Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 stycznia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika w związku z wypłatą rat układowych na rzecz wierzycieli obligatariuszy. Uzupełnili go Państwo o brakującą opłatę od wniosku – w odpowiedzi na wezwanie –wpłata z 10 marca 2025 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest licencjonowanym domem maklerskim nadzorowanym przez KNF, członkiem warszawskiej Giełdy Papierów Wartościowych (GPW). Obecnie Wnioskodawca uczestniczy w procesie wypłat rat układowych na rzecz wierzycieli spółki akcyjnej w restrukturyzacji (dalej Spółka).

W przeszłości Spółka wyemitowała szereg serii obligacji na rzecz inwestorów indywidualnych oraz korporacyjnych. Obligacje były emitowane na okresy zazwyczaj dwu- i trzyletnie, w trakcie których obligatariusze byli uprawnieni do płatności kuponu odsetkowego (zazwyczaj w okresach kwartalnych, odsetki nie były kapitalizowane), a na koniec okresu, na jaki obligacje zostały wyemitowane do uzyskania kwoty wykupu obligacji równej kwocie wpłaconej na objęcie obligacji. W praktyce oznaczało to, że z każdych 100 zł zainwestowanych przez obligatariusza w obligacje Spółki powinien on otrzymywać w ciągu okresu, na jaki zostały wyemitowane obligacje, kupon odsetkowy oraz odzyskać kwotę wpłaconą na objęcie obligacji w momencie ich wykupu.

W 2018 r. Spółka wpadła w problemy finansowe i nie była w stanie na bieżąco realizować swoich zobowiązań finansowych, w szczególności wypłacać kuponu odsetkowego od wyemitowanych obligacji ani ich wykupić.

W dniu 9 maja 2018 r. w stosunku do Spółki zostało wydane postanowienie o otwarciu wobec niej postępowania restrukturyzacyjnego (art. 189 ust. 1 ustawy prawo restrukturyzacyjne - zwanej dalej: „upr”). Z tym dniem również otwarło się wobec Niej postępowanie restrukturyzacyjne, a konkretnie przyspieszone postępowanie układowe.

W dniu 6 czerwca 2019 r. Sąd Rejonowy..... Wydział .....  wydał postanowienie, na mocy którego zatwierdził zawarty na Zgromadzeniu Wierzycieli z dnia 22 i 25 stycznia 2019 r. układ.

Układ zatwierdzony mocą ww. postanowienia przewidywał następujące rozwiązania w zakresie restrukturyzacji zobowiązań Spółki:

a)ustalenie nowych terminów wymagalności dla objętych nim wierzytelności (tj. terminami stały się terminy płatności poszczególnych rat układowych);

b)zredukowanie łącznej sumy wierzytelności, procentowo - w zależności od wielkości długu.

W związku z czym, wierzyciele Spółki zrezygnowali z dochodzenia należności odsetkowych. Układ objął także wierzytelności obligatariuszy wobec Spółki. W ramach układu obligatariusze zgodzili się na redukcję wartości przysługującej im ceny wykupu obligacji o 75%, rezygnację z płatności odsetkowych oraz spłatę pozostałej kwoty (czyli 25% kwoty zainwestowane w obligacje Spółki) w ratach do 2028 roku. W praktyce oznacza to, że na mocy układu z każdych 100 zł zainwestowanych w obligacje Spółki obligatariusz odzyska jedynie 25 zł płatne w ratach i nie uzyska żadnych płatności odsetkowych. Obecnie układ jest sukcesywnie realizowany przez Spółkę. W odniesieniu części wierzycieli-obligatariuszy Spółki wypłatę rat układowych na ich rzecz obsługuje Wnioskodawca. Z technicznego punktu widzenia Spółka przekazuje na rzecz Wnioskodawcy określoną kwotę pieniędzy do przekazania uprawnionym do danej raty układowej wierzycielom.

Pytanie

Czy Wnioskodawca jako wypłacający rat układowe na rzecz wierzycieli obligatariuszy Spółki będących osobami fizycznymi jest zobowiązany do przekazywania do organów podatkowych albo odbiorcom rat układowych jakichkolwiek informacji podatkowych?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym spłata rat układowych na rzecz wierzycieli obligatariuszy Spółki będących osobami fizycznymi nie będzie stanowić dla nich przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do spełnienia jakichkolwiek obowiązków informacyjnych tj. przesyłania jakiejkolwiek informacji podatkowej na rzecz uzyskujących wypłat wierzycieli albo urzędów skarbowych właściwych dla nich albo dla Wnioskodawcy.

Uzasadnienie

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem dochodów enumeratywnie wymienionych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 z późn. zm.), przychodami co do zasady są otrzymane lub pozostawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Definicja ta ma jednak zastosowanie wyłącznie w przypadku, gdy kwestia ta nie została odmiennie uregulowana w przepisach szczególnych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, źródłem przychodu są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a ww. ustawy, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z odpłatnego zbycia udziałów (akcji), udziałów w spółdzielni oraz papierów wartościowych.

Pojęcie papierów wartościowych zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym ilekroć w ustawie jest mowa o papierach wartościowych oznacza to papiery wartościowe, o których mowa w art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 1500 z późn. zm.).

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się miedzy innymi odsetki od pożyczek.

W myśl art. 14 ust. 3 pkt ww. ustawy, do przychodów nie zalicza się otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), w tym również uregulowanych w naturze, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Zgodnie z regulacjami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych fakt otrzymania oraz spłaty pożyczki jest neutralny podatkowo, a więc nie skutkuje powstaniem jakiegokolwiek przychodu.

Powyższe wynika z faktu, iż przez umowę pożyczki jedna strona zobowiązuje się przenieść określoną ilość pieniędzy na biorącego pożyczkę, który zobowiązuje się do zwrotu takiej samej ilości pieniędzy. W związku z tym, po stronie wierzyciela (pożyczkodawcy) nie powstaje jakiekolwiek przysporzenie majątkowe, lecz jedynie na jego rzecz następuje zwrot składników jego majątku przekazanych uprzednio dłużnikowi (pożyczkobiorcy) na mocy umowy pożyczki.

Jak wskazuje art. 30b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, w tym z realizacji praw wynikających z tych instrumentów, z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) z odpłatnego zbycia udziałów w spółdzielni oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) albo wkładów w spółdzielni w zamian za wkład niepieniężny, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

Natomiast zgodnie z art. 30b ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, dochodem, o którym mowa w ust. 1 jest różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia papierów wartościowych a kosztami uzyskania przychodów określonymi na podstawie art. 22 ust. 1f lub ust. 1g lub art. 23 ust. 1 pkt 38, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 13 i 14, osiągnięta w roku podatkowym.

Stosownie do art. 39 ust. 3 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej są obowiązane przesłać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 30b ust. 2, sporządzone według ustalonego wzoru.

Zgodnie z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z wyżej przytoczonego art. 42a ww. ustawy, wynika zatem, że obowiązek sporządzenia i przekazania informacji PIT-8C istnieje, jeśli łącznie spełnione są następujące przesłanki:

1)świadczenie jest wypłacane przez podmiot inny niż osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej,

2)należność lub świadczenie jest świadczeniem, w związku z którym przepisy przewidują obowiązek sporządzenia i przekazania informacji PIT-8C, czyli:

a)jest należnością lub świadczeniem, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc jest uważane za przychód z innego źródła w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 Ustawy o PIT,

b)nie stanowi dochodu zwolnionego od podatku albo dochodu w stosunku do którego zaniechano podatku, oraz

c)nie jest świadczeniem, od którego podmiot wypłacający jest obowiązany pobierać zaliczkę na podatek lub zryczałtowany podatek dochodowy.

Wyłącznie kumulatywne ziszczenie przesłanek z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może implikować konieczność sporządzenia i przekazania informacji PIT-8C przez Spółkę. Wskazać należy, że obowiązki informacyjne w przypadku wypłaty świadczeń na rzecz osób fizycznych powstają jedynie wówczas, gdy dane świadczenie stanowi przychód albo dochód po stronie odbiorcy świadczenia. Jeśli świadczenie nie stanowi przychodu (dochodu) to nie powstaje jakikolwiek obowiązek informacyjny. W przypadku gdy następuje spłata pożyczki na rzecz wierzyciela (pożyczkodawcy), to nie uzyskuje on przychodu i, w konsekwencji, także dochodu więc nie znajdują zastosowania powyżej przywołane przepisy dotyczące obowiązków wystawiania PIT-8C. Choć w odniesieniu do spłaty obligacji brak jest podobnej wyraźnej regulacji w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych to podobieństwo obligacji do umowy pożyczki przemawia za odpowiednim stosowaniem przepisów w drodze analogia legis.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 stycznia 2015 r. o obligacjach (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2244 ze zm.) obligacja jest papierem wartościowym emitowanym w serii, w którym emitent stwierdza, że jest dłużnikiem właściciela obligacji, zwanego dalej „obligatariuszem”, i zobowiązuje się wobec niego do spełnienia określonego świadczenia. W wyniku emisji obligacji emitent uzyskuje, często długoterminowe, źródło finansowania swojej działalności, nabywca zaś lokuje środki pieniężne w celu uzyskania korzyści o charakterze pieniężnym lub niepieniężnym. Istota tych papierów polega bowiem na tym, że emitent poprzez sprzedaż uzyskuje od nabywców określoną kwotę pieniężną (pewnego rodzaju pożyczkę), którą jest zobowiązany zwrócić w terminie oznaczonym na danym papierze wartościowym (w sposób i w terminach określonych w warunkach emisji) oraz zapłacić nabywcy papieru wartościowego, określoną kwotę dyskonta lub procent za korzystanie z pieniędzy. Obligacja jest więc nierozerwalnie związana z długiem. Jest to papier wartościowy, który poświadcza istnienie długu. To właśnie szczególna forma (papieru wartościowego) odróżnia ją od pożyczki, która jest również zaciągnięciem długu. Wierzycielem emitenta staje się każdy kolejny posiadacz (nabywca) obligacji.

W wyroku WSA w Warszawie z dnia 24 maja 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 1240/16 stwierdzono: „Zdaniem Sądu obligacja ma charakter pożyczkowy, tym samym wierzytelność inkorporowana w obligacji jest wierzytelnością pożyczkową, którą ta obligacja potwierdza (inkorporuje)”.

Tożsame stanowisko zawarto w wyroku tego samego Sądu z dnia 18 stycznia 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 1564/12, w którym czytamy: „(...) nie może budzić wątpliwości, że obligacja jest papierem wartościowym, w którym emitent stwierdza, że jest dłużnikiem wobec właściciela obligacji, zobowiązującym się do spełnienia określonego w obligacji świadczenia. Obligacje zalicza się do kategorii papierów wartościowych dłużnych (papierów wartościowych wierzycielskich). Pomiędzy emitentem obligacji a obligatariuszem zawiązuje się stosunek zobowiązaniowy, do którego należy stosować odpowiednio m.in. przepisy Kodeksu cywilnego o zobowiązaniach (art. 353-534 k.c.). Obligatariusz jako wierzyciel może żądać od emitenta jako dłużnika, świadczenia określonego w treści obligacji, a emitent powinien to świadczenie spełnić. Innymi słowy, wierzytelności ucieleśnionej w obligacji przysługującej obligatariuszowi odpowiada dług ciążący na emitencie (por. Michał Romanowski, Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi. Komentarz, Wydawnictwo C.H. Beck str. 77).

Stanowisko zawarte w powyższym orzeczeniu uzyskało także aprobatę Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w wyroku z dnia 27 maja 2015 r. sygn. akt II FSK 1143/13 stwierdził m.in.: „W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego nie można podzielić wywodów skargi kasacyjnej, że obligacje nie mają charakteru pożyczkowego. Jakkolwiek z literalnego brzmienia art. 729 k.c. wynika, że do essentialia negotii umowy pożyczki należy zobowiązanie biorącego pożyczkę do zwrotu tej samej kwoty pieniędzy, to prawo cywilne dopuszcza możliwość zawarcia takiej umowy pod tytułem odpłatnym, a odpłatność może być wyrażana w dowolny sposób (por. W. Popiołek w: K. Pietrzykowski red., Kodeks cywilny, Komentarz, Tom II, Warszawa 1998, str. 306).

Rację ma więc sąd pierwszej instancji, że na umowę pożyczki należy patrzeć w szerszym zakresie. Ponadto, co najistotniejsze, umowa emisji obligacji spełnia cechy kredytu, co już przez ten fakt, czyni ją umową zbliżoną do umowy pożyczki pieniężnej (W. Popiołek, op.cit. str. 308; P. Kochański, Polskie prawo o obligacjach, Samorząd Terytorialny 1995, nr 3, str. 37 i nast.) (...).

Reasumując, podobieństwo obligacji do pożyczki nakazuje uznać, że spłata (wykup) obligacji tak jak spłata pożyczki ma takie same konsekwencje na gruncie podatku dochodowego, tj. nie generuje przychodu po stronie wierzyciela obligatariusza. W konsekwencji, w przypadku opisanym w stanie faktycznym, gdzie wierzyciele uzyskują z mocy Układu spłatę części kwot wpłaconych na obligacje tym samym będąc spłacanym jedynie w części oraz rezygnują z płatności odsetek – po stronie wierzycieli nie powstanie jakikolwiek przychód.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163):

Oznacza to, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku w drodze rozporządzenia wydanego przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Z kolei w świetle ust. 2 ww. przepisu:

W myśl art. 11 ust. 1 tejże ustawy:

Z powyższej definicji wynika, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, niemające charakteru zwrotnego.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik, czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), bądź też na skutek określonego zdarzenia (umorzenia czy potrącenia) powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów, uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Jak wynika z opisu okoliczności faktycznych, jesteście Państwo licencjonowanym domem maklerskim nadzorowanym przez KNF, członkiem warszawskiej Giełdy Papierów Wartościowych (GPW). Obecnie uczestniczycie Państwo w procesie wypłat rat układowych na rzecz wierzycieli Spółki akcyjnej w restrukturyzacji (dalej Spółka). W 2018 r. Spółka wpadła w problemy finansowe i nie była w stanie na bieżąco realizować swoich zobowiązań finansowych, w szczególności wypłacać kuponu odsetkowego od wyemitowanych obligacji ani ich wykupić. W dniu 9 maja 2018 r. w stosunku do Spółki zostało wydane postanowienie o otwarciu wobec niej postępowania restrukturyzacyjnego. Z tym dniem również otwarło się wobec Niej postępowanie restrukturyzacyjne, a konkretnie przyspieszone postępowanie układowe. W dniu 6 czerwca 2019 r. Sąd Rejonowy .... Wydział .... wydał postanowienie, na mocy którego zatwierdził zawarty na Zgromadzeniu Wierzycieli z dnia 22 i 25 stycznia 2019 r. układ. W związku z czym, wierzyciele Spółki zrezygnowali z dochodzenia należności odsetkowych. Układ objął także wierzytelności obligatariuszy wobec Spółki. W ramach układu obligatariusze zgodzili się na redukcję wartości przysługującej im ceny wykupu obligacji o 75%, rezygnację z płatności odsetkowych oraz spłatę pozostałej kwoty (czyli 25% kwoty zainwestowane w obligacje Spółki) w ratach do 2028 r. W praktyce oznacza to, że na mocy układu z każdych 100 zł zainwestowanych w obligacje Spółki obligatariusz odzyska jedynie 25 zł płatne w ratach i nie uzyska żadnych płatności odsetkowych. Obecnie układ jest sukcesywnie realizowany przez Spółkę. W odniesieniu do części wierzycieli-obligatariuszy Spółki wypłatę rat układowych na ich rzecz obsługują Państwo. Z technicznego punktu widzenia Spółka przekazuje na Państwa rzecz określoną kwotę pieniędzy do przekazania uprawnionym do danej raty układowej wierzycielom.

W związku z tym obligatariusze nie uzyskują przychodu, otrzymują jedynie częściowy zwrot środków wcześniej wpłaconych na nabycie obligacji. Taki zwrot nie stanowi dla nich przysporzenia majątkowego, które podlega opodatkowaniu. Częściowy zwrot środków nie doprowadza do powiększenia ich majątku, a jedynie do odzyskania przez nich własnych środków pieniężnych przekazanych na zakup obligacji. W takiej sytuacji Państwo– jako wypłacający raty układowe na rzecz wierzycieli obligatariuszy Spółki będących osobami fizycznymi – nie jesteście zobowiązani do przekazywania do organów podatkowych albo odbiorcom rat układowych jakichkolwiek informacji podatkowych. Żaden z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie nakłada na Państwa takich obowiązków.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.