Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 stycznia 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie możliwości opodatkowania przychodów uzyskiwanych z najmu nieruchomości, w której ma Pani zarejestrowaną działalność gospodarczą zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w ramach najmu prywatnego. Uzupełniła go Pani w odpowiedzi na wezwanie pismem z 12 marca 2025 r. (data pisma). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jest Pani osobą fizyczną prowadzącą od 2009 r. jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą X. Obecnie działalność gospodarcza zarejestrowana jest przy ul. A1 w Z. Posiada w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT). Przychody z działalności opodatkowuje Pani na zasadach określonych w art. 30c ustawy o PIT (podatek liniowy). Przedmiotem przeważającej działalności gospodarczej jest PKD 70.21.Z Stosunki międzyludzkie (public relations) i komunikacja. W ramach działalności wynajmuje Pani także lokale mieszkalne na cele użytkowe.

W dniu 23 grudnia 2021 roku nabyła Pani 50% udziałów w nieruchomości położonej w Z przy ul. A1 w Z, stanowiącej nieruchomość zabudowaną budynkiem mieszkalnym, dla której Sąd Rejonowy dla (...) prowadzi księgę wieczystą nr (...). Nieruchomość ta nie jest i nigdy nie była wykorzystywana w Pani działalności gospodarczej. Nigdy też nie stanowiła środka trwałego. Wraz z drugim udziałowcem ww. nieruchomości zamierza Pani wynająć ją w całości, ewentualnie wynajmować poszczególne pomieszczenia na prowadzenie działalności gospodarczej przez podmioty niepowiązane.

Uzupełnienie wniosku

Budynek został nabyty w celu inwestycyjnym, wspierającym działalność gospodarczą i od mamonetu nabycia był siedzibą Pani firmy - (...) Zarejestrowała Pani swoją działalność gospodarczą w przedmiotowej nieruchomości, ponieważ nie chciała Pani wskazywać swojego adresu zamieszkania w CEiDG. Część kosztów związanych z remontem z przedmiotowej nieruchomości były/są zaliczane przez Panią za koszty uzyskania przychodu w prowadzonej działalności gospodarczej. Drugi współwłaściciel wykorzystuje przedmiotową nieruchomość jako miejsce pracy – (...).

Stawka podatku od nieruchomości dla przedmiotowego budynku ustalana jest w sposób właściwy dla budynków mieszkalnych.

Prowadzona przez Panią działalność związana ze szkoleniami odbywa się w innych lokalizacjach innych niż adres, pod którym znajduje się opisany we wniosku budynek mieszkalny, głównie salach wynajmowanych przez klientów.

Pytanie

Czy uzyskiwane przychody z tytułu świadczonych usług opisanych we wniosku, mogą być rozliczane w formie zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne wg stawki 8,5% przychodów do kwoty 100 000 zł oraz 12,5% przychodów od nadwyżki ponad kwotę 100 000 zł?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, uzyskiwane przychody z tytułu świadczonych usług opisanych we wniosku mogą być rozliczane w formie zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne wg stawki 8,5% przychodów do kwoty 100 000 zł oraz 12,5% przychodów od nadwyżki ponad kwotę 100 000 zł.

Najem, który zamierza Pani prowadzić będzie najmem prywatnym, który jest określony w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest to najmem prowadzony w ramach działalności gospodarczej, gdyż nie posiada jej wszystkich cech.

Działalność gospodarcza, zgodnie z definicją określoną w art. 5 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, oznacza działalność zarobkową:

a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

 - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są przychody określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6, tj.: - pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3), oraz - najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).

Jak widać z ww. przepisów, działalnością gospodarczą jest działalność, która nie jest zaliczona do innych źródeł przychodów. Aby daną działalność uznać za działalność gospodarczą musi ona być prowadzona we własnym imieniu i łącznie spełniać warunki: celu zarobkowego, ciągłości, zorganizowanego charakteru. O zorganizowaniu mogą świadczyć (chociaż nie są decydujące) takie niektóre czynności, jak na przykład: wyodrębnienie pewnych składników materialnych lub niematerialnych służących danej działalności, dopełnienie obowiązków formalnych w zakresie zarejestrowania przedsiębiorcy, współpraca z podmiotami profesjonalnymi, świadczenie dodatkowych usług.

W uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego podjętej w składzie siedmiu sędziów z 24 maja 2021 r. sygn.. akt II FPS 1/21 wskazano: „To zatem podatnik decyduje o tym, czy „powiązać” określone składniki swojego mienia z wykonywaniem działalności gospodarczej, czy też zachować je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą i oddać np. w najem. (...)” Przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze są zaliczane bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, chyba że stanowią składnik majątkowy mienia osoby fizycznej, który został przez nią wprowadzony do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej.

