Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej27 stycznia 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 24 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 21 marca 2025 r. (data wpływu 26 marca 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego
Od 1 stycznia 2023 r. otrzymuje Pani świadczenie wdowie w wysokości 680 dolarów (USA) miesięcznie (brutto), wypłacane z Zarządu Ubezpieczeń Społecznych Stanów Zjednoczonych Ameryki (Social Security Administration).
Świadczenie zostało przyznane Pani dzięki temu, że zmarły (…) 2022 r. Pani mąż był zatrudniony w USA w latach 1991-2006 i po ukończeniu 65 lat wypracował sobie tam emeryturę. Kwota stanowi 85% wypłaconego świadczenia, podlega w Stanach Zjednoczonych Ameryki opodatkowaniu federalnym podatkiem dochodowym w stawce 30%.
Nie posiada Pani żadnych nieruchomości czy dóbr materialnych za granicą, jak również nie otrzymuje żadnych innych dochodów z zagranicy.
Za każdy rok obrachunkowy otrzymuje Pani z USA roczne rozliczenie, określające kwotę świadczenia, jaką otrzymała Pani za cały rok, pobrany w USA podatek oraz kwotę netto przekazaną na indywidualne konto bankowe.
Bank, na którego rachunek zostało przekazane świadczenie wdowie, uznał się za płatnika podatku dochodowego, pobrał i odprowadził zaliczkę na podatek dochodowy oraz wystawił informację o przychodach z innych źródeł oraz o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11.
W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że oczekuje Pani wydania interpretacji indywidualnej za rok podatkowy 2023, 2024 i lata przyszłe.
Posiada Pani polskie obywatelstwo.
W latach podatkowych objętych wnioskiem posiadała i posiada Pani nadal miejsce zamieszkania dla celów podatkowych i nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce.
Na pytania Organu o treści cyt.: „Na podstawie jakich konkretnie przepisów obowiązujących w Stanach Zjednoczonych Ameryki (proszę wskazać konkretny artykuł z nazwą aktu prawnego) wypłacane jest Pani świadczenie wdowie, o którym mowa we wniosku?” oraz „Czy ww. świadczenie wdowie, które Pani otrzymuje z USA, stanowi element systemu zabezpieczenia społecznego związanego z prawami do emerytury lub renty i wypłacane jest na podstawie przepisów emerytalno-rentowych obowiązujących w USA?”, wskazała Pani, że zgodnie z zaświadczeniem wystawionym przez Biuro Świadczeń Federalnych Ambasady USA, SSA wypłaca Pani świadczenie wdowie przyznane na podstawie amerykańskich federalnych przepisów emerytalno-rentowych.
Na pytanie Organu o treści cyt.: „Czy Pani mąż przed śmiercią rozpoczął pobieranie świadczeń emerytalnych z Social Security Administration (jeśli tak, to kiedy?) i czy pobieranie przez niego świadczeń emerytalnych było warunkiem uprawniającym do otrzymania przez Panią świadczenia wdowiego po jego śmierci?”, wskazała Pani, że Pani mąż rozpoczął pobieranie świadczeń emerytalnych z Social Security Administration w 2015 r. i świadczenie wdowie otrzymała Pani na podstawie jego świadczenia emerytalnego.
Na pytanie Organu o treści cyt.: „Czy wypłacane Pani świadczenie wdowie stanowi określony procent emerytury Pani męża z Social Security Administration?”, wskazała Pani, że świadczenie wdowie stanowi procent emerytury Pani męża z SSA.
Na pytanie Organu o treści cyt.: „Czy przyznanie ww. świadczenia wdowiego uzależnione było od osiągnięcia przez Panią określonego wieku (jakiego?) i spełnienia innych warunków – jakich? (np. kryterium dochodowe, utrzymywanie dziecka/dzieci, inne – jakie?)”, wskazała Pani, że przyznanie świadczenia wdowiego nie było uzależnione od spełnienia jakichkolwiek warunków. Ww. świadczenie zostało przyznane od 1 stycznia 2023 r. po zgłoszeniu w Biurze Świadczeń Federalnych Ambasady USA zgonu Pani męża w (…) 2022 r.
Przyznanie świadczenia wdowiego nie było uzależnione od wysokości Pani dochodów.
Na pytanie Organu o treści cyt.: „Czy wysokość świadczenia wdowiego uzależniona jest od:
·lat pracy Pani męża,
·dokonanych przez niego wpłat składek społecznych na Social Security Administration,
·wysokości jego zarobków uzyskanych w czasie wszystkich lat pracy?”,
wskazała Pani, że wysokość świadczenia wdowiego jest uzależniona od wysokości emerytury wypłacanej Pani mężowi przez SSA.
