Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 stycznia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 25 grudnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 8 marca 2025 r. (wpływ 12 marca 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W 2010 roku Wnioskodawca założył z 3 udziałowcami Spółkę. Kapitał zakładowy był wniesiony w pieniądzu w wysokości 75 000,00 zł. Udziały były równe. W 2014 roku kapitał został podniesiony o kwotę 400 000,00 zł wkładem niepieniężnym poprzez wniesienie do Spółki nieruchomości o wartości 400 000,00 zł z podziałem na poszczególnych udziałowców (każdy z udziałowców wniósł odpowiednią działkę o odpowiedniej wysokości do Spółki). Wnioskodawca oświadcza, iż nie wnosił kapitału pieniężnego do Spółki, a wyłącznie niepieniężny w przedmiocie nieruchomości.

W dniu 6 marca 2024 roku Zainteresowany zbył warunkowo część udziałów w Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością.

Uzupełnienie wniosku

Wnioskodawca nie inicjował postępowania sądowego w sprawie stwierdzenia nieważności umowy i nie została nieważność stwierdzona przez Sąd.

Do udokumentowanych złóż nie ma zastosowania ustawa o kształtowaniu ustroju rolnego, co nie zmienia faktu, że ustawa kodeks cywilny zakazuje sprzedaży warunkowej w takiej formie. Nieruchomości stanowią o kwocie udziałów.

W odpowiedzi na pytanie jak określono elementy umowy takie jak przedmiot sprzedaży, cena sprzedaży, termin zawarcia umowy sprzedaży, a w szczególności termin po upływie którego doszło do wykonania umowy Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem sprzedaży są udziały w Spółce. Jeśli chodzi o wyszczególnienie nieruchomości to nie zostały one ujęte, termin zawarcia umowy znajduje się w zapisach umowy. Termin wykonania Umowy w zakresie zapłaty rat to dzień podpisania Umowy, natomiast termin wykonania Umowy w zakresie przeniesienia własności to 24 miesiące od dnia otrzymania prawomocnej koncesji, o ile zostanie uregulowana zapłata ceny jaką zobowiązał zapłacić się kupujący.

Na pytanie w wezwaniu czy nastąpiło przeniesienie udziałów na nabywcę, a jeśli tak, to kiedy i w jaki sposób, Wnioskodawca wyjaśnił, że doszło do przeniesienia własności, choć przeniesienie własności nieruchomości objętych udziałami Spółki pod warunkiem jest niezgodne z kodeksem cywilnym. Niemniej jednak udziałowiec nabywający w ciągu ostatniego roku czasu nie dopłacił Wnioskodawcy części wynagrodzenia określonego w umowie, co powoduje że należy zawrzeć aneks. Dodatkowo Zainteresowany wskazuje, że kwota może być inna niż wskazana w umowie z uwagi na nie spełnienie się wszystkich warunków umowy m.in. nieuzyskania koncesji w terminie dwóch lat od podpisania Umowy. Cenę udziałów oznaczono w Umowie jednak jak wspomniano jest ona zmienna (uzależniona od wspomnianego warunku). Na mocy Umowy doszło do zapłaty tylko części ceny. Przeniesienie własności udziałów nastąpiło z dniem podpisania umowy z podpisami notarialnie poświadczonymi.

W Umowie nie ma określonych warunków, po spełnieniu których własność udziałów miała zostać przeniesiona na nabywcę.

Umowa określa cenę udziałów, jednak w odpowiednich warunkach może ona zostać zmniejszona, np. z uwagi na nieziszczenie się warunków uzyskania koncesji w terminie dwóch lat od dnia podpisania umowy. Umowa przewiduje warunkowe ustalenie ceny.

Pytania

1.Czy rozumienie przepisu dot. opodatkowania od sprzedaży udziałów, tj. art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a u.o.p.d.f., podatnika jest prawidłowe w sytuacji, gdy została wypłacona tylko część kwoty wynikającej z Umowy, a część terminu płatności nie nastąpiła? Innymi słowy czy przedmiotem opodatkowania jest tylko część, która została wypłacona czy całość kwoty wynikającej z Umowy?