Zasadą jest zatem kwalifikowanie przychodów do źródła - najem, a wyjątkiem sytuacja, w której podatnik, z uwagi na zakwalifikowanie składników majątku do kategorii „związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą” - do przychodów z działalności gospodarczej.”

W celu wynajmowania przedmiotowego budynku nie będzie Pani zatrudniać żadnego pracownika, zysk w wynajmu (po uwzględnieniu kosztów utrzymania nieruchomości), będzie niewielki, przychód z najmu nie będzie stanowił głównego źródła utrzymania. W związku z tym nie może on być traktowany jak działalność gospodarcza.

Stosownie do treści art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zasady opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne uregulowane zostały w przepisach ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2024 r. poz. 776 ze zm.).

Podsumowując, skoro zatem to podatnik decyduje, które składniki majątku powiązać z działalnością gospodarczą, dopuszczalnym jest, by niektóre wynajmowane przez Panią nieruchomości były opodatkowane ze źródła przychodów działalności gospodarczej, a niektóre ze źródła przychodów najem. Planowany najem może być zatem opodatkowany podatkiem ryczałtowym od przychodów ewidencjonowanych jako najem prywatny, gdyż przychody z tego najmu nie będą zaliczane do przychodów z działalności gospodarczej, a przedmiot najmu nie stanowi majątku będącego środkiem trwałym w Pani przedsiębiorstwie. Bez znaczenia pozostaje też fakt, że w budynku, który ma być przedmiotem najmu zarejestrowana jest działalność gospodarcza.

Wykorzystywanie nieruchomości będącej składnikiem majątku prywatnego, który nie stanowi środka trwałego, w celu rejestracji działalności gospodarczej, nie może przesądzać o tym, że wynajmowanie go będzie stanowić przychód z tej działalności. Gdyby bowiem chciała Pani by tak było, umieściła by ją w ewidencji środków trwałych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast zgodnie z art. 9a ust. 6 ww. ustawy:

Dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Zgodnie z postanowieniami art. 10 ust. 1 pkt 6 przywołanej ustawy:

Źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W myśl art. 659 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej, oznacza to działalność zarobkową:

a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Z kolei, zgodnie z treścią art. 5b ust. 1 przywoływanej ustawy:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1) odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;

2) są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;

3) wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Z tych przepisów wynika, że aby dane przychody zostały zaliczone do źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, muszą być łącznie spełnione trzy podstawowe warunki:

·zaistniały przesłanki pozytywne, o których mowa w art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy, pozwalające na stwierdzenie, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą,

·nie wystąpiły przesłanki negatywne, o których mowa w art. 5b ust. 1 ww. ustawy, oraz

·wykluczono, że uzyskane przychody są zaliczane do jednego z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczącym źródła przychodów, jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Tak więc podatnicy mogą osiągać przychody z najmu niestanowiącego przedmiotu pozarolniczej działalności gospodarczej, jak i z najmu w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. W obydwu przypadkach przychód jest osiągnięty na podstawie tego samego rodzaju stosunku cywilnoprawnego łączącego strony, jakim jest umowa najmu.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodów (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy). W przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą albo najem jest przedmiotem tej działalności, wynajmowanie nieruchomości zaliczane jest do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 1 pkt 1 i 2 ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 776 ze zm.):

Ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne:

– prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą (pkt 1);

– osiągające przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawa o podatku dochodowym” (pkt 2).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w dniu (...) 2021 r. nabyła Pani 50% udziałów w nieruchomości, w której ma zarejestrowaną działalność gospodarczą (ul. A1 w Z). Nieruchomość ta nie jest i nigdy nie była wykorzystywana w Pani działalności gospodarczej. Nigdy też nie stanowiła środka trwałego. Wraz z drugim udziałowcem ww. nieruchomości zamierza Pani wynająć ją w całości, ewentualnie wynajmować poszczególne pomieszczenia na prowadzenie działalności gospodarczej przez podmioty niepowiązane. Budynek został nabyty w celu inwestycyjnym, wspierającym działalność gospodarczą i od momentu nabycia był siedzibą Pani firmy. Część kosztów związanych z remontem z przedmiotowej nieruchomości była/jest zaliczana przez Panią do kosztów uzyskania przychodu w prowadzonej działalności gospodarczej. Przedmiotem przeważającej działalności gospodarczej jest PKD 70.21.Z Stosunki międzyludzkie (public relations) i komunikacja. W ramach działalności wynajmuje Pani także lokale mieszkalne na cele użytkowe.

