Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
17 stycznia 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 16 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Wnioskuje Pani o interpretację indywidualną dotyczącą odliczenia od podatku w ramach ulgi rehabilitacyjnej poniesionych wydatków na modernizację i adaptację kuchni. Wydatki zamierza Pani odliczyć w rozliczeniu podatkowym PIT-36 za 2024 r. W całym roku podatkowym była Pani i jest zatrudniona na umowę o pracę i uzyskiwała podlegające opodatkowaniu dochody z umowy o pracę wg skali podatkowej oraz dochody z działów specjalnych produkcji rolnej ustalone na podstawie norm szacunkowych.
Orzeczenie zostało wydane 17 sierpnia 2021 r. przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności,(…). Orzeczenie wydano do 31 sierpnia 2025 r. Niepełnosprawność datowana jest 12 lipca 2021 r. Ww. orzeczenie obowiązywało przez cały rok podatkowy, w którym poniosła Pani wydatki. Symbol przyczyny niepełnosprawności 09-M - choroby układu moczowo-płciowego (nowotwór piersi). Wydatki na modernizację i adaptację kuchni poniosła Pani w 2024 r. Wszystkie wydatki udokumentowane są fakturami imiennymi i zawierają dane sprzedającego (towar i usługę), rodzaj zakupionego towaru i usługi oraz kwotę zapłaty. Ww. wydatki zostały sfinansowane z własnych środków (zabudowa kuchenna) oraz sprzedaż ratalna (sprzęt kuchenny). Nie zostaną sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Nie zostaną zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i nie zostaną odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30 i nie zostaną odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. Nie zostaną Pani zwrócone w jakiejkolwiek formie.
W niniejszej sprawie chciałaby Pani skorzystać w ramach ulgi rehabilitacyjnej z odliczenia wydatków poniesionych w związku z zakupem wymienionych mebli oraz ich montażem.
Wydatki, będące przedmiotem wniosku, a związane z remontem kuchni, stanowią wydatki na przystosowanie mieszkania odpowiadają potrzebom wynikającym z rodzaju posiadanej niepełnosprawności:
-wyposażenie mebli w szuflady i systemy cargo, zamiast szafek otwieranych klasycznie;
-piekarnik na odpowiednim poziomie;
-podniesienie blatu roboczego.
Meble zostały wykonane na wymiar, jako zabudowa stała, są niezbędnym elementem rehabilitacji i ułatwiają wykonywanie czynności życiowych. Zabudowa kuchenna posiada indywidualne cechy wyróżniające ją od innego sprzętu tego typu: szuflady i system cargo zamiast otwieranych, klasycznych szafek, piekarnik na odpowiedniej wysokości, podwyższony blat roboczy.
Pytanie
Czy w ramach ulgi rehabilitacyjnej określonej w art. 26b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zeznaniu podatkowym za 2024 r. może Pani dokonać odliczeń wymienionych wydatków na wykonanie zabudowy kuchennej?
Pani stanowisko w sprawie
Zdaniem Pani, przedstawione fakty uzasadniają możliwość odliczenia w zeznaniu podatkowym za 2024 r. wyżej wymienionych wydatków, jako kosztów przystosowania i wyposażenia mieszkania dla potrzeb osoby niepełnosprawnej. Szuflady ułatwiają Pani dostęp do przechowywanych przedmiotów, minimalizując konieczność sięgania głęboko do szafek, co po operacji, z ograniczeniami ruchowymi (jak ograniczenie zasięgu ramienia) jest trudne i bolesne. Łatwość wyciągnięcia całej zawartości jednym ruchem eliminuje konieczność długotrwałego schylania się i odciąża ramiona oraz kręgosłup. Umieszczenie piekarnika wyżej niż standardowo, na poziomie wzroku, eliminuje konieczność schylania się przy jego używaniu. Jest to szczególnie istotne dla Pani, gdyż ma ograniczoną ruchomość w obrębie ramion i kręgosłupa. Ułatwia to Pani, także wyciąganie gorących naczyń i kontrolę nad przygotowywanym jedzeniem, co poprawia bezpieczeństwo i zmniejsza ryzyko kontuzji lub poparzeń. Wyższy blat, to również mniejsze obciążenie dla pleców i ramion, co jest ważne dla Pani jako osoby po chorobie nowotworowej, po operacji prawej piersi, która wpłynęła na mobilność kończyn górnych, szczególnie ręki prawej (jest Pani praworęczna). Są to elementy, które pomagają Pani zachować większą samodzielność, zwłaszcza przy ograniczeniach wynikających z wcześniejszego zabiegu, zastosowanego leczenia (chemioterapia i radioterapia) i ograniczeń ruchowych (skutki uboczne stosowanej hormonoterapii), co przekłada się na wyższą jakość życia.
