Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 lutego 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie ustalenia źródła przychodu z tytułu zawieranych umów, których przedmiotem jest udostępnianie lokalu. Uzupełniła go Pani pismem z 20 marca 2025 r. (wpływ 20 marca 2025 r.).

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawczyni zakupiła lokal niemieszkalny (użytkowy) przeznaczony pod usługę zakwaterowania turystycznego, składający się z pokoju dziennego z aneksem kuchennym, łazienki i przedpokoju, o łącznej powierzchni użytkowej 26,72 m² w …. przy ul. …. Wnioskodawczyni od …. 2023 r. jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Podstawowym źródłem utrzymania Wnioskodawczyni jest emerytura (mąż pozostający z Wnioskodawczynią we wspólnym gospodarstwie domowym również jest na emeryturze). Dochód osiągany z ww. lokalu ma być dodatkiem i wsparciem dochodów z emerytur.

W ramach umowy (zawieranej każdorazowo drogą elektroniczną, ewentualnie telefonicznie przez Wnioskodawczynię), na podstawie której lokal jest udostępniany gościom, gość ma uprawnienia do korzystania z lokalu na cele zakwaterowania w wybranych dniach. Wraz z lokalem gość ma prawo korzystać z jego wyposażenia (meble i podstawowy sprzęt AGD, telewizor, czajnik, ekspres do kawy, żelazko, deska do prasowania, suszarka do włosów, artykuły pierwszej potrzeby, tj. papier toaletowy, ręczniki papierowe, mydło do rąk oraz kawa, herbata, sól, pieprz i apteczka pierwszej pomocy). Do lokalu doprowadzona jest energia elektryczna na podstawie umowy zawartej przez Wnioskodawczynię z jej dostawcą oraz bieżąca woda (ciepła i zimna, w tym ogrzewanie), dostarczana przez wspólnotę lokalową. Dostęp do lokalu gość otrzymuje za pomocą pojedynczego zestawu kluczy, odbieranego bezpośrednio od Wnioskodawczyni. Gość jest zobowiązany do płatności za korzystanie z lokalu według określonej stawki dziennej, bez jakichkolwiek dodatkowych płatności (w tym nie płaci dodatkowo za zużycie mediów).

Dla osób korzystających z lokalu dostępna jest część wspólna budynku, w tym pomieszczenia pełniące funkcję rekreacyjną - tzw. ,,bawialnia” (świetlica dla dzieci), w której korzystać można ze stołu bilardowego, piłkarzyków, TV, gier planszowych, klocków, itp.

Goście dokonują rezerwacji lokali głównie za pośrednictwem:

·grup w portalach społecznościowych o tematyce wynajmu okolicznościowego;

·tzw. poczty pantoflowej (np. znajomi, znajomi znajomych);

·portalu rezerwacyjnego X, działającego jako pośrednik między gośćmi poszukującymi zakwaterowania a właścicielami lokali. Portal ten pozwala na łatwe wyszukiwanie, porównywanie i rezerwowanie obiektów na całym świecie. W portalu tym udostępnione są też podstawowe warunki umowne dotyczące korzystania z lokalu, jak np. godziny zameldowania i wymeldowania, wyposażenie lokalu, dopuszczalny sposób korzystania (w tym np. kwestie możliwości przyjazdu ze zwierzęciem, z dziećmi, palenia tytoniu, urządzania imprez, godziny ciszy nocnej, dopuszczalnej liczby gości), sposób płatności, możliwość odwołania rezerwacji, itp. W zamian za pośrednictwo w dokonywaniu rezerwacji właściciel portalu (X z siedzibą w …) pobiera prowizję z wpłat dokonywanych przez gości. Umowa z X nie ustala szczegółów treści stosunku prawnego pomiędzy właścicielem lokalu a gościem, dotyczącego udostępnienia gościowi lokalu.

Obsługę gości Wnioskodawczyni prowadzi osobiście (nie zatrudnia, ani nie zamierza zatrudniać pracowników), używając własnego sprzętu. W dniu przyjazdu goście otrzymują klucze od lokalu, w dniu wyjazdu Wnioskodawczyni odbiera klucze i samodzielnie sprząta lokal (w tym zmienia pościel i ręczniki).

