Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 stycznia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A S.A. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Głównym przedmiotem działalności (...)

Fundament działalności Spółki stanowi personel posiadający odpowiednie kwalifikacje i uprawnienia. W związku z tym Spółka wprowadziła B w A S.A. (dalej: Program Poleceń). Celem Programu Poleceń jest wsparcie działań rekrutacyjnych Spółki, polegające na polecaniu przez pracowników Wnioskodawcy kandydatów, którzy są zainteresowani pracą i rozwojem w Spółce w celu umożliwienia Wnioskodawcy prowadzenia rekrutacji z udziałem tych kandydatów i w efekcie zatrudniania najlepszych pracowników.

Ogólne zasady Programu Poleceń są następujące:

·dedykowany jest wyłącznie pracownikom Spółki, tj. zatrudnionym na podstawie umowy o pracę w rozumieniu Kodeksu Pracy z dnia 26 czerwca 1974 r. (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1465),

·udział jest dobrowolny,

·okres trwania nie jest oznaczony, natomiast niewykluczone, że w dowolnym momencie zostanie zakończony (Spółka poinformuje swoich pracowników z miesięcznym wyprzedzeniem).

Zgłaszanie kandydatów w Programie Poleceń przebiega w sposób następujący:

·pracownik wysyła zgłoszenie w formie elektronicznej na określony adres mailowy,

·wysyłane zgłoszenie powinno zawierać m.in.:

-imię i nazwisko pracownika polecającego,

-stanowisko służbowe pracownika polecającego,

-dane kontaktowe pracownika polecającego,

-imię i nazwisko polecanego kandydata,

-dane kontaktowe polecanego kandydata,

-stanowisko, na które kandydat jest polecany,

-CV kandydata.

·pracownik polecający może wykorzystać ustalony formularz polecenia (jeden formularz polecenia może dotyczyć tylko jednego polecanego kandydata),

·polecenie może dotyczyć tylko stanowiska, na które w danym momencie prowadzona jest konkretna rekrutacja.

Za polecenie kandydata pracownik polecający może otrzymać określoną gratyfikację pieniężną (dalej: Gratyfikacja).

Gratyfikacja jest wypłacana pracownikowi łącznie z wynagrodzeniem w kolejnym miesiącu rozliczeniowym następującym po upływie trzech miesięcy od podjęcia pracy przez polecanego kandydata pod warunkiem, że polecany kandydat przez cały ten czas pozostaje w stosunku pracy ze Spółką. Innymi słowy, aby pracownik otrzymał Gratyfikację to kandydat nie tylko musi podpisać umowę o pracę ze Spółką, ale faktycznie musi przepracować określony czas i pozostawać w stosunku pracy z Wnioskodawcą na dzień wypłaty Gratyfikacji.

Pytanie

Czy Gratyfikacja stanowi dla pracownika Spółki przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226.; dalej: ustawa o PIT) i w konsekwencji Spółka nie jest zobowiązana do pobierania zaliczek na podatek dochodowy z tytułu wypłacanej Gratyfikacji?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy Gratyfikacja stanowi dla pracownika Spółki przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT i w konsekwencji Spółka nie jest zobowiązana do pobierania zaliczek na podatek dochodowy z tytułu wypłacanej Gratyfikacji.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o PIT, źródłami przychodów są m.in.:

•stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (pkt 1);

•działalność wykonywana osobiście (pkt 2);

•pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3);

•przychody z innych źródeł (pkt 9).

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o PIT: za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Natomiast art. 20 ust. 1 ustawy o PIT stanowi, iż za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Przy czym sformułowanie „w szczególności” oznacza, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w ww. art. 20 ust. 1 ustawy o PIT – w tym również Gratyfikacje wypłacane w ramach Programu Poleceń.

Artykuł 38 ustawy o PIT wskazuje, że: płatnicy, o których mowa w art. 32-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Na podstawie art. 42a ust. 1 ustawy o PIT, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

W pierwszej kolejności stwierdzić należy, że wypłacane pracownikom polecającym świadczenie pieniężne w postaci Gratyfikacji będzie stanowić dla tych osób przychód podlegający opodatkowaniu. Niemniej jednak w orzecznictwie sądów administracyjnych wskazuje się, iż w sytuacji, gdy pracownik osiągnie przychód pozostający w związku faktycznym z wykonywaniem pracy, ale niestanowiący przychodu ze stosunku pracy, nie będzie to przychód, o którym jest mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT (tak m.in. wyrok NSA z 9 kwietnia 2015 r. o sygn. akt II FSK 730/13 oraz z 19 lutego 2014 r. o sygn. akt II FSK 650/12). Stąd samo pozostawanie w stosunku pracy nie uzasadnia uznawania wszelkich przychodów wypłacanych przez pracodawcę (związanych ze stosunkiem pracy, towarzyszących mu albo osiągniętych przy okazji stosunku pracy) jako przychody ze stosunku pracy, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT. Wnioskodawca podkreśla, że Gratyfikacje uzyskiwane w ramach Programu Poleceń nie wiążą się z wykonywaniem przez pracowników polecających pracy w rozumieniu Kodeksu pracy na rzecz Spółki, czyli podmiotu wypłacającego Gratyfikację. Czynności, które będą wykonywane przez pracowników polecających w ramach Programu Poleceń, są całkowicie niezależne od czynności wykonywanych przez tych pracowników w ramach stosunku pracy. Należy też zaznaczyć, że udział w Programie Poleceń będzie dla pracowników Spółki dobrowolny.

