Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 lutego 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Na przestrzeni 2021 roku dokonała Pani wielokrotnych darowizn pieniężnych przeznaczonych na budowę kościoła w (…), położonego przy ulicy (…) w  (...). Darowizny te zostały wykonane przelewami bankowymi z Pani osobistego rachunku na konto parafii. Początkowo, planowała Pani odliczenie kwot tych darowizn od dochodu w rozliczeniu rocznym PIT-37, poprzez wykazanie ich w kategorii darowizn na kult religijny, ze względu na stosunkowo prostą formę wymaganego udokumentowania takich darowizn, ograniczającą się do potwierdzenia wykonania przelewu na konto parafii. W związku z tym, w tytułach przelewów wszystkich tych darowizn wpisała Pani następującą treść: „darowizna na rzecz kultu religijnego – budowa kościoła”.

Po zakończeniu roku kalendarzowego, uzyskaniu PIT-11 od pracodawcy i podsumowaniu kwot dokonanych darowizn na budowę kościoła okazało się, że łączna kwota tych darowizn przekracza limit 6% dochodu, jako maksymalnej kwoty odliczenia dla darowizn wykazywanych w kategorii darowizn na rzecz kultu religijnego. Biorąc pod uwagę fakt, że w dokonanych darowiznach został wskazany w tytule przelewu cel szczegółowy ich przeznaczenia, jakim w tym wypadku była „budowa kościoła” przyjęła Pani, że mogą one być zakwalifikowane jako służące celom kultu religijnego, jak też realizujące cele działalności charytatywno-opiekuńczej kościoła katolickiego. Ponieważ w tym drugim przypadku, nie obowiązuje limit 6% dochodu jako kwoty maksymalnego odliczenia, umożliwiało to Pani wykorzystanie pełnej kwoty dokonanych darowizn w pomniejszeniu kwoty do opodatkowania. Ostatecznie więc wybrała Pani istniejącą w Pani przekonaniu możliwość rozliczenia dokonanych darowizn na budowę kościoła, w kategorii darowizn na cele działalności charytatywno-opiekuńczej kościoła i wykazała je Pani w rozliczeniu PIT-37 jako wyłączone z podstawy opodatkowania w pełnej wysokości na podstawie art. 55 pkt 7 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego z dnia 17 maja 1989 r. Możliwość i zasadność dokonania takiego odliczenia została wskazana w wyroku NSA z 22 stycznia 2013 r., II FSK 1075/11.

Zważywszy na fakt, że odliczenie wydatków na działalność charytatywno-opiekuńczą kościoła wymaga dodatkowego udokumentowania, uzyskała Pani w dniu 8 stycznia 2022 r. od proboszcza zarządzającego obdarowaną parafią zaświadczenie potwierdzające wpływ na konto parafii dokonanych przez Panią darowizn na cele kultu religijnego oraz w dniu 8 czerwca 2023 r. zaświadczenie, że przelane przez Panią w 2021 r. na konto parafii środki w formie darowizny wraz z podaniem kwoty tych środków (będącej sumą kwot dokonanych przelewów) zostały wykorzystane na budowę kościoła, a konkretnie na zakup i montaż pomp ciepła jako systemu ogrzewania budynku budowanego kościoła.

W trakcie prowadzonych obecnie przez właściwy Urząd Skarbowy czynności sprawdzających dotyczących wykazanych ulg za lata 2019-2023, po analizie przedstawionych dokumentów i wyjaśnień urzędnik przeprowadzający czynności sprawdzające stwierdził, że w opisanym powyżej stanie faktycznym właściwym będzie uzyskanie potwierdzenia, że przyjęta przez Panią interpretacja przepisów podatkowych jest prawidłowa. Urzędnik wskazał tu na kwestię merytorycznej poprawności zaliczenia darowizn na budowę kościoła jako darowizny na realizację celów działalności charytatywno-opiekuńczej kościoła oraz na uchybienie formalne, polegające na rozbieżności pomiędzy celem ogólnym wpisanym w tytułach przelewów dokonanych darowizn i w poświadczeniu ich otrzymania przez parafię jakim było użycie sformułowania -„kult religijny”, a kategorią odliczeń, w której wykazała Pani te darowizny jako „działalność charytatywno-opiekuńcza kościoła”. Mając powyższe na uwadze, urzędnik prowadzący czynności sprawdzające zasugerował Pani wystąpienie z wnioskiem o indywidualną interpretację podatkową w przedmiotowej sprawie.