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności zauważyć trzeba, że ani przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ani ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne nie zawierają zakazu jednoczesnego osiągania przez podatników przychodów z najmu prywatnego i pozarolniczej działalności gospodarczej. Prawo do opodatkowania przychodów uzyskanych z tzw. prywatnego najmu w formie ryczałtu nie jest uzależnione od nieuzyskiwania przez podatnika przychodów z najmu prowadzonego w ramach działalności gospodarczej. Jeżeli umowa najmu nie jest zawierana w ramach prowadzonej przez podatnika działalności, to generuje przychody poza tą działalnością w ramach najmu prywatnego.

Kluczową kwestią jest zatem ustalenie, czy dana umowa najmu generująca przychody dotyczy składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, czy generuje przychody poza tą działalnością. Dopiero po rozstrzygnięciu tej kwestii i zakwalifikowaniu przychodów do poszczególnych źródeł należy rozpatrywać możliwe zasady ich opodatkowania.

Jak wyżej wskazano, zasadą jest kwalifikowanie przychodów do źródła - najem, a wyjątkiem sytuacja, w której podatnik, z uwagi na zakwalifikowanie składników majątku do kategorii „związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą” - do przychodów z działalności gospodarczej.

Uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 maja 2021 r. sygn. akt II FPS 1/21 stwierdzono, że:

Dla zaliczenia przychodów do źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza ustawodawca wymaga, aby składniki majątku, będące przedmiotem najmu lub dzierżawy były związane z działalnością gospodarczą. "Związany" oznacza "mający coś wspólnego z kimś lub czymś, dotyczący tego kogoś lub czegoś" (por. Wielki Słownik Języka Polskiego, publ. https://wsjp.pl). Prowadzenie działalności gospodarczej wiąże się z posiadaniem przedsiębiorstwa, czyli zorganizowanego zespołu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonego do prowadzenia działalności gospodarczej. Przedsiębiorstwo obejmuje m.in. indywidualizujące je oznaczenie, własność ruchomości i nieruchomości, prawa najmu i dzierżawy, koncesje, licencje i zezwolenia, a także księgi i dokumenty związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa (art. 55¹ k.c., mający zastosowanie także do podatku dochodowego od osób fizycznych z mocy art. 5a pkt 3 u.p.d.o.f.). Prowadzenie przedsiębiorstwa wymaga zatem zindentyfikowania i wydzielenia z majątku podatnika będącego osobą fizyczną składników majątkowych, które będą służyć prowadzeniu działalności gospodarczej.

W przedstawionych okolicznościach trudno zgodzić się z Pani argumentacją, że przedmiotowa nieruchomość nie jest związana z działalnością gospodarczą, skoro – jak sama Pani wskazała, wykorzystała ją w celu rejestracji działalności gospodarczej, a budynek został nabyty w celu inwestycyjnym, wspierającym działalność gospodarczą. Ponadto część kosztów związanych z remontem była/jest zaliczana przez Panią do kosztów uzyskania przychodu w prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosowanie zaś do cyt. wyżej art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są m.in. przychody z najmu składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. Dyspozycja tego przepisu nie zawęża się jedynie do środków trwałych, ale dotyczy wszystkich składników związanych z działalnością gospodarczą. Zatem okoliczność, że nieruchomość ta „nigdy nie stanowiła środka trwałego” w przedstawionym opisie sprawy nie świadczy automatycznie o braku „związania z działalnością gospodarczą”.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że przychody osiągane przez Panią z najmu nieruchomości, nie mogą być opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym w ramach tzw. najmu prywatnego na podstawie art 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ najem dotyczy składnika majątku związanego z prowadzoną przez Panią działalnością gospodarczą. W związku z tym przychód z najmu przedmiotowej nieruchomości stanowi przychód z działalności gospodarczej i powinien zostać opodatkowany zgodnie z wybraną przez Panią formą opodatkowania.

Zatem Pani stanowisko jest nieprawidłowe.

Odnosząc się do powoływanej uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 maja 2021 r. sygn. akt II FPS 1/21 wskazać należy, że tut. organ podziela stanowisko, że należy kierować się zawartą w niej dyspozycją dotyczącą wyboru podatnika co do powiązania określonych składników swojego mienia z wykonywaniem działalności gospodarczej, nie oznacza to jednak, że należy całkowicie zaniechać badania przesłanek związania tych składników z działalnością gospodarczą.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.