Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 stycznia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 27 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów powstałej straty ekonomicznej. Uzupełnił go Pan pismem z 19 lutego 2025 r. (wpływ 24 lutego 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Pana firma, której jestem Pan właścicielem nawiązała w roku 2022 współpracę i zamówiła maszyny do (...) od serbskiego producenta maszyn. Początkowe wpłaty za zamówione maszyny kierowane były na podane przez producenta konto banku w (...) w Serbii i odbyły się bezproblemowo.

Jednak (...) i (...) 2022 roku został Pan poinformowany bezpośrednio z maila (...) czyli właściciela serbskiej firmy, z którego wcześniej otrzymywał Pan wielokrotnie informacje, że ze względów podatkowych dalsze płatności powinny być kierowane do banku X w Wielkiej Brytanii na nowe podane w załączniku konto tej firmy.

Dane otrzymał Pan na papierze firmowym z podpisem i pieczątka firmy. Jednocześnie w kolejnych mailach otrzymał Pan prośbę o przesłanie potwierdzenia wykonania płatności oraz wszelkie inne prawdziwe informacje związane z zamówionymi maszynami. Z uwagi na zbliżający się okres dostawy urządzeń wykonał Pan cztery przelewy na konto w banku X na kwotę (...) EUR. Po każdym przelewie wysyłał Pan potwierdzenie do kontrahenta na adres (...) jednak nigdy nie dostał Pan jakiejkolwiek informacji, że przelewy nie są prawidłowe.

Jak się później okazało sprawca włamał się na konto mailowe (...) właściciela serbskiej firmy i całkowicie kontrolował przepływ informacji pomiędzy Panem a właścicielem tej firmy wysyłając cześć informacji całkowicie prawdziwych. Jednocześnie cześć informacji pochodziło również z konta podobnego do firmowego, tj. (...) zamiast (...) ale z uwagi, że treść kierowana było do wiadomości na konto (...), a więc właściciela, nie wzbudziło to Pana czujności, gdyż sam posiada Pan kilka adresów mailowych.

Po wykonaniu piątego przelewu na kwotę (...) EUR do banku X, (...) dostał Pan prośbę z adresu (...) aby wycofać pieniądze i przelać na nowe podane konto do banku Y również w Wielkiej Brytanii. Udał się więc Pan do swojego banku Z w (...) i zgłosił Pan chęć wycofania przelewu, co jednak okazało się niemożliwe. Poinformował więc Pan mailem, że wycofanie jest niemożliwe, ale przecież właściciel konta w banku X może je kazać zwrócić do Pana. Tego samego dnia, tj. (...) pieniądze wróciły na Pana konto co tylko utwierdziło Pana, że wszystko jest w porządku. Nie zwrócił Pan jednak uwagi na fakt, że przelew zwrotny nie był przelewem zagranicznym SEPA, lecz PRZELEWEM KRAJOWYM MIĘDZYBANKOWYM-ZWROT (możliwe jest więc, że sprawca wyłudzenia i włamania na konto (...) znajduje się w Polsce jednak wymagana jest tutaj interpretacja banku Z, który zarządza kontem).

Po zwrocie (...) przelał Pan identyczną kwotę na podane w mailu z adresu (...) na papierze firmowym konto w banku Y. Na podane konto wykonał Pan kolejne dwa przelewy na kwotę łączną (...) EUR. Jednocześnie otrzymywał Pan nieprawdziwe informacje o gotowości maszyn do załadunku. Dopiero sprzeczne informacje i wysyłane odpowiedzi z adresu firmowego (...) sprawiły, że niepewny sytuacji pojechał Pan do Serbii do firmy kontrahenta na rozmowy bezpośrednie.

Oszustwo wyszło na jaw w czasie porównywania zawartości Pana skrzynki pocztowej oraz Pana A.A na Panów komputerach. Okazało się wtedy, że wszelkie informacje na temat nowych kont serbskiej firmy w bankach Wielkiej Brytanii są nieprawdziwe i są wynikiem włamania na konto mailowe właściciela firmy Pana A.A, tj. na adres (...) . Nieprawdziwym okazało się również konto (...).

Sprawę natychmiast zgłoszono na policję w (...), gdzie (...) 2022 A.A zgłosił włamanie nieznanego sprawcy na swoje konto mailowe w wyniku czego sprawca podał Pana firmie nieprawdziwe dane do przelewów bankowych, które nigdy nie trafiły do serbskiej firmy. Jednocześnie Pan A przedstawił własne oświadczenie i przedstawił policji maile i inne dowody na popełnione oszustwo.