Pytanie

1) Czy dokonane przez Panią darowizny na budowę kościoła mogą zostać zakwalifikowane jako darowizny na cele działalności charytatywno-opiekuńczej kościoła katolickiego i tym samym zostać wyłączone z podstawy opodatkowania na podstawie ustawy z 17 maja 1989 r. o Stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego?

2) Czy posiadana przez Panią dokumentacja przedstawiona w opisie stanu faktycznego dotycząca tych darowizn umożliwia Pani wykazanie ich w zeznaniu PIT-37 i zastosowanie odliczenia przewidzianego dla darowizn na działalność charytatywno-opiekuńczą kościoła?

Pani stanowisko w sprawie

Uważa Pani że, kwestią kluczową w ocenie poprawności przyjętej prze Panią interpretacji zaistniałych zdarzeń jest przeanalizowanie funkcji, jakie spełnia budynek kościoła lub kaplicy, jako element infrastruktury, w który wyposażona jest każda parafia katolicka. Budynek ten jest obiektem, wykorzystywanym przez Kościół Katolicki do różnych celów, niemniej jako podstawowe działania, których realizowanie umożliwia budynek kościoła można wymienić dwie funkcjonalności:

1) jest on miejscem godnego celebrowania aktów kultu religijnego, takich jak msza św., udzielanie chrztów lub ślubów, adorowania Najświętszego Sakramentu itd.

2) jest miejscem realizowania różnych działań charytatywno-opiekuńczych kościoła, które zgodnie z art. 39 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego obejmują w szczególności takie działania jak np. przeprowadzanie po mszy świętej zbiórek pieniężnych i rzeczowych dla osób w trudnym położeniu lub rozprowadzanie świec Caritas służących pozyskaniu funduszy na takie cele (pkt 4 art. 39 wspomnianej ustawy) lub dystrybuowanie na terenie kościoła i zachęcanie wiernych do lektury prasy katolickiej krzewiącej ideę pomocy bliźnim albo prowadzenie w obiekcie kościoła rekolekcji i wykładów, których treść bardzo często do idei pomocy bliźnim się odwołuje i zachęca do postaw społecznych temu sprzyjających (pkt 7 art. 39 ustawy).

Warto też zauważyć, że w aktywnościach, które są prowadzone w budynku kościoła często kult religijny przenika się i jest prowadzony równolegle z działalnością charytatywno-opiekuńczą. Msza Święta, która jest w swojej istocie praktyką kultu religijnego, zawiera w sobie homilię, czyli element zwany potocznie „kazaniem”, w którym ksiądz analizuje i głosi wiernym naukę Kościoła Katolickiego. Jednym z fundamentalnych elementów tej nauki jest idea pomocy bliźniemu, do której prowadzący homilię bardzo często się odwołują i krzewią ją wśród uczestników Mszy Świętej oraz zachęcają ich do przyjmowania w życiu codziennym postaw z tą ideą zgodnych (działalność wymieniona w pkt. 7 art. 39 ustawy). Innym przykładem takiej sytuacji jest spowiedź, prowadzona w konfesjonałach ustawionych w budynku kościoła. Spowiedź Święta jako sakrament jest elementem kultu religijnego, niemniej zawiera w sobie etap pouczenia spowiadanego przez spowiednika i na tym etapie spowiednik bardzo często stosuje argumentację opartą o ideę pomocy bliźniemu, niejednokrotnie wprost zobowiązując spowiadanego do wcielania jej w życie w jego dalszym postępowaniu. Jest to w tym aspekcie działanie realizujące literalnie zakres działalności charytatywno-opiekuńczej wymieniony w pkt. 7 art. 39 ustawy.

Uważa Pani, że biorąc pod uwagę powyższe argumenty, należy stwierdzić, że budynek kościoła jako obiekt parafialnej infrastruktury jest niezbędny zarówno do godnego celebrowania obrzędów kultu religijnego jak też realizowania działalności charytatywno-opiekuńczej. Obydwa te aspekty działalności Kościoła Katolickiego są integralnymi i często przenikającymi się wzajemnie elementami realizowania jego misji i posłannictwa we współczesnym świecie.

Pani zdaniem, wspomaganie Kościoła poprzez darowizny na tworzenie infrastruktury umożliwiającej mu realizowanie jego celów ma miejsce niezależnie od tego, czy bierzemy pod uwagę aspekt kultu religijnego, czy działań o charakterze charytatywno-opiekuńczym. Należy zauważyć, że na temat zasadności uznania darowizny na tworzenie infrastruktury kościelnej jako realizującej cele działalności charytatywno-opiekuńczej wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w swoim wyroku z 22 stycznia 2013 r., II FSK 1075/11. Sąd stwierdził m.in., co następuje:

Oczywistym jest, że wykonując swoje posłannictwo Kościół Katolicki musi dysonować odpowiednią bazą materialną, w tym budynkami, czy też boiskami sportowymi. Jeśli zatem działalność taka mająca znamiona charytatywno-opiekuńczej ma być prowadzona w budynkach należących do parafii, to ich remonty, przebudowa, a nawet budowa powinna zostać zaliczona do realizującej cele wymienione w art. 39 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego.

Choć sprawa, w której sąd zawarł przytoczone powyżej stanowisko dotyczyła darowizny rzeczowej na budowę boiska na terenie parafii i odliczenia adresowanego do pkt. 6 art. 39 ustawy, to zastosowana przez sąd wykładnia ma charakter szerszy, bo mówi wyraźnie o „budynkach” bez zawężania tego określenia do konkretnego typu budynków, a więc w Pani rozumieniu dotyczy również m.in. budynku kościoła oraz przez analogię, ma zastosowanie nie tylko do działalności wymienionej w pkt. 6 art. 39 ustawy, ale również do wszystkich rodzajów działalności wymienionych w art.39 ustawy, co zresztą sąd stwierdza literalnie w dalszej części zacytowanego powyżej rozstrzygnięcia. W Pani interpretacji udzielonej przez sąd wykładni, ma ona zastosowanie również do celów wymienionych w punkcie 4 i 7 artykułu 39 ustawy, do których się Pani odwołuje we wcześniejszej części wywodu.

Konkludując, uważa Pani, że zastosowana przez Panią interpretacja przepisów podatkowych oraz orzecznictwa w przedmiotowej sprawie jest poprawna i dokonane przez Panią darowizny na budowę kościoła mogą zostać zakwalifikowane jako darowizny na cele działalności charytatywno-opiekuńczej kościoła katolickiego i tym samym zostać wyłączone z podstawy opodatkowania na podstawie ustawy z 17 maja 1989 r. o Stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego.

Jeśli chodzi o posiadaną przez Panią dokumentację dokonanych darowizn, przedstawioną w opisie stanu faktycznego, to przyznaje Pani, że zawiera ona jedną nieścisłość sprowadzającą się do tego, że w tytułach przelewów oraz w poświadczeniu ich otrzymania wystawionym przez proboszcza parafii, użyte zostało sformułowanie „kult religijny” zamiast „działalność charytatywno-opiekuńcza”.

Powód użycia przez Panią słów „kult religijny” w tytułach przelewów, wyjaśniła Pani w opisie stanu faktycznego. Wynikało to z tego, że na etapie robienia przelewów zamierzała Pani rozliczyć te darowizny w kategorii darowizn na kult religijny, a proboszcz parafii w wystawionym poświadczeniu otrzymania darowizn, użył zgodnie ze stanem faktycznym tego samego określenia, które było zawarte w pierwszej części tytułu przelewu. Później okazało się, że Pani roczny dochód nie pozwala Pani na odliczenie całości dokonanych darowizn w tej kategorii i aby mieć taką możliwość zdecydowała się Pani skorzystać z możliwości odliczenia ich w pełnej wysokości jako darowizny na rzecz działalności charytatywno-opiekuńczej kościoła.

