Interpretacja indywidualna – stanowisko w części nieprawidłowe i w części prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie:

·pytania nr 1 i nr 3 – jest nieprawidłowe;

·pytania nr 2 – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 stycznia 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów zagranicznej jednostki kontrolowanej. Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie – pismem, które wpłynęło 26 lutego 2025 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (…), urodzony w …, obywatel …, syn obywatela Polski, mieszka w Polsce od ponad … lat, ośrodek Jego interesów życiowych znajduje się w Polsce – Jego żona jest obywatelką Polski, syn również jest obywatelem Polski, mieszkają w Polsce, w Polsce posiadają nieruchomości oraz prowadzą działalność biznesową w ramach grupy X, obejmującej m.in. … spółek z o.o., zarejestrowanych i prowadzących działalność usługową w Polsce, zatrudniających ponad … pracowników etatowych oraz dziesiątki zleceniobiorców, odprowadzających w Polsce wszelkie należne podatki (w tym podatek dochodowy od osób prawnych oraz podatek VAT) – oboje z żoną są członkami zarządów wszystkich ww. spółek z o.o., a Wnioskodawca jest ponadto zatrudniony w wielu z nich jako dyrektor generalny.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym o nieograniczonym obowiązku podatkowym na terytorium Polski.

Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej jako osoba fizyczna, a jego aktywność zawodowa skupia się na zarządzaniu … spółkami z ograniczoną odpowiedzialnością, zarejestrowanymi oraz prowadzącymi działalność w Polsce oraz na posiadaniu praw własności w spółkach prawa handlowego, w tym zarejestrowanych za granicą.

Wnioskodawca jako osoba fizyczna i polski rezydent podatkowy (podatnik polskiego podatku dochodowego od osób fizycznych) posiada m.in. całość (lub ponad 90% większość) udziałów w następujących spółkach: A, B, C i D – wszystkie z siedzibą w Królestwie Niderlandów (dalej: „Holandia”), dalej zwanymi łącznie jako: „Spółki holenderskie” lub każda z nich osobno jako: „Spółka holenderska”.

Spółki holenderskie są osobami prawnymi na terytorium Holandii i holenderskimi rezydentami podatkowymi o nieograniczonym obowiązku podatkowym na terytorium Holandii. Z perspektywy przepisów prawa handlowego oraz przepisów prawa podatkowego są odpowiednikami polskich spółek z ograniczoną odpowiedzialnością. Spółki holenderskie są typowymi spółkami prowadzącymi działalność operacyjną o charakterze holdingowym, w tym w szczególności posiadają prawa własności w innych podmiotach (udziały/akcje) i prowadzą działalność z tym związaną (sprzedaż/zakup praw własności i in.), jak również prowadzą działalność w zakresie zarządzania finansowaniem (np. udzielanie finansowania) dla podmiotów zależnych.

Poza przychodami z tytułu sprzedaży praw własności w podmiotach zależnych czy też przychodami odsetkowymi, Spółki holdingowe osiągają przychody z tytułu dywidend wypłacanych im przez podmioty zależne. Każda ze Spółek holenderskich posiada aktywa proporcjonalnie niezbędne do prowadzenia działalności holdingowej (która z istoty rzeczy nie wymaga zaangażowania znacznych środków HR czy też aktywów materialnych).

Każda ze Spółek holenderskich posiada operacyjny podmiot lub podmioty zależne z siedzibą w Polsce, będące polskimi rezydentami podatkowymi o nieograniczonym obowiązku podatkowym, i tak:

·A posiada 100% udziałów w kapitale zakładowym H Sp. z o.o. (KRS …),

·B posiada 100% udziałów w kapitale zakładowym I Sp. z o.o. (KRS …),

·C posiada 100% udziałów w kapitale zakładowym J Sp. z o.o. (KRS …), zaś

·D posiada 100% udziałów w kapitale zakładowym K Sp. z o.o. (KRS …).

Wnioskodawca, jako osoba fizyczna i podatnik polskiego podatku dochodowego od osób fizycznych, jest każdorazowo jednym z członków organów zarządzających polskich podmiotów zależnych. Determinantem lokalizacji spółek holdingowych w Holandii było i nadal pozostaje precyzyjnie określone tamże środowisko prawne, co daje Wnioskodawcy poczucie bezpieczeństwa, oraz znaczne uproszczenia administracyjne w zakresie prowadzenia działalności.

Tytułem wyjaśnienia wskazać należy, że grupa X powstała w …r. i od tego czasu prowadzi działalność biznesową w ramach spółek holdingowych i spółek operacyjnych w różnych krajach, w tym w szczególności w Polsce. Pierwszą spółką w grupie X była spółka I z siedzibą w …, założona w … r. przez ojca Wnioskodawcy, tj. przez … (obywatela Polski), jako spółka zależna Y - amerykańskiego holdingu z siedzibą w …. Pan …, urodzony w … w …r., opuścił Polskę w … r. i ostatecznie osiedlił się w USA, gdzie uzyskał amerykańskie obywatelstwo. Do Polski powrócił po ponad … latach, tj. w … r., aby rozpocząć tu prowadzenie działalności gospodarczej, gdy prezydent USA G.H.W. Bush zachęcał wówczas „polskich Amerykanów” do inwestowania w Polsce w związku z zachodzącymi tu przełomowymi zmianami ustrojowymi, a ze względu na niestabilną sytuację polityczną w Polsce w tamtym czasie, udostępnił firmom „polskich Amerykanów”, chcącym prowadzić działalność biznesową w Polsce, ubezpieczenie ryzyka politycznego OPIC. To właśnie w celu skorzystania z tego ubezpieczenia Pan … utworzył spółkę Y z siedzibą w …, USA, jako instrument inwestycyjny dla spółki I sp. z o.o.

Należy więc podkreślić, że grupa X nigdy by nie powstała, gdyby amerykańskie ubezpieczenie ryzyka politycznego OPIC nie zostało wówczas udostępnione firmom „amerykańskich Polaków” inwestującym w Polsce, do skorzystania z którego wymagane było utworzenie spółki holdingowej w USA.

Kilka lat później, wraz z ekspansją grupy X na Niemcy, Holandię, Rosję, Serbię i Słowację, Pan … wraz z synem (Wnioskodawca) – obaj mieszkający już na stałe w Polsce, zdecydowali się przenieść spółkę holdingową z USA do Holandii ze względu na znane i cenione na całym świecie doświadczenie tego kraju w zarządzaniu przedsiębiorstwami. Powstała wówczas pierwsza „europejska” spółka holdingowa grupy X, do której przeniesiono aktywa amerykańskiej spółki Y.

W ramach rozwoju działalności biznesowej Wnioskodawca tworzył m.in. kolejne spółki z o.o. w Polsce (obecnie jest ich …), a w ostatnich latach także kolejne spółki holdingowe w Holandii (obecnie jest ich …). Reasumując, spółki z o.o. z siedzibą w Polsce (najpierw jedna, a obecnie …) nigdy nie były bezpośrednio własnością żadnego polskiego podmiotu, co wyraźnie i jednoznacznie potwierdza, że Wnioskodawca nigdy nie podjął żadnych kroków w celu przeniesienia swojego holdingu poza Polskę, by unikać płacenia podatków. Struktura grupy X wynika z uwarunkowań historycznych i politycznych, a także z dostępności i ułatwień biznesowych dla przedsiębiorców w poszczególnych krajach, gdzie po kolei znajdowały się siedziby spółek holdingowych z grupy. Naturalnie celem utworzenia tych wszystkich spółek przez Wnioskodawcę i Jego ojca było i pozostaje prowadzenie działalności zarobkowej, a skoro tak, to oczywistym jest, że wypracowując zysk spółki z o.o. z siedzibą w Polsce wypłacają (po uiszczeniu wszystkich wymaganych prawem podatków w Polsce) stosowne dywidendy do swoich udziałowców, czyli do Spółek holenderskich.

W świetle powyższego Wnioskodawca powziął wątpliwość odnośnie opodatkowania CFC w przypadku dokonywania płatności przez polskie podmioty zależne na rzecz Spółek holenderskich z tytułu udziału w zyskach (dywidendy), a tym samym postanowił wystąpić do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego, w którym przedstawia 3 pytania i wskazuje swoje stanowisko.

Uzupełnienie zdarzenia przyszłego

Na pytanie Organu:

odpowiedział Pan, że:

Na pytanie:

odpowiedział Pan, że:

Wnioskodawca wskazuje, że spółki holenderskie, tj. A, B, C, D są jednostkami zależnymi w rozumieniu art. 30f ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.; dalej jako „Ustawy o PIT” lub „Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych”).

Porządkowo, poniżej w tabeli Wnioskodawca prezentuje listę Spółek holenderskich w których Wnioskodawca posiada udziały, prowadzoną zgodnie z art. 30f ust. 15 w powiązaniu z art. 30f ust. 3 pkt 3 lit. a, pkt 4 lit. a, pkt 5 lit. a Ustawy o PIT (lista została przygotowana na potrzeby analizy obowiązku za rok podatkowy 2023 i obejmuje dane za ostatni zamknięty okres sprawozdawczy, tj. wg stanu na 31 grudnia 2023 r.):

L.p.	Nazwa spółki	Państwo rezydencji	Adres siedziby	Numer w rejestrze	Okres posiadania udziałów w roku	Wielkość udziałów
1.	C	Holandia	…	…	01.01.2023 31.12.2023	…
2.	D	Holandia	…	…	01.01.2023 31.12.2023	…
3.	A	Holandia	…	…	30.12.2023 31.12.2023	…
4.	B	Holandia	…	…	30.12.2023 31.12.2023	…

Pytania (po uzupełnieniu wniosku)

1.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym na potrzeby kalkulacji podatku Wnioskodawcy od dochodów zagranicznej jednostki kontrolowanej, w pierwszej kolejności należy ustalić czy jednostka zależna jest z perspektywy Wnioskodawcy zagraniczną jednostką kontrolowaną w rozumieniu art. 30f ust. 3 Ustawy o PIT, a w tym celu - na potrzeby ustalenia tego statusu - dla celów obliczenia hipotetycznego polskiego podatku dochodowego od osób prawnych dla Spółek holenderskich, przepisy art. 30f ust. 3 pkt 3 lit. c, art. 30f ust. 3 pkt 4 lit. b oraz art. 30f ust. 3 pkt 5 lit. d Ustawy o PIT, należy rozumieć w ten sposób, że nakazują one hipotetyczną kalkulację podatku dochodowego od osób prawnych z zastosowaniem wszystkich regulacji ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm.; dalej jako: „Ustawa o CIT” lub „Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych”), w tym również ulg, zwolnień i zasad dotyczących rozliczania strat z lat ubiegłych?

2.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym na potrzeby kalkulacji podatku Wnioskodawcy od dochodów zagranicznej jednostki kontrolowanej, w pierwszej kolejności należy ustalić czy jednostka zależna jest z perspektywy Wnioskodawcy zagraniczną jednostką kontrolowaną w rozumieniu art. 30f ust. 3 Ustawy o PIT, a w tym celu - na potrzeby ustalenia tego statusu należy przyjąć że ruchomościami, o których mowa w art. 30f ust. 3 pkt 4 lit. c Ustawy o PIT nie są środki pieniężne zgromadzone na rachunku bankowym?

3.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym podatek Wnioskodawcy od dochodów zagranicznej jednostki kontrolowanej należy skalkulować w oparciu o podstawę opodatkowania podatkiem od dochodów zagranicznej jednostki kontrolowanej ustaloną z zastosowaniem art. 30f ust. 7a Ustawy o PIT, który to przepis nie będzie miał zastosowania na etapie poprzedzającym, tj. weryfikacji, czy dana jednostka jest zagraniczną jednostką kontrolowaną Wnioskodawcy w rozumieniu art. 30f ust. 1 Ustawy o PIT?

Pana stanowisko w sprawie (po uzupełnieniu wniosku)

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawcy, na potrzeby kalkulacji podatku Wnioskodawcy od dochodów zagranicznej jednostki kontrolowanej, w pierwszej kolejności należy ustalić czy jednostka zależna jest z perspektywy Wnioskodawcy zagraniczną jednostką kontrolowaną w rozumieniu art. 30f ust. 3 Ustawy o PIT, a w tym celu - na potrzeby ustalenia tego statusu - dla celów obliczenia hipotetycznego polskiego podatku dochodowego od osób prawnych dla Spółek holenderskich, przepisy art. 30f ust. 3 pkt 3 lit. c, art. 30f ust. 3 pkt 4 lit. b oraz art. 30f ust. 3 pkt 5 lit. d Ustawy o PIT należy rozumieć w ten sposób, że nakazują one hipotetyczną kalkulację podatku dochodowego od osób prawnych z odpowiednim zastosowaniem wszystkich regulacji Ustawy o CIT. A zatem, aby dokonać wiarygodnej kalkulacji różnicy pomiędzy podatkiem dochodowym faktycznie zapłaconym przez Spółkę holenderską a podatkiem dochodowym, który byłby od Spółki holenderskiej należny z zastosowaniem stawki podatku, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT (19%), gdyby Spółka holenderska była polskim rezydentem podatkowym o nieograniczonym obowiązku podatkowym na terytorium RP, należy w pierwszej kolejności właściwie ustalić podstawę opodatkowania z zastosowaniem przepisów polskiej Ustawy o CIT, a następnie do tak ustalonej podstawy opodatkowania należy odnieść stawkę podatku, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT (19%). Dopiero, jeżeli tak ustalona różnica, o której mowa w art. 30f ust. 3 pkt 3 lit. c, art. 30f ust. 3 pkt 4 lit. b oraz art. 30f ust. 3 pkt 5 lit. d Ustawy o PIT będzie wyższa niż 25% (podatek faktycznie zapłacony za granicą vs. podatek który byłby do zapłaty wg stawki 19% w Polsce), należy uznać ten warunek za spełniony i wówczas - przy spełnieniu pozostałych warunków z poszczególnych punktów art. 30f ust. 3 Ustawy o PIT, Wnioskodawca będzie zobowiązany do obliczenia i zapłaty podatku od dochodów zagranicznych jednostek kontrolowanych.

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy, na potrzeby kalkulacji podatku Wnioskodawcy od dochodów zagranicznej jednostki kontrolowanej, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy jednostka zależna jest z perspektywy Wnioskodawcy zagraniczną jednostką kontrolowaną w rozumieniu art. 30f ust. 3 Ustawy o PIT, a w tym celu - na potrzeby ustalenia tego statusu zgodnie z art. 30f ust. 3 pkt 4 lit. c Ustawy o PIT należy przyjąć że ruchomościami, o których mowa w art. 30f ust. 3 pkt 4 lit. c Ustawy o PIT nie są środki pieniężne zgromadzone na rachunku bankowym.

Ad 3

Zdaniem Wnioskodawcy, podatek Wnioskodawcy od dochodów zagranicznej jednostki kontrolowanej należy skalkulować w oparciu o podstawę opodatkowania podatkiem od dochodów zagranicznej jednostki kontrolowanej ustaloną z zastosowaniem art. 30f ust. 7a Ustawy o PIT. W przekonaniu Wnioskodawcy, Wnioskodawca nie powinien stosować tego przepisu (art. 30f ust. 7a Ustawy o PIT) na etapie poprzedzającym etap kalkulacji podstawy opodatkowania podatku Wnioskodawcy od dochodów zagranicznej jednostki kontrolowanej, tj. Wnioskodawca nie powinien stosować tego przepisu do weryfikacji, czy dana jednostka zależna Wnioskodawcy jest zagraniczną jednostką kontrolowaną Wnioskodawcy w rozumieniu art. 30f ust. 1 Ustawy o PIT.

Uzasadnienie prawne

Ad 1

Wskazać należy, że Polski ustawodawca przyjął dwustopniowy model identyfikacji zagranicznej jednostki kontrolowanej. W pierwszej kolejności zdefiniowano pojęcie jednostki zagranicznej, a następnie sformułowano warunki, których spełnienie przez taką zagraniczną jednostkę oznacza uznanie jej za kontrolowaną, a tym samym rodzącą obowiązek zapłaty podatku przez jej wspólnika od niepodzielonych zysków.

Zgodnie z art. 30f ust. 2 pkt 1) Ustawy o PIT, zagraniczna jednostka - oznacza:

a)osobę prawną,

b)spółkę kapitałową w organizacji,

c)jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej inną niż spółka niemająca osobowości prawnej,

d)spółkę niemającą osobowości prawnej, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

e)fundację, trust lub inny podmiot albo stosunek prawny o charakterze powierniczym,

f)podatkową grupę kapitałową lub spółkę z podatkowej grupy kapitałowej, która samodzielnie spełniałaby warunek, o którym mowa w ust. 3 pkt 3 lit. c, gdyby nie była częścią podatkowej grupy kapitałowej,

g)wydzieloną organizacyjnie lub prawnie część zagranicznej spółki lub innego podmiotu mającego osobowość prawną albo niemającego osobowości prawnej

– nieposiadające siedziby, zarządu ani rejestracji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w których podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, samodzielnie lub wspólnie z podmiotami powiązanymi lub innymi podatnikami mającymi miejsce zamieszkania albo siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, posiada, bezpośrednio lub pośrednio, udział w kapitale, prawo głosu w organach kontrolnych, stanowiących lub zarządzających lub prawo do uczestnictwa w zysku, w tym ich ekspektatywę, lub w których w przyszłości będzie uprawniony do nabycia takich praw, w tym jako założyciel (fundator) lub beneficjent fundacji, trustu lub innego podmiotu albo stosunku prawnego o charakterze powierniczym, lub nad którymi podatnik sprawuje kontrolę faktyczną.

Zagraniczna jednostka - w drugiej fazie definiowania zakresu podmiotowego regulacji dotyczących CFC - może być uznana za zagraniczną jednostkę kontrolowaną, jeżeli spełnia warunki zaliczenia jej do jednej z pięciu kategorii wskazanych w Ustawie o PIT.

Zgodnie z art. 30f ust 3 Ustawy o PIT, zagraniczną jednostką kontrolowaną jest:

1)zagraniczna jednostka mająca siedzibę lub zarząd lub zarejestrowana lub położona na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 23v ust. 2 lub w obwieszczeniu ministra właściwego do spraw finansów publicznych wydanym na podstawie art. 86a § 10 Ordynacji podatkowej albo

2)zagraniczna jednostka mająca siedzibę lub zarząd lub zarejestrowana lub położona na terytorium państwa innego niż wskazane w pkt 1, z którym:

a)Rzeczpospolita Polska nie ratyfikowała umowy międzynarodowej, w szczególności umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, albo

b)Unia Europejska nie ratyfikowała umowy międzynarodowej

– stanowiącej podstawę do uzyskania od organów podatkowych tego państwa informacji podatkowych, albo

3)zagraniczna jednostka spełniająca łącznie następujące warunki:

a)w jednostce tej podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, samodzielnie lub wspólnie z podmiotami powiązanymi lub innymi podatnikami mającymi miejsce zamieszkania albo siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, posiada bezpośrednio lub pośrednio ponad 50% udziałów w kapitale lub ponad 50% praw głosu w organach kontrolnych, stanowiących lub zarządzających, lub ponad 50% prawa do uczestnictwa w zysku lub sprawuje kontrolę faktyczną nad zagraniczną jednostką,

b)co najmniej 33% przychodów tej jednostki osiągniętych w roku podatkowym, o którym mowa w ust. 7, pochodzi:

·z dywidend i innych przychodów z udziału w zyskach osób prawnych,

·ze zbycia udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną, tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze,

·z wierzytelności,

·z tytułu usług doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu oraz świadczeń o podobnym charakterze,

·z tytułu najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy i innych umów o podobnym charakterze,

·z odsetek i pożytków od wszelkiego rodzaju pożyczek,

·z części odsetkowej raty leasingowej,

·z poręczeń i gwarancji,

·z praw autorskich lub praw własności przemysłowej, w tym z tytułu zbycia tych praw,

·z praw autorskich lub praw własności przemysłowej uwzględnionych w cenie sprzedaży produktu lub usługi,

·ze zbycia i realizacji praw z instrumentów finansowych,

·z działalności ubezpieczeniowej, bankowej lub innej działalności finansowej,

·z transakcji z podmiotami powiązanymi, w przypadku gdy jednostka nie wytwarza w związku z tymi transakcjami wartości dodanej pod względem ekonomicznym lub wartość ta jest znikoma,

c)faktycznie zapłacony podatek dochodowy przez tę jednostkę jest niższy o co najmniej 25% od podatku dochodowego od osób prawnych, który byłby od niej należny z zastosowaniem stawki podatku, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyby jednostka ta była podatnikiem, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przy czym przez podatek faktycznie zapłacony rozumie się podatek niepodlegający zwrotowi lub odliczeniu w jakiejkolwiek formie, w tym na rzecz innego podmiotu, albo

4)zagraniczna jednostka spełniająca łącznie następujące warunki:

a)w jednostce tej podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, samodzielnie lub wspólnie z podmiotami powiązanymi lub innymi podatnikami mającymi miejsce zamieszkania albo siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, posiada bezpośrednio lub pośrednio ponad 50% udziałów w kapitale lub ponad 50% praw głosu w organach kontrolnych, stanowiących lub zarządzających, lub ponad 50% prawa do uczestnictwa w zysku lub sprawuje kontrolę faktyczną nad zagraniczną jednostką,

b)faktycznie zapłacony podatek dochodowy przez tę jednostkę jest niższy o co najmniej 25% od podatku dochodowego od osób prawnych, który byłby od niej należny przy zastosowaniu stawki podatku, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyby jednostka ta była podatnikiem, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przy czym przez podatek faktycznie zapłacony rozumie się podatek niepodlegający zwrotowi lub odliczeniu w jakiejkolwiek formie, w tym na rzecz innego podmiotu,

c)przychody tej jednostki, o których mowa w pkt 3 lit. b, są niższe niż 30% sumy wartości posiadanych:

·udziałów (akcji) w innej spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną, tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej, należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), praw o podobnym charakterze do tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków lub tytułów uczestnictwa,

·nieruchomości lub ruchomości będących własnością albo współwłasnością podatnika lub używanych przez niego na podstawie umowy leasingu,

·wartości niematerialnych i prawnych,

·należności z tytułów, o których mowa w pkt 3 lit. b, wobec podmiotów powiązanych,

d)aktywa, o których mowa w lit. c, stanowią co najmniej 50% wartości aktywów takiej jednostki, przy czym przy ustalaniu tej proporcji w wartości aktywów, o których mowa w lit. c, nie uwzględnia się udziałów (akcji) w innej spółce:

·niemającej siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz

·nieposiadającej, bezpośrednio lub pośrednio, udziałów (akcji) w spółce mającej siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, albo

5)zagraniczna jednostka spełniająca łącznie następujące warunki:

a)w jednostce tej podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, samodzielnie lub wspólnie z podmiotami powiązanymi lub innymi podatnikami mającymi miejsce zamieszkania albo siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, posiada bezpośrednio lub pośrednio ponad 50% udziałów w kapitale lub ponad 50% praw głosu w organach kontrolnych, stanowiących lub zarządzających, lub ponad 50% prawa do uczestnictwa w zysku lub sprawuje kontrolę faktyczną nad zagraniczną jednostką,

b)dochód jednostki przekracza dochód obliczony według wzoru:

(b + c + d) × 20%

w którym poszczególne litery oznaczają:

b - wartość bilansową aktywów jednostki,

c - roczne koszty zatrudnienia jednostki,

d - zakumulowaną (zsumowaną) dotychczasową wartość odpisów amortyzacyjnych w rozumieniu przepisów o rachunkowości,

c)mniej niż 75% przychodów tej jednostki pochodzi z transakcji dokonywanych z podmiotami niepowiązanymi mającymi miejsce zamieszkania, siedzibę, zarząd, rejestrację lub położenie w tym samym państwie co ta jednostka,

d)faktycznie zapłacony podatek dochodowy przez tę jednostkę jest niższy o co najmniej 25% od podatku dochodowego od osób prawnych, który byłby od niej należny z zastosowaniem stawki podatku, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyby jednostka ta była podatnikiem, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przy czym przez podatek faktycznie zapłacony rozumie się podatek niepodlegający zwrotowi lub odliczeniu w jakiejkolwiek formie, w tym na rzecz innego podmiotu..

Wniosek interpretacyjny dotyczy wykładni przepisów art. 30f ust. 3 pkt 3 lit. c, art. 30f ust. 3 pkt 4 lit. b oraz art. 30f ust. 3 pkt 5 lit. d Ustawy o PIT w zakresie zasad ustalania różnicy podatku faktycznie zapłaconego w stosunku do podatku, który byłby należny na terytorium RP gdyby zagraniczna jednostka kontrolowana była polskim rezydentem podatkowym o nieograniczonym obowiązku podatkowym na terytorium RP.

Wskazać należy, że w celu ustalenia, czy zagraniczna jednostka spełnia definicję „zagranicznej jednostki kontrolowanej” (CFC) przepisy art. 30f ust. 3 pkt 3 lit. c, art. 30f ust. 3 pkt 4 lit. b oraz art. 30f ust. 3 pkt 5 lit. d Ustawy o PIT wprowadzają warunek poziomu opodatkowania. Warunek ten jest spełniony, gdy faktycznie zapłacony podatek dochodowy przez tę jednostkę jest niższy o co najmniej 25% od podatku dochodowego od osób prawnych, który byłby od niej należny z zastosowaniem stawki podatku, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT, gdyby jednostka ta była podatnikiem, o którym mowa w art. 3 ust. 1 Ustawy o CIT. Następnie ten hipotetyczny polski podatek należy porównać z zagranicznym podatkiem faktycznie zapłaconym przez tę jednostkę.

Przy czym, ustawodawca precyzuje również, że przez podatek faktycznie zapłacony rozumie się podatek niepodlegający zwrotowi lub odliczeniu w jakiejkolwiek formie, w tym na rzecz innego podmiotu. Oznacza to, że ww. przepisy nakazują obliczyć dla zagranicznej jednostki hipotetyczny polski podatek dochodowy od osób prawnych, który byłby od niej należny z zastosowaniem 19% stawki podatku, gdyby jednostka ta była podatnikiem podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. A zatem, na potrzeby kalkulacji przedmiotowej różnicy, należy przeprowadzić test przyjmując założenie quasi fikcji prawnej, tj. przyjęcie fikcji, że zagraniczna jednostka jest podatnikiem polskiego podatku dochodowego od osób prawnych o nieograniczonym obowiązku podatkowym. Oczywistym jest, że ustalenie hipotetycznego polskiego podatku dochodowego zagranicznej jednostki musi zatem być poprzedzone ustaleniem hipotetycznej polskiej podstawy opodatkowania tym podatkiem. Taką podstawą opodatkowania jest hipotetyczny polski dochód tej jednostki, ustalony w sposób zgodny z przepisami polskiej Ustawy o CIT. Oznacza to, że w pierwszej kolejności przy kalkulacji takiego hipotetycznego polskiego podatku dochodowego od osób prawnych należy uwzględnić wszystkie dochody zagranicznej jednostki (a zatem, nie tylko dochody opodatkowane na zasadach ogólnych czy też zyski kapitałowe, ale również np. przychody uzyskane na terytorium RP przez osoby zagraniczne, przerzucane dochody opodatkowane na podstawie art. 24aa Ustawy o CIT, przychody z budynków opodatkowane na podstawie art. 24b Ustawy o CIT, dochody podlegające opodatkowaniu tzw. minimalnym podatkiem dochodowym na podstawie art. 24ca Ustawy o CIT, dochody z niezrealizowanych zysków podlegających opodatkowaniu exit tax na podstawie art. 24f Ustawy o CIT i in.).

W związku z kompleksowym stosowaniem Ustawy o CIT na potrzeby kalkulacji hipotetycznego podatku dochodowego od osób prawnych, podstawę opodatkowania podatkiem CIT należy ustalić przy założeniu możliwości zastosowania ulg i zwolnień przewidzianych w tymże akcie prawnym.

Niezależnie od powyższego, Wnioskodawca również stoi na stanowisku, że na potrzeby przyjęcia fikcji prawnej podatnika polskiego o nieograniczonym obowiązku podatkowym oraz kalkulacji poziomu hipotetycznego polskiego podatku dochodowego od osób prawnych, na zasadzie art. 30f ust. 3 pkt 3 lit. c, art. 30f ust. 3 pkt 4 lit. b oraz art. 30f ust. 3 pkt 5 lit. d Ustawy o PIT, w ramach kompleksowego stosowania regulacji Ustawy o CIT, zastosowanie znajdują również przepisy Ustawy o CIT dotyczące rozliczania strat podatkowych jednostki z lat ubiegłych.

Zdaniem Wnioskodawcy, możliwość skorzystania z uprawnienia do obniżenia hipotetycznego dochodu o straty z lat ubiegłych jest bezpośrednią, logiczną konsekwencją obowiązku stosowania przepisów Ustawy o CIT do ustalenia hipotetycznej polskiej podstawy opodatkowania i kalkulacji hipotetycznego polskiego podatku dochodowego. Ta hipotetyczna podstawa opodatkowania i hipotetyczny podatek ustalane są w taki sposób, jakby zagraniczna jednostka była polskim podatnikiem. Oczywistym jest, że gdyby zagraniczna jednostka była polskim podatnikiem, to przy ustalaniu dochodu mogłaby w ustawowych granicach uwzględnić straty podatkowe z lat poprzednich i obniżyć dochód do opodatkowania o odpowiednią część tych strat. Finalnie, do tak ustalonej podstawy opodatkowania (tj. biorąc pod uwagę wszystkie kategorie przychodów zagranicznej jednostki, oraz mając możliwość korzystania z ulg i zwolnień przewidzianych w Ustawie o CIT), należy zastosować podstawową stawkę polskiego podatku CIT w wysokości 19%, wyliczyć hipotetyczny podatek i porównać go z kwotą podatku faktycznie zapłaconego w kraju siedziby. Jeżeli dodatkowo należy wskazać na okoliczność, że polski podatnik posiadający zagraniczną jednostkę jest obowiązany sprawdzać, czy ta jednostka jest kontrolowana w każdym roku podatkowym. Powyższe wnioski wynikają wprost z wykładni literalnej przepisu.

Ad 2

Jak już wcześniej wskazano, zgodnie z art. 30f ust. 3 pkt 4) Ustawy o PIT, zagraniczna jednostka powinna spełniać łącznie następujące warunki:

a)w jednostce tej podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, samodzielnie lub wspólnie z podmiotami powiązanymi lub innymi podatnikami mającymi miejsce zamieszkania albo siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, posiada bezpośrednio lub pośrednio ponad 50% udziałów w kapitale lub ponad 50% praw głosu w organach kontrolnych, stanowiących lub zarządzających, lub ponad 50% prawa do uczestnictwa w zysku lub sprawuje kontrolę faktyczną nad zagraniczną jednostką,

b)faktycznie zapłacony podatek dochodowy przez tę jednostkę jest niższy o co najmniej 25% od podatku dochodowego od osób prawnych, który byłby od niej należny przy zastosowaniu stawki podatku, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyby jednostka ta była podatnikiem, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przy czym przez podatek faktycznie zapłacony rozumie się podatek niepodlegający zwrotowi lub odliczeniu w jakiejkolwiek formie, w tym na rzecz innego podmiotu,

c)przychody tej jednostki, o których mowa w pkt 3 lit. b, są niższe niż 30% sumy wartości posiadanych:

·udziałów (akcji) w innej spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną, tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej, należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), praw o podobnym charakterze do tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków lub tytułów uczestnictwa,

·nieruchomości lub ruchomości będących własnością albo współwłasnością podatnika lub używanych przez niego na podstawie umowy leasingu,

·wartości niematerialnych i prawnych,

·należności z tytułów, o których mowa w pkt 3 lit. b, wobec podmiotów powiązanych,

d)aktywa, o których mowa w lit. c, stanowią co najmniej 50% wartości aktywów takiej jednostki, przy czym przy ustalaniu tej proporcji w wartości aktywów, o których mowa w lit. c, nie uwzględnia się udziałów (akcji) w innej spółce:

·niemającej siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz

·nieposiadającej, bezpośrednio lub pośrednio, udziałów (akcji) w spółce mającej siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Mając na względzie powyższe, powzięto wątpliwość co do pojęcia „ruchomości”, użytego przez ustawodawcę w ww. art. 30f ust. 3 pkt 4 lit. c) tiret drugie Ustawy o PIT.

Ustawa o PIT nie zawiera definicji ruchomości. Pojęcie „ruchomości” również nie należy do systematyki ustawy o rachunkowości, do której odnosi się ustawa o podatku dochodowym (art. 5a pkt 2 Ustawy o PIT: „że ilekroć jest mowa w ustawie o składnikach majątkowych, oznacza to aktywa w rozumieniu ustawy o rachunkowości”).

Analiza tego przepisu wykazuje, że ustawodawca w tym miejscu katalogu posługuje się pojęciami z Kodeksu Cywilnego. Wprawdzie Kodeks Cywilny również nie zawiera definicji ruchomości wprost, ale jest zbudowana w sposób negatywny: ruchomościami są te rzeczy, które nie są nieruchomościami.

W obu przypadkach chodzi o obiekty materialne. Pieniądze na rachunku bankowym, podobnie jak zapisane na rachunku maklerskim akcje i obligacje nie są rzeczami materialnymi. Katalog zawarty w Ustawie o PIT potwierdza, że ustawodawcy nie chodzi o wszelkie ruchomości, a jedynie o te wskazane w tym katalogu. Druga część zdania w tiret 2 „lub używanych przez niego na podstawie umowy leasingu” wskazuje, że chodzi tu o ruchomości, które mogłyby być przedmiotem umowy leasingu. Niewątpliwie środki pieniężne znajdujące się na rachunku bankowym nie mogą zostać przedmiotem umowy leasingu.

Ponadto zasadnym wydaje się analiza definicji przedsiębiorstwa wskazanej w art. 55¹ Kodeksu Cywilnego. Według niej przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1)oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

2)własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

3)prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

4)wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

5)koncesje, licencje i zezwolenia;

6)patenty i inne prawa własności przemysłowej;

7)majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

8)tajemnice przedsiębiorstwa;

9)księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Wyraźnie zatem widać, że środki pieniężne sklasyfikowane są w odrębnej kategorii od ruchomości własnych oraz praw do korzystania z ruchomości.

Mając na względzie powyższe, pojęcie ruchomości wskazane w art. 30f ust. 3 pkt 4 lit c. Ustawy o PIT nie obejmuje środków pieniężnych znajdujących się na rachunku bankowym.

Ad 3

Dyspozycja art. 30f ust. 7a Ustawy o PIT znajduje zastosowanie na etapie ustalania dochodu do opodatkowania podatkiem od dochodów zagranicznych jednostek kontrolowanych, a nie na etapie weryfikacji, czy dana jednostka jest zagraniczną jednostką kontrolowaną.

Powyższe wynika przede wszystkim z systematyki przepisu i jego wykładni literalnej. Przepis został skonstruowany w ten sposób, że w ust. 2-3 ustawodawca zawarł definicje legalne oraz przesłanki - na potrzeby ustalenia, czy dana jednostka może zostać uznana za zagraniczną jednostkę kontrolowaną w rozumieniu art. 30f ust. 1 Ustawy o PIT. Począwszy od art. 30f ust. 5 Ustawy o PIT, ustawodawca reguluje kwestie dot. ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od dochodów zagranicznej jednostki kontrolowanej, czynności związanych z rozliczeniem tego podatku oraz zwolnieniami.

Ogólną zasadę ustalania dochodu zagranicznej jednostki kontrolowanej ustawodawca określił w art. 30f zaczynając od ust. 7 Ustawy o PIT, zgodnie z którym, dochodem, o którym mowa w ust. 5, z zastrzeżeniem ust. 7a i 7b, jest uzyskana w roku podatkowym nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, ustalonymi zgodnie z przepisami ustawy, bez względu na rodzaj źródeł przychodów, ustalona na ostatni dzień roku podatkowego zagranicznej jednostki kontrolowanej. Jeżeli zagraniczna jednostka kontrolowana nie ma ustalonego roku podatkowego albo rok ten przekracza okres kolejnych, następujących po sobie 12 miesięcy, przyjmuje się, że rokiem podatkowym zagranicznej jednostki kontrolowanej jest rok podatkowy podatnika. Dochód zagranicznej jednostki kontrolowanej nie podlega pomniejszeniu o straty poniesione w latach poprzednich.

Ustawodawca w sposób szczególny uregulował sytuację zagranicznej jednostki kontrolowanej posiadającej bardzo duże aktywa, ale niegenerującej w ogóle przychodu lub generującej go w bardzo małym zakresie (mowa o jednostkach wskazanych w art. 30f ust. 3 pkt 4 Ustawy o PIT). W takich przypadkach – gdy dochód zagranicznej jednostki kontrolowanej nie zostanie w żaden sposób uwzględniony w podstawie opodatkowania ustalonej w sposób „ogólny” – należy zastosować rozwiązania szczególne, które przewiduje właśnie art. 30f ust. 7a Ustawy o PIT, zgodnie z którym w przypadku, o którym mowa w art. 30f ust. 3 pkt 4 Ustawy o PIT, dochodem jednostki jest 8 % wartości aktywów tej jednostki, o których mowa w art. 30f ust. 3 pkt 4 lit. c) Ustawy o PIT.

Zdania pierwszego nie stosuje się, jeżeli w podstawie opodatkowania, o której mowa w art. 30f ust. 1 Ustawy o PIT, został uwzględniony dochód tej zagranicznej jednostki, o którym mowa w art. 30f ust. 5 lub 5a Ustawy o PIT, w związku ze spełnieniem warunków określonych w art. 30f ust. 3 pkt 1-3 albo 5 Ustawy o PIT.

A zatem, zastosowanie ww. regulacji wyłącznie do ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od dochodów zagranicznej jednostki kontrolowanej nie powinno budzić wątpliwości.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku w zakresie:

·pytania nr 1 i nr 3 – jest nieprawidłowe;

·pytania nr 2 – jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny w odniesieniu do pytania nr 2.

Natomiast w zakresie pytań nr 1 i nr 3 wskazuję co następuje.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Stosownie do art. 3 ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163), za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z art. 10 ust. 1 pkt 8a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:

Zgodnie z art. 30f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Natomiast w świetle art. 30f ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosowanie do art. 30f ust. 2 pkt 3 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 30f ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 30f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zagraniczną jednostką kontrolowaną jest:

O tym, jakie jednostki są uznawane za zagraniczne jednostki kontrolowane stanowi art. 30f ust. 3 ustawy. Przepis, w punktach 1-5, przewiduje pięć sytuacji, w których jednostka będzie uznawana za zagraniczną jednostkę kontrolowaną. W praktyce możliwe jest, że dana jednostka będzie spełniała warunki określone w więcej niż 1 punkcie art. 30f ust. 3.

W myśl art. 30f ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zagraniczną jednostką kontrolowaną, o której mowa w art. 30f ust. 3 pkt 4 ustawy jest zagraniczna jednostka spełniająca łącznie następujące warunki:

Zagraniczną jednostką kontrolowaną, o której mowa w art. 30f ust. 3 pkt 5 ustawy jest zagraniczna jednostka spełniająca łącznie następujące warunki:

Zatem, o uznaniu zagranicznej spółki za zagraniczną spółkę kontrolowaną decydują następujące kryteria:

·kraj (terytorium) siedziby lub miejsca zarządu zagranicznej jednostki,

·stopień i czas powiązania takiej jednostki z polskim rezydentem, wynikający z udziału w jej kapitale, w prawach głosu, w jej organach kontrolnych lub stanowiących lub w prawie do udziału w zysku zagranicznej jednostki,

·faktycznie zapłacony przez tę jednostkę podatek dochodowy w państwie jej rezydencji podatkowej,

·rodzaj uzyskiwanych przez zagraniczną jednostkę przychodów.

O tym, w jaki sposób ustalić dochód zagranicznej jednostki kontrolowanej stanowią odrębne regulacje art. 30f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ogólną zasadę ustalania tego dochodu ustawodawca określił w art. 30f ust. 7 ustawy, zgodnie z którym:

Z treści art. 30f ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika wprost, że ustalając dochód jednostki uwzględnia się jej przychody – „bez względu na rodzaj źródeł przychodów”.

Przechodząc do kwestii rozumienia, sposobu kalkulacji podatku dochodowego od osób prawnych, o którym mowa w art. 30f ust. 3 pkt 3 lit. c), art. 30f ust. 3 pkt 4 lit. b) oraz art. 30f ust. 3 pkt 5 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy wskazać, że przesłanka ta została określona następująco:

Jak wskazano powyżej warunek wynikający z art. 30f ust. 3 pkt 3 lit. c), art. 30f ust. 3 pkt 4 lit. b) oraz art. 30f ust. 3 pkt 5 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uważa się za spełniony, gdy faktycznie zapłacony podatek dochodowy przez tę jednostkę jest niższy o co najmniej 25% od podatku dochodowego od osób prawnych, który byłby od niej należny z zastosowaniem stawki podatku, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyby jednostka ta była podatnikiem, o którym mowa w art. 3 ust. 1, przy czym przez podatek faktycznie zapłacony rozumie się podatek niepodlegający zwrotowi lub odliczeniu w jakiejkolwiek formie, w tym na rzecz innego podmiotu.

Kalkulując hipotetyczny podatek dla celów ustalenia, czy zagraniczna jednostka spełnia definicję zagranicznej spółki kontrolowanej należy porównać podatek należny w Holandii i hipotetyczny podatek obliczony na podstawie polskich przepisów od przychodów i kosztów ustalonych według tej samej zasady, tj. zasady memoriałowej lub kasowej.

Ponadto ocena, czy warunek ten jest spełniony wymaga porównania wartości:

1)podatku dochodowego faktycznie zapłaconego przez jednostkę – przy czym przez podatek faktycznie zapłacony rozumie się podatek niepodlegający zwrotowi lub odliczeniu w jakiejkolwiek formie, w tym na rzecz innego podmiotu, oraz

2)podatku dochodowego od osób prawnych, który byłby należny od tej jednostki z zastosowaniem stawki podatku, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyby jednostka ta była podatnikiem, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Porównujemy więc:

1)podatek, który faktycznie obciążył jednostkę w miejscu jej rezydencji podatkowej, oraz

2)hipotetyczny podatek dochodowy od osób prawnych, jaki byłby należny od jej dochodów, gdyby jednostka miała nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce i gdybyśmy wyliczyli ten należny podatek z uwzględnieniem:

·dochodów tej jednostki i

·stawki podatku określonej w art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. stawki podatku 19%.

Co istotne, analizowany zapis nie stanowi o:

1)podatku obliczonym według zasad określonych w art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. z uwzględnieniem stawki i podstawy opodatkowania, o której mowa w tym przepisie), czy też

2)podatku od dochodów, które podlegałyby opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosi się wyłącznie do samej stawki podatku, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1 tej ustawy. Tak określona stawka podatku pozostaje natomiast niezmienna bez względu na to, czy dany podmiot osiągnie jakikolwiek przychód, czy też takiego przychodu nie osiągnie.

Zatem nieprawidłowe jest Pana stanowisko, zgodnie z którym aby dokonać kalkulacji różnicy pomiędzy podatkiem dochodowym faktycznie zapłaconym przez Spółkę holenderską a podatkiem dochodowym, który byłby od Spółki holenderskiej należny z zastosowaniem stawki podatku, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (19%), gdyby Spółka holenderska była polskim rezydentem podatkowym o nieograniczonym obowiązku podatkowym na terytorium RP, należy w pierwszej kolejności właściwie ustalić podstawę opodatkowania z zastosowaniem przepisów polskiej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a następnie do tak ustalonej podstawy opodatkowania odnieść stawkę podatku, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto wskazanie w art. 30f ust. 3 pkt 3 lit. c), art. 30f ust. 3 pkt 4 lit. b) oraz art. 30f ust. 3 pkt 5 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na regulację art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie oznacza, że intencją ustawodawcy było wyłączenie z zakresu tych przepisów dochodów jednostki, które – w sytuacji, gdyby jednostka była polskim rezydentem podatkowym – nie podlegałyby opodatkowaniu według zasad określonych w art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy z uwagi na nieosiągnięcie jakichkolwiek przychodów.

W uzasadnieniu do projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw z dnia 29 października 2021 r. (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105), druk 1532 wskazano, że:

Jak wynika z powyższego ustawodawca w sposób szczególny uregulował sytuację zagranicznej jednostki kontrolowanej posiadającej bardzo duże aktywa, ale niegenerującej w ogóle przychodu lub generującej go w bardzo małym zakresie (mowa o jednostkach wskazanych w art. 30f ust. 3 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). W takich przypadkach – gdy dochód zagranicznej jednostki kontrolowanej nie zostanie w żaden sposób uwzględniony w podstawie opodatkowania ustalonej w sposób „ogólny” – należy zastosować rozwiązania szczególne, które przewiduje art. 30f ust. 7a ww. ustawy, zgodnie z którym:

Mając na względzie powyższe, nie można zgodzić się z Pana stanowiskiem, że ww. przepisu nie powinno się stosować na etapie weryfikacji, czy dana jednostka zależna jest dla Pana zagraniczną jednostką kontrolowaną w rozumieniu art. 30f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ to właśnie w tym momencie należy właściwie ustalić dochód, który będzie podstawą do obliczenia hipotetycznego podatku dochodowego od osób prawnych w celu porównania go z podatkiem, który faktycznie obciążył jednostkę w miejscu jej rezydencji podatkowej i w związku z tym ustalenia, czy dana jednostka zależna jest dla Pana zagraniczną jednostką kontrolowaną w rozumieniu art. 30f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym Pana stanowisko w zakresie pytań nr 1 i nr 3 jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji w zakresie pytania nr 2 jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.