Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

12 grudnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnili go Państwo pismem z 31 stycznia 2025 r. (data wpływu 5 lutego 2025 r.). Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1.Zainteresowana będąca stroną postępowania:

• A.A.

2.Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

• B.A.

Opis stanu faktycznego

Z uwagi na zaistniały stan faktyczny, Państwo A.A. i B.A. występują łącznie z wnioskiem wspólnym o wydanie interpretacji indywidualnej w trybie art. 14r § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, wskazując jednocześnie Wnioskodawcę jako stronę postępowania. W dalszej części wniosku Wnioskodawczyni oraz jej mąż są łącznie zwani „Zainteresowanymi".

Wnioskodawczyni pozostaje w związku małżeńskim z Panem B.A. Na chwilę nabycia nieruchomości, o których mowa w treści wniosku, posiadali małżeńską wspólność majątkową, od lutego 2024 r pozostają w rozdzielności majątkowej. Zainteresowani zakupili w dniu 14 listopada 2017 roku działkę budowlaną (nr 1), które weszła w skład wspólnej masy majątkowej małżonków. Niniejsza działka została zakupiona w udziałach:

• 667/1907 udziałów należących do sąsiadki Zainteresowanych, Pani C.C.;
• 1240/1907 udziałów należących do Zainteresowanych we współwłasności majątkowej małżeńskiej.

Na skutek dokonanego w 2020 r. notarialnego zniesienia współwłasności, działka (nr 1) będąca przedmiotem niniejszego wniosku, została podzielona na trzy osobne działki gruntowe.

Podczas dokonanego podziału wielkość działek gruntowych pozostała proporcjonalna do posiadanych udziałów i w ten sposób powstały:

• działka 1 oznaczona numerem 1/1 której właścicielką stała się Panią C.C.;
• działka 2, oznaczona numerem 1/2. której współwłaścicielami stali się Zainteresowani we współwłasności majątkowej małżeńskiej;
• działka 3, oznaczona numerem 1/3, której współwłaścicielami stali się Zainteresowani we współwłasności majątkowej małżeńskiej.

Opisany podział odbył się bez konieczności jakichkolwiek rozliczeń z uwagi na fakt, iż wielkości przedmiotowych działek gruntowych odpowiadały udziałom w działce pierwotnej (przed podziałem). Nie wystąpiła również konieczność jakichkolwiek spłat oraz dopłat względem jakichkolwiek Stron.

W sierpniu 2018 roku, zatem przed podziałem na trzy mniejsze działki gruntowe, na terenie działki (nr 1) rozpoczęła się budowa domu wielorodzinnego. Dom obejmował 3 segmenty, gdzie każdy z nich znajdował się na jednej z przyszłych działek - podzielonej na działki 1/1, 1/2 i 1/3 w 2020 r. Jeden z segmentów budowany był przez Panią C.C. na terenie odpowiadającym 667/1907 jej udziału w gruncie. Pozostałe dwa segmenty budowane były przez Zainteresowanych na terenie odpowiadającym 1240/1907 udziału w gruncie.

Budowa domu wielorodzinnego obejmującego trzy segmenty zakończyła się w 2020 roku.

W 2020 roku po dokonaniu podziału nieruchomości gruntowej na trzy mniejsze działki gruntowe sąsiadka Zainteresowanych, Pani C.C., dokonała sprzedaży należącego do niej segmentu. W tym samym czasie sprzedaży jednego z należących do siebie segmentów dokonali również Zainteresowani.

Kwota uzyskana na skutek sprzedaży w 2020 r. segmentu przez Zainteresowanych została przeznaczona na zakup innej nieruchomości mieszkaniowej oraz zapłaty podatku, który powstał na skutek zbycia nieruchomości.

Z kolei w dniu 30 kwietnia 2024 r. Zainteresowani dokonali sprzedaży ostatniego segmentu, którego byli współwłaścicielami w częściach równych.