Według Pani, nadrzędne znaczenie ma w tej sprawie pełna treść tekstu, który umieściła Pani w tytule każdego z dokonanych przelewów, który brzmiał: „darowizna na rzecz kultu religijnego – budowa kościoła”. Określiła Pani tym samym cel szczegółowy, na który w Pani intencji mają zostać wykorzystane przelewane środki. Proboszcz parafii w odrębnym zaświadczeniu z dnia 8 czerwca 2023 r. potwierdził darowizny i wymienił kwotę otrzymanych od Pani darowizn będących dokładną sumą przelanych środków ze wskazanym w tytule przelewu celem szczegółowym „budowa kościoła” oraz zaświadczył, że środki te zostały zgodnie z Pani wolą wykorzystane na budowę kościoła, a konkretnie na zakup i montaż pomp ciepła do ogrzewania budynku kościoła.

W Pani ocenie, zostały więc spełnione wszystkie istotne warunki umożliwiające odliczenie dokonanych darowizn jako darowizny na cele charytatywno-opiekuńcze, czyli:

1) darowizny miały postać środków pieniężnych i zostały dokonane przelewami bankowymi z Pani osobistego konta na oficjalne konto parafii rzymsko-katolickiej, będącej osobą prawną Kościoła Katolickiego;

2) uzyskała Pani pisemne potwierdzenie otrzymania tych środków przez parafię;

3) proboszcz jako osoba zarządzająca i dysponująca funduszami parafii przedstawił przed upływem dwóch lat, potwierdził i zdał w formie pisemnej relację z wykorzystania tych środków na wskazany przez Panią cel, czyli budowę kościoła wraz ze sprecyzowaniem wydatku, na które przekazane środki zostały zużyte.

W świetle przedstawionej we wcześniejszej części wniosku logiki Pani rozumowania, darowizny z określonym celem szczegółowym jakim w tym przypadku była budowa kościoła, mogą być uznane zarówno za wspierające cele kultu religijnego, jak też cele działalności charytatywno-opiekuńczej kościoła. W tym sensie uznała Pani, że mogą one korzystać zamiennie z odliczenia w każdej z dwóch kategorii przewidzianej w PIT-37 do tzw. „odliczeń na kościół”. W tym sensie nieścisłość formalna polegająca na pojawieniu się w dokumentach słów „kult religijny” przy ostatecznym wykazaniu przekazanych darowizn w kategorii „działalności charytatywno-opiekuńczej”, w Pani przekonaniu ma znaczenie drugorzędne.

Myśli Pani więc, że wystarczającym środkiem do ich pominięcia jako mniej istotnych dla meritum sprawy są Pani wyjaśnienia złożone urzędnikowi prowadzącemu czynności kontrolne oraz zawarte w niniejszym wniosku.

W związku z tym w Pani ocenie, posiadana przez Panią dokumentacja przedstawiona w opisie stanu faktycznego dotycząca dokonanych darowizn umożliwia Pani wykazanie ich w zeznaniu PIT-37 jako odliczenia przewidzianego dla darowizn na działalność charytatywno-opiekuńczą kościoła wynikającego z ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163):

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. a) i b) ww. ustawy:

Podkreślenia wymaga także fakt, że stosownie do art. 26 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W odniesieniu do art. 26 ust. 6b omawianej ustawy:

Na gruncie art. 26 ust. 6d ww. ustawy:

Zgodnie natomiast z art. 26 ust. 6c powyższej ustawy:

W świetle art. 26 ust. 6f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jak stanowi art. 26 ust. 7 pkt 1 i 2 powołanej ustawy:

Według art. 26 ust. 13a przywołanej ustawy:

Ponadto, zgodnie z treścią art. 45 ust. 3a wskazanej wyżej ustawy:

