Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 grudnia 2024 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismami złożonymi 6 marca 2025 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wniosek dotyczy ustalenia skutków podatkowych z odpłatnego zbycia nieruchomości uzyskanej z tytułu dziedziczenia własności.

W kwietniu 2021 r., w szpitalach kolejno zmarli na COVID-19 Pana rodzice: matka A A - 18 kwietnia 2021 r. i ojciec B B – 25 kwietnia 2021 r. W następstwie wraz z rodzeństwem (siostra i brat) otrzymaliście spadek w postaci domu jednorodzinnego w X przy ul.(…). Nieruchomość objęta jest księgą wieczystą nr (…).

Stwierdzenie nabycia spadku nastąpiło na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w (…) z dnia 1 sierpnia 2022 r., sygn. akt (…), o stwierdzeniu nabycia spadku, jako współwłaściciel w 1/3 części ww. nieruchomości (pozostałe 2/3 przypadły rodzeństwu). Zostało to zgłoszone w formularzu SD-Z2, nr dokumentu (…), w (…), w Urzędzie Skarbowym 13 stycznia 2023 r.

Do sprzedaży ww. nieruchomości doszło 13 marca 2024 r. (akt notarialny - Repertorium A numer …). Do zawarcia umowy sprzedaży uzyskano dodatkowo zaświadczenie Naczelnika Urzędu Skarbowego w (…) z dnia 27 lutego 2024 r., znak sprawy (…), UNP: (…), stwierdzające, że podatek od spadków i darowizn z tytułu dziedziczenia po ojcu B B nie należy się, gdyż zastosowano zwolnienie od podatku na podstawie art. 4a ustawy o tym podatku.

W związku ze sprzedażą odziedziczonej nieruchomości przed upływem 5 lat od nabycia spadku, może zrodzić się zobowiązanie podatkowe, jednak w przypadku sprzedaży odziedziczonego domu, którego spadkodawca był właścicielem dłużej niż 5 lat od końca roku kalendarzowego w którym spadkodawca wybudował nieruchomość, zobowiązanie to nie następuje. Miało to miejsce w tym przypadku, gdyż budynek był wybudowany przez spadkodawcę w 1978 r. jako majątek wspólny małżonków. Wobec powyższego, w związku z odpłatnym zbyciem nieruchomości, przewidziany w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, okres pięciu lat, w myśl art. 10 ust. 5 tej ustawy, należy liczyć od końca roku, w którym nastąpiło wybudowanie nieruchomości przez spadkodawcę. Należy zatem stwierdzić, że okres 5 lat minął. Zatem, nienastępująca w wykonywaniu działalności gospodarczej sprzedaż nieruchomości dokonana 13 marca 2024 r. nie stanowi dla Pana źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, nie ciąży na Panu obowiązek zapłaty podatku dochodowego z tytułu sprzedaży w 2024 r. nieruchomości nabytej w spadku. Zatem, nie jest Pan zobowiązany do złożenia zeznania PIT-39 za 2024 r., w związku ze sprzedażą ww. nieruchomości.

W uzupełnieniu wniosku na pytanie Organu o treści: „kto i kiedy oraz na podstawie jakiej czynności (np. kupno) nabył nieruchomość położoną w X przy ul. (…)? Czy nieruchomość ta weszła do majątku wspólnego A A i B B?”, wskazał Pan, że A A i B B, jako małżeństwo, otrzymali nieruchomość przy ul. (…) stanowiącą wówczas tylko działkę oznaczoną jako pgr (…), objętą KW (…), na podstawie umowy darowizny z 18 maja 1972 r. sporządzonej w formie aktu notarialnego w Państwowym Biurze Notarialnym w X przy ul. (…), Rep A nr (…). Na przedmiotowej działce wybudowali budynek mieszkalny, który 13 stycznia 1978 r. otrzymał pozwolenie na użytkowanie w formie decyzji wydanej przez Kierownika Wydziału Gospodarki Przestrzennej i Ochrony Środowiska Urzędu Miejskiego w X.

Spadek po zmarłej A A nabył w całości jej mąż B B (pkt 1 postanowienia Sądu Rejonowego w X z 1 sierpnia 2022 r., sygn. akt (…). Spadek po B B nabyli córka C C (z domu …), syn D D, syn Pan - każdy w 1/3 części (pkt 2 ww. postanowienia Sądu Rejonowego w X z 1 sierpnia 2022 r., sygn. akt …). Budynek położony w X przy ul. (…) wchodził w skład spadku po A A i B B, co zostało ujęte w Pana zeznaniu SD-Z2. Nie był przeprowadzony dział spadku po zmarłych A A i B B.

