Interpretacja indywidualna

  – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 stycznia 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 19 lutego 2025 r. (wpływ 20 lutego 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Posiada Pan orzeczoną pierwszą grupę inwalidztwa. Z uwagi na aktualny wiek i stan zdrowia nie jest Pan w stanie samodzielnie funkcjonować. Ma Pan ukończone (...) lat. Od dwóch lat przebywa Pan w Pensjonacie X przy ul. A 1, (...).

Otrzymywane środki z tytułu emerytury w całości przeznacza Pan na opłatę za pobyt. Ww. środki nie wystarczają na pokrycie całości kosztów związanych z opieką pielęgnacyjno-opiekuńczą oraz rehabilitacją, dlatego najbliższa rodzina pokrywa dodatkowe koszty.

Firma Y NIP: (...), REGON: (...) – właściciel Pensjonatu X posiadają w PKD m.in. wpisy:

-87.30 Z - Pomoc społeczna z zakwaterowaniem dla osób w podeszłym wieku i osób niepełnosprawnych,

-87.10.Z - Pomoc społeczna z zakwaterowaniem zapewniająca opiekę pielęgniarską,

-86.90.A - Działalność fizjoterapeutyczna.

W trakcie pobytu korzysta Pan z całodobowej opieki pielęgniarskiej jak i usług rehabilitacyjnych dlatego uważa, że przysługuje Panu nielimitowana ulga z tytułu opieki w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym.

Podsumowując, prosi Pan o potwierdzenie, że posiada uprawnienie do skorzystania z nielimitowanej ulgi z tytułu ponoszonych przez Pana kosztów związanych z opieką pielęgnacyjno-opiekuńczą i rehabilitacyjną.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego

Chciałby Pan skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej za 2024 r.

W 2024 r. uzyskał Pan dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce, pozwalające na skorzystanie z ww. ulgi – z tytułu emerytury opodatkowane w skali 12%.

Orzeczenie o niepełnosprawności zostało wydane decyzją z (...) 1998 r. przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B Wydział Orzecznictwa Lekarskiego ul. C 1, (...). Lekarz orzecznik ZUS (...) 1998 r. uznał Pana za całkowicie niezdolnego do pracy i niezdolnego do samodzielnej egzystencji – trwale. W orzeczeniu tym wskazano, że Pana niepełnosprawność datuje się od listopada 1997 r.

Pensjonat X w A, w którym Pan przebywa, stanowi placówkę zapewniającą całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku polegającą na świadczeniu przez całą dobę usług opiekuńczych i bytowych prowadzoną na podstawie ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej.

Posiada Pan dokumenty – faktury oraz potwierdzenia przelewów bankowych na konto Pensjonatu X – potwierdzające poniesienie wydatków, o których mowa we wniosku. W dokumentach tych wskazano, że dokonał Pan płatności za pobyt i usługi opiekuńczo-rehabilitacyjne. Ww. dokumenty zawierają Pana dane jako kupującego i dane sprzedającego, przedmiot (usługę) oraz kwotę zapłaty.

Z posiadanych przez Pana dokumentów nie wynika, jaką cenę zapłacił Pan za pobyt w Pensjonacie X, a jaką za zabiegi rehabilitacyjne, opiekę pielęgniarską i usługi opiekuńcze. Wydatki te nie zostały wyodrębnione na dowodzie zapłaty lub innym dokumencie.

W okresie styczeń - grudzień 2024 r. kwoty, które były pokrywane bezpośrednio z Pana środków finansowych (emerytura) były różne – szczegóły znajdują się w załączonych przez Pana wydrukach operacji Bankowych (Bank V w B). Brakujące środki dotyczące odpłatności za pobyt i usługi opiekuńczo-rehabilitacyjne oraz zakupu lekarstw i konsultacji lekarskich pokryła najbliższa rodzina. Z własnych środków (tj. emerytury w 2024 r.) pokrył Pan koszty za pobyt i usługi opiekuńczo-rehabilitacyjne w kwocie 61.000 zł.

Całkowity koszt pobytu i usług opiekuńczo-rehabilitacyjnych wyniósł w 2024 r. 72.000 zł do tego należy doliczyć koszt lekarstw, wizyt lekarskich oraz transportu w kwocie 6.000 zł, pozostałą kwotę do zapłaty w wysokości 17.000 zł pokryła najbliższa rodzina – syn.

Wymieniona wyżej kwota 61.000 zł została sfinansowana wyłącznie z własnych środków pieniężnych, tj. z otrzymywanej emerytury z ZUS.

