Interpretacja indywidualna - Interpretacja

Interpretacja indywidualna - Interpretacja - 0115-KDIT1.4011.850.2024.3.MN

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 grudnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej m.in. w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnili go Państwo w odpowiedzi na wezwanie – wnosząc brakującą opłatę. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem jest (...).

Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W ramach prowadzonej działalności Spółka zaciągnęła w 2022, 2023 i 2024 r. oprocentowane pożyczki od osób fizycznych będących, w świetle art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, rezydentami Malty, Luksemburga, Francji oraz Polski. Ponadto jednym z pożyczkodawców była spółka Limited z siedzibą na Cyprze.

Pożyczki od osób fizycznych zostały udzielone jako pożyczki od osób prywatnych, tj. nie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Zgodnie z umowami Pożyczek odsetki naliczane są w skali roku od dnia uznania rachunku bankowego pożyczkodawcy.

Ponadto umowy pożyczki przewidują, że pożyczka wraz z odsetkami zostanie zwrócona w drodze jej konwersji na kapitał zakładowy Spółki. W ramach Konwersji Pożyczkodawcy będzie przysługiwało prawo i obowiązek zamiany wierzytelności z tytułu Pożyczki oraz Odsetek (w wysokości obliczonej na moment podjęcia uchwały o podwyższeniu kapitału zakładowego Spółki) na taką liczbę akcji zwykłych na okaziciela Spółki, która obliczona zostanie zgodnie przewidzianym w umowie wzorem.

Niezwłocznie po wyemitowaniu akcji Spółki dla Pożyczkodawcy w ramach Konwersji Pożyczkodawca zobowiązuje się objąć te akcje poprzez zawarcie ze Spółką umowy objęcia akcji w zamian za wkład równy kwocie Pożyczki oraz Odsetek obliczonych na moment podjęcia uchwały o podwyższeniu kapitału zakładowego Spółki w ramach Rundy Inwestycyjnej oraz zawrzeć ze Spółką umowę potrącenia, na mocy której Pożyczkodawca i Spółka potrącą swoje wzajemne wierzytelności, tj. wierzytelność Pożyczkodawcy wobec Spółki o zwrot Pożyczki oraz Odsetek oraz wierzytelność Pożyczkobiorcy wobec Pożyczkodawcy o wniesienie wkładu na pokrycie objętych akcji.

W konsekwencji Wnioskodawca planuje podjąć uchwałę o podwyższeniu kapitału zakładowego Spółki w ramach rundy Inwestycyjnej i o zmianie umowy Spółki.

W wyniku podjętej uchwały dojdzie do konwersji Pożyczek wraz z odsetkami na kapitał zakładowy Spółki. W praktyce powyższa operacja polegała będzie na objęciu przez Pożyczkodawców nowych akcji w Spółce w zamian za wkład pieniężny, przy jednoczesnym potrąceniu wierzytelności przysługujących Spółce od Pożyczkodawców z tytułu obowiązku wniesienia wkładu pieniężnego z wierzytelnościami przysługującymi poszczególnym Pożyczkodawcom od Spółki z tytułu udzielonych Pożyczek (w tym zakresie z każdym z Pożyczkodawców zawarte zostanie odrębne porozumienie o potrąceniu wierzytelności).

Operacja zostanie przeprowadzona zgodnie ze wszystkimi wymogami prawnymi, w szczególności w zakresie regulacji ustawy Kodeks spółek handlowych (dalej: k.s.h.). W wyniku transakcji wierzytelności Pożyczkodawców wobec Spółki z tytułu Pożyczek wraz z odsetkami ulegną konwersji na kapitał Spółki.

Pytania w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych

1.Czy w świetle opisanego zdarzenia konwersja Pożyczek z odsetkami na kapitał Spółki spowoduje powstanie po stronie Pożyczkodawców będących polskimi rezydentami podatkowymi przychodu, o którym mowa w art. 30a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od którego Spółka byłaby zobowiązana do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego zgodnie z art. 41 ust. 4 ww. ustawy?

2.Czy w świetle opisanego zdarzenia przyszłego konwersja Pożyczek z odsetkami na kapitał Spółki spowoduje powstanie po stronie Pożyczkodawców niebędących polskimi rezydentami podatkowymi przychodu, o którym mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od którego Spółka będzie zobowiązana do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego zgodnie z art. 41 ust. 4 ww. ustawy?

Państwa stanowisko w sprawie pierwszego pytania

Zdaniem Wnioskodawcy konwersja Pożyczek z odsetkami na kapitał Spółki, w wyniku której zwiększeniu ulegnie kapitał zakładowy Spółki, a Pożyczkodawcy będący polskimi rezydentami podatkowymi obejmą nowe akcje Spółki, nie spowoduje po stronie Wnioskodawcy obowiązków płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od odsetek, o którym mowa w art. 30a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy źródłem przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c).

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 9 cytowanej ustawy za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się wartość wkładu określoną w statucie lub umowie spółki, a w razie ich braku wartość wkładu określoną w innym dokumencie o podobnym charakterze – w przypadku wniesienia do spółki albo do spółdzielni wkładu niepieniężnego; jeżeli jednak wartość ta jest niższa od wartości rynkowej tego wkładu albo wartość wkładu nie została określona w statucie, umowie albo innym dokumencie o podobnym charakterze, za przychód uważa się wartość rynkową takiego wkładu określoną na dzień przeniesienia własności przedmiotu wkładu niepieniężnego; przepis art. 19 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

Podkreślenia wymaga, że przepisy ustaw o podatku dochodowym (w tym w szczególności ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) nie zawierają definicji wkładu niepieniężnego, podobnie jak i pieniężnego. Pojęcie to występuje na gruncie przepisów Kodeksu spółek handlowych, które przewidują różne konsekwencje prawne i obowiązki w zakresie wnoszenia tego typu wkładów do spółek, jednakże również nie definiują wprost tychże pojęć.

Określone rzeczy lub prawa, aby mogły być przedmiotem aportu, muszą mieć określoną wartość ekonomiczną, być zbywalne oraz zdolne do ujęcia ich w bilansie jako aktywa. Ponadto zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych wkładem niepieniężnym jest każdy wkład, któremu nie można przypisać charakteru pieniężnego, a więc taki, który nie ma postaci określonych znaków pieniężnych i nie ma postaci bezgotówkowej w postaci pieniądza bankowego (powyższe potwierdzają wyroki: WSA w Warszawie z 14 listopada 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 427/12, NSA z 25 czerwca 2014 r. sygn. akt II FSK 1799/12, NSA z 28 lutego 2005 r. sygn. akt II FSK 1434/04).

Powyższe oznacza, że w związku z potrąceniem wierzytelności Pożyczkodawców wobec Spółki (z tytułu Pożyczek) z wierzytelnościami Spółki wobec Pożyczkodawców (z tytułu wniesienia wkładu na kapitał) nie dochodzi w ten sposób do faktycznego przekazania środków pieniężnych, a więc nie dochodzi do wniesienia wkładu pieniężnego. Przedmiotem takich czynności i świadczeń nie jest środek pieniężny, ale wierzytelności o określonej w pieniądzu wartości. Kategorie te nie stanowią jednak tożsamych pojęć prawnych.

W wypracowanym orzecznictwie odnośnie do kwalifikacji podwyższenia kapitału pokrywanego wierzytelnością podlegającą potrąceniu uznaje się za utrwalony pogląd, że konwersja wierzytelności na kapitał dłużnika nie jest wniesieniem wkładu w formie pieniężnej, bo ten można zrealizować tylko przez wpłatę gotówki lub przy użyciu pieniądza bankowego (przykładowo: wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z 12 czerwca 2019 r. w sprawie II FSK 2490/17, z 10 listopada 2016 r. w sprawie II FSK 1196/16).

Jednocześnie w doktrynie prawa podatkowego przyjmuje się, że pożyczka (wierzytelność z tytułu pożyczki) może być przedmiotem wkładu niepieniężnego do spółki. Potwierdzeniem powyższego jest m.in. regulacja przepisu art. 22 ust. 1e pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą w przypadku objęcia udziałów (akcji) w spółce albo wkładów w spółdzielni w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część – na dzień objęcia tych udziałów (akcji) albo wkładów – ustala się koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 9, w wysokości wartości odpowiadającej kwocie pożyczki, która została przekazana przez wnoszącego wkład na rachunek płatniczy tej spółki lub spółdzielni, nie wyższej jednak niż wartość wkładu z tytułu tej pożyczki określona zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 9 – jeżeli przedmiotem wkładu niepieniężnego jest wierzytelność z tytułu tej pożyczki.