Gość w ramach umowy o udostępnienie lokalu, zawieranej z Wnioskodawczynią, nie otrzymuje od Niej żadnych dodatkowych świadczeń, w tym w szczególności:

·sprzątania lokalu w trakcie pobytu;

·wymiany lub prania bielizny pościelowej lub ręczników, prania własnego wyposażenia gościa;

·dostarczania dodatkowych środków czystości;

·dostarczania posiłków lub napoi;

·usług recepcji, takich jak wydawanie i odbiór kluczy w trakcie pobytu, odbiór i przechowywanie przesyłek, informacja turystyczna, pomoc w rezerwacji usług zewnętrznych (np. taksówkarskich, turystycznych, gastronomicznych, kulturalnych, rozrywkowych), przechowywanie bagażu, zapewnianie bezpieczeństwa gości (np. pierwsza pomoc w sytuacjach awaryjnych, ostrzeganie o zagrożeniach).

Świadczenia tego rodzaju nie są też oferowane przez Wnioskodawczynię dodatkowo, tzn. poza samą umową o udostępnienie lokalu.

Pytanie

Czy przychody z umów zawieranych przez Wnioskodawczynię, których przedmiotem jest udostępnianie gościom opisanego lokalu, stanowią przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z 27 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie (doprecyzowane w piśmie z 20 marca 2025 r.)

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast zgodnie z art. 9a ust. 6 ww. ustawy dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Zgodnie z postanowieniami art. 10 ust. 1 pkt 6 przywołanej ustawy źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W myśl art. 659 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym: ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej, oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

−prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Z kolei, zgodnie z treścią art. 5b ust. 1 przywoływanej ustawy za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Z tych przepisów wynika, że aby dane przychody zostały zaliczone do źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, muszą być łącznie spełnione trzy podstawowe warunki:

• zaistniały przesłanki pozytywne, o których mowa w art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy, pozwalające na stwierdzenie, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą,
• nie wystąpiły przesłanki negatywne, o których mowa w art. 5b ust. 1 ww. ustawy, oraz
• wykluczono, że uzyskane przychody są zaliczane do jednego z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczącym źródła przychodów, jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Tak więc podatnicy mogą osiągać przychody z najmu niestanowiącego przedmiotu pozarolniczej działalności gospodarczej, jak i z najmu w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. W obydwu przypadkach przychód jest osiągnięty na podstawie tego samego rodzaju stosunku cywilnoprawnego łączącego strony, jakim jest umowa najmu.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodów (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy). W przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą albo najem jest przedmiotem tej działalności, wynajmowanie nieruchomości zaliczane jest do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Uchwałą NSA z 24 maja 2021 r. sygn. akt II FPS 1/21 stwierdzono, że: „to zatem podatnik decyduje o tym, czy „powiązać” określone składniki swojego mienia z wykonywaniem działalności gospodarczej, czy też zachować je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą i oddać np. w najem (...). Przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze są zaliczane bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, chyba że stanowią składnik majątkowy mienia osoby fizycznej, który został przez nią wprowadzony do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej. Zasadą jest kwalifikowanie przychodów do źródła − najem, a wyjątkiem sytuacja, w której podatnik, z uwagi na zakwalifikowanie składników majątku do kategorii „związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą” - do przychodów z działalności gospodarczej.”

W myśl art. 1 pkt 1 i 2 ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 776 ze zm.), ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne:

• prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą (pkt 1);
• osiągające przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawa o podatku dochodowym” (pkt 2).

Stosownie do art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, osoby fizyczne osiągające przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym, opłacają ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Jednocześnie w myśl art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tych tytułów stosuje się przepisy art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów do kwoty 100 000 zł oraz 12,5% przychodów od nadwyżki ponad kwotę 100 000 zł z tytułu przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a.

