Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 grudnia 2024 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy kosztów uzyskania przychodów. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 30 stycznia 2025 r. (wpływ 3 lutego 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadząca działalność gospodarczą, której przeważającym przedmiotem, wynikającym z PKD, jest sprzedaż detaliczna wyrobów farmaceutycznych prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach (PKD 47.73.Z). Wnioskodawczyni od 2019 r. prowadzi aptekę w miejscowości … (ul. …). Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, a wybraną przez Nią formą opodatkowania jest podatek liniowy. Wnioskodawczyni jest polskim rezydentem podatkowym.

W celu rozwoju prowadzonej przez siebie działalności … 2024 r. Wnioskodawczyni zawarła, jako kupująca, umowę sprzedaży (dalej również jako „Umowa”), z osobą fizyczną, która na moment zawarcia umowy prowadziła działalność gospodarczą ( …, NIP …, dalej również jako „Sprzedający”). Na moment składania wniosku, zgodnie z wpisem do CEiDG Sprzedający nie prowadził działalności gospodarczej (status jego indywidualnej działalności gospodarczej widnieje jako „wykreślony”).

Zgodnie z wiedzą Wnioskodawczyni oraz wpisem Sprzedającego do CEiDG prowadził on działalność wyłącznie na obszarze Polski i jest wyłącznie obywatelem polskim.

Umowa dotyczyła punktu aptecznego położonego w miejscowości …, (dalej również jako „Punkt Apteczny”). Sprzedający na moment zawarcia przedmiotowej umowy był właścicielem budynku (dalej również jako „Budynek”), której częścią był lokal (Lokal), w którym prowadzony był przez niego Punkt Apteczny.

Na podstawie ww. Umowy, Sprzedający zobowiązał się do:

• zbycia na rzecz Wnioskodawczyni składników majątkowych do prowadzenia Punktu Aptecznego za cenę … zł (dalej jako „Cena sprzedaży”). Wykaz składników majątkowych zawiera załącznik do umowy. Dotyczą one wyposażenia Punktu Aptecznego, w tym mebli, sprzętu komputerowego;
• „odstąpienia” Wnioskodawczyni miejsca do prowadzenia Punktu Aptecznego, za kwotę … zł (dalej jako „Odstępne”). Kwota ta została określona w treści umowy jako odszkodowanie za zamknięcie działalności w ramach Punktu Aptecznego. Kwota Odstępnego stanowi wynagrodzenie dla Sprzedającego z tytułu umożliwienia Wnioskodawczyni prowadzenia Punktu Aptecznego w korzystnej, rozpoznawalnej i znanej mieszkańcom miejscowości lokalizacji. Kwota ta została skalkulowana z uwzględnieniem informacji o wysokości osiąganych przez Sprzedającego przychodów z tytułu prowadzenia Punktu Aptecznego przychodów;
• wynajęcia Punktu na warunkach określonych odrębną umową. W tym zakresie strony umowy zawarły odrębną umowę najmu (dalej jako „Umowa najmu”).

Umowa nie dotyczy sprzedaży towarów handlowych (leków i innych przedmiotów medycznych). Wnioskodawczyni, w celu zatowarowania Punktu, nabyła je we własnym zakresie. Lokal oraz funkcjonujący w nim Punkt Apteczny znajdują się w budynku, który na moment zawarcia Umowy był własnością Sprzedającego. Sprzedający był zainteresowany sprzedażą całego budynku, co nie było przedmiotem zainteresowania Wnioskodawczyni - był nim bowiem wyłącznie Punkt Apteczny. W wyniku uzgodnień między Sprzedającym a Wnioskodawczynią, Sprzedający zdecydował się odstąpić za wynagrodzeniem na rzecz Wnioskodawczyni Lokal do prowadzenia Punktu Aptecznego (rezultatem tych ustaleń była właśnie opisana powyżej Umowa). Natomiast cały budynek został sprzedany na rzecz Gminy - obecnie Wnioskodawczyni posiada umowę najmu Lokalu z Gminą. Umowa najmu z Gminą, została zawarta na warunkach analogicznych, jak Umowa najmu zawarta pierwotnie ze Sprzedającym.

Przedmiotowy Punkt Apteczny charakteryzuje się bardzo korzystną lokalizacją - na piętrze Budynku znajdowała się na moment zawarcia przedmiotowej Umowy oraz nadal się znajduje przychodnia. W konsekwencji pacjenci wychodzący z wizyty lekarskiej w przychodni z receptami, bardzo często od razu kierowali się do Punktu Aptecznego na parterze, celem zakupu przepisanych leków. Punkt Apteczny cieszył się więc popularnością i zainteresowaniem klientów, co wpływało na jego efektywne funkcjonowanie pod względem ekonomicznym. Był rozpoznawalny przez klientów - pacjentów przychodni oraz innych mieszkańców miejscowości (oraz okolic).