Posiada Pani imienną fakturę na wykonaną usługę, wydatki zostały sfinansowane z środków własnych i nie zostaną w jakikolwiek sposób sfinansowane.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):
Podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g i art. 30j-30p, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.
Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g tego artykułu.
Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy stanowi, że:
Za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:
1)adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
2)przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
2a)zakup, naprawę lub najem wyrobów medycznych wymienionych w wykazie wyrobów medycznych określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 38 ust. 4 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych (Dz.U. z 2023 r. poz. 826, 1733, 1938 i 2105) oraz wyposażenia umożliwiającego ich używanie zgodnie z przewidzianym zastosowaniem, z wyjątkiem pieluchomajtek, pieluch anatomicznych, chłonnych majtek, podkładów i wkładów anatomicznych;
3)zakup, naprawę lub najem indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, oraz wyposażenia umożliwiającego ich używanie zgodnie z przewidzianym zastosowaniem, niewymienionych w wykazie, o którym mowa w pkt 2a, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego;
3a)pieluchomajtki, pieluchy anatomiczne, chłonne majtki, podkłady, wkłady anatomiczne, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł;
4)zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
5)odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym;
6)odpłatność za pobyt w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładzie opiekuńczo-leczniczym, zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym;
6a)odpłatność za pobyt opiekuna osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I grupy inwalidztwa lub dzieci niepełnosprawnych do lat 16, przebywającego z osobą niepełnosprawną na turnusie rehabilitacyjnym, w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego lub zakładzie rehabilitacji leczniczej;
6b)odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne lub leczniczo-rehabilitacyjne;
7)opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2 280 zł;
8)utrzymanie psa asystującego, o którym mowa w ustawie o rehabilitacji zawodowej, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2 280 zł;
9)opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa;
10)opłacenie tłumacza języka migowego;
11)kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25. roku życia;
12)leki, o których mowa w ustawie z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2022 r. poz. 2301 oraz z 2023 r. poz. 605, 650, 1859 i 1938) – w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeżeli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować stale lub czasowo te leki;
13)odpłatny przewóz:
a)osoby niepełnosprawnej – karetką transportu sanitarnego,
b)osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 – również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a);
14)używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16. roku życia – w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2 280 zł;
15)odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:
a)na turnusie rehabilitacyjnym,
b)w zakładach, o których mowa w pkt 6,
c)na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11,
d)opiekuna osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I grupy inwalidztwa lub dzieci niepełnosprawnych do lat 16, przebywającego z osobą niepełnosprawną na turnusie rehabilitacyjnym lub w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, lub zakładzie rehabilitacji leczniczej.
Na podstawie art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.
Stosownie do treści art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy:
Wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.
Art. 26 ust. 7c ww. ustawy wskazuje, że:
W przypadku wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14, nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:
1)wskazać z imienia i nazwiska osoby, które opłacono w związku z pełnieniem przez nie funkcji przewodnika;
2)okazać certyfikat potwierdzający status psa asystującego.
W myśl art. 26 ust. 7d ww. ustawy:
Warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:
1)orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2)decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3)orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
Zgodnie z przepisem art. 26 ust. 7f ww. ustawy:
Ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:
1)I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
a)całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
aa) niezdolność do samodzielnej egzystencji, albo
b)znaczny stopień niepełnosprawności;
II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
a)całkowitą niezdolność do pracy albo
b)umiarkowany stopień niepełnosprawności.
Ponadto, zgodnie z art. 26 ust. 7g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.
Zauważyć należy, że odliczeniu od dochodu podlegają co do zasady wydatki poniesione od daty uzyskania orzeczenia o niepełnosprawności, chyba że w orzeczeniu tym wskazano, że niepełnosprawność datowana jest wcześniej niż data wydania orzeczenia. W takiej sytuacji, podatnik może odliczyć wydatki poniesione po dniu wskazanym w orzeczeniu jako data ustalenia niepełnosprawności.
Natomiast w myśl art. 26 ust. 13a ww. ustawy:
Wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.
Należy zaznaczyć, że wszelkiego rodzaju ulgi i zwolnienia są wyjątkiem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania, dlatego winny być interpretowane ściśle z literą prawa. Niedopuszczalna jest zatem ich interpretacja rozszerzająca. Zatem wydatki poniesione na inne cele − nawet wówczas gdy zostały poniesione w związku z niepełnosprawnością − nie korzystają z odliczeń w ramach omawianej ulgi.
Z treści wniosku wynika, że wydatki w ramach ulgi rehabilitacyjnej zamierza Pani odliczyć w rozliczeniu podatkowym PIT-36 za 2024 r. W całym roku podatkowym była Pani i jest zatrudniona na umowę o pracę i uzyskiwała podlegające opodatkowaniu dochody z umowy o pracę według skali podatkowej oraz dochody z działów specjalnych produkcji rolnej ustalonego na podstawie norm szacunkowych.