Zgodnie z przytoczonymi uregulowaniami prawnymi podstawą osiągania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami. Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, tym samym generuje przychód. Jednak, aby powstał przychód po stronie wynajmującego, muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej powołanym art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Wpłacane przez najemcę kwoty powinny zatem zostać otrzymane przez wynajmującego lub postawione do jego dyspozycji.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa, w pierwszej kolejności należy ustalić charakter prawny umów, na podstawie których Wnioskodawczyni udostępniała (i nadal udostępnia) do korzystania swój lokal. Umowy te co do zasady nie były i nie są nazywane - w części przypadków są zawierane w formie ustnej, poza tym zawierane były i są przez portal X, który posługuje się tylko pojęciem „rezerwacji” lokalu. Niemniej z całokształtu okoliczności stosunku prawnego zawiązywanego w ten sposób wynika, że polega on na oddaniu gościowi lokalu do używania przez określoną liczbę dni, w sposób określony w opisie obiektu, w zamian za kwotę pieniężną obliczaną jako iloczyn stawki dziennej oraz liczby dni. Taki charakter umowy oznacza, że odpowiada ona umowie najmu, o której mowa w cytowanym wyżej art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym „przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.” Istotne jest, że Wnioskodawczyni nie świadczy, poza świadczeniami wynikającymi z art. 659 Kodeksu cywilnego, żadnych dodatkowych świadczeń.

W szczególności świadczenia, do których zobowiązana jest Wnioskodawczyni, nie stanowią usług hotelarskich w rozumieniu ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o usługach hotelarskich oraz usługach pilotów wycieczek i przewodników turystycznych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1944 ze zm.).

Zgodnie bowiem z art. 3 ust. 1 pkt 8 tejże ustawy, przez usługi hotelarskie należy rozumieć „krótkotrwałe, ogólnie dostępne wynajmowanie domów, mieszkań, pokoi, miejsc noclegowych, a także miejsc na ustawienie namiotów lub przyczep samochodowych oraz świadczenie, w obrębie obiektu, usług z tym związanych.”

Usługi te polegają zatem na wynajmowaniu danego obiektu, ale wyłącznie wraz z dodatkowymi usługami związanymi (spójnik „oraz” świadczy o tym, że samo wynajmowanie obiektu, bez dodatkowych usług towarzyszących, nie stanowi usługi hotelarskiej). Jak wskazuje H. Zawistowska, „w przypadku usługi hotelarskiej mamy do czynienia nie z pojedynczą usługą, ale pakietem usług związanych z wynajęciem podróżnemu domu, mieszkania, pokoju, miejsca noclegowego lub miejsca na ustawienie namiotu; w skład takiej usługi obok zakwaterowania wchodzą również i inne usługi (wyżywienie, przechowania, informacyjne itp.)” (H. Zawistowska, „Podejmowanie i prowadzenie działalności gospodarczej w turystyce. Część I. Aspekty prawne”, Warszawa 2010, s. 60-61).

W związku z tym należy podkreślić, że usługi Wnioskodawczyni nie polegają na wykonywaniu najmu oraz usług mu towarzyszących, a jedynie samej usługi najmu, w ramach której oddaje do używania lokal niemieszkalny oraz jego wyposażenie, bez żadnych dodatkowych świadczeń, które są typowym składnikiem pakietu usług hotelarskich, w szczególności:

• sprzątania lokalu w trakcie pobytu;
• wymiany lub prania bielizny pościelowej lub ręczników, prania własnego wyposażenia gościa;
• dostarczania dodatkowych środków czystości;
• dostarczania posiłków lub napoi;
• usług recepcji, takich jak wydawanie i odbiór kluczy, odbiór i przechowywanie przesyłek, informacja turystyczna, pomoc w rezerwacji usług zewnętrznych (np. taksówkarskich, turystycznych, gastronomicznych, kulturalnych, rozrywkowych), przechowywanie bagażu, zapewnianie bezpieczeństwa gości (np. pierwsza pomoc w sytuacjach awaryjnych, ostrzeganie o zagrożeniach).