W toku prowadzonych negocjacji ze Sprzedającym Wnioskodawczyni mogła zapoznać się z danymi finansowymi Sprzedającego dotyczącymi obrotu uzyskiwanego w Punkcie Aptecznym. W związku z powyższym Wnioskodawczyni uznała, że Punkt Apteczny ma potencjał do rozwoju i zdecydowała się na zawarcie Umowy.

Środki na zapłatę wynagrodzenia należnego Sprzedającemu (dalej również jako „Wynagrodzenie”, rozumiane jako suma Ceny sprzedaży i Odstępnego) pochodziły z majątku Wnioskodawczyni oraz zaciągniętego z przeznaczeniem na ten cel kredytu bankowego. Środki na zapłatę Wynagrodzenia dla Sprzedającego, w szczególności nie zostały Wnioskodawczyni zwrócone, ani też nie podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania.

Podstawą poniesienia wydatku była zawarta pomiędzy Sprzedającym a Wnioskodawczynią Umowa. Wydatki zostały poniesione w formie przelewu.

W chwili obecnej, w związku z zawartą Umową, punkt Apteczny jest prowadzony przez Wnioskodawczynię, w ramach prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej. Osiąga Ona z tytułu jego prowadzenia przychody, kwalifikowane do źródła przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej. Tym samym, na moment składania wniosku, Wnioskodawczyni prowadzi działalność w:

• aptece prowadzonej w miejscowości….;
• punkcie aptecznym w miejscowości …. - będący przedmiotem Umowy.

Wnioskodawczyni prowadzi Punkt Apteczny od … 2024 r.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni doprecyzowała, że kwota wynagrodzenia została zapłacona w trzech transzach: (…)

Wykaz składników majątkowych stanowi załącznik do umowy - łączna wartość składników majątkowych została określona na … zł. Wartość żadnego ze składników nie mieściła się w przedziale od 1 500 do 10 000 zł.

Lista składników majątkowych (wykazana w załączniku do Umowy) znajduje się poniżej: (…)

Wnioskodawczyni zwraca uwagę, że Punkt Apteczny prowadził dotychczas Sprzedający. W wyniku negocjacji z Wnioskodawczynią, doszło do zawarcia Umowy, której przedmiotem była sprzedaż na Jej rzecz wyłącznie składników majątkowych do prowadzenia Punktu Aptecznego oraz umożliwienie Jej jego prowadzenia w niezmienionej lokalizacji (w Lokalu). Budynek został później przez Sprzedającego sprzedany na rzecz Gminy. Sprzedający zdecydował się więc na „wycofanie” z dotychczas prowadzonej w Lokalu działalności i umożliwienie prowadzenia Punktu Aptecznego Wnioskodawczyni. Kluczową kwestią pozostawała atrakcyjna lokalizacja Punktu Aptecznego. Z uwagi na fakt, że Sprzedawca prowadził Punkt w tym miejscu, to posiadał on odpowiednią renomę i zaufanie u klientów apteki. Ponadto istotne jest to, że w Budynku funkcjonowała (i nadal funkcjonuje) przychodnia. Powyższe powoduje, ze duża część pacjentów przychodni realizuje recepty (a zatem nabywa leki i inne produkty medyczne) właśnie w przedmiotowym Punkcie Aptecznym. Z uwagi na powyższe, Wnioskodawczyni była zainteresowana prowadzeniem działalność właśnie w tym miejscu.