Dodatkowo Zainteresowani pragną podkreślić, iż zbycie przedmiotowych nieruchomości w postaci dwóch działek, nastąpiło w ramach zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W opinii Zainteresowanych, podejmowane przez nich czynności w zakresie sprzedaży Nieruchomości nie posiadają i nie będą posiadały cech profesjonalnej działalności handlowej w zakresie obrotu nieruchomościami lub działalności deweloperskiej. Nie istnieją również żadne obiektywne przesłanki, które wskazywałyby na wyraźny związek przyczynowo-skutkowy między zakupem Nieruchomości a jej zbyciem. Wskazać bowiem należy, że z działalnością gospodarczą mamy do czynienia, jeśli osoba fizyczna w celu dokonania sprzedaży nieruchomości podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami i zaangażuje w to środki podobne do wykorzystywanych przez podmioty zajmujące się działalnością handlowa w zakresie obrotu nieruchomościami. Działalność gospodarcza w zakresie obrotu nieruchomościami cechuje się podejmowaniem szeregu działań związanych z nieruchomością i przygotowaniem jej do sprzedaży. Mając na uwadze szczegółowo przedstawiony opis stanu faktycznego, charakter podejmowanych przez Zainteresowanych działań wyklucza możliwość ich uznania za profesjonalne podmioty zajmujące się działalnością handlową w zakresie sprzedaży nieruchomości.

Należy również wskazać, iż sam charakter niniejszych nieruchomości w postaci działek wraz z wybudowanym na nich segmentem wskazuje na to, iż ich zbycie nastąpi w całości.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego

Zainteresowani są zatrudnieni na umowy o pracę; nigdy nie prowadzili działalności gospodarczej, tym bardziej w obszarze pośrednictwa w obrocie nieruchomościami lub na rynku deweloperskim.

Sprzedaż nieruchomości nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Budowa domu była pomysłem Zainteresowanych na wykorzystanie posiadanych oszczędności, długoterminowo z myślą o przyszłości ich dzieci (posiadają troje dzieci, obecnie w wieku 21 - syn oraz 17 lat - dwie córki bliźniaczki). Wcześniej Zainteresowani rozważali wykorzystanie domu z zamiarem najmu prywatnego.

Po zakończeniu budowy nieruchomość była wynajmowana w ramach zarządu majątkiem prywatnym jako najem długoterminowy. Zainteresowani rozliczali ww. najem jako przychody z najmu, opodatkowane ryczałtem.

Zainteresowani sprzedali wcześniej dwie nieruchomości:

1)Nieruchomość 1: segment mieszkalny budowany razem z nieruchomością objętą wnioskiem. Nieruchomość budowana samodzielnie na działce zakupionej przez Zainteresowanych w 2017 roku, w systemie gospodarczym, w tym samym celu co nieruchomość będąca przedmiotem wniosku. Nieruchomość została sprzedana w 2020 roku z uwagi na wybuch pandemii i konieczność zakupu większego mieszkania, w którym zamieszkała rodzina Zainteresowanych. Pieniądze ze sprzedaży wykorzystane zostały na zakup mieszkania na własne potrzeby; podatek od sprzedaży (PIT-39) został uregulowany.

2)Nieruchomość 2: Mieszkanie kupione w wyniku decyzji o przeprowadzce w 2015 roku. Zainteresowani mieszkali w nim całą rodziną w latach 2015 - 2021. Zainteresowani wyprowadzili się z niego po zakupie większego mieszkania (w którym mieszkają obecnie) w czasie pandemii. Zostało sprzedane w 2022 roku. Środki ze sprzedaży mieszkania przeznaczone zostały w części na spłatę kredytu hipotecznego, w części pozostały jako oszczędności.

Obecnie Zainteresowani posiadają dwie nieruchomości:

1)pierwszy dom, zbudowany w 2006 roku, w który Zainteresowani mieszkali do 2015 roku. Dom jest obecnie wynajmowany; podatek rozliczany w ramach najmu prywatnego (ryczałt);

2)mieszkanie, w którym Zainteresowani mieszkają obecnie, od 2021 roku.

Na moment złożenia wniosku Zainteresowani nie posiadają innych nieruchomości, a w związku z tym nie planują innych sprzedaży w dającej się do przewidzenia przyszłości.

