Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 stycznia 2025 r. złożył Pan wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem złożonym 23 marca 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym opodatkowaniu od całości swoich dochodów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Od lat pasją Wnioskodawcy jest kolekcjonowanie dzieł sztuki, co stało się Jego życiowym hobby i formą osobistej ekspresji. Obecnie Wnioskodawca jest właścicielem wyjątkowej kolekcji, liczącej ponad … obrazów, które reprezentują różnorodne nurty i style artystyczne, takie jak abstrakcjonizm, pop art czy street art. Kolekcja jest zbiorem sztuki nowoczesnej i współczesnej, obejmującym prace zarówno uznanych twórców, jak i wschodzących talentów z całego świata. Wnioskodawca w sposób staranny i przemyślany dobierał obiekty, aby stworzyć spójną i imponującą kolekcję, która odzwierciedla Jego zamiłowanie do sztuki oraz jej różnorodności. Zakupy dzieł sztuki były realizowane w okresie od listopada … r. do grudnia … r., wyłącznie z prywatnych środków finansowych Wnioskodawcy. Na budowę kolekcji Wnioskodawca przeznaczył kwotę około … złotych, co świadczy o znaczącej skali przedsięwzięcia i Jego osobistym zaangażowaniu. Kolekcja ta, po przeprowadzonej przez rzeczoznawców wycenie, osiągnęła wartość rynkową mieszczącą się w przedziale od … do … złotych. Wzrost wartości kolekcji odzwierciedla zarówno rosnące uznanie dla wybranych dzieł, jak i ich unikatowy charakter, co czyni zbiór wyjątkowym w skali prywatnych kolekcji w Polsce. Warto zauważyć, że wiele spośród posiadanych dzieł jest opatrzonych certyfikatami autentyczności, co dodatkowo podkreśla ich wartość i autentyczność.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że zakup dzieł sztuki był realizowany wyłącznie w ramach Jego pasji i nie miał na celu generowania zysków poprzez dalszą odsprzedaż. Zarówno nabycie, jak i późniejsze posiadanie dzieł sztuki nie było i nie jest powiązane z prowadzeniem jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Kolekcja stanowi wyłącznie majątek prywatny Wnioskodawcy, który budował ją z zamiarem gromadzenia wartościowego zbioru artystycznego, a nie w celach inwestycyjnych. Każdy z obiektów został nabyty z myślą o trwałym włączeniu go do kolekcji i rozwijaniu zbioru jako wyrazu osobistych zainteresowań oraz estetycznych preferencji Wnioskodawcy.

Obecnie Wnioskodawca rozważa sprzedaż swojej kolekcji na rzecz podmiotu zajmującego się inwestycjami w dzieła sztuki. Transakcja ta ma charakter jednorazowy i została podjęta wyłącznie w celu realizacji osobistych potrzeb finansowych. Środki uzyskane ze sprzedaży mają zostać przeznaczone na cele prywatne Wnioskodawcy, a nie na inwestycje czy inne działania komercyjne.

Co istotne, sprzedaż kolekcji ma zostać dokonana po upływie sześciu miesięcy od daty nabycia poszczególnych dzieł sztuki, co wyklucza jakiekolwiek działania o charakterze spekulacyjnym lub związane z krótkoterminowym obrotem sztuką. Wnioskodawca zaznacza, że cały proces nabywania dzieł sztuki odbywał się w ramach Jego hobby, a sprzedaż kolekcji nie zmienia charakteru tych działań. Od początku budowy kolekcji intencją Wnioskodawcy było zgromadzenie jak największego i najbardziej prestiżowego zbioru sztuki, który mógłby być źródłem satysfakcji estetycznej oraz stanowić wyraz Jego zainteresowań. Decyzja o sprzedaży kolekcji została podjęta wyłącznie w odpowiedzi na zmieniające się osobiste potrzeby Wnioskodawcy i nie ma związku z działalnością gospodarczą ani żadną formą regularnej aktywności zarobkowej. Tym samym, kolekcja przez cały czas swojego istnienia pozostawała i nadal pozostaje częścią majątku prywatnego Wnioskodawcy.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że nabywał dzieła sztuki, o których mowa we wniosku w różny sposób, który zależał od dostępnej formy sprzedaży danego dzieła sztuki jakim zainteresował się Wnioskodawca. Zatem, gdy dzieło sztuki było oferowane bezpośrednio przez artystę (twórcę dzieła), Wnioskodawca nabywał je bezpośrednio od artysty. Następnie w sytuacji, gdy dzieło sztuki znajdujące się w kręgu zainteresowań Wnioskodawcy było przedmiotem aukcji, nabywane było przez Wnioskodawcę podczas aukcji w domu akcyjnym. Ostatnią formą nabycia jaką realizował Wnioskodawca było nabycie podczas prezentacji obrazów w galerii sztuki. Wnioskodawca nie zawsze korzystał z pomocy osób trzecich przy zakupie dzieł sztuki. Wiadomości o konkretnym zakupie czerpał ze swojej wiedzy. Natomiast w części zakupów, Wnioskodawcy doradzali podczas procesu zakupu właściciele galerii sztuki oraz marszandowie (osoba wyspecjalizowana w znajomości dzieł sztuki oraz ich oryginalności). Należy w tym miejscu zaznaczyć, że korzystanie z pomocy specjalistów przy zakupie dzieła sztuki jest praktyką powszednią i wiąże się z tym, że nawet osobie mającej wiedzę w tym zakresie ciężko ocenić stan dzieła sztuki, stopień jego oryginalności czy też dotychczasową historię. Aby uniknąć ryzyka kupna dzieła sztuki z wadami nabywcy, z reguły korzystają z doradztwa przy zakupie, nawet gdy zakup ten ma charakter incydentalny. Zatem korzystanie z doradztwa zewnętrznego w kontekście zakupu dzieł sztuki jest pewnym standardem rynkowym i występuje również w stosunku do osób budujących prywatną kolekcję sztuki i niezajmujących się profesjonalnym obrotem. Zakup wartościowego dzieła sztuki bez doradztwa wyspecjalizowanej osoby naraża nabywcę na zakup nie dzieła sztuki, za jakie dany przedmiot uważa zbywca, tylko profesjonalną kopię, która jest w rzeczywistości bezwartościowa.

Funkcję doradztwa przy zakupie dzieł sztuki można porównać do wyspecjalizowanych podmiotów oferujących weryfikację stanu nieruchomości dla osób prywatnych planujących kupić nieruchomość na rynku wtórnym.

Wnioskodawca posiada dowody zakupu dzieł sztuki.

Wnioskodawca z reguły nie korzysta z pomocy rzeczoznawców przy nabywaniu obrazów. Kilkukrotnie jednak zdarzyło się, że Wnioskodawca skorzystał z pomocy rzeczoznawców/specjalistów od wyceny obrazów i ich autentyczności. Miało to miejsce w sytuacji wątpliwości Wnioskodawcy co do autentyczności oferowanego na aukcji obrazu.

W tym miejscu Wnioskodawca podkreśla, że incydentalne korzystanie z pomocy rzeczoznawcy jest działaniem standardowym przy budowaniu prywatnej kolekcji obrazów. Ze względu na wartość dzieł sztuki, Wnioskodawca woli upewnić się czy oferowane do zbycia dzieło sztuki jest oryginalne. W przeciwnym wypadku, gdyby nabyty obraz okazał się nieoryginalny, Wnioskodawca narażałby się na ogromne straty materialne.

Wnioskodawca podkreśla, że weryfikowanie planowanego do nabycia przedmiotu jest praktyką powszechną nie tylko w obrocie dziełami sztuki. Prywatni nabywcy bardzo często weryfikują stan np. planowanych do nabycia aut pod kątem usterek czy wad. Podobnie w przypadku przyszłych nabywców nieruchomości.

Wnioskodawca przechowuje obrazy w dwóch nieruchomościach, które są własnością Wnioskodawcy i na koszt Wnioskodawcy zostały przystosowane do przechowywania obrazów (głównie w zakresie montażu klimatyzacji, która pozwala zachować odpowiednią temperaturę i wilgotność). Wnioskodawca nie korzysta z usług komercyjnego przechowywania obrazów. Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż przechowywanie obrazu w odpowiednich warunkach jest działaniem racjonalnym, które powoduje ograniczenie ryzyka zniszczenia obrazu pod wpływem czynników zewnętrznych, takich jak temperatura czy promienie UV. Każdy cenniejszy obraz musi być przechowywany w odpowiednich warunkach, aby nie utracił swoich cech. Zatem zapewnienie odpowiednich warunków przechowywania obrazów nie świadczy w opinii Wnioskodawcy o zorganizowanym działaniu, bowiem takie zachowanie nie wyróżnia Wnioskodawcy od innych kolekcjonerów sztuki. Innymi słowy, aby właściciel obrazu nie ryzykował jego uszkodzeniem musi być bezwarunkowo przechowywany w odpowiednich warunkach.

Nabywane przez Wnioskodawcę obrazy są zabezpieczone przy zakupie w zwyczajowo przyjęty sposób, tj. nakładana jest na nie warstwa lakieru, a w transporcie są zabezpieczone przed uszkodzeniami mechanicznymi. Zabezpieczenie jest ogólną praktyką rynkową na rynku dzieł sztuki. Żaden nabywca cenniejszego dzieła sztuki nie dopuści do jego transportu bez odpowiedniego zabezpieczenia, bowiem uszkodzenie dzieła sztuki jest równoznaczne z utratą przez nie wartości.

Wnioskodawca aktualnie nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przeszłości Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą ale została ona zamknięta kilka lat przed nabyciem pierwszego obrazu przez Wnioskodawcę. Dodatkowo przedmiot prowadzonej w przeszłości działalności gospodarczej w żaden sposób nie był związany z obrotem dziełami sztuki.

Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej sprzedaży innych przedmiotów kolekcjonerskich, zbiorów, antyków ani innych podobnych rzeczy.

Wnioskodawca nie posiada innych, poza wskazaną we wniosku, kolekcji przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży. Planowane przez Wnioskodawcę zbycie będzie czynnością jednorazową, a Wnioskodawca nie zamierza i nie planuje w przyszłości odtwarzania kolekcji aby dokonać jej ponownego zbycia.

Jak Wnioskodawca wskazał, planowana transakcja zbycia kolekcji, która została opisana przez Wnioskodawcę we wniosku będzie czynnością jednorazową. W wyniku jednej czynności Wnioskodawca dokona zbycia kolekcji, którą budował kilka lat na potrzeby prywatne. Wnioskodawca nabywając dzieła sztuki nie robił tego z zamiarem ich późniejszego zbycia. Była to ze strony Wnioskodawcy forma lokaty kapitału i zabezpieczenia jego wartości w czasie. Wnioskodawca nigdy wcześniej nie zbywał żadnego z obrazów stanowiących Jego kolekcję oraz nie podejmował działań zmierzających do zbycia (ogłoszenia, umowy z pośrednikami itp.).

Ponadto w przyszłości Wnioskodawca nie planuje dokonywać kolejnych sprzedaży dzieł sztuki, bowiem po sprzedaży opisanej we wniosku nie zamierza nabywać kolejnych dzieł sztuki do prywatnej kolekcji.

Zatem w opinii Wnioskodawcy, działanie polegające na sprzedaży kolekcji, które zostało opisane we wniosku nie będzie miało charakteru zorganizowanego i ciągłego. Powyższe potwierdzają okoliczności sprzedaży opisane szczegółowo przez Wnioskodawcę we wniosku oraz niniejszej odpowiedzi na wezwanie.

Pytanie

Czy sprzedaż kolekcji dzieł sztuki, stanowiącej wyłącznie majątek prywatny Wnioskodawcy, nabytej w ramach realizacji osobistych pasji i niezwiązanej z działalnością gospodarczą, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż kolekcji dzieł sztuki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wynika to z faktu, że przedmiotowa kolekcja została nabyta w ramach realizacji osobistych zainteresowań, bez zamiaru dalszej odsprzedaży i stanowi wyłącznie majątek prywatny Wnioskodawcy, a sprzedaż ta zostanie dokonana po upływie sześciu miesięcy od daty jej nabycia. Co więcej, Wnioskodawca wskazuje, że transakcja ta nie jest powiązana z żadną działalnością gospodarczą ani systematyczną aktywnością zarobkową, co dodatkowo wyklucza jej kwalifikację jako źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Uzasadnienie

Zgodnie z ogólną zasadą sformułowaną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. przez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d)innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zatem, na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód ze sprzedaży innych rzeczy kwalifikowany jest do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) tej ustawy, czyli do odpłatnego zbycia rzeczy, chyba że sprzedaż następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Z powyższych przepisów wynika, że sprzedaż dokonana po upływie tych terminów nie generuje przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem nie podlega opodatkowaniu.

Ponadto, istotne jest, aby sprzedaż nie miała związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Odrębnym bowiem źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Użyte w ww. przepisie pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej opiera się na trzech przesłankach:

-zarobkowym celu działalności,

-wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,

-prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Za takim rozumieniem pojęcia „zorganizowany” przemawia również definicja słownikowa. Zgodnie z Nowym Słownikiem Poprawnej Polszczyzny (Wydawnictwo Naukowe PWN pod redakcją Andrzeja Markowskiego Warszawa 2000), organizować to przygotowywać, zakładać jakieś przedsięwzięcie, bądź w znaczeniu drugim nadawać czemuś reguły, wprowadzać porządek.

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej, podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Wobec powyższego, w celu zakwalifikowania - na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – działań podjętych przez Wnioskodawcę do właściwego źródła przychodu należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z odpłatnym zbyciem kolekcji, o której mowa we wniosku, bowiem sprzedaż, nawet wielokrotna, przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W ocenie Wnioskodawcy, z przedstawionych we wniosku okoliczności nie wynika, aby przychody ze sprzedaży kolekcji można było zakwalifikować, jako uzyskiwane ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, Jego zachowanie w odniesieniu do posiadanej kolekcji wskazuje bowiem na czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe racjonalne gospodarowanie tym majątkiem. Nie są to działania o charakterze inwestycyjnym, ukierunkowane na osiągnięcie zysku, które są typowe dla podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. Wnioskodawca w swoim przypadku wyraźnie wskazuje, że zakupy dzieł sztuki były realizowane jako część Jego osobistego hobby, bez zamiaru ich dalszej odsprzedaży i bez związku z jakąkolwiek działalnością gospodarczą. Tym samym, nie są spełnione przesłanki kwalifikujące działania Wnioskodawcy jako działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, w wyniku sprzedaży elementów kolekcji Wnioskodawcy uważa On, że nie powstanie przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W odniesieniu do kwestii opodatkowania przychodów ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazać natomiast należy, że – z uwagi na brak definicji „rzeczy” w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych - w celu zdefiniowania tego pojęcia należy odwołać się do odpowiednich przepisów prawa cywilnego.

I tak - zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 poz. 1061 ze zm.) - rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Mając na uwadze powyższą definicję należy wskazać, że przychody uzyskiwane z odpłatnego zbycia elementów kolekcji kwalifikują się jako przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z odpłatnego zbycia rzeczy.

Wnioskodawca podkreśla, że obrót dziełami sztuki jako rzeczami (przedmiotami materialnymi) nie jest przy tym równoznaczny z obrotem prawami autorskimi do utworów, które zbywane dzieła sztuki utrwalają, stanowiąc ich oryginalne, materialne nośniki (egzemplarze).

Zgodnie bowiem z treścią art. 52 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2022 poz. 2509 ze zm.), jeżeli umowa nie stanowi inaczej, przeniesienie własności egzemplarza utworu nie powoduje przejścia majątkowych praw autorskich do niego.

Jest tak często dlatego, że właściciel dzieła sztuki jako rzeczy nie posiada z reguły majątkowych praw autorskich do utrwalonego w nim utworu, gdyż co do zasady prawa te przysługują twórcy (art. 8 ust. 1 ww. ustawy).

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące regulacje prawne stwierdzić należy, że skoro – jak Wnioskodawca wskazywał powyżej – od końca miesiąca, w którym nabyto elementy kolekcji będące przedmiotem sprzedaży, upłynie sześć miesięcy, a sprzedaż nie ma charakteru ciągłego i zorganizowanego, to sprzedaż nabytych przez Wnioskodawcę przedmiotów, nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia wskazanych we wniosku przedmiotów w ogóle nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo, Wnioskodawca wskazuje na interpretacje Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, wydawane w podobnych zdarzeniach przyszłych czy stanach faktycznych, np.:

-interpretacja z dnia 31 maja 2021 r., nr 0113-KDIPT2-1.4011.357.2021.1.MAP: „Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące regulacje prawne stwierdzić należy, że skoro - jak wskazała Wnioskodawczyni - od końca miesiąca, w którym nabyto elementy kolekcji będące przedmiotem sprzedaży, upłynie sześć miesięcy, a sprzedaż nie ma charakteru ciągłego i zorganizowanego, to sprzedaż nabytych przez Wnioskodawczynię przedmiotów, nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia wskazanych we wniosku przedmiotów w ogóle nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.”;

-interpretacja z dnia 12 grudnia 2017 r., nr 0112-KDIL3-2.4011.359.2017.1.TR: „Ponieważ Wnioskodawca sprzeda dzieło sztuki po upływie pół roku od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, to na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyskany przychód nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten nie podlega opodatkowaniu niezależnie od wysokości osiągniętego zysku lub poniesionej straty na transakcji.”;

-interpretacja z dnia 15 czerwca 2016 r., nr 1061-IPTPB1.4511.433.2016.1.SJ: „Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza sprzedać dzieło sztuki. Sprzedaż nastąpi po upływie 6 miesięcy od dnia nabycia. Dzieło sztuki zostało nabyte na cele prywatne poza działalnością gospodarczą. Mając na względzie powyższe, jeżeli od końca miesiąca, w którym nabyto dzieło sztuki mające być przedmiotem sprzedaży upłynie sześć miesięcy, a sprzedaż nie ma charakteru ciągłego i zorganizowanego, sprzedaż nabytego przez Wnioskodawcę dzieła sztuki bez względu na wynik tej sprzedaży, nie będzie stanowić dla Wnioskodawcy źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.”

Podsumowując, ponieważ Wnioskodawca sprzeda dzieła sztuki po upływie pół roku od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, to na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyskany przychód nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten nie podlega opodatkowaniu niezależnie od wysokości osiągniętego zysku lub poniesionej straty na transakcji. W świetle przedstawionych argumentów, przepisów prawa oraz powołanych interpretacji indywidualnych, sprzedaż dzieł sztuki przez Wnioskodawcę, dokonana po upływie sześciu miesięcy od daty ich nabycia, nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Działania Wnioskodawcy miały charakter sporadyczny, nie były związane z działalnością gospodarczą, a dzieła sztuki były częścią majątku prywatnego. Tym samym, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzyskane przychody nie będą podlegały opodatkowaniu, niezależnie od wysokości osiągniętego zysku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od oceny prawnej tego stanowiska

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ... . Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.