Samo wyposażenie funkcjonalno-biurowe (nabyte za Cenę sprzedaży) miało stosunkowo niewielką wartość, która nie była adekwatna do korzyści finansowych wynikających z prowadzenia Punktu Aptecznego w tej lokalizacji. Nabycie samego wyposażenia nie było również nadrzędnym celem i zamiarem Wnioskodawczyni - chciała Ona uzyskać możliwość prowadzenia Punktu Aptecznego w Lokalu, w którym Punkt ten dotychczas funkcjonował. Wobec powyższego, na podstawie Umowy, Wnioskodawczyni zobowiązała się do zapłaty Wynagrodzenia, obejmującego zarówno Cenę sprzedaży, jak i Odstępne, w celu uzyskania możliwości prowadzenia Punktu Aptecznego w tej właśnie lokalizacji. Dzięki temu, Wnioskodawczyni nie musiała samodzielnie szukać nowego lokalu, ponosić nakładów na rozpowszechnienie wśród potencjalnych klientów (głównie okolicznych mieszkańców) nowej lokalizacji Punktu oraz oczekiwać na ich przyzwyczajenie się do zmiany lokalizacji. Nowa lokalizacja nie byłaby również z pewnością tak atrakcyjna, jak Lokal, który znajduje się w tym samym budynku, co przychodnia lekarska. Sama kwota Odstępnego została zaś skalkulowana na podstawie potencjału do uzyskiwania zysków (a więc uwzględniając wysokość przychodów osiąganych ze sprzedaży leków w Punkcie Aptecznym przez Sprzedającego). Poniesienie przez Wnioskodawczynię wydatków z tytułu zapłaty Wynagrodzenia (w tym kwoty Odstępnego) miało tym samym związek z przychodami z prowadzonej przez Nią pozarolniczej działalności gospodarczej. Sprzedający „ustępując” miejsca (Lokalu) do prowadzenia Punktu Aptecznego umożliwił jego prowadzenie Wnioskodawczyni, co miało wpływ na osiągane przez Nią przychody - jako podmiot prowadzący Punkt Apteczny, to Wnioskodawczyni rozpoczęła uzyskiwanie przychodów ze sprzedaży w nim wyrobów farmaceutycznych. Powyższe ustalenia Wnioskodawczyni oraz Sprzedający zgodnie przyjęli, czego wyrazem jest zawarta przez nich Umowa. Wysokość wynagrodzenia, a także zasady jego płatności zostały ustalone pomiędzy Stronami na zasadach swobody umów.

Zapłata Wynagrodzenia (w tym kwoty Odstępnego) ma związek z przychodami Wnioskodawczyni osiąganymi ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza, gdyż umożliwiła Jej prowadzenie Punktu Aptecznego w Lokalu w ramach indywidualnie prowadzonej działalność gospodarczej, z której osiąga przychody ze sprzedaży detalicznej wyrobów farmaceutycznych. Wnioskodawczyni, w trakcie procesu negocjacji warunków i zawierania umowy miała możliwość zapoznania się z danymi finansowymi Sprzedającego, potwierdzającymi osiąganie przychodów z działalności. Powyższe również potwierdzało, że decyzja o prowadzeniu działalności w Punkcie Aptecznym była uzasadniona i powinna przełożyć się na uzyskiwanie zysków z prowadzonej działalności gospodarczej.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawczyni, rozszerzenie zakresu terytorialnego prowadzonej przez Nią działalności (a więc prowadzenie oprócz Apteki również Punktu Aptecznego) w ten sposób, że rozpoczęła działalność w Punkcie Aptecznym, w którym wcześniej działalność była prowadzona przez Sprzedającego jest uzasadnione ekonomicznie, w związku z tym, że Punkt Apteczny ma korzystną lokalizację (w tym samym budynku znajduje się przychodnia) i wcześniej była w nim prowadzona tożsama działalność przez Sprzedającego. W konsekwencji, łatwiejsze jest prowadzenie działalności w tym Punkcie, który ma zaufanie klientów, a nie zaczynanie działalności w lokalizacji, gdzie wcześniej taka działalność nie była prowadzona.

Wnioskodawczyni uzyskała możliwość dostępu do danych finansowych Sprzedającego, które wskazywały na potencjał rozwoju tego punktu.

Wobec tego, racjonalne było poniesienie przez Wnioskodawczynię wydatków na zapłatę Wynagrodzenia (rozumianego jako Cena sprzedaży i Odstępne) - poniesienie tych wydatków było niezbędne do tego, aby Wnioskodawczyni uzyskała możliwość prowadzenia działalności w Punkcie Aptecznym. Jak zostało bowiem wskazane, Sprzedający nie był zainteresowany sprzedażą części budynku na rzecz Wnioskodawczyni, natomiast Wnioskodawczyni nie była zainteresowana zakupem całego budynku (w którym to budynku mieści się przedmiotowy Punkt Apteczny). W konsekwencji, Strony (a więc Wnioskodawczyni i Sprzedający) ustaliły warunki realizacji transakcji szczegółowo opisane we wniosku, które były uzasadnione ekonomicznie dla obu stron. Zgodnie z tymi ustaleniami Wnioskodawczyni była zobowiązana do zapłaty Wynagrodzenia.

Prowadzenie działalności w Punkcie Aptecznym, który charakteryzuje się korzystną lokalizacją i zaufaniem klientów powinno przyczynić się do rozwoju prowadzonej działalności, a w konsekwencji do zwiększenia poziomu przychodów z tytułu prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. Tym samym, wydatek na zapłatę Wynagrodzenia został poniesiony w celu uzyskiwania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawczynię.

Wnioskodawczyni wyjaśniła, że Gmina nie kwestionowała zapisów Umowy, zawartej między Nią, a Sprzedającym. Tym samym, nie zostały wprowadzone zmiany w warunkach realizacji umowy najmu z Gminą, w porównaniu do warunków pierwotnej umowy zawartej ze Sprzedającym.

Dodatkowo, Wnioskodawczyni sprecyzowała, że kwotę Odstępnego, pomimo jej określenia w umowie jako „odszkodowanie za zamknięcie działalności w ramach Punktu Aptecznego” nie można, w ocenie Wnioskodawczyni, uznawać za zadośćuczynienie za doznane krzywdy od podmiotu, który szkodę wyrządził lub ponosi za nią odpowiedzialność. Przedmiotowa kwota Odstępnego nie miała w istocie charakteru odszkodowania.

Zgodnie bowiem z art. 361 §1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.; dalej jako: „KC”), zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła.

Aby można było mówić o odszkodowaniu niezbędne jest zatem powstanie szkody po stronie poszkodowanego, która to szkoda jest następstwem działania lub zaniechania sprawcy. W tym przypadku nie doszło jednak do wyrządzenia względem Sprzedającego szkody przez Wnioskodawczynię. W Jej ocenie, pod kątem ekonomicznym, kwota „Odstępnego” jest po prostu ustalonym między Stronami wynagrodzeniem, z tytułu zakończenia działalności przez Sprzedającego. Płatność Odstępnego jest związana z tym, że działania Sprzedającego przyczyniły się do tego, że Punkt Apteczny ma określoną renomę i zaufanie klientów. W związku z powyższym, po zawarciu przedmiotowej umowy Wnioskodawczyni jest łatwiej prowadzić działalność w tym Punkcie niż „od zera” budować zaufanie klientów w innym miejscu. Zawarcie przedmiotowej transakcji było decyzją biznesową obu stron transakcji. W związku z tym, działania Wnioskodawczyni nie doprowadziły do szkody po stronie Sprzedającego.

Samo określenie przez Strony kwoty Odstępnego mianem „odszkodowania za zakończenie prowadzenia działalności Punktu Aptecznego w Lokalu” nie nadaje jej rzeczywistego charakteru odszkodowania, w myśl KC. Wnioskodawczyni nie wyrządziła swoim działaniem lub zaniechaniem żadnej szkody Sprzedającemu. Wolą Sprzedającego było zakończenie działalności Punktu Aptecznego w związku ze sprzedażą całego budynku, w którym Punkt ten się mieścił. Uwzględniając brak zainteresowania Wnioskodawczyni nabyciem całego budynku, Strony Umowy (tj. Wnioskodawczyni i Sprzedający) doszły do porozumienia, którego wynikiem były opisane postanowienia Umowy. O szkodzie można byłoby mówić wówczas, gdyby działanie lub zaniechanie Wnioskodawczyni przyczyniło się do uniemożliwienia Sprzedającemu kontynuacji prowadzenia Punktu Aptecznego w Lokalu. Gdyby nie doszło do zawarcia Umowy i zapłaty przez Wnioskodawczynię na rzecz Sprzedającego kwoty Odstępnego, to teoretycznie, gdyby nie chęć Sprzedającego do zakończenia działalności w tym zakresie, mógłby on dalej prowadzić Punkt Apteczny w niezmienionej formie i lokalizacji.

Umożliwienie Wnioskodawczyni przez Sprzedającego prowadzenia Punktu Aptecznego w Lokalu oraz należna, uzgodniona przez Strony kwota Odstępnego, były więc skutkiem zbieżnych interesów Stron transakcji.

Przepisy art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają wyłączenia z kosztów podatkowych, które wprost odnosiłoby się do kwoty Wynagrodzenia (w tym Odstępnego). W szczególności, kwota Wynagrodzenia nie stanowi: kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad lub zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług (które podlegają wyłączeniu z art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Wnioskodawczyni jest stroną kupującą, tak więc Ona nabywa prawo do prowadzenia działalności w Punkcie Aptecznym oraz własność Wyposażenia apteki.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawczyni, kwota Odstępnego nie ma charakteru zadośćuczynienia za doznane krzywdy od podmiotu, który szkodę wyrządził lub ponosi za nią odpowiedzialność. Jak zostało wskazane, określenie kwoty Odstępnego w Umowie mianem „odszkodowania za zakończenie prowadzenia działalności Punktu Aptecznego w Lokalu” nie oddaje charakteru ekonomicznego tego świadczenia i może wprowadzać w błąd. W szczególności, Wnioskodawczyni nie wyrządziła żadnej szkody Sprzedającemu, a zawarcie analizowanej transakcji było konsekwencją porozumienia się między stronami transakcji, które podjęły z uwagi na przesłanki ekonomiczne.

Pytanie

Czy kwota Wynagrodzenia (w tym kwota Odstępnego) poniesiona przez Wnioskodawczynię na rzecz Sprzedającego na podstawie Umowy, stanowi dla Wnioskodawczyni koszt uzyskania przychodu?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawczyni, kwota Wynagrodzenia należnego Sprzedającemu (w tym kwota Odstępnego), stanowi dla Wnioskodawczyni koszt uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako: „Ustawa o PIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby dany wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu, konieczny jest związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy jego poniesieniem, a uzyskaniem przychodów z danego źródła. Związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

Wnioskodawczyni prowadzi obecnie (i prowadziła na moment zawarcia Umowy) jednoosobową działalność gospodarczą, w zakresie sprzedaży detalicznej wyrobów farmaceutycznych prowadzonej w wyspecjalizowanych sklepach - na moment zawarcia przedmiotowej Umowy prowadziła (i prowadzi na moment złożenia przedmiotowego wniosku) aptekę w miejscowości … . W związku z ofertą sprzedaży budynku przez Sprzedającego, będąc zainteresowaną jedynie prowadzeniem Punktu Aptecznego, a nie nabyciem całego budynku, przystąpiła do negocjacji ze Sprzedającym. Wynikiem rozmów były postanowienia, które odzwierciedla treść Umowy, tj.:

• sprzedaż za Cenę sprzedaży składników majątkowych do prowadzenia Punktu Aptecznego - regały, szafki, stoliki, krzesła, zestaw komputerowy i inne składniki majątkowe, stanowiące szeroko rozumiane wyposażenie biurowe, funkcjonalne;
• należna Sprzedającemu kwota Odstępnego, nazwana w treści umowy jako „odszkodowanie za zakończenie prowadzenia działalności Punktu Aptecznego w Lokalu”.

Biorąc pod uwagę interpretacje indywidualne, dotyczące tematyki kosztów podatkowych można wyodrębnić cechy, które wydatek musi spełnić, aby stanowił koszt podatkowy:

1.został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika;

2.jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;

3.został właściwie udokumentowany;

4.nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 Ustawy o PIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów;

5.pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;

6.poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Wynagrodzenie zapłacone Sprzedającemu (w tym Odstępne) spełnia wszystkie te cechy:

1.wydatek został poniesiony przez Wnioskodawczynię (z własnych środków, a także środków z kredytu, który to kredyt Wnioskodawczyni musi spłacić);

2.wydatek ten nie podlegał i nie będzie podlegał zwrotowi;

3.wydatek został właściwie udokumentowany. Obowiązek zapłacenia Wynagrodzenia na rzecz Sprzedającego wynika z Umowy sprzedaży. Wnioskodawczyni dokonała zapłaty wynagrodzenia przelewem bankowym, co jest w stanie udokumentować potwierdzeniami z systemu bankowego;

4.wydatek nie jest wydatkiem wyłączonym z kosztów podatkowych, zgodnie z art. 23 ust. 1 Ustawy o PIT.

W ocenie Wnioskodawczyni, przedmiotowa kwota Wynagrodzenia (w tym kwota Odstępnego) nie miała w istocie charakteru odszkodowania.

Zgodnie bowiem z art. 361 §1 KC, zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła.

Aby można było mówić o odszkodowaniu niezbędne jest zatem powstanie szkody po stronie poszkodowanego, która to szkoda jest następstwem działania lub zaniechania sprawcy. W tym przypadku nie doszło jednak do wyrządzenia względem Sprzedającego szkody przez Wnioskodawczynię. W Jej ocenie, pod kątem ekonomicznym, kwota „Odstępnego” jest po prostu ustalonym między Stronami wynagrodzeniem, z tytułu zakończenia działalności przez Sprzedającego. Płatność Odstępnego jest związana z tym, że działania Sprzedającego przyczyniły się do tego, że Punkt Apteczny ma określoną renomę i zaufanie klientów. W związku z powyższym, po zawarciu przedmiotowej umowy Wnioskodawczyni jest łatwiej prowadzić działalność w tym Punkcie niż „od zera” budować zaufanie klientów w innym miejscu. Zawarcie przedmiotowej transakcji było decyzją biznesową obu stron transakcji. W związku z tym, działania Wnioskodawczyni nie doprowadziły do szkody po stronie Sprzedającego.