Biorąc pod uwagę powyższe regulacje oraz przedstawione powyżej zdarzenie przyszłe należy uznać, że wniesienie do Spółki wkładu poprzez potrącenie wierzytelności z Pożyczek wraz z odsetkami z wierzytelnością Spółki z tytułu obowiązku pokrycia wkładu przez Pożyczkodawców stanowić będzie w rzeczywistości wkład niepieniężny (aport), dla którego skutki podatkowe po stronie Pożyczkodawców określać należy zgodnie z kwalifikacją przychodu z tego tytułu jako przychodu z kapitałów pieniężnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30b ust. 1 ww. ustawy od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, w tym z realizacji praw wynikających z tych instrumentów, z odpłatnego zbycia udziałów (akcji), z odpłatnego zbycia udziałów w spółdzielni oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) albo wkładów w spółdzielni w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

Jak wynika z ust. 2 pkt 5 niniejszego przepisu dochodem, o którym mowa w ust. 1, jest różnica pomiędzy przychodem określonym zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 9 a kosztami uzyskania przychodów określonymi na podstawie art. 22 ust. 1e.

Jednocześnie jak wskazuje ust. 5 dochodów z odpłatnego zbycia udziałów nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach ogólnych.

Również w doktrynie prawa podatkowego podkreśla się, że przychód uzyskany przez podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych może być zaliczony jednocześnie wyłącznie do jednego źródła przychodów. W orzecznictwie nie budzi wątpliwości pogląd, że katalog źródeł przychodów ma charakter rozłączny, a zatem każdy konkretny przychód może być przypisany wyłącznie do jednego źródła przychodów (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4 grudnia 2018 r., sygn. akt II FSK 3323/16).

W orzecznictwie (przykładowo w wyrokach NSA z 18 maja 2010 r. sygn. akt II FSK 47/09 oraz z 14 sierpnia 2008 r., sygn. akt II FSK 678/08) podkreśla się również, że przychód powinien być przypisany do tego źródła, którego opis w sposób najbardziej szczegółowy odpowiada sposobowi jego powstania, chyba że ustawa expressis verbis nakazuje zaliczenie go do innego źródła.

W analizowanym stanie faktycznym nie ulega wątpliwości, że Pożyczkodawcy dokonują wkładu niepieniężnego (wniesienie wierzytelności z Pożyczek wraz z odsetkami na pokrycie kapitału zakładowego Spółki poprzez potrącenie) i w konsekwencji w związku z aportem osiągają przychód z kapitałów pieniężnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który winien być przez nich opodatkowany zgodnie z art. 30b ust. 1 ww. ustawy poprzez złożenie rocznego zeznania PIT-38 (dotyczy wspólników posiadających w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy).

Państwa stanowisko w sprawie drugiego pytania

Zdaniem Wnioskodawcy konwersja Pożyczek z odsetkami na kapitał Spółki, w wyniku której zwiększeniu ulegnie kapitał zakładowy Spółki, a Pożyczkodawcy obejmą nowe akcje Spółki, nie spowoduje po stronie Wnioskodawcy obowiązków płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od odsetek, o którym mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy źródłem przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c).

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się wartość wkładu określoną w statucie lub umowie spółki, a w razie ich braku wartość wkładu określoną w innym dokumencie o podobnym charakterze – w przypadku wniesienia do spółki albo do spółdzielni wkładu niepieniężnego; jeżeli jednak wartość ta jest niższa od wartości rynkowej tego wkładu albo wartość wkładu nie została określona w statucie, umowie albo innym dokumencie o podobnym charakterze, za przychód uważa się wartość rynkową takiego wkładu określoną na dzień przeniesienia własności przedmiotu wkładu niepieniężnego; przepis art. 19 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego w praktyce dojdzie do pokrycia wkładu w podwyższonym kapitale Spółki w wyniku potrącenia wzajemnych wierzytelności Spółki i poszczególnych Pożyczkodawców, tj. wierzytelności z tytułu zobowiązania do pokrycia wkładu pieniężnego z wierzytelnościami z tytułu Pożyczek. Podkreślenia wymaga, że przepisy ustaw o podatku dochodowym (w tym w szczególności ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) nie zawierają definicji wkładu niepieniężnego, podobnie jak i pieniężnego. Pojęcie to występuje na gruncie przepisów Kodeksu spółek handlowych, które przewidują różne konsekwencje prawne i obowiązki w zakresie wnoszenia tego typu wkładów do spółek, jednakże również nie definiują wprost tychże pojęć.

