Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowego od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 stycznia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 24 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W dniu (...) 2007 r. zawarł Pan z – aktualnie – (...), wpisanym do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego prowadzonego przez Sąd Rejonowy (...) Krajowego Rejestru Sądowego, pod numerem (...), NIP (...), REGON (...), kapitał zakładowy w wysokości (...) zł w całości wpłacony (Bank) umowę nr (...) kredytu hipotecznego w walucie wymienialnej (Umowa) – kredytu denominowanego we franku szwajcarskim (CHF) (Kredyt).

Kwota Kredytu opiewała na kwotę (...) CHF. Okres kredytowania miał wynosić (...) miesięcy od daty pierwszego uruchomienia Kredytu. Kredyt udzielony został z przeznaczeniem na finansowanie remontu (modernizacji) domu mieszkalnego, jednorodzinnego oraz spłatę zobowiązań konsumpcyjnych. Uruchomienie kredytu nastąpiło w kilku transzach w walucie kredytu PLN w następujący sposób:

1)w wysokości całkowitego zadłużenia z tytułu kredytu konsumpcyjnego w kwocie (...) PLN – wypłata na rachunek banku (...) uruchomiony do spłaty kredytu,

2)w wysokości (...) PLN na Pana rachunek bankowy z przeznaczeniem na remont (modernizację) kredytowanej nieruchomości.

Wybranym wariantem spłaty kredytu były równe raty kapitałowo-odsetkowe z terminem spłaty (…) dnia każdego miesiąca. Umowa wprowadzała wymóg spłaty należności z tytułu kredytu na rachunek bankowy prowadzony w CHF i zasilany wyłącznie środkami w walucie CHF.

Kredyt wraz z odsetkami, kosztami i innymi należnościami wynikającymi z Umowy kredytu został zabezpieczony w postaci hipoteki zwykłej o najwyższym pierwszeństwie w kwocie (...) CHF oraz hipoteki kaucyjnej o najwyższym pierwszeństwie w wysokości (...) CHF. Hipoteka została wpisana do księgi wieczystej przedmiotowej nieruchomości.

Kredyt spłacił Pan w całości w dniu (...) 2022 r., a Bank w dniu (...) 2022 r. wydał zaświadczenie o spłacie kredytu oraz zwolnieniu zabezpieczeń, na podstawie którego dokonano wykreślenia obciążenia hipoteki.

Nigdy nie korzystał Pan z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego. W przedmiotowej nieruchomości zamieszkiwał Pan i nadal zamieszkuje. W przedmiotowej nieruchomości nie prowadził Pan i nie prowadzi działalności gospodarczej.

Na skutek powzięcia w roku 2020 informacji o zawarciu w Umowie Kredytu klauzul niedozwolonych zdecydował się Pan w dniu (...) 2020 r. złożyć do Sądu pozew przeciwko Bankowi.

Aktualnie przed Sądem Okręgowym w (...) toczy się postępowanie z Pana powództwa oznaczone sygn. akt (...), którego przedmiotem są roszczenia związane/wynikające z nieważności/bezskuteczności Umowy Kredytu. Przedmiotowe postępowanie na dzień dzisiejszy nie zostało zakończone. Wartość przedmiotu sporu została określona jako (...) zł oraz (...) CHF (wps w PLN = (...) PLN). Ponadto od momentu złożenia pozwu, kredyt był nadal przez Pana regularnie spłacany aż do (...) 2022 r.

W chwili obecnej Bank wystąpił z propozycją zawarcia ugody, która jest na etapie negocjacji. Projekt Ugody przewiduje m.in., że Strony potwierdzają, że wolą obu Stron było zawarcie Umowy w dacie jej zawarcia oraz oświadczają, że mają wolę potwierdzenia jej ważności a zadłużenie Kredytobiorcy wobec Banku z tytułu Kredytu zgodnie z Umową zostało w całości spłacone.

Na podstawie ugody Bank wypłaci kwotę (...) PLN, w związku z rozliczeniem Umowy na Pana rachunek bankowy w terminie 30 dni od dnia zawarcia Ugody.

Ponadto, Bank w związku z procesem toczącym się przed Sądem Okręgowym w (...), (...) pod sygn. akt (...) oświadcza, że zwróci na rzecz Kredytobiorcy koszty procesu, w tym koszty zastępstwa procesowego w wysokości (...) PLN oraz (...) PLN tytułem połowy opłaty od pozwu.

Wskazać należy, iż w Ugodzie nie jest określony sposób wyliczenia proponowanej do wypłaty kwoty. Ugoda na dzień złożenia wniosku nie została podpisana.

Kwota ugody opiewa na mniejszą wartość niż różnica pomiędzy łączną kwotą wpłaconą przez Pana Bankowi a kwotą udzielonego i wypłaconego kredytu przez Bank. Zatem, na podstawie ugody Bank zwróci tylko część uprzednio nadpłaconej przez Pana kwoty. Koszty postępowania sądowego (opłata za pozew oraz zastępstwa procesowego) także zostały przez Pana opłacone.

W projekcie Ugody nie ma mowy o umorzeniu jakichkolwiek kwot, gdyż kredyt jest spłacony w całości.

W projekcie dokumentu Bank uznaje, że kwota wypłacona w ramach Ugody będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i zostanie przez Bank wystawiony PIT-11.

Pytanie

Czy w świetle przedstawionego powyżej zdarzenia przyszłego, w związku z zamiarem zawarcia przez Pana z Bankiem Ugody mającej na celu zakończenie sporu na tle Umowy kredytu denominowanego w CHF, z uwagi na nadpłacenie kredytu, prawidłowe jest stanowisko, że wypłacona przez Bank kwota w PLN wraz z zasądzonym zwrotem kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, nie będzie stanowić przychodu i w związku z tym czy po Pana stronie nie powstanie obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2024 r. poz. 226 z późn. zm.) (dalej: Ustawa PIT)?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie, w związku z zamiarem zawarcia z Bankiem Ugody mającej na celu zakończenie sporu na tle Umowy kredytu denominowanego w CHF, z uwagi na nadpłacenie kredytu, wypłacona przez Bank kwota (...) PLN wraz z zasądzonym zwrotem kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, nie będzie stanowić przychodu i w związku z tym po Pana stronie nie powstanie obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie przepisów ustawy o PIT. Wypłata środków otrzymanych na podstawie ugody z bankiem dotyczącej kredytu frankowego nie powinien podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ stanowi jedynie odzyskanie nadpłaconych środków, a nie uzyskanie dodatkowego dochodu.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Powołany przepis wyraża tzw. zasadę powszechności opodatkowania. Regułą jest, że każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną podlega opodatkowaniu, wyjątkiem zaś jest sytuacja, gdy dochód opodatkowaniu nie podlega. Wyjątki od omawianej zasady dotyczą:

-dochodów, które zostały wprost wymienione przez ustawodawcę w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako zwolnione z podatku oraz

-dochodów, od których zaniechano poboru podatku w drodze rozporządzenia ministra właściwego do spraw finansów publicznych wydanego na podstawie art. 22 ustawy Ordynacja podatkowa (rozporządzenie takie może być wydane w przypadkach uzasadnionych interesem publicznym lub ważnym interesem podatników).

Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy:

W świetle natomiast art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jak wynika z powołanego przepisu ustawodawca przyjął zasadę, że przychodem są: pieniądze i wartości pieniężne, które zostały otrzymane przez podatnika, tj. takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał, zainkasował, objął w posiadanie”; pieniądze i wartości pieniężne, które zostały postawione do dyspozycji podatnika, tj. takie przysporzenia, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do odbioru; takie pieniądze i środki pieniężne, które podatnik ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i wartości pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika.

Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Przychodami w rozumieniu art. 11 powołanej ustawy mogą być tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro bowiem przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika, jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny. Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów (obejmujący m.in. kwestię uwzględniania kosztów uzyskania przychodów dla celów ustalenia dochodu z danego źródła przychodów).

Źródła przychodów.

Źródła przychodów zostały określone w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wśród nich ustawodawca wyodrębnił - w punkcie 9 ww. przepisu - „inne źródła”. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić jeśli u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe, co w Pana przypadku nie ma miejsca.

Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646).

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy:

Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W przedmiotowej sprawie, w sytuacji przyjęcia ugody proponowanej przez Bank, będącej odpowiedzią na złożony pozew o stwierdzenie nieważności umowy kredytowej, zostaną zwrócone środki stanowiące część spłaty kredytu dokonanej z Pana środków.

Wobec powyższego należy uznać, że przelew środków dokonany przez Bank nie będzie Pana przychodem w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Czynność ta nie spowoduje uzyskania przysporzenia majątkowego, wzrostu Pana majątku. Otrzymana kwota stanowić będzie de facto zwrot pieniędzy, które nienależnie wpłacił Pan uprzednio do Banku, a jej uzyskanie nie będzie skutkować po Pana stronie obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu.

Natomiast w kwestii opodatkowania zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, zgodnie z art. 98 § 1-4 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (t. j. Dz. U. z 2024 poz. 1568):

Jak wynika z powyższych przepisów, koszty procesu (w tym zastępstwa procesowego) mają charakter zwrotu wydatków poniesionych przez powoda.

Mając zatem na uwadze zwrotny charakter kosztów wygranego procesu sądowego należy uznać, że zwrot ten nie skutkuje obowiązkiem podatkowym w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile kwota zasądzona tytułem zwrotu kosztów postępowania nie przewyższa faktycznie poniesionych przez powoda wydatków.

Koszty te w pierwszej kolejności powód finansuje bowiem z własnych środków, które następnie na podstawie wyroku są mu zwracane. W takim wypadku kwota ta stanowi jedynie zwrot poniesionych wcześniej nakładów – nie jest więc dochodem podlegającym opodatkowaniu. Dla celów podatkowych otrzymana kwota tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego jest obojętna podatkowo.

Mając na uwadze powyższe, zwrot kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, zarówno w sytuacji zasądzenia ich na Pana rzecz, jak i w razie zwrotu tych kosztów mocą ugody – do wysokości poniesionych wydatków – nie będzie stanowić przysporzenia po Pana stronie i nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ w związku z dokonanym zwrotem nie nastąpi realne przysporzenie majątkowe.

Interpretacje podatkowe wydawane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej potwierdzają stanowisko zaprezentowane w niniejszym wniosku (interpretacje indywidualne: z dnia 28 kwietnia 2023 r., nr 0114-KDIP3-2.4011.243.2023.1 MN oraz z dnia 28 sierpnia 2023 r., nr 0114-KDIP3-2.4011.607.2023.2.MN, z dnia 26 stycznia 2024 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.852.2023.2.DA, z dnia 14 sierpnia 2024 r. nr 0113-KDIPT2-2.4011.496.2024.2.KR).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163):

Z przepisu tego wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega – co do zasady – każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów nad kosztami ich uzyskania.

Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei jest definiowany przez ustawodawcę w art. 11 ust. 1 ustawy:

Za przychody należy zatem uznać otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

Z definicji przychodu można wywieść, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) – mają definitywny, a nie zwrotny charakter.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w sytuacji, gdy podatnik – czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też w wyniku określonego zdarzenia, które powoduje zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów – uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Odrębnym źródłem przychodów są m.in. określone w art. 10 ust. 1 pkt 9 „inne źródła”.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy:

Użycie w tym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że katalog przychodów z innych źródeł ma otwarty charakter – nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe, które można przypisać do tego źródła.

Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy:

Podkreślić należy, że otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie natomiast do treści art. 917 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1061):

Powołana definicja ugody pozwala wyróżnić elementy konstrukcyjne tej instytucji. Po pierwsze, ugoda jest zawierana w sytuacji, gdy między stronami stosunku prawnego istnieje niepewność albo spór, co do roszczeń wynikających z tego stosunku. Po drugie, celem zawarcia ugody jest uchylenie tej niepewności lub sporu. Wreszcie po trzecie, strony dążą do osiągnięcia celu przez wzajemne ustępstwa. Tak więc nieodłącznym elementem ugody są wzajemne ustępstwa stron. Poza tym, zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie podkreśla się szczególną przyczynę prawną ugody. Oznacza to, że ugoda nie tworzy nowego stosunku prawnego, a jedynie odnosi się do istniejącego stosunku prawnego stanowiącego podstawę powództwa, a tym samym podstawę zawarcia ugody.

Odnosząc się do skutków podatkowych wypłaty ustalonej w ugodzie kwoty wyjaśniam, że zgodnie z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Jednakże jak wyżej wyjaśniłem definicja przychodu podatkowego zawarta w art. 11 ust. 1 wskazuje, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego.

Wobec powyższego, skoro kwota, którą otrzyma Pan od banku w wyniku zawartej ugody, będzie mieścić się w kwocie wpłaconej przez Pana podczas spłaty kredytu hipotecznego to jej otrzymanie nie powoduje po Pana stronie dodatkowego przysporzenia majątkowego. W konsekwencji pieniądze te nie będą Pana przychodem w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ich uzyskanie nie będzie skutkowało po Pana stronie obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego.

Przechodząc do Pana wątpliwości dotyczących kwestii zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, wskazuję, że stosownie do art. 98 § 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1568 ze zm.):

Z kolei w myśl art. 98 § 3 tej ustawy:

Zgodnie z art. 98 § 4 Kodeksu postępowania cywilnego:

Jak wynika z powyższych przepisów, koszty procesu (w tym zastępstwa procesowego) mają charakter zwrotu wydatków poniesionych przez stronę.

Zwrot kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, przez bank na Pana rzecz, w ramach zawartej ugody nie spowoduje powstania u Pana przychodu, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, zwrócone na Pana rzecz koszty procesu, w tym koszty zastępstwa procesowego, nie będą stanowiły przysporzenia po Pana stronie i nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ w związku z dokonanym zwrotem ww. kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, nie nastąpi realne przysporzenie majątkowe. Kwoty te będą stanowiły jedynie zwrot poniesionych wcześniej przez Pana wydatków – nie będą więc dochodem podlegającym opodatkowaniu. Dla celów podatkowych otrzymana kwota tytułem kosztów procesu będzie obojętna podatkowo.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzam, że zwrot na Pana rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, w ramach zawartej z bankiem Ugody, nie spowoduje powstania po Pana stronie przychodu, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji nie będzie Pan zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego w związku z otrzymaniem od banku w ramach Ugody ww. kwoty.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.