Samo określenie przez Strony kwoty Odstępnego mianem „odszkodowania za zakończenie prowadzenia działalności Punktu Aptecznego w Lokalu” nie nadaje jej rzeczywistego charakteru odszkodowania, w myśl KC. Wnioskodawczyni nie wyrządziła swoim działaniem lub zaniechaniem żadnej szkody Sprzedającemu. Wolą Sprzedającego było zakończenie działalności Punktu Aptecznego w związku ze sprzedażą całego budynku, w którym Punkt ten się mieścił. Uwzględniając brak zainteresowania Wnioskodawczyni nabyciem całego budynku, Strony Umowy (tj. Wnioskodawczyni i Sprzedający) doszły do porozumienia, którego wynikiem były opisane postanowienia Umowy. O szkodzie można byłoby mówić wówczas, gdyby działanie lub zaniechanie Wnioskodawczyni przyczyniło się do uniemożliwienia Sprzedającemu kontynuacji prowadzenia Punktu Aptecznego w Lokalu. Gdyby nie doszło do zawarcia Umowy i zapłaty przez Wnioskodawczynię na rzecz Sprzedającego kwoty Odstępnego, to teoretycznie, gdyby nie chęć Sprzedającego do zakończenia działalności w tym zakresie, mógłby on dalej prowadzić Punkt Apteczny w niezmienionej formie i lokalizacji.

Umożliwienie Wnioskodawczyni przez Sprzedającego prowadzenia Punktu Aptecznego w Lokalu oraz należna, uzgodniona przez Strony kwota Odstępnego, były więc skutkiem zbieżnych interesów Stron transakcji.

Przepisy art. 23 ust. 1 Ustawy o PIT nie zawierają wyłączenia z kosztów podatkowych, które wprost odnosiłoby się do kwoty Wynagrodzenia (w tym Odstępnego). W szczególności kwota Wynagrodzenia nie stanowi: kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad lub zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług (które podlegają wyłączeniom z art. 23 ust. 1 pkt 19 Ustawy o PIT). Wnioskodawczyni jest stroną kupującą, tak więc Ona nabywa prawo do prowadzenia działalności w Punkcie Aptecznym oraz własność Wyposażenia apteki.

W konsekwencji, że są spełnione ww. cechy warunkujące uznanie za koszt istotna jest analiza jeszcze przesłanek 5 i 6, tj. związek wydatku z działalnością gospodarczą i jego poniesienie w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Należy zwrócić uwagę, że Punkt Apteczny prowadził dotychczas Sprzedający. W wyniku negocjacji z Wnioskodawczynią, doszło do zawarcia Umowy, której przedmiotem była sprzedaż na Jej rzecz wyłącznie składników majątkowych do prowadzenia Punktu Aptecznego oraz umożliwienie Jej jego prowadzenia w niezmienionej lokalizacji (w Lokalu). Budynek został później przez Sprzedającego sprzedany na rzecz Gminy. Sprzedający zdecydował się więc na zakończenie dotychczas prowadzonej w Lokalu działalności i umożliwienie prowadzenia Punktu Aptecznego Wnioskodawczyni.

Kluczową kwestią, przekonującą Wnioskodawczynię do zawarcia przedmiotowej Umowy pozostawała atrakcyjna lokalizacja Punktu Aptecznego. Z uwagi na fakt, że Sprzedawca prowadził Punkt w tym miejscu, to posiadał on odpowiednią renomę i zaufanie u klientów apteki. Ponadto istotne jest to, że w Budynku funkcjonowała na moment zawierania transakcji (i nadal funkcjonuje na moment składania wniosku) przychodnia. Powyższe powoduje, że duża część pacjentów przychodni realizuje recepty (a zatem nabywa leki i inne produkty medyczne) właśnie w przedmiotowym Punkcie Aptecznym, zlokalizowanym w tym samym budynku co przychodnia. Z uwagi na powyższe, Wnioskodawczyni była zainteresowana prowadzeniem działalności właśnie w tym miejscu.

