzyskaniem).

Przychód z działalności gospodarczej definiuje art. 5a pkt 6 ww. ustawy. Stosownie do tego przepisu:

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy:

W odniesieniu do przychodów z działalności gospodarczej, ustawodawca nie nałożył na podmioty dokonujące świadczeń z tego tytułu obowiązków płatnika, ani obowiązków informacyjnych. Osoby fizyczne uzyskujące przychody z działalności gospodarczej, samodzielnie – bez pośrednictwa płatnika – dokonują rozliczenia należnego podatku.

W świetle bowiem art. 44 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest ustalenie, czy udostępnienie Współpracownikowi Pakietu oraz infrastruktury Spółki, w szczególności infrastruktury biurowej, w ramach Umowy stanowi nieodpłatne świadczenie na rzecz Współpracownika powodujące powstanie przychodu dla celów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych po stronie Współpracownika w związku z czym Spółka byłaby zobowiązana do pobrania zaliczek na podatek dochodowy z tego tytułu.

Z opisu sprawy wynika, że zawierają Państwo umowy współpracy z osobami fizycznymi prowadzącymi indywidualne działalności gospodarcze zarejestrowane w CEIDG świadczącymi usługi na rzecz Spółki.

W związku z powyższym, dla rozstrzygnięcia Państwa indywidualnej sprawy, tj. ustalenia czy ciążą na Państwu obowiązki płatnika w związku z udostępnieniem Współpracownikowi Pakietu oraz infrastruktury Spółki, w szczególności infrastruktury biurowej, nie ma znaczenia, czy w opisanej sytuacji po stronie Współpracowników powstał przychód czy też nie.

Skoro zawarliście Państwo umowę z osobą fizyczną w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, to ewentualne przychody uzyskane w związku z tą umową będą stanowiły przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu w art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji na Państwu nie będą ciążyły żadne obowiązki płatnika, ani obowiązki informacyjne. Osoba fizyczna prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą, powinna samodzielnie, bez pośrednictwa płatnika, rozliczyć się z uzyskanego przychodu, w zależności od wybranej formy opodatkowania.

Zatem Państwa stanowisko jest prawidłowe, ale z innych względów niż Państwo wskazali.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.