Interpretacja indywidualna

  – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 stycznia 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

(...) września 2018 r. pomiędzy Panem a Spółką A S.A. (dalej: Spółka, Pracodawca) została zawarta umowa o pracę na czas nieokreślony, na podstawie której został Pan zatrudniony w A S.A. na stanowisku B, które odpowiadało, zgodnie z Taryfikatorem stanowisk określonym w ZUZP dla Pracowników A S.A., stanowisku modelowemu B, grupa: C. Zatrudnienie nastąpiło w pełnym wymiarze czasu pracy.

Umowa mogła zostać rozwiązana z zachowaniem 3-miesięcznego okresu wypowiedzenia złożonego drugiej stronie na piśmie, a za porozumieniem stron – w każdym czasie. Umowa przewidywała również m.in., że „w przypadku rozwiązania niniejszej umowy przez Pracodawcę, Pracownikowi przysługuje odprawa w wysokości 6-miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego, wskazanego w § 4 ust. 1 pkt 1 niniejszej Umowy („Odprawa”)”. W umowie zostało ponadto wprost zastrzeżone, iż Odprawa nie przysługuje Pracownikowi m.in. w sytuacji rozwiązania umowy na wniosek Pracownika w trybie wypowiedzenia lub w trybie porozumienia stron.

(...) kwietnia 2024 r. zawarte zostało porozumienie stron rozwiązujące ww. umowę o pracę, zgodnie z którym łącząca Pana ze Spółką umowa o pracę została rozwiązana z dniem (...) września 2024 r.

W zawartym porozumieniu rozwiązującym strony postanowiły, iż w związku z rozwiązaniem stosunku pracy przysługują Panu świadczenia brutto, w tym m. in. odprawa w wysokości 6-miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego. Porozumienie przewidywało, że ww. świadczenie po potrąceniu wszelkich zobowiązań publiczno-prawnych wynikających z obowiązującego prawa zostanie wypłacone w terminie do (...) września 2024 r.

Zgodnie z treścią porozumienia, z dniem jego podpisania, został Pan zwolniony z obowiązku świadczenia pracy w Spółce. Umowa o pracę została zatem rozwiązana na mocy zgodnego porozumienia stron. Nie została rozwiązana przez Pracodawcę. Niezależnie od powyższego Pracodawca zdecydował się wypłacić Panu świadczenie rekompensujące rozwiązanie umowy o pracę na mocy porozumienia stron. Decyzja o zawarciu porozumienia rozwiązującego umowę o pracę została podjęta przez Pana dobrowolnie. A S.A. to Spółka, w której zgodnie z informacjami zawartymi na stronie internetowej Spółki oraz w bieżących raportach (...).

Pytanie

Czy przychód z tytułu opisanego we wniosku świadczenia otrzymanego przez Pana na podstawie porozumienia rozwiązującego umowę o pracę, wypłaconego z tytułu rozwiązania umowy o pracę, podlega zryczałtowanemu podatkowi, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT, w wysokości 70% od tej części świadczenia, która przekracza trzykrotność miesięcznego wynagrodzenia otrzymanego przez Pana z tytułu zawartej umowy o pracę?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, przychód z tytułu opisanego we wniosku świadczenia otrzymanego przez Pana na podstawie porozumienia rozwiązującego umowę o pracę, wypłaconego z tytułu rozwiązania umowy o pracę, nie podlega zryczałtowanemu podatkowi, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT, w wysokości 70% od tej części świadczenia, która przekracza trzykrotność miesięcznego wynagrodzenia otrzymanego przez Pana z tytułu zawartej umowy o pracę. W niniejszej sprawie znajdą zatem zastosowanie ogólne zasady opodatkowania.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT, od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu odpraw lub odszkodowań za skrócenie okresu wypowiedzenia umowy o pracę, której przedmiotem są czynności związane z zarządzaniem, lub umowy o świadczenie usług zarządzania, zawartych ze spółką, o której mowa w art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy o PIT, lub rozwiązania ich przed upływem terminu, na który zostały zawarte, w części, w jakiej wysokość odpraw lub odszkodowań przekracza trzykrotność miesięcznego wynagrodzenia otrzymanego przez podatnika z tytułu zawartej umowy - w wysokości 70% należnej odprawy lub odszkodowania.

