Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 stycznia 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości. Uzupełnił go Pan pismami złożonymi 14 stycznia 2025 r. oraz 8 i 11 marca 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W 2017 r. zaciągnął Pan z narzeczoną kredyt hipoteczno-budowlany i zakupili Państwo nieruchomość (dom) na cele mieszkalne. W 2019 r. wzięli Państwo ślub. W 2020 r. podpisali Państwo akt notarialny przenosząc jej udziały/część na Pana jako męża. Po czym kredyt również przepisali Państwo na Pana. Pod koniec 2020 r. wieźli Państwo rozwód. W 2024 r. sprzedał Pan nieruchomość.

Pana wątpliwości budzi kwestia czy w takim wypadku musi Pan informować urząd skarbowy składając deklarację, czy jest Pan zwolniony z podatku, ponieważ nieruchomość została kupiona w 2017 r. i minęło 5 lat od 2018 r.

Prosi Pan o informację, ponieważ w miejscowym urzędzie skarbowym powiedzieli, że nic nie musi Pan już robić, bo upłynęło 5 lat od zakupu, a nabycie/przeniesienie pozostałej części domu nic nie wnosi do tego terminu. Natomiast poprosił Pan, aby dano Panu takie potwierdzenie i otrzymał Pan informację, że urząd skarbowy nie wydaje takich pokwitowań/zaświadczeń i że jeżeli chce Pan, to może napisać do KIS. W odpowiedzi od KIS otrzymał Pan identyczną odpowiedź, natomiast w odpowiedzi zamieszczono informację „W ramach odpowiedzi mailowych podawana jest ogólna informacja w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego. Przy czym oceny w zakresie stanu faktycznego dokonuje samodzielnie podatnik, natomiast ostateczna weryfikacja leży w kompetencji organu podatkowego”. Chce Pan uniknąć jakiegoś nieporozumienia.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan:

• W dniu 17 lipca 2017 r. nabyli Państwo nieruchomość w …, ul. …, z narzeczoną, ona jako panna, po 1/2 nieruchomości na osobę, Pan jako kawaler, od osób fizycznych. Sfinansowaną kredytem hipotecznym.
• Dnia 26 października 2019 r. zawarli Państwo związek małżeński. W dniu 26 grudnia 2020 r. sąd rozwiązał Państwa małżeństwo (rozwód).
• W odpowiedzi na pytanie jakie dokładnie były postanowienia zawartej w 2020 r. wskazanej we wniosku umowy, wskazał Pan, że w dniu 18 grudnia 2020 r. podpisali Państwo akt notarialny przenosząc część udziałów żony (1/2) na Pana (umowa zniesienia współwłasności) i tym aktem/umową nabył Pan jej udział 1/2 w nieruchomości do Pana majątku osobistego i stał się Pan jedynym właścicielem.
• Żadnych innych umów z żoną Pan nie zawierał.
• Dokonana przez Pana sprzedaż ww. nieruchomości nie nastąpiła w wykonywaniu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nieruchomość sprzedał Pan w dniu 8 marca 2024 r.

Pytania

Czy w takim wypadku musi Pan informować urząd skarbowy składając deklarację? Czy jest Pan zwolniony z podatku, ponieważ nieruchomość została kupiona w 2017 r. i minęło 5 lat od 2018 r.?

Pana stanowisko w sprawie

Rozszerzenie wspólności majątkowej małżeńskiej poprzez włączenie do majątku wspólnego nieruchomości wchodzącej uprzednio w skład majątku osobistego jednego z małżonków nie stanowi nabycia tej nieruchomości. Datą nabycia nieruchomości przez każdego z małżonków jest data nabycia nieruchomości przez tego małżonka, który nieruchomość włączył do majątku wspólnego. W konsekwencji od tej daty należy liczyć upływ 5-letniego terminu, również w odniesieniu do małżonka, który nabył prawo współwłasności łącznej nieruchomości w drodze rozszerzenia wspólności majątkowej małżeńskiej.

W związku z tym, za moment nabycia nieruchomości przez Pana przyjmuje się datę nabycia tej nieruchomości, tj. 2017 r. Zatem, obecna sprzedaż nieruchomości, o której mowa w pytaniu nie podlega już opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

W myśl art. 9 ust. 1a ww. ustawy:

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie skutkuje powstaniem przychodu. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, jeżeli zbycie to ma miejsce przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 10 ust. 6 ww. ustawy:

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i sposób ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że:

• W dniu 17 lipca 2017 r. nabył Pan wraz z narzeczoną nieruchomość, po 1/2 nieruchomości na osobę, ona jako panna, Pan jako kawaler. Sfinansowaną kredytem hipotecznym.
• Dnia 26 października 2019 r. zawarli Państwo związek małżeński. W 2020 r. podpisali Państwo akt notarialny przenosząc udziały/cześć Pana żony na Pana. Po czym kredyt również przepisali Państwo na Pana. W dniu 18 grudnia 2020 r. podpisali Państwo akt notarialny przenosząc udział żony (1/2) na Pana (umowa zniesienia współwłasności) i tym aktem/umową nabył Pan jej udział 1/2 w nieruchomości do Pana majątku osobistego i stał się Pan jedynym właścicielem.
• W dniu 26 grudnia 2020 r. sąd rozwiązał Państwa małżeństwo (rozwód).
• Żadnych innych umów z żoną Pan nie zawierał.
• Dokonana przez Pana sprzedaż ww. nieruchomości nie nastąpiła w wykonywaniu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nieruchomość sprzedał Pan w dniu 8 marca 2024 r.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.) jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego:

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika.

W myśl art. 196 Kodeksu cywilnego:

Zatem do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego.

Natomiast w myśl art. 210 § 1 Kodeksu cywilnego:

Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.

Stosownie do art. 211 Kodeksu cywilnego:

Zgodnie z art. 212 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

Z powyższych przepisów wynika, że zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Jeżeli zniesienie współwłasności następuje przez podział rzeczy wspólnej, to co do zasady dokonuje się jej podziału na tyle części ilu jest współwłaścicieli z uwzględnieniem wartości udziałów posiadanych przed zniesieniem współwłasności. W przypadku różnicy pomiędzy wartością utworzonych części rzeczy a wielkością udziałów, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne. Punktem wyjścia do obliczenia podstawy opodatkowania jest wartość rynkowa zbywanych udziałów w składnikach majątkowych.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności, podziału majątku wspólnego czy działu spadku, jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku podziału, jeśli:

·podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub

·wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku dokonanego podziału mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym.

Jeżeli spełnione są wymienione wyżej warunki, podział majątku nie może być rozpatrywany w kategoriach nabycia. W takiej sytuacji za datę nabycia nieruchomości uznać należy datę pierwotnego nabycia udziału w nieruchomości.

Natomiast, jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat) to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Tak więc, co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał. Przy czym mówiąc o powiększeniu udziału należy mieć na uwadze wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy, a nie wielkość czy ilość rzeczy jakie przypadną danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności.

Nadmienić w tym miejscu należy, że stosunki majątkowe pomiędzy małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.).

Przepis art. 31 § 1 ww. Kodeksu stanowi, że:

Stosownie do art. 33 pkt 1 ww. Kodeksu:

Zgodnie z przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego w ustroju wspólności majątkowej, która powstaje po zawarciu związku małżeńskiego występują trzy masy majątkowe, tj. majątek wspólny, majątek osobisty męża oraz majątek osobisty żony. Majątek wspólny małżonków tworzą wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie trwania wspólności ustawowej przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Istnieje zatem domniemanie, że przedmioty nabyte w trakcie trwania związku małżeńskiego, niezależnie od tego czy zostały nabyte przez jednego z małżonków czy też przez obojga, wchodzą w skład majątku wspólnego. Niemniej jednak, nie wszystkie składniki majątkowe, które zostały nabyte w trakcie trwania małżeńskiej wspólności majątkowej przez jednego z małżonków (w trakcie trwania związku małżeńskiego) wchodzą w skład majątku wspólnego. Ustawodawca w art. 33 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego wymienił bowiem te przypadki, w których nabycie określonych przedmiotów majątkowych nie skutkuje włączeniem ich do wspólnej masy majątkowej, ale stanowią one majątek osobisty każdego z małżonków. Wyjaśnić przy tym należy, że nabycie określonego składnika do majątku osobistego oznacza, że prawo własności do tego przedmiotu przysługuje tylko temu małżonkowi, który ten przedmiot nabył. Własność do tego przedmiotu nie przysługuje natomiast drugiemu z małżonków nawet wówczas, gdy w małżeństwie istnieje ustrój wspólności majątkowej.

Stosownie natomiast do art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Skoro z chwilą objęcia nieruchomości wspólnością majątkową nie następuje jakiekolwiek wydzielenie części nieruchomości, a żadnemu z małżonków (współwłaścicieli) nie przysługuje własność fizycznie wydzielonej części rzeczy, to nie można przyjąć, że z chwilą rozszerzenia wspólności majątkowej (wspólności ustawowej) strona takiej umowy wyzbyła się prawa do tej nieruchomości.

Przypomnieć należy, że kwestia określenia momentu nabycia nieruchomości i praw majątkowych była przedmiotem uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której wskazano, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabytych przez małżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków. W uzasadnieniu uchwały Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Wspólność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Nie mogą także rozporządzać udziałem w jakimkolwiek przedmiocie należącym do tego majątku.

Przenosząc powyższe na grunt analizowanej sprawy należy stwierdzić, że nabycie przedmiotowej nieruchomości w dniu 17 lipca 2017 r. przez Pana i Pana ówczesną narzeczoną nastąpiło w udziałach po 1/2 do Państwa majątków odrębnych, tj. Pan nabył udział 1/2 do swojego majątku osobistego i Pana ówczesna narzeczona nabyła udział 1/2 do swojego majątku osobistego. Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że nie zawarli Państwo umowy małżeńskiej rozszerzającej wspólność majątkową małżeńską na udziały w przedmiotowej nieruchomości. Zatem wskazać należy, że przedmiotowa nieruchomość od dnia 17 lipca 2017 r. (tj. od dnia nabycia przez Pana i Pana ówczesną narzeczoną udziałów po 1/2 w przedmiotowej nieruchomości) do dnia 18 grudnia 2020 r. (tj. do dnia zniesienia współwłasności) nie była objęta wspólnością majątkową małżeńską.

Wobec powyższego wskazać należy, że art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będzie miał w przedmiotowej sprawie zastosowania.

Wskazać również należy, że wyżej powołana uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, jak również interpretacja ogólna Ministra Finansów z dnia 6 lutego 2018 r. w sprawie określenia momentu nabycia nieruchomości, nr DD2.8201.3.2017.KBF, odnoszą się do innego stanu faktycznego i w przedmiotowej sprawie również nie będą miały zastosowania.

W świetle powyższego nabycie przez Pana udziałów w przedmiotowej nieruchomości nastąpiło w następujących datach:

·17 lipca 2017 r. – dzień nabycia przez Pana udziału 1/2 do majątku osobistego,

·18 grudnia 2020 r. – dzień nabycia przez Pana w drodze zniesienia współwłasności udziału 1/2 od Pana żony z jej majątku osobistego.

Dokonując więc oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego należy wskazać, że przychód ze sprzedaży w dniu 8 marca 2024 r. udziału 1/2 w przedmiotowej nieruchomości nabytego przez Pana w 2017 r. nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ sprzedaż tego udziału przez Pana nastąpiła po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie przez Pana.

Z kolei sprzedaż przez Pana w dniu 8 marca 2024 r. udziału 1/2 w nieruchomości nabytego przez Pana w 2020 r. w drodze zniesienia współwłasności stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ została dokonana przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie przez Pana tego udziału. Dochód uzyskany ze sprzedaży ww. udziału podlega opodatkowaniu według zasad określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy:

Zgodnie z uregulowaniami zawartymi w art. 19 ust. 1 ww. ustawy:

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć np.: koszty wyceny sprzedawanej nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, koszty pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, koszty i opłaty sądowe, o ile były ponoszone przez zbywcę. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

Ustalenie kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia odbywa się natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie.

W myśl art. 22 ust. 6c ww. ustawy:

Zgodnie z art. 22 ust. 6d zd. pierwsze ww. ustawy:

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Kosztem uzyskania przychodów będzie całość udokumentowanych kosztów nabycia lub udokumentowanych kosztów wytworzenia nieruchomości, powiększonych o udokumentowane nakłady zwiększające wartość nieruchomości.

Jak wynika z powyższych przepisów, podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości określonym zgodnie z art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak obliczony dochód podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 30e ust. 4 ww. ustawy:

Z kolei, jak stanowi art. 30e ust. 5 ww. ustawy:

W myśl natomiast art. 30e ust. 7 ww. ustawy:

Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy:

Reasumując, mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz opis sprawy wskazać należy, że przychód ze sprzedaży w dniu 8 marca 2024 r. udziału 1/2 w przedmiotowej nieruchomości, nabytego przez Pana w 2017 r. nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ sprzedaż tego udziału nastąpiła po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie przez Pana.

Natomiast sprzedaż przez Pana w dniu 8 marca 2024 r. udziału 1/2 w nieruchomości nabytego przez Pana w dniu 18 grudnia 2020 r. w drodze zniesienia współwłasności od Pana żony z jej majątku osobistego stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ została dokonana przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie przez Pana. Dochód uzyskany ze sprzedaży ww. udziału podlega opodatkowaniu według zasad określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto, jest Pan zobowiązany do złożenia zeznania podatkowego PIT-39 o wysokości osiągniętego dochodu w myśl art. 45 ust. 1a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w terminie do dnia 30 kwietnia 2025 r.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.