Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 stycznia 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan – na wezwanie – pismem z 18 lutego 2025 r. (data wpływu 18 lutego 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W związku z agresją zbrojną Rosji na Ukrainę został Pan zmuszony do opuszczenia terytorium Ukrainy. Przyjechał Pan do Polski 11 marca 2022 roku. Po przybyciu do Polski otrzymał Pan tymczasową ochronę zgodnie z ustawą z dnia 12 marca 2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa (ma Pan PESEL UKR). Od 28 czerwca 2022 r. do chwili obecnej pracuje Pan w polskiej firmie (…) Sp. z o.o. (KRS (…)). W przyszłości chciałby Pan również pracować zdalnie (ze względów bezpieczeństwa związanych z agresją zbrojną Rosji na Ukrainę) dla ukraińskiej firmy (ukraińska firma nie posiada oddziałów ani przedstawicielstw na terenie Polski).

Dlatego ma Pan pytanie w zakresie konieczności płacenia podatków w Polsce od dochodów (wynagrodzeń) jakie będzie Pan otrzymywać od ukraińskiej firmy.

Zgodnie art. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej – Ustawa), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która: 1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub 2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Tym samym, zgodnie z polskim prawem, może Pan zostać uznany za rezydenta Polski. Zgodnie z art. 3a Ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Między Ukrainą a Polską podpisano w Kijowie dnia 12 stycznia 1993 r. Konwencję w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, (Dalej – Konwencja). Część 2 art. 4 Konwencji określa zasady ustalania miejsca zamieszkania podatnika, jeżeli jest on rezydentem obu Umawiających się Państw. Zgodnie z częścią 2 art. 4 Konwencji takie zasady obejmują stały pobyt, ośrodek interesów życiowych, obywatelstwo danej osoby itp. Zgodnie z art. 14.1.213 Kodeksu podatkowego Ukrainy jednym z podejść do określenia miejsca zamieszkania podatnika jest jego obywatelstwo (jeśli niemożliwe jest ustalenie statusu rezydenta osoby fizycznej na podstawie poprzednich postanowień niniejszej subklauzuli, osoba fizyczna zostanie uznana za rezydenta, jeśli jest obywatelem Ukrainy). Biorąc pod uwagę kryterium obywatelstwa, Ukraina będzie Pana uważać za mieszkańca Ukrainy. Ponadto, ustawodawstwo Ukrainy nie przewiduje możliwości wyboru rezydencji podatkowej przed zapłatą podatków. Opodatkowanie dochodów (pensji) na Ukrainie z ukraińskiej firmy odbywa się zgodnie z następującym uzasadnieniem: zgodnie z ogólną zasadą art. 163 Ordynacji Podatkowej Ukrainy, jeżeli osoba fizyczna otrzymuje dochód od ukraińskiego pracodawcy (wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę), dochód ten podlega opodatkowaniu na Ukrainie, niezależnie od tego, w jakim państwie jest rezydentem podatkowym. Podatek dochodowy na Ukrainie od dochodów osób fizycznych wynosi 18 proc. i jest pobierany przez pracodawcę przy wypłacie wynagrodzeń. W Ukrainie ma Pan ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze, ponieważ mieszkając w Ukrainie, miał Pan (i obecnie ma) stałe miejsce zamieszkania – mieszkanie, którego jest Pan właścicielem. Ponadto, ma Pan inwestycję w Ukrainie – kupił Pan mieszkanie od dewelopera, która powinna zostać wkrótce ukończona. Mimo, że Pana pobyt w Polsce jest długi (mieszka Pan w Polsce od 11 marca 2022 roku), ma Pan wymuszony, tymczasowy charakter spowodowany agresją zbrojną Rosji na Ukrainę. Mieszkając w Polsce wynajmuje Pan mieszkanie (nie ma Pan własnego mieszkania).

Uzupełnienie

Do Polski przyjechał Pan sam, ale teraz Pana rodzina jest z Panem w Polsce. W okresie, którego dotyczy wniosek o wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, będzie Pan przebywał na terytorium Polski powyżej 183 dni w danym roku podatkowym. Po zakończeniu wojny planuje Pan powrót na Ukrainę. Myśli Pan, że Ukraina traktuje i będzie traktowała Pana za swojego rezydenta podatkowego, ponieważ jednym z kryteriów rezydencji podatkowej jest kryterium obywatelstwa.

Dysponuje Pan certyfikatem rezydencji potwierdzającym rezydencję na Ukrainie za 2022 rok. Złożył Pan wniosek o wydanie certyfikatu rezydencji potwierdzającego rezydencję na Ukrainie za 2024-2025 r.

Określenie „zdalnie” oznacza, że pracę będzie Pan wykonywał dla firmy ukraińskiej z terytorium Polski. Pracę dla firmy będzie Pan świadczył na podstawie umowy o pracę.

W okresie świadczenia pracy dla firmy ukraińskiej będzie Pan przebywał w Polsce przez okres przekraczający łącznie 183 dni podczas danego roku kalendarzowego. Świadczenie pracy nie będzie odbywało się w ramach działalności gospodarczej. Nie dysponuje Pan stałą placówką w Polsce dla wykonywania swej działalności.

Pytania

1.Czy musi Pan płacić podatek (PIT) w Polsce od dochodów uzyskanych na Ukrainie, jeśli będzie Pan pracować zdalnie dla ukraińskiej firmy, która nie ma oddziałów ani przedstawicielstw w Polsce?

2.Jeśli tak, to w jakiej wysokości i w jakim terminie oraz czy będą brane pod uwagę podatki, które zapłaci Pan w Ukrainie od takiego dochodu?

Pana stanowisko w sprawie

Biorąc powyższe pod uwagę uważa Pan, że z punktu widzenia dochodów, jakie będzie Pan otrzymywał z Ukrainy, może Pan być uznany za rezydenta podatkowego zarówno Polski, jak i Ukrainy.

Zgodnie art. 15 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18, 19 i 20 płace, uposażenia i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie.

Praca, która może być wykonywana zdalnie przez Internet, nie wymaga od wykonawcy przebywania w określonej lokalizacji. Dokumenty elektroniczne powstałe w wyniku pracy zdalnej pracownika są przechowywane na serwerze pracodawcy. Ponadto, Pana ewentualny przyszły pracodawca nie wysłał Pana do Polski w celu wykonania tej pracy, w związku z czym uważa Pan, że miejscem wykonywania takiej pracy jest Ukraina, a nie Polska.

Myśli Pan, że nie musi Pan płacić podatku (PIT) w Polsce od dochodów uzyskanych na Ukrainie, jeśli będzie Pan pracować zdalnie dla ukraińskiej firmy, która nie ma oddziałów ani przedstawicielstw w Polsce, jeśli będzie Pan posiadać certyfikat rezydencji podatkowej na Ukrainie. Zgodnie z prawem ukraińskim, taki dochód uzyskany na podstawie umowy o pracę będzie opodatkowany w Ukrainie według stawki 18 procent.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Obowiązek podatkowy

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163):

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Według art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/ klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Tym samym, aby można było mówić o podleganiu nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (polskiej rezydencji podatkowej) dana osoba musi posiadać na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych lub też czas pobytu danej osoby na terytorium Polski powinien przekroczyć 183 dni w ciągu roku podatkowego. Spełnienie którejkolwiek z tych przesłanek skutkuje uznaniem osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z art. 4a ww. ustawy wynika, że:

Z przedstawionych przez Pana informacji wynika, że do Polski przyjechał Pan sam, ale teraz Pana rodzina jest z Panem w Polsce. Będzie Pan przebywał na terytorium Polski powyżej 183 dni w danym roku podatkowym. Zatem w świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie spełniał Pan warunki pozwalające na uznanie Pana za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce.

Jednocześnie jednak, skoro Ukraina również będzie uważała Pana za swojego rezydenta podatkowego, tj. osobę mającą tam miejsce zamieszkania dla celów podatkowych, to zastosowanie w Pana sytuacji znajdą tzw. reguły kolizyjne, które określa art. 4 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzoną w Kijowie dnia 12 stycznia 1993 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 63 poz. 269 – dalej: „Konwencja”).

W myśl art. 4 ust. 1 Konwencji:

Na podstawie art. 4 ust. 2 Konwencji:

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przy tym wskazać należy, że według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały.

Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

We wniosku wyjaśnił Pan, że posiada stałe miejsce zamieszkania na Ukrainie i tam posiada Pan ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze. W związku z agresją zbrojną Rosji na Ukrainę został Pan zmuszony do opuszczenia terytorium Ukrainy. Przyjechał Pan do Polski 11 marca 2022 roku. Pana pobyt w Polsce jest tymczasowy, zamierza Pan wrócić na Ukrainę.

Oznacza to, że w Pana przypadku miejscem zamieszkania ustalonym w oparciu o ww. reguły kolizyjne będzie Ukraina. Tym samym, w Polsce – pomimo przebywania powyżej 183 w tym roku podatkowym – będzie Pan podlegał ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wyłącznie od dochodów uzyskiwanych na terytorium Polski.

W konsekwencji, do dochodów uzyskanych z pracy wykonywanej na terytorium Polski na rzecz ukraińskiego pracodawcy należy zastosować art. 15 ww. Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Opodatkowanie dochodów z umowy o pracę w świetle polsko – ukraińskiej Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania

W świetle art. 15 ust. 1 Konwencji:

Jak wynika z art. 15 ust. 2 Konwencji:

Stosownie do art. 15 ust. 1 Konwencji, wynagrodzenia z tytułu pracy najemnej osoby mającej miejsce zamieszkania na Ukrainie, podlegają opodatkowaniu tylko na Ukrainie, chyba że są to świadczenia osiągane z pracy najemnej wykonywanej na terytorium Polski. Jeżeli praca najemna jest tak wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim państwie, tj. w Polsce.

Jednakże w sytuacji, gdy warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 2 ww. Konwencji polsko – ukraińskiej zostaną spełnione łącznie, to otrzymane przez osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Ukrainy wynagrodzenie z tytułu pracy najemnej wykonywanej na terytorium Polski podlega opodatkowaniu wyłącznie na Ukrainie. Niespełnienie natomiast któregokolwiek z tych warunków oznacza, że zgodnie z art. 15 ust. 1 Konwencji ww. wynagrodzenie podlega opodatkowaniu w państwie miejsca zamieszkania podatnika oraz w państwie, w którym praca jest wykonywana.

Należy zwrócić również uwagę na tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Zgodnie zatem z Komentarzem do Modelowej Konwencji OECD (pkt 1) w zakresie art. 15 ust. 1, ustalającym ogólną zasadę w zakresie opodatkowania dochodu z tytułu pracy najemnej, z wyjątkiem emerytur, taki dochód podlega opodatkowaniu w państwie, w którym praca jest rzeczywiście wykonywana. Praca jest wykonywana w miejscu, w którym osoba fizycznie przebywa, gdy wykonuje pracę, za którą otrzymuje wynagrodzenie.

Z przedstawionych przez Pana okoliczności wynika, że w okresie świadczenia pracy dla firmy ukraińskiej będzie Pan przebywał w Polsce przez okres przekraczający łącznie 183 dni podczas danego roku kalendarzowego co oznacza, że nie zostały łącznie spełnione przesłanki wynikające z art. 15 ust. 2 Konwencji. Do dochodów uzyskanych z pracy wykonywanej w Polsce na rzecz ukraińskiego pracodawcy zastosowanie będzie miał przywołany powyżej art. 15 ust. 1 Konwencji.

Użycie w art. 15 ust. 1 Konwencji zwrotu „może być opodatkowane w tym drugim Państwie” oznacza brak wyłączności do opodatkowania tego dochodu przez państwo w którym podatnik ma miejsce zamieszkania.

Zatem w przypadku gdy nie zostaną łącznie spełnione przesłanki wynikające z art. 15 ust. 2 Konwencji, dochód osoby mającej miejsce zamieszkania na Ukrainie z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Polski, będzie opodatkowany zarówno w Polsce, jak i w państwie rezydencji, tj. na Ukrainie. Na Ukrainie będzie mógł Pan zastosować metodę unikania podwójnego opodatkowania wynikającą z Konwencji polsko – ukraińskiej.

Opodatkowanie dochodów z umowy o pracę w Polsce

Dochody uzyskiwane z pracy wykonywanej w Polsce na rzecz ukraińskiego pracodawcy będą podlegały opodatkowaniu w Polsce stosownie do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy:

Podatek dochodowy (w świetle art. 27 ust. 1 ustawy), z zastrzeżeniem art. 29–30f, pobiera się od podstawy jego obliczenia według następującej skali podatkowej:

Przepis art. 44 ust. 1a pkt 1 ustawy, stanowi, że:

W myśl art. 45 ust. 1 tej ustawy:

W związku z powyższym, dochody uzyskane przez Pana z pracy wykonywanej na terytorium Polski na rzecz ukraińskiego pracodawcy będą podlegały opodatkowaniu zarówno w Polsce, jak na Ukrainie, w myśl art. 15 ust. 1 polsko – ukraińskiej Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania. Skoro, będzie Pan posiadał miejsce zamieszkania na Ukrainie, to na Ukrainie będzie mógł Pan zastosować metodę unikania podwójnego opodatkowania wynikającą z Konwencji polsko – ukraińskiej. W Polsce nie będą brane pod uwagę podatki zapłacone od tego dochodu w Ukrainie.

W Polsce Pana dochody z tytułu zdalnej pracy na rzecz ukraińskiej firmy będą podlegały opodatkowaniu na zasadach ogólnych zgodnie ze wskazanym powyżej art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeśli będzie Pan uzyskiwał dochody ze stosunku pracy bez pośrednictwa płatnika to będzie Pan obowiązany do samodzielnego odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy, w świetle art. 44 ust. 1a pkt 1 ustawy. Z tytułu uzyskanych dochodów z umowy o pracę będzie Pan obowiązany rozliczyć się w zeznaniu podatkowym składanym do dnia 30 kwietnia roku następnego po roku podatkowym, w którym uzyska Pan przychód i odprowadzić należy podatek dochodowy.

Pana stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.