Interpretacja indywidualna - Interpretacja - 0115-KDST2-2.4011.11.2025.3.AP -

Interpretacja indywidualna z dnia 31 marca 2025 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDST2-2.4011.11.2025.3.AP

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 stycznia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej. Wniosek został uzupełniony pismami z 13 lutego i 26 marca 2025 r. (daty wpływu).

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1.Zainteresowany będącą stroną postępowania:

A.A

ul. (...)

NIP: (...);

2.Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

B.B

ul. (...)

NIP: (...).

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki cywilnej X z siedzibą na terenie Rzeczypospolitej Polskiej - dalej jako „Spółka”, w której posiada 50% udziałów.

Wnioskodawca jako wspólnik spółki oraz podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych rozlicza przychody i koszty spółki proporcjonalnie do swojego prawa do udziału w zysku, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca wykonuje działalność polegającą na rozwoju i tworzeniu oprogramowania w sposób opisany we wniosku od 1 stycznia 2019 r. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca realizuje prace programistyczne prowadzące do powstania innowacyjnych rozwiązań. Efekty prac Wnioskodawcy (oprogramowanie) zawsze są utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych tj.:

‒zawsze odznaczają się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze są wykonaniem nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej,

‒nie są efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny i rutynowy,

‒nie są jedynie „techniczną” ale twórczą realizacją szczegółowych projektów realizowanych przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca jako opis tworzonego i rozwijanego oprogramowania może wskazać:

1)(...)

Jest to narzędzie służące do (...). Program został stworzony od podstaw, używając języka programowania (...). Program ma (...).

2)(...)

Program komputerowy służący do (...). Zostało stworzone od podstaw, używając języka programowania (...). Podstawowa funkcjonalność pozwala na (...).

Podkreślenia wymaga fakt, że utwory tworzone lub modyfikowane przez Wnioskodawcę są chronione przez art. 74 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j.: Dz. U. z 2021 r., poz. 1062).

Działalność prowadzona jest przez Wnioskodawcę w sposób ciągły i systematyczny, a jej efektem jest tworzenie oprogramowania. Działania Wnioskodawcy zmierzają do zwiększenia oraz wykorzystania zasobów posiadanej przez niego wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych rozwiązań lub nowych zastosowań istniejących już rozwiązań.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca podejmuje aktywność, która obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Wskazane powyżej efekty prowadzonych prac twórczych powinny być kwalifikowane jako prace prowadzące do powstania utworów w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych poprzez stworzenie nowego programu komputerowego lub poprzez twórczą zmianę (opracowanie) istniejącego programu komputerowego.

W podsumowaniu należy uznać, że projekty polegające na tworzeniu i rozwoju oprogramowania mają skomplikowany charakter i każdorazowo wymagają podjęcia wielu czynności o charakterze programistycznym popartych wiedzą i umiejętnościami Wnioskodawcy. Mają one przymiot indywidualności, innowacyjności oraz niepowtarzalny charakter. Wnioskodawca opracowuje nowe lub ulepszone produkty, procesy, które w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u Wnioskodawcy. Wnioskodawca oferuje oprogramowanie i udziela niewyłącznych, płatnych licencji do oprogramowania swoim klientom.

Wnioskodawca tym samym osiąga dochód z tytułu udzielenia licencji do kwalifikowanych praw własności intelektualnej (przychody IP Box). Wnioskodawca zamierza skorzystać z preferencyjnego opodatkowania stawką 5% w odniesieniu do kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (IP Box), uregulowanego w art. 30ca ustawy o PIT, za okres od roku 2019 i w latach kolejnych.

Wymaga podkreślenia jako istotne, że Wnioskodawca w prowadzonej ewidencji pozaksięgowej dokonuje wyodrębnienia kwalifikowanych praw własności intelektualnej (prawa IP Box). Wyodrębnionymi prawami IP Box są majątkowe prawa autorskie do oprogramowania.

Wnioskodawca ponosi i może ponosić także szereg kosztów bezpośrednio związanych z tworzeniem i rozwojem oprogramowania, takie jak:

1. koszty serwerów, infrastruktury (...) oraz domen - są niezbędne do funkcjonowania oprogramowania;

2. zakup sprzętu komputerowego - potrzebne bezpośrednio do pisania kodu źródłowego, testowania prototypów, drukowania dokumentacji projektowej;

3. zakup wyposażenia biura - potrzebne do tworzenia kodu źródłowego;

4. usługi księgowe - potrzebne do prowadzenia pełnej rachunkowości (księgi rachunkowe) oraz ewidencji IP BOX;

5. koszty użytkowania samochodu, w tym zakup paliwa, koszty napraw, koszty eksploatacyjne - potrzebne do zapewnienia sprawnego środka transportu w celu możliwości zapewnienia sobie środków transportu kiedy jest to konieczne dla realizacji prac Wnioskodawcy;

6. koszty abonamentu telefonicznego i abonamentu łącza internetowego - Wnioskodawca wykonując prace musi mieć dostęp do sieci komórkowej i Internetu jako, że są to zupełnie podstawowe narzędzia pracy Wnioskodawcy zapewniające, np. możliwość przesyłania efektów swoich prac;

7. koszty narzędzi programistycznych - potrzebne bezpośrednio do pisania kodu źródłowego, testowania prototypów;

8. kursy i szkolenia programistyczne, literatura fachowa - do stałego podnoszenia wiedzy i kwalifikacji zawodowych Wnioskodawcy;

9. audyty bezpieczeństwa kodu oprogramowania - audyty realizowane przez podmioty trzecie konieczne są do zapewnienia odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa aplikacji;

10. opłata za konto deweloperskie (...) - jest to konieczna opłata z uwagi na wydawania oprogramowania na środowisko (...);

11. koszty oprogramowania do zarządzania procesem tworzenia oprogramowania ((...)) - koszty konieczne do sprawnego prowadzenia procesu tworzenia oprogramowania, planowania nowych zmian oraz śledzenia postępów prac;

12. koszty oprogramowania zapewniającego pomoc techniczną dla użytkowników oprogramowania - w celu zapewnienia łatwego dostępu do wsparcia technicznego użytkownikom oprogramowania Wnioskodawca ponosi tego rodzaju koszt;

13. koszty opłat za polecenie oprogramowania - jest to koszt niezbędny do konkurencyjnego oferowania oprogramowania na rynku;

14. koszty podwykonawców realizujących w projektach prace informatyczne, graficzne i testujące, a także pozostałe wynagrodzenie podwykonawców tworzących komponenty oprogramowania, które nie stanowi wynagrodzenia za nabycie tychże komponentów oprogramowania;

15. koszty nabycia komponentu oprogramowania wytworzonego przez podwykonawców - koszt ten stanowi koszt z tytułu nabycia od podwykonawców przez Wnioskodawcę kwalifikowanych praw własności intelektualnej komponentu oprogramowania; stanowią one część wynagrodzenia podwykonawców, której wysokość jest zwykle ustalana indywidualnie między Wnioskodawcą i podwykonawcą na mocy umowy między nimi.

Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze prowadzonej działalności gospodarczej. Wskazać należy, że ponosi również odpowiedzialność kontraktową wynikającą z art. 471 i nast. k.c. Z uwagi na charakter umowy licencyjnej, nie może ona nosić znamion umowy o pracę, w tym Wnioskodawca nie działa pod kierownictwem klienta ani w czasie i miejscu wskazanym przez klienta. Rola klienta ogranicza się do zapłaty wynagrodzenia za udzieloną licencję.

Różnica pomiędzy ustalonymi w powyższy sposób przychodami IP Box i kosztami IP Box stanowić będzie dochód Wnioskodawcy z praw IP Box (dochód IP Box). Pozostały dochód osiągany przez Wnioskodawcę podlegał będzie opodatkowaniu PIT na zasadach liniowych.

Wnioskodawca wyodrębnia w prowadzonej ewidencji pozarachunkowej prawa autorskie do oprogramowania (prawa IP Box), spełniając tym samym wymóg wynikający z art. 30cb ustawy o PIT. Wnioskodawca w przedmiotowej ewidencji dokonuje wyodrębnienia przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Wnioskodawca dokonuje również wyodrębnienia kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT. Stosowanie ewidencji umożliwia ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Ewidencja taka prowadzona jest na bieżąco od 1 stycznia 2019.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej (twórczej) Wnioskodawca nie podejmuje działalności obejmującej badania naukowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Uzupełnienie wniosku

W kontekście przedstawionego opisu sytuacji faktycznej, pod pojęciem „oprogramowanie” i „program komputerowy” należy rozumieć zdefiniowany w pkt 80 objaśnień podatkowych Ministra Finansów do IP BOX „zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu”. Wnioskodawca mianem „oprogramowania/programu komputerowego” określa efekt „twórczych” prac wykonywanych w ramach działalności programistycznej, tj. działań zmierzających do wytworzenia programu i jego kodu. Pod tym pojęciem nie kryje się efekt prac „technicznych”, takich jak np. pomoc we wdrażaniu programu w środowisku i rutynowe, okresowe monitorowanie działania tegoż programu.

Użyte w opisie stanu faktycznego wniosku określenia „oprogramowanie”, „aplikacja”, narzędzie”, „utwór” Wnioskodawca stosuje zamiennie. Wszystko sprowadza się do kodu samodzielnego programu komputerowego o innowacyjnych funkcjonalnościach, które mają realizować nowe cele klientów, na rzecz których Wnioskodawca taki program komputerowy tworzy.

Twórczy charakter działalności opisanej we wniosku w odniesieniu do „oprogramowania”, którego dotyczy wniosek przejawia się w wytworzeniu przez Wnioskodawcę programów komputerowych o cechach, funkcjonalnościach i specyfikacji niewystępujących wcześniej w praktyce gospodarczej. Wnioskodawca podkreśla, że każde zadanie lub problem w zakresie tworzenia oprogramowania można rozwiązać na wiele różnych sposobów przy wykorzystaniu wielu dostępnych narzędzi. Wybór, dostosowanie oraz ulepszenie już istniejących rozwiązań zależy tylko i wyłącznie od jego wiedzy, doświadczenia oraz wyobraźni. Wnioskodawca wybiera bowiem rodzaj i sposób analizowania danych celem możliwości zastosowania ich do nowych lub ulepszonych programów/oprogramowań i przygotowuje do nich analizę.

Wnioskodawca wskazuje że wykonywane czynności nie są projektami powtarzalnymi - każdy program komputerowy wymaga indywidualnego podejścia, tj. w szczególności odpowiedniego zasobu wiedzy i znajomości technologii oraz ma dotyczyć innego środowiska programowego, sprzętowego lub biznesowego. Wnioskodawca w swojej działalności zawsze stara się dostarczyć najnowsze rozwiązania w branży, zapoznając się z obecnym stanem techniki w branży IT oraz z aktualnymi zastosowaniami wprowadzonymi w działalności Wnioskodawcy.

W celu realizacji projektów, w ramach których Wnioskodawca tworzy i ulepsza oprogramowanie, Wnioskodawca podejmuje szereg działań zmierzających do usprawnienia istniejącego już wcześniej oprogramowania, począwszy od ustalenia zapotrzebowania rynkowego i sformułowania w związku z tym problemu rozwojowego, przez analizę funkcjonowania dotychczasowego programu, wykorzystanie posiadanej przez Wnioskodawcę wiedzy w celu wymyślenia i zaproponowania innego, bardziej nowoczesnego rozwiązania, które zmieniłoby na lepsze motorykę programu i niosłoby za sobą dodatkowe, nowe funkcjonalności, które uczyniłyby działanie programu bardziej atrakcyjnym dla użytkownika, aż po stworzenie kodu źródłowego i wynikowego nadpisanego fragmentu oprogramowania, który sam w sobie stanowił samodzielny program komputerowy podlegający ochronie na mocy przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca podejmuje następujące działania zmierzające do usprawnienia oprogramowania opisanego we wniosku:

- projektowanie nowszej bardziej niezawodnej architektury oprogramowania,

- implementację (tworzenie) oprogramowania,

- testowanie oprogramowania,

- konieczność projektowania stosownych algorytmów

- automatyzacje wdrożeń

Wnioskodawca tworzy oprogramowanie w językach/technologiach: (...).

Wnioskodawca wskazuje, że tworzenie nowych funkcjonalności opisanych we wniosku dotyczy/będzie dotyczyło tworzenia i rozwijania przez Wnioskodawcę „oprogramowań”/„programów komputerowych

Używanie nowych narzędzi w zakresie oprogramowania wskazanego powyżej i technologii tworzenia architektury tego oprogramowania znacząco różnicuje tworzone lub modyfikowane oprogramowanie od istniejących rozwiązań. Nowoczesne technologie programistyczne w tym tworzenia algorytmów wprowadzają nowe funkcje, poprawiają wydajność oprogramowania i rozszerzają jego możliwości. Wnioskodawca wykorzystuje indywidualnie dobraną architekturę, która w pełni odpowiada na potrzeby konkretnego projektu, a wcześniej ta architektura nie występowała w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy.