Biorąc pod uwagę powyższe, a także wyciągając wnioski z opisanej wyżej uchwały NSA z 24 maja 2021 r., należy uznać, że przychody uzyskiwane przez Wnioskodawczynię z tytułu oddawania lokalu do korzystania w warunkach wyżej opisanych, stanowiły i stanowią przychód z tzw. najmu prywatnego, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i który podlega opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, zgodnie z art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

W świetle bowiem ww. uchwały, przychody z najmu „są zaliczane bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, chyba, że stanowią składnik majątkowy mienia osoby fizycznej, który został przez nią wprowadzony do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej”. Nie jest zatem istotny stopień zorganizowania, liczba lokali, czy wielkość przychodów z najmu, lecz decyzja podatnika, co do związania przedmiotów najmu z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą lub jej brak. Wnioskodawczyni nie podjęła zaś nigdy takiej decyzji, w związku z czym przychody z umów zawieranych przez Nią, których przedmiotem jest udostępnianie gościom opisanego lokalu w …, stanowią przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Analogiczne stanowisko zaprezentował wielokrotnie Dyrektor KIS w interpretacjach indywidualnych wydawanych w ostatnim czasie, m.in. z:

1. 19 grudnia 2024 r. Nr 0115-KDST2-1.4011.567.2024.1.JP;

2. 24 października 2024 r. Nr 0113-KDIPT2-1.4011.637.2024.2.HJ;

3. 25 września 2024 r. Nr 0115-KDST2-1.4011.406.2024.2.KB;

4. 20 września 2024 r. Nr 0113-KDIPT2-1.4011.527.2024.2.KD;

5. 19 września 2024 r. Nr 0115-KDST2-1.4011.394.2024.2.MR;

6. 5 sierpnia 2024 r. Nr 0113-KDIPT2-1.4011.478.2024.1.KD;

7. 19 czerwca 2024 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.336.2024.3.MG;

8. 19 czerwca 2024 r. Nr 0112-KDIL2-2.4011.323.2024.1.AA;

9. 12 czerwca 2024 r. Nr 0112-KDIL2-2.4011.251.2024.1.AG;

10. 20 maja 2024 r. Nr 0115-KDIT1.4011.293.2024.1.DB;

11. 20 maja 2024 r. Nr 0115-KDIT1.4011.292.2024.1.DB;

12. 13 maja 2024 r. Nr 0115-KDIT1.4011.146.2024.2.DB;

13. 26 kwietnia 2024 r. Nr 0113-KDIPT2-1.4011.171.2024.2.HJ;

14. 18 kwietnia 2024 r. Nr 0115-KDIT3.4011.180.2024.2.PS;

15. 12 kwietnia 2024 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.171.2024.1.MG;

16. 25 marca 2024 r. Nr 0112-KDIL2-2.4011.72.2024.2.KP;

17. 20 marca 2024 r. Nr 0113-KDIPT2-1.4011.49.2024.2.KD;

18. 2 marca 2024 r. Nr 0115-KDIT1.4011.10.2024.2.MST;

19. 11 marca 2024 r. Nr 0115-KDST2-1.4011.46.2024.2.AW;

20. 29 stycznia 2024 r. Nr 0115-KDIT1.4011.820.2023.1.DB;

21. 8 listopada 2023 r. Nr 0112-KDIL2-2.4011.629.2023.2.KP;

22. 5 września 2023 r. Nr 0115-KDIT1.4011.510.2023.1.PSZ;

23. 4 sierpnia 2023 r. Nr 0115-KDIT3.4011.443.2023.1.DP;

24. 30 maja 2023 r. Nr 0115-KDIT1.4011.307.2023.1.MK;

25. 22 sierpnia 2022 r. Nr 0113-KDIPT2-1.4011.548.2022.1.RK.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna stanowi rozstrzygnięcie tylko i wyłącznie w zakresie objętym pytaniem dotyczącym ustalenia źródła przychodu z tytułu zawieranych umów, których przedmiotem jest udostępnianie lokalu. A zatem, nie odnosi się do innych kwestii zawartych w opisie sprawy oraz własnym stanowisku, które nie były przedmiotem zapytania.

Ponadto należy podkreślić, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z treści art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. W związku z tym, interpretacje te wywierają skutki prawne jedynie w stosunku do tego podmiotu, do którego są skierowane. Zatem, niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy wyłącznie Pani jako osoby występującej z wnioskiem, natomiast nie wywołuje skutków prawnych dla innych osób (Pani męża).

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przeprowadzam postępowania dowodowego, lecz opieram się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

W odniesieniu do powołanych przez Panią interpretacji indywidualnych zaznaczam, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie mają zastosowania w sprawie będącej przedmiotem Pani wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, który stanowi: