Interpretacja indywidualna

 – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 lutego 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 29 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zastosowania odliczeń z tytułu ulgi rehabilitacyjnej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jest Pan osobą legitymującą się umiarkowanym stopniem niepełnosprawności o symbolu (...).

Od wielu lat boryka się Pan z (...) w nodze (...). W miarę upływu czasu doszedł problem z (...). (...) 2024 r. wszczepiono Panu (...) a w przyszłości czeka Pana operacja na (...).

W związku z powyższymi dolegliwościami miał Pan spore problemy z wsiadaniem i wysiadaniem z samochodu (duży ból w (...)), a w trakcie jazdy odczuwał Pan (...).

By poprawić swój komfort wsiadania i wysiadania z samochodu powziął Pan decyzję o zakupie modelu o wyższym zawieszeniu, ponieważ przystosowanie starego pojazdu w tym zakresie – technicznie jest niemożliwe. W przypadku wspomnianej (...), dostosowując pojazd do swoich potrzeb wynikających z niepełnosprawności i mając na uwadze nie tylko ułatwienia w prowadzeniu pojazdu, ale i bezpieczeństwo jazdy, zdecydował się Pan na automatyczną skrzynię biegów, a ponadto funkcję awaryjnego hamowania w mieście (...), systemy bezpieczeństwa: (...), aktywny system ochrony pasażerów (...), system wykrywania pieszych, hamulec postojowy elektromechaniczny z funkcją (...), system monitorujący uwagę i zmęczenie, system automatycznego wzywania pomocy (...) oraz automatyczny tempomat (...) z automatyczną regulacją odległości.

Przy okazji informuje Pan, że poniesione wydatki zostały sfinansowane w kredycie „50/50”, tzn. 50% wartości samochodu pochodziło z środków własnych, a pozostałe 50% pochodziło z kredytu rozpisanego na 46 rat (do 21 października 2028 r.)

Poniesione wydatki nie zostały/zostaną sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, PFRON-u, NFZ-u, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, a także nie zostały/zostaną zwrócone w jakiejkolwiek formie.

Pytanie

Czy może Pan wykazać poniesiony wydatek na zakup sprzętu (samochodu) z przystosowaniem do potrzeb wynikających z niepełnosprawności w zeznaniu podatkowym (PIT-37) za rok 2024, gdyż na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 odliczeniu od podstawy obliczenia podatku podlegają kwoty wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną, za które, zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 2 i 3, uważa się wydatki poniesione na: przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności oraz zakup, naprawę lub najem indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, oraz wyposażenia umożliwiającego ich używanie zgodnie z przewidzianym zastosowaniem?

Pana stanowisko w sprawie

Uważa Pan, że w świetle istniejących przepisów, powinien mieć możliwość odliczenia wyżej wymienionego wydatku na zakup i przystosowanie pojazdu do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, a które służą ułatwieniu prowadzenia codziennych funkcji życiowych oraz podniesieniu bezpieczeństwa Pana i innych użytkowników ruchu drogowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm):

Podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g i art. 30j-30p, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych

z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g oraz ust. 13a tego artykułu.

Na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 2 powołanej ustawy:

Za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Art. 26 ust. 7a pkt 3 cytowanej ustawy stanowi, że:

Za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na naprawę lub najem indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, oraz wyposażenia umożliwiającego ich używanie zgodnie z przewidzianym zastosowaniem, niewymienionych w wykazie, o którym mowa w pkt 2a, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

W myśl art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Stosownie do art. 26 ust. 7 pkt 4 cytowanej ustawy:

Wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Jak wynika natomiast z art. 26 ust. 7d przywołanej ustawy:

Warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1)orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub

2)decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo

3)orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Według art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1)I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

a)całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo

aa)niezdolność do samodzielnej egzystencji, albo

b)znaczny stopień niepełnosprawności;

2)II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

a)całkowitą niezdolność do pracy albo

b)umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Na mocy zaś art. 26 ust. 13a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Należy również zaznaczyć, że katalog wydatków określony w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie sądów administracyjnych, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy stanowiące ulgi winny być interpretowane ściśle, niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Niewątpliwie, samochód w przypadku osoby niepełnosprawnej, znacznie ułatwia wykonywanie różnych czynności, np. dojazd do pracy, na spotkania ze znajomymi, czy na zabiegi rehabilitacyjne. Jednakże ustawodawca w art. 26 ust. 7a ww. ustawy wyraźnie określił, które wydatki uznaje za „wydatki” poniesione przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną na cele rehabilitacyjne oraz związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, uprawniające osobę niepełnosprawną do dokonania odliczeń od dochodu.

W art. 26 ust. 7a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienione zostały wydatki na przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Skoro więc prawodawca tworzy przepis, z którego brzmienia wynika jednoznacznie, kiedy wydatki na cele rehabilitacyjne w przypadku pojazdu mechanicznego mogą być odliczone od dochodu, to znaczy, że w tym właśnie przepisie ta problematyka uregulowana jest wyczerpująco.

Z brzmienia art. 26 ust. 7a pkt 2 ww. ustawy wynika, że odliczone od dochodu mogą być wyłącznie wydatki poniesione na przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Określenie „przystosowanie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności” rozumieć należy jako upoważnienie do odliczania tylko tych wydatków, których skutkiem jest „przerobienie” pojazdu mechanicznego w sposób umożliwiający korzystanie z niego przez osobę niepełnosprawną. Przeróbki te mogą dotyczyć zarówno elementów związanych z kierowaniem pojazdem, czyli dostosowaniem pojazdu do potrzeb niepełnosprawnego kierowcy, jak i elementów umożliwiających przemieszczanie się pojazdem, czyli dostosowaniem pojazdu do potrzeb niepełnosprawnego pasażera. Pamiętać jednak należy, iż przepis ten wyraźnie zawęża zakres przeróbek, uzależniając je każdorazowo od potrzeb osoby niepełnosprawnej wynikających z charakteru niepełnosprawności. Co również ważne, nie jest możliwe odliczenie wydatków na zakup lub remont samochodu. Ustawodawca w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidział dla osób niepełnosprawnych preferencji podatkowych związanych z zakupem samochodów osobowych. Nabycie samochodu, nawet przystosowanego do korzystania przez osobę niepełnosprawną nie mieści się w zakresie tej ulgi.

Zatem, w przypadku zakupu modelu samochodu o m.in. wyższym zawieszeniu, z automatyczną skrzynią biegów, hamulcem postojowym elektromechanicznym, automatycznym tempomatem i systemami bezpieczeństwa, nie może Pan odliczyć od dochodu wartości zakupionego samochodu, gdyż takiego zakupu nie można uznać za wydatek na przystosowanie pojazdu mechanicznego do potrzeb niepełnosprawności.

Podstawą odliczenia ww. wydatków nie może być również art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Samochód nie jest sprzętem, urządzeniem czy narzędziem technicznym niezbędnym w rehabilitacji, lecz pojazdem mechanicznym. Racjonalny ustawodawca wymieniając w przepisie art. 26 ust. 7a omawianej ustawy, wydatki na cele rehabilitacyjne używa niezdefiniowanych pojęć: pojazd mechaniczny, samochód osobowy, indywidualny sprzęt, urządzenie i narzędzie techniczne, które nie są tożsame, a więc nie można przypisywać im tych samych znaczeń. Nie można więc stwierdzić, że samochód nosi znamiona sprzętu lub urządzenia, które jest wykorzystywane stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Jest on powszechnym środkiem transportu, z którego może korzystać każdy, niezależnie od posiadanej niepełnosprawności. Ustawodawca w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidział dla osób niepełnosprawnych preferencji podatkowych związanych z zakupem samochodów.

Mając zatem na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane powyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że wydatek na zakup modelu samochodu o m.in. wyższym zawieszeniu, z automatyczną skrzynią biegów, hamulcem postojowym elektromechanicznym, automatycznym tempomatem i systemami bezpieczeństwa nie jest wydatkiem na cele rehabilitacyjne oraz ułatwiającym wykonywanie czynności życiowych podlegającym odliczeniu od podstawy opodatkowania na podstawie przepisu art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Aby wydatek na zakup samochodu uznać za poniesiony na cele rehabilitacyjne lub ułatwiające wykonywanie czynności życiowych – musiałoby to wprost wynikać z zapisów ustawowych. Tymczasem, jak wykazano wyżej, w obowiązujących przepisach prawa brak jest podstaw do odliczenia od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym wydatków poniesionych przez osobę niepełnosprawną na nabycie samochodu, nawet przystosowanego do korzystania przez osobę niepełnosprawną. Zatem poniesionego wydatku na zakup sprzętu (samochodu) z przystosowaniem do potrzeb wynikających z niepełnosprawności nie będzie Pan mógł wykazać w zeznaniu podatkowym (PIT-37) za rok 2024.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.