Po powrocie do Polski natychmiast zgłosił Pan sprawę oszustwa w banku Z żądając wycofania przelewów. Dnia 14 września otrzymał Pan lakoniczną odpowiedź, że jest to niemożliwe. Niestety bank nie wskazał Panu właścicieli kont wymienionych przeze Pana, na które przelano pieniądze w wyniku oszustwa do czego był zobowiązany. Dlatego ponownie złożył Pan reklamację w banku Z żądając wskazania właścicieli kont.

(...) 2022r., po otrzymaniu tłumaczenia od tłumacza przysięgłego raportu policji w (...) w Serbii, przygotował Pan zgłoszenie oszustwa wyłudzenia, skierowane do Prokuratury Okręgowej w (...). (...) 2022 r. otrzymał Pan pismo z Prokuratury Rejonowej w (...) o wszczęciu postępowania w sprawie wyżej opisanego oszustwa.

Niestety mimo toczącego się dwa lata postępowania w Pana sprawie, (...) 2024 r. Prokuratora Rejonowa w (...) umorzyła śledztwo wobec nie wykrycia sprawcy wyżej opisanego oszustwa.

Nadmienia Pan, że kontakty handlowe z serbską firmą nawiązane wiele miesięcy przed oszustwem poprzez Pana osobiste wizyty u dostawcy w Serbii przebiegały prawidłowo. Wspólnie przygotowaliście oferty i harmonogram dostawy maszyn dla Pana klientów. Również pierwsze płatności za zamówione maszyny oraz cała korespondencja odbyły się bez problemów. Dlatego uważa Pan, że starannie zweryfikował Pan wiarygodność klienta, niestety pierwszy raz spotkał się Pan z oszustwem przejęcia serwera na co nie był Pan przygotowany.

Również po wykryciu oszustwa podjął Pan wszelkie możliwe kroki celem odzyskania pieniędzy i wykrycia sprawcy poprzez:

·zgłoszenie oszustwa na policję w Serbii wspólnie z właścicielem serbskiej firmy;

·zgłoszenie reklamacji do banku Z - jako brak weryfikacji konta odbiorcy;

·zgłoszenie oszustwa do Prokuratury.

Niestety żadne z tych działań nie doprowadziły do odzyskania utraconych pieniędzy, czy też wykrycia sprawcy. Mimo tak trudnej sytuacji związanej z tak wysoką stratą nigdy nie zalegał Pan z opłacaniem zobowiązań podatkowych firmy.

W uzupełnieniu wniosku z 19 lutego 2025 r. (wpływ 24 lutego 2025 r.) wskazuje Pan, że prowadzi Pan działalność od 29 lipca 2008 roku. PKD 46.19.Z, 46.18.Z, zakup i sprzedaż montaż i serwis maszyn i urządzeń przemysłowych. Jest Pan opodatkowany podatkiem liniowym.

Zakup maszyn do (...) jest zgodny z prowadzoną działalnością gospodarczą i wiązał się z ich odsprzedażą klientom wraz z montażem i uruchomieniem.

Płatność oraz kwestie rozliczeń między stronami ustalił Pan na podstawie ofert i zawartych w niej warunków płatności zamówionych maszyn oraz przesłanych faktur pro-forma i faktur niezbędnych do odprawy celnej przy imporcie maszyn. Każdy fakt zapłaty za urządzenia został rozliczony przez księgową na podstawie faktur i dokumentów celnych wystawionych w momencie dostawy urządzeń. Warunki i ustalony termin dostawy maszyn zawarte były w ofertach producenta dla różnych dostaw w oparciu o podpisaną umowę o współpracy z (...) 2022 r.

Początkowe i kolejne wpłaty dokonywał Pan na podstawie faktur pro-forma otrzymywanych drogą elektroniczną. Uwzględniały one wyprodukowane i już gotowe do transportu maszyny i urządzenia. Zapłaty za faktury pro-forma udokumentowane były przelewami z banku Z. Przelewy dokonywane były w oparciu o przesłane elektronicznie faktury pro-forma w odniesieniu do ofert na daną linię technologiczną. Oryginały faktur producent załączał do odprawy celnej, otrzymywał Pan tylko kopie w formacie pdf. Oryginały składane były w agencji celnej, natomiast przesyłane elektronicznie kopie nie były zabezpieczone hasłem.