Jak już wyżej wskazano, w myśl art. 26 ust. 6d ww. ustawy, zasady określone w ust. 7 tego artykułu stosuje się odpowiednio do darowizn odliczanych na podstawie odrębnych ustaw.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 1491 ze zm.):

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy:

Na podstawie art. 4 pkt 3 ww. ustawy :

Przepisem szczególnym w stosunku do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest uregulowanie zawarte w art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (t. j. Dz. U. 2013, poz. 1966). Zgodnie z jego treścią:

W odniesieniu do darowizn na inne cele niż kościelna działalność charytatywno-opiekuńcza mają zastosowanie ogólne przepisy podatkowe uwzględniające ograniczenie wysokości darowizny podlegającej odliczeniu od dochodu.

Tymczasem darowizny na działalność charytatywno–opiekuńczą prowadzoną przez kościelne osoby prawne, zgodnie z zasadą „lex specialis derogat legi generali” są w całości (w pełnej wysokości bez ograniczeń, bezlimitowo) wyłączone z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W tym miejscu należy wskazać, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak i ustawa o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, nie zawierają definicji darowizny, wobec czego wypada odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2024 r., poz. 1061 ze zm.).

W myśl art. 888 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

Bezpłatność świadczenia oznacza, że nie może ono mieć odpowiednika w świadczeniu drugiej strony umowy, albowiem umowa darowizny jest umową jednostronnie zobowiązującą, a podstawę świadczenia stanowi causa donandi, czyli chęć dokonania przysporzenia majątkowego. Tak więc świadczenie darczyńcy jest bezpłatne wtedy, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Nieodpłatność ta oznacza, że darczyńca nie może uzyskać jakiegokolwiek ekwiwalentu w zamian za dokonaną darowiznę ani w chwili jej dokonywania, ani też w przyszłości.

Należy wskazać, że jeśli darowizna została przekazana na cele charytatywno-opiekuńcze kościelnym osobom prawnym, wówczas jej odliczenia nie ogranicza żaden limit.

Jednakże podstawą do bezlimitowego odliczenia darowizn kościelnym osobom prawnym na działalność charytatywno-opiekuńczą są ustawy regulujące stosunki Państwa do poszczególnych kościołów, tj.:

1.o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej,

2.o stosunku Państwa do Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego,

3.o stosunku Państwa do Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Rzeczypospolitej Polskiej,

4.o stosunku Państwa do Kościoła Chrześcijan Baptystów w Rzeczypospolitej Polskiej,

5.o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Rzeczypospolitej Polskiej,

6.o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego w Rzeczypospolitej Polskiej,

7.o stosunku Państwa o stosunku Państwa do Kościoła Zielonoświątkowego w Rzeczypospolitej Polskiej,

8.o stosunku Państwa do Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w Rzeczypospolitej Polskiej,

9.o stosunku Państwa do Kościoła Polskokatolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej,

10.o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego Mariawitów w Rzeczypospolitej Polskiej,

11.o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko-Reformowanego w Rzeczypospolitej Polskiej.

Na podstawie zaś art. 5 ust. 1 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, w skład struktury organizacyjnej Kościoła wchodzą osoby prawne wymienione w art. 6-10.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 5 przytoczonej ustawy, do kategorii terytorialnych jednostek organizacyjnych Kościoła Katolickiego posiadających przymiot osobowości prawnej zalicza się parafie.

Jak wskazano w art. 38 ust. 1 ustawy:

Natomiast zgodnie z art. 39 cytowanej ustawy:

Ujęty w analizowanym przepisie katalog ma jedynie charakter przykładowy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że na przestrzeni 2021 roku dokonała Pani wielokrotnych darowizn pieniężnych przeznaczonych na budowę kościoła w Rzymsko-Katolickiej Parafii. Darowizny te zostały wykonane przelewami bankowymi z Pani osobistego rachunku na konto parafii. Początkowo, planowała Pani odliczenie kwot tych darowizn od dochodu w rozliczeniu rocznym PIT-37, poprzez wykazanie ich w kategorii darowizn na kult religijny. W tytułach przelewów wszystkich tych darowizn wpisała Pani następującą treść: „darowizna na rzecz kultu religijnego – budowa kościoła”. Ponieważ łączna kwota tych darowizn przekraczała limit 6% dochodu, jako maksymalnej kwoty odliczenia dla darowizn wykazywanych w kategorii darowizn w rozliczeniu podatkowym za 2021 r. na rzecz kultu religijnego, przyjęła Pani, że mogą one być zakwalifikowane zarówno jako służące celom kultu religijnego, jak też realizujące cele działalności charytatywno-opiekuńczej kościoła katolickiego. Ostatecznie więc wybrała Pani możliwość rozliczenia dokonanych darowizn na budowę kościoła, w kategorii darowizn na cele działalności charytatywno-opiekuńczej kościoła i wykazała je Pani w rozliczeniu PIT-37 jako wyłączone z podstawy opodatkowania w pełnej wysokości na podstawie art. 55 pkt 7 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego z dnia 17 maja 1989 r. Posiada Pani zaświadczenie potwierdzające wpływ na konto parafii dokonanych przez Panią darowizn na cele kultu religijnego z 8 stycznia 2022 r. od proboszcza zarządzającego obdarowaną parafią oraz zaświadczenie z 8 czerwca 2023 r., że przelane przez Panią w 2021 r. na konto parafii środki w formie darowizny wraz z podaniem kwoty tych środków (będącej sumą kwot dokonanych przelewów) zostały wykorzystane na budowę kościoła, a konkretnie na zakup i montaż pomp ciepła jako systemu ogrzewania budynku budowanego kościoła.

A zatem, aby w przedmiotowej sprawie mogła Pani skorzystać z nielimitowanej ulgi podatkowej uprawniającej do odliczenia od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym całej kwoty darowizny, bez względu na jej wielkość i stosunek procentowy do osiągniętego dochodu, koniecznym jest spełnienie następujących warunków:

1)kwota darowizny musi zostać przekazana przez darczyńcę na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą, a darczyńca musi posiadać dowód wpłaty na rachunek płatniczy obdarowanego lub jego rachunek w banku, inny niż rachunek płatniczy oraz

2)obdarowana kościelna osoba prawna musi przedstawić darczyńcy pokwitowanie odbioru oraz – w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny – sprawozdanie o jej przeznaczeniu na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą.

Chciałaby Pani uzyskać potwierdzenie, że darowizny, które przekazała Pani na budowę kościoła mogą być zaliczone jako darowizny na cele działalności charytatywno-opiekuńczej kościoła katolickiego i tym samym zostać wyłączone z podstawy opodatkowania.

Jak już wcześniej wyjaśniono, zgodnie z treścią ww. ustaw regulujących stosunki Państwa do poszczególnych kościołów, darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą są wyłączone z podstawy opodatkowania w pełnej wysokości. Jedynym ograniczeniem jest wysokość podstawy opodatkowania podatnika.

Należy wskazać, że przywołany przez Panią art. 55 ust. 7 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej w brzmieniu do 31 grudnia 2021 r., nie ma zastosowania w Pani przypadku. W opisanej sytuacji nie mogła Pani odliczyć darowizny przekazanej w 2021 r. na cele charytatywno-opiekuńcze kościoła katolickiego, dokonanej na rzecz parafii Rzymsko-Katolickiej, ponieważ - jak Pani wskazała:

• w tytułach przelewów darowizny była przekazywane na rzecz kultu religijnego na budowę kościoła, a nie na cele charytatywno-opiekuńcze;
• otrzymała Pani zaświadczenia od proboszcza parafii ww. kościoła Rzymsko-Katolickiego, że przelane przez Panią w 2021 r. na konto parafii środki w formie darowizny wraz z podaniem kwoty tych środków na cele kultu religijnego zostały wykorzystane na budowę kościoła, na zakup i montaż pomp ciepła jako systemu ogrzewania budynku budowanego kościoła;
• dokonała Pani wielokrotnych darowizn pieniężnych przeznaczonych na budowę kościoła w Rzymsko-Katolickiej parafii;
• pierwotnie darowizny na rzecz parafii Rzymsko-Katolickiej w 2021 r. przekazywała Pani na cele kultu religijnego i chciała je Pani odliczyć do wysokości 6% dochodu, chęć ich odliczenia na cel charytatywno-opiekuńczy kościoła katolickiego pojawiła się dopiero po wystawieniu PIT-11 przez Pani pracodawcę, kiedy okazało się, że przekroczy Pani limit 6%.