Wypłacane Gratyfikacje nie będą wynikały z umów o pracę zawartych między Spółką a pracownikami polecającymi, lecz ze spełnienia warunków podyktowanych stosownym regulaminem, (...). Jeżeli Gratyfikacja, rozumiana jako nagroda za polecenie, nie wiąże się z wykonywaniem pracy przez pracowników polecających na rzecz podmiotu wypłacającego to świadczenie (Spółki), to przysporzenie, jakie otrzymują pracownicy polecający w ramach Programu Poleceń nie stanowi elementu warunków ich pracy i płacy.

W konsekwencji należy uznać, że Gratyfikacja nie jest ekwiwalentem za pracę wykonywaną przez pracowników polecających, nie można zatem uznać jej za element wynagrodzenia za pracę i tym samym zakwalifikować jako przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT.

W konsekwencji Gratyfikacja stanowi dla pracownika Spółki przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT i w konsekwencji Spółka nie jest zobowiązana do pobierania zaliczek na podatek dochodowy z tytułu wypłacanej Gratyfikacji.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: DKIS) z 3 sierpnia 2023 r., 0115- KDIT2.4011.314.2023.1.MM, gdzie zostało wskazane: „(…) ww. przychód nie wiąże się z wykonywaniem przez te osoby określonej pracy na rzecz Spółki jako podmiotu wypłacającego to świadczenie, przez co przysporzenie jakie otrzymają osoby polecające w ramach Programu nie będzie stanowić elementu ich obowiązków, wypłacone świadczenie zakwalifikować należy do źródła przychodu „inne źródła”, o jakim mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy” oraz w innych interpretacjach indywidualnych wydawanych przez DKIS, przykładowo w:

·interpretacji indywidualnej z 28 lipca 2022 r., sygn. 0112-KDIL2-1.4011.454.2022.1.MKA,

·interpretacji indywidualnej z 20 września 2023 r., sygn. 0115-KDIT2.4011.379.2023.1.MM,

·interpretacji indywidualnej z 10 lipca 2024 r. o sygn. 0112-KDIL2-1.4011.469.2024.2.DJ,

·interpretacji indywidualnej z 18 lipca 2024 r., sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.377.2024.1.MS,

·interpretacji indywidualnej z 23 grudnia 2024 r., sygn. 0112-KDIL2-1.4011.826.2024.2.KF.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź od których zaniechano poboru podatku.

Stosownie natomiast do art. 11 ust. 1 powołanej ustawy:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przy czym ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

W myśl art. 10 ust. 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są m.in.:

-stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (pkt 1) oraz

-przychody z innych źródeł (pkt 9).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 tej ustawy:

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, że w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to powodować obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wskazano w art. 20 ust. 1 powołanej ustawy:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Stosownie do treści art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.

Jak przy tym wynika z art. 38 ust. 1 ww. ustawy:

Płatnicy, o których mowa w art. 32-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Z kolei na podstawie art. 42a ustawy:

Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy, wypłacone osobom polecającym gratyfikacja pieniężna stanowi dla tych osób przychód podlegający opodatkowaniu.

W opisanej we wniosku sytuacji program poleceń pracowniczych – jak sama nazwa wskazuje – jest skierowany do obecnie zatrudnianych przez Państwa pracowników. Z uwagi więc na to, że ww. system rekomendacji ma charakter wewnętrzny, zamknięty i do udziału w akcji naboru proszeni są tylko pracownicy Państwa Spółki, nagroda im wypłacana stanowi przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższego nie zmienia fakt, że zasady i warunki Programu nie wynikają z umowy o pracę. Niezależnie bowiem od tego, czy udział w Programie związany jest czy też nie z obowiązkami służbowymi pracownika, dla zakwalifikowania nagród z tego tytułu do przychodów ze stosunku pracy wystarczająca jest okoliczność, że adresatami Programu są jedynie pracownicy Spółki, nie zaś szersze grono odbiorców.

Tym samym, wbrew Państwa stanowisku, spoczywają na Państwu – jako Spółce wypłacającej gratyfikacje pieniężne swoim pracownikom – obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, określone w art. 32 i art. 38 analizowanej ustawy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

W odniesieniu do powołanych przez Państwa interpretacji, zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące przy wydaniu tej interpretacji.

Ponadto powołane we wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę przedstawionych przez Państwa kwestii. Nie negując tych orzeczeń jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, nie mają one bezpośredniego zastosowania w tym postępowaniu.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.