Świadczenie wdowie jest stałym, wypłacanym comiesięcznie świadczeniem, przyznanym na czas nieokreślony.
Na pytanie Organu o treści cyt.: „Czy w roku podatkowym (latach podatkowych) będącym przedmiotem wniosku uzyskała Pani w Polsce inne dochody poza świadczeniem wdowim, o którym mowa we wniosku? Jeśli tak, z jakiego tytułu i przez kogo wypłacane?”, wskazała Pani, że w roku podatkowym 2023, 2024 i obecnie, otrzymuje Pani emeryturę z ZUS, przyznaną po osiągnięciu przez Panią wieku emerytalnego w 2010 r.
Pytanie
Czy świadczenie wdowie wypłacane Pani przez Social Security Administration jako obywatelce Polski zamieszkującej w Polsce, na rachunek bankowy w Polsce, podlega zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i czy zachodzi konieczność wykazania ww. świadczenia w rocznym zeznaniu PIT jako przychody z zagranicy?
Pani stanowisko w sprawie
W Pani ocenie, zgodnie z brzmieniem art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów otrzymane na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów, zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów oraz świadczenie wychowawcze otrzymane na podstawie przepisów o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci.
W Pani ocenie, świadczenie wdowie wypłacane przez Social Security Administration, z uwagi na swój socjalny charakter, stanowi odpowiednik unormowanego w polskim prawie świadczenia rodzinnego.
Za zasadnością takiego stanowiska przemawia fakt, że przesłankami przyznania Pani tego świadczenia była sytuacja rodzinna (zdarzenie losowe – śmierć Pani męża). Wdowa otrzymuje to świadczenie każdorazowo w przypadku śmierci osoby najbliższej, jednak wysokość tego świadczenia redukowana jest indywidualnie, w zależności od posiadanego wieku beneficjenta.
Mając powyższą argumentację na względzie, należy stwierdzić, iż otrzymywane przez Panią świadczenie wdowie z Social Security Administration, które jest wypłacane na rachunek bankowy w Polsce, podlega zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie jest konieczne wykazanie ww. świadczenia w rocznym zeznaniu PIT, jako przychodu z zagranicy.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.; t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.; t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163):
Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy:
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Jak stanowi art. 4a ww. ustawy:
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Ustawodawca przesądził zatem, że zgodnie z zasadą nieograniczonego obowiązku podatkowego osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Stąd też, do tej kategorii osób mają zastosowanie ogólne reguły podatkowe korygowane wyłącznie treścią umów międzynarodowych w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu.
Ponieważ otrzymuje Pani świadczenie wdowie ze Stanów Zjednoczonych Ameryki, w niniejszej sprawie znajdą zastosowanie postanowienia Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 31 poz. 178).
Powyższa Umowa nie zawiera odrębnego artykułu dotyczącego opodatkowania świadczenia wdowiego wypłacanego z USA. Oznacza to, że dochód ten podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, zgodnie z postanowieniami art. 5 Umowy („Ogólne zasady opodatkowania”).
W myśl art. 5 ust. 1 ww. Umowy:
Osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie może być opodatkowana przez drugie Umawiające się Państwo z tytułu dochodu pochodzącego ze źródeł z tego drugiego Umawiającego się Państwa i tylko z tytułu takiego dochodu, zgodnie ze wszystkimi ograniczeniami zawartymi w niniejszej Umowie.
Przepis art. 5 ust. 2 ww. Umowy stanowi, że:
Postanowienia niniejszej Umowy nie będą w żaden sposób stwarzały ograniczenia wobec wyłączeń, zwolnień, zmniejszeń, zaliczeń lub innych przywilejów, przyznanych obecnie lub w przyszłości przez:
a)prawo jednego z Umawiających się Państw przy określeniu podatków pobieranych przez to Umawiające się Państwo lub
b)przez każdą inną umowę zawartą pomiędzy Umawiającymi się Państwami.
Jak stanowi art. 5 ust. 3 Umowy:
Bez względu na postanowienia niniejszej Umowy, z wyłączeniem ustępu 4, Umawiające się Państwo może opodatkować obywatela tego Umawiającego się Państwa lub osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Umawiającym się Państwie (zgodnie z zasadami artykułu 4), tak jakby niniejsza Umowa nie weszła w życie.
Jednocześnie art. 20 ust. 1 ww. Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu wskazuje sposób unikania podwójnego opodatkowania dochodów. W myśl tego przepisu:
Zgodnie z postanowieniami prawa polskiego i z zachowaniem przewidzianych w nim ograniczeń (z uwzględnieniem dokonywanych zmian bez naruszenia podstawowych zasad) Polska zezwoli osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce na zaliczanie na poczet należnych w Polsce podatków odpowiednich kwot podatków, zapłaconych w Stanach Zjednoczonych.