Należy podkreślić, że dla zastosowania opodatkowania w wysokości 70% istotny jest m.in. rodzaj wypłacanego podatnikowi świadczenia. Art. 30 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT nie wymienia w swej treści porozumień stron, stanowiących podstawę rozwiązania umowy o pracę, a zarazem podstawę do wypłaty świadczenia. O tym, że ustawa o PIT odnosi się niewątpliwie do odpraw i odszkodowań w rozumieniu przepisów prawa pracy, świadczy chociażby brzmienie art. 21 pkt 3 lit. a tej ustawy, który wskazuje, że wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw lub aktów administracyjnych wydanych na podstawie tych przepisów, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (…), z wyjątkiem „określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę”.

Zgodnie z opinią Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 marca 2016 r., powszechnie obowiązujące przepisy prawa pracy nie przewidują wypłacania pracownikom w przypadku rozwiązania umowy o pracę w drodze porozumienia stron odszkodowań, rekompensat, ewentualnie innych dodatkowych świadczeń, także np. tych określanych przez strony w treści porozumienia jako odprawy. Jeżeli zatem w porozumieniu o rozwiązaniu stosunku pracy strony ustaliły, że pracownikowi przysługuje (na mocy tego porozumienia) odszkodowanie, rekompensata, czy też inne nieprzewidziane przepisami prawa świadczenia, określone przez strony jako odprawa, to nie oznacza to zmiany (modyfikacji) treści/warunków łączącej strony umowy o pracę, a jedynie przyznanie konkretnemu pracownikowi dodatkowego świadczenia w związku z rozwiązaniem umowy w trybie porozumienia stron.

Otrzymane przez Pana świadczenie nie ma zatem charakteru odprawy w rozumieniu obowiązujących przepisów prawa pracy, a stanowi jedynie rekompensatę z tytułu rozwiązania umowy o pracę, nieprzewidzianą przepisami prawa pracy. Bez znaczenia dla charakteru tego świadczenia pozostaje natomiast terminologia (tu: „odprawa”) przyjęta przez strony w porozumieniu rozwiązującym. Sam Pracodawca w umowie o pracę zaznaczył wyraźnie, iż odprawa przysługuje Pracownikowi wyłącznie w przypadku rozwiązania umowy przez Pracodawcę. Należy ponadto podkreślić, że otrzymane świadczenie nie stanowi niewątpliwie odprawy ani odszkodowania za skrócenie okresu wypowiedzenia. W niniejszej sprawie miało miejsce zwolnienie Pana z obowiązku świadczenia pracy, a nie skrócenie okresu wypowiedzenia – porozumienie rozwiązujące umowę o pracę zostało zawarte w dniu (...) kwietnia 2024 r., zaś umowa o pracę została rozwiązana z dniem (...) września 2024 r., co znacznie przekroczyło przewidziany 3-miesięczny okres wypowiedzenia umowy o pracę. Ponadto, z uwagi na okoliczność zawarcia umowy o pracę na czas nieokreślony, odnotowania wymaga, iż nie otrzymał Pan również odszkodowania za rozwiązanie umowy o pracę przed upływem terminu, na który umowa została zawarta.

Czas trwania umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony nie jest ograniczony terminem końcowym. Umowa o pracę zawarta na czas nieokreślony nie może być zatem „rozwiązana przed upływem terminu, na który została zawarta”.