Darowizny odliczane są według przysługujących limitów. Limit dotyczy zarówno pojedynczych darowizn, jak i ich sumy. Stanowi o tym zapis art. 26 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym łączna kwota odliczeń z tytułów określonych w ust. 1 pkt 9, nie może przekroczyć w roku podatkowym kwoty stanowiącej 6 % dochodu osoby fizycznej.

Warunkiem koniecznym do skorzystania z odliczenia darowizn m.in. na cele kultu religijnego jest to, aby wysokość darowizny pieniężnej udokumentowana była dowodem wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego, z zaznaczeniem wskazanego wyżej celu darowizny, tj. w sposób przewidziany w art. 26 ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, powołane przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ograniczają podmiotów, na rzecz których dokonane darowizny na cele kultu religijnego podlegają odliczeniu od dochodu darczyńcy. Ważny jest cel kultu religijnego. W potocznym słowa znaczeniu kult religijny oznacza zewnętrzny aspekt religijny, w odróżnieniu od teoretycznej doktryny, ogół obrzędów religijnych, całokształt czynności religijnych. Literalna wykładnia tego pojęcia prowadzi do wniosku, że do dokonania odliczeń od dochodu darowizny na cele kultu religijnego wystarczające jest przeznaczenie środków pieniężnych na realizację zewnętrznych aspektów życia religijnego.

Darowizny na cele kultu religijnego, to środki przeznaczone między innymi na: budowę czy remont kościoła, jego wyposażenie, zakup przedmiotów liturgicznych. Adresatami tych darowizn są w szczególności: kościoły, związki religijne i kościelne osoby prawne (zakon, parafie, itp.). Darowizna na budowę kościoła spełnia przesłanki darowizny na cele kultu religijnego i można odliczyć od dochodu kwoty przekazanych darowizn, przy czym łączna kwota nie może przekroczyć 6% dochodu podatnika w danym roku podatkowym.

Z opisu wniosku jednoznacznie wynika, że przekazane przez Panią darowizny na budowę kościoła w Rzymsko-Katolickiej parafii zostały dokonane i przeznaczone na cele kultu religijnego, a ten fakt potwierdzają zarówno dowody wpłaty (przelewy bankowe na konto parafii) jak i zaświadczenia wydane przez proboszcza ww. parafii potwierdzające Pani darowizny na cele kultu religijnego. Od darowizn przekazanych przez Panią w 2021 r. przysługuje Pani prawo do odliczenia ich od dochodu do wysokości limitu 6% na cele kultu religijnego.

Tym samym przekazane przez Panią darowizny nie mogą zostać zakwalifikowane jako darowizny na cele charytatywno-opiekuńcze kościoła katolickiego. Dokonane przez Panią darowizny nie będą podlegały w całości wyłączeniu z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Posiadane przez Panią dokumenty nie umożliwiają Pani w zeznaniu PIT-37 zastosowania odliczenia przewidzianego dla darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą.

Powyższe stanowisko organu potwierdzają wyroki NSA:

• z dnia 4 listopada 2009 r. sygn. akt II FSK 925/08:

• wyrok NSA z dnia 14 lutego 2014 r. sygn. akt II FSK 396/12:

Stanowisko organu potwierdza również powołany przez Panią wyrok NSA z dnia 22 stycznia 2013 r. sygn. akt II FSK 1075/11, z którego wynika, że:

Zatem, Pani stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Pani i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W odniesieniu do przywołanych przez Panią wyroków sądów administracyjnych wskazać należy, że jakkolwiek wyroki sądów kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie faktycznym. Należy stwierdzić, że rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…).

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.