Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
11 lutego 2025 r. wpłynął Pani wniosek z 6 lutego 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy sposobu rozliczenia wpłaty na IKZE. Uzupełniła go Pani pismem z 12 marca 2025 r. (wpływ 12 marca 2024 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
29 grudnia 2023 r. złożyła Pani polecenie przelewu w bankowości elektronicznej banku kwoty (...) zł na Pani indywidualne konto IKZE. W tym też dniu został obciążony Pani rachunek rozliczeniowy. Niestety na Pani koncie IKZE wpłata widnieje z datą 2 stycznia 2024 r.
16 grudnia 2024 r. odbyła Pani rozmowę z konsultantką na infolinii (…), która poinformowała Panią, że fakt, iż dokonała Pani przelewu 29 grudnia 2023 r. o niczym nie świadczy i liczy się data, kiedy środki znalazły się na koncie funduszu (2 stycznia 2024 r.). Ponadto została Pani poinformowana, iż niesłusznie dokonała Pani odliczenia ulgi na IKZE w zeznaniu podatkowym za rok 2023 i musi Pani dokonać korekty, wykazując ulgę dopiero w rozliczeniu za rok 2024.
Tego samego dnia, zgodnie z wytycznymi Pani z (…), wysłała Pani do Urzędu Skarbowego korektę deklaracji PIT-37 i przelała Pani kwotę (…) zł (podatek + odsetki), tytułem nienależnie dokonanego odliczenia ulgi IKZE za rok 2023.
Pani zdaniem, została Pani przez konsultantkę wprowadzona w błąd, dlatego skonsultowała się Pani z radcą prawnym, który jednoznacznie stwierdził, powołując się na wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 26 lutego 2016r. sygn. akt III AUa 825/15, że:
„Zauważyć należy, że zgodnie z art. 63c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 128 z późn. zm.) polecenie przelewu stanowi udzieloną bankowi dyspozycję dłużnika obciążenia jego rachunku określoną kwotą i uznania tą kwotą rachunku wierzyciela. Bank wykonuje dyspozycję dłużnika w sposób przewidziany w umowie rachunku bankowego. Zatem dla ustalenia daty zapłaty znaczenie ma data obciążenia rachunku, a nie data wystawienia polecenia bądź data zwiększenia kwoty na rachunku wierzyciela”.
Radca prawny przytoczył Pani też kolejny wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 19 kwietnia 2016 r., sygn. akt III AUa 1290/15 stwierdzając, że:
„Wydanie dyspozycji w bankowości elektronicznej przelewu określonej kwoty na konto wierzyciela jest równoznaczne z obciążeniem rachunku dającego zlecenie w dniu wydania tej dyspozycji, oczywiście o ile na koncie dłużnika znajdowały się środki pozwalające na uznanie rachunku wierzyciela, to jest środki pozwalające na realizację przelewu. Skuteczne zlecenie płatnicze w systemie bankowości elektronicznej powoduje automatyczne zmniejszenie środków na koncie zleceniodawcy o kwotę określoną w tym zleceniu już w momencie przyjęcia polecenia przelewu przez bank. Powyższe rozważania odnoszące się do definicji przelewu bankowego mogą prowadzić tylko do jednego wniosku, że prawidłowa wykładnia mającego zastosowanie w sprawie przepisu art. 60 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej pozwala na stwierdzenie, że chwilą decydujące o tym, czy składka została zapłacona w terminie jest chwila przyjęcia polecenia przelewu przez bank, a nie moment jego księgowania – uznania rachunku wierzyciela kwotą określoną w poleceniu przelewu”.
Pytania
W związku z powyższym, prosi Pani o informację, co powinna Pani zrobić w tej sytuacji. Czy Pani pierwotnie złożone zeznanie PIT-37 było prawidłowe i niepotrzebnie zrobiła Pani korektę, zwracając przyznaną Pani ulgę? Czy właściwym jest przesłanie kolejnej korekty PIT-37, wykazując jednak ulgę?
Pani stanowisko w sprawie
Pani zdaniem, właściwym było złożone zeznanie PIT 37, z uwzględnieniem ulgi IKZE.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zasady gromadzenia oszczędności na indywidualnych kontach emerytalnych, zwanych dalej „IKE” oraz na indywidualnych kontach zabezpieczenia emerytalnego, zwanych dalej „IKZE” oraz dokonywania wpłat, wypłat transferowych, częściowego zwrotu i zwrotu środków zgromadzonych na tych kontach reguluje ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o indywidualnych kontach emerytalnych oraz indywidualnych kontach zabezpieczenia emerytalnego (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 707 ze zm.).
Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 4 ww. ustawy:
Określenia wpłata oznacza wpłatę środków pieniężnych dokonywaną przez oszczędzającego na IKE lub IKZE lub przekazanie pożytków z papierów wartościowych zgromadzonych na IKE lub IKZE oszczędzającego.
Natomiast w myśl przepisu art. 4 ust. 2 tej ustawy:
Oszczędzający na IKZE ma prawo do odliczenia od dochodu wpłat na IKZE na zasadach i w trybie określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli na podstawie umowy o prowadzenie IKZE gromadzi oszczędności tylko na jednym IKZE, z zastrzeżeniem art. 14 i 23.
Stosownie do art. 13a ust. 1 ww. ustawy:
Wpłaty dokonywane na IKZE w roku kalendarzowym nie mogą przekroczyć kwoty odpowiadającej 1,2-krotności przeciętnego prognozowanego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej na dany rok określonego w ustawie budżetowej lub ustawie o prowizorium budżetowym lub w ich projektach, jeżeli odpowiednie ustawy nie zostały uchwalone, z zastrzeżeniem ust. 1a.
W myśl art. 13a ust. 8 ww. ustawy:
Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” do końca roku kalendarzowego poprzedzającego rok, w którym będą dokonywane wpłaty na IKZE, wysokość kwot, o których mowa w ust. 1 i 1a.
Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2b ustawy z dnia 26 lipca 1991 o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163):
Podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb, art. 30da-30dh, art. 30e-30g i art. 30j-30p, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wpłat na indywidualne konto zabezpieczenia emerytalnego dokonanych przez podatnika w roku podatkowym, do wysokości określonej w przepisach o indywidualnych kontach zabezpieczenia emerytalnego.
W myśl art. 26 ust. 6g ww. ustawy:
Odliczenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2b i 2c, dokonuje się w zeznaniu podatkowym.
Jak wynika natomiast z art. 26 ust. 13a ww. ustawy:
Wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.
Analizując powyższe przepisy można stwierdzić, że osoby, które w danym roku podatkowym dokonywały wpłat na IKZE, mogą odliczyć poniesione przez siebie wydatki od uzyskanego dochodu. Jeżeli wysokość dochodu uzyskanego w danym roku podatkowym jest niższa od kwoty dokonanej wpłaty na IKZE, podatnik może dokonać odliczenia tylko do wysokości dochodu. Pozostała kwota nie ulega odliczeniu w latach następnych.
Podkreślić również należy, że wpłaty na IKZE podlegają limitowaniu. Limit ten nie jest co prawda określony w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz wynika – o czym wspomniano wcześniej cytując treść art. 13a ust. 8 ustawy o indywidualnych kontach emerytalnych oraz indywidualnych kontach zabezpieczenia emerytalnego – z corocznego obwieszczenia ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego.
Zgodnie z obwieszczeniem Ministra Rodziny i Polityki Społecznej z dnia 13 października 2022 r. (M.P. z 2022 r. poz. 1006) wysokość kwoty wpłat na indywidualne konto zabezpieczenia emerytalnego w roku 2023 wynosiła 8 322 zł.
Pani wątpliwość wzbudził sposób rozliczenia kwoty wpłaconej na IKZE, mianowicie czy może Pani odliczyć dokonaną wpłatę w rozliczeniu podatkowym za 2023 r.
Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że dokonała Pani wpłaty na swoje konto IKZE 29 grudnia 2023 r., natomiast wpłata została zaksięgowana na koncie IKZE 2 stycznia 2024 r.
Wymaga podkreślenia, że podstawę rozliczenia ulgi związanej z wpłatami na IKZE stanowią dowody dokonanych wpłat, tj. dowody dokumentujące poniesienie wydatku, wskazujące w szczególności dane identyfikujące podmiot dokonujący wpłaty, jej tytuł oraz kwotę. Przede wszystkim dowód ten powinien zawierać datę poniesienia wydatku, co pozwoli ustalić prawo do ulgi w danym roku podatkowym.
W tym miejscu wskazać również należy, że w prawie podatkowym za termin dokonania zapłaty uważa się w obrocie bezgotówkowym moment obciążenia rachunku bankowego podatnika lub rachunku podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej na podstawie polecenia przelewu.
Wynika to z art. 60 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111), który stanowi, że:
Za termin dokonania zapłaty podatku uważa się w obrocie bezgotówkowym – dzień obciążenia rachunku bankowego podatnika, rachunku podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub rachunku płatniczego podatnika w instytucji płatniczej, w małej instytucji płatniczej lub instytucji pieniądza elektronicznego na podstawie polecenia przelewu, a w przypadku zapłaty za pomocą instrumentu płatniczego innego niż polecenie przelewu, zwanego dalej "innym instrumentem płatniczym" – dzień uzyskania potwierdzenia autoryzacji transakcji płatniczej, o której mowa w art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz.U. z 2024 r. poz. 30, 731 i 1222).
Również w doktrynie uznaje się, że w obrocie bezgotówkowym dniem zapłaty jest dzień obciążenia rachunku podatnika.
Jak orzekł Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z 26 lutego 2016 r., sygn. akt III AUa 825/15:
„Zauważyć należy, że zgodnie z art. 63c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 128 z późn. zm.) polecenie przelewu stanowi udzieloną bankowi dyspozycję dłużnika obciążenia jego rachunku określoną kwotą i uznania tą kwotą rachunku wierzyciela. Bank wykonuje dyspozycję dłużnika w sposób przewidziany w umowie rachunku bankowego. Zatem dla ustalenia daty zapłaty znaczenie ma data obciążenia rachunku, a nie data wystawienia polecenia bądź data zwiększenia kwoty na rachunku wierzyciela”.
W podobnym tonie wypowiedział się Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z 19 kwietnia 2016 r., sygn. akt III AUa 1290/15 stwierdzając, że:
„Wydanie dyspozycji w bankowości elektronicznej przelewu określonej kwoty na konto wierzyciela jest równoznaczne z obciążeniem rachunku dającego zlecenie w dniu wydania tej dyspozycji, oczywiście o ile na koncie dłużnika znajdowały się środki pozwalające na uznanie rachunku wierzyciela, to jest środki pozwalające na realizację przelewu. Skuteczne zlecenie płatnicze w systemie bankowości elektronicznej powoduje automatyczne zmniejszenie środków na koncie zleceniodawcy o kwotę określoną w tym zleceniu już w momencie przyjęcia polecenia przelewu przez bank. Powyższe rozważania odnoszące się do definicji przelewu bankowego mogą prowadzić tylko do jednego wniosku, że prawidłowa wykładnia mającego zastosowanie w sprawie przepisu art. 60 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej pozwala na stwierdzenie, że chwilą decydującą o tym, czy składka została zapłacona w terminie jest chwila przyjęcia polecenia przelewu przez bank, a nie moment jego księgowania – uznania rachunku wierzyciela kwotą określoną w poleceniu przelewu”.
W opisanym we wniosku stanie faktycznym wskazała Pani, że datą złożenia dyspozycji przelewu bankowego jest 29 grudnia 2023 r., na dowód czego posiada Pani dokument potwierdzający poniesienie powyższego wydatku.
Mając zatem na względzie przedstawione powyżej uregulowania prawne, stwierdzam, że skoro dokonała Pani przelewu środków tytułem wpłaty na IKZE 29 grudnia 2023 r., to niezależnie od tego, kiedy instytucja finansowa faktycznie zrealizowała dyspozycję i kiedy środki te zostały zaksięgowane na indywidualnym koncie zabezpieczenia emerytalnego, należy uznać, że wpłata ta została dokonana 29 grudnia 2023 r. W związku z tym, zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przysługuje Pani prawo do odliczenia wpłaty w kwocie (...) zł dokonanej na IKZE 29 grudnia 2023 r. w zeznaniu podatkowym za 2023 r.
Wykazanie przez Panią ww. ulgi podatkowej w zeznaniu PIT-37 złożonym za 2023 r. było zatem prawidłowe. W związku z tym, że skorygowała Pani złożone pierwotnie zeznanie i zwróciła przyznaną ulgę, przysługuje Pani prawo do ponownej korekty zeznania, w której uwzględni Pani ww. odliczenie.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.