Mając na uwadze, że świadczenie otrzymane przez Pana z tytułu rozwiązania umowy o pracę na mocy porozumienia stron nie zostało objęte art. 30 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w świetle zasady, iż wykładnia rozszerzająca przepisów prawa podatkowego na niekorzyść podatnika jest niedopuszczalna, uznać należy, że w niniejszej sprawie nie została spełniona przesłanka warunkująca zastosowanie przepisu art. 30 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotycząca rodzaju świadczenia. Wobec powyższego przychód z tytułu opisanego we wniosku świadczenia otrzymanego przez Pana na podstawie porozumienia rozwiązującego umowę o pracę, wypłaconego z tytułu rozwiązania umowy o pracę, nie podlega zryczałtowanemu podatkowi, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT, w wysokości 70% od tej części świadczenia, która przekracza trzykrotność miesięcznego wynagrodzenia otrzymanego przez Pana z tytułu zawartej umowy o pracę. W niniejszej sprawie znajdą zatem zastosowanie ogólne zasady opodatkowania.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Brzmienie tego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychód należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno w postaci pieniężnej, jak i w postaci niepieniężnej, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, że w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, w szczególności że (...) września 2018 r. pomiędzy Panem a Spółką A S.A. (dalej: Spółka, Pracodawca) została zawarta umowa o pracę na czas nieokreślony, na podstawie której został Pan zatrudniony w A S.A. na stanowisku B, które odpowiadało, zgodnie z Taryfikatorem stanowisk określonym w ZUZP dla Pracowników A S.A., stanowisku modelowemu B, grupa: C. Zatrudnienie nastąpiło w pełnym wymiarze czasu pracy. Umowa mogła zostać rozwiązana z zachowaniem 3-miesięcznego okresu wypowiedzenia złożonego drugiej stronie na piśmie, a za porozumieniem stron – w każdym czasie. Umowa przewidywała również m.in., że „w przypadku rozwiązania niniejszej umowy przez Pracodawcę, Pracownikowi przysługuje odprawa w wysokości 6-miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego, wskazanego w § 4 ust. 1 pkt 1 niniejszej Umowy („Odprawa”)”. W umowie zostało ponadto wprost zastrzeżone, iż Odprawa nie przysługuje Pracownikowi m.in. w sytuacji rozwiązania umowy na wniosek Pracownika w trybie wypowiedzenia lub w trybie porozumienia stron. (...) kwietnia 2024 r. zawarte zostało porozumienie stron rozwiązujące ww. umowę o pracę, zgodnie z którym łącząca Pana ze Spółką umowę o pracę została rozwiązana z dniem (...) września 2024 r. W zawartym porozumieniu rozwiązującym strony postanowiły, iż w związku z rozwiązaniem stosunku pracy przysługują Panu świadczenia brutto, w tym m. in. odprawa w wysokości 6-miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego. Porozumienie przewidywało, że ww. świadczenie po potrąceniu wszelkich zobowiązań publiczno-prawnych wynikających z obowiązującego prawa zostanie wypłacone w terminie do (...) września 2024 r. Zgodnie z treścią porozumienia, z dniem jego podpisania, został Pan zwolniony z obowiązku świadczenia pracy w Spółce. Umowa o pracę została zatem rozwiązana na mocy zgodnego porozumienia stron. Nie została rozwiązana przez Pracodawcę. Niezależnie od powyższego Pracodawca zdecydował się wypłacić Panu świadczenie rekompensujące rozwiązanie umowy o pracę na mocy porozumienia stron. Decyzja o zawarciu porozumienia rozwiązującego umowę o pracę została podjęta przez Pana dobrowolnie. A S.A. to Spółka, w której zgodnie z informacjami zawartymi na stronie internetowej Spółki oraz w bieżących raportach (...).

Stosownie zatem do art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji, jeżeli zobowiązaną do zapłaty odszkodowania jest spółka, w której Skarb Państwa, jednostka samorządu terytorialnego, związek jednostek samorządu terytorialnego, państwowa osoba prawna lub komunalna osoba prawna dysponują bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu, w tym także na podstawie porozumień z innymi osobami, w części, w której wysokość odszkodowania przekracza wysokość wynagrodzenia otrzymanego przez podatnika z tytułu umowy o pracę lub umowy o świadczenie usług wiążącej go ze spółką w okresie sześciu miesięcy poprzedzających pierwszy miesiąc wypłaty odszkodowania - w wysokości 70% tej części należnego odszkodowania.