Odnośnie sprawdzenia autentyczności adresu (...), wskazał Pan, że był on prawie identyczny z adresem (...), który to jednak był adresem pomocniczym firmy (...), którym posługiwał się dział techniczny. Dlatego potraktował go Pan jako pomocniczy w firmie serbskiej, zwłaszcza, że otrzymywał Pan z niego informacje techniczne według wcześniejszych ustaleń zawsze z równoległym przesłaniem informacji na adres (...).

Pana korespondencja i wszelkie ustalenia kierował Pan i otrzymywał z adresu dyrektora firmy [serbskiej] Pana A.A, tj. (...) (który to adres w domenie serbskiej został shakowany), a następnie – po odkryciu włamania na serwer serbski – wszelkie kontakty kierowane były przez Pana poprzez serwer ukraiński na adres (...). Kluczowe informacje dotyczące oszustwa o zmianie kont otrzymywał Pan z adresu dyrektora tj. (...), na które to konto dokonano potwierdzonego włamania.

Z konta (...) otrzymywał Pan różne informacje techniczne dotyczące maszyn oraz lub czasami odnośnie wpłat, ale zawsze informacje te były kierowane również na adres dyrektora Pana A.A, tj. (...), którego używał on od początku waszej współpracy i z którego otrzymywał Pan zawsze potwierdzenia na kluczowe pytania dotyczące płatności. Dlatego też fakt stosowania kolejnego technicznego adresu nie wzbudził w Panu obaw, gdyż sam posiadał Pan kilka adresów na serwerze. Pan A.A oświadczył, że nigdy nie otrzymywał tych informacji z adresu (...) mimo wysłania ich równolegle na adres (...). Świadczy to o fakcie przejęcia przez oszusta adresu (...) i dowolnym kreowaniu przez niego wiadomości pomiędzy Panem a dyrektorem Panem A.A, o czym nie miał Pan wtedy pojęcia.

Potwierdził Pan, że weryfikował Pan numery rachunków bankowych klienta na początku kontaktów w czasie Pana osobistej wizyty w Serbii w firmie kontrahenta. Pierwsze wykonywane przelewy zaliczkowe do banku w Serbii przeszły bez problemowo i zostały potwierdzone przez producenta. Niestety w momencie wystąpienia oszustwa w realizacji były (...) zamówienia linii technologicznych, a według waszych umów i ofert terminy dostaw zależały przede wszystkim od regularnych wpłat kolejnych zaliczek. Przelewy do Serbii jako kraju poza EU były wydłużone w czasie i wiązały się z dodatkowymi kosztami. Dlatego informacja o zmianie konta otrzymana z adresu (...) nie zdziwiła Pana, zwłaszcza gdy otrzymał Pan potwierdzenie o ułatwieniach podatkowych dla niego.

Niestety oparł się Pan na błędnym fakcie, że systemy bankowe gwarantują dotarcie przelewów do odpowiedniej firmy, a w razie niezgodności danych firmy i rachunku bankowego przelew zostanie zatrzymany przez bank w celu wyjaśnienia niezgodności tak jak to ma miejsce w przypadku importu maszyn z Chin, gdzie jakiekolwiek niezgodności stwierdzone przez bank w Chinach dotyczące nazwy, numeru konta czy adresu firmy odbiorcy wstrzymują do niego przelew. W tym wypadku nie otrzymał Pan w systemie bankowym żądnej informacji o niezgodnościach nazwy i adresu firmy z numerem konta odbiorcy.

(...) i (...) 2022 r. otrzymał Pan z adresu (...) kolorowy potwierdzony podpisem Pana A.A i pieczątką firmy skan dokumentu. W dalszej korespondencji otrzymywał Pan z adresu (...) ponaglenia dotyczące wpłaty ze względu na brak środków na produkcję kolejnych maszyn.

(...) po raz drugi otrzymał Pan skan podpisanego dokumentu z pieczątką serbskiej firmy o zmianie konta bankowego na bank Y wraz z danymi do przelewu.

Odnośnie dokumentów potwierdzających podjęcie opisanych we wniosku kroków celem odzyskania pieniędzy i wykrycia sprawy wskazał Pan, że posiada Pan reklamacje skierowane do banku Z aby wystąpił w Pana imieniu o kontakt z bankami X i Y, dokumentację zgłoszenia oszustwa wraz z dyrektorem A.A na policji w Serbii oraz dokumentację zgłoszenia sprawy do prokuratury w (...). Pełną dokumentację złożył Pan już wcześniej w Urzędzie Skarbowym w (...).

