Interpretacja indywidualna

 – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 stycznia 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 27 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zwolnienia z opodatkowania renty wdowiej otrzymywanej z Hiszpanii. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem, które wpłynęło 12 marca 2025 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pani polskim rezydentem podatkowym i ciąży na Pani nieograniczony obowiązek podatkowy w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 z późn. zm.). Od 2021 r. pobiera Pani z Hiszpanii rentę wdowią (pensión de viudedad) po zmarłym mężu.

W dniu 5 listopada 2021 r. świadczenie zostało przyznana przez organ hiszpański zgodnie z przepisami ustanowionymi w rozporządzeniach 883/2004 i 987/2009 WE. Zgodnie z postanowieniami artykułu 17 hiszpańskiego Rozporządzenia EHA/3290/2008 z dnia 6 listopada, w celu stosowania Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Hiszpanią a krajem zamieszkania, konieczne jest coroczne dostarczanie zaświadczenia o miejscu zamieszkania wydanego przez właściwy organ podatkowy w kraju zamieszkania podatnika, który musi wyraźnie stwierdzić, że podatnik jest rezydentem w rozumieniu odpowiedniej umowy podatkowej.

Świadczenie otrzymywane przez Panią nosi nazwę „pensión de viudedad”, czyli renta wdowia i jest otrzymywane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w Hiszpanii. W rocznych rozliczeniach nie wykazywała Pani dochodu z tytułu renty wdowiej z Hiszpanii, uznając, że ten dochód, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zwolniony z opodatkowania w Polsce. W Hiszpanii podlega Pani zwolnieniu z opodatkowania w związku ze złożeniem oświadczenia o polskiej rezydencji podatkowej.

Urząd Skarbowy w S. w ramach czynności sprawdzających wezwał Panią do złożenia korekty zeznań podatkowych na formularzu PIT-36 celem wykazania dochodów z Hiszpanii do opodatkowania. Urząd skarbowy stoi na stanowisku, że dochody uzyskane z emerytur/rent zagranicznych z Hiszpanii powinny być opodatkowane w Polsce ze względu na miejsce zamieszkania świadczeniobiorcy. Przywołał m.in. przepis art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie Urząd Skarbowy nie powołał się na przepisy polsko-hiszpańskiej umowy o zapobieganiu podwójnego opodatkowania.

Na dzień złożenia wniosku wobec Pani nie zostało wszczęte postępowanie podatkowe ani kontrolne.

Uzupełniając wniosek wyjaśniła Pani, że renta wdowia jest wypłacana na podstawie art. 219 Królewskiego Dekretu Ustawodawczego 8/2015 z dnia 30 października Głównego Prawa Ubezpieczeń Społecznych (La Ley General de la Seguridad Social) oraz w zastosowaniu zasad określonych w rozporządzeniach 883/2004 i 987/2009 WE. Potwierdziła Pani, że świadczenie po zmarłym mężu, które Pani otrzymuje, stanowi element systemu zabezpieczenia społecznego i wypłacane jest na podstawie przepisów emerytalno-rentowych obowiązujących w Hiszpanii.

Potwierdziła Pani, że świadczenie jest świadczeniem zbliżonym - na gruncie ustawodawstwa krajowego - do polskiej renty rodzinnej po zmarłym mężu (renty po mężu), który pracował w Hiszpanii i ma na celu zapewnienie wsparcia finansowego wdowie po śmierci męża, który płacił składki na system ubezpieczeń społecznych. Dodała Pani ponadto, że otrzymywane świadczenie jest kwalifikowane jako „renta rodzinna”, nosi nazwę pensión de viudedad, czyli renta wdowia i jest otrzymywane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w Hiszpanii.

Świadczenie jest wypłacane dożywotnio, dopóki pozostaje Pani wdową.

Wysokość tego świadczenia została ustalona na podstawie opłacanych składek na ubezpieczenie społeczne męża w Hiszpanii i Polsce.

Wysokość świadczenia, jest zależna od składek męża w Hiszpanii i Polsce odprowadzonych do systemu zabezpieczenia społecznego. Przyznanie tego świadczenia było uzależnione od bycia małżonką zmarłego.

Pytanie

Czy renta wdowia (świadczenie nazwane przez instytucję hiszpańską pensión de viudedad) z Hiszpanii powinna podlegać opodatkowaniu w Polsce czy też stanowi przychód podlegający zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie nie powinna być Pani obowiązana do odprowadzania podatku od przyznanej i wypłacanej hiszpańskiej renty wdowiej (pensión de viudedad), która, jak stanowi art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest świadczeniem rodzinnym.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W myśl art. 4a ww. ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z uwagi na okoliczność, że renta wdowia (pensión de viudedad) była wypłacana z Hiszpanii, w niniejszej sprawie znajdują zastosowanie postanowienia Umowy z dnia 15 listopada 1979 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1982 r. Nr 17, poz. 127). Zgodnie z art. 18 tej umowy stosownie do postanowień ustępu 2 artykułu 19 emerytury i inne świadczenia o podobnym charakterze, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z jej zatrudnieniem w przeszłości, będą opodatkowane tylko w tym Państwie. Z literalnego brzmienia art. 18 ww. umowy wynika, iż ma on zastosowanie wyłącznie do świadczeń otrzymywanych z tytułu emerytur i innych świadczeń o podobnym charakterze otrzymywanych przez osobę, która była zatrudniona na terytorium Hiszpanii. Wskazana we wniosku renta wdowia nie jest wypłacana w związku z zatrudnieniem Pani w przeszłości, zastosowanie więc do niej znajdzie art. 21 ust. 1 ww. umowy, zgodnie z którym części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, a o których nie było mowy w poprzednich artykułach niniejszej umowy, będą opodatkowane tylko w tym Państwie. W świetle tego przepisu renta wdowia otrzymywana z Hiszpanii, przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce, podlega opodatkowaniu tylko w Polsce.

W takim przypadku nie znajduje zastosowania metoda unikania podwójnego opodatkowania.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów otrzymane na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów, zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów oraz świadczenie wychowawcze otrzymane na podstawie przepisów o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci.

W związku z tym świadczenie, które Pani pobiera z Hiszpanii po śmierci męża (renta wdowia - pensión de viudedad), korzysta ze zwolnienia w myśl art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji nie ciąży na Pani obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu otrzymywania tego świadczenia.

Powyższe stanowisko potwierdza interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Izby z dnia 24 czerwca 2024 r. (0112-KDIL2-1.4011.355.2024.2.KP).

W przytoczonej interpretacji stwierdzono, że świadczenie (pensión de viudedad - t.j. renta wdowia) otrzymywane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w Hiszpanii korzysta ze zwolnienia w myśl art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji nie ciąży na świadczeniobiorcy obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu otrzymywania tego świadczenia.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Stosownie do art. 4a ww. ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W opisie zdarzenia wyjaśniła Pani, że jest polskim rezydentem podatkowym i ciąży na Pani nieograniczony obowiązek. Od 2021 r. pobiera Pani z Hiszpanii rentę wdowią (pensión de viudedad) po zmarłym mężu. W Hiszpanii podlega Pani zwolnieniu z opodatkowania w związku ze złożeniem oświadczenia o polskiej rezydencji podatkowej.

Renta wdowia jest wypłacana na podstawie art. 219 Królewskiego Dekretu Ustawodawczego 8/2015 z dnia 30 października Głównego Prawa Ubezpieczeń Społecznych (La Ley General de la Seguridad Social) oraz w zastosowaniu zasad określonych w rozporządzeniach 883/2004 i 987/2009 WE. Potwierdziła Pani, że świadczenie po zmarłym mężu, które Pani otrzymuje, stanowi element systemu zabezpieczenia społecznego i wypłacane jest na podstawie przepisów emerytalno-rentowych obowiązujących w Hiszpanii.

Świadczenie jest zbliżone - na gruncie ustawodawstwa krajowego - do polskiej renty rodzinnej po zmarłym mężu (renty po mężu), który pracował w Hiszpanii i ma na celu zapewnienie wsparcia finansowego wdowie po śmierci męża, który płacił składki na system ubezpieczeń społecznych. Dodała Pani ponadto, że otrzymywane świadczenie jest kwalifikowane jako „renta rodzinna”, nosi nazwę pensión de viudedad, czyli renta wdowia i jest otrzymywane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych obowiązujących w Hiszpanii.

Świadczenie jest wypłacane dożywotnio, dopóki pozostaje Pani wdową. Wysokość tego świadczenia została ustalona na podstawie opłacanych składek na ubezpieczenie społeczne męża w Hiszpanii i Polsce. Wysokość świadczenia, jest zależna od składek męża w Hiszpanii i Polsce odprowadzonych do systemu zabezpieczenia społecznego. Przyznanie tego świadczenia było uzależnione od bycia małżonką zmarłego.

Z uwagi na okoliczność, że świadczenie po zmarłym małżonku jest wypłacane z Hiszpanii, w niniejszej sprawie znajdą zastosowanie postanowienia Umowy z 15 listopada 1979 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1982 r. Nr 17 poz. 127, dalej umowa polsko-hiszpańska).

Zgodnie z art. 18 tej umowy:

Stosownie do postanowień ustępu 2 artykułu 19 emerytury i inne świadczenia o podobnym charakterze, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z jej zatrudnieniem w przeszłości, będą opodatkowane tylko w tym Państwie.

Z literalnego brzmienia art. 18 umowy polsko-hiszpańskiej wynika, iż ma on zastosowanie do emerytur i innych świadczeń o podobnym charakterze otrzymywanych z Hiszpanii przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce w związku z jej zatrudnieniem w przeszłości. Wskazane we wniosku świadczenie po zmarłym mężu nie jest wypłacane w związku z Pani zatrudnieniem w przeszłości, zastosowanie do niego znajdzie więc art. 21 ust. 1 ww. umowy, zgodnie z którym:

Części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, a o których nie było mowy w poprzednich artykułach niniejszej umowy, będą opodatkowane tylko w tym Państwie.

W świetle tego przepisu świadczenie po zmarłym mężu, otrzymywane z Hiszpanii, przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce, podlega opodatkowaniu tylko w Polsce.

W konsekwencji, stwierdzić należy, że świadczenie po zmarłym mężu otrzymywane przez Panią z Hiszpanii podlega opodatkowaniu tylko w miejscu Pani zamieszkania, tj. w Polsce, na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W Polsce, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Źródłami przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl natomiast art. 12 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych; rentą lub rentą rodzinną jest również świadczenie pieniężne, o którym mowa w ustawie z dnia 8 lutego 2023 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym członkom rodziny funkcjonariuszy lub żołnierzy zawodowych, których śmierć nastąpiła w związku ze służbą albo podjęciem poza służbą czynności ratowania życia lub zdrowia ludzkiego albo mienia (Dz. U. poz. 658).

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:

Wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów otrzymane na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów, zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów oraz świadczenie wychowawcze otrzymane na podstawie przepisów o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci.

W kontekście powyższego podkreślić należy, że zwolnienia przedmiotowe są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, co oznacza, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą.

Należy zauważyć, że renta rodzinna (wdowia) wypłacana z systemu ubezpieczeń społecznych na podstawie przepisów emerytalno-rentowych stanowi odmienne świadczenie od świadczenia rodzinnego otrzymywanego na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych.

Na gruncie ustawodawstwa krajowego, świadczenia rodzinne wypłacane są na podstawie przepisów ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 323 ze zm.).

Zgodnie z art. 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych:

Świadczeniami rodzinnymi są:

1)zasiłek rodzinny oraz dodatki do zasiłku rodzinnego;

2)świadczenia opiekuńcze: zasiłek pielęgnacyjny oraz świadczenie pielęgnacyjne;

3)zapomoga wypłacana przez gminy, na podstawie art. 22a;

3a) świadczenia wypłacane przez gminy na podstawie art. 22b;

4)jednorazowa zapomoga z tytułu urodzenia się dziecka;

5)świadczenie rodzicielskie.

Natomiast instytucja renty rodzinnej przysługującej po śmierci członka rodziny została uregulowana w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1631 ze zm.). Świadczenie to może otrzymać uprawniony członek rodziny po śmierci bliskiej osoby, np. zmarłego małżonka, który w chwili śmierci miał ustalone prawo do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy lub spełniał warunki wymagane do uzyskania jednego z tych świadczeń bądź też pobierał zasiłek przedemerytalny, świadczenie przedemerytalne lub nauczycielskie świadczenie kompensacyjne.

Należy również wskazać, że powołane przez Panią Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady Nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. Urz. UE L Nr 166/1 z dnia 30 kwietnia 2004 r.) rozróżnia emerytury i renty oraz świadczenia rodzinne jako odrębne świadczenia.

W świetle powyższego, odnosząc się do Pani wątpliwości, wyjaśnić należy, że renta rodzinna (wdowia), która jak Pani wskazuje:

·jest wypłacana na podstawie art. 219 Królewskiego Dekretu Ustawodawczego 8/2015 z dnia 30 października Głównego Prawa Ubezpieczeń Społecznych (La Ley General de la Seguridad Social);

·stanowi element systemu zabezpieczenia społecznego i wypłacana jest na podstawie przepisów emerytalno-rentowych obowiązujących w Hiszpanii;

·jest świadczeniem zbliżonym - na gruncie ustawodawstwa krajowego - do polskiej renty rodzinnej po zmarłym mężu (renty po mężu), który pracował w Hiszpanii i ma na celu zapewnienie wsparcia finansowego wdowie po śmierci męża, który płacił składki na system ubezpieczeń społecznych;

·jest świadczeniem wypłacanym dożywotnio, dopóki będzie Pani wdową;

·wysokość tego świadczenia została ustalona na podstawie opłacanych składek na ubezpieczenie społeczne męża w Hiszpanii i Polsce i jest zależna od tych składek

nie może zostać uznana za świadczenie rodzinne otrzymywane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że renta rodzinna (wdowia) przyznana po zmarłym mężu na podstawie hiszpańskich przepisów emerytalno-rentowych, zbliżona do polskiej renty rodzinnej po zmarłym mężu, nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż z uwagi na jej charakter i warunki przyznania nie jest żadnym ze świadczeń wymienionych w tym przepisie. Otrzymywane świadczenie będące elementem systemu zabezpieczenia społecznego jest rentą wypłacaną na podstawie przepisów emerytalno-rentowych obowiązujących w Hiszpanii i jako takie mieści się w dyspozycji art. 12 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym ww. renta podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnosząc się do powołanej przez Panią interpretacji indywidualnej wskazać należy, że dotyczy ona konkretnej, indywidualnej sprawy podatnika, w określonym stanie faktycznym i w tej sprawie rozstrzygnięcie w niej zawarte jest wiążące, zatem nie może przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawyz dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.