W myśl natomiast z art. 30 ust. 1 pkt 16 cytowanej ustawy:

Od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu odpraw lub odszkodowań za skrócenie okresu wypowiedzenia umowy o pracę, której przedmiotem są czynności związane z zarządzaniem, lub umowy o świadczenie usług zarządzania, zawartych ze spółką, o której mowa w pkt 15, lub rozwiązania ich przed upływem terminu, na który zostały zawarte, w części, w jakiej wysokość odpraw lub odszkodowań przekracza trzykrotność miesięcznego wynagrodzenia otrzymanego przez podatnika z tytułu zawartej umowy - w wysokości 70% należnej odprawy lub odszkodowania.

Analiza przepisu art. 30 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, na obowiązek poboru podatku dochodowego w wysokości 70% od tej części odprawy lub odszkodowania, która przekracza trzykrotność miesięcznego wynagrodzenia otrzymanego przez podatnika z tytułu umowy o pracę, której przedmiotem są czynności związane z zarządzaniem, lub umowy o świadczenie usług zarządzania zawartej ze spółką, o której mowa w pkt 15 przepisu art. 30 ust. 1 omawianej ustawy.

Regulacja ta obejmuje swym zakresem odprawy lub odszkodowania za skrócenie okresu wypowiedzenia umowy o pracę, której przedmiotem są czynności związane z zarządzaniem lub umowy o świadczenie usług zarządzania lub rozwiązania jej przed upływem terminu, na który została zawarta. Opodatkowaniu 70% zryczałtowanym podatkiem podlega ta część odpraw lub odszkodowań, która przekracza trzykrotność miesięcznego wynagrodzenia otrzymanego z tytułu ww. umowy o pracę bądź umowy o świadczenie usług zarządzania.

Przy czym, warunek wypłaty w związku ze skróceniem okresu wypowiedzenia lub rozwiązania umowy przed upływem terminu, na który została zawarta umowa dotyczy wyłącznie odszkodowań.

Gdyby wolą ustawodawcy było, aby powyższy warunek dotyczący skrócenia okresu wypowiedzenia lub rozwiązania umowy dotyczył również odpraw, to po wyrazach „odpraw lub odszkodowań” umieściłby przecinek. W takim bowiem przypadku dalsza część zdania, tj. „z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę...” odnosiłaby się do obydwu rodzajów świadczeń, czyli zarówno do odpraw, jak i do odszkodowań.

Na potwierdzenie powyższego poglądu należy zauważyć, iż art. 36¹ ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1465 ze zm.) za skrócenie okresu wypowiedzenia z przyczyn niedotyczących pracownika, przyznaje pracownikowi prawo do odszkodowania, a nie do odprawy.

Ponadto, należy również przyjąć, że art. 30 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy nie dotyczy wyłącznie odpraw lub odszkodowań otrzymanych przez członków zarządu spółki. Wobec braku w ustawie definicji pojęcia „czynności związane z zarządzaniem” należy posłużyć się znaczeniem jakie nadaje terminowi „zarządzać” słownik języka polskiego. Zgodnie z definicją tego pojęcia w internetowym wydaniu Słownika języka polskiego PWN zarządzić – zarządzać to: „wydać polecenie”, „sprawować nad czymś zarząd”. Z kolei, zgodnie ze Słownikiem języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego „zarządzać” to „wydawać polecenie, kazać coś wykonać” (1), „wykonywać czynności administracyjne, kierować czymś, sprawować zarząd, administrować” (2).