Okoliczność dodania nowych, zupełnie od nowa opracowanych funkcjonalności, parametrów działania, zasad działania i nowych cech powoduje, że wytworzone nowe „oprogramowanie” różni się od rozwiązań już funkcjonujących u Wnioskodawcy i jego klientów. Powstaje nowy produkt, który nie istniał wcześniej. Oryginalność polega na zastosowaniu oryginalnych, nowatorskich rozwiązań programistycznych. Oryginalność wynika również z faktu, że „oprogramowanie” stanowi efekt pracy Wnioskodawcy, przy której wykonywaniu Wnioskodawca miał zapewnioną swobodę tworzenia, a praca Wnioskodawcy nie polegała na kopiowaniu istniejącego już utworu. Oryginalność wynika również z faktu, że efekty działania Wnioskodawcy stanowią coś wcześniej nieznanego jego twórcy - Wnioskodawcy. Oprogramowanie tworzone i rozwijane na potrzeby klientów Wnioskodawcy powoduje stworzenie zupełnie nowych funkcjonalności, co oznacza, że cecha twórczości i oryginalności jest spełniona. Tworzone oprogramowania są oryginalne, nie mają swoich identycznych odpowiedników na rynku (nie ma takich samych rozwiązań na rynku) i odpowiadają na potrzeby klienta Wnioskodawcy. To co wyróżnia oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę to wysoki poziom konfigurowalności, łatwość i niski koszt wdrożenia oraz elastyczność w dostosowywaniu do zmieniających się potrzeb klientów oraz nowych technologii pojawiających się na rynku oraz stosowanie najnowszych wzorców tworzenia architektury.

Każdorazowe zastosowanie odpowiednio dobranej i zaprojektowanej przez Wnioskodawcę mieszanki technologii (...) powoduje, że oprogramowanie po jego wytworzeniu lub rozwinięciu różni się od rozwiązań już u niego funkcjonujących. Oprogramowanie jest dostosowane do konkretnych potrzeb klientów - tworzone są różne funkcjonalności różnych systemów, rozwiązania stosowane do wytworzenia każdej z nich wymagają zindywidualizowanego podejścia, kreatywności, nie powielają się. Wnioskodawca wskazuje, że stosowanie odpowiednich innowacyjnych wzorców tworzenia architektury stanowi dodatkowy wyróżnik.

Działalność Wnioskodawcy, w ramach której tworzy i rozwija „oprogramowanie” podejmowana jest w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodyczny, według pewnego systemu, na podstawie przygotowanego harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia.

Systematyczność polega na prowadzeniu prac w metodyczny sposób, czego wymaga specyfika tworzenia programu komputerowego, tj. określenie celu jaki ma spełniać, ustalenia sposobu dojścia do danego celu (dobór odpowiednich rozwiązań programistycznych oraz technologii), zaplanowanie prac (ustalenie harmonogramu prac, kolejności wykonywania poszczególnych czynności), weryfikacja (ustalenie czy zostały osiągnięte założone efekty prac, ewentualne wprowadzanie poprawek i udoskonaleń prowadzących do osiągnięcia założonego rezultatu), zakończenie (udostępnienie efektów prac).

Opracowanie programów komputerowych nastąpiło z wykorzystaniem pracy własnej oraz własnych środków finansowych w ramach indywidualnej pracy kreatywnej, realizowanej w przez Wnioskodawcę.

Stopień realizacji założonych celów był wystarczający dla uznania, że oprogramowanie wypełnia cele biznesowe. Celem Wnioskodawcy w każdym z realizowanych oprogramowań i w każdym z lat, których dotyczy wniosek niezmiennie jest dostarczenie klientowi programów komputerowych realizujących założenia biznesowe klienta, tj. w szczególności:

‒tworzenie kodu spełniającego założone wskaźniki jakości i efektywności,

‒tworzenie kodu z zachowaniem odpowiedniej struktury (w tym z wykorzystaniem optymalnych narzędzi, funkcji i języków programowania),

‒tworzenie kodu programu komputerowego, który realizuje cele biznesowe klientów,

Harmonogramy prac są ustalane na bieżąco w toku realizacji projektów. W trakcie prac może dochodzić do zmiany harmonogramów, np. poprzez zmiany terminów zakończenia poszczególnych etapów prac. Tak realizowane, dynamiczne harmonogramy były przez Wnioskodawcę zawsze faktycznie zrealizowane w odniesieniu do ww. programów komputerowych.

Wnioskodawca posiada profesjonalną wiedzę w zakresie programowania programów komputerowych, popartą odpowiednim doświadczeniem zawodowym. Wnioskodawca dysponuje podstawowymi zasobami wiedzy niezbędnymi do pracy w dziedzinie programowania, takimi jak znajomość języków programowania ((...)), podstawy algorytmów i struktur danych, umiejętność korzystania z podstawowych narzędzi programistycznych, takich jak system kontroli wersji czy środowisko programistyczne. Wnioskodawca potrafi korzystać z dokumentacji technicznej i miał zdolność szybkiego uczenia się nowych narzędzi czy bibliotek.

Wnioskodawca łączy wiedzę teoretyczną z praktyczną w szczególności w zakresie pisania skryptów w językach programowania (...). Wnioskodawca wykorzystuje technologie opisane we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, tj. (...). Oprogramowania, które stworzył Wnioskodawca, nie istniały dotychczas w działalności Wnioskodawcy i jego klientów, stąd jest to innowacyjne w obrębie działalności Wnioskodawcy i jego klientów.

Dotychczas w swojej działalności Wnioskodawca oferował oprogramowania i usługi programistyczne. Wnioskodawca udzielał licencji, sprzedawał także autorskie prawa majątkowe do wytwarzanych przez siebie programów. Nie jest to przedmiotem niniejszego wniosku.

Każdy program komputerowy wyróżnia się od oprogramowania już istniejącego rozwiązaniem niespotykanym dotąd w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy i jego klientów problemu (tworzone są nowe algorytmy). Każdy program odznacza się unikatowym zastosowaniem poprzez realizację nowej funkcjonalności oczekiwanej przez odbiorcę.

Wnioskodawca tworząc i rozwijając oprogramowanie, używa języków programowania i technologii dobierając je zarówno do tworzonego programu komputerowego oraz w taki sposób, aby klient mógł korzystać z tego oprogramowania przy aktualnej możliwości technologicznej urządzeń.

