Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 lutego 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 30 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej.

Opis stanu faktycznego

Jest Pan polskim rezydentem podatkowym podlegającym opodatkowaniu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej od całości swoich dochodów. Dochody z działalności gospodarczej opodatkowuje Pan na zasadach podatku liniowego.

Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą pod własnym imieniem i nazwiskiem. Działalność gospodarcza wykonywana jest nieprzerwanie od 2010 r. Przedmiotem Pana działalności gospodarczej wpisanym w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej zgodnie z PKD jest miedzy innymi:

• 55.10.Z - Hotele i podobne obiekty zakwaterowania,
• 55.20.Z - Obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania,
• 55.30.Z - Pola kempingowe (włączając pola dla pojazdów kempingowych) i pola namiotowe,
• 55.90.Z - Pozostałe zakwaterowanie.

Nie świadczy Pan usług najmu nieruchomości.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej posadowił Pan na własnym gruncie 4 obiekty budowlane typu Jurta. Jurta jest rodzajem namiotu. Proces budowlany związany z montażem Jurt został zakończony w 2024 r. Jurty są położone w miejscowości o walorach turystycznych i będą wykorzystywana w Pana działalności gospodarczej w celu świadczenia usług zakwaterowania dla turystów na krótkie okresy. Usługa świadczona przez Pana nie będzie usługą najmu mieszkaniowego, ponieważ Jurty nie zaspokajają potrzeb mieszkaniowych, ani bytowych turystów. Jutra jest obiektem rekreacyjnym i miejscem tymczasowego wypoczynku.

Jurta jest obiektem budowlanym, posiadającym poniższe cechy:

1.Posadowienie jurty na gruncie nie wymaga pozwolenia na budowę, ani odbioru prac budowlanych. Prace budowlane rozpoczynają się na podstawie zgłoszenia w wydziale architektury i budownictwa starostwa powiatowego. W zaświadczeniu wydanym przez właściwego Starostę obiekt budowlany został sklasyfikowany jako budynek rekreacji indywidualnej.

2.Jurta nie posiada fundamentów. Jurta jest posadowiona na drewnianej platformie o charakterze tarasu, która leży na betonowych podporach. Platforma odizolowana jest od gruntu warstwą termoizolacyjną. Jutra nie jest na stałe związana z gruntem, może być zdemontowana i przeniesiona w inne miejsce.

3.Ściany i dach jurty zbudowane są z konstrukcji drewnianej (drewniany ażur i krokwie wsparte filarami). Na konstrukcję jurty nakładana jest podszewka, następnie izolacja, a na końcu płótno właściwe.

4.Jurta posiada drewniane drzwi, okna oraz świetlik dachowy.

5.Jurta jest podłączona do sieci elektrycznej, na podstawie wydanych przez operatora energetycznego warunków przyłączenia. Warunki te określają obiekt jako obiekt rekreacji indywidualnej.

6.Jutra jest obiektem budowlanym całorocznym, posiada piec wolnostojący do ogrzewania, instalacje wodną oraz kanalizacyjną.

7.Funkcjonalnie jutra przeznaczona jest na pobyt ludzi. Jurta składa się z otwartego pomieszczenia z aneksem kuchennym oraz wydzielonego pomieszczenia na łazienkę.

W dniu 21 listopada 2024 r., złożył Pan wniosek do Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi z prośbą o określenie właściwej klasyfikacji obiektu jakim jest Jurta według Klasyfikacji Środków Trwałych. W dniu 30 grudnia 2024 r. Ośrodek Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego wydał opinię w której uznał, że zgodnie z zasadami metodycznymi Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. (Dz. U. 2016, poz. 1864) oraz w oparciu o przedstawiony opis, jurta - obiekt stanowiący miejsce wypoczynku dla turystów, zbudowana na platformie przymocowanej do betonowych podpór fundamentowych, składająca się ze szkieletu drewnianego, pokrytego podszewką, izolacją i zaimpregnowanym materiałem, wyposażona w drzwi, okna, świetlik dachowy, instalacje: elektryczną, wodno-kanalizacyjną, piec wolnostojący do ogrzewania, przeznaczona do użytkowania dłużej niż rok w miejscu posadowienia, mieści się w grupowaniu:

• w przypadku, gdy powierzchnia użytkowa przekracza 100 m²-  KŚT grupa 2 rodzaj 291 „Pozostałe obiekty inżynierii lądowej i wodnej, gdzie indziej niesklasyfikowane";
• w przypadku, gdy powierzchnia użytkowa nie przekracza 100 m² - KŚT grupa 8 rodzaj 806 „Kioski, budki, baraki, domki kampingowe".