Stosownie do postanowień Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, Polska ma prawo opodatkować dochód uzyskany z tytułu świadczenia wdowiego wypłacanego ze Stanów Zjednoczonych osobie mającej miejsce zamieszkania na terytorium Polski.
Biorąc pod uwagę powyższe należy zatem stwierdzić, że świadczenie wdowie otrzymywane przez Panią z USA podlega opodatkowaniu w Polsce, na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego brzmieniem:
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.
Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Natomiast, w myśl art. 12 ust. 7 ww. ustawy:
Przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych; rentą lub rentą rodzinną jest również świadczenie pieniężne, o którym mowa w ustawie z dnia 8 lutego 2023 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym członkom rodziny funkcjonariuszy lub żołnierzy zawodowych, których śmierć nastąpiła w związku ze służbą albo podjęciem poza służbą czynności ratowania życia lub zdrowia ludzkiego albo mienia (Dz. U. poz. 658).
Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów otrzymane na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów, zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów oraz świadczenie wychowawcze otrzymane na podstawie przepisów o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci.
Na gruncie ustawodawstwa krajowego, świadczenia rodzinne wypłacane są na podstawie przepisów ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 323 ze zm.).
Zgodnie z art. 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych – w brzmieniu obowiązującym w 2023 r.:
Świadczeniami rodzinnymi są:
1) zasiłek rodzinny oraz dodatki do zasiłku rodzinnego;
2) świadczenia opiekuńcze: zasiłek pielęgnacyjny, specjalny zasiłek opiekuńczy oraz świadczenie pielęgnacyjne;
3) zapomoga wypłacana przez gminy, na podstawie art. 22a;
3a) świadczenia wypłacane przez gminy na podstawie art. 22b;
4) jednorazowa zapomoga z tytułu urodzenia się dziecka;
5) świadczenie rodzicielskie.
Zgodnie z art. 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych – w brzmieniu obowiązującym w 2024 r. i obecnie:
Świadczeniami rodzinnymi są:
1) zasiłek rodzinny oraz dodatki do zasiłku rodzinnego;
2) świadczenia opiekuńcze: zasiłek pielęgnacyjny oraz świadczenie pielęgnacyjne;
3) zapomoga wypłacana przez gminy, na podstawie art. 22a;
3a) świadczenia wypłacane przez gminy na podstawie art. 22b;
4) jednorazowa zapomoga z tytułu urodzenia się dziecka;
5) świadczenie rodzicielskie.
Natomiast instytucja renty rodzinnej przysługującej po śmierci członka rodziny została uregulowana w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1631 ze zm.). Świadczenie to może otrzymać uprawniony członek rodziny po śmierci bliskiej osoby, np. zmarłego małżonka, który w chwili śmierci miał ustalone prawo do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy lub spełniał warunki wymagane do uzyskania jednego z tych świadczeń bądź też pobierał zasiłek przedemerytalny, świadczenie przedemerytalne lub nauczycielskie świadczenie kompensacyjne.
W myśl art. 67 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych:
Do renty rodzinnej uprawnieni są następujący członkowie rodziny spełniający warunki określone w art. 68-71:
1) dzieci własne, dzieci drugiego małżonka oraz dzieci przysposobione;
2) przyjęte na wychowanie i utrzymanie przed osiągnięciem pełnoletności wnuki, rodzeństwo i inne dzieci, z wyłączeniem dzieci przyjętych na wychowanie i utrzymanie w ramach rodziny zastępczej lub rodzinnego domu dziecka;
3) małżonek (wdowa i wdowiec);
4) rodzice.
Jak stanowi art. 70 ww. ustawy:
Wdowa ma prawo do renty rodzinnej, jeżeli:
1) w chwili śmierci męża osiągnęła wiek 50 lat lub była niezdolna do pracy albo
2) wychowuje co najmniej jedno z dzieci, wnuków lub rodzeństwa uprawnione do renty rodzinnej po zmarłym mężu, które nie osiągnęło 16 lat, a jeżeli kształci się w szkole - 18 lat życia, lub jeżeli sprawuje pieczę nad dzieckiem całkowicie niezdolnym do pracy oraz do samodzielnej egzystencji lub całkowicie niezdolnym do pracy, uprawnionym do renty rodzinnej.
Należy również wskazać, że Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady Nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. Urz. UE L Nr 166/1 z dnia 30 kwietnia 2004 r.) rozróżnia emerytury i renty oraz świadczenia rodzinne jako odrębne świadczenia.
W związku z Pani wątpliwościami w zakresie skutków podatkowych otrzymywania zasiłku wdowiego po zmarłym małżonku, wypłacanego ze Stanów Zjednoczonych Ameryki (USA) przez Social Security Administration, wyjaśniam co następuje.