Wnioskodawca zaplanował prace opisane we wniosku w zakresie tworzenia i rozwoju oprogramowania:

1. Etap wstępny - obejmuje konsultacje biznesowe dotyczące celów jakie mają być osiągnięte w projekcie; podczas konsultacji biznesowych opisywane są i antycypowane parametry i funkcjonalności oprogramowania; na podstawie tych informacji oraz własnej wiedzy i doświadczenia, Wnioskodawca wstępnie analizuje możliwość zrealizowania projektu przy użyciu określonych zasobów; w związku z faktem, że Wnioskodawca nie dysponuje standardowo gotowymi rozwiązaniami informatycznymi pozwalającymi na realizację projektu ani gotowymi analizami do stworzenia nowych kodów źródłowych, w trakcie tego etapu dochodzi do ustalenia poziomu niepewności co do możliwości realizacji projektu przy użyciu określonych zasobów, tj. Wnioskodawca ocenia jakie jest ryzyko niepowodzenia projektu.

2. Etap tworzenia oprogramowania - obejmuje wszelkie czynności podejmowane przez Wnioskodawcę w celu realizacji zapotrzebowania, tj. spełnienie wymogów funkcjonalnych, zaplanowanie prac nad analizą możliwości wprowadzenia nowych lub ulepszonych funkcjonalności, przeprowadzenie analizy, sporządzenie dokumentacji projektowej w zakresie wykonanych analiz.

3. Etap końcowy - obejmuje ukończenie oprogramowania i podsumowanie wyników prac; w trakcie tego etapu ma miejsce również udostępnienie oprogramowania klientom - licencjobiorcom.

Efektem działań Wnioskodawcy w ramach tworzenia oprogramowania są zastosowania zapewniające:

‒łatwość użytkowania,

‒wydajność oraz stabilność,

‒niezawodność,

‒odpowiedni standard bezpieczeństwa.

Dochód, który Wnioskodawca osiąga z udzielenia licencji na korzystanie z programu stanowi dochód z zawartej z kontrahentem umowy licencyjnej (art. 66 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych tj. Dz. U. z 2022 r., poz. 2509, ze zm.).

Wnioskodawca otrzymuje wyłącznie wynagrodzenie z tytułu udzielenia licencji prawa do programów komputerowych (...) oraz (...).

Efekty prac Wnioskodawcy, w każdym przypadku, tj. w zakresie wytwarzania i rozwijania „oprogramowania”, prowadziły do powstania każdorazowo utworów (odrębnych programów komputerowych), które podlegają ochronie zgodnie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca wskazuje, że w ramach jego działalności prowadzonej w formie spółki cywilnej powstają programy informatyczne o charakterze autorskim dostosowane do wymagań klientów, podlegające ochronie prawnej. Dochodzi następnie do udzielenia licencji klientom Wnioskodawcy i Zainteresowanego (wspólnika spółki cywilnej). Z tego tytułu uzyskują oni przychód, a po uwzględnieniu kosztów - dochód. Dochód ten jest w równy sposób dzielony pomiędzy Wnioskodawcę i jego wspólnika (Zainteresowanego), jako współtwórców w częściach równych wytworzonego oprogramowania (utworu wspólnego nierozłącznego), zgodnie z postanowieniami umowy spółki cywilnej i ustaleniami współtwórców.

Wnioskodawca i wspólnik wytwarzają majątkowe prawa autorskie podlegające ochronie określonej w art. 74 tej ustawy.

Wnioskodawca i jego wspólnik (Zainteresowany) są twórcami/współtwórcami opisanych we wniosku programów komputerowych.

Wnioskodawca i Zainteresowany są współtwórcami oprogramowania zatem to im przysługują majątkowe prawa autorskie.

Wnioskodawca i wspólnik w ramach spółki cywilnej udzielają licencji na korzystanie z programu na rzecz kontrahenta.

Nie ma sytuacji, gdzie powstaje część oprogramowania. Powstaje wytworzony wspólnie przez Wnioskodawcę i wspólnika program komputerowy podlegający ochronie na podstawie art. 74 ww. ustawy, do którego spółka cywilna udziela licencji.

Autorskie prawo do programu komputerowego przysługiwało/przysługuje niepodzielnie w stosunku do całości wytworzonego wspólnie programu komputerowego wszystkim współautorom - Wnioskodawcy i wspólnikowi.

Jako, że autorskie prawo do programu komputerowego przysługiwało/przysługuje niepodzielnie wszystkim twórcom, dochód jest ustalany zgodnie z postanowieniami umowy spółki cywilnej, tj. po 50%.

Koszty zakupu sprzętu komputerowego to: komputery, monitory, myszki, klawiatury, słuchawki, mikrofony, interfejsy audio, smartfony, tablety, urządzenia (...), sprzętowe klucze (...), dyski twarde.

Koszty zakupu wyposażenia biura to: koszty drukarki, materiałów piśmienniczych i papierniczych, tuszu.

Koszty eksploatacyjne samochodu to: koszty paliwa, napraw.

Koszty narzędzi programistycznych to (...).

Koszty usług księgowych są to koszty miesięcznej usługi księgowej oraz nie zawierą opłaty za wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej.

Koszty opłat za polecenie oprogramowania to system (...).

Koszty były i są ponoszone od 1 stycznia 2019 r. w okresach miesięcznych. Wydatki te będą i były poniesione dla potrzeb konkretnych prac rozwojowych, tj. opisanych we wniosku i będących przedmiotem wniosku.

Pod pojęciem „opłata za konto deweloperskie (...)” nie mieszczą się wydatki na reklamę i marketing tworzonego/rozwijanego programu komputerowego (oprogramowania).

Wydatki takie jak opłaty za serwery, infrastrukturę (...) i domeny umożliwiają funkcjonowanie oprogramowania. Wydatki te nie odnoszą się do reklam i promocji.

Kursy i szkolenia programistyczne są w zakresie wiedzy dotyczącej nauk technologicznych z naciskiem na tworzenie i rozwój oprogramowania w technologiach (...).

Wnioskodawca wykorzystuje wiedzę w toku prowadzonych prac rozwojowych tworząc lepsze oprogramowanie. Wiedza jest wykorzystywana podczas tworzenia oprogramowania. Bez poniesienia tych kosztów oprogramowanie nie byłoby na tyle innowacyjne.

Zakupione oprogramowania/programy komputerowe nie były/są/będą instalowane w celu poprawnego działania komputera/laptopa. Zakupione oprogramowania/programy komputerowe nie stanowiły/stanowią/ będą stanowić nabycia, o którym mowa w lit. b, c i d wskaźnika nexus (art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Bez poniesienia tychże kosztów, Wnioskodawca nie uzyskałby efektów prac wykonywanych przez wykonawców, które są niezbędne do tworzenia i rozwoju oprogramowania, a tym samym nie powstałoby oprogramowanie będące przedmiotem wniosku.

Podwykonawcami są osoby, z którymi zawarto umowy zlecenia i B2B.

Część podwykonawców wykonuje zlecenia w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Wnioskodawca ponosi wydatki w postaci wynagrodzenia wynikającego z tych umów.

Całość wynagrodzenia wypłacanego podwykonawcom związana jest z działalnością badawczo-rozwojową.

Podwykonawcy zajmują się tworzeniem części oprogramowania oraz prac informatycznych, graficznych i testujących.

Podwykonawcy są to osoby trzecie. Nie są to podmioty powiązane w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W wyniku wykonywania umowy z podwykonawcami dojdzie do przeniesienia prawa własności intelektualnej pomiędzy Wnioskodawcą a podwykonawcami.

Podwykonawcy realizują zlecenia dla Wnioskodawcy wyłącznie w ramach działalności badawczo-rozwojowej Wnioskodawcy.

Efekty pracy Wnioskodawcy (oraz Zainteresowanego) w postaci oprogramowania lub jego części w każdym przypadku, zarówno tworzenia, rozwijania jak i ulepszania utworów, są odrębnymi programami komputerowymi, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

„Koszty oprogramowania zapewniającego pomoc techniczną dla użytkowników oprogramowania” oznaczają usługę (...), czyli system do obsługi „(...)”. System jest niezbędny do (...).

Pod pojęciem „koszty opłat za polecenie oprogramowania” należy rozumieć konkretne wydatki ponoszone w ramach systemu (...), polegające na (...). Wydatki te ponoszone są na etapie rozwoju i ulepszania oprogramowania. Ich celem jest pozyskiwanie użytkowników końcowych, którzy korzystają z rozwijanego produktu w środowisku rzeczywistym. Użytkownicy ci generują dane, zgłaszają uwagi, błędy oraz sugestie – co stanowi istotne źródło informacji wykorzystywanej w procesie dalszego wytwarzania, testowania oraz udoskonalania oprogramowania. Efektem jest funkcjonalne ulepszanie produktu oraz podnoszenie jego jakości i użyteczności. Wydatki te mają wprawdzie cechy marketingowe, ale ich głównym celem nie jest promocja gotowego produktu, lecz wsparcie etapu rozwoju i testowania oprogramowania w środowisku rzeczywistym. Koszty te są zatem funkcjonalnie związane z działalnością programistyczną i wspierają tworzenie, rozwijanie i ulepszanie produktu.

Wnioskodawca wskazał, że „koszty podwykonawców (…)” wymienione w punkcie 14 nie stanowią nabycia wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż kwalifikowane prawo własności intelektualnej, ani nie stanowią nabycia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. To wydatek z pkt 15 stanowi nabycie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Pytania

1. Czy opisane prace wykonywane przez Wnioskodawcę (oraz Zainteresowanego) polegające na tworzeniu i rozwijaniu oprogramowania spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w przepisach ustawy o PIT?

2. Czy prawa IP Box, tj. autorskie prawa majątkowe do oprogramowania wskazane w niniejszym wniosku, będące efektem tworzenia lub rozwijania programów komputerowych przez Wnioskodawcę (oraz Zainteresowanego), spełniają definicję kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT?

3. Czy dochód IP Box osiągany przez Wnioskodawcę (oraz Zainteresowanego) z licencjonowania praw IP Box (autorskich praw majątkowych do oprogramowania) z tytułu tworzenia i rozwijania programów komputerowych wskazanych we wniosku podlega opodatkowaniu preferencyjną stawką 5%?

4. Czy ustalając wskaźnik nexus, Wnioskodawca (oraz Zainteresowany) ma prawo do uwzględniania kosztów opisanych w niniejszym wniosku w pkt 1-14 do litery „a” wskaźnika nexus?

5. Czy na potrzeby kalkulacji wskaźnika nexus wskazane w opisie zdarzenia przyszłego i stanu faktycznego koszty z tytułu nabycia przez Wnioskodawcę (oraz Zainteresowanego) kwalifikowanych praw własności intelektualnej od podwykonawców komponentu oprogramowania należy kwalifikować jako koszty kwalifikowane do kategorii „d” tego wskaźnika?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. pytanie 1.

Zdaniem Wnioskodawcy (oraz Zainteresowanego), prace wykonywane przez Wnioskodawcę (oraz Zainteresowanego) polegające na tworzeniu i rozwijaniu oprogramowania spełniają definicję działalności badawczo rozwojowej, o której mowa w przepisach ustawy o PIT.

Stosownie do treści art. 5a ust. 38 ustawy o PIT przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Ustawodawca, definiując w art. 5a ust. 39 ustawy o PIT termin badania naukowe oraz definiując pojęcie prace rozwojowe, odwołuje się wprost do definicji zawartych w ustawie z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Tym samym, przez badania naukowe zgodnie z art. 5a ust. 39 w zw. z art. 4 ust. 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, rozumie się:

- badania podstawowe określone jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

- badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast przez prace rozwojowe, stosownie do treści art. 5a ust. 38 w zw. z art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, należy rozumieć działalność obejmującą; nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca (oraz Zainteresowany) jest twórcą oprogramowania (programów komputerowych). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca (oraz Zainteresowany) w ramach spółki cywilnej wykonuje prace programistyczne prowadzące do powstania innowacyjnych, indywidualnych rozwiązań licencjonowanych klientom.

Prace badawczo-rozwojowe są realizowane w sposób ciągły i systematyczny. W celu realizacji prac badawczo-rozwojowych Wnioskodawca (oraz Zainteresowany) wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności z dziedziny nauki i technologii.

Należy przy tym podkreślić, że prace opisane w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, zmierzające do stworzenia oprogramowania nie mają charakteru prac rutynowych, a zadania i problemy przed którymi stawiany jest Wnioskodawca (oraz Zainteresowany), wymagają zawsze indywidualnego podejścia i praktycznego zastosowania posiadanej wiedzy i umiejętności.

Ad. pytanie 2.

Zdaniem Wnioskodawcy (oraz Zainteresowanego), prawa IP Box, tj. autorskie prawa majątkowe do oprogramowania, wskazane w niniejszym wniosku i będące efektem tworzenia lub rozwijania programów komputerowych, spełniają definicję kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT.

W art. 30ca ust. 1 ustawy PIT ustawodawca traktuje za takie prawa m.in. autorskie prawo do programu komputerowego. Warunkiem jest ich ochrona prawna na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczypospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, oraz to, że przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

W niniejszym wniosku Wnioskodawca (oraz Zainteresowany) wykazał, że przejaw jego działań prowadzonych w ramach działalności gospodarczej stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a ust. 38 ustawy o PIT. Jego praca spełnia bowiem definicję prac rozwojowych zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Wnioskodawca (oraz Zainteresowany) wskazuje, że w ramach działalności m.in. „tworzy” i „rozwija” oprogramowanie, czego ustawodawca wymaga, żeby uznać jego prace za prace rozwojowe.

Utwory realizowane przez Wnioskodawcę (oraz Zainteresowanego) są programami komputerowymi, podlegającymi osobnej ochronie prawnej, o której mowa w art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z objaśnieniami podatkowymi MF dotyczącymi IP Box (pkt 80), program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu. Stwierdza się także, że pojęcie to należy traktować szeroko.

W konkluzji należy uznać, że Wnioskodawca (oraz Zainteresowany) wytwarza program komputerowy w rozumieniu przedstawionym powyżej. Ponadto podlega on ochronie prawnej.

Ad. pytanie 3.

Zdaniem Wnioskodawcy (oraz Zainteresowanego), dochód osiągany z licencjonowania praw IP Box (autorskich praw majątkowych do oprogramowania) z tytułu tworzenia i rozwijania programów komputerowych wskazanych we wniosku (dochód IP Box) podlega opodatkowaniu preferencyjną stawką 5%.

Wnioskodawca (oraz Zainteresowany) jest wspólnikiem spółki cywilnej X z siedzibą na terenie Rzeczypospolitej Polskiej - dalej jako „spółka”, w której posiada 50% udziałów. Wnioskodawca (oraz Zainteresowany) jako wspólnik spółki oraz podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych rozlicza przychody i koszty spółki proporcjonalnie do swojego prawa do udziału w zysku, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca (oraz Zainteresowany) prowadzi działalność gospodarczą polegającą na tworzeniu i rozwoju programów komputerowych, które następnie są licencjonowane. Wnioskodawca (oraz Zainteresowany) licencjonuje za wynagrodzeniem prawa autorskie do programów komputerowych przez siebie wytworzonych swoim klientom.

Wnioskodawca (oraz Zainteresowany) ponosi koszty, które powinny być uznane za bezpośrednie, bowiem są związane bezpośrednio z tworzeniem i rozwojem oprogramowania (koszty IP Box). W rezultacie Wnioskodawca (oraz Zainteresowany) jest w stanie ustalić wskaźnik nexus dla tworzonych praw IP Box.

Wnioskodawca (oraz Zainteresowany) ponosi ryzyko gospodarcze prowadzonej przez siebie działalności oraz nie wykonuje tej działalności pod kierownictwem klienta ani w miejscu i czasie wskazanym przez klienta.

Zarówno tworzone, jak i rozwijane programy komputerowe (tworzone funkcjonalności implementowane do kodu źródłowego) są chronione przez art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej jest m.in. autorskie prawo do programu komputerowego. Warunkiem uznania ich za takie prawa jest to, że podlegają one ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw.

W art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych ustawodawca wskazuje, że przedmiotem ochrony prawa autorskiego są utwory m.in. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

Z mocy art. 30cb ust. 1 ustawy o PIT podatnik zobowiązany jest prowadzić ewidencję, która pozwala wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach, w tym podatkowych.

Powołany przepis prawa nakłada na podatnika obowiązek prowadzenia ewidencji pozaksięgowej w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, oraz wyodrębnienia kosztów przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

Z uwagi na to, że Wnioskodawca (oraz Zainteresowany) spełnia wszystkie wymienione przesłanki, ma prawo do opodatkowania dochodu z kwalifikowanych praw autorskich w stawce 5%.

Ad. pytanie 4.

Zdaniem Wnioskodawcy (oraz Zainteresowanego), ustalając wskaźnik nexus, Wnioskodawca (oraz Zainteresowany) ma prawo do uwzględniania wszystkich kosztów opisanych w niniejszym wniosku do litery „a” wskaźnika.

Ustawodawca w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT wskazuje, że podatnik, który zamierza skorzystać z preferencyjnej stawki podatkowej, zobowiązany jest obliczyć tzw. wskaźnik nexus. Jedną ze składowych mających zastosowanie w przedmiotowym wskaźniku są koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Zastrzeżono przy tym, że nie wszystkie koszty uznać można za kwalifikowane. Nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej następujące koszty: wartość odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami. Ustawodawca posłużył się tu katalogiem otwartym takich kosztów. Jednakże wykładnia tego przepisu powinna prowadzić do uznania, że mowa tu o tzw. kosztach pasywnych i to w części finansowej oraz takich, które dotyczą miejsca powstawania prawa własności intelektualnej.

Głównymi kosztami poniesionymi przez Wnioskodawcę (oraz Zainteresowanego) w ramach prowadzonej działalności lub kosztami, jakie zamierza ponieść, są koszty bezpośrednio związane z działalności polegającą na realizacji praw autorskich opisanych szczegółowo w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, tj.:

1. koszty serwerów, infrastruktury (...) oraz domen - są niezbędne do funkcjonowania oprogramowania;

2. zakup sprzętu komputerowego - potrzebne bezpośrednio do pisania kodu źródłowego, testowania prototypów, drukowania dokumentacji projektowej;

3. zakup wyposażenia biura - potrzebne do tworzenia kodu źródłowego;

4. usługi księgowe - potrzebne do prowadzenia pełnej rachunkowości (księgi rachunkowe) oraz ewidencji IP BOX;

6. koszty abonamentu telefonicznego i abonamentu łącza internetowego – Wnioskodawca (oraz Zainteresowany) wykonując prace musi mieć dostęp do sieci komórkowe i Internet jako, że są to zupełnie podstawowe narzędzia pracy Wnioskodawcy (oraz Zainteresowanego) zapewniające, np. możliwość przesyłania efektów swoich prac;

7. koszty narzędzi programistycznych - potrzebne bezpośrednio do pisania kodu źródłowego, testowania prototypów;

8. kursy i szkolenia programistyczne, literatura fachowa - do stałego podnoszenia wiedzy i kwalifikacji zawodowych Wnioskodawcy (oraz Zainteresowanego);

9. audyty bezpieczeństwa kodu oprogramowania - audyty realizowane przez podmioty trzecie konieczne są do zapewnienia odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa aplikacji;

10. opłata za konto deweloperskie (...) - jest to konieczna opłata z uwagi na wydawania oprogramowania na środowisko (...);

13. koszty opłat za polecenie oprogramowania - jest to koszt niezbędny do konkurencyjnego oferowania oprogramowania na rynku;

Są to koszty bezpośrednie, a więc takie, których wartość powinna zostać zaliczona przy obliczaniu wskaźnika nexus.