2.Czy przedmiotem opodatkowania dotyczącej sprzedaży udziałów Spółki może być Umowa, która jest nieważna z mocy prawa (art. 2 ust. 1 pkt 4 u.p.d.f) poprzez sankcję nieważności wymienioną w art. 157 w zw. z art. 73 i art. 58 k.c ? Innymi słowy czy do powyższego stanu faktycznego ma zastosowanie przepis art. 2 ust. 1 pkt 4 u.p.d.f?

Pana stanowisko w sprawie

Co do zasady zgodnie z przepisami powszechnie obowiązującymi za przychód należy uznać to co wpłynęło na rachunek bankowy. Natomiast zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a u.p.d.o.f. co do zasady podatek należy zapłacić od wysokości uzyskanego przychodu.

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 7 grudnia 2021 r., sygn. akt. II FSK 749/19

Podobne orzeczenie zapadło w sprawie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Gdańsku, który w wyroku z dnia 16 grudnia 2020 r. stwierdził, że:

Podatnik również stoi na stanowisku, że jako przychód w takiej sytuacji nie należy traktować kwoty, która jest napisana na Umowie skoro nie została ona uiszczona bowiem nie ma możliwości nawet złożyć pozwu do Sądu i kwota nie jest tym samym wymagalna. W tej sprawie powinien wypłacić podatek od kwoty uiszczonej.

Jak już wspomniano w Umowie zawarto zapis, w którym Strona zakupiła warunkowo udział w nieruchomościach Spółki o wartości 400 000,00 zł. Zgodnie z art. 157 k.c. nie można takiego zbycia pod warunkiem dokonać. Zaś zgodnie z art. 73 k.c. taka Umowa jest nieważna. W umowie nie wyrażono zgody na warunkowe zbycie nieruchomości objętych udziałami Spółki ( art. 157 par.2 k.c.). Takie stanowisko potwierdza również doktryna i orzecznictwo. W takim przypadku ma zastosowanie sankcja nieważności Umowy.

Przykładowo zgodnie z wyrokiem SN z 29 kwietnia 2015 r., V CSK 415/14:

Sankcją nieważności byłaby obarczona wyłącznie samodzielna umowa rozporządzająca (rzeczowa, w której zastrzeżono warunek lub termin). Natomiast jedynym skutkiem wywołanym przez umowę zobowiązującą do przeniesienia własności nieruchomości w razie zastrzeżenia w niej warunku lub terminu byłby skutek zobowiązujący. Roszczenie o dokonanie czynności przenoszącej własność nieruchomości powstaje z chwilą spełnienia warunku lub nadejścia terminu zastrzeżonego w takiej umowie (por. postanowienie SN z 8.05.1975 r., III CRN 51/75, LEX nr 7700).

Ponadto zgodnie z postanowieniem SN z dnia 5 grudnia 2024 r., sygn. akt I CSK 4319/23:

Natomiast w jednym ze swoich wyroków NSA podniósł, że o prawidłowym zakwalifikowaniu umowy cywilnoprawnej nie decyduje nazwa umowy czy jej stylistyka, lecz rzeczywisty przedmiot umowy, okoliczności jej zawarcia oraz sposób i okoliczności jej wykonywania, w tym realizowanie przez strony, nawet wbrew postanowieniom umowy, cechy charakterystyczne dla danego stosunku prawnego, które odróżniają zawarta i realizowaną umowę od innych umów cywilnoprawnych. Przy czym wola stron umowy nie może zmieniać ustawy, co wprost wynika z art. 58 § 1 k.c. Niezależnie od deklaracji stron co do nazwy zawieranej przez nie umowy, postanowienia umowy, jak i okoliczności związane z jej wykonywaniem, pozwalają na ocenę, czy strony, zawierając danego rodzaju umowę, nie wykroczyły poza granice swobody kontraktowej wyznaczone w art. 353 (1) k.c. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 4 u.o.p.d.f. przepisów ustawy nie stosuje się do Umowy prawnie nieskutecznej. Strona stoi na stanowisku, że skoro nie można przenieść nieruchomości pod warunkiem to zawarta Umowa jest z mocy prawa nieważna i w powyższym stanie faktycznym może mieć zastosowanie przepis wynikający z art. 2 ust. 1 pkt 4 u.o.p.d.f., ponieważ nie można zbyć udziałów w nieruchomości pod warunkiem, gdyż istnieje kodeksowy zakaz określony w art. 157 k.c. W myśl art. 73 par. 1 k.c. jeżeli ustawa zastrzega dla czynności prawnej formę pisemną, dokumentową albo elektroniczną, czynność dokonana bez zachowania zastrzeżonej formy jest nieważna tylko wtedy, gdy ustawa przewiduje rygor nieważności. Z kolei § 2 tego przepisu przewiduje, że jeżeli ustawa zastrzega dla czynności prawnej inną formę szczególną, czynność dokonana bez zachowania tej formy jest nieważna. W art. 157 par. 2 k.c. ustawodawca zastrzegł formę pisemną. W art. 157 § 2 k.c. ustawodawca przewidział, że dla zbycia nieruchomości musi być wyszczególniona odrębna zgoda dla zbycia nieruchomości pod warunkiem. W umowie brak jest odpowiedniego zapisu pod tym względem. Ustawodawca w takim przypadku obarczył umowę sankcją nieważności. Ww. przepis art. 2 ust. 1 pkt 4 u.o.p.d.f. ma więc w tej sytuacji pełne zastosowanie. W ocenie Podatnika nie może być przedmiotem opodatkowania czynność, która jest skutecznie nieważna. Skoro ustawodawca uznał, że nie można przenieść nieruchomości pod warunkiem to Umowa nie jest prawnie skuteczna nie tylko w świetle przepisów prawa cywilnego, ale również przepisów podatkowych i nie można do niej wobec tego zastosować ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Inna interpretacja tych przepisów stanowiłaby naruszenie art. 30, art. 31 oraz 32 Konstytucji RP. Podkreślić należy, że przepis art. 32 ust. 1 Konstytucji RP stanowi, że każdy jest obowiązany szanować wolności i prawa innych. Nikogo nie wolno zmuszać do czynienia tego, czego prawo mu nie nakazuje. W art. 2 ust. 1 pkt 4 u.o.p.d.f. ustawodawca zawarł ograniczenia przedmiotowe wyłączające zastosowanie ustawy o podatku dochodowym odo osób fizycznych, a skoro tak, to interpretacja tego przepisu a contrario pozwala uznać, iż nie można zastosować ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych skoro umowa cywilnoprawna obarczona jest sankcją nieważności (zgodnie z przepisami kodeksu cywilnego).

Podatnik stoi na stanowisku, że jako przychód w takiej sytuacji należy rozumieć kwotę uiszczoną przez Kupującego za udziały, a nie kwotę która dopiero w przyszłości będzie wymagalna. Skoro podatnik nie nabył ani uprawnień do zapłaty - tym samym nie może dokonać żadnych kroków prawnych w kierunku egzekwowania niezapłaconych kwot to nie można mówić, iż nastąpił przychód ze strony podatnika w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym. Jako przychód może potraktować jedynie kwotę wypłaconą przez Kupującego.

