Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 grudnia 2024 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 19 lutego 2025 r. (wpływ 21 lutego 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Otrzymała Pani pismo z urzędu skarbowego o konieczności rozliczenia podatku za rok 2020/21 z tytułu otrzymywanej renty pracowniczej po zmarłym, byłym mężu, z Holandii. Nie jest to renta socjalna – nazwa instytucji: PENSIOENFONDS VERVOER, …, ….

Były mąż zmarł 14.11.2018 r. Miał przepracowanych 10 lat w Holandii, w firmie ….

Renty socjalnej po zmarłym, Pani i Pani dwoje małoletnich dzieci nie otrzymuje. Otrzymuje Pani jedynie rentę z PENSIOENFONDS VERVOER – z dodatkowego ubezpieczenia pracowniczego. Przez pierwsze dwa lata po śmierci byłego męża, otrzymywała Pani rentę po odciągnięciu podatku w Holandii. Z kwoty 223 euro otrzymywała Pani 93 euro/miesiąc. Po przedstawieniu dochodów i zaświadczeń wymaganych, została Pani zwolniona z podatku ze względu na niski dochód. Nadal płaciłaby Pani podatek w Holandii.

W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy lat 2020 i 2021.

Posiada Pani obywatelstwo polskie. W okresie, którego dotyczy wniosek, miała Pani zamieszkania dla celów podatkowych (tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy i rezydencję podatkową) w Polsce.

Wyjaśniła Pani, że świadczenia uzyskiwane z Holandii, wypłacane z Pensioenfonds Vervoer, stanowią świadczenia wypłacane z funduszu emerytalnego, należącego do drugiego filaru systemu emerytalnego w Holandii. Jest to pracowniczy fundusz emerytalny (pensioenfonds), który opiera się na umowach zbiorowych zawartych między pracodawcami a pracownikami danej branży. Składki na ten fundusz opłacane są przez pracodawców i pracowników i są obowiązkowe dla pracowników sektora transportowego. Fundusz ten funkcjonuje na podstawie holenderskiej ustawy o funduszach emerytalnych i umowach emerytalnych (Pensioenwet) oraz przepisów dotyczących obowiązkowych pracowniczych programów emerytalnych, regulowanych przez De Nederlandsche Bank (DNB) i Urząd ds. Rynków Finansowych (AFM). Zatem, świadczenia wypłacane z Pensioenfonds Vervoer stanowią wypłatę z Pracowniczego Programu Emerytalnego utworzonego i działającego w oparciu o przepisy dotyczące pracowniczych programów emerytalnych obowiązujących w Holandii. Pensioenfonds Vervoer nie podlega bezpośrednio przepisom dotyczącym ubezpieczeń społecznych. Nie jest to świadczenie państwowe, takie jak AOW (Algemene Ouderdomswet), które należy do pierwszego filaru i finansowane jest z podatków.

W zakresie ewentualnej ulgi podatkowej w Holandii odnoszącej się do składek lub wpłaty związanej z tym świadczeniem lub uprawnienia wynikającego z takiego świadczenia poinformowała Pani, że składki wpłacane do Pensioenfonds Vervoer są odliczane od dochodu w momencie ich wpłaty, co oznacza, że nie podlegają one opodatkowaniu jako bieżący dochód pracownika.

Poza dochodami z Holandii uzyskuje i uzyskiwała Pani w okresie, którego dotyczy wniosek, również dochody z działalności gospodarczej prowadzonej w Polsce w zakresie usług pielęgniarstwa, a także dochody z renty socjalnej z Luksemburga.

Pytanie

Czy ma Pani obowiązek rozliczenia się renty z Pensioenfonds Vervoer?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, nie ma Pani obowiązku rozliczenia renty z Pensioenfonds Vervoer. Nie musi Pani wykazywać wskazanych w stanie faktycznym wypłacanych świadczeń w zeznaniu podatkowym za lata 2020 i 2021.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym w latach, których dotyczy wniosek (dalej Ustawa PIT), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1 a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

W przypadku otrzymywania przez osobę fizyczną, mającą miejsce zamieszkania w Polsce, świadczeń emerytalnych lub rentowych wypłacanych z Holandii, zastosowanie w odniesieniu do lat, którego dotyczy wniosek, znajdą postanowienia Konwencji zawartej dnia 13 lutego 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2003 r. nr 216, poz. 2120), dalej jako „konwencja”.

Na podstawie art. 18 ust. 1 tej Konwencji, z uwzględnieniem postanowień artykułu 19 ustęp 2, emerytury i inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z wcześniejszym zatrudnieniem, jak i renty wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Zgodnie z art. 18 ust. 2 Konwencji, bez względu na postanowienia ustępu 1 emerytura lub inne podobne świadczenie albo renta może być również opodatkowana w tym Umawiającym się Państwie, z którego jest ona uzyskiwana, zgodnie z prawem tego Państwa:

jeżeli, i o ile, tytuł do takiej emerytury lub innego podobnego świadczenia albo renty w Umawiającym się Państwie, z którego jest uzyskiwana, jest zwolniony z opodatkowania, lub składki związane z emeryturą lub innym podobnym świadczeniem albo rentą dokonywane na rzecz funduszu emerytalnego lub firmy ubezpieczeniowej były odpisywane w przeszłości przy obliczaniu dochodu podlegającego opodatkowaniu w tym Państwie lub kwalifikowały się do innych ulg podatkowych w tym Państwie; i