Ad. pytanie 5.

Wnioskodawca (oraz Zainteresowany) jest zdania, że na potrzeby kalkulacji wskaźnika nexus wskazane w opisie zdarzenia przyszłego i stanu faktycznego koszty z tytułu nabycia przez Wnioskodawcę (oraz Zainteresowanego) kwalifikowanych praw własności intelektualnej od podwykonawców komponentu oprogramowania (koszt z pkt 15) należy kwalifikować jako koszty kwalifikowane do kategorii „d” tego wskaźnika.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

a)badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2024 r. poz. 1571, 1871 i 1897),

b)badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one:

prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce:

Badania naukowe są działalnością obejmującą:

1)badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2)badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że wykonują Państwo działalność polegającą na rozwoju i tworzeniu oprogramowania. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej realizują Państwo prace programistyczne prowadzące do powstania innowacyjnych rozwiązań. Państwa działalność prowadzona jest w sposób ciągły i systematyczny, a jej efektem jest tworzenie oprogramowania. Państwa działania zmierzają do zwiększenia oraz wykorzystania zasobów posiadanej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych rozwiązań lub nowych zastosowań istniejących już rozwiązań.

Stworzyli i rozwijają Państwo oprogramowania:

1)(...) – narzędzie służące do (...).

2)(...) – program komputerowy służący do (...).

Na wstępie trzeba podkreślić, że z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszenia istniejących produktów/usług. Wobec powyższego ocena czy prowadzone prace programistyczne stanowią działalność badawczo-rozwojową dokonana zostanie w kontekście wskazanych we wniosku efektów tych prac (programów opisanych we wniosku).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

W sprawie wskazali Państwo, że projekty polegające na tworzeniu i rozwoju oprogramowania mają skomplikowany charakter i każdorazowo wymagają podjęcia wielu czynności o charakterze programistycznym popartych wiedzą i umiejętnościami. Mają one przymiot indywidualności, innowacyjności oraz niepowtarzalny charakter. Opracowują Państwo nowe lub ulepszone produkty, procesy, które w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Wykonywane czynności nie są projektami powtarzalnymi - każdy program komputerowy wymaga indywidualnego podejścia, tj. w szczególności odpowiedniego zasobu wiedzy i znajomości technologii oraz ma dotyczyć innego środowiska programowego, sprzętowego lub biznesowego. W działalności zawsze starają się Państwo dostarczyć najnowsze rozwiązania w branży, zapoznając się z obecnym stanem techniki w branży IT oraz z aktualnymi zastosowaniami wprowadzonymi w działalności. Każdy program komputerowy wyróżnia się od oprogramowania już istniejącego rozwiązaniem niespotykanym dotąd w Państwa praktyce gospodarczej i jego klientów problemu (tworzone są nowe algorytmy). Każdy program odznacza się unikatowym zastosowaniem poprzez realizację nowej funkcjonalności oczekiwanej przez odbiorcę.

Wskazują Państwo, że oryginalność polega na zastosowaniu oryginalnych, nowatorskich rozwiązań programistycznych. Oryginalność wynika również z faktu, że „oprogramowanie” stanowi efekt pracy, przy której wykonywaniu zapewniona była swoboda tworzenia, a praca nie polegała na kopiowaniu istniejącego już utworu. Tworzone oprogramowania są oryginalne, nie mają swoich identycznych odpowiedników na rynku (nie ma takich samych rozwiązań na rynku) i odpowiadają na potrzeby klientów. To co wyróżnia tworzone oprogramowanie to wysoki poziom konfigurowalności, łatwość i niski koszt wdrożenia oraz elastyczność w dostosowywaniu do zmieniających się potrzeb klientów oraz nowych technologii pojawiających się na rynku oraz stosowanie najnowszych wzorców tworzenia architektury.

Efekty Państwa prac (oprogramowanie) zawsze są utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych tj.:

‒zawsze odznaczają się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze są wykonaniem nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej,

‒nie są jedynie „techniczną” ale twórczą realizacją szczegółowych projektów realizowanych przez Państwo.

Zatem prowadzona działalność w zakresie tworzenia wymienionych programów komputerowych ma twórczy charakter.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

W opisie sprawy wskazali Państwo, że działalność w ramach której tworzą i rozwijają „oprogramowanie” podejmowana jest w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodyczny, według pewnego systemu, na podstawie przygotowanego harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia. Systematyczność polega na prowadzeniu prac w metodyczny sposób, czego wymaga specyfika tworzenia programu komputerowego, tj. określenie celu jaki ma spełniać, ustalenia sposobu dojścia do danego celu (dobór odpowiednich rozwiązań programistycznych oraz technologii), zaplanowanie prac (ustalenie harmonogramu prac, kolejności wykonywania poszczególnych czynności), weryfikacja (ustalenie czy zostały osiągnięte założone efekty prac, ewentualne wprowadzanie poprawek i udoskonaleń prowadzących do osiągnięcia założonego rezultatu), zakończenie (udostępnienie efektów prac).

Harmonogramy prac są ustalane na bieżąco w toku realizacji projektów. W trakcie prac może dochodzić do zmiany harmonogramów, np. poprzez zmiany terminów zakończenia poszczególnych etapów prac. Tak realizowane, dynamiczne harmonogramy były zawsze faktycznie zrealizowane w odniesieniu do ww. programów komputerowych.

Zatem kolejne kryterium definicji działalności badawczo-rozwojowej w odniesieniu do wskazanych programów komputerowych jest spełnione.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu.

We wniosku wskazali Państwo, że posiadają profesjonalną wiedzę w zakresie programowania programów komputerowych, popartą odpowiednim doświadczeniem zawodowym. Dysponują Państwo podstawowymi zasobami wiedzy niezbędnymi do pracy w dziedzinie programowania, takimi jak znajomość języków programowania ((...)), znajomość podstaw algorytmów i struktur danych, umiejętność korzystania z podstawowych narzędzi programistycznych, takich jak system kontroli wersji czy środowisko programistyczne. Potrafią Państwo korzystać z dokumentacji technicznej i mają zdolność szybkiego uczenia się nowych narzędzi czy bibliotek. Tworzą oprogramowanie w językach/technologiach: (...).