Z drugiej strony podatnik stoi pod dylematem, czy wobec zawiłego stanu faktycznego podatek należy uiścić w sytuacji, w której zawarta Umowa jest prawnie nie skuteczna gdyż zawiera postanowienia Umowne, które są nieważne z mocy samego prawa. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 4 u.p.d.f. w takim stanie faktycznym ustawa zawiera odpowiednie wyłączenia. Podatnik zawarł pełną argumentację wyżej dlaczego uważa, że zawarta Umowa jest prawnie nieważna i nie ma do niej zastosowania ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nadmienić jednak należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie mogą być interpretowane odrębnie od innych przepisów obowiązujących. Zdaniem podatnika skoro Umowa obarczona jest sankcją nieważności z mocy prawa to nie można do takowej Umowy zastosować ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ byłoby to sprzeczne z przepisami prawa powszechnie obowiązującymi i wprowadzałoby nie tylko stan niepewności, ale również nadmiernie wnikało w prawa kontraktowe podatnika.

Skoro kupujący przekroczył swobodę kontraktowania i w swojej Umowie zawarł zapisy nieważne to takie działanie czyni je prawnie bezskutecznymi. Umowa cywilnoprawna musi bowiem spełniać odpowiednie normy prawne aby w następstwie jej wykonania można było zastosować przepisy wynikające z innych dziedzin prawa w tym przepisów wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Inna interpretacja powyższych przepisów w ocenie podatnika może wprowadzać niejednoznaczne interpretacje prawne co zdaniem podatnika jest naruszeniem podstawowych wartości nie tylko przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym, ale również w Konstytucji RP. Skoro Umowa cywilnoprawna jest wadliwa to trudno na jej podstawie prawidłowo interpretować inne przepisy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163):

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wśród nich ustawodawca wskazał – w pkt 7 – że źródłem przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).

Ogólne wyjaśnienie pojęcia „przychodów” zawarto w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu:

Jak wynika z treści powołanego przepisu, pojęcie przychodu wiąże się z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Przychodami są co do zasady pieniądze i wartości pieniężne oraz świadczenia o charakterze niepieniężnym (świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia), które zostały:

‒„otrzymane” przez podatnika, czyli rzeczywiście przez niego uzyskane, objęte w posiadanie przez podatnika jako właściciela/uprawnionego do uzyskania świadczeń;

‒„postawione do dyspozycji” podatnika, czyli udostępnione do objęcia/wykorzystania przez podatnika jako właściciela/uprawnionego do uzyskania świadczeń; takie, którymi podatnik może dysponować, rozporządzać jak właściciel/uprawniony do uzyskania świadczeń.

Jednocześnie ustawodawca wprowadził wyjątki od powyższej zasady – zastrzeżenia dotyczące sytuacji, gdy jako przychód są rozpoznawane wartości, które nie zostały otrzymane przez podatnika, ani nie zostały postawione podatnikowi do dyspozycji. Wyjątki te obejmują sytuacje wskazane w art. 17 ust. 1 pkt 6 ustawy, tj. m.in. odpłatne zbycie udziałów (akcji).

Stosownie do treści art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody:

Zgodnie z art. 17 ust. 1ab pkt 1 ww. ustawy:

Na mocy art. 17 ust. 2 ustawy przy ustalaniu wartości tych przychodów stosuje się odpowiednio przepisy art. 19.

I tak, stosownie do art. 19 w zw. z art. 17 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jak wynika z powołanego przepisu art. 19 ust. 1 zdanie pierwsze w zw. z art. 17 ust. 2 ustawy, określenie przychodu z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) wymaga uwzględnienia dwóch elementów:

‒wartości tych udziałów (akcji) określonej przez strony umowy jako cena zbycia;

‒kosztów odpłatnego zbycia, tj. kosztów koniecznych dla przeprowadzenia czynności odpłatnego zbycia, kosztów bezpośrednio związanych z transakcją odpłatnego zbycia, niezbędnych dla dojścia tej transakcji do skutku (np. koszty sporządzenia umowy w wymaganej prawem formie, prowizje pośredników w sprzedaży, koszty wyceny przedmiotu zbycia przez rzeczoznawcę, opłaty sądowe i administracyjne ponoszone w związku ze zbyciem).

Datę powstania omawianego rodzaju przychodu określa art. 17 ust. 1ab pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest to moment przeniesienia własności udziałów (akcji) na nabywcę.

Przychody, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegają opodatkowaniu w szczególnym trybie określonym w art. 30b tej ustawy.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w ust. 1 pkt 2 tego artykułu – z zastrzeżeniem art. 30b ust. 4 ustawy (tj. z zastrzeżeniem sytuacji, gdy zbycie udziałów albo akcji następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej):

Jak stanowi art. 30b ust. 2 pkt 4 ww. ustawy:

Stosownie do art. 45 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 45 ust. 4 pkt 2 ustaw, przed upływem terminu określonego na złożenie ww. zeznania podatnicy są obowiązani wpłacić:

Pana wątpliwości budzi kwestia rozpoznania przychodu podatkowego z tytułu odpłatnego zbycia udziałów w Spółce na rzecz kupującego na podstawie umowy.

Z opisu okoliczności faktycznych sprawy wynika, że:

–6 marca 2024 r. dokonał Pan odpłatnego zbycia udziałów w spółce;

–do przeniesienia własności udziałów doszło z chwilą podpisania umowy;

–cena udziałów została określona w umowie.

W Pana sytuacji nie ma znaczenia okoliczność rozłożenia płatności ceny odpłatnego zbycia udziałów na części. Ustawodawca nie uzależnił bowiem momentu powstania przychodu z art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) cytowanej ustawy od sposobu regulowania płatności wynikających z umowy zbycia udziałów. Powiązał go natomiast z momentem przeniesienia własności udziałów (akcji) przez zbywającego na nabywcę, a więc z momentem realizacji świadczenia, z tytułu którego przysługuje zbywcy świadczenie wzajemne w postaci zapłaty ceny (niezależnie kiedy ta cena ma być zapłacona).

Stosownie do art. 17 ust. 2 w zw. z art. 19 ust. 1 ustawy Pana przychodem z odpłatnego zbycia udziałów jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jak bowiem wskazano w opisie stanu faktycznego własność udziałów została przeniesiona na kupującego w dniu podpisania umowy.

Momentem powstania omawianego rodzaju przychodu – jak wynika wprost z art. 17 ust. 1ab pkt 1 ustawy – jest moment przeniesienia własności udziałów na nabywcę.

Omawiana ustawa nie uzależnia wartości ani momentu rozpoznania przychodu z odpłatnego zbycia udziałów od wymagalności ceny zbycia tych udziałów. W szczególności, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2016 r., ustawodawca nie posługuje się w treści art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy pojęciem „przychodu należnego z odpłatnego zbycia udziałów”. Innymi słowy, na gruncie obowiązujących przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych okoliczność ustalenia przez Pana i nabywcę udziałów, że określona w umowie cena zbycia udziałów będzie płatna w częściach, nie ma znaczenia dla momentu rozpoznania przez Pana przychodów z tej transakcji.

W odniesieniu natomiast do Pana drugiego pytania, art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma w tym przypadku zastosowania, bowiem czynność przeniesienia udziałów jest czynnością prawnie dozwoloną. Od czynności, która nie może być przedmiotem prawnie skutecznej umowy należy jednak odróżnić czynność wynikającą z umów nieważnych na gruncie prawa cywilnego – czyli czynność prawnie dozwoloną, ale wykonaną bez zachowania określonych odrębnymi przepisami prawa warunków. Poza zakresem interpretacji pozostaje jednak ocena skutków takiej czynności, bowiem – jak wskazano w opisie – nieważność tej umowy nie została stwierdzona przez właściwy sąd.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Instytucja interpretacji indywidualnej nie służy ocenie czy czynność została wykonana na podstawie umowy, która nie dochowuje warunków wymaganych odrębnymi przepisami prawa. Do oceny nieważności umowy jest właściwy sąd cywilny.

Powołany przez Pana wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego o sygn. akt II FSK 749/19 nie potwierdza Pana stanowiska, bowiem odnosi się do sytuacji faktycznej umorzenia akcji na tle nieaktualnych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·   w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·   w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.