Wydatki, które Pan poniósł nie zostały/zostaną zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, lub zwrócone Panu w jakiejkolwiek formie. Wydatki – w przypadku pozytywnego rozpatrzenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej zostaną odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych za 2024 r.

Pytanie

Czy posiada Pan uprawnienie do skorzystania z nielimitowanej ulgi z tytułu ponoszonych przez Pana kosztów związanych z opieką pielęgnacyjno-opiekuńczą i rehabilitacyjną?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, posiada Pan uprawnienie do skorzystania z nielimitowanej ulgi z tytułu ponoszonych przez Pana kosztów związanych z opieką pielęgnacyjno-opiekuńczą i rehabilitacyjną.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163):

Podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g i art. 30j-30p, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7, 7b-7g i 13a tego artykułu.

Stosownie do art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

pkt 6) odpłatność za pobyt w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładzie opiekuńczo-leczniczym, zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym;

pkt 6b) odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne lub leczniczo-rehabilitacyjne;

pkt 9) opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa.

Zgodnie z art. 26 ust. 7 pkt 4 tej ustawy:

Wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Wedle art. 26 ust. 7b tejże ustawy:

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

Warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1)orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub

2)decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo

3)orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

W myśl art. 26 ust. 7f ww. ustawy:

Ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1)I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

a)całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo

aa) niezdolność do samodzielnej egzystencji, albo

b)znaczny stopień niepełnosprawności;

2)II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

a)całkowitą niezdolność do pracy albo

b)umiarkowany stopień niepełnosprawności.

W myśl art. 26 ust. 7g omawianej ustawy:

Odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.

Stosownie do art. 26 ust. 13a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Warunkiem odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne – stosownie do treści art. 26 ust. 7d analizowanej ustawy – jest zatem posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek: orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Z opisu zdarzenia w szczególności wynika, że posiada Pan orzeczoną pierwszą grupę inwalidztwa. Orzeczenie o niepełnosprawności zostało wydane decyzją z (...) 1998 r. przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Lekarz orzecznik ZUS (...) 1998 r. uznał Pana za całkowicie niezdolnego do pracy i niezdolnego do samodzielnej egzystencji – trwale. W orzeczeniu tym wskazano, że Pana niepełnosprawność datuje się od listopada 1997 r. Od dwóch lat przebywa Pan w Pensjonacie X. Pensjonat X w A, w którym Pan przebywa, stanowi placówkę zapewniającą całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku polegającą na świadczeniu przez całą dobę usług opiekuńczych i bytowych prowadzoną na podstawie ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej. W trakcie pobytu korzysta Pan z całodobowej opieki pielęgniarskiej jak i usług rehabilitacyjnych. Otrzymywane środki z tytułu emerytury w całości przeznacza Pan na opłatę za pobyt. Ww. środki nie wystarczają na pokrycie całości kosztów związanych z opieką pielęgnacyjno-opiekuńczą oraz rehabilitacją, dlatego najbliższa rodzina pokrywa dodatkowe koszty. Posiada Pan dokumenty – faktury oraz potwierdzenia przelewów bankowych na konto Pensjonatu X – potwierdzające poniesienie wydatków, o których mowa we wniosku. W dokumentach tych wskazano, że dokonał Pan płatności za pobyt i usługi opiekuńczo-rehabilitacyjne. Ww. dokumenty zawierają Pana dane jako kupującego i dane sprzedającego, przedmiot (usługę) oraz kwotę zapłaty. Z posiadanych przez Pana dokumentów nie wynika, jaką cenę zapłacił Pan za pobyt w Pensjonacie X, a jaką za zabiegi rehabilitacyjne, opiekę pielęgniarską i usługi opiekuńcze. Wydatki te nie zostały wyodrębnione na dowodzie zapłaty lub innym dokumencie.

W tym miejscu podkreślić należy, że zgodnie ze stanowiskiem utrwalonym zarówno w orzecznictwie, jak i w doktrynie prawa – wszelkie preferencje podatkowe stanowią wyłom od zasady powszechności opodatkowania oraz mają charakter przywileju, z którego podatnik ma prawo, a nie obowiązek korzystania; muszą one być zatem interpretowane bez dokonywania wykładni rozszerzającej, a także zawężającej danego przepisu prawa podatkowego. Katalog wydatków zawarty w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest natomiast katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. W związku z tym, tylko wydatkowanie środków na cele wskazane w powołanym przepisie uprawnia do skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Zatem wydatki poniesione na inne cele – nawet wówczas gdy zostały poniesione w związku z niepełnosprawnością – nie korzystają z odliczeń w ramach omawianej ulgi.

Odnosząc się do Pana wątpliwości dotyczących możliwości odliczenia wydatków, o których mowa we wniosku w ramach ulgi rehabilitacyjnej wyjaśniam, że w art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienione zostały wydatki na odpłatność za pobyt w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładzie opiekuńczo-leczniczym, zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć zawartych w tym przepisie, w związku z tym należy posiłkować się ustawą z 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz gminach uzdrowiskowych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1420 ze zm.) oraz ustawą z 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 799).

Działanie zakładów lecznictwa uzdrowiskowego reguluje ustawa o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz gminach uzdrowiskowych.

Na mocy art. 6 tej ustawy:

Zakładami lecznictwa uzdrowiskowego są:

1)szpitale uzdrowiskowe;

2)sanatoria uzdrowiskowe;

3)szpitale uzdrowiskowe dla dzieci i sanatoria uzdrowiskowe dla dzieci;

4)przychodnie uzdrowiskowe;

5)zakłady przyrodolecznicze;

6)szpitale i sanatoria w urządzonych podziemnych wyrobiskach górniczych.

Z art. 2 pkt 10 ww. ustawy wynika, że zakład lecznictwa uzdrowiskowego to zakład leczniczy,  w którym podmiot leczniczy wykonuje działalność leczniczą w rodzaju ambulatoryjne lub stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, działający na obszarze uzdrowiska, utworzony w celu udzielania świadczeń zdrowotnych z zakresu lecznictwa uzdrowiskowego albo rehabilitacji uzdrowiskowej, w ramach kierunków leczniczych i przeciwwskazań ustalonych dla danego uzdrowiska, w szczególności wykorzystujących warunki naturalne uzdrowiska przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych.

Natomiast, do kwestii zakładu rehabilitacji leczniczej, zakładu opiekuńczo-leczniczego, zakładu pielęgnacyjno-opiekuńczego odnosi się ustawa o działalności leczniczej:

Stosownie do art. 9 ust. 1 cytowanej ustawy:

Stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne inne niż szpitalne mogą polegać w szczególności na:

1)udzielaniu całodobowych świadczeń zdrowotnych, które obejmują swoim zakresem pielęgnację i rehabilitację pacjentów niewymagających hospitalizacji, oraz zapewnianiu im produktów leczniczych i wyrobów medycznych, pomieszczeń i wyżywienia odpowiednich do stanu zdrowia, a także prowadzeniu edukacji zdrowotnej dla pacjentów i członków ich rodzin oraz przygotowaniu tych osób do samoopieki i samopielęgnacji w warunkach domowych;

2)udzielaniu całodobowych świadczeń zdrowotnych, które obejmują swoim zakresem pielęgnację, opiekę i rehabilitację pacjentów niewymagających hospitalizacji, oraz zapewnianiu im produktów leczniczych potrzebnych do kontynuacji leczenia, pomieszczeń i wyżywienia odpowiednich do stanu zdrowia, a także prowadzeniu edukacji zdrowotnej dla pacjentów i członków ich rodzin oraz przygotowaniu tych osób do samoopieki i samopielęgnacji w warunkach domowych;

3)udzielaniu świadczeń zdrowotnych polegających na działaniach usprawniających, które służą zachowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia;

4)sprawowaniu wszechstronnej opieki zdrowotnej, psychologicznej i społecznej nad pacjentami znajdującymi się w stanie terminalnym oraz opieki nad rodzinami tych pacjentów.

W myśl art. 12 ust. 1 powołanej ustawy:

Stacjonarnych i całodobowych świadczeń zdrowotnych innych niż szpitalne udziela się w przypadku świadczeń, o których mowa w art. 9 ust. 1:

1)pkt 1 - w zakładzie opiekuńczo-leczniczym;

2)pkt 2 - w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym;

3)pkt 3 - w zakładzie rehabilitacji leczniczej;

4)pkt 4 - w hospicjum.

Zakłady opiekuńczo-lecznicze, pielęgnacyjno-opiekuńcze i rehabilitacji leczniczej udzielają całodobowych i stacjonarnych świadczeń zdrowotnych, które obejmują swoim zakresem pielęgnację i rehabilitację osób niewymagających hospitalizacji, oraz zapewniają im środki farmaceutyczne i materiały medyczne, pomieszczenie i wyżywienie odpowiednie do stanu zdrowia. Działania przez nie prowadzone, mają na celu przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej oraz przygotowanie do samoopieki i samopielęgnacji w warunkach domowych.

Natomiast, placówki zapewniające całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku działają na podstawie przepisów ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1283 ze zm.).

Zgodnie z art. 67 ust. 1 ww. ustawy:

Działalność gospodarcza w zakresie prowadzenia placówki zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku może być prowadzona po uzyskaniu zezwolenia wojewody.

Na mocy art. 68 ust. 1 omawianej ustawy:

Opieka w placówce zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku polega na świadczeniu przez całą dobę usług:

1)opiekuńczych zapewniających:

a)udzielanie pomocy w podstawowych czynnościach życiowych,

b)pielęgnację, w tym pielęgnację w czasie choroby,

c)opiekę higieniczną,

d)niezbędną pomoc w załatwianiu spraw osobistych,

e)kontakty z otoczeniem;

2)bytowych zapewniających:

a)miejsce pobytu,

b)wyżywienie,

c)utrzymanie czystości.

Na mocy art. 68 ust. 2 omawianej ustawy:

Sposób świadczenia usług powinien uwzględniać stan zdrowia, sprawność fizyczną i intelektualną oraz indywidualne potrzeby i możliwości osoby przebywającej w placówce, a także prawa człowieka, w tym w szczególności prawo do godności, wolności, intymności i poczucia bezpieczeństwa.

Zgodnie z art. 68 ust. 3 cytowanej ustawy:

Usługi opiekuńcze powinny zapewniać:

1)pomoc w czynnościach życia codziennego, w miarę potrzeby pomoc w ubieraniu się, jedzeniu, myciu i kąpaniu;

2)organizację czasu wolnego;

3)pomoc w zakupie odzieży i obuwia;

4)pielęgnację w chorobie oraz pomoc w korzystaniu ze świadczeń zdrowotnych.

Działalność placówki zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku koncentruje się w głównej mierze na świadczeniu usług bytowych i opiekuńczych. Jest ona zastępczym domem dla osoby w niej przebywającej, której stan zdrowia nie wymaga pobytu w zakładzie opieki zdrowotnej.

Ww. placówka, działająca w trybie i na zasadach określonych w ustawie o pomocy społecznej, zajmuje się zapewnieniem całodobowej opieki, zaspokajaniem potrzeb w zakresie zamieszkania, wyżywienia, niezbędnych usług medycznych. Działania te mają na celu zapewnienie opieki w stopniu umożliwiającym godne życie osobom tam przebywającym. Zatem, działania te nie służą leczeniu, rehabilitacji, przywracaniu sprawności fizycznej i psychicznej oraz przygotowaniu do samoopieki i samopielęgnacji w warunkach domowych, jak w przypadku zakładu rehabilitacji leczniczej czy zakładu pielęgnacyjno-opiekuńczego bądź zakładu opiekuńczo-leczniczego.

Przepisy regulujące funkcjonowanie placówek zapewniających całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku wskazują zatem jednoznacznie, że nie należy ich utożsamiać z zakładami wymienionymi przez ustawodawcę w art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Bowiem jak wykazano wyżej, istnieje zasadnicza różnica pomiędzy przeznaczeniem ww. typów zakładów i celami jakie mają przypisane do zrealizowania a celem i przeznaczeniem placówek zapewniających całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku Różnica ta występuje również w ich umocowaniu prawnym.

Analizując dalej przypisy dotyczące ulgi rehabilitacyjnej zauważyć należy, że w art. 26 ust. 7a pkt 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostały wymienione wydatki na odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne lub leczniczo-rehabilitacyjne. Przy czym ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „zabieg”, „rehabilitacja” oraz „rehabilitacja lecznicza”. Zatem koniecznym jest wyjaśnienie tych pojęć w oparciu o definicje encyklopedyczne oraz wydaną z zakresu rehabilitacji literaturę.

Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w Słowniku wyrazów obcych (PWN, Warszawa 1991 r.) oraz Encyklopedii PWN, zabieg stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby); rehabilitacja jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych; rehabilitacja lecznicza zaś to połączenie leczenia z postępowaniem usprawniającym, które obejmuje zabiegi fizykoterapeutyczne, wodolecznictwo, światłolecznictwo, elektrolecznictwo, mechanoterapię i kinezyterapię.