Zatem powyższe pozwala uznać, że wykorzystują Państwo istniejące zasoby wiedzy w celu tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe jest również zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.:

-badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz

-prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Prace rozwojowe polegają na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności – przy czym użyty przez ustawodawcę spójnik „i” wskazuje, że aby uznać działania za prace rozwojowe konieczne jest zaistnienie wszystkich tych czynności, tj.:

·nabycia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

· łączenia dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

·kształtowania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności;

·wykorzystania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności.

Prace rozwojowe bazują zatem na dostępnej wiedzy – w zależności od celów, jakie przyjęto dla prowadzenia prac, będzie to wiedza z określonej dziedziny lub dziedzin. Prace te obejmują kolejno:

·nabycie wiedzy i umiejętności, czyli pozyskanie wiedzy/umiejętności, zapoznanie się z wiedzą, zrozumienie jej;

·łączenie wiedzy i umiejętności, czyli znalezienie takich zależności pomiędzy wiedzą z różnych zakresów, dziedzin lub wiedzy wynikającej z różnych badań naukowych oraz pomiędzy umiejętnościami, które są istotne z punktu widzenia postawionych celów badań rozwojowych;

·kształtowanie wiedzy i umiejętności, czyli takie „ułożenie” efektów nabywania i łączenia wiedzy i umiejętności lub takie sformułowanie wniosków płynących z tych procesów, aby można je było wykorzystać dla realizacji postawionych celów prac rozwojowych;

·wykorzystanie wiedzy i umiejętności, czyli ich użycie, posłużenie się nimi dla osiągnięcia celów prac rozwojowych.

Co istotne, całość ww. czynności służy:

·planowaniu produkcji oraz

·projektowaniu i tworzeniu zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Chodzi przy tym o konkretne produkty, konkretne procesy lub konkretne usługi albo konkretne rodzaje produktów, procesów lub usług. Podmiot prowadzący prace rozwojowe organizuje je z uwzględnieniem specyfiki konkretnych produktów, procesów lub usług – od niej zależą potrzeby prowadzenia prac rozwojowych i ich zakres.

Jednocześnie ustawodawca wyłączył z definicji prac rozwojowych działalność obejmującą rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, procesów lub usług, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. O tym, jakie zmiany do produktów, procesów lub usług mają charakter rutynowy (wykonywany często i niemal automatycznie) i okresowy (powtarzający się, występujący co pewien czas) będzie każdorazowo decydował charakter konkretnych produktów, procesów bądź usług.

Wskazali Państwo, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej podejmujecie aktywność, która obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem powyższe pozwala uznać, że opisana działalność w zakresie tworzenia wymienionych programów spełnia warunki do uznania jej za prace rozwojowe.

W konsekwencji, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy, Państwa działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość świadczonych przez Państwa usług ani też całość prowadzonej działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu – takich jak te, które zostały wymienione we wniosku i w warunkach działalności opisanych we wniosku i jego uzupełnieniu.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy:

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1)patent,

2)prawo ochronne na wzór użytkowy,

3)prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4)prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5)dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6)prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7)wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2021 r. poz. 213),

8)autorskie prawo do programu komputerowego

- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Na mocy art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Na podstawie art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy:

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1)z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2)ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3)z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4)z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na mocy art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w których osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1)wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2)prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3)wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy:

W przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Jak wcześniej rozstrzygnięto, tworzenie przez Państwa programów komputerowych ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności badawczo-rozwojowej, spełniającej definicję wskazaną w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. W opisie sprawy wskazali Państwo, że w każdym przypadku, tj. zarówno w przypadku tworzenia, jak i rozwijania utworów, efekty prac są zawsze odrębnymi programami komputerowymi, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W ramach spółki cywilnej udzielają Państwo za wynagrodzeniem licencji na korzystanie z programów komputerowych na rzecz kontrahentów. Prowadzona ewidencja pozwala wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu. Ewidencja jest prowadzona jest od 1 stycznia 2019 roku.

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane, jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2025 r. poz. 24 ze zm. dalej: „ustawa o PAIPP”).

Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o PAIPP:

Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Mając powyższe na uwadze, autorskie prawo do programu komputerowego (Oprogramowanie), wytwarzane przez Państwa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychody z tytułu z opłat za udzielenie licencji do programów komputerowych, mieszczą się w kategorii przychodów z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, które są podstawą do ustalenia dochodu z kwalifikowanego IP (art. 30ca ust. 7 pkt 1 ustawy).

Tym samym, na podstawie art. 30ca ust. 1 ww. ustawy, mogą Państwo zastosować stawkę opodatkowania 5% do kwalifikowanego dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w zeznaniach podatkowych za lata 2019-2024 oraz w zeznaniach za lata kolejne, przy założeniu, że nie ulegną zmianie okoliczności faktyczne sprawy i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa.

Należy podkreślić, że wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

‒dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i

‒wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przechodząc do wątpliwości dotyczących uznania ponoszonych wydatków za koszty konieczne do wyliczenia wskaźnika, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy zauważyć, że istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

‒wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

‒kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz

‒dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym należy również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Przyjąć należy zatem, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, wydatki wskazane w punktach 1-13 opisu sprawy, przy zachowaniu właściwej proporcji, mogą stanowić koszty, o których mowa w literze „a” wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uwzględnione przy wyliczaniu wskaźnika nexus dla poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej, w zakresie, w jakim służą prowadzeniu działalności badawczo-rozwojowej, której efektem jest powstanie kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Zasada ta, z uwagi na to, że wydatki wymienione w punkcie 14 opisu sprawy nie dotyczą nabycia wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż kwalifikowane prawo własności intelektualnej, jak również nabycia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, ma zastosowanie także dla tych wydatków, tj. kosztów podwykonawców realizujących w projektach prace informatyczne, graficzne i testujące, a także pozostałego wynagrodzenia podwykonawców tworzących komponenty oprogramowania.

Natomiast nabycie komponentu oprogramowania wytworzonego przez podwykonawców (wydatek wymieniony w punkcie 15 opisy sprawy), będącego – jak wskazano we wniosku – nabyciem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, stanowi koszt, o którym mowa w lit. „d” wzoru z art. 30ca ust. 4 ww. ustawy.

Dodatkowe informacje

Interpretacja dotyczy:

-stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz

-zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację indywidualną w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Należy wskazać, że przy wydawaniu interpretacji organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Państwa w zakresie przedstawionego stanu faktycznego.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państawa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i 14r Ordynacji podatkowej.

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie