Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 stycznia 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych z związku z zawartą ugodą z bankiem i wypłatą kwoty z tego tytułu. Uzupełniła go Pani 10 lutego 2025 r. (data wpływu). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W dniu (...) 2007 r. wraz z mężem A.A oraz córką B.B zawarła Pani umowę kredytu mieszkaniowego (...) nr (...) waloryzowanego kursem CHF z dnia (...) 2007 r. (dalej jako „Umowa kredytu”). Przedmiotem Umowy zawartej przez Strony było udzielenie Powódce kredytu na kwotę 92.090,00 CHF. Uzyskane z kredytu środki miały umożliwić sfinansowanie przedpłat na poczet budowy i nabycia od dewelopera lokalu mieszkalnego (vide: § 2 ust. 1 Umowy kredytu). Walutę waloryzacji kredytu określono we franku szwajcarskim CHF. Kredyt miał być spłacany według równych rat kapitałowo-odsetkowych przez okres od 1 marca 2008 r. do 1 marca 2037 r. Termin spłaty rat kredytu przewidziany został na 15 dzień każdego miesiąca (vide: § 12 ust. 3-6 Umowy). Kredyt był spłacany w walucie polskiej.

Wskutek zawisłego sporu Strony doszły do ugody, która otrzymała treść: UGODA SĄDOWA zawarta w dniu […] roku, pomiędzy:

1.B.B, ul. (...), Polska, PESEL: (...), NIP:(...). Adres do korespondencji: jak wyżej.

2.C.C, ul. (...), Polska, PESEL: (...), Adres do korespondencji: jak wyżej.

3.A.A, ul. (...), Polska, PESEL:(...), NIP:(...). Adres do korespondencji: jak wyżej.

zwanym/i dalej „Kredytobiorcą”, działającymi osobiście a X. z siedzibą w (...) przy ul. (...), zarejestrowaną w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, dla którego dokumentację prowadzi Sąd Rejonowy dla miasta (...) w (...) Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego pod nr KRS (...), NIP: (...) REGON: (...), kapitał zakładowy (kapitał wpłacony) (...) PLN, zwaną dalej „Bankiem”, w imieniu której działa: radca prawny, łącznie zwanymi dalej „Stronami”. Zważywszy na to, iż:

1)Bank i Kredytobiorcę łączyła Umowa kredytu mieszkaniowego (...) z dnia (...) 2007 roku zwana dalej „Umową”. Kredyt mieszkaniowy rozumiany jest jako kredyt udzielony w całości lub w części na finansowanie własnego celu mieszkaniowego Kredytobiorcy;

2)pomiędzy Stronami powstał spór dotyczący skuteczności poszczególnych postanowień umownych i całej Umowy (oraz jej ważności), który zawisł w sprawie za sygn. (...) ustalenie zapłatę toczącej się przed Sądem Okręgowym w (...), z powództwa Kredytobiorcy przeciwko Bankowi, zwany dalej „Sporem”;

3)w dniu 5 maja 2023 r. Kredytobiorca dokonał przedterminowej spłaty kredytu, na skutek czego w księgach Banku na dzień zawarcia niniejszej Ugody nie figuruje żadne zobowiązanie z tytułu Umowy;

4)zamiarem Banku i Kredytobiorcy jest polubowne zakończenie Sporu i uchylenie stanu niepewności co do roszczeń wynikających ze spłaconej w dniu 5 maja 2023 r., Umowy, poprzez przyjęte w Ugodzie rozwiązania, w tym rozliczenia zakończonej Umowy w ten sposób, jakby Strony dokonały zmiany Umowy w zakresie waluty, wysokości i zasad spłaty wierzytelności kredytowej;

5)Kredytobiorca mając pełną świadomość i rozumiejąc skutki dokonywanej czynności prawnej (w tym w szczególności finansowe), dobrowolnie godzi się odstąpić od dochodzenia od Banku roszczeń objętych Sporem oraz innych wywodzonych z zarzutu nieważności Umowy lub niedozwolonego charakteru postanowień Umowy w brzmieniu sprzed zmiany Umowy dokonanej niniejszą Ugodą, w zamian za zmianę postanowień Umowy w zakresie zobowiązań Kredytobiorcy (i odpowiadających im praw Banku) w sposób opisany w § 1 ust. 4 i nast. Ugody;

6)zgodnym zamiarem Stron jest również zaniechanie dochodzenia w przyszłości roszczeń w zakresie związanym z postanowieniami dotyczącymi zawarcia i wykonywania Umowy w walucie obcej w okresie poprzedzającym zawarcie niniejszej Ugody;

Strony zawierają Ugodę o następującej treści:

§ 1.

1.Strony potwierdzają, iż miały wolę zawarcia Umowy w dacie jej zawarcia.

2.Strony potwierdzają, iż Bank wypłacił Kredytobiorcy kwotę kredytu przeznaczoną na realizację celu kredytu określonego w Umowie, a Kredytobiorca oświadcza, że wykorzystał kwotę kredytu na realizację tego celu.

3.W księgach rachunkowych Banku na dzień 5 maja 2023 r. wysokość zadłużenia Kredytobiorcy z tytułu Umowy wynosiła <<KWOTA>> CHF: - kapitał (pozostała do spłaty kwota kredytu): <<KWOTA>> CHF, - odsetki skapitalizowane: <<KWOTA>> CHF, - odsetki zapadłe niespłacone: <<KWOTA>> CHF, - odsetki od zadłużenia przeterminowanego: <<KWOTA>> CHF, - odsetki zawieszone: <<KWOTA>> CHF, - odsetki bieżące: <<KWOTA>> CHF, co oznacza, że po przeliczeniu na walutę polską po średnim kursie Narodowego Banku Polskiego z dnia 5 maja 2023 r. wynoszącym PLN/CHF, zadłużenie Kredytobiorcy na dzień 5 maja 2023 r. wynosiło <<KWOTA>> złotych: - kapitał (pozostała do spłaty kwota kredytu): <<KWOTA>> złotych, - odsetki skapitalizowane: <<KWOTA>> złotych, - odsetki zapadłe niespłacone: <<KWOTA>> złotych, - odsetki od zadłużenia przeterminowanego: <<KWOTA>> złotych, - odsetki zawieszone: <<KWOTA>> złotych, - odsetki bieżące: << KWOTA >> złotych, a zadłużenie Kredytobiorcy z tytułu niezapłaconych kosztów i opłat związanych z Umową wynosiło <<KWOTA>> złotych.

4.Przedmiotem Ugody jest zakończenie Sporu oraz uchylenie niepewności co do roszczeń wynikających z Umowy, między innymi poprzez zmianę zasad rozliczenia Umowy w zakresie waluty, wysokości i zasad spłaty wierzytelności kredytowej wynikającej z Umowy. Strony dokonują rozliczenia w oparciu o założenie zmiany waluty zadłużenia, określonej w Umowie, na walutę polską na zasadach określonych w § 1 ust. 5 i nast.

5.Za podstawę ustalenia wysokości zadłużenia na dzień 5 maja 2023 r. Strony przyjęły, iż kredyt udzielony na podstawie Umowy zostanie rozliczony tak, jakby od daty zawarcia Umowy, tj. od dnia (...) 2007 r., stanowił kredyt złotowy udzielony na warunkach, o których mowa w §1 ust. 6, z zachowaniem: (1) pozostałych parametrów kredytu wynikających z Umowy tj. okresu kredytowania - 30 lat licząc od daty zawarcia Umowy oraz formy spłaty kredytu w ratach annuitetowych, z uwzględnieniem § 1 ust. 7, (2) poniesionych opłat, prowizji i składek ubezpieczeniowych.

6.Warunki udzielenia kredytu złotowego, o których mowa w § 1 ust. 5, zostały określone w sposób następujący:

1)kwota kredytu (kapitał) stanowiła sumę kwot wypłaconych tytułem kredytu i wynosiła 209.827,07 PLN; jeśli jakakolwiek część wypłaty nastąpiła w CHF, Bank przeliczył ją na walutę polską po średnim kursie Narodowego Banku Polskiego z dnia wypłaty,

2)oprocentowanie kredytu według zmiennej stopy procentowej zostało ustalone jako suma wskaźnika referencyjnego WIBOR 3M i marży w wysokości 1,36 %; w dniu wypłaty kredytu lub pierwszej transzy kredytu oprocentowanie wynosiło 5,8%, zaś wartość wskaźnika referencyjnego WIBOR 3M z dnia wypłaty kredytu lub pierwszej transzy kredytu wynosiła 4,44 %; pierwszy okres obowiązywania wskaźnika referencyjnego WIBOR 3M obowiązywał od dnia wypłaty kredytu lub pierwszej transzy i mógł być krótszy niż kolejne okresy trzymiesięczne wyznaczane w dniu wymagalności raty kredytu i odsetek; kolejne trzymiesięczne okresy obowiązywania wskaźnika referencyjnego kończyły się w dniu poprzedzającym dzień, który datą odpowiada dniowi, w którym rozpoczął się poprzedni trzymiesięczny okres obowiązywania wskaźnika referencyjnego, z uwzględnieniem zasad liczenia terminów oznaczonych w miesiącach, przewidzianych w przepisach Kodeksu cywilnego,

3)wysokość marży, o której mowa w pkt 2), odpowiada wysokości marży kredytów mieszkaniowych ponad średnią wartość WIBOR dla miesiąca, w którym została zawarta Umowa; informacja o jej wysokości dla poszczególnych miesięcy dostępna jest w tabeli „Marża kredytów mieszkaniowych” w arkuszu „Marża ponad śr. WIBOR-od 2005 r” w kolumnie „Marża ponad średnią wartość WIBOR® 3M”, opublikowanej przez Komisję Nadzoru Finansowego na stronie internetowej www.knf.gov.pl pod tytułem „Dane statystyczne opisujące marżę ponad WIBOR® dla potrzeb ugód dotyczących walutowych kredytów mieszkaniowych” (dostęp do strony internetowej aktywny na dzień zawarcia Ugody),

4)informacja o wysokości dziennej wartości wskaźnika referencyjnego WIBOR 3M, o którym mowa w pkt 2), dostępna jest w tabeli „Marża kredytów mieszkaniowych” w arkuszu „Fixing WIBOR (2000-2020)” w kolumnie „Wartość Fixingu WIBOR® 3M” w pliku „Dane statystyczne”, o którym mowa w pkt 3); informacja o wysokości dziennej wartości wskaźnika referencyjnego WIBOR 3M od roku 2021 dostępna jest w tabeli „Dane opóźnione” opublikowanej przez (...) na stronie internetowej: (...).

7.Rozliczenie kredytu udzielonego na podstawie Umowy na poczet kredytu w złotych, o którym mowa w § 1 ust. 5, a którego warunki udzielenia zostały określone w § 1 ust. 6, nastąpiło w ten sposób, że wartość spłat dokonanych na podstawie Umowy została zaliczona w pierwszej kolejności na poczet rat odsetkowych, a następnie - rat kapitałowych kredytu w złotych. Powstała nadwyżka pomniejszała kapitał do spłaty kredytu, o którym mowa w § 1 ust. 6 pkt 1), od którego naliczane były kolejne odsetki, a niedobór - powiększał kapitał do spłaty, o którym mowa w § 1 ust. 6 pkt 1), od którego naliczane były kolejne odsetki. Przed zawarciem niniejszej Ugody Bank przedłożył Kredytobiorcy Zestawienie stanowiące podstawę wyliczenia nadpłaty kwoty kredytu w PLN na dzień 5 maja 2023 r., a Kredytobiorca potwierdza jego otrzymanie.

8.W dniu 5 maja 2023 r. Kredytobiorca dokonał przedterminowej spłaty kredytu w wysokości <<KWOTA>> PLN, o której mowa w pkt 3) preambuły.

9.W celu zakończenia wszelkich sporów dotyczących abuzywności klauzul umownych i ważności Umowy, uwzględniając przyjęty przez Strony w niniejszej Ugodzie sposób rozliczenia Umowy opisany w § 1 ust. 5-7 powyżej oraz wpłatę dokonaną przez Kredytobiorcę w dniu 5 maja 2023 r., o której mowa w § 1 ust. 8 powyżej, Bank zobowiązuje się do zwrotu na rzecz Kredytobiorcy kwoty 61.879,68 złotych (słownie: sześćdziesiąt jeden tysięcy osiemset siedemdziesiąt dziewięć złotych polskich i 68/100) w tym: - kapitał <<KWOTA>> złotych, - odsetki <<KWOTA>> złotych. w terminie 14 dni od dnia zawarcia Ugody. Bank dokona zapłaty na rachunek Kredytobiorcy B.B prowadzony przez (...) o numerze (...) , NIP: (...). W przypadku braku spłaty tej kwoty w tym terminie zostaną naliczone odsetki za opóźnienie w wysokości odsetek maksymalnych od następnego dnia po bezskutecznym upływie tego terminu.

§ 2.

1. Kredytobiorca oświadcza, iż jest świadomy, że:

1)w przypadku niezawarcia Ugody, sąd rozpoznający Spór może w szczególności uwzględnić powództwo Kredytobiorcy zasądzając dochodzone roszczenie w całości lub w części, albo oddalić powództwo Kredytobiorcy w całości lub w części, odpowiednio zasądzając koszty postępowania sądowego pomiędzy Stronami;

2)przed sądami polskimi toczą się postępowania, z powództw kredytobiorców przeciwko bankom albo z powództw banków przeciwko kredytobiorcom, w ramach których podnoszone są przez kredytobiorców zarzuty istnienia w umowach kredytów denominowanych lub indeksowanych do waluty CHF klauzul abuzywnych lub zarzuty nieważności tych umów tożsame lub podobne do zarzutów podnoszonych przez Kredytobiorcę w ramach Sporu; w przypadku powództw kredytobiorców - dochodzone są roszczenia z tego tytułu, w szczególności roszczenia kredytobiorców o zapłatę należności odpowiadającej wysokości uiszczonych w wykonaniu umów kredytów rat kapitałowo- odsetkowych (i ewentualnie innych opłat). Spośród możliwych rozstrzygnięć sporów pomiędzy kredytobiorcami a bankami, obejmujących w szczególności:

a)uznanie przez sąd zawartych w umowie kredytu klauzul za nieabuzywne i oddalenie powództwa kredytobiorcy lub - w przypadku gdy z powództwem wystąpił bank - uwzględnienie powództwa (zasądzenie dochodzonego roszczenia) banku;

b)uznanie przez sąd zawartych w umowie kredytu klauzul za abuzywne, ich wyeliminowanie z umowy i w konsekwencji uznanie, że: i) strony są związane umową w pozostałym zakresie, a po wyeliminowaniu tych klauzul, kredyt staje się kredytem walutowym, udzielonym w walucie CHF i oprocentowanym stopą procentową LIBOR i marżą banku, a kredytobiorcy może przysługiwać roszczenie z tytułu nienależytego wykonania umowy na etapie wypłaty kwoty kredytu, ii) strony są związane umową w pozostałym zakresie, a jej niedozwolone postanowienia powinny zostać zastąpione przepisem przewidującym możliwość określenia wartości waluty obcej (CHF) według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia dokonania płatności, iii) strony są związane umową w pozostałym zakresie, a wypłacony w jej wykonaniu kredyt powinien zostać rozliczony jak udzielony w walucie PLN i oprocentowany stopą procentową WIBOR i marżą banku, iv) strony są związane umową w pozostałym zakresie, a wypłacony w jej wykonaniu kredyt powinien zostać rozliczony jak udzielony w walucie PLN i oprocentowany stopą procentową LIBOR1 i marżą banku, v) bez klauzul uznanych za abuzywne umowa nie może wiązać, jest trwale bezskuteczna względnie nieważna, a kredytobiorcy i bankowi przysługują odrębne roszczenia o zwrot świadczeń pieniężnych spełnionych w wykonaniu tej umowy;

c)uznanie przez sąd umowy kredytu za nieważną bez względu na ewentualną abuzywność jej postanowień; w ostatnich latach zdecydowaną przewagę uzyskała linia orzecznicza, w ramach której najczęściej zapadającym rozstrzygnięciem jest stwierdzenie abuzywności klauzuli ryzyka walutowego i zasad denominacji lub indeksacji i w konsekwencji nieważność całej umowy kredytu (pkt 2 lit. b plit v powyżej), oraz - w przypadku powództw kredytobiorców - zasądzenie na rzecz kredytobiorcy roszczeń dochodzonych z tego tytułu; przy czym należy mieć na względzie, że zapadają także inne rozstrzygnięcia, w tym wyroki określone w pkt 2 lit. a oraz lit. b plit i-iv;

3)w przypadku uzyskania przez Kredytobiorcę w Sporze z Bankiem rozstrzygnięcia odpowiadającego tym, które zapadają w ramach dominującej linii orzeczniczej opisanej w pkt 2 lit. b plit v powyżej, Stronom przysługiwałyby wzajemne roszczenia o zwrot świadczeń pieniężnych spełnionych w wykonaniu Umowy:

a)Bank byłby zobowiązany do zwrotu Kredytobiorcy sumy uiszczonych przez Kredytobiorcę rat kapitałowo-odsetkowych (i ewentualnie innych opłat),

b)Kredytobiorca zobowiązany byłby do zwrotu Bankowi wypłaconego kapitału w kwocie nominalnej, czego Bank mógłby żądać od chwili gdy Umowa stała się trwale bezskuteczna; przy czym każdorazowo, dodatkowo Kredytobiorca mógłby uzyskać również zasądzenie od Banku zapłaty odsetek za opóźnienie w zapłacie dochodzonego roszczenia pieniężnego lub kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego;

4)w przedmiocie dalszych wzajemnych roszczeń stron umowy kredytu, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) wydał w dniu 15 czerwca 2023 r. wyrok (sygn. C-520/21), dalej: „wyrok TSUE”, w sprawie udzielenia odpowiedzi na pytania prejudycjalne zadane przez polski sąd powszechny, czy w świetle przepisów dyrektywy 93/13 i zasad prawa Unii Europejskiej, w przypadku uznania umowy kredytu za nieważną z uwagi na zawarte w niej niedozwolone postanowienia umowne, jej stronom (bankowi i kredytobiorcy), oprócz roszczenia o zwrot tego, co w oparciu o umowę kredytu wzajemnie świadczyli, mogą przysługiwać także roszczenia o inne świadczenia z tytułu nieważności umowy kredytu (w tym wynagrodzenie za korzystanie ze środków pieniężnych, odszkodowanie, zwrot kosztów, waloryzacja spełnionego świadczenia).

W wyroku tym TSUE orzekł, że, w opisanym powyżej przypadku, dyrektywa 93/13:

a)nie stoi na przeszkodzie wykładni sądowej prawa krajowego, zgodnie z którą konsument ma prawo żądać od instytucji kredytowej rekompensaty wykraczającej poza zwrot miesięcznych rat i kosztów zapłaconych z tytułu wykonania tej umowy oraz poza zapłatę ustawowych odsetek za zwłokę od dnia wezwania do zapłaty, pod warunkiem poszanowania celów dyrektywy 93/13 i zasady proporcjonalności, oraz, że

b)stoi na przeszkodzie wykładni sądowej prawa krajowego, zgodnie z którą instytucja kredytowa ma prawo żądać od konsumenta rekompensaty wykraczającej poza zwrot kapitału wypłaconego z tytułu wykonania tej umowy oraz poza zapłatę ustawowych odsetek za zwłokę od dnia wezwania do zapłaty. Oznacza to, że jeżeli umowa kredytu jest nieważna w całości i nie można jej dalej wykonywać, bank w ocenie TSUE nie może żądać od konsumenta zapłaty rekompensaty wykraczającej poza zwrot kapitału i zapłaty odsetek za zwłokę od dnia wezwania do zapłaty.

5)w ocenie Banku stanowisko wyrażone w wyroku TSUE, nie pozbawia Banku prawa domagania się, zwrotu od kredytobiorcy aktualnej równowartości wypłaconej kwoty kredytu. Bank stoi na stanowisku, że roszczenie takie jest dopuszczalne i zasadne, bowiem nie stanowi ono żądania od kredytobiorcy rekompensaty wykraczającej poza zwrot wypłaconego kapitału, ale jest żądaniem zwrotu tego kapitału w jego aktualnej wartości. W tych kwestiach nie została jeszcze w orzecznictwie sądów polskich wypracowana jednolita, lub nawet dominująca, linia orzecznicza, która potwierdzałaby lub zaprzeczała stanowisku Banku wyrażonemu powyżej;

6)w związku z wyrokiem TSUE Urząd Komisji Nadzoru Finansowego opublikował w dniu 15 czerwca 2023 r. komentarz, w którego treści wyraził oczekiwanie wobec banków co do ich aktywnej postawy w zakresie systemowego rozwiązania problemu walutowych kredytów mieszkaniowych w postaci oferowania swoim klientom ugód, jak również przekonanie, iż z punktu widzenia klientów banków (kredytobiorców), ugoda jest najbardziej atrakcyjną i racjonalną alternatywą dla kosztownej i długotrwałej ścieżki sądowej;

7)przed wszczęciem postępowań przed TSUE, o których mowa w pkt 4 powyżej, Pierwsza Prezes Sądu Najwyższego, w dniu 29 stycznia 2021 r., skierowała do składu całej Izby Cywilnej Sądu Najwyższego wniosek o rozstrzygnięcie rozbieżności w wykładni przepisów prawa występujących w orzecznictwie Sądu Najwyższego i sądów powszechnych w sprawach dotyczących kredytów indeksowanych i denominowanych w walutach obcych; uchwała ta może mieć wpływ na:

a)kierunek rozstrzygnięcia Sporu,

b)zakres roszczeń Stron związanych z rozliczeniem Umowy uznanej za nieważną lub trwale bezskuteczną;

8)z uwagi na podjęte przez skład całej Izby Cywilnej Sądu Najwyższego czynności mające na celu w pierwszej kolejności wyjaśnienie przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej kwestii ustrojowych związanych z zasadami powoływania sędziów Sądu Najwyższego i ich odpowiedzialności dyscyplinarnej, dotychczas nie został wyznaczony termin podjęcia uchwały Sądu Najwyższego, o której mowa w pkt 7 powyżej;

9)podejmując decyzję o zawarciu Ugody z Bankiem, Kredytobiorca powinien rozważyć, które rozwiązanie jest dla niego korzystniejsze: zawarcie Ugody z Bankiem czy proces sądowy z Bankiem i rozstrzygnięcie Sporu przez sąd. Ugoda, w ocenie Banku, przewiduje dla Kredytobiorcy korzystne warunki finansowe i daje gwarancję zakończenia Sporu z Bankiem w krótkim czasie; 10) w procesie sądowym, zgodnie z wyrokiem TSUE, konsument może domagać się od banku zwrotu zapłaconych rat kredytu i innych kosztów z tytułu wykonania tej umowy oraz zapłaty ustawowych odsetek za zwłokę. Konsument może również wystąpić do banku z żądaniem zapłaty innych kwot tytułem rekompensaty, ale istnienie tego roszczenia będzie zależało od oceny sądu. W procesie sądowym bank nie będzie mógł żądać od konsumenta zapłaty rekompensaty wykraczającej poza zwrot kapitału i zapłatę odsetek za zwłokę od dnia wezwania do zapłaty, ale będzie dochodził, zgodnie z przepisami prawa, zaspokojenia swoich roszczeń powstałych na skutek unieważnienia umowy kredytu w najpełniejszym dopuszczalnym prawem wymiarze, w tym zwrotu wypłaconego kapitału w zaktualizowanej wysokości.

2. Kredytobiorca oświadcza, że zapoznał się z treścią informacji udzielonej w § 2 ust. 1 i rozumie ją, a jego wątpliwości w tym zakresie zostały wyjaśnione na etapie poprzedzającym zawarcie Ugody.

3. Kredytobiorca oświadcza również, iż jest świadomy, że:

1)wskutek zawarcia Ugody wyeliminowaniu ulegną dotychczasowe postanowienia Umowy, dotyczące zasad ustalania kursu waluty, klauzuli ryzyka walutowego i zasad denominacji lub indeksacji;

2)powyższe postanowienia Umowy zostają zastąpione, postanowieniami Ugody w przedmiocie zmiany Umowy w zakresie waluty, wysokości i zasad spłaty wierzytelności kredytowej;

4. Kredytobiorca oświadcza, iż godzi się na zawarcie Ugody w celu: (i) potwierdzenia dotychczasowego związania postanowieniami Umowy, o których mowa w § 2 ust. 3 pkt 1), oraz (ii) wyrażenia zgody na zastąpienie tych postanowień Umowy, w celu rozliczenia się przez Strony, postanowieniami Ugody w zakresie zmiany waluty, wysokości i zasad s płaty wierzytelności kredytowej, i potwierdza, że rozumie, iż czynności te są dokonywane w celu dalszego niepowoływania się na ewentualnie niedozwolony charakter postanowień Umowy w brzmieniu sprzed zawarcia Ugody i niedochodzenia roszczeń z tego tytułu.

5. Mając na względzie oświadczenia złożone w § 2 ust. 2, 3 i 4, Kredytobiorca potwierdza, iż zdając sobie sprawę z przysługujących mu uprawnień na wypadek braku związania określonymi postanowieniami Umowy, w tym w szczególności na wypadek stwierdzenia trwałej bezskuteczności Umowy, świadomie decyduje się zawrzeć Ugodę w celu potwierdzenia wiążącego charakteru Umowy.

§ 3.

1.Zawarcie Ugody nie stanowi odnowienia w rozumieniu art. 506 Kodeksu cywilnego.

2.W związku z zawarciem Ugody, Strony zgodnie oświadczają, iż nie będą występować w przyszłości względem siebie z roszczeniami wywodzonymi z postanowień Umowy, jej zawarcia oraz wykonywania w walucie obcej, w brzmieniu sprzed zmiany zasad rozliczenia Umowy dokonanej Ugodą, ze względu na przyjęte w Ugodzie rozwiązania, w tym zmianę Umowy w zakresie waluty, wysokość i zasady s płaty wierzytelności kredytowej.

3.Ugoda wyczerpuje wszelkie wzajemne roszczenia Stron w zakresie objętym Sporem i określonym w § 3 ust. 2, a zarazem wszelkie wzajemne roszczenia Stron objęte procesem, w którym Ugoda jest zawierana.

4.Kredytobiorca oświadcza, że przed zawarciem Ugody nie przeniósł, ani nie zobowiązał się do przeniesienia na rzecz jakiejkolwiek osoby trzeciej jakiegokolwiek roszczenia lub prawa dotyczącego lub związanego z Umową i zobowiązuje się nie dokonywać tego rodzaju czynności do dnia uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu postępowania mającego za przedmiot Spór na skutek zawarcia niniejszej Ugody.

5.Kredytobiorca wyraża zgodę na zniszczenie przez Bank weksli i deklaracji wekslowej stanowiących zabezpieczenie kredytu udzielonego na podstawie Umowy X0 TAK 0 NIE.

§ 4.

1.Wobec zawarcia Ugody Bank zobowiązuje się do zwrotu kosztów procesu poniesionych przez Kredytobiorcę w związku ze Sporem w wysokości 5.400,00 PLN (słownie: pięć tysięcy czterysta złotych polskich 00/100) oraz połowy opłaty od pozwu w wysokości 500 PLN (słownie: pięćset złotych polskich 00/100).

2.Bank zobowiązuje się do zapłaty kwot wskazanych w § 5 ust. 1 w terminie 14 dni od dnia zawarcia Ugody na rachunek należący do B.B, NIP: (...). o numerze (...) prowadzony przez (...)

3.Bank, w terminie 14 dnia od daty podpisania Ugody, wypłaci Kredytobiorcy kwotę 38.000,00 PLN (słownie: trzydzieści osiem tysięcy złotych polskich 00/100) na rachunek należący do B.B numer (...), NIP: (...), prowadzony przez (...). Kredytobiorca przyjmuje do wiadomości, że w związku z wypłatą ww kwoty powstaje po jego stronie przychód, a na Banku ciąży wypełnienie obowiązku informacyjnego (tj. sporządzenie informacji PIT-11).

4.W odniesieniu do innych kosztów związanych z prowadzeniem Sporu, Strony oświadczają, że poza kwotami wskazanymi w ust. 1 każda z nich ponosi koszty procesu we własnym zakresie i nie będą dochodzić od siebie ich zwrotu.

Uzupełnienie

Sprecyzowała Pani, że:

1)kwota wypłaconego jej kapitału kredytu to: 0,00 zł, a kwota spłacona przez nią to 0,00 zł, albowiem całość kredytu została wypłacona i była spłacana przez Pani córkę – B.B;

2)kwoty, o których mowa w § 1 ust. 9 oraz § 4 ust. 1 i 3 Ugody zostały wypłacone wyłącznie B.B, kwoty te stanowiły zwrot kapitału i odsetek kredytu, a także kwotę dodatkową, na którą składały się wszelkie koszty związane z zawarciem umowy kredytu (prowizja, ubezpieczenie nieruchomości), a także koszty procesu sądowego, a w tym koszty zastępstwa procesowego;

3)kwoty, o których mowa w § 1 ust. 9 oraz § 4 ust. 1 i 3 ugody mieszczą się w kwocie wpłacanej przez córkę B.B, podczas spłaty kredytu, tj. mieszczą się w kwocie, którą córka przekazała na rzecz Banku w ramach spłaty rat kapitałowo-odsetkowych od otrzymanego finansowania oraz sumie opłat dodatkowych (prowizja, ubezpieczenia) i koszty procesu (w tym koszty postępowania sądowego – tu również koszty zastępstwa procesowego).

Pytanie

Czy kwoty, o których mowa w § 1 ust. 9 Ugody, § 4 ust. 1 i ust. 3 Ugody stanowią Pani przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mimo tego, że spłat kredytu dokonywała córka – B.B?

Pani stanowisko w sprawie

W związku z zawarciem ugody bank zwróci Pani córce B.B, kwoty wskazane w treści ugody oraz dokona dodatkowej wypłaty. Córka działa przy tym m.in. na Pani rzecz, a Ugoda obejmowała również Pani prawa i obowiązki wynikające z prowadzonego procesu sądowego o stwierdzenie nieważności umowy kredytowej.

W Pani ocenie – wobec tego, że świadczenie zwrotnie otrzymała córka – w analizowanej sprawie w związku z otrzymaniem od banku ww. kwoty dodatkowej nie dojdzie do powstania po Pani stronie przysporzenia majątkowego. Pani rolą podczas zawierania i wykonywania umowy kredytu było zapewnienie córce zdolności kredytowej. Na mocy zawartej ugody Kredytobiorcy, a więc również i Pani, otrzymali zwrot środków pieniężnych, które wcześniej przekazali na rzecz banku w ramach spłaty udzielonego kredytu hipotecznego. Środki te faktycznie otrzymała od banku, a następnie bankowi spłacała Pani córka. A zatem można powiedzieć, że to córka, a nie Pani otrzymała środki będące ekwiwalentem wydatków, które były uprzednio poniesione z majątku własnego córki. Kwota dodatkowa otrzymana na podstawie ugody z bankiem nie spowoduje więc faktycznego przychodu, ani w Pani majątku, ani w majątku któregokolwiek z innych Kredytobiorców. Wypłata ta będzie dla Pani neutralna podatkowo. Dlatego należy stwierdzić, że zwrot przez bank części kwoty uiszczonej tytułem spłaty zaciągniętego kredytu mieszkaniowego nie będzie stanowił dla Pani przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, klasyfikowanego do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zatem nie będzie Pani miała obowiązku zapłaty podatku od wypłaconej córce przez bank ww. kwoty dodatkowej, mimo tego, że wszystkie postanowienia ugody i umowy kredytu odnoszą się równocześnie do Pani, jak i do męża i córki.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Powołany przepis wyraża tzw. zasadę powszechności opodatkowania. Regułą jest, że każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną podlega opodatkowaniu, wyjątkiem zaś jest sytuacja, gdy dochód opodatkowaniu nie podlega. Wyjątki od omawianej zasady dotyczą:

­dochodów, które zostały wprost wymienione przez ustawodawcę w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako zwolnione z podatku

oraz

­dochodów, od których zaniechano poboru podatku na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej.

W myśl art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy:

Ogólne pojęcie przychodu zostało wyjaśnione w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem:

Ustawodawca przyjął zasadę, że przychodami są:

1)pieniądze i wartości pieniężne, które:

·zostały otrzymane przez podatnika – czyli takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał, zainkasował, objął w posiadanie”;

·zostały postawione do dyspozycji podatnika – czyli takie przysporzenia, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do odbioru; takie pieniądze i środki pieniężne, które podatnik ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i wartości pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika.

2)wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń – czyli takie przysporzenia majątkowe, które mają postać:

·świadczeń w naturze (otrzymane rzeczy lub prawa);

·nieodpłatnych świadczeń innych niż świadczenia w naturze (np. otrzymane usługi).

Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Przychodami w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro bowiem przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika, jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny. Z uwagi na wyróżnienie przez ustawodawcę przychodów o charakterze niepieniężnym, uznaje się, że przychodem w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy jest nie tylko uzyskanie przez podatnika nowych aktywów, ale także zmniejszenie jego pasywów.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za „nieodpłatne świadczenie” uznać należy świadczenia „nie wymagające opłaty, takie, za które się nie płaci, bezpłatne”. Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu. Nieodpłatne świadczenie w znaczeniu prawa podatkowego obejmuje nie tylko świadczenie w rozumieniu prawa cywilnego (działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony), ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne oraz gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku mające konkretny wymiar finansowy.

Źródła przychodów

Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów. W języku powszechnym mianem „źródła” określane jest „to, co stanowi początek czegoś”, „przyczyna czegoś”, a synonimami tego pojęcia są m.in. czynnik sprawczy, powód, pochodzenie.

Źródła przychodów zostały określone w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednym z nich są „inne źródła”, czyli źródła inne niż wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ustawy (art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy).

Przy czym, zgodnie z art. 20 ust. 1 komentowanej ustawy:

Jak dowodzi użycie sformułowania „w szczególności” definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. W związku z tym każde świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.

Skutki podatkowe wypłaty przez bank kwoty tytułem zwrotu środków pieniężnych, które wcześniej na mocy umowy kredytobiorcy przekazali na rzecz banku w ramach spłaty kredytu udzielonego na podstawie umowy.

Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2324 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy:

Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę w przytoczonym już wcześniej art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego.

Stosownie natomiast do treści art. 917 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1610):

Powołana definicja ugody pozwala wyróżnić elementy konstrukcyjne tej instytucji. Po pierwsze, ugoda jest zawierana w sytuacji, gdy między stronami stosunku prawnego istnieje niepewność albo spór, co do roszczeń wynikających z tego stosunku. Po drugie, celem zawarcia ugody jest uchylenie tej niepewności lub sporu. Wreszcie po trzecie, strony dążą do osiągnięcia celu przez wzajemne ustępstwa. Tak więc nieodłącznym elementem ugody są wzajemne ustępstwa stron. Poza tym, zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie podkreśla się szczególną przyczynę prawną ugody. Oznacza to, że ugoda nie tworzy nowego stosunku prawnego, a jedynie odnosi się do istniejącego stosunku prawnego stanowiącego podstawę powództwa, a tym samym podstawę zawarcia ugody.

W opisie sprawy wskazała Pani, że wraz z mężem i córką zawarli umowę kredytu mieszkaniowego waloryzowanego kursem CHF. Cała kwota kredytu została wypłacona Pani córce i to ona spłacała kredyt. Powstał spór dotyczący skuteczności poszczególnych postanowień umownych i całej umowy (oraz jej ważności), wskutek czego Pani, jej mąż i córka zawarli ugodę sądową. Na podstawie zawartej ugody bank zobowiązał się do zwrotu na rzecz Pani córki, kwot, o których jest mowa w § 1 ust. 9 oraz § 4 ust. 1 i 3 ugody. Kwoty te stanowiły zwrot kapitału i odsetek kredytu, a także kwotę dodatkową, na którą składały się wszelkie koszty związane z zawarciem umowy kredytu (prowizja, ubezpieczenie nieruchomości), a także koszty procesu sądowego, a w tym koszty zastępstwa procesowego. Ponadto, z opisu sprawy wynika, że kwoty, wynikające z ugody mieszczą się w kwocie wpłacanej przez Pani córkę, podczas spłaty kredytu, tj. mieszczą się w kwocie, którą Pani córka przekazała na rzecz banku w ramach spłaty rat kapitałowo-odsetkowych od otrzymanego finansowania oraz sumie opłat dodatkowych (prowizja, ubezpieczenia) i kosztów procesu (w tym koszty postępowania sądowego – tu również koszty zastępstwa procesowego).

Wskazać należy, że jeżeli kredytobiorcy ponoszą solidarną odpowiedzialność za zobowiązania wynikające z umowy kredytowej, czyli zgodnie z umową kredytobiorcy odpowiadają solidarnie za kredyt, to podatnik jako kredytobiorca solidarny za zadłużenie wynikające z tej umowy również odpowiada solidarnie, a więc do pełnej wysokości.

Na podstawie przepisu art. 366 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny:

Z istoty solidarnej odpowiedzialności dłużników wynika, że aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani. Każdy z dłużników solidarnych odpowiada więc za całość długu a nie tylko część, jaką można by mu przypisać poprzez np. równy podział kwoty długu pomiędzy zobowiązanych.

W sytuacji więc gdy strona zobowiązania solidarnego spłaca całość zadłużenia bez woli czynienia tego w celu uzyskania korzyści przez pozostałe strony zobowiązania, a jedynie w zamiarze zwolnienia się z długu, poprzez samą zapłatę całości, czy też części zobowiązania solidarnego, nie może dojść do powstania przychodu u któregokolwiek z pozostałych dłużników. Solidarny dłużnik spłaca bowiem własny dług a nie cudzy.

Na podstawie art. 376 § 1 Kodeksu cywilnego:

Treść powyższego przepisu wskazuje więc, że z chwilą spełnienia świadczenia przestaje istnieć jakikolwiek stosunek pomiędzy wierzycielem a współdłużnikami solidarnymi. Natomiast dłużnik, który spełnił świadczenie, przestaje być współdłużnikiem solidarnym i staje się wierzycielem dla pozostałych współdłużników.

Dawni współdłużnicy są dalej dłużnikami - lecz wobec innego wierzyciela (dłużnika, który wierzyciela zaspokoił), w stosunku do którego odpowiadają każdy za przypadająca na niego część długu. Zatem kredytobiorca, który spłacił kredyt może żądać od kredytobiorcy niedokonującego spłat zwrotu części długu, który na niego przypadał.

Z przytoczonej w niniejszej interpretacji definicji przychodu, zawartej w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wywieść należy, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, niemające charakteru zwrotnego.

W sytuacji takiej, jak przedstawiona we wniosku, nie uzyskała więc Pani faktycznie korzyści majątkowej, która mogłaby zostać potraktowana jak trwałe przysporzenie w Pani majątku, spełniając w ten sposób definicję przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z wypłatą Pani córce przez bank kwot, o których jest mowa w § 1 ust. 9 oraz § 4 ust. 1 i 3 ugody, po Pani stronie nie powstanie zatem przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w konsekwencji nie wystąpi również obowiązek zapłaty podatku z tego tytułu.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pani chroniła.

Niniejsza interpretacja wydana została jedynie w Pani indywidualnej i rozstrzyga wyłącznie zagadnienie objęte pytaniem, tj. kwestię Pani praw i obowiązków w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych z związku z zawartą ugodą z bankiem. Inne kwestie poruszane we wniosku, w tym praw i obowiązków pozostałych kredytobiorców, nie były przedmiotem oceny przez tut. organ.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.