Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 lutego 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie kosztów uzyskania przychodów. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pan przedsiębiorcą prowadzącym pozarolniczą działalność gospodarczą. Głównym przedmiotem prowadzonej działalności jest (...).

(...) 2021 roku na podstawie aktu notarialnego Rep. (...) zawarto umowę sprzedaży, na podstawie której nabył Pan zabudowaną jednokondygnacyjnym budynkiem handlowo-usługowym działkę 1/1 o pow. (...) ha, dla której prowadzona jest księga wieczysta nr (...). Nabycia tego dokonał Pan do majątku firmy na cele prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Nieruchomość nabyto za łączną cenę 2.995.700 zł netto. Na cenę tę składa się zgodnie z treścią aktu notarialnego: prawo własności gruntu (działka 1/1) o wartości 400.000 zł, budowle o wartości 120.000 zł netto, budynek handlowo-usługowy wraz z urządzeniami o wartości 2.475.700 zł netto.

Nabyte składniki majątku ze względu na kompletność wprowadzono do ewidencji środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej pod datą 31 stycznia 2021 roku i rozpoczęto dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od lutego 2021 r., które zaliczono do kosztów uzyskania przychodów.

Wojewoda (...) dnia (...) 2023r. na wniosek Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad wydał decyzję nr (...) o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej (...). Zadanie 2 obejmujące m.in. działkę nr 1/1.

W dniu (...) 2023 r. przed Wojewodą (...) zawarto ugodę ze Skarbem Państwa -Generalnym Dyrektorem Dróg Krajowych i Autostrad dotyczącą ustalenia odszkodowania za nieruchomość zabudowaną budynkiem handlowo-usługowym, oznaczoną jako działka 1/1 o pow. (...) ha, na mocy której przyznano Panu odszkodowanie w wysokości (...) zł (kwota odszkodowania (...) zł powiększona o 5 % wartości, w związku z wydaniem nieruchomości w określonym terminie w art. 18. ust. 1e ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji w zakresie dróg publicznych).

Odszkodowanie to na podstawie art. 21 ust.1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych korzysta ze zwolnienia przedmiotowego.

W związku z utratą nabytych na podstawie umowy z dnia (...) 2021 r. składników majątku, środki trwałe znajdujące się na działce nr 1/1 oraz grunt wykreślono z ewidencji środków trwałych. Na dzień wykreślenia przedmiotowych składników z ewidencji pozostała nieumorzona wartość środków trwałych w wysokości 2.839.234,98 zł.

Pytanie

Czy w przedstawionym stanie faktycznym, w związku z przejęciem z mocy prawa nieruchomości (grunt wraz z budynkiem i budowlami) należącej do Pana, poniesione przez Pana wydatki na nabycie środków trwałych w postaci zabudowanej nieruchomości (grunt wraz z budynkiem i budowlami), pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych stanowić będą dla Pana koszt uzyskania przychodu?

Pana stanowisko w sprawie

Z uwagi na przejęcie z mocy prawa należącej do Pana nieruchomości, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ma Pan prawo rozpoznać koszt uzyskania przychodów w wysokości sumy: wartości początkowej budynku, budowli i wyposażenia (jednak po pomniejszeniu tej wartości o dokonane do tej pory odpisy amortyzacyjne) i kosztu nabycia działki 1/1, na której był wybudowany budynek (od której nie były dokonywane odpisy amortyzacyjne).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej u.p.d.o.f.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy u.p.d.o.f.

Zasadniczo zatem każdy wydatek celowo poniesiony z zamiarem uzyskania przychodu, poza wyraźnie wskazanymi w art. 23 ust. 1 u.p.d.o.f. powinien być uznany za koszt uzyskania przychodu.

Zgodnie z kolei z art. 22 ust. 8 ustawy u.p.d.o.f. kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 ustawy.

Wg natomiast art. 22a ust. 1 u.p.d.o.f., amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

·budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

·maszyny, urządzenia i środki transportu,

·inne przedmioty

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą (...) (zwane środkami trwałymi).

Zgodnie z kolei z art. 22c u.p.d.o.f, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Nadto, jak podkreśla się w interpretacjach podatkowych, wydatki poniesione przez podatnika na nabycie i wytworzenie środków trwałych są rozliczane w czasie i podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej pośrednio, poprzez odpisy amortyzacyjne, dokonywane od wartości początkowej tych środków. Jednakże amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania.

Wskazuje Pan, że w przedstawionym stanie faktycznym doszło do wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej. Na podstawie ugody zawartej przed Wojewodą (...) z dnia (...) 2023 r. doszło już do przyznania odszkodowania za przejętą nieruchomość.

Jak podkreśla się w interpretacjach podatkowych w zbliżonych stanach faktycznych oraz w doktrynie "po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód podatkowy w związku z otrzymaniem ww. odszkodowania. Przychód ten co prawda podlega zwolnieniu z opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy jednak na mocy art. 14 ust. 1 i 2 tej ustawy zaliczany jest w dalszym ciągu do przychodów z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej. (...) Aby zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, poniesiony wydatek musi mieć bezpośredni lub pośredni związek z powstaniem przychodu lub mieć na celu zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Dodatkowo wydatek taki nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 23. ust. 1 u.p.d.of. oraz musi zostać prawidłowo udokumentowany. W doktrynie interpretuje się, że chodzi o takie rodzaje wydatków, które obiektywnie rzecz biorąc, mogły (a nawet powinny) przynieść przychód. Nie ma tutaj znaczenia to, czy w istocie z danym wydatkiem wiązało się powstanie przychodu, lecz to czy dany wydatek powinien był - zgodnie z wiedzą i zamierzeniem podatnika przynieść przychód" (por. Bartosiewicz A., Kubacki R., PIT, Komentarz, LEX 2015) (interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 12 lipca 2019 r., sygn. nr 0113-KDIPT2-1.4011.320.2019.1.MD).

Nie powinno budzić wątpliwości w niniejszej sprawie, że wydatki poniesione na nabycie zabudowanej nieruchomości (budynek, budowle i grunt), o których to mowa w niniejszym wniosku, zostały poniesione w celu uzyskania przychodów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że (w ramach prowadzonej działalności) wynajmował Pan lokale handlowo-usługowe znajdujące się w ww. budynku na rzecz osób trzecich (najemców). Jak wskazuje się również w interpretacjach podatkowych, "zgodnie z zasadą wynikającą z powołanych wyżej unormowań prawnych, kosztem uzyskania przychodu ze zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt. 1 ustawy u.p.d.o.f. wykorzystywanych na potrzeby działalności jest koszt ich nabycia albo wytworzenia, a jeżeli środki trwałe podlegają amortyzacji - koszt ich nabycia albo wytworzenia pomniejszony o dokonane odpisy amortyzacyjne."

Nadto, wskazany we wniosku budynek oraz budowle mogły być wcześniej na mocy art. 22a ustawy amortyzowane, a odpisy amortyzacyjne kwalifikowane być mogły do kosztów uzyskania przychodów. Grunt z kolei, mimo że wprowadzony był do ewidencji środków trwałych, z uwagi jednak na treść art. 22c ustawy u.p.d.o.f. nie mógł być amortyzowany co do zasady.

Co istotne, jak wskazuje się w interpretacjach "art. 22c ustawy nie ma wpływu na rozliczenia kosztów w przypadku, gdy grunt zostaje wykreślony z ewidencji środków trwałych na skutek różnego rodzaju zdarzeń, np. ulega zbyciu czy likwidacji" (interpretacja Dyrektora KIS, sygn. nr 0113-KDIPT2-1.4011.320.2019.1.MD).

Należy jednak zwrócić uwagę na wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów zawarte w art. 23 ustawy u.p.d.o.f. Art. 23 ust.1 pkt. 5 i 6 ww. ustawy stanowią, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:

·strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust.1 pkt.1,

·strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych , jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

Pojęcie straty nie zostało zdefiniowane na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych. Rozliczanie straty ze środków trwałych w kosztach podatkowych ilustruje wyrok NSA z dnia 20 marca 2008 r., sygn. akt II FSK 58/07, w którym stwierdzono: Odwołanie się w art. 16 ust. 1 pkt 5 i 6 ustawy z 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych do konstrukcji umorzenia środków trwałych oznacza, że pojęcie straty w środkach trwałych łączy on z brakiem możliwości dokonania przez podatnika pełnych odpisów amortyzacyjnych. Straty te powstają więc wówczas, gdy wartość środka trwałego nie może być zrównoważona odpisami amortyzacyjnymi na skutek zaprzestania przez podatnika używania środka trwałego w działalności gospodarczej (zbycie, utrata lub likwidacja środka).

Powołany wyrok odnosi się do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tym niemniej należy mieć na uwadze, że art. 16 ust. 1 pkt 5 oraz 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest tożsamy z treścią art. 23 ust. 1 pkt 5 oraz 6 u.p.d.o.f.

Odnosząc się do powyższego, zauważa Pan, że jak wskazuje się w doktrynie art. 23 ust. 1 pkt 5 u.p.d.o.f. nie pozwala na zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów strat w środkach trwałych w części pokrytej odpisami amortyzacyjnymi. A contrario, co do zasady, kosztami uzyskania przychodów mogą być straty w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części, od której podatnik nie dokonał odpisów amortyzacyjnych. Nadto, powstanie straty powinno być niezależne od woli podatnika i być następstwem wszelkich zdarzeń losowych, takich jak pożar, powódź itp. oraz z reguły działania osób trzecich, a nie zdarzeń zależnych od woli podatnika.

Uwzględniając powyższe, a także biorąc pod uwagę, że straty wskazane w niniejszym wniosku dotyczą składników majątkowych zaliczonych jako środki trwałe (budynek, budowle i grunt), które były wykorzystywane na potrzeby Pana działalności gospodarczej, należy zatem uznać, że koszty w postaci strat w tych środkach (budynek, budowle i grunt) w ww. wysokości stanowić będą w myśl przywołanych przepisów koszt uzyskania przychodu. Przy czym, do kosztów tych nie mogą zostać zaliczone straty w części pokrytej już sumą odpisów amortyzacyjnych.

Pana zdaniem, mając na uwadze opisany stan faktyczny, wskazane przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy stwierdzić, że z uwagi na przejście z mocy prawa należącej do Pana nieruchomości w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będzie miał Pan prawo rozpoznać koszt uzyskania przychodów w wysokości sumy wartości początkowej budynku i budowli (po pomniejszeniu o dokonane odpisy amortyzacyjne) i kosztu nabycia działki (od której to nie były dokonywane odpisy amortyzacyjne).

Podkreśla Pan również, że prezentowane stanowisko zgodne jest m.in. z interpretacją indywidualną wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 18 grudnia 2018 r. (sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.562.2018.1.MD), czy też interpretacją indywidualną wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej dnia 12 lipca 2019 r. (sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.320.2019.MD).

W konsekwencji, Pana zdaniem, biorąc pod uwagę treść art. 22h ust. 1 pkt 1 oraz przede wszystkim uwzględniając skutki prawnorzeczowe wynikające z treści art. 12 ust. 4 pkt 1 specustawy drogowej- ww. koszty uzyskania przychodu będzie mógł Pan rozpoznać w chwili wykreślenia środków trwałych z ewidencji.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 202 r. poz. 2647 ze zm.):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej kosztem uzyskania przychodów będzie taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

·został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

·jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

·pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

·poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

·został właściwie udokumentowany,

·nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 cyt. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Przy czym należy pamiętać, że związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zatem kosztami uzyskania przychodów będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w tym celu, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Należy też przyjąć, że koszty związane z zachowaniem źródła przychodów to takie, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła w dalszym ciągu uzyskiwano, oraz aby takie źródło w ogóle dalej mogło istnieć. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać te koszty, które zostały poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne jego funkcjonowanie. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodów w przyszłości.

Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie przychodu, ewentualnie na zwiększenie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy:

Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 ww. ustawy:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2)maszyny urządzenia i środki transportu,

3)inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22c pkt 1 ww. ustawy:

Amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Z powyższych przepisów wynika, że (co do zasady) wydatki poniesione przez podatnika na nabycie lub wytworzenie środków trwałych są rozliczane w czasie i podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej pośrednio, poprzez odpisy amortyzacyjne, dokonywane od wartości początkowej tych środków. Jednakże amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że głównym przedmiotem prowadzonej przez Pana działalności jest (...). (...) 2021 roku nabył Pan zabudowaną jednokondygnacyjnym budynkiem handlowo-usługowym działkę nr 1/1. Nabycia tego dokonał Pan do majątku firmy na cele prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej (wynajmował Pan lokale handlowo-usługowe znajdujące się w ww. budynku na rzecz osób trzecich (najemców).

Nabyte składniki majątku ze względu na kompletność wprowadził Pan do ewidencji środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej pod datą 31 stycznia 2021 roku i rozpoczął dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od lutego 2021 r., które zaliczał Pan do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z wydanym zezwoleniem na realizację inwestycji drogowej w oparciu o przepisy ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji w zakresie dróg publicznych, (...) 2023 r. przed Wojewodą (...) zawarto ugodę ze Skarbem Państwa - Generalnym Dyrektorem Dróg Krajowych i Autostrad, na mocy której przyznano Panu odszkodowanie w związku z wywłaszczeniem opisanej we wniosku nieruchomości. Odszkodowanie to na podstawie art. 21 ust.1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych korzysta ze zwolnienia przedmiotowego.

W związku z utratą nabytych składników majątku, środki trwałe znajdujące się na działce nr 1/1 oraz grunt wykreślono z ewidencji środków trwałych. Na dzień wykreślenia przedmiotowych składników z ewidencji pozostała nieumorzona wartość środków trwałych.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym doszło zatem do wywłaszczenia nieruchomości ze względu na realizację inwestycji drogowej oraz przyznania Panu odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość. W związku z powyższym, po Pana stronie powstał przychód podatkowy w związku z otrzymaniem ww. odszkodowania, który jednak – jak wskazał Pan we wniosku – korzysta ze zwolnienia przedmiotowego.

Jak już wskazano powyżej, aby zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, poniesiony wydatek musi mieć bezpośredni lub pośredni związek z powstaniem przychodu lub mieć na celu zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Dodatkowo wydatek taki nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz musi zostać prawidłowo udokumentowany.

Nie ulega wątpliwości, że w przedmiotowej sprawie wydatki poniesione przez Pana na nabycie zabudowanej jednokondygnacyjnym budynkiem handlowo-usługowym działki zostały poniesione w celu uzyskania przychodów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z zasadą wynikającą z powołanych wyżej unormowań prawnych, kosztem uzyskania przychodu ze zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności, jest koszt ich nabycia albo wytworzenia, a jeżeli środki trwałe podlegają amortyzacji – koszt ich nabycia albo wytworzenia pomniejszony o dokonane odpisy amortyzacyjne.

Naniesienia (budynki, budowle) stanowiące Pana własność – na mocy art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – podlegały amortyzacji, a w rezultacie odpisy amortyzacyjne od tych środków trwałych były kwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów. Natomiast sam grunt, jak słusznie wskazuje Pan w stanowisku w sprawie - mimo że był wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - nie podlegał amortyzacji, z uwagi na treść art. 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże zauważyć należy, że wskazany art. 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma wpływu na rozliczenia kosztów w przypadku, gdy grunt zostaje wykreślony z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych na skutek różnego rodzaju zdarzeń, np. ulega zbyciu czy likwidacji. Inaczej mówiąc, chociaż grunt nie podlega amortyzacji podatkowej, to dotyczą go wszelkie inne konsekwencje związane z jego statusem jako środka trwałego.

Trzeba także zwrócić uwagę na wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów zawarte w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Art. 23 ust. 1 pkt 5 i 6 ww. ustawy stanowią, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:

[pkt 5] strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1;

[pkt6] strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

Pojęcie straty nie zostało zdefiniowane na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych. Tym samym należy je rozumieć zgodnie ze znaczeniem potocznym, tj. jako poniesioną szkodę, zaistniały ubytek. Zwykle strata bywa następstwem zdarzeń losowych, np. kradzieży czy pożaru, wydaje się, że za stratę w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i trwałych można także przyjąć sytuację wywłaszczenia, w której podatnik niezależnie od swej woli, lecz zgodnie z odrębnymi przepisami prawa, został pozbawiony własności rzeczy czy praw, które przedstawiały określoną wartość majątkową.

W rezultacie, biorąc pod uwagę, że opisane we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej straty dotyczą składników majątkowych, które były wykorzystywane na potrzeby działalności gospodarczej, należy uznać, że koszty w postaci strat w środkach trwałych stanowić będą koszt uzyskania przychodu, jako że są poniesione w celu uzyskania przychodu.

Do kosztów nie mogą zostać zaliczone jedynie straty związane z naniesieniami w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na powyższe, Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu zaistnienia zdarzenia.

Zastrzegam przy tym, że nie dokonałem oceny tej części Pana stanowiska, która wykracza poza zakres sformułowanego pytania.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe wyłącznie wobec Pana i tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie zaznaczam, że niniejszą interpretację wydałem wyłącznie w oparciu o opis okoliczności faktycznych przedstawionych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Nie prowadzę postępowania dowodowego, ograniczam się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyrażam swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez Wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania kontrolnego organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła.

Odnośnie powołanych przez Pana interpretacji indywidualnych informuję, że dotyczą one tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonych stanach faktycznych czy zdarzeniach przyszłych i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe, pomimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.