Ponadto wskazać należy, że wśród rodzajów wydatków uprawniających do odliczenia od dochodu w ramach omawianej ulgi ustawodawca przewidział w art. 26 ust. 7a pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych możliwość odliczenia od dochodu wydatków poniesionych m.in. na usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „usługi opiekuńcze”. Zatem, przy ustalaniu prawa do odliczania wydatków na tego rodzaju usługi należy odwołać się do ustawy o pomocy społecznej.

Zgodnie z art. 50 ust. 3 ww. ustawy:

Usługi opiekuńcze obejmują pomoc w zaspokajaniu codziennych potrzeb życiowych, opiekę higieniczną, zaleconą przez lekarza pielęgnację oraz, w miarę możliwości, zapewnienie kontaktów z otoczeniem.

Stosownie do art. 50 ust. 4 omawianej ustawy:

Specjalistyczne usługi opiekuńcze są to usługi dostosowane do szczególnych potrzeb wynikających z rodzaju schorzenia lub niepełnosprawności, świadczone przez osoby ze specjalistycznym przygotowaniem zawodowym.

Co istotne, wysokość wydatków na odpłatność za pobyt w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładzie opiekuńczo-leczniczym, zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym (art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy), odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne lub leczniczo-rehabilitacyjne (art. 26 ust. 7a pkt 6b ustawy); odpłatność za usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa (art. 26 ust. 7a pkt 9 ustawy) ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z których wynika kto poniósł wydatek, w jakiej wysokości i na jaki cel. Dokumentem takim może być niewątpliwie faktura, jednak aby podatnik mógł skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej, dokument ten musi zawierać – stosownie do art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty. Brak dowodu, spełniającego ww. kryteria, wyklucza możliwość skorzystania z omawianej ulgi.

Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy, nie można zgodzić się z Panem, że posiada uprawnienie do skorzystania z nielimitowanej ulgi z tytułu ponoszonych kosztów związanych z opieką pielęgnacyjno-opiekuńczą i rehabilitacyjną.

Poniesione przez Pana wydatki nie mieszczą się w zamkniętym katalogu wydatków określonym w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pensjonat X w A, w którym Pan przebywa, nie jest podmiotem wymienionym w art. 12 ust. 1 ustawy o działalności leczniczej. Podstawę działania Pensjonatu, w którym Pan przebywa, określają przepisy ustawy o pomocy społecznej, a nie o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz gminach uzdrowiskowych czy działalności leczniczej. W związku z tym, Pensjonat X nie jest zakładem lecznictwa uzdrowiskowego, zakładem rehabilitacji leczniczej, zakładem opiekuńczo-leczniczym, zakładem pielęgnacyjno-opiekuńczym wymienionym w art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, poniesionych przez Pana wydatków związanych z pobytem w placówce zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku na opieką pielęgnacyjno-opiekuńczą i rehabilitacyjną nie można zakwalifikować do wydatków na zabiegi rehabilitacyjne lub leczniczo-rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ani do wydatków na usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa, wymienionych w art. 26 ust. 7a pkt 9 ustawy. Wskazał Pan bowiem, że z posiadanych przez Pana dokumentów nie wynika, jaką cenę zapłacił Pan za pobyt w Pensjonacie X, a jaką za zabiegi rehabilitacyjne, opiekę pielęgniarską i usługi opiekuńcze. W dokumentach tych wskazano, że dokonał Pan płatności za pobyt i usługi opiekuńczo-rehabilitacyjne. Ponadto, wyjaśnił Pan, że otrzymywane środki z tytułu emerytury w całości przeznacza Pan na opłatę za pobyt, w trakcie którego korzysta z całodobowej opieki pielęgniarskiej jak i usług rehabilitacyjnych. Wobec tego, dokumentacja nie potwierdza poniesienia przez Pana wydatków na zabiegi rehabilitacyjne lub leczniczo-rehabilitacyjne oraz na usługi opiekuńcze, o których mowa w ww. przepisach. Koszty pielęgnacyjno-opiekuńcze i rehabilitacyjne zostały przez Pana poniesione w ramach zawartej umowy o świadczenie opieki z Pensjonatem, w którym Pan przebywa.

W konsekwencji, niezależnie od spełnienia pozostałych przesłanek, nie przysługuje Panu prawo do dokonania odliczeń od dochodu za 2024 r. w ramach ulgi rehabilitacyjnej, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatków wskazanych we wniosku.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy  z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.