Zaznacza Pan, że Jurty będące w Pana posiadaniu mają powierzchnię użytkową nieprzekraczającą 100 m².

W dniu 1 grudnia 2024 r. dokumentem OT Jurty zostały wpisane do ewidencji środków trwałych. W dniu 31 grudnia 2024 r. dokonał Pan jednorazowej amortyzacji Jurt do limitu kwotowego 50 000 euro w ramach pomocy de minimis. Niezamortyzowana jednorazowo wartość początkowa Jurt jest amortyzowana w roku podatkowym 2025 według liniowej metody amortyzacji stawką 10%. Suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym tzn. jednorazowy odpis w 2024 r. oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów nie przekroczy wartości początkowej tych środków trwałych.

Zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów jednorazowych odpisów amortyzacyjnych nie spowodowało przekroczenia obowiązującego Podatnika limitu pomocy de minimis. Wartość tej pomocy w ciągu trzech lat poprzedzających moment skorzystania z jednorazowego odpisu amortyzacyjnego nie przekroczyła obowiązującego Pana limitu pomocy de minimis w wysokości 200.000 euro.

Jest Pan małym podatnikiem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pana wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro.

Zastanawia się Pan nad prawidłowością swojego postępowania polegającego na jednorazowym ujęciu w kosztach odpisów amortyzacyjnych w ramach pomocy de minimis od środków trwałych jakimi są Jurty.

Pytanie

Czy postąpił Pan prawidłowo dokonując w 2024 r. jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej środków trwałych jakimi są Jurty w ramach pomocy de minimis, zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie postąpił Pan prawidłowo dokonując w 2024 r. jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej środków trwałych jakimi są Jurty w ramach pomocy de minimis, zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 poz. 226 z dnia 21 lutego 2024 r. z późn. zm., dalej: ustawa o PIT) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (...).

Stosownie do art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

a) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

b) maszyny, urządzenia i środki transportu,

c) inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z przytoczonych przepisów wynika, że środki trwałe podlegają amortyzacji, o ile spełniają następujące warunki:

• stanowią własność lub współwłasność podatnika
• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Stosownie do art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy - zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W Pana ocenie obiekty budowlane jakimi są Jurty spełniają definicję środka trwałego tzn. są kompletne i zdatne do użytku, ich przewidywany okres użytkowania jest dłuższy niż rok, a ich wykorzystanie w Pana działalności gospodarczej nie może budzić wątpliwości. Jednocześnie Jurty jako obiekty budowlane nie są budynkami mieszkalnymi. Po pierwsze obiekty tego typu nie są na stałe związane z gruntem, a tym samym brak im podstawowej cechy budynku. Po drugie obiekty budowlane tego typu pomimo, że są przeznaczone na pobyt ludzi nie zaspokajają potrzeb mieszkaniowych lub bytowych ludności. Oddaje je Pan do używania w celu rekreacji i wypoczynku, na krótkie okresy czasu liczone w dniach lub tygodniach.

Zwraca Pan uwagę, że nawet jeżeli w ocenie organu podatkowego Jurta jest budynkiem to Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych zawiera dychotomiczny podział budynków na mieszkalne (sklasyfikowane w dziale 11 PKOB) i budynki niemieszkalne (sklasyfikowane w dziale 12 PKOB). Podział ten ma charakter rozłączny co oznacza, że budynek może być kwalifikowany wyłącznie jako mieszkalny lub wyłącznie jako niemieszkalny. Wszelkie budynki zakwaterowania turystycznego sklasyfikowane są w dziale 12 PKOB jako budynki niemieszkalne, w tym: schroniska młodzieżowe, schroniska górskie, domki kempingowe, domy wypoczynkowe oraz pozostałe budynki zakwaterowania turystycznego (dział 12, grupa 121, klasa 1212 - Budynki zakwaterowania turystycznego, pozostałe).

W związku z powyższym Jurta nie jest budynkiem mieszkalnym, który podlega wyłączeniu spod amortyzacji.

Stosownie zaś do art. 22k ust. 7 ustawy o PIT podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

W myśl art. 22k ust. 8 ustawy o PIT podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub stosować zasady określone w art. 22h ust. 4. Od następnego roku podatkowego podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ust. 1 lub art. 22i; suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. I, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych.

Z kolei stosownie do art. 22k ust. 9 ustawy o PIT przy określaniu limitu, o którym mowa w ust. 7, nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 10 000 zł wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22f ust. 3.

Jak stanowi art. 22k ust. 10 ustawy o PIT pomoc, o której mowa w ust. 7, stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis.

W świetle tych przepisów, z możliwości jednorazowej amortyzacji mogą skorzystać:

• mali podatnicy lub
• podatnicy, którzy rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej.

Określenie "mały podatnik" zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 20 ustawy o PIT. Zgodnie z nim ilekroć w ustawie jest mowa o małym podatniku - oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro, a w przypadku przedsiębiorstwa w spadku również przychodu ze sprzedaży u zmarłego przedsiębiorcy; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł Ponadto zgodnie z art. 22k ust. 11 ustawy o PIT:

Przepis ust. 7 nie ma zastosowania do podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej, który w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, prowadził działalność gospodarczą samodzielnie lub jako wspólnik spółki niebędącej osobą prawną lub działalność taką prowadził małżonek tej osoby, jeżeli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa.

W Pana ocenie wszystkie warunki uprawniające go do dokonania jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej Jurt są spełnione, tj.:

1.  Posiada Pan status małego podatnika, Pana przychody ze sprzedaży nie przekraczają równowartości 2 000 000 euro.

2.  Nie jest Pan podatnikiem rozpoczynającym wykonywanie działalności gospodarczej, do którego znajduje zastosowanie wyłączenie zawarte w art. 22k ust. 11.

3.  Jednorazowe odpisy amortyzacyjne mogą być dokonywane od wartości początkowej składników majątku zaliczanych do wyodrębnionych grup w stosowanej dla celów podatkowych Klasyfikacji Środków Trwałych między innymi do grupy 8 — narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie. W tym grupowaniu pod symbolem 806 znajdują się „Kioski, budki, baraki, domki kampingowe — niezwiązane trwale z gruntem". Rodzaj ten obejmuje:

• kioski, budki, domki kampingowe, zadaszenia ochronne i podobne różne obiekty wolnostojące, niezwiązane w sposób trwały z gruntem,
• tablice reklamowe ustawione na powierzchni gruntu (niezwiązane w sposób trwały z gruntem).

W Pana ocenie, ponieważ Jurta jest rodzajem namiotu nie jest na trwale związana z gruntem należy zaliczyć ją właśnie do tego Rodzaju KŚT. Taka klasyfikacja została potwierdzona opinią Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi przywołaną w stanie faktycznym.

4.  Odpisy amortyzacyjne mogą być dokonywane jednorazowo — nie wcześniej jednak niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji. Zatem skoro Jurty zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych 1 grudnia 2024 r., to prawidłowym postępowaniem było dokonanie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w tym samym miesiącu z datą 31 grudnia 2024 r.

5.   Łączna wartość jednorazowych odpisów amortyzacyjnych w 2024 r. nie przekroczyła równowartości kwoty 50.000 euro.

6.  Zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej Jurt nie spowodowało przekroczenia obowiązującego Pana limitu pomocy de minimis w wysokości 200 000 tys. euro. W tym zakresie zweryfikował Pan wartość otrzymanej pomocy de minimis w ciągu trzech lat poprzedzających moment skorzystania z jednorazowego odpisu amortyzacyjnego.

7.  Niezamortyzowana w sposób jednorazowy wartość początkowa Jurt jest amortyzowana liniową metodą amortyzacji wg. stawki 10% rocznie od 1 stycznia 2025 r.

Biorąc pod uwagę wszystkie wskazane wyżej okoliczności, stoi Pan na stanowisku, że miał Pan prawo dokonać jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych jakimi są Jurty do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz.163):

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą zostać spełnione następujące warunki, tzn. dany wydatek:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 wskazanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W zakresie obowiązków podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, na podstawie zgromadzonych dowodów, związku między poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym – związek przyczynowy między poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodów, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem ich źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Należy przy tym zauważyć, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”.

Jak z powyższego wynika, podatnik ma zatem prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich poniesionych przez siebie wydatków, które nie zostały wymienione w art. 23 ww. ustawy - pod warunkiem, że ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów).

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy:

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Problematyka amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uregulowana została w przepisach art. 22a do art. 22m ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w myśl art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z powyższego przepisu wynika, że aby dany składnik majątku mógł zostać uznany za środek trwały, musi on spełniać łącznie następujące przesłanki:

• stanowić własność lub współwłasność podatnika,
• zostać przez niego nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,
• musi być kompletny i zdatny do użytku,
• musi być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej lub oddany w najem, dzierżawę lub leasing (tzw. leasing operacyjny),
• przewidywany okres jego używalności w prowadzonej przez podatnika działalności musi być dłuższy niż rok.

Dopiero po spełnieniu powyższych wymogów, dany składnik majątku można uznać za środek trwały i dokonywać odpowiednich odpisów amortyzacyjnych. Podatnik zobowiązany jest do dokonywania odpisów amortyzacyjnych zgodnie z określonymi stawkami.

Stosownie do art. 22f ust. 1 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 22f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy:

Na podstawie art. 22h ust. 2 ww. ustawy:

Jedną z metod amortyzacji przewidzianą przez przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest tzw. jednorazowa amortyzacja.

Jak stanowi art. 22k ust. 1 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 22k ust. 7 ww. ustawy:

Z kolei, stosownie do art. 22k ust. 9 ww. ustawy:

W myśl art. 22k ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 22k ust. 10 ww. ustawy:

W świetle wyżej cytowanych przepisów, z możliwości jednorazowej amortyzacji mogą skorzystać:

• mali podatnicy lub
• podatnicy, którzy rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej.

Określenie „mały podatnik” zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie z którym:

Zatem przedsiębiorcy będący małymi podatnikami, mogą dokonywać jednorazowej amortyzacji środków trwałych zaliczonych do grup 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych do wysokości określonego w ww. ustawie limitu (równowartości 50.000 euro). Wyjątek stanowią będące środkami trwałymi samochody osobowe, które nie mogą podlegać jednorazowej amortyzacji.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą od 2010 r. Jest Pan małym podatnikiem w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej posadowił Pan na własnym gruncie 4 obiekty budowlane typu Jurta. Jurta jest rodzajem namiotu. Jutra jest obiektem rekreacyjnym i miejscem tymczasowego wypoczynku. Jurta nie posiada fundamentów. Jurta jest posadowiona na drewnianej platformie o charakterze tarasu, która leży na betonowych podporach. Jutra nie jest na stałe związana z gruntem, może być zdemontowana i przeniesiona w inne miejsce. Jurty będące w Pana posiadaniu mają powierzchnię użytkową nieprzekraczającą 100 m² i zakwalifikowane są do grupy 8 KŚT rodzaj 806 „Kioski, budki, baraki, domki kampingowe". Proces budowlany związany z montażem Jurt został zakończony w 2024 r. W dniu 1 grudnia 2024 r. Jurty zostały wpisane do ewidencji środków trwałych. W dniu 31 grudnia 2024 r. dokonał Pan jednorazowej amortyzacji Jurt do limitu kwotowego 50 000 euro w ramach pomocy de minimis.

Zatem skoro spełnia Pan kryteria „małego podatnika”, a wybudowane Jurty stanowią środki trwałe w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej i zaliczone są do grupy 8 Klasyfikacji Środków Trwałych, to zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mógł Pan w 2024 r. dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej tych środków trwałych, do wysokości określonego w przepisach prawa limitu, przy jednoczesnym zachowaniu warunków pomocy de minimis.

Zatem Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Oceniłem Pana stanowisko w kontekście zadanego pytania, a mianowicie możliwości dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w 2024 r. zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie dokonałem natomiast oceny Pana stanowiska co do dalszej amortyzacji w roku 2025, gdyż nie było to przedmiotem Pana zapytania.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Przy wydawaniu interpretacji indywidualnych w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, opieram się wyłącznie na opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym we wniosku - nie prowadzę postępowania dowodowego. Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem więc wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku opis zdarzenia różnić się będzie od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111).

Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…).

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.