Orzeczenie zostało wydane 17 sierpnia 2021 r. przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności. Orzeczenie wydano do 31 sierpnia 2025 r. Niepełnosprawność datowana jest 12 lipca 2021 r. Ww. orzeczenie obowiązywało przez cały rok podatkowy, w którym poniosła Pani wydatki. Symbol przyczyny niepełnosprawności 09-M - choroby układu moczowo-płciowego (nowotwór piersi). Wydatki na modernizację i adaptację kuchni poniosła Pani w 2024 r. Wszystkie wydatki udokumentowane są fakturami imiennymi i zawierają dane sprzedającego (towar i usługę), rodzaj zakupionego towaru i usługi oraz kwotę zapłaty. Ww. wydatki zostały sfinansowane z własnych środków (zabudowa kuchenna) oraz sprzedaż ratalna (sprzęt kuchenny). Nie zostaną sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Nie zostaną zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i nie zostaną odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c i nie zostaną odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. Nie zostaną Pani zwrócone w jakiejkolwiek formie.
W przedstawionej sprawie chciałaby Pani skorzystać w ramach ulgi rehabilitacyjnej z odliczenia wydatków poniesionych w związku z zakupem wymienionych mebli oraz ich montażem.
Wydatki na remont kuchni stanowią wydatki na przystosowanie mieszkania i odpowiadają potrzebom wynikającym z rodzaju posiadanej niepełnosprawności:
-wyposażenie mebli w szuflady i systemy cargo, zamiast szafek otwieranych klasycznie;
-piekarnik na odpowiednim poziomie;
-podniesienie blatu roboczego.
Wskazuje Pani, że meble zostały wykonane na wymiar, jako zabudowa stała, są niezbędnym elementem rehabilitacji i ułatwiają wykonywanie czynności życiowych. Zabudowa kuchenna posiada indywidualne cechy wyróżniające ją od innego sprzętu tego typu: szuflady i system cargo zamiast otwieranych, klasycznych szafek; piekarnik na odpowiedniej wysokości, podwyższony blat roboczy.
Rozpatrując czy wydatki, o których mowa we wniosku można zakwalifikować do wydatków na cele rehabilitacyjne wymienione w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli do wydatków na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z Pani niepełnosprawności, koniecznym jest wyjaśnienie znaczenia użytych w przepisie pojęć „adaptacja” i „wyposażenie”. Zgodnie z językowym znaczeniem terminu „adaptacja” to „przystosowanie do innego użytku, przerobienie dla nadania innego charakteru, np. w budownictwie przeróbka budynku” (Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1994). Natomiast „wyposażenie” to urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś. W doktrynie zwraca się uwagę, że przez adaptację i wyposażenie, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania (budynku), które umożliwia lub ułatwia życie w nim osobie niepełnosprawnej. Pojęcie „adaptacja” rozumieć należy więc jako „przystosowanie”, które jednak niekoniecznie oznaczać musi „ulepszenie”, czy „przekształcenie” zaistniałego stanu rzeczy - w tym przypadku warunków mieszkaniowych dla potrzeb osoby niepełnosprawnej. Adaptacją mieszkania lub budynku mieszkalnego jest zatem przeróbka, mająca mu nadać inny charakter, przystosować do innego użytku, natomiast wyposażenie mieszkania oraz budynku mieszkalnego - to przydanie jemu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zatem adaptacja i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej egzystowanie w tym lokalu (budynku), biorąc pod uwagę rodzaj niepełnosprawności.
Jednocześnie podkreślić należy, że art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa szczegółowo, jakiego rodzaju wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie podlegają odliczeniu, ani też nie zawiera żadnego wyłączenia konkretnego rodzaju wydatków. Jednak warunkiem zastosowania tego odliczenia, jest to by adaptacja (wyposażenie) mieszkania (budynku mieszkalnego) odpowiadała potrzebom wynikającym z niepełnosprawności. Dlatego też, istotne są okoliczności danej sprawy, tzn. czy konkretne elementy adaptacji, czy wyposażenia mieszkania spełniają dla osoby niepełnosprawnej tę funkcję. Dokonanie adaptacji mieszkania lub budynku mieszkalnego do innych potrzeb i jego wyposażenie w nowe elementy rzeczowe ma - dla uznania wydatków poniesionych na nie za wydatki na cele rehabilitacyjne - znaczenie tylko o tyle, o ile u podstaw takiej adaptacji lub wyposażenia leżą potrzeby wynikające z niepełnosprawności podatnika lub osoby pozostającej na jego utrzymaniu. Za wydatki na cele rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, można zatem uznać wydatki poniesione na np. likwidację barier architektonicznych, budowę podjazdów dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich, „poszerzenie drzwi”, likwidację progów, założenie okien zamykanych z niskiego poziomu, położenie terakoty antypoślizgowej, likwidację wanny i zainstalowanie brodzika z panelem prysznicowym i siedziskiem dla osób niepełnosprawnych ruchowo, założenie „wiszącego” sedesu oraz umywalki „bez nogi” umożliwiających swobodne podjechanie wózkiem, także montaż wszelkiego rodzajów uchwytów, specjalnych baterii dla osób z niepełnosprawnymi dłońmi, montaż drzwi przesuwnych.
We wniosku wskazała Pani, że meble zostały wykonane na wymiar, jako zabudowa stała, są niezbędnym elementem rehabilitacji i ułatwiają wykonywanie czynności życiowych. Zabudowa kuchenna posiada indywidualne cechy wyróżniające ją od innego sprzętu tego typu: szuflady i system cargo zamiast otwieranych, klasycznych szafek; piekarnik na odpowiedniej wysokości, podwyższony blat roboczy.
Jednak w opisanym zdarzeniu przyszłym wskazanych wydatków związanych z wykonaniem zabudowy kuchennej nie można uznać za wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne. Niewątpliwie wykonanie zabudowy kuchennej wpłynie na polepszenie Pani warunków bytowych, jednakże trudno doszukać się w tych wydatkach, cech mających związek z posiadaną przez Panią niepełnosprawnością. Dopiero bowiem spełnienie tego warunku umożliwia zaliczenie wydatków do wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne. Sam fakt zamontowania szuflad i systemów cargo trudno uznać za wystarczający do zakwalifikowania tych wydatków jako wydatków związanych z posiadaną niepełnosprawnością. Jak bowiem powszechnie wiadomo, szuflady i systemy cargo stanowią standardowe wyposażenie mebli kuchennych. Również podniesie piekarnika na określoną wysokość nie powoduje, że zakup piekarnika i jego zamontowanie można odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej, gdyż piekarnik jest powszechnym wyposażeniem kuchni. Podobnie zamontowanie podwyższonego blatu roboczego nie skutkuje tym, że wydatki związane z zakupem i montażem blatu kuchennego, stanowiącego standardowe wyposażenie kuchni, można odliczyć w ramach ww. ulgi.
Ponadto, jak powszechnie wiadomo, również standardowe dostępne w sklepach szafki kuchenne wiszące mają różną wysokość oraz można montować je na dowolnej wysokości, zależnej od potrzeb użytkownika, w tym m.in. mając na uwadze jego wzrost. Natomiast dostępne w sklepach szafki podblatowe mają wysokość dostosowaną do przeciętnego wzrostu użytkownika tak, że korzystanie z nich (za wyjątkiem osób o nietypowym wzroście lub poruszających się na wózku inwalidzkim) nie powinno nastręczać problemu. W ofercie sklepów znajdują się szafki podblatowe, które ustawiane są na wymiennych nóżkach, zatem, regulacja wysokości tych szafek również nie powinna nastręczać większych problemów.
Wobec powyższego nie sposób uznać, że zakup i montaż mebli kuchennych na wymiar, w szczególności wyposażenie mebli w szuflady i systemy cargo, zamiast szafek otwieranych klasycznie; piekarnik na odpowiednim poziomie; podniesienie blatu roboczego – był podyktowany jedynie potrzebami wynikającymi z Pani niepełnosprawności.
Zatem, w świetle przedstawionych okoliczności, Pani ww. wydatków na wykonanie i montaż zabudowy kuchennej, nie sposób zakwalifikować do wydatków poniesionych na adaptację i wyposażenie mieszkania określonych w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż wydatki te nie miały związku z potrzebami wynikającymi z Pani niepełnosprawności.
Wydatków poniesionych przez Panią na wykonanie i montaż zabudowy kuchennej nie sposób zakwalifikować również do żadnej innej kategorii wydatków na cele rehabilitacyjne, wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Z treści art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że do wydatków na zakup indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, nie można zaliczyć wydatków na sprzęt gospodarstwa domowego.
Reasumując, Pani wydatków poniesionych na wykonanie i montaż zabudowy kuchennej nie sposób zakwalifikować do żadnej z kategorii wydatków na cele rehabilitacyjne, które enumeratywnie wymienione zostały w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i wydatków tych nie może Pani odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Należy zastrzec, że interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku w kontekście przedstawionego pytania i własnego stanowiska, natomiast nie rozstrzyga innych kwestii wynikających z opisu sprawy, które nie były przedmiotem pytania i własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej.
Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.