Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 stycznia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 28 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 4 marca 2025 r. (wpływ 5 marca 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W październiku 2011 r. Wnioskodawca wyjechał do Niemiec i tam podjął pracę na podstawie umowy o pracę. Do wyjazdu zmusiła Go trudna sytuacja materialna Jego rodziny. W Polsce pozostała żona z dwójką nastoletnich dzieci i wysokim kredytem zaciągniętym na zakup domu. W 2012 r. Wnioskodawca zameldowany został pod niemieckim adresem: … . W 2018 r. Wnioskodawca przeprowadził się bliżej miejsca swojego zatrudnienia: …, i tam mieszkał do … grudnia 2024 r. Od 2012 r. do końca 2024 r. Wnioskodawca uzyskiwał dochody tylko i wyłącznie z zatrudnienia w Niemczech. Również rozliczenia podatkowe były składane do niemieckiego urzędu skarbowego …, … . Aby uzyskać zaświadczenie EU/EWR, Urząd Skarbowy w … poinformował Wnioskodawcę o konieczności składania corocznie PIT-36 z zerowym dochodem w Polsce.

Wnioskodawca we wskazanych latach uzyskiwał dochody tylko w Niemczech. Posiadał również rachunek bankowy w niemieckim banku, na który wpływało Jego wynagrodzenie, i z tego rachunku miał możliwość przekazywania części swojego wynagrodzenia na potrzeby utrzymania dzieci w Polsce. Żona Wnioskodawcy pracowała i nadal pracuje w Polsce. W Niemczech Wnioskodawca był ubezpieczony, opłacał podatki, także kościelny, uczestniczył w życiu społeczności lokalnej. Mieszkając tak długi czas zawarł dobre relacje koleżeńskie i sąsiedzkie z mieszkającymi tam Niemcami. W Polsce przebywał w czasie urlopu, było to około 30 dni w roku. Przed wyjazdem do Niemiec miejscem zamieszkania Wnioskodawcy od urodzenia była Polska. Niestety nie złożył aktualizacji swoich danych dotyczących miejsca zamieszkania w „rodzimym” urzędzie skarbowym na czas zamieszkiwania w Niemczech.

Wnioskodawca postanowił jednak wrócić do kraju i tu przenieść swój ośrodek interesów osobistych. Wrócił na stałe 13 grudnia 2024 r. i nie ma już zamiaru szukać zatrudnienia poza Polską. Wnioskodawcy udało się znaleźć pracę w miejscowym zakładzie … – został z dniem 2 stycznia 2025 r. zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy na podstawie umowy o pracę. Wnioskodawca posiada wszystkie dokumenty dotyczące rozliczeń podatkowych w Niemczech, zameldowania i wymeldowania z Niemiec, przebiegu Jego zatrudnienia. Wnioskodawca posiada obywatelstwo polskie, nie posiada Karty Polaka ani innych obywatelstw.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że od urodzenia Jego miejscem zamieszkania jest Polska. Do 2008 r. mieszkał pod adresem: …, ul. …, w trakcie 2008 r. zmienił miejsce zamieszkania na: …, ul. … .

Wyjeżdżając do pracy w Niemczech, Wnioskodawca nie miał sprecyzowanych planów odnośnie przeprowadzenia się do Niemiec. Chciał najpierw zorientować się w sytuacji, jaką zastanie w Niemczech. Od początku nie wykluczał jednak możliwości przesiedlenia się do Niemiec na stałe. Wnioskodawcy udało się wynająć mieszkanie, zorganizować ognisko domowe, mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie i w sposób ciągły. Umożliwiło to rodzinie Wnioskodawcy, dzieciom i żonie, możliwość przyjazdu do Niego w czasie wakacji czy ferii zimowych.

Wnioskodawca planował z małżonką wspólne zamieszkanie na terytorium Niemiec. Istniała i istnienie między nimi małżeńska wspólność majątkowa. Żona i dzieci pozostawały na utrzymaniu Wnioskodawcy.

Centrum interesów osobistych i gospodarczych Wnioskodawcy znajdowało się w Niemczech. W Niemczech osiągał dochody, które pozwoliły Mu na opłacenie mieszkania, dokonywanie zakupów i normalną egzystencję. Pozostawał w tym kraju przez około 11 miesięcy w roku.

W latach 2021-2024 powiązania osobiste na terenie Niemiec dotyczyły kontaktów ze znajomymi i przyjaciółmi. Wnioskodawca uczestniczył w odbywających się w … lub jego okolicach wydarzeniach kulturalnych, spotkaniach towarzyskich, nie należał jednak do żadnych klubów czy organizacji. W Niemczech Wnioskodawca nie miał powiązań rodzinnych. Powiązania rodzinne w Polsce to żona, dzieci, wnuki, rodzice.

W latach 2021-2024 ściślejsze powiązania gospodarcze Wnioskodawca miał w Niemczech, ponieważ tylko tam otrzymywał wynagrodzenie, płacił podatki, posiadał rachunek bankowy, opłacał rachunki za media, ponosił opłaty za wynajem mieszkania i tam był ubezpieczony. Natomiast w Polsce ma nadal do spłacenia kredyt oraz jest współwłaścicielem budynku mieszkalnego. Zaciągnięty kredyt hipoteczny został przeznaczony za zakup starego budynku mieszkalnego do generalnego remontu.

W Polsce Wnioskodawca nie posiada innego majątku. W Niemczech Wnioskodawca mieszkał w wynajętym mieszkaniu, które przystosował do własnych potrzeb, korzystał z niego w sposób ciągły, było ono do Jego własnej dyspozycji, czyli posiadał stałe ognisko domowe.

Od momentu przyjazdu do Polski Wnioskodawca posiada stałe miejsce zamieszkania w …, ul. … .

Podczas pobytu w Niemczech Wnioskodawca posiadał certyfikat rezydencji do celów podatkowych. W Niemczech miał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych.

Od początku 2024 r. do dnia poprzedzającego powrót do Polski Wnioskodawca miał w Niemczech centrum interesów życiowych.

Wnioskodawca po przeniesieniu miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Suma osiągniętych przychodów za 2025 r. nie przekroczy I skali podatkowej, czyli kwoty 85 528 zł.

Pytanie

Czy Wnioskodawca może skorzystać z ulgi dla powracających z zagranicy w podatku dochodowym od osób fizycznych w latach 2024-2027?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, może On skorzystać z ulgi dla powracających z zagranicy, ponieważ spełnił warunki ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pracował w Niemczech ponad 13 lat, tam przebywał i tam toczyło się całe Jego życie, tam też rozliczał się podatkowo z uzyskanych dochodów. Do Polski przyjeżdżał bardzo rzadko, mimo że w Polsce była Jego najbliższa rodzina.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.; t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Na podstawie art. 21 ust. 39 ww. ustawy:

Stosownie do art. 21 ust. 43 ww. ustawy:

W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ww. ustawy:

Powyższe przepisy zostały wprowadzone z dniem 1 stycznia 2022 r. przez art. 1 pkt 13 lit. a) tiret 13 ustawy z dnia 23 listopada 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.).

Ponadto, z art. 53 ww. ustawy zmieniającej wynika, że:

W konsekwencji, zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W celu skorzystania z ww. preferencji podatkowej, tj. tzw. „ulgi na powrót” spełnione muszą być wszystkie dodatkowe warunki wskazane w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Aby zapewnić sobie możliwość skorzystania z omawianej preferencji podatkowej, należy zarówno przez trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz w okresie od początku roku, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego ten dzień, nie posiadać miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i co istotne – w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej należy mieć nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium RP.

Kwestie związane z posiadaniem miejsca zamieszkania na terytorium Polski zostały uregulowane w art. 3 i art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy:

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

W myśl natomiast art. 4a ww. ustawy:

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.

Wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W rozpatrywanej sprawie należy się odnieść do przepisów Umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12 poz. 90).

Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. Umowy:

Jak wynika z kolei z art. 4 ust. 2 ww. Umowy:

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przy tym wskazać należy, że według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Zwolnienie przedmiotowe będące przedmiotem wniosku, polega na zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych, niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r.

W celu skorzystania z ww. preferencji podatkowej, tj. tzw. „ulgi na powrót” spełnione muszą być jednak wszystkie dodatkowe warunki wskazane w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić należ, że aby zapewnić sobie możliwość skorzystania z omawianej preferencji podatkowej, należy zarówno przez trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz w okresie od początku roku, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego ten dzień, nie posiadać miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i co istotne – w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej należy mieć nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium RP.

Z treści wniosku wynika, że w październiku 2011 r. wyjechał Pan do Niemiec i tam podjął pracę na podstawie umowy o pracę. W Polsce pozostała żona z dwójką nastoletnich dzieci i wysokim kredytem zaciągniętym na zakup domu. Wyjeżdżając do pracy w Niemczech nie miał Pan sprecyzowanych planów odnośnie przeprowadzenia się do Niemiec. Od 2012 r. do końca 2024 r. uzyskiwał Pan dochody tylko i wyłącznie z zatrudnienia w Niemczech. Również rozliczenia podatkowe były składane do niemieckiego urzędu skarbowego. We wskazanych latach uzyskiwał Pan dochody tylko w Niemczech. Posiadał również rachunek bankowy w niemieckim banku, na który wpływało Pana wynagrodzenie i z tego rachunku miał Pan możliwość przekazywania części swojego wynagrodzenia na potrzeby utrzymania dzieci w Polsce, Pana żona pracowała i nadal pracuje w Polsce. W Polsce przebywał Pan w czasie urlopu, było to około 30 dni w roku. Przed wyjazdem do Niemiec Pana miejscem zamieszkania od urodzenia była Polska. Posiada Pan wszystkie dokumenty dotyczące rozliczeń podatkowych w Niemczech, zameldowania i wymeldowania z Niemiec, przebiegu Pana zatrudnienia. Podjął Pan jednak decyzję o powrocie do kraju. W latach 2021-2024 Pana powiązania osobiste na terenie Niemiec dotyczyły kontaktów ze znajomymi i przyjaciółmi. W Niemczech nie miał Pan powiązań rodzinnych. Powiązania rodzinne w Polsce to żona, dzieci, wnuki, rodzice. W latach 2021-2024 ściślejsze powiązania gospodarcze miał Pan w Niemczech, ponieważ tylko tam otrzymywał Pan wynagrodzenie, płacił podatki, posiadał rachunek bankowy, opłacał rachunki za media, ponosił opłaty za wynajem mieszkania i tam był ubezpieczony. Natomiast w Polsce ma Pan nadal do spłacenia kredyt oraz jest współwłaścicielem budynku mieszkalnego. Zaciągnięty kredyt hipoteczny został przeznaczony za zakup starego budynku mieszkalnego do generalnego remontu. Postanowił Pan jednak wrócić do kraju i tu przenieść swój ośrodek interesów osobistych. Wrócił Pan na stałe 13 grudnia 2024 r. i nie ma już zamiaru szukać zatrudnienia poza Polską. Od momentu przyjazdu do Polski posiada Pan stałe miejsce zamieszkania w Polsce. Po przeniesieniu miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej podlega Pan w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Udało się Panu znaleźć pracę – z dniem 2 stycznia 2025 r. został Pan zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy.

Z opisu sprawy wynika więc, że w momencie powrotu do Polski w 2024 r. przeniósł Pan miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i będzie podlegał Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Zatem warunek, o którym mowa w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest spełniony.

Następny warunek określa art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) i b) ww. ustawy.

Z treści wniosku wynika, że w październiku 2011 r. wyjechał Pan do Niemiec i tam podjął pracę na podstawie umowy o pracę. W Polsce pozostała żona z dwójką nastoletnich dzieci i wysokim kredytem zaciągniętym na zakup domu. Planował Pan wspólne zamieszkanie z małżonką na terytorium Niemiec. Istniała i istnienie między Państwem małżeńska wspólność majątkowa. Podczas pobytu w Niemczech posiadał Pan certyfikat rezydencji do celów podatkowych. W Niemczech miał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Od początku 2024 r. do dnia poprzedzającego powrót do Polski miał Pan w Niemczech centrum interesów życiowych.

Zatem, spełnił Pan również wymagania wskazane w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) i b) ww. ustawy.

Spełnił Pan również warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a) ww. ustawy, ponieważ posiada Pan polskie obywatelstwo.

Kolejnym istotnym kryterium umożliwiającym zastosowanie „ulgi na powrót” jest stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 ww. ustawy, posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ww. ustawy:

Z treści ww. regulacji wynika, że dokumentowanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do „ulgi na powrót” może alternatywnie nastąpić posiadanym przez podatnika certyfikatem rezydencji lub innym dowodem. Wystarczy zatem, że podatnik posiada inne dokumenty, które potwierdzą jego miejsce zamieszkania w innym państwie, niemniej muszą być to dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Takimi dokumentami mogą być np. umowa o pracę, albo umowa najmu mieszkania za granicą, albo zaświadczenie od byłego pracodawcy.

Choć przepisy podatkowe nie wymieniają w tym zakresie żadnego katalogu, należy pamiętać, że zgodnie z art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111):

Powyższe oznacza, że innymi dowodami wskazującymi na miejsce zamieszkania poza Polską mogą być m.in. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy. Można w tym zakresie przedstawić również inne dowody.

Z treści opisu sprawy wynika, że posiada Pan dokumenty dotyczące rozliczeń podatkowych w Niemczech, zameldowania i wymeldowania z Niemiec, przebiegu zatrudnienia. Podczas pobytu w Niemczech posiadał Pan certyfikat rezydencji do celów podatkowych.

Spełnił Pan zatem warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie, w sposób oczywisty spełnił Pan również zastrzeżenie wynikające z art. 21 ust. 43 pkt 5 ww. ustawy, jako że skorzystanie z przedmiotowej ulgi jest możliwe dopiero poczynając od rozliczenia za rok 2022.

Stosownie do przedstawionego we wniosku opisu sprawy, spełnił Pan również zastrzeżenie wynikające z art. 53 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, ponieważ przeniósł Pan swoje miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy uznać, że przysługuje Panu prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedmiotowe zwolnienie z opodatkowania będzie obejmowało przychody do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 152 lit. a)-d) ww. ustawy – w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania, tj. w latach 2024-2027, albo od początku roku następnego, tj. w latach 2025-2028.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … . Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.