Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 stycznia 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 3 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 6 marca 2025 r. (data wpływu 12 marca 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

29 stycznia 2008 r. Pani wraz z mężem (A.A.) i jednym z synów (B.B.), zawarliście z (…) S.A. umowę o kredyt hipoteczny dla osób fizycznych „(…)”, waloryzowany kursem CHF, nr (…), w celu „finansowania przedpłat na poczet budowy i zakupu od inwestora zastępczego lokalu mieszkalnego nr (…) wraz z przynależną piwnicą, położonego przy ul. (…) w (…) oraz finansowania opłat okołokredytowych, w tym składki z tytułu ubezpieczenia na życie i od niezdolności do pracy zarobkowej” (par. 1 ust. 1A Umowy).

Zamieszkuje Pani w kredytowanej nieruchomości do dziś. W kredytowanej nieruchomości nie była prowadzona żadna działalność gospodarcza.

W toku kredytowania nastąpiła zmiana składu Kredytobiorców – B.B. zastąpił drugi z synów (…) i (…) – C.C., który przystąpił do długu.

18 czerwca 2021 r. Pani wraz z mężem i synem, C.C., wnieśliście do sądu pozew o ustalenie nieistnienia stosunku prawnego wynikającego z Umowy oraz o zasądzenie kwoty 97 883,91 zł i 49 852,64 CHF wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 15 października 2020 r. do dnia zapłaty.

11 lipca 2022 r. Kredytobiorcy całkowicie spłacili kredyt.

W wyniku zainicjowanego procesu sądowego, 13 września 2024 r. doszło do zawarcia między Stronami ugody pozasądowej, na podstawie której Bank „zobowiązał się zwrócić na rzecz Kredytobiorców ustaloną przez strony kwotę 173.000 zł” (§ 1 ust. 5 ugody). Bank wypłacił powyższą kwotę na Pani rzecz.

W dalszej części ugody Kredytobiorcy zobowiązali się do cofnięcia powództwa ze zrzeczeniem się roszczenia, co zostało uczynione, a postępowanie zostało umorzone.

W § 1 pkt 12 ugody wskazano, że „Kredytobiorca przyjmuje do wiadomości, że w wyniku zwrotu, w odniesieniu do kwoty wskazanej w ugodzie, po jego stronie nie powstaje przychód podatkowy, a w związku z tym na banku nie ciąży obowiązek informacyjny, tj. obowiązek przygotowania informacji PIT-11 dla kwoty zwrotu”.

Do dnia zawarcia ugody nie korzystała Pani z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego, zabezpieczonego hipotecznie, zaciągniętego na realizację innej inwestycji mieszkaniowej niż określona w umowie kredytu będącej przedmiotem ugody.

W uzupełnieniu wniosku na pytanie Organu o treści cyt.: „Z jakiego tytułu została Pani wypłacona przez bank kwota, o której mowa w pytaniu?”, wskazała Pani, że kwota wypłacona przez Bank (173.000 zł) została wypłacona przez bank tytułem „zwrotu kwoty ustalonej przez Strony”. Zgodnie z treścią § 1 ust. 5 ugody: „W celu ugodowego zakończenia sporu, bank zobowiązuje się zwrócić na rzecz Kredytobiorcy/ów ustaloną przez Strony kwotę 173.000,00 PLN”.

Na pytanie Organu o treści cyt.: „Czy kwota, którą bank Pani wypłacił i która jest objęta pytaniem stanowi nadwyżkę (nadpłatę) powstałą w wyniku zmiany waluty z franka szwajcarskiego na polski złoty (przewalutowania) i czy z zawartej ugody z bankiem wynika, że bank zwróci Pani określoną kwotę pieniężną (objętą pytaniem) tytułem nadpłaty (nadwyżki)? Czy w wyniku przewalutowania powstała nadpłata wpłaconych przez Panią środków pieniężnych w ramach spłat kapitałowo-odsetkowych, które bank zobowiązał się Pani zwrócić?”, wskazała Pani, że kwota wypłacona przez bank nie stanowi nadwyżki wynikającej ze zmiany waluty z CHF na PLN. Z ugody nie wynika też, że bank zwróci ww. kwotę tytułem tej nadwyżki. Z ugody nie wynika, by bank przewalutowywał kwotę kredytu, z tego też względu nie wynika, by powstała nadpłata środków wpłaconych wynikająca z przewalutowania.

Kredyt przed zawarciem ugody był całkowicie spłacony, w związku z czym nie było konieczności przewalutowania kredytu i traktowania go jako od początku zawartego w PLN. Z ugody wynika, że Kredytobiorcy spłacili w wykonaniu umowy 56.622,01 CHF i 88.386,04 zł tytułem rat kapitałowo-odsetkowych i 6.679,04 zł tytułem innych świadczeń pieniężnych (§ 1 ust. 2 ugody). W celu ugodowego zakończenia sporu, bank zobowiązał się zwrócić ustaloną przez Strony kwotę 173.000 zł (§ 1 ust. 5 ugody). W Pani ocenie, owa kwota „zwrotu” odnosi się do tego, co tenże Podatnik uprzednio zapłacił do banku (określenie „zwrot” rozumiane być powinno jako oddanie czegoś, co się uprzednio uzyskało, a Pani uprzednio przekazywała bankowi wyłącznie raty kapitałowo-odsetkowe i w niewielkim zakresie „inne świadczenie”, o którym mowa w § 1 ust. 2 ugody), więc zwrot tejże kwoty nie stanowi dla Pani przychodu, nie powiększa bowiem Pani majątku.

Na pytanie Organu o treści cyt.: „Jeżeli kwota objęta pytaniem nie stanowi nadpłaty, to czy ugoda z bankiem wyodrębnia kwotę inną niż nadpłata jako odrębne świadczenie banku na Pani rzecz (czyli świadczenie inne niż np. zwrot nadpłaconego kredytu i odsetek)? – jeśli tak, czy ugoda określa charakter przedmiotowego świadczenia (jeśli tak, w jaki sposób)?”, wskazała Pani, że ugoda z bankiem określa wypłaconą kwotę jako „zwrot ustalonej kwoty”, bez podziału na kapitał, czy odsetki. Ugoda nie wyodrębnia innej kwoty i nie określa w inny sposób przedmiotowego świadczenia.

Na pytanie Organu o treści cyt.: „Czy kwota, którą bank Pani wypłacił i która jest objęta pytaniem stanowi zwrot uiszczonych przez Panią kwot tytułem spłaty zadłużenia na rzecz banku, zawartych w ratach kredytu?”, wskazała Pani, że tak – kwota, którą bank wypłacił i która jest objęta pytaniem, stanowi zwrot uiszczonych przez Panią kwot tytułem spłaty zadłużenia na rzecz banku zawartych w ratach kredytu.

Na pytanie Organu o treści cyt.: „Czy z zawartej ugody z bankiem wynika, że ww. kwota, którą bank Pani wypłacił i która jest objęta pytaniem stanowi zwrot na Pani rzecz środków pieniężnych, które wcześniej, na mocy umowy finansowania kredytu hipotecznego, przekazała Pani na rzecz banku w ramach spłaty rat kapitałowo-odsetkowych od otrzymanego finansowania?”, wskazała Pani, że z ugody zawartej z bankiem wynika, że kwota, którą bank Pani wypłacił i która jest objęta pytaniem stanowi „zwrot ustalonej kwoty” – § 1 ust. 5 ugody. Jednakże, zwrot ten odnosi się do kwoty spłaconej przez Panią na rzecz banku – § 1 ust. 2 ugody.

Jak wskazano już wcześniej, zgodnie z treścią § 1 ust. 2 ugody:

„Kredytobiorcy spłacili w wykonaniu umowy 56.622,01 CHF i 88.386,04 zł tytułem rat kapitałowo-odsetkowych i 6.679,04 zł tytułem innych świadczeń pieniężnych”;

§ 1 ust. 5 ugody: „W celu ugodowego zakończenia sporu, Bank zobowiązuje się zwrócić na rzecz Kredytobiorcy/ów ustaloną przez Strony kwotę 173.000,00 PLN”.

Nie ma innych postanowień ugody odnoszących się do kwoty zwracanej przez bank, z tego też względu powstały wątpliwości interpretacyjne.

Odpowiadając zatem wprost na pytanie, sama ugoda dosłownie wskazuje, że kwota 173.000 zł stanowi zwrot kwoty ustalonej przez Strony, nie zaś zwrot uprzednich świadczeń pieniężnych spłacanych przez Kredytobiorcę, jednak nie może ulegać wątpliwości, że funkcjonalna interpretacja obu postanowień umownych prowadzi do wniosku, że:

Kredytobiorca zapłacił bankowi w wykonaniu umowy określoną kwotę;

bank spośród ww. kwoty zwróci na rzecz Kredytobiorcy „ustaloną” przez Strony kwotę. Przy czym „ustalenie” kwoty nie odnosi się do jej podstawy prawnej (którą jest zwrot świadczenia nienależnego), lecz do tego, że kwota ta stanowi efekt negocjacji (ustalenia) Stron.

Na pytanie Organu o treści cyt.: „Czy ww. kwota, którą bank Pani wypłacił i która jest objęta pytaniem stanowi przysporzenie ponad kwoty uiszczane przez Panią tytułem spłaty kredytu hipotecznego czy też mieści się w kwocie wpłacanej przez Panią do banku tytułem spłaty zadłużenia na rzecz banku?”, wskazała Pani, że kwota, którą bank Pani wypłacił i która jest objęta pytaniem, nie stanowi przysporzenia ponad kwoty uiszczane przez Panią tytułem spłaty kredytu. Kwota ta mieści się w kwocie spłaconej do banku tytułem spłaty zadłużenia.

Na pytanie Organu o treści cyt.: „Na jakiej podstawie (w oparciu o jakie wartości lub wskaźniki) została w ugodzie ustalona ww. kwota objęta pytaniem?”, wskazała Pani, że kwota objęta pytaniem została w ugodzie ustalona w wyniku negocjacji — w tym przypadku była to kwota, która miała być bliska temu, co Kredytobiorcy zyskaliby w wyniku nieważności Umowy. Między Stronami toczył się spór sądowy, celem jego zakończenia bank zaproponował, że zwróci Kredytobiorcy określoną kwotę.

Kwota, która jest objęta pytaniem, została wypłacona 16 września 2024 r.

Pytanie

Czy zwrócona przez bank „ustalona” kwota w wysokości 173.000 zł spowodowała po Pani stronie powstanie przychodu w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie, w związku z dokonaniem przez bank zwrotu na Pani rzecz kwoty 173.000 zł w wyniku realizacji ugody, po Pani stronie nie powstanie przychód podatkowy, ponieważ kwota zwrotu stanowi jedynie część wpłaconych do tej pory rat kapitałowo-odsetkowych, nie wynika zaś z dodatkowej korzyści finansowej powiększającej Pani majątek.

Uzasadnienie

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są:

1)stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta;

2)działalność wykonywana osobiście;

3)pozarolnicza działalność gospodarcza;

4)działy specjalne produkcji rolnej;

5)(uchylony);

6)najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą;

7)kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c;

8)odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d)innych rzeczy,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany;

8a)działalność prowadzona przez zagraniczną jednostkę kontrolowaną;

8b)niezrealizowane zyski, o których mowa w art. 30da;

9)inne źródła.

Zgodnie z treścią art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Zgodnie z treścią art. 20 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się również należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, przychody z działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie wyrobu wina przez producentów wina w rozumieniu art. 2 pkt 23 ustawy z dnia 2 grudnia 2021 r. o wyrobach winiarskich (Dz. U. z 2023 r. poz. 550) będących rolnikami wyrabiających mniej niż 100 hektolitrów wina w ciągu roku podatkowego wyłącznie z winogron pochodzących z upraw własnych winorośli. U podatników opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z treścią art. 20 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się także przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzące ze źródeł nieujawnionych.

W Pani ocenie, kwota 173.000 zł, którą bank Pani przekazał w wyniku realizacji ugody, jest zwrotem Pani środków uprzednio zapłaconych w wyniku realizacji umowy kredytu, nie stanowi zaś jakiejkolwiek dodatkowej kwoty, która powiększałaby Pani majątek względem stanu poprzedniego, tj. stanu poprzedzającego zawarcie ugody. Kwota ta, pomimo, iż „ustalona” pomiędzy Stronami, nie stanowi dodatkowego przysporzenia, a jedynie zwrot części rat kapitałowo-odsetkowych, uprzednio zapłaconych na rzecz banku i z tego względu taka kwota nie wypełnia hipotezy norm z art. 10 ust. 1, art. 11 ust. 1, art. 20 ust. 1-1b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i z tego względu zastosowania nie znajdzie norma z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. taki przelew nie zostanie objęty opodatkowaniem podatkiem dochodowym od osób fizycznych (tak również interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 15 lipca 2024 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.351.2024.2.MK).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Reguły dotyczące opodatkowania

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Powołany przepis wyraża tzw. zasadę powszechności opodatkowania. Regułą jest, że każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną podlega opodatkowaniu, wyjątkiem zaś jest sytuacja, gdy dochód opodatkowaniu nie podlega. Wyjątki od omawianej zasady dotyczą:

·dochodów, które zostały wprost wymienione przez ustawodawcę w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako zwolnione z podatku oraz

·dochodów, od których zaniechano poboru podatku w drodze rozporządzenia ministra właściwego do spraw finansów publicznych wydanego na podstawie art. 22 ustawy Ordynacja podatkowa (rozporządzenie takie może być wydane w przypadkach uzasadnionych interesem publicznym lub ważnym interesem podatników).

W myśl art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy:

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Jak wynika z powołanego przepisu, ustawodawca przyjął zasadę, że przychodem są:

·pieniądze i wartości pieniężne, które zostały otrzymane przez podatnika – tj. takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał, zainkasował, objął w posiadanie”;

·pieniądze i wartości pieniężne, które zostały postawione do dyspozycji podatnika – tj. takie przysporzenia, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do odbioru; takie pieniądze i środki pieniężne, które podatnik ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i wartości pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika.

Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Przychodami w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro bowiem przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika, jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów. W języku powszechnym mianem „źródła” określane jest „to, co stanowi początek czegoś”, „przyczyna czegoś”, a synonimami tego pojęcia są m.in. czynnik sprawczy, powód, pochodzenie.

Źródła przychodów

Źródła przychodów zostały określone przez ustawodawcę w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. I tak zgodnie z ww. przepisem:

Przychody z poszczególnych źródeł przychodów i zasady ich ustalania zostały uregulowane w art. 12-20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Na mocy art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Skutki podatkowe zwrotu przez bank ustalonej kwoty stanowiącej zwrot uiszczonych przez Panią kwot tytułem spłaty zadłużenia na rzecz banku zawartych w ratach kredytu

Jak stanowi art. 917 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Powołana definicja ugody pozwala wyróżnić elementy konstrukcyjne tej instytucji. Po pierwsze, zauważyć należy, że umowa ta może być zawarta wyłącznie w sytuacji, gdy między stronami stosunku prawnego istnieje niepewność albo spór, co do roszczeń wynikających z tego stosunku. Po drugie, celem zawarcia ugody jest uchylenie tej niepewności lub sporu. Wreszcie po trzecie, strony dążą do osiągnięcia celu przez wzajemne ustępstwa. Tak więc nieodłącznym elementem ugody są wzajemne ustępstwa stron. W literaturze przedmiotu podkreśla się, że z ustępstwem mamy do czynienia, gdy ktoś rezygnuje z jakiegoś warunku, wymagania, zmniejsza swoje żądania czy też odstępuje od nich. Ustępstwa mogą polegać m.in. na zrzeczeniu się uprawnień czy też zarzutów, zaciąganiu zobowiązań, obniżeniu świadczenia itp.

Zarówno w doktrynie jak i w orzecznictwie podkreśla się szczególną przyczynę prawną ugody. Oznacza to, że ugoda nie tworzy nowego stosunku prawnego, a jedynie odnosi się do istniejącego stosunku prawnego stanowiącego podstawę powództwa, a tym samym podstawę zawarcia ugody. W doktrynie prezentowany jest również pogląd, zgodnie z którym kauzalność ugody przejawia się w określeniu zarzutów, którymi mogą się posłużyć strony po zawarciu ugody. Tak więc ugoda jest czynnością, realizowaną w drodze wzajemnych ustępstw stron, zmierzającą do uchylenia niepewności co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnienia ich wykonania albo uchylenia sporu istniejącego lub mogącego powstać.

Z kolei instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy:

Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, niemające charakteru zwrotnego.

Wobec powyższego, skoro jak Pani wskazała we wniosku i jego uzupełnieniu – kwota, którą bank Pani wypłacił i która jest objęta pytaniem, stanowi zwrot uiszczonych przez Panią kwot tytułem spłaty zadłużenia na rzecz banku zawartych w ratach kredytu i nie stanowi przysporzenia ponad kwoty uiszczane przez Panią tytułem spłaty kredytu – kwota ta mieści się w kwocie spłaconej do banku tytułem spłaty zadłużenia, to stwierdzam, że zwrot ten nie stanowi dla Pani przychodu.

Czynność ta nie spowodowała uzyskania przez Panią przysporzenia majątkowego, wzrostu Pani majątku. Otrzymana przez Panią kwota stanowi zwrot własnych pieniędzy, które nienależnie wpłaciła Pani wcześniej do banku.

Pieniądze te nie są Pani przychodem w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, klasyfikowanym do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, nie ma Pani obowiązku rozliczenia tych środków pieniężnych dla celów podatkowych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W odniesieniu do wskazanej przez Panią w pytaniu kwoty wyjaśniam, że wydając interpretacje w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111) nie odnoszę się do kwot i nie dokonuję wyliczeń. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego wyliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy w postępowaniu podatkowym.

Ponadto, wskazuję, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Pani. Nie wywołuje skutków prawnych dla innych osób (np. pozostałych współkredytobiorców).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.