Interpretacja indywidualna

 – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 stycznia 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zastosowania odliczeń z tytułu ulgi rehabilitacyjnej. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 11 lutego 2025 r. (wpływ 18 lutego 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pan osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym, porusza się Pan na wózku inwalidzkim. W październiku 2023 r. zawarł Pan z PFRON umowę na dofinansowanie pojazdu w ramach programu X. Kwota dofinansowania wyniosła (...) zł. Wartość zakupionego pojazdu, uwzględniająca koszty dostosowania, przeróbki pojazdu, wykonanego przez firmę zewnętrzną to (...) zł. Na poczet zakupu samochodu dokonał Pan wpłaty kwoty (...) zł i następnie już przed oddaniem pojazdu do przeróbki kwoty (...) zł (potwierdzenia wpłat załączył Pan do wniosku).

Łącznie wkład własny wyniósł (...) zł. Kwota (...) zł została przez Pana wpłacona w chwili przyjęcia pojazdu, przez firmę, do przeróbki i dostosowania do poruszania się na wózku inwalidzkim.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Wniosek dotyczy rozliczenia za 2024 r.

W okresie, którego dotyczy wniosek, uzyskiwał Pan dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce, pozwalające na skorzystanie z ulgi rehabilitacyjnej – z tytułu umowy o pracę i z tytułu renty chorobowej – zgodnie ze skalą podatkową właściwą dla tego typu przychodu, rozliczane w PIT-37 (podatnik uzyskuje dochody za pośrednictwem płatnika, np. z umowy o pracę, czy emerytury).

Orzeczenie o niepełnosprawności zostało wydane przez Miejski Zespół Orzekania o Niepełnosprawności w F. Posiada Pan również decyzję przyznającą rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy, wydaną na czas określony. Orzeczenie o niepełnosprawności wydano na stałe. Pana niepełnosprawność datuje się od 15 roku życia, (...) r.

Nabył Pan od dealera samochód wraz z usługą wykonania przeróbek przez firmę zewnętrzną (...). Odbywało się w ten sposób, że najpierw został sprowadzony do Polski samochód bez przeróbek i dopiero zgodnie z Pana wytycznymi został on przekazany do firmy (...) celem dokonania odpowiednich przeróbek. Nie jest możliwy zakup nowego samochodu i następnie przekazanie go samodzielnie do firmy zewnętrznej, ponieważ ta firma musi dokonać właściwej homologacji samochodu, żeby w ogóle mógłby on być zarejestrowany, uzyskać tablice rejestracyjne.

Przystosowanie samochodu polegało na przystosowaniu samochodu do transportu jednego pasażera z niepełnosprawnością na wózku inwalidzkim i obejmowało:

a)obniżenie podłogi w tylnej części pojazdu wraz z rampą wjazdową umożliwiającą wjazd osoby niepełnosprawnej na wózku bez konieczności przesiadania się z wózka,

b)system pasów mocujących wózek podczas transportu z 3-punktowym pasem bezpieczeństwa dla pasażera na wózku,

c)światła LED w części obniżonej dla zapewnienia bezpieczeństwa wjazdu/wyjazdu z samochodu,

d)modyfikację kanapy 2-go rzędu zapewniającą optymalną przestrzeń dla pasażera na wózku,

e)obniżenie podłogi pokryte w całości odpowiednio dobraną tapicerką i wykładziną.

Dofinansowanie pojazdu polegało na udzieleniu dofinansowania na zakup pojazdu – „dostosowanego samochodu osobowego”, w którym dokonano przeróbek technicznych, dostosowań pod kątem indywidualnych potrzeb pasażera z niepełnosprawnością, bez konieczności przesiadania się z wózka inwalidzkiego.

Dofinansowanie dotyczyło zakupu nowego samochodu od dealera samochodowego (...), zgodnie z jego ofertą handlową (samochód nie był dostosowany do potrzeb osób z niepełnosprawnością), który następnie na Pana zlecenie został przystosowany przez firmę zewnętrzną do przewozu osób z niepełnosprawnością.

Umowa z PFRON nie zawiera informacji, jaka część dofinansowania jest przeznaczona na zakup pojazdu, a jaka na jego przystosowanie przez firmę zewnętrzną – ogólnie mówi się w niej o dofinansowaniu pojazdu dostosowanego dla osób z niepełnosprawnością. Natomiast z posiadanej przez Pana oferty handlowej wynika, że oferowana cena zakupu samochodu, uwzględniająca rabaty wraz z przystosowaniem pojazdu dla potrzeb osoby poruszającej się na wózku inwalidzkim bez konieczności przesiadania się, to kwota (...) zł, w tym kwota przystosowania pojazdu przez firmę (...). w wysokości (...) zł.

Wydatki nie zostały/ną sfinansowane, poza dofinansowaniem z PFRON, ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, ani nie zostaną zwrócone w żadnej innej formie. Wydatki, o których mowa we wniosku, nie zostaną zaliczone do kosztów uzyskania przychodu, ani nie zostaną zwrócone w żadnej innej formie.

Jest Pan osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym. Pana niepełnosprawność datowana jest od 15 roku życia, czyli od (...) r. Choruje Pan na (...). Orzeczenie o niepełnosprawności wydane zostało przez Miejski Zespół Orzekania (...) na stałe. Posiada Pan również decyzję przyznającą rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy, wydaną na czas określony.

W październiku 2023 r. podpisał Pan z Oddziałem (...) PFRON w F umowę na dofinansowanie zakupu „dostosowanego samochodu osobowego”, który umożliwia zajęcie miejsca pasażera bez konieczności przesiadania się z wózka inwalidzkiego. Zgodnie z umową, dofinansowano przez PFRON zakup samochodu do kwoty (...) zł.

Po zawarciu umowy w 2023 r. skontaktował się Pan z dealerem (...) w F, który przedstawił Panu ofertę zakupu samochodu wraz z przystosowaniem pojazdu dla osoby niepełnosprawnej. Zgodnie z ofertą handlową, całkowita wartość pojazdu to kwota (...) zł, w tym kwota przystosowania pojazdu dla osoby z niepełnosprawnością poruszającej się na wózku i bez konieczności przesiadania się, której koszt wyniósł (...) zł. W ramach dostosowania wykonano następujące prace:

a)obniżenie podłogi w tylnej części pojazdu wraz z rampą wjazdową umożliwiającą wjazd osoby niepełnosprawnej na wózku bez konieczności przesiadania się z wózka,

b)system pasów mocujących wózek podczas transportu z 3-punktowym pasem bezpieczeństwa dla pasażera na wózku,

c)światła LED w części obniżonej dla zapewnienia bezpieczeństwa wjazdu/wyjazdu z samochodu,

d)modyfikacja kanapy 2-go rzędu zapewniająca optymalną przestrzeń dla pasażera na wózku,

e)obniżenie podłogi pokryte w całości odpowiednio dobraną tapicerką i wykładziną.

W dniu 28 czerwca 2024 r. dealer wystawił fakturę zakupu na kwotę (...) zł. Zapłata odbyła się w ten sposób, że na poczet przeróbek pojazdu (był to warunek przystąpienia do prac przez firmę (...).) wpłacił Pan (...) zł, pozostała kwota (...) zł została zapłacona przez PFRON (dotacja) bezpośrednio na konto sprzedającego.

Pytanie

Czy jako osoba niepełnosprawna w stopniu znacznym, posiadająca również decyzję o przyznaniu renty chorobowej z ZUS, u której niepełnosprawność stwierdzono w wieku 15 lat (osoba, która nie ukończyła 16 lat) ma Pan możliwość odliczyć od przychodu koszty nielimitowane wydatkowane w kwocie (...) zł na przystosowanie samochodu osobowego (nowego) do potrzeb, które wynikają z niepełnosprawności, zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 2 i pkt 14 ustawy o PIT?

Pana stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 2 i pkt 14 ustawy o PIT, ma Pan prawo do odliczenia kosztu poniesionego na dostosowanie samochodu osobowego dla potrzeb osoby z niepełnosprawnością w kwocie D zł (koszt nielimitowany). Spełnia Pan wszystkie warunki uprawniające Pana do takiej ulgi:

1.posiada Pan orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności wydane przez Miejski Zespół Orzekania o Niepełnosprawności na stałe;

2.posiada Pan decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w F, która przyznaje rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy;

3.niepełnosprawność powstała u Pana przed ukończeniem 16 roku życia;

4.poniósł Pan koszt przystosowania pojazdu dla osoby z niepełnosprawnością co wynika z oferty handlowej dealera (...), w której to ofercie podano odrębnie kwotę przystosowania pojazdu przez firmę zewnętrzną (...), a której wpłata była warunkiem przystąpienia do zmian w pojeździe. Zakres prac został ustalony na Pana zlecenie, natomiast faktura została wystawiona przez dealera na całą kwotę wraz z kosztem jego przystosowania, z uwagi na fakt, że konieczna jest homologacja takiego pojazdu i nie ma możliwości wystawienia odrębnej faktury na samochód i odrębnej na koszt dostosowania przez firmę zewnętrzną. Dodatkowo wynika to z umowy zawartej przez Pana z PFRON w październiku 2023 r. Podpisał Pan umowę nr (...) na dofinansowanie zakupu „dostosowanego samochodu osobowego”, który umożliwia zajęcie miejsca pasażera bez konieczności przesiadania się z wózka inwalidzkiego. Zgodnie z umową dofinansowano przez PFRON zakup samochodu do kwoty A zł. Umowa nie rozgranicza kosztu samochodu i kosztu przystosowania w sposób odrębny, a odnosi się do całości „pojazdu przystosowanego”. Niemniej jednak z dokumentów posiadanych przez podatnika, w tym oferty handlowej, przelewów, korespondencji z dealerem i firmą G sp. z o.o. można rozgraniczyć koszt samochodu i koszt dostosowania pojazdu. W ramach przeróbek dokonano wielu zmian fabrycznie nowego samochodu, w tym:

·obniżenie podłogi w tylnej części pojazdu wraz z rampą wjazdową umożliwiającą wjazd osoby niepełnosprawnej na wózku bez konieczności przesiadania się z wózka,

·system pasów mocujących wózek podczas transportu z 3-punktowym pasem bezpieczeństwa dla pasażera na wózku,

·światła LED w części obniżonej dla zapewnienia bezpieczeństwa wjazdu/wyjazdu z samochodu,

·modyfikacja kanapy 2-go rzędu zapewniająca optymalną przestrzeń dla pasażera na wózku,

·obniżenie podłogi pokryte w całości odpowiednio dobraną tapicerką i wykładziną.

5.przekazanie pojazdu nastąpiło dopiero po wykonaniu tych wszystkich prac i zapłacie całkowitej za fakturę z 28 czerwca 2024 r. w kwocie (...) zł, z czego wpłata własna podatnika na wykonanie prac przystosowania pojazdu dla osoby z niepełnosprawnością wyniosła (...) zł. Zapłata odbyła się w ten sposób, że na poczet przeróbek pojazdu (był to warunek przystąpienia a pozostała kwota (...) zł została zapłacona przez PFRON (dotacja) bezpośrednio na konto sprzedającego.

6.jest Pan osobą czynną zawodowo, uzyskuje Pan dochody z tytułu umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony, a także z tytułu renty chorobowej.

W związku z powyższym zasadne i zgodne z art. 26 ust. 7a pkt 2 i pkt 14 ustawy o PIT jest Pana stanowisko, że ma Pan prawo do skorzystania z ulgi – koszt nielimitowany poniesiony na przystosowanie samochodu na potrzeby osoby z niepełnosprawnością.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm):

Podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g i art. 30j-30p, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g oraz ust. 13a tego artykułu.

Na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 2 powołanej ustawy:

Za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Art. 26 ust. 7a pkt 14 cytowanej ustawy stanowi, że:

Za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16. roku życia – w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł.

W myśl art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Stosownie do art. 26 ust. 7 pkt 4 cytowanej ustawy:

Wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Jak wynika natomiast z art. 26 ust. 7d przywołanej ustawy:

Warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1)orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub

2)decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo

3)orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Według art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1)I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

a)całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo

aa) niezdolność do samodzielnej egzystencji, albo

b)znaczny stopień niepełnosprawności;

2)II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

a)całkowitą niezdolność do pracy albo

b)umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Z art. 26 ust. 7g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:

Odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.

Zauważyć należy, że odliczeniu od dochodu podlegają co do zasady wydatki poniesione od daty uzyskania orzeczenia o niepełnosprawności, chyba że w orzeczeniu tym wskazano, że niepełnosprawność datowana jest wcześniej niż data wydania orzeczenia. W takiej sytuacji podatnik może odliczyć wydatki poniesione po dniu wskazanym w orzeczeniu jako data ustalenia niepełnosprawności.

Na mocy zaś art. 26 ust. 13a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Należy zaznaczyć, że katalog wydatków określony w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie sądów administracyjnych, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy stanowiące ulgi winny być interpretowane ściśle, niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Niewątpliwie, samochód w przypadku osoby niepełnosprawnej, znacznie ułatwia wykonywanie różnych czynności, np. dojazd do pracy, na spotkania ze znajomymi, czy na zabiegi rehabilitacyjne. Jednakże ustawodawca w art. 26 ust. 7a omawianej ustawy wyraźnie określił, które wydatki poniesione przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną uznaje za „wydatki” poniesione na cele rehabilitacyjne oraz związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, uprawniające do dokonania odliczeń od dochodu.

W art. 26 ust. 7a pkt 14 cytowanej ustawy wymienione zostały wydatki poniesione na używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16 roku życia – w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł, natomiast w art. 26 ust. 7a pkt 2 przywołanej ustawy wydatki na przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Skoro więc prawodawca tworzy przepis, z którego brzmienia wynika jednoznacznie, jakie wydatki w przypadku pojazdu mechanicznego mogą być odliczone od dochodu jako wydatki na cele rehabilitacyjne, to znaczy, że w tym właśnie przepisie ta problematyka uregulowana jest wyczerpująco.

Z brzmienia art. 26 ust. 7a pkt 2 wskazanej ustawy wynika, że odliczone od dochodu mogą być wyłącznie wydatki poniesione na przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Określenie „przystosowanie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności” rozumieć należy jako upoważnienie do odliczania tylko tych wydatków, których skutkiem jest „przerobienie” pojazdu mechanicznego w sposób umożliwiający korzystanie z niego przez osobę niepełnosprawną. Przeróbki te mogą dotyczyć zarówno elementów związanych z kierowaniem pojazdem, czyli dostosowaniem pojazdu do potrzeb niepełnosprawnego kierowcy, jak i elementów umożliwiających przemieszczanie się pojazdem, czyli dostosowaniem pojazdu do potrzeb niepełnosprawnego pasażera. Pamiętać jednak należy, iż przepis ten wyraźnie zawęża zakres przeróbek, uzależniając je każdorazowo od potrzeb osoby niepełnosprawnej wynikających z charakteru niepełnosprawności. Co również ważne, nie jest możliwe odliczenie wydatków na zakup lub remont samochodu. Ustawodawca w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidział dla osób niepełnosprawnych preferencji podatkowych związanych z zakupem samochodów osobowych. Nabycie samochodu, nawet przystosowanego do korzystania przez osobę niepełnosprawną nie mieści się w zakresie tej ulgi.

Z wniosku wynika, że w ramach programu X zawarł Pan z PFRON umowę na dofinansowanie do zakupu pojazdu dostosowanego dla osób z niepełnosprawnością. Nabył Pan od dealera samochód wraz z usługą wykonania przeróbek przez firmę zewnętrzną (...). Odbywało się w ten sposób, że najpierw został sprowadzony do Polski samochód bez przeróbek i dopiero zgodnie z Pana wytycznymi został on przekazany do firmy (...) celem dokonania odpowiednich przeróbek. Zaznacza Pan, że nie jest możliwy zakup nowego samochodu i następnie przekazanie go samodzielnie do firmy zewnętrznej, ponieważ ta firma musi dokonać właściwej homologacji samochodu, żeby w ogóle mógłby on być zarejestrowany, uzyskać tablice rejestracyjne. Ponadto, umowa z PFRON nie zawiera informacji, jaka część dofinansowania jest przeznaczona na zakup pojazdu, a jaka na jego przystosowanie przez firmę zewnętrzną.

Powyższe wskazuje zatem, że nabył Pan już przystosowany do potrzeb wynikających z Pana niepełnosprawności samochód, a nie samochód, który przystosował Pan do potrzeb wynikających z Pana niepełnosprawności. Wobec tego kwota, którą wydatkował Pan z własnych środków, stanowi pozostałą do zapłaty cenę zakupu samochodu, która nie została pokryta ze środków PEFRON w ramach programu X. Wydatkowana przez Pana kwota nie stanowi więc wydatku na przystosowanie pojazdu mechanicznego do potrzeb wynikających z Pana niepełnosprawności wskazanego w art. 26 ust. 7a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a część kwoty należnej za zakup tego samochodu.

Podstawą odliczenia ww. wydatku nie może być również art. 26 ust. 7a pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16. roku życia – w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł. Pojęcie „zakupu” samochodu osobowego nie jest bowiem równoznaczne z pojęciem jego „używania” czy „eksploatacji”. Oznacza to, że kwota, którą wydatkował Pan z własnych środków na poczet ceny zakupu samochodu, nie mieści się w dyspozycji zacytowanego wyżej art. 26 ust. 7a pkt 14 ustawy.

Reasumując, poniesiony przez Pana wydatek na zakup samochodu przystosowanego do Pana niepełnosprawności nie jest wydatkiem na cele rehabilitacyjne oraz wydatkiem związanym z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych podlegającym odliczeniu od podstawy opodatkowania na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 omawianej ustawy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.