Samo wyposażenie funkcjonalno-biurowe (nabyte za Cenę sprzedaży) miało stosunkowo niewielką wartość, która nie była adekwatna do korzyści finansowych wynikających z prowadzenia Punktu Aptecznego w tej lokalizacji. Nabycie samego wyposażenia nie było również nadrzędnym celem i zamiarem Wnioskodawczyni - chciała Ona uzyskać możliwość prowadzenia Punktu Aptecznego w Lokalu, w którym Punkt ten dotychczas funkcjonował. Wobec powyższego, na podstawie Umowy, Wnioskodawczyni zobowiązała się do zapłaty Wynagrodzenia, obejmującego zarówno Cenę sprzedaży, jak i Odstępne, w celu uzyskania możliwości prowadzenia Punktu Aptecznego w tej właśnie lokalizacji. Dzięki temu, Wnioskodawczyni nie musiała samodzielnie szukać nowego lokalu, ponosić nakładów na rozpowszechnienie wśród potencjalnych klientów (głównie okolicznych mieszkańców) nowej lokalizacji Punktu oraz oczekiwać na ich przyzwyczajenie się do zmiany lokalizacji. Nowa lokalizacja nie byłaby również z pewnością tak atrakcyjna jak Lokal, który znajduje się w tym samym budynku, co przychodnia lekarska. Sama kwota Odstępnego została zaś skalkulowana z uwzględnieniem potencjału do uzyskiwania zysków (a więc uwzględniając wysokość przychodów osiąganych (w okresie poprzedzającym zawarcie Umowy) z tytułu prowadzenia Punktu Aptecznego przez Sprzedającego). Poniesienie przez Wnioskodawczynię wydatków z tytułu zapłaty Wynagrodzenia (w tym kwoty Odstępnego) miało tym samym związek z przychodami z prowadzonej przez Nią pozarolniczej działalności gospodarczej. Sprzedający ustępując miejsca (Lokalu) do prowadzenia Punktu Aptecznego umożliwił jego prowadzenie Wnioskodawczyni, co miało wpływ na osiągane przez Nią przychody - jako podmiot prowadzący Punkt Apteczny, to Wnioskodawczyni rozpoczęła uzyskiwanie przychodów ze sprzedaży w nim wyrobów farmaceutycznych.

Powyższe ustalenia Wnioskodawczyni oraz Sprzedający zgodnie przyjęli, czego wyrazem jest zawarta przez nich Umowa. Wysokość wynagrodzenia, a także zasady jego płatności zostały ustalone pomiędzy Stronami na zasadach swobody umów.

Zapłata Wynagrodzenia (w tym kwoty Odstępnego) ma związek z przychodami Wnioskodawczyni osiąganymi ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza, gdyż umożliwiła Jej prowadzenie Punktu Aptecznego w Lokalu w ramach indywidualnie prowadzonej działalności gospodarczej, z której osiąga przychody ze sprzedaży detalicznej wyrobów farmaceutycznych. Wnioskodawczyni, w trakcie procesu negocjacji warunków i zawierania umowy miała możliwość zapoznania się z danymi finansowymi Sprzedającego, potwierdzającymi osiąganie przez niego przychodów z działalności (prowadzenia Punktu Aptecznego przez Sprzedającego, w okresie poprzedzającym zawarcie Umowy). Powyższe również potwierdzało, że decyzja o prowadzeniu działalności w Punkcie Aptecznym była uzasadniona i powinna przełożyć się na uzyskiwanie zysków z prowadzonej działalności gospodarczej.

Działalność w Punkcie Aptecznym jest prowadzona przez Wnioskodawczynię od … 2024 r., ma charakter racjonalny. Wydatek spełnia wszystkie wymagane przepisami prawa, a także wypracowane w ramach dorobku orzecznictwa sądowo-administracyjnego oraz wynikające z interpretacji indywidualnych kryteria, aby mógł zostać potraktowany jako koszt uzyskania przychodu.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawczyni, ponoszone przez Nią Wynagrodzenie, w tym Odstępne może stanowić koszt uzyskania przychodów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy, dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem, bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, a właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

• przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu), oraz
• potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

• bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),
• inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji kosztu „bezpośredniego” oraz kosztu „pośredniego” - brak takiej definicji związany jest z nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego związku takich kosztów z przychodami osoby fizycznej w konkretnym przypadku. W efekcie te same wydatki mogą być w danych warunkach bezpośrednimi, zaś w innych jedynie pośrednimi kosztami uzyskania przychodu. Ocena tej kwestii musi być więc dokonywana w każdym przypadku na tle określonej sytuacji, przy uwzględnieniu indywidualnych cech działalności podatnika, w warunkach której wydatki te są ponoszone. Przy czym, jeżeli określone wydatki można powiązać z osiąganiem konkretnego przychodu, to bez względu na możliwość jednoczesnego wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów ocenić należy w kontekście tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Podobnie traktować należy wydatki na zakup materiałów i produktów, które można przypisać do konkretnego przychodu, a tym samym dokonać identyfikacji i konkretyzacji przychodu uzyskanego w następstwie poniesienia tego rodzaju wydatku.

Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie, którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie, np. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, koszty ogólne działalności firmy. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie, bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów. W stosunku do tego rodzaju kosztów doszukiwanie się bezpośredniej relacji z przychodem nie wchodzi w rachubę.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że prowadzi Pani działalność gospodarczą, której przeważającym przedmiotem jest sprzedaż detaliczna wyrobów farmaceutycznych prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach. … 2024 r. zawarła Pani, jako kupująca, umowę sprzedaży dotyczącą punktu aptecznego. Sprzedający na moment zawarcia przedmiotowej umowy był właścicielem budynku, której częścią był lokal, w którym prowadzony był przez niego Punkt Apteczny. Umowa nie dotyczy sprzedaży towarów handlowych (leków i innych przedmiotów medycznych). Lokal oraz funkcjonujący w nim Punkt Apteczny znajdują się w budynku, który na moment zawarcia Umowy był własnością Sprzedającego. Sprzedający był zainteresowany sprzedażą całego budynku, co nie było przedmiotem Pani zainteresowania - był nim bowiem wyłącznie Punkt Apteczny. W wyniku uzgodnień, Sprzedający zdecydował się odstąpić za wynagrodzeniem na Pani rzecz Lokal do prowadzenia Punktu Aptecznego. Natomiast cały budynek został sprzedany na rzecz Gminy - obecnie posiada Pani umowę najmu Lokalu z Gminą. Umowa najmu z Gminą, została zawarta na warunkach analogicznych, jak umowa najmu zawarta pierwotnie ze Sprzedającym.

Na podstawie ww. umowy Sprzedający zobowiązał się do:

• zbycia na Pani rzecz i składników majątkowych do prowadzenia Punktu Aptecznego (wyposażenie Punktu Aptecznego, w m.in. tym meble, sprzęt komputerowy);
• „odstąpienia” Pani miejsca do prowadzenia Punktu Aptecznego. Kwota odstępnego została określona w treści umowy jako odszkodowanie za zamknięcie działalności w ramach Punktu Aptecznego. Kwota odstępnego stanowi wynagrodzenie dla Sprzedającego z tytułu umożliwienia Pani prowadzenia Punktu Aptecznego w korzystnej, rozpoznawalnej i znanej mieszkańcom miejscowości lokalizacji. Kwota ta została skalkulowana z uwzględnieniem informacji o wysokości osiąganych przez Sprzedającego przychodów z tytułu prowadzenia Punktu Aptecznego przychodów;
• wynajęcia Punktu na warunkach określonych odrębną umową. W tym zakresie strony umowy zawarły odrębną umowę najmu.

Środki na zapłatę wynagrodzenia pochodziły Pani z majątku oraz zaciągniętego z przeznaczeniem na ten cel kredytu bankowego.

Biorąc pod uwagę opis sprawy stwierdzić należy, że związek poniesionego wydatku w postaci wynagrodzenia (rozumianego jako suma ceny sprzedaży - wartość rzeczy i składników majątkowych potrzebnych do prowadzenia apteki i odstępnego - opłata za umożliwienie Pani prowadzenia apteki w dogodnej lokalizacji) z uzyskiwanymi przychodami nie ma charakteru bezpośredniego. Osiągnięcie przychodów związane jest bowiem z prowadzeniem w lokalu działalności gospodarczej (apteka), nie zaś z samym faktem uzyskania jako najemca, prawa do korzystania z danego lokalu. Wynagrodzenie wraz z odstępnym niewątpliwe stanowi więc koszt pośredni. Można stwierdzić, że wynagrodzenie (wraz z odstępnym) jest wydatkiem o charakterze przygotowawczym, umożliwiającym prowadzenie działalności w danym obiekcie, a jego zapłata jest warunkiem wstępnym uzyskania praw najemcy.

Podsumowując, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki poniesione na wynagrodzenie (w tym kwotę odstępnego) poniesione na podstawie opisanej we wniosku umowy, stanowią dla Pani koszt uzyskania przychodu.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przeprowadzam postępowania dowodowego, lecz opieram się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem zapytania. Inne kwestie nie podlegały ocenie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.