Na podstawie umowy z 13 marca 2024 r. zbył Pan całość swojego udziału, tj. 1/3 nieruchomości (równocześnie ze zbyciem przez każdego z pozostałych spadkobierców po ich 1/3 udziału nieruchomości) jednemu nabywcy i sprzedaż ta nie nastąpiła w wykonywaniu działalności gospodarczej przez żadnego ze sprzedających.

Pytanie

Czy właściwie interpretuje Pan powyższy przypadek, że Pana zobowiązanie podatkowe w tym przypadku nie występuje? Czy ma Pan obowiązek zgłosić zbycie spadku (nieruchomości)?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, w wyżej opisanym przypadku, nienastępująca w wykonywaniu działalności gospodarczej, sprzedaż nieruchomości nie stanowi dla Pana źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, nie ciąży na Panu obowiązek zapłaty podatku dochodowego z tytułu sprzedaży w 2024 r. nieruchomości nabytej w spadku. Nie jest Pan zobowiązany do złożenia zeznania PIT-39 za 2024 r., w związku ze sprzedażą ww. nieruchomości.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 z późn. zm.):

W myśl art. 9 ust. 1a ww. ustawy:

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy:

Przytoczony przepis formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, skutkuje powstaniem przychodu. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Jednocześnie, według art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że jeżeli nieruchomości lub prawa majątkowe określone przez art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c tej ustawy zostały nabyte w drodze spadku, to ich odpłatne zbycie (dokonane poza działalnością gospodarczą) stanowi przychód podlegający opodatkowaniu, jeżeli nastąpiło ono przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości bądź nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Do wyliczenia 5-letniego okresu, od którego uzależnione jest opodatkowanie sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych nabytych w drodze spadku, wliczany jest zatem nie tylko okres posiadania nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę, który dokonuje sprzedaży, ale także okres posiadania nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkodawcę. Jeżeli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nieruchomości bądź nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę, do momentu odpłatnego zbycia nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę upłynęło 5 lat – to sprzedaż nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, nabytej w drodze spadku istotne znaczenie ma ustalenie daty nabycia tej nieruchomości przez spadkodawcę.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „spadek” ani też „nabycie w drodze spadku”, dlatego też zasadnym jest odwoływanie się do regulacji zawartych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.).

Zgodnie z art. 922 § 1 powołanej ustawy:

W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego:

Na podstawie art. 925 Kodeksu cywilnego:

Jak stanowi art. 926 § 1 Kodeksu cywilnego:

Według treści art. 931 § 1 Kodeksu cywilnego:

Stosownie do art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego:

Powyższe oznacza, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei, postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony przez notariusza potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Zgodnie z art. 1035 Kodeksu cywilnego:

W myśl art. 195 Kodeksu cywilnego:

Współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, nigdy o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy.

Z treści wniosku wynika, że A A i B B (Pana rodzice), jako małżeństwo, otrzymali nieruchomość przy ul. (…), stanowiącą wówczas tylko działkę oznaczoną jako pgr (…), objętą KW (…), na podstawie umowy darowizny z 18 maja 1972 r. sporządzonej w formie aktu notarialnego w Państwowym Biurze Notarialnym w X, Rep A nr (…). Na przedmiotowej działce wybudowali budynek mieszkalny, który 13 stycznia 1978 r. otrzymał pozwolenie na użytkowanie.

W kwietniu 2021 r. w szpitalach kolejno zmarli Pana rodzice: matka A A- 18 kwietnia 2021 r. i ojciec B B – 25 kwietnia 2021 r. Spadek po zmarłej A A nabył w całości jej mąż B B. Spadek po B B nabyli: córka C C (z domu …), syn D D oraz Pan - każdy w 1/3 części. Budynek położony w X przy ul. (…) wchodził w skład spadku po A A i B B. Nie był przeprowadzony dział spadku po zmarłych A A i B B. Stwierdzenie nabycia spadku nastąpiło na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w (…) z dnia 1 sierpnia 2022 r., sygn. akt (…), o stwierdzeniu nabycia spadku, Pan jako współwłaściciel w 1/3 części ww. nieruchomości (pozostałe 2/3 przypadły rodzeństwu).

Na podstawie umowy z 13 marca 2024 r. sprzedał Pan całość swojego udziału, tj. 1/3 w nieruchomości (równocześnie ze zbyciem przez każdego z pozostałych spadkobierców po ich 1/3 udziału nieruchomości) jednemu nabywcy i sprzedaż ta nie nastąpiła w wykonywaniu działalności gospodarczej przez żadnego ze sprzedających.

Z uwagi na fakt, że nieruchomość będąca przedmiotem spadku stanowiła składnik majątku wspólnego małżonków, tj. Pana rodziców, zasadnym jest odniesienie się do przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2809 ze zm.).

Przepis art. 31 § 1 tej ustawy stanowi, że:

Z kolei z art. 35 ww. Kodeksu wynika:

Co do zasady, z chwilą ustania wspólności ustawowej, wspólność dotychczas bezudziałowa zostaje zastąpiona przez współwłasność w częściach ułamkowych. Od tej chwili małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym, niezależnie od tego, w jakim stopniu każdy z nich przyczynił się do jego powstania.

W świetle natomiast art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego.

Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale.

Zaprezentowane stanowisko znajduje odzwierciedlenie w podjętej przez Naczelny Sąd Administracyjny uchwale w składzie siedmiu sędziów z 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której Sąd stwierdził, że:

W uzasadnieniu uchwały Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy z 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy, nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Wspólność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Nie mogą także rozporządzać udziałem w jakimkolwiek przedmiocie należącym do tego majątku.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku. Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku – w momencie jego poniesienia – nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości.

Innymi słowy, w przypadku nabycia nieruchomości (praw majątkowych) przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości (praw majątkowych), o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości (praw majątkowych) w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości (praw majątkowych) w małżeństwie i przyjmuje się, że małżonkowie nabyli nieruchomość (prawo majątkowe) wspólnie w całości, to nie można liczyć terminu nabycia – określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – od daty ustania ustawowej majątkowej wspólności małżeńskiej.

W niniejszej sprawie należy również odnieść się do definicji nieruchomości zawartej w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), w szczególności do art. 46 § 1, w myśl którego:

Tym samym budynki trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości. Oznacza to, że własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki wybudowane na tym gruncie.

Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności. Zatem w sytuacji, gdy najpierw dochodzi do nabycia gruntu, a dopiero później wybudowany zostanie budynek, istotnym z podatkowego punktu widzenia jest moment nabycia gruntu.

Przystępując do oceny skutków podatkowych sprzedaży 13 marca 2024 r. przez Pana zabudowanej nieruchomości (udziału), w pierwszej kolejności zauważyć należy, że do nabycia przez Pana udziału doszło w drodze spadku po zmarłym 25 kwietnia 2021 r. ojcu. Pana ojciec wraz z Pana matką nabył zabudowaną nieruchomość w 1972 r. (umowa darowizny), w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej.

Wobec powyższego, pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych już upłynął, gdyż przy jego obliczaniu należy uwzględnić moment nabycia prawa własności tej nieruchomości przez Pana ojca – do majątku wspólnego rodziców, tj. 1972 r.

Podsumowując, sprzedaż przez Pana 13 marca 2024 r. zabudowanej nieruchomości, tj. udziału, nabytego w drodze spadku po zmarłym ojcu nie stanowi dla Pana źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sprzedaż nieruchomości (udziału) nastąpiła bowiem po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie ww. nieruchomości przez Pana rodziców do wspólności małżeńskiej (1972 r.). Oznacza to, że nie jest Pan zobowiązany do złożenia zeznania PIT-39 za 2024 r., w związku ze sprzedażą ww. nieruchomości (udziału).

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy wskazać, że interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku w kontekście zadanego pytania i własnego stanowiska, natomiast nie rozstrzyga innych kwestii wynikających z opisu sprawy, które nie były przedmiotem pytania i własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego, w związku z czym nie dokonuje analizy dołączonych do wniosku dokumentów. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Końcowo wskazać należy, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym, niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Pana. Nie wywołuje skutków prawnych dla innych osób (np. pozostałych współwłaścicieli).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.