Pytanie

Czy Pana firma, która padła ofiarą oszustwa i wyłudzenia pieniędzy może zaliczyć stratę do kosztów uzyskania przychodów z uwagi, że szkoda jest rzeczywista, odpowiednio udokumentowana i pozostaje w bezpośrednim związku z prowadzoną działalnością gospodarczą?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem strata powstała w wyniku oszustwa lub wyłudzenia pieniędzy może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 202 r. poz. 163 ze zm.):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej kosztem uzyskania przychodów będzie taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

·został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

·jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

·pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

·poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

·został właściwie udokumentowany,

·nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 cyt. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Przy czym należy pamiętać, że związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zatem kosztami uzyskania przychodów będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w tym celu, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Należy też przyjąć, że koszty związane z zachowaniem źródła przychodów to takie, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła w dalszym ciągu uzyskiwano, oraz aby takie źródło w ogóle dalej mogło istnieć. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać te koszty, które zostały poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne jego funkcjonowanie. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodów w przyszłości.

Jednocześnie zwracam uwagę, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Wspomniany wcześniej katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawarty w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie stwarza domniemania, że wszelkie pozostałe koszty, które nie są wymienione w tym przepisie, zostaną ex lege uznane za koszty uzyskania przychodów.

Wśród wyżej wymienionego, tzw. negatywnego katalogu kosztów, nie wyszczególniono strat w środkach obrotowych/środkach pieniężnych. Nie oznacza jednak, że w każdym przypadku straty te, jako związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów.

Podkreślam jednak, że w niektórych sytuacjach strata w środkach obrotowych (w Pana przypadku w środkach pieniężnych może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów. Niemniej jednak strata ta powinna mieć charakter wyjątkowy, sporadyczny i faktycznie niemożliwy do uniknięcia.

Zaliczenie takich strat do kosztów uzyskania przychodów powinno być każdorazowo ocenione w aspekcie:

·całokształtu prowadzonej przez podatnika działalności,

·okoliczności, które spowodowały powstanie straty,

·udokumentowania straty,

·podjętych przez podatnika działań zabezpieczających.

Na ogół stratą jest zniszczenie, uszkodzenie, utracenie towarów lub maszyn, urządzeń i innych wartości w wyniku pożaru, powodzi lub kradzieży. Strata jest następstwem zdarzeń losowych i nie wynika z celowego działania danego podmiotu. Dla celów podatkowych natomiast uznaje się za stratę tylko taką, która dodatkowo powstała na skutek zdarzeń nieprzewidywalnych i będących nie do uniknięcia przez racjonalnie działającego podatnika. I tylko takie okoliczności mogą być uzasadnione dla zaliczenia powstałej straty w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Zznaczam przy tym, że w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej jedynie straty w środkach obrotowych powstałe w trakcie działania podatnika, ze szczególnym uwzględnieniem dochowania przez niego należytej staranności, mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów. Jednocześnie każdy przypadek takiej straty należy rozpatrywać indywidualnie, z uwzględnieniem okoliczności faktycznych towarzyszących sprawie oraz oceniać pod kątem całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika.

Co do zasady za stratę w środkach obrotowych można uznać wyłącznie skutki takiego nagłego i nieprzewidywalnego zdarzenia, które spowodowało uszczerbek w majątku podatnika, tj. utratę (bądź zmniejszenie wartości) składników majątku będących w jego posiadaniu lub stanowiących jego własność.

Zwracam uwagę, że dodatkowym warunkiem zaliczenia straty w środkach obrotowych do kosztów uzyskania przychodów jest wymóg braku zawinienia podatnika w powstaniu straty. W konsekwencji – zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów mogą podlegać tylko takie straty, które nie zostały zawinione przez podatnika i są normalnym, niezamierzonym następstwem działalności, a ich wystąpienie przy zachowaniu należytej staranności było nieuniknione.

Straty będące wynikiem braku staranności bądź nieracjonalnego działania podatnika, nawet jeśli mieszczą się w normach ustalonych przez daną jednostkę gospodarczą, nie będą mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Ponadto, aby można było zaliczyć poniesioną przez podatnika stratę do kosztów uzyskania przychodów, niezbędne jest spełnienie także warunku formalnego, jakim jest właściwe udokumentowanie poniesionego kosztu.

Dlatego też podkreślam, że to na podatniku spoczywa szczególny obowiązek zachowania należytej staranności, aby strata w ogóle nie powstała. Nie może być też ona skutkiem działań lub zaniedbań podatnika.

Należy przyjąć, że dla celów podatkowych wydatek będący wynikiem przestępczej działalności powstały na skutek zdarzeń nieprzewidywalnych, nie do uniknięcia przez racjonalnie działający podmiot gospodarczy można uznać za zdarzenie losowe, które uzasadnia zaliczenie tego wydatku do kosztów uzyskania przychodów.

Istotnym warunkiem jest, aby wydatek będący wynikiem przestępczej działalności nie powstał z winy podatnika jako wynik jego niedbalstwa lub naruszenia przepisów bądź braku nadzoru nad pracownikami. Jakiekolwiek zawinienie ze strony podatnika przez niezachowanie staranności wymaganej w danych warunkach, niedopełnienie obowiązków ciążących na podatniku w celu uniknięcia szkody, uniemożliwia przyjęcie, że powstała szkoda stanowi wydatek o charakterze losowym.

Określając należytą staranność, należy mieć na uwadze staranność ogólnie wymaganą w stosunkach danego rodzaju, chodzi tu o pewien wzorzec zachowania w zakresie zaangażowania i dbałości w wykonywaniu pewnych czynności. Ocena należytej staranności w zakresie prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej musi tym bardziej uwzględniać zawodowy charakter tej działalności. W tym przypadku zawodowy charakter działalności określa obiektywny wzorzec wymaganej staranności.

W sytuacji, gdy wydatek będący wynikiem działalności przestępczej powstał na skutek zdarzeń nieprzewidywalnych, nie do uniknięcia dla starannie działającego przedsiębiorcy, niezawiniony przez niego, może stanowić koszt uzyskania przychodów. Koniecznym jest jednak, aby był to wydatek rzeczywisty, który musi być również prawidłowo udokumentowany.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika w szczególności, że:

·prowadzi Pan działalność gospodarczą od 29 lipca 2008 roku w zakresie zakupu, sprzedaży, montażu i serwisu maszyn i urządzeń przemysłowych. Jest Pan opodatkowany podatkiem liniowym;

·w roku 2022 nawiązał Pan współpracę z serbskim producentem maszyn, od którego zamówił Pan maszyny do (...);

·płatność oraz kwestie rozliczeń między stronami ustalono na podstawie ofert i zawartych w niej warunków płatności zamówionych maszyn oraz przesłanych faktur pro-forma i faktur niezbędnych do odprawy celnej przy imporcie maszyn;

·początkowe i kolejne wpłaty dokonywał Pan na podstawie faktur pro-forma otrzymywanych drogą elektroniczną. Uwzględniały one wyprodukowane i już gotowe do transportu maszyny i urządzenia;

·zapłaty za faktury pro-forma udokumentowane były przelewami z banku Z.;

·początkowe wpłaty za zamówione maszyny kierowane były na podane przez producenta konto banku w (...) w Serbii - odbyły się bezproblemowo;

·w szczególności, weryfikował Pan numery rachunków bankowych klienta na początku kontaktów w czasie Pana osobistej wizyty w Serbii w firmie kontrahenta. Pierwsze wykonywane przelewy zaliczkowe do banku w Serbii przeszły bez problemowo i zostały potwierdzone przez producenta.

·(...) i (...) 2022 roku został Pan poinformowany bezpośrednio z maila właściclea serbskiej firmy (...), z którego wcześniej otrzymywał Pan wielokrotnie informacje, że ze względów podatkowych dalsze płatności powinny być kierowane do banku X w Wielkiej Brytanii. Dane otrzymał Pan (jak załączniki pdf) na papierze firmowym z podpisem i pieczątką firmy;

·z uwagi na zbliżający się okres dostawy urządzeń wykonał Pan cztery przelewy na konto w banku X. Po każdym przelewie wysyłał Pan potwierdzenie do kontrahenta na adres (...) i nigdy nie dostał Pan jakiejkolwiek informacji, że przelewy nie są prawidłowe;

·po wykonaniu piątego przelewu do banku X, (...) dostał Pan prośbę z adresu (...) aby wycofać pieniądze i przelać na nowe podane konto do banku Y również w Wielkiej Brytanii. Po zwrocie, (...) przelał Pan identyczną kwotę na podane w mailu z adresu (...) na papierze firmowym konto w banku Y. Na podane konto wykonał Pan kolejne dwa przelewy na kwotę.

·sprzeczne informacje i wysyłane odpowiedzi z adresu firmowego (...) sprawiły, że niepewny sytuacji pojechał Pan do Serbii do firmy kontrahenta gdzie wykryto oszustwo. Okazało się, że wszelkie informacje na temat nowych kont serbskiej firmy w bankach Wielkiej Brytanii są nieprawdziwe i są wynikiem włamania na konto mailowe właściciela serbskiej firmy, tj. (...) . Nieprawdziwym okazało się również konto (...). Sprawca włamując się na konto mailowe (...) całkowicie kontrolował przepływ informacji pomiędzy Panem a właścicielem tej firmy wysyłając cześć informacji całkowicie prawdziwych. Jednocześnie cześć informacji pochodziło również z konta podobnego do firmowego, tj. (...) zamiast (...), co nie wzbudziło Pana czujności, gdyż sam posiada Pan kilka adresów mailowych (potraktował go Pan jako pomocniczy w firmie serbskiej);

·informacja o zmianie konta otrzymana została z adresu (...), przejętego przez oszusta, a ponadto oparł się Pan na błędnym fakcie, że systemy bankowe gwarantują dotarcie przelewów do odpowiedniej firmy, a w razie niezgodności danych firmy i rachunku bankowego przelew zostanie zatrzymany przez bank.

Na podstawie całokształtu przedstawionych okoliczności oraz obowiązujących przepisów uznać należy, że w ramach opisanej i prowadzonej racjonalnie współpracy, podjął Pan standardowe działania zabezpieczające i weryfikujące sprzedającego w czasie Pana osobistych wizyt w Serbii w firmie kontrahenta. Uznać należy, że zastosował Pan rozsądne środki ostrożności.

Z okoliczności sprawy wynika również, że:

·natychmiast po wykryciu oszustwa sprawę zgłoszono na policji w (...), gdzie (...) 2022 właściciel serbskiej firmy zgłosił włamanie nieznanego sprawcy na swoje konto mailowe w wyniku czego sprawca podał Pana firmie nieprawdziwe dane do przelewów bankowych;

·po powrocie do Polski natychmiast zgłosił Pan sprawę oszustwa w banku Z żądając wycofania przelewów. Dnia (...) otrzymał Pan lakoniczną odpowiedź, że jest to niemożliwe. Niestety bank nie wskazał Panu właścicieli kont wymienionych przeze Pana, na które przelano pieniądze w wyniku oszustwa do czego był zobowiązany. Dlatego ponownie złożył Pan reklamację w banku Z żądając wskazania właścicieli kont;

·ponadto (...) 2022 r., po otrzymaniu tłumaczenia od tłumacza przysięgłego raportu policji w (...) w Serbii, przygotował Pan zgłoszenie oszustwa wyłudzenia, skierowane do Prokuratury Okręgowej w (...), a (...) 2022 r. otrzymał Pan pismo z Prokuratury Rejonowej w (...) o wszczęciu postępowania w sprawie wyżej opisanego oszustwa.

Niestety mimo toczącego się dwa lata postępowania w Pana sprawie, (...) 2024 r. Prokuratora Rejonowa w (...) umorzyła śledztwo wobec nie wykrycia sprawcy wyżej opisanego oszustwa.

Na podstawie przedstawionych okoliczności oraz obowiązujących przepisów uznać należy więc, że podejmował Pan racjonalne i możliwe w okolicznościach sprawy działania zmierzające do odzyskania utraconych środków, jak również dysponuje Pan stosownymi dokumentami potwierdzającymi podjęcie tych działań.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, strata, o której mowa we wniosku, może stanowić – w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – koszt uzyskania przychodów prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe wyłącznie wobec Pana i tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie zaznaczam, że niniejszą interpretację wydałem wyłącznie w oparciu o opis okoliczności faktycznych przedstawionych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Nie prowadzę postępowania dowodowego, ograniczam się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyrażam swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez Wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania kontrolnego organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła.

Odnośnie powołanej przez Pana interpretacji indywidualnej informuję, że dotyczą one tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonych stanach faktycznych czy zdarzeniach przyszłych i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe, pomimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.