W orzecznictwie podkreśla się, że przedmiotem wkładu niepieniężnego może być wszystko, co – nie będąc pieniądzem – przedstawia jakąkolwiek wartość majątkową, mogącą stać się składnikiem kapitału zakładowego (uchwała Sądu Najwyższego z 20 maja 1992 r. sygn. Akt III CZP 52/92). Określone rzeczy lub prawa, aby mogły być przedmiotem aportu, muszą mieć określoną wartość ekonomiczną, być zbywalne oraz zdolne do ujęcia ich w bilansie jako aktywa. Ponadto zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych wkładem niepieniężnym jest każdy wkład, któremu nie można przypisać charakteru pieniężnego, a więc taki, który nie ma postaci określonych znaków pieniężnych i nie ma postaci bezgotówkowej w postaci pieniądza bankowego (powyższe potwierdzają wyroki: WSA w Warszawie z 14 listopada 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 427/12, NSA z 25 czerwca 2014 r. sygn. akt II FSK 1799/12, NSA z 28 lutego 2005 r. sygn. akt II FSK 1434/04).

Potrącenie jest formą wygaszania istniejących wierzytelności, która prowadzi do umorzenia wzajemnych należności i zobowiązań. Kompensata (potrącenie) nie prowadzi zatem do realizacji świadczeń wzajemnych, a jedynie do zaliczenia jednej wierzytelności na poczet drugiej, przy czym wierzytelności umarzają się do wierzytelności niższej, zaś zobowiązania wzajemne wygasają. Przyjęta przy kompensacie forma wykonania świadczenia jest więc czym innym niż spełnienie świadczenia poprzez zapłatę. Powyższe oznacza, że w związku z potrąceniem wierzytelności Pożyczkodawców wobec Spółki (z tytułu Pożyczek) z wierzytelnościami Spółki wobec Pożyczkodawców (z tytułu wniesienia wkładu na kapitał) nie dochodzi w ten sposób do faktycznego przekazania środków pieniężnych, a więc nie dochodzi do wniesienia wkładu pieniężnego.

Przedmiotem takich czynności i świadczeń nie jest środek pieniężny, ale wierzytelności o określonej w pieniądzu wartości. Kategorie te nie stanowią jednak tożsamych pojęć prawnych. W wypracowanym orzecznictwie odnośnie do kwalifikacji podwyższenia kapitału pokrywanego wierzytelnością podlegającą potrąceniu uznaje się za utrwalony pogląd, że konwersja wierzytelności na kapitał dłużnika nie jest wniesieniem wkładu w formie pieniężnej, bo ten można zrealizować tylko przez wpłatę gotówki lub przy użyciu pieniądza bankowego (przykładowo: wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z 12 czerwca 2019 r. w sprawie II FSK 2490/17, z 10 listopada 2016 r. w sprawie II FSK 1196/16).

W konsekwencji należy uznać, że operacja gospodarcza polegająca na podwyższeniu kapitału Spółki i pokryciu go wkładem w postaci konwersji wierzytelności z Pożyczek udzielonych przez Pożyczkodawców polegać będzie w istocie na wniesieniu wkładu niepieniężnego (aportu) do Spółki. Jednocześnie w doktrynie prawa podatkowego przyjmuje się, że pożyczka (wierzytelność z tytułu pożyczki) może być przedmiotem wkładu niepieniężnego do spółki. Potwierdzeniem powyższego jest m.in. regulacja przepisu art. 22 ust. 1e pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą w przypadku objęcia udziałów (akcji) w spółce albo wkładów w spółdzielni w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część – na dzień objęcia tych udziałów (akcji) albo wkładów – ustala się koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 9, w wysokości wartości odpowiadającej kwocie pożyczki, która została przekazana przez wnoszącego wkład na rachunek płatniczy tej spółki lub spółdzielni, nie wyższej jednak niż wartość wkładu z tytułu tej pożyczki określona zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 9 – jeżeli przedmiotem wkładu niepieniężnego jest wierzytelność z tytułu tej pożyczki.

Jednocześnie, jak wskazuje ust. 5, dochodów z odpłatnego zbycia udziałów nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach ogólnych.

W analizowanym zdarzeniu przyszłym nie ulega wątpliwości, że Pożyczkodawcy dokonują wkładu niepieniężnego (wniesienie wierzytelności z Pożyczek wraz z odsetkami na pokrycie kapitału zakładowego Spółki poprzez potrącenie) i w konsekwencji w związku z aportem osiągają przychód z kapitałów pieniężnych.

Analizując przypadek wniesienia do Spółki przez Pożyczkodawców niebędących polskimi rezydentami aportu w postaci Pożyczki wraz z odsetkami należy przytoczyć treść przepisu art. 29 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wynika z tych regulacji podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów:

1)z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) – pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu;

2)z opłat za usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania za granicą, a organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu;

3)z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych – pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 10% przychodów;

4)uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera – pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 10% przychodów;

5)z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze – pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Analiza treści powyższego przepisu prowadzi do konkluzji, że przychody z kapitałów pieniężnych nie są objęte regulacją tego przepisu (nie zostały wymienione w pkt 1-5 art. 29 ust. 1), co oznacza, że podatek u źródła z tytułu tych przychodów nie jest pobierany w Polsce.

W konsekwencji Wnioskodawca w związku z konwersją wierzytelności z tytułu Pożyczek wraz z odsetkami udzielonych przez Pożyczkodawców niebędących rezydentami na kapitał Spółki nie będzie zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku u źródła, o którym mowa w art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podobna konkluzja płynie także z analizy zapisów umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Cypru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku.

Kolejne artykuły umowy począwszy od art. 6 wskazują na zasady opodatkowania konkretnych kategorii przychodów/dochodów osiąganych przez nierezydentów:

·art. 6 – dochód z nieruchomości,

·art. 7 – zyski przedsiębiorstwa,

·art. 8 – transport morski i inny,

·art. 9 – przedsiębiorstwa powiązane,

·art. 10 – dywidendy,

·art. 11 – odsetki,

·art. 12 – należności licencyjne,

·art. 13 – zyski ze sprzedaży majątku,

·art. 14 – wolne zawody,

·art. 15 – praca najemna,

·art. 16 – wynagrodzenia dyrektorów,

·art. 17 – artyści i sportowcy,

·art. 18 – emerytury,

·art. 19 – pracownicy państwowi,

·art. 20 – studenci,

·art. 21 – profesorowie i pracownicy naukowo-badawczy,

·art. 22 – inne dochody,

·art. 23 – majątek.

W przypadku umowy zawartej między Rzeczpospolitą Polską a Maltą artykuły te są następujące:

·art. 6 – dochód z nieruchomości,

·art. 7 – zyski przedsiębiorstw,

·art. 8 – transport międzynarodowy,

·art. 9 – przedsiębiorstwa powiązane,

·art. 10 – dywidendy,

·art. 11 – odsetki,

·art. 12 – należności licencyjne i opłaty za usługi techniczne,

·art. 13 – zyski z przeniesienia własności majątku,

·art. 14 – skreślony,

·art. 15 – praca najemna,

·art. 16 – wynagrodzenia dyrektorów,

·art. 17 – artyści i sportowcy,

·art. 18 – emerytury i renty,

·art. 19 – funkcje publiczne,

·art. 20 – profesorowie i nauczyciele,

·art. 21 – studenci,

·art. 22 – inne dochody.

W przypadku umowy zawartej między Rzeczpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga artykuły te są z kolei następujące:

·art. 6 – dochód z nieruchomości,

·art. 7 – zyski przedsiębiorstw,

·art. 8 – transport międzynarodowy,

·art. 9 – przedsiębiorstwa powiązane,

·art. 10 – dywidendy,

·art. 11 – odsetki,

·art. 12 – należności licencyjne,

·art. 13 – zyski ze sprzedaży majątku,

·art. 14 – wolne zawody,

·art. 15 – praca najemna,

·art. 16 – wynagrodzenia dyrektorów,

·art. 17 – artyści i sportowcy,

·art. 18 – emerytury i renty,

·art. 19 – funkcje publiczne,

·art. 20 – studenci i praktykanci,

·art. 21 – wykładowcy i pracownicy naukowo-badawczy,

·art. 22 – inne dochody,

·art. 23 – majątek.

Podobnie skonstruowana jest także umowa między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Francuską, gdzie wskazane artykuły są zatytułowane następująco:

·art. 6 – dochód z nieruchomości,

·art. 7 – zyski z przedsiębiorstw,

·art. 8 – transport międzynarodowy,

·art. 9 – przedsiębiorstwa powiązane,

·art. 10 – dywidendy,

·art. 11 – odsetki,

·art. 12 – należności licencyjne,

·art. 13 – zyski kapitałowe,

·art. 14 – wolne zawody,

·art. 15 – praca najemna,

·art. 16 – wynagrodzenia członków rad nadzorczych albo zarządzających,

·art. 17 – artyści i sportowcy,

·art. 18 – renty i emerytury,

·art. 19 – funkcje publiczne,

·art. 20 – nauczyciele, pracownicy badawczy i studenci,

·art. 21 – inne niewymienione przychody,

·art. 22 – majątek.

Biorąc pod uwagę wskazane powyżej kategorie dochodów, przychody z kapitałów pieniężnych powstałych w wyniku wniesienia aportem do spółki wierzytelności pożyczkowej/konwersji pożyczki na kapitał spółki można byłoby zakwalifikować do zysków z przeniesienia własności majątku lub alternatywnie do innych dochodów.

Jak wskazują przepisy UPO, części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, a które nie zostały wymienione w poprzednich artykułach niniejszej umowy (tzw. inne dochody), podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Z kolei art. 13 UPO określa kolejno zasady opodatkowania zysków z tytułu przeniesienia własności:

–w ust. 1 majątku nieruchomego,

–w ust. 2 majątku ruchomego stanowiącego część zakładu,

–w ust. 3 statków, barek, statków powietrznych,

–w ust. 4 udziałów lub akcji lub innych praw w podmiotach, których wartość pochodzi głównie z majątku nieruchomego i

–w ust. 5 jakiegokolwiek majątku, innego niż wymieniony w ustępach 1, 2, 3 oraz 4, który podlega opodatkowaniu wyłącznie w tym Umawiającym się Państwie, w którym przenoszący tytuł własności ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.

W konsekwencji z analizy przepisów UPO należy wywnioskować, że przychody z kapitałów pieniężnych powstałe w wyniku konwersji wierzytelności z Pożyczki wraz z odsetkami udzielonej Spółce przez Pożyczkodawców na kapitał Spółki podlegają opodatkowaniu wyłącznie w krajach rezydencji Pożyczkodawców, a zatem Wnioskodawca nie będzie zobowiązany z tego tytułu do poboru podatku u źródła w Polsce.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Dochody uzyskiwane w Polsce przez rezydentów i nierezydentów

Zgodnie z regulacją zawartą art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2025 r. poz. 163):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W myśl art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się – w świetle art. 3 ust. 2b ww. ustawy – w szczególności dochody (przychody) z:

1) pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

2) działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

3) działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

4) położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

5) papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

5a) umorzenia, odkupienia, wykupienia i unicestwienia w inny sposób tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych utworzonych na podstawie przepisów obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej oraz odpłatnego zbycia tych tytułów uczestnictwa;

6) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

6a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

7) tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

8) niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da.

Jak stanowi art. 4a cytowanej ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów:

Skutki podatkowe konwersji pożyczki wraz z odsetkami na kapitał zakładowy i związane z tym podwyższenie kapitału zakładowego spółki

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 powołanej ustawy.

Źródłami przychodów – stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy – są:

kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c.

Katalog przychodów z kapitałów pieniężnych określony został w art. 17 ust. 1 ww. ustawy.

Za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się – stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 9 analizowanej ustawy:

wartość wkładu określoną w statucie lub umowie spółki, a w razie ich braku wartość wkładu określoną w innym dokumencie o podobnym charakterze - w przypadku wniesienia do spółki albo do spółdzielni wkładu niepieniężnego; jeżeli jednak wartość ta jest niższa od wartości rynkowej tego wkładu albo wartość wkładu nie została określona w statucie, umowie albo innym dokumencie o podobnym charakterze, za przychód uważa się wartość rynkową takiego wkładu określoną na dzień przeniesienia własności przedmiotu wkładu niepieniężnego; przepis art. 19 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia. (art. 19 ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 17 ust. 1a pkt 2 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód określony w ust. 1 pkt 9 powstaje w dniu:

wpisu do rejestru podwyższenia kapitału zakładowego spółki albo emisji nowych akcji w prostej spółce akcyjnej, albo przeniesienia na spółkę własności przedmiotu wkładu w przypadku gdy spółka lub podwyższenie kapitału spółki nie podlegają obowiązkowi rejestracji we właściwym rejestrze zgodnie z przepisami państwa, w którym spółka ma siedzibę lub zarząd.

Zgodnie z art. 30b ust. 1 ww. ustawy, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu:

1)z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających,

2)z odpłatnego zbycia udziałów (akcji),

3)z odpłatnego zbycia udziałów w spółdzielni,

4)z tytułu objęcia udziałów (akcji) albo wkładów w spółdzielni w zamian za wkład niepieniężny,

5)z umorzenia, odkupienia, wykupienia albo unicestwienia w inny sposób tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych

Udziały (akcje) w spółkach kapitałowych mogą być obejmowane w dwojaki sposób, tj. w zamian za wkład pieniężny albo za wkład niepieniężny (aport). Zauważyć przy tym należy, że pojęcia „wkład pieniężny” oraz „wkład niepieniężny” nie zostały zdefiniowane ani w Kodeksie spółek handlowych ani w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. W takim przypadku należy przyjąć wypracowany w judykaturze pogląd, że przedmiotem wkładu niepieniężnego jest wszystko to, co nie będąc pieniądzem przedstawia określoną wartość ekonomiczną. Natomiast wkład pieniężny to określona liczba znaków pieniężnych wnoszonych w gotówce albo też w formie transferu pieniądza bankowego, czy pocztowego (por. uchwała składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 2 marca 1993 r., III CZP 123/92).

Przedmiotem aportu mogą być wszystkie przedmioty majątkowe (prawa i rzeczy), o ile są zbywalne i mogą jako aktywa wejść do bilansu spółki, przy czym muszą być one wymienione w umowie ze wskazaniem osoby wnoszącej i przeznaczonych za ten aport udziałów (akcji). Według art. 14 § 1 Kodeksu spółek handlowych:

przedmiotem wkładu niepieniężnego do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, spółki akcyjnej albo przeznaczonego na kapitał akcyjny prostej spółki akcyjnej nie może być prawo niezbywalne lub świadczenie pracy bądź usług.

Szczególnym rodzajem wkładu jest natomiast wierzytelność przysługująca podmiotowi w stosunku do spółki. Operację, w wyniku której dochodzi do zamiany wierzytelności wobec spółki na udziały (akcje) określa się jako konwersję wierzytelności na udziały (akcje).

Wyróżnia się dwa sposoby dokonania konwersji wierzytelności na udziały (akcje):

•objęcie przez wierzyciela udziałów (akcji) w podwyższonym kapitale zakładowym w zamian za „wkład niepieniężny” w postaci jego wierzytelności wobec spółki – powstaje wówczas roszczenie spółki wobec tego podmiotu o wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci jego wierzytelności. Wspólnik wnosi wierzytelność tytułem aportu, dokonując jej cesji na rzecz spółki, co jednocześnie prowadzi do wygaśnięcia zobowiązania, którego przedmiot stanowiła ta wierzytelność (wierzytelność zostaje bowiem nabyta przez dłużnika);

•objęcie przez wierzyciela udziałów (akcji) w podwyższonym kapitale zakładowym w zamian za „wkład pieniężny” – powstaje wówczas roszczenie spółki wobec tego podmiotu o wniesienie wkładu pieniężnego, tj. wniesienie środków pieniężnych. Na podstawie umowy między wspólnikiem i spółką możliwe jest wówczas wzajemne potrącenie istniejących wierzytelności pieniężnych. Wierzytelność wspólnika wobec spółki nie stanowi w takiej sytuacji przedmiotu aportu, a jedynie służy realizacji wierzytelności spółki wobec wspólnika z tytułu objęcia udziałów (akcji).

Nie budzi wątpliwości, że w pierwszym z wyżej opisanych sposobów konwersji następuje objęcie udziałów (akcji) w spółce w zamian za wkład niepieniężny (aport) w postaci wierzytelności, czyli prawa majątkowego.

W odniesieniu natomiast do drugiego z opisanych wyżej sposobów konwersji wierzytelności, konwersja może być rozpatrywana od strony wierzyciela – podmiotu, dla którego oznacza zamianę wierzytelności na inne prawo majątkowe – udziały (akcje) w spółce. Z tego punktu widzenia jest to więc konwersja wierzytelności na udziały (akcje). Dla spółki – dłużnika ta sama operacja oznacza zmianę w pasywach, przeniesienie konwertowanej wartości z kategorii „zobowiązania”, w której mieszczą się jej długi, do kategorii „kapitał zakładowy”. W tym ujęciu mamy do czynienia z konwersją długu na kapitał zakładowy spółki.

Niemniej jednak konwersja wierzytelności na kapitał zakładowy, niezależnie od jej kwalifikacji dokonanej na gruncie prawa cywilnego, stanowi wniesienie do spółki wkładu niepieniężnego. Konwersja wierzytelności wierzyciela oznacza jej zamianę na inne prawo majątkowe i nie jest wniesieniem wkładu w formie pieniężnej albowiem tę można zrealizować tylko przez wpłatę pieniądza (gotówki) lub przy użyciu pieniądza bankowego.

W kontekście powyższego nie można utożsamiać umownego potrącenia wzajemnych wierzytelności (spółki i pożyczkodawców) związanych z podwyższeniem kapitału zakładowego z fizycznym uregulowaniem przez pożyczkodawców istniejących wobec nich wierzytelności spółki z tytułu roszczenia o wniesienie przez nich wkładu pieniężnego na podwyższony kapitał zakładowy. Dokonując konwersji wierzytelności na udziały w kapitale zakładowym spółki drogą potrącenia umownego nie można wywołać takich samych skutków podatkowych jakie powstać mogą jedynie w wyniku faktycznego przekazania środków pieniężnych na kapitał zakładowy. Potrącenie jest bowiem formą wygaszania istniejących wierzytelności prowadzącą do umorzenia wzajemnych należności i zobowiązań.

Skoro w tej sprawie wierzytelności z tytułu udzielonych pożyczek wraz z odsetkami stanowią przedmiot wkładu niepieniężnego do spółki, to w takim przypadku nie następuje kompensata odsetek, którą należałoby potraktować na równi z ich wypłatą. Zauważyć bowiem należy, że istotą umownego potrącenia jest ograniczenie obrotu środkami pieniężnymi, co następuje w drodze umorzenia wzajemnych wierzytelności przez zaliczenie, w wyniku czego osoby mające wobec siebie nawzajem wierzytelności z tych samych lub różnych stosunków zobowiązaniowych nie otrzymują efektywnie należnych im świadczeń, lecz na skutek potrącenia każda z nich zostaje zwolniona ze swego zobowiązania albo całkowicie, albo też do wysokości należności niższej (art. 498 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.)).

Tym samym należy się z Państwem zgodzić się, że nie będzie miał zastosowania art. 30a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym od uzyskanych dochodów (przychodów) pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a, z odsetek od pożyczek, z wyjątkiem gdy udzielanie pożyczek jest przedmiotem działalności gospodarczej. Nie powstanie bowiem w przedmiotowej sprawie przychód z kapitałów pieniężnych z oddzielnego źródła przychodów jakim są odsetki od pożyczek, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Analogicznie, w odniesieniu do pożyczkodawców będących nierezydentami polskimi, kwota odsetek zawartych w umowie potrącenia nie stanowi źródła przychodów do opodatkowania z art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym Wnioskodawca nie będzie pełnił obowiązków płatnika, o których mowa w art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja ta obejmuję ocenę Państwa stanowiska wyłącznie na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stanowisko co do art. 41 ust. 4 w zw. z art. 29 ust. 1 pkt 1 jest prawidłowe, ale dodatkowy argument, którym się Państwo posługujecie, aby je uzasadnić – oparty na analizie postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania podpisanych z poszczególnymi państwami – nie jest zasadny. Skoro w omawianej sprawie postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania nie mają zastosowania, to ich omawianie jest niezasadne. Tym samym interpretacja ta nie obejmuje oceny Państwa stanowiska w zakresie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie