Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 grudnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 20 grudnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 11 marca 2025 r. (wpływ 11 marca 2025 r.) oraz pismem z 13 marca 2025 r. (wpływ 13 marca 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Ma Pan nieograniczony obowiązek podatkowy w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.) o podatku dochodowym od osób fizycznych – dalej PDOFU. Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą. W ramach działalności gospodarczej prowadzi Pan usługi w zakresie IT i doradztwa biznesowego.

Ponosił Pan w latach 2022, 2023 i 2024 koszty zakupu paliwa za granicą w krajach członkowskich UE, jak wymienione: Niemcy, Dania, Francja, Włochy, Luksemburg, Słowacja, Węgry, Szwecja, Czechy, Holandia, Austria, Belgia, Hiszpania, Portugalia, Słowenia. Podatek VAT od tych faktur był księgowany w koszty uzyskania przychodów, a ewentualny zwrot (jeśli wystąpił) miał zostać ujęty jako przychód na podstawie wyciągu bankowego.

Uzupełnienie wniosku

Jest Pan opodatkowany wg skali podatkowej (zasady ogólne) na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 27).

Świadczenie usług transportowych (krajowych, międzynarodowych, wewnątrzwspólnotowych) to główny profil Pana działalności i co za tym idzie główne Pana źródło przychodów. Tym samym ponoszenie kosztów na paliwo ma ścisły związek z powstaniem przychodów w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej.

W kolejnym uzupełnieniu podał Pan, że pierwotnie błędnie we wniosku uwzględniono, że świadczy Pan usługi w obszarze IT. Od 2021 r. świadczy Pan usługi transportowe (co wyszczególniono w odpowiedzi na wezwanie). Obecnie nie świadczy Pan usług IT. Ponadto podkreślił Pan, że przedmiotowy wniosek i zawarte w nim pytanie dotyczy Pana działalności transportowej.

Pytanie

Czy prawidłowe jest zachowywanie do kosztów uzyskania przychodu kwoty brutto za zakupione paliwo poza granicami kraju (łącznie z podatkiem VAT)?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem – zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1.

Powyższy przepis stanowi, że wydatki związane z działalnością gospodarczą, oprócz wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy, są kosztami uzyskania przychodu, o ile są w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Jeśli zatem poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu albo zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu w chwili obecnej lub w przyszłości, stanowi koszt uzyskania przychodu.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy.

Wydatek zaliczony do kosztów uzyskania przychodów musi:

·zostać poniesiony w związku z prowadzoną przez Pana działalnością,

·zostać poniesiony w celu osiągnięcia przychodów, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

·zostać właściwie udokumentowany,

·nie znajdować się w katalogu kosztów, o których mowa w art. 23 ust. 1 ww. ustawy.

Z przepisu art. 23 ust. 1 pkt 43 ww. ustawy wynika m.in., że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów:

a)podatek naliczony:

−jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towaru i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,

−w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej,

b)podatek należny w przypadku:

−importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,

−przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami,

Podatek naliczony stanowi zatem koszt uzyskania przychodu, jeżeli podatnik:

a)korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług lub

b)nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odsprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług.

Ponadto, podatnik może zaliczyć do kosztów podatkowych podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie przysługuje mu obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług, pod warunkiem jednak że naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Przepis ten ma zastosowanie we wszystkich przypadkach, w których zgodnie z art. 88 ustawy o VAT, podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku VAT. Zapłacony w innym kraju UE podatek VAT (w zakresie czego występowała już utrwalona praktyka interpretacyjna; np. IPTPB3/4510-74/15-2/KC) nie jest tożsamy z polskim VAT-em. W konsekwencji tego rodzaju wydatek poniesiony za granicą powinien stanowić koszt uzyskania przychodu w wartości brutto (jeśli podatnik nie wystąpi o jego zwrot).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że ponosi Pan wydatki związane z zakupem paliwa do samochodów osobowych na terenie Unii Europejskiej. Zakupu dokonuje Pan będący w podróży służbowej. Zakup udokumentowany jest fakturą. Zalicza Pan przedmiotowe wydatki do kosztów uzyskania przychodów w kwocie brutto (wraz z podatkiem VAT). Jak Pan wskazuje, kwota podatku VAT nie podlega odliczeniu w rozumieniu ustawy o VAT, w związku z czym uznaje ją Pan za koszt uzyskania przychodów.

Ponadto, skoro przepisy nie regulują wprost określonego przypadku, a wybrał Pan sposób ujmowania podatku VAT zagranicznego jako kosztu uzyskania przychodów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, to w myśl zasady in dubio pro tributario nie powinien Pan zostać pozbawiony prawa do takiego ujmowania podatku VAT. Twierdzenie przeciwne znaczyłoby, że przez niejednoznacznie skonstruowanie przepisów podatnik byłby narażony na negatywne konsekwencje podatkowe (tu w zakresie wycofania z kosztów uzyskania przychodów kosztów VAT zagranicznego i tym samym powstanie zaległości w podatku PIT oraz odsetek od tych zaległości). Skoro zatem dokonał Pan wyboru jednej z metod ujmowania zagranicznego podatku VAT, a przepisy podatkowe nie dają jednoznacznej odpowiedzi w tej materii, zasadne jest ujmowanie przez Pana VAT zagranicznego z faktur zakupu w kosztach uzyskania przychodów.

Mając na uwadze powyższe uregulowania i przedstawiony stan faktyczny, przysługuje Panu prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieodliczonego podatku VAT, zaś w przypadku uzyskania ewentualnego zwrotu tego podatku z zagranicy (na podstawie złożonej deklaracji VAT-REF) ma Pan obowiązek ich wykazania jako przychodu podatkowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

–pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami lub źródłem przychodów i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

–nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

–być właściwie udokumentowany.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia „podatek od towarów i usług”. Dlatego przy jego interpretacji w kontekście przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy odnieść się do przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 5a pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 11 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.):

Ta definicja legalna zawarta w art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług pełni tylko funkcję porządkującą pojęcia języka prawnego, nie jest natomiast przepisem materialnym, który obok podatku od towarów i usług konstytuuje nową formę opodatkowania – podatek od wartości dodanej.

Dokonując wykładni art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stwierdzam, że brak jest argumentów, by możliwość skorzystania z wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów, przewidzianą tym przepisem, uzależniać od funkcjonującego na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług rozróżnienia dwóch pojęć.

Ponadto stwierdzam, że podatek od towarów i usług jest podatkiem zharmonizowanym, w okresie poakcesyjnym. Wynika z tego konieczność stosowania w zakresie podatku od towarów i usług prawa unijnego oraz uwzględniania wykładni tego prawa.

Zatem pojęcie podatku od wartości dodanej obejmuje zarówno „podatek od towarów i usług” obowiązujący na terenie Polski, jak i „podatek od wartości dodanej”, o którym mowa w powołanym art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. podatek nakładany na terenie państw członkowskich Unii Europejskiej. Z uwagi na brak rozróżnienia między podatkiem od wartości dodanej a podatkiem od towarów i usług, dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych podatek ten powinien podlegać tym samym regulacjom podatkowym przewidzianym w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych co podatek od towarów i usług obowiązujący na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

Oznacza to, że rozwiązania zawarte w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczące kosztów uzyskania przychodów, odnoszące się do podatku od towarów i usług należy odnosić również do podatku od wartości dodanej.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą. Od 2021 r. świadczy Pan usługi transportowe. Świadczenie usług transportowych (krajowych, międzynarodowych, wewnątrzwspólnotowych), to główny profil Pana działalności i co za tym idzie główne źródło Pana przychodów. Tym samym ponoszenie kosztów na paliwo ma ścisły związek z powstaniem przychodów w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej. Ponosił Pan w latach 2022, 2023 i 2024 koszty zakupu paliwa za granicą w krajach członkowskich UE, jak wymienione: Niemcy, Dania, Francja, Włochy, Luksemburg, Słowacja, Węgry, Szwecja, Czechy, Holandia, Austria, Belgia, Hiszpania, Portugalia, Słowenia.

Na podstawie przedstawionego opisu sprawy oraz powołanych regulacji podatkowych wskazuję, że dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych powinien Pan uwzględniać w kosztach uzyskania przychodów wartość faktur dokumentujących poniesione koszty w kwocie netto, gdyż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyklucza możliwość zaliczania do kosztu uzyskania przychodów podatku od towarów i usług oraz tożsamego z nim podatku od wartości dodanej nakładanego na terenie innych państw członkowskich Unii Europejskiej.

Podsumowanie: nie ma Pan prawa do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na paliwo zakupionych poza granicami kraju w kwotach brutto.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.