jeżeli, i o ile, taka emerytura lub inne podobne świadczenie albo renta nie jest opodatkowana w Umawiającym się Państwie, w którym odbiorca ma miejsce zamieszkania, według powszechnie stosowanej stawki od dochodu z pracy najemnej, lub jest opodatkowana od mniej niż 90% kwoty brutto emerytury lub innego podobnego świadczenia albo renty; i jeżeli łączna kwota brutto emerytur i innych podobnych świadczeń oraz rent, a także emerytura lub inne wypłaty, dokonane na podstawie przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych Państwa, w jakimkolwiek roku kalendarzowym przekroczy kwotę 20 000 euro.

Stosownie natomiast do art. 18 ust. 5 ww. Konwencji, wszelkie emerytury i inne płatności wypłacane według przepisów systemu ubezpieczeń społecznych Umawiającego się Państwa osobie mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym pierwszym wymienionym Umawiającym się Państwie.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, co do zasady wynikającej z treści art. 18 ust. 1 tejże Konwencji, emerytury i inne podobne świadczenia jak również renty podlegają opodatkowaniu tylko w państwie zamieszkania.

Jednakże, w przypadku spełnienia warunków określonych w art. 18 ust. 2 lit. a)-c) ww. Konwencji dochody uzyskane ze świadczeń, o których mowa w tychże przepisach, w tym z tytułu emerytur i rent wypłacanych z Holandii, mogą być opodatkowane zarówno w Polsce, jak i w Holandii.

Tak samo, jednakże bez spełnienia dodatkowych warunków, dochody będące płatnością wypłacaną według przepisów systemu ubezpieczeń społecznych Holandii mogą być opodatkowane zarówno w Polsce, jak i w Holandii.

Jednocześnie, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu tego dochodu w Polsce, należy zastosować określoną w Konwencji metodę unikania podwójnego opodatkowania.

Stosownie do art. 23 ust. 5 lit. a) ww. Konwencji polsko-holenderskiej, w odniesieniu do osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce podwójnego opodatkowania unikać się będzie w następujący sposób – jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji może być opodatkowany w Niderlandach, to Rzeczpospolita Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconemu w Niderlandach. Jednakże takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku od dochodu, jaka została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która odpowiada tej części dochodu, która może być opodatkowana w Niderlandach.

Na marginesie należy powtórzyć, że po przedłożeniu odpowiednich zaświadczeń o zarobkach, holenderski organ podatkowy zwolnił Panią z opodatkowania ww. świadczeń w Holandii.

Należy podkreślić fakt, że z ww. Konwencji wynika, że dane świadczenie podlega opodatkowaniu w Polsce (wyłącznie w Polsce lub w Polsce i Holandii) nie oznacza, że świadczenie takie na pewno będzie opodatkowane w Polsce i że należy wykazywać wartość tego świadczenia w zeznaniu podatkowym. Do opodatkowania dojdzie wyłącznie wówczas, gdy takie opodatkowanie wynika z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Ustawy PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 Ustawy PIT źródłem przychodu jest m.in. renta i emerytura.

W myśl art. 12 ust. 7 ww. ustawy, przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.

Jednakże, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) Ustawy PIT, wolne od podatku dochodowego są wypłaty środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym dokonane na rzecz uczestnika lub osób uprawnionych do tych środków po śmierci uczestnika – z zastrzeżeniem ust. 33.

Przez pracownicze programy emerytalne rozumie się pracownicze programy emerytalne utworzone i działające w oparciu o przepisy dotyczące pracowniczych programów emerytalnych obowiązujące w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub w innych państwach należących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej (art. 21 ust. 33 ww. ustawy).

Z uwagi na powyższe, w związku z tym, że wypłaty świadczeń na Pani rzecz, jako osoby uprawnionej po śmierci męża (uczestnika), będących przedmiotem wniosku, stanowiły wypłaty z Pracowniczego Programu Emerytalnego, działającego w oparciu o przepisy dotyczące pracowniczych programów emerytalnych obowiązujące w Holandii stwierdzić należy, że uzyskiwane przez Panią świadczenie korzystało ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) w związku z art. 21 ust. 33 Ustawy PIT. W konsekwencji, nie ma Pani obowiązku wykazywania tego świadczenia w zeznaniu rocznym podatkowym za lata 2020 i 2021 i nie ma Pani obowiązku odprowadzać z tego tytułu podatku, ponieważ świadczenie to nie podlega PIT.

Powyższe stanowisko potwierdzone zostało m.in. w interpretacji indywidualnej dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 27 marca 2020 r. nr

0112-KDIL2-1.4011.215.2020.1.KF, czy interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o nr 0115-KDIT2.4011.493.2020.2.ENB z 8 września 2020 r.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Wskazuję, że w dacie zaistnienia zdarzenia obowiązywały następujące teksty jednolite ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm. i Dz. U. z 2021 r., poz. 1128 ze zm.

Wyjaśniam również, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.