Zatem dyspozycja przepisu art. 30 ust. 1 pkt 16 ustawy będzie miała zastosowanie do odprawy wypłacanej na rzecz pracownika pełniącego funkcje B. Należy podkreślić bowiem, że zarządzanie nie jest tylko domeną członków zarządu. Oczywistym jest, że realizowanie wyznaczonych przez zarząd firmy celów odbywa się za pośrednictwem kadry menedżerów/dyrektorów odpowiedzialnych (każdy na swoim poziomie) za skuteczne wdrożenie wynikających z polityki firmy zadań. Zarządzanie to może odbywać się m.in. poprzez kierowanie podległym pionem/działem/komórką, jak również poprzez wydawanie pracownikom poleceń, egzekwowanie wyników. Stąd też opodatkowaniu tym podatkiem podlegają nie tylko odprawy lub odszkodowania otrzymane przez członków zarządu, ale również przez osoby zajmujące C w firmie, gdyż w ich przypadku zwyczajowy zakres czynności wiąże się z zarządzaniem.

Do stwierdzenia, że do wypłacanego świadczenia mają zastosowanie odpowiednio art. 30 ust. 1 pkt 15 i pkt 16 ustawy niezbędne jest ustalenie m.in. czy w danym przypadku mamy do czynienia ze spółką, w której Skarb Państwa, jednostka samorządu terytorialnego, związek jednostek samorządu terytorialnego, państwowa osoba prawna lub komunalna osoba prawna dysponują bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu, w tym także na podstawie porozumień z innymi osobami.

Zauważyć należy, że zastosowane w art. 30 ust. 1 pkt 15 ustawy sformułowanie wykazuje pewne podobieństwo do konstrukcji przyjętej na gruncie ustawy - Kodeks spółek handlowych (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 18, dalej: KSH) dla określenia pojęcia spółki dominującej w art. 4 § 1 pkt 4 lit. a) KSH (a także w art. 3 ust. 1 pkt 37 ustawy o rachunkowości – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 120 ze zm., dla zdefiniowania pojęcia „jednostki dominującej”). Zgodnie z tym przepisem spółkę uznaje się za dominującą m.in. wówczas, gdy dysponuje ona bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu, także jako zastawnik albo użytkownik, bądź w zarządzie innej spółki kapitałowej (spółki zależnej), także na podstawie porozumień z innymi osobami.

W piśmiennictwie wskazuje się, że ww. przepis KSH nie wiąże stosunku dominacji  z posiadanym przez wspólnika (akcjonariusza) udziałem w kapitale danej spółki, tylko z liczbą głosów na zgromadzeniu wspólników (walnym zgromadzeniu) innej spółki. Chodzi więc  o faktyczną władzę nad spółką.

Nie budzi też wątpliwości, że na potrzeby ustalenia, czy spółka dysponuje większością głosów w rozumieniu omawianego przepisu KSH, bierze się pod uwagę zarówno „własne” głosy spółki na zgromadzeniu wspólników (walnym zgromadzeniu) innej spółki (większość „bezpośrednia”), ale także głosy innych osób (nie tylko innych wspólników czy akcjonariuszy tej innej spółki, ale również osób trzecich), którymi spółka dysponuje na podstawie porozumień z tymi osobami (większość „pośrednia”).

Należy jednak zauważyć, że w pewnych sytuacjach dla stwierdzenia stosunku dominacji (dysponowania większością głosów) wystarczające może być dysponowanie mniejszościowym pakietem praw udziałowych, który jednak – zależnie od uwarunkowań danej spółki (stopień rozproszenia akcjonariatu, frekwencja na zgromadzeniach) – gwarantuje stałe dysponowanie bezwzględną większością głosów na kolejnych zgromadzeniach innej spółki (por. M. Romanowski, Pojęcie spółki dominującej w kodeksie spółek handlowych, PiP 2004, s. 80),

W przedstawionej zatem sytuacji wobec wskazania w opisie zdarzenia, że Pana pracodawcą jest A S.A. czyli spółka, w której zgodnie z informacjami zawartymi na stronie internetowej oraz w bieżących raportach (...), uznać należy, że spełniony został warunek dotyczący podmiotu wypłacającego świadczenie, bowiem była nim spółka, w której Skarb Państwa, dysponuje bezpośrednio lub pośrednio większością głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu, w tym także na podstawie porozumień z innymi osobami.