Świadczenie wdowie (zasiłek wdowi) po zmarłym małżonku wypłacane przez Social Security Administration w USA (przez Zarząd Ubezpieczeń Społecznych) jest przyznawane na podstawie amerykańsko-federalnych przepisów emerytalno-rentowych – co również wskazała Pani w uzupełnieniu wniosku. Przedmiotowe świadczenie wdowie jest świadczeniem cyklicznym, którego wysokość jest uzależniona od zarobków i lat pracy zmarłego małżonka. Należy zatem uznać, że stanowi ono świadczenie emerytalno-rentowe zbliżone na gruncie krajowego ustawodawstwa do renty rodzinnej, a nie do świadczenia rodzinnego.
Wobec powyższego, świadczenie wdowie wypłacane z USA przez Social Security Administration nie korzysta w Polsce ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie jest świadczeniem otrzymywanym na podstawie obowiązujących w USA przepisów o świadczeniach rodzinnych.
W świetle powyższego, odnosząc się do Pani wątpliwości, wyjaśnić należy, że świadczenie wdowie, które jak Pani wskazuje:
1)wypłacane jest Pani przez Social Security Administration;
2)przyznane zostało na podstawie amerykańskich federalnych przepisów emerytalno-rentowych;
3)przyznane Pani zostało w związku z tym, że Pani mąż był zatrudniony w USA w latach 1991-2006 i po ukończeniu 65 lat wypracował sobie tam emeryturę oraz rozpoczął pobieranie świadczeń emerytalnych z Social Security Administration w 2015 r. i świadczenie wdowie otrzymała Pani na podstawie jego świadczenia emerytalnego;
4)stanowi procent emerytury Pani męża z SSA
– nie może zostać uznane za świadczenie rodzinne otrzymywane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych.
Zatem, wypłacane Pani przez Social Security Administration świadczenie wdowie nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż z uwagi na jego charakter nie jest żadnym ze świadczeń wymienionych w tym przepisie.
W konsekwencji, skoro przyznane i wypłacane Pani od 1 stycznia 2023 r. świadczenie wdowie nie jest wypłacane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, to nie jest objęte zamkniętym katalogiem zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Otrzymywane przez Panią świadczenie wdowie uznać należy za rentę wypłacaną na podstawie przepisów o ubezpieczeniach społecznych obowiązujących w USA i jako takie mieści się ono w dyspozycji art. 12 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z czym w Polsce podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy.
Powyższe oznacza, że w Polsce opisane we wniosku świadczenie wdowie podlega wykazaniu w zeznaniu podatkowym, składanym za rok podatkowy, w którym je Pani otrzymała.
Jednocześnie, w Polsce – w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu – zastosowanie znajdzie metoda unikania podwójnego opodatkowania, uregulowana w – cytowanym już wyżej – art. 20 ust. 1 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu. Z zapisów powyższej umowy międzynarodowej wynika zatem, że rozliczenie w Polsce dochodów uzyskanych ze Stanów Zjednoczonych Ameryki następuje za pomocą metody odliczenia proporcjonalnego. Powyższa metoda została odzwierciedlona w art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W myśl art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.
Zgodnie z metodą unikania podwójnego opodatkowania określaną jako metoda proporcjonalnego odliczenia, podatnik osiągający dochody z zagranicy ma obowiązek wykazać łączne dochody (zarówno krajowe, jak i zagraniczne) w zeznaniu, a od podatku dochodowego obliczonego według skali podatkowej od ww. dochodów ma prawo odliczyć podatek zapłacony za granicą. Odliczenie to możliwe jest tylko do wysokości podatku przypadającego proporcjonalnie na dochód uzyskany w obcym państwie.
Podsumowując, zgodnie z postanowieniami Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, otrzymywane przez Panią od 1 stycznia 2023 r. świadczenie wdowie ze Stanów Zjednoczonych Ameryki stanowi dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Polsce.
Świadczenie to nie może korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie jest świadczeniem otrzymanym na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych.
Zatem, uzyskany z tego tytułu dochód mieści się w dyspozycji art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega wykazaniu w zeznaniach podatkowych składanych za 2023 r. i za 2024 r. oraz będzie podlegał wykazaniu w zeznaniach podatkowych składanych za kolejne lata, o ile nie zmieni się stan faktyczny lub nie ulegną zmianie przepisy prawa podatkowego w tym zakresie.
Jednakże, przysługuje Pani prawo pomniejszenia podatku dochodowego od osób fizycznych należnego w Polsce o podatek zapłacony w Stanach Zjednoczonych Ameryki, w myśl art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.