Pytanie

Czy w okolicznościach przedstawionych w opisie stanu faktycznego, w związku z dokonaną sprzedażą nieruchomości w 2024 r., wystąpił przychód ze zbycia nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust 1 pkt 8 ustawy PIT?

Państwa stanowisko w sprawie

W opinii Zainteresowanych, w okolicznościach przedstawionych w opisie stanu faktycznego, w związku z dokonaną sprzedażą nieruchomości w 2024 r., nie wystąpił przychód ze zbycia nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust 1 pkt 8 ustawy PIT.

UZASADNIENIE

Przepisy prawa podatkowego

W ocenie Zainteresowanych, datą nabycia nieruchomości objętej wnioskiem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest data nabycia nieruchomości, tj. działki oznaczonej numerem 1 przez Zainteresowanych w 2017 roku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy PIT. do źródła przychodów zalicza się odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem a) nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, b) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, c) prawa wieczystego użytkowania gruntów, d) innych rzeczy, - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany Warunkiem uznania sprzedaży nieruchomości za podlegającą opodatkowaniu jest:

• sprzedaż tej nieruchomości w ramach działalności gospodarczej lub
• sprzedaż nieruchomości przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W analizowanym przypadku, nieruchomość nie jest sprzedawana w ramach działalności gospodarczej ani czynności noszących znamiona działalności gospodarczej. Ponadto zdaniem Zainteresowanych, spełniony jest warunek, wskazany w ustawie, tj. okres, który upłynął od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości, a zbyciem przekracza 5 lat. W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, brak jest autonomicznej definicji nieruchomości - co sprowadza rozumienie pojęcia nieruchomości dla celów podatkowych tego przepisu w perspektywie całego systemu prawa. Pojęcie nieruchomości zdefiniowane zostało w art. 46 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U z 2024 r. poz. 1061 z późn. zm. dalej „k.c ” lub „kodeks cywilny") jako część powierzchni ziemskiej stanowiąca odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z tym gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy odrębnych przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Budynek więc, wzniesiony na gruncie stanowi własność właściciela gruntu jako część składowa rzeczy w rozumieniu art. 47 Kodeksu cywilnego. Nie stanowi ona odrębnego od gruntu przedmiotu własności, zgodnie z zasadą superficies solo cedit.

Zgodnie z treścią art. 195 k c. własność tej samej rzeczy (także nieruchomości) może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (jest to tzw. współwłasność). Na podstawie art. 210 § 1 k.c., każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż lat pięć, jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić.

Zasady i formy zniesienia współwłasności regulują art. 211 i art. 212 k.c. Zgodnie z tymi przepisami, zniesienie współwłasności może nastąpić w drodze umowy między współwłaścicielami albo, w braku zgody między współwłaścicielami, na podstawie orzeczenia sądu. Kodeks cywilny przewiduje trzy sposoby zniesienia współwłasności:

1)podział rzeczy wspólnej, czyli np. podzielenie jednej nieruchomości na kilka mniejszych (tzw. podział fizyczny),

2)przyznanie rzeczy jednemu lub niektórym ze współwłaścicieli,

3)sprzedaż rzeczy wspólnej (tzw. podział cywilny).

Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, nigdy o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu, bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnych między współwłaścicielami. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionych (podzielonych) rzeczy wspólnych. Celem postępowania o zniesienie współwłasności jest zatem nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, które stanowią przedmiot współwłasności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności. Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Zatem, jeżeli zniesienie współwłasności odbyło się bez spłat i dopłat, a wielkość (wartość) przyznanych w wyniku zniesienia współwłasności rzeczy (nieruchomości) odpowiada wielkości (wartości) udziału we współwłasności, to zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia.

Za datę nabycia nieruchomości lub prawa, w przypadku ich sprzedaży, które przypadły danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługiwał tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz zniesienie współwłasności zostało dokonane bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego. Jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem ustalenie daty nabycia nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości i ww. praw majątkowych ma istotne znaczenie dla określenia skutków podatkowych ich odpłatnego zbycia.

Stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w Interpretacjach Indywidualnych w podobnych stanach faktycznych - Pismo z dnia 26 stycznia 2024 r Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0112-KDSL1-2.4011.502.2023.2.AP.

Warto zwrócić uwagę, że w indywidualnej interpretacji z dnia 26 stycznia 2024 r (nr 0112-KDSL1-2.4011.502.2023.2.AP) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej rozpatrywał podobny stan faktyczny. W 1998 roku dwie osoby nabyły w formie współwłasności pewną nieruchomość, niezwiązaną z działalnością gospodarczą. Następnie w 2021 roku dokonano zniesienia współwłasności tej nieruchomości. W wyniku tego działania realizowanego poprzez akt notarialny, jedna z osób zyskała pełne prawo do konkretnej działki. Wartość nabytej działki po zniesieniu współwłasności równała się wartości udziału, który przysługiwał tej osobie (wnioskodawcy) przed zniesieniem współwłasności. Właściciel działki zamierza ją podzielić na kilka mniejszych i sprzedać jedną z nich w 2024 roku. W związku z tym zwrócił się do Dyrektora KIS z zapytaniem, czy powinien uiścić podatek od dochodu ze sprzedaży tej działki. Dyrektor KIS zaznaczył, że pięcioletni okres o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit a-c ustawy o PIT powinien być liczony od końca 1998 roku, czyli od roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości, a nie od końca roku, w którym zniesiono współwłasność. Organ podatkowy wyjaśnił, że interpretacja terminu "nabycie" w omawianym przepisie została omówiona m. in. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 3 listopada 2009 r. (sygn akt II FSK 1489/08), w którym NSA stwierdził, że aby ustalić, która czynność prawna rozpoczyna bieg pięcioletniego terminu, należy odwołać się do przepisów prawa cywilnego. Zgodnie z Kodeksem cywilnym, nabycie oznacza uzyskanie prawa własności rzeczy, a jednocześnie zwiększenie aktywów majątkowych. W ocenie NSA termin "nabycie" w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się do każdego wzrostu aktywów podatnika. W związku z tym Dyrektor KIS stwierdził, że "Zniesienie współwłasności nie jest traktowane jako nabycie rzeczy, jeśli mieści się w ramach udziału przysługującego byłym współwłaścicielom i odbyło się bez spłat oraz dopłat. Dlatego datą nabycia nieruchomości lub praw w przypadku ich późniejszej sprzedaży, które zostały przyznane danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, powinna być pierwotna data nabycia, pod warunkiem, że wartość otrzymanej nieruchomości mieści się w udziale tej osoby w majątku współwłaścicieli i zniesienie współwłasności odbyło się bez spłat i dopłat. Kiedy zniesienie współwłasności skutkuje powiększeniem udziału danej osoby, mamy do czynienia z nabyciem ponieważ następuje zwiększenie jej osobistego majątku " W związku z tym organ podatkowy ocenił, że ”(...) dokonana 27 lipca 2021 r. czynność zniesienia współwłasności nie stanowiła dla Pana nabycia nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Jak Pan zauważył, wartość nieruchomości, której stał się Pan właścicielem po zniesieniu współwłasności, odpowiadała wartości Pana udziału przed dokonaniem tego zniesienia. Dlatego datą nabycia przez Pana działki o nr (..) (łącznie z działką, którą planuje Pan sprzedać) jest rok 1998. W konsekwencji pięcioletni okres liczony od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, niewątpliwie już upłynął. Zatem zamierzona sprzedaż jednej z działek powstałych na skutek podziału nieruchomości (działki nr (...)) nie będzie generować dla Pana przychodu ze odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust 1 pkt 8 lit a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tym samym nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ pięcioletni okres zgodny z powyższym przepisem już upłynął. Nie będzie Pan zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z tego tytułu".

Pismo z dnia 19 września 2024 r Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0115-KDIT3.4011.546.2024.1.PS.

W tym miejscu należy przytoczyć interpretację indywidualna z dnia 19 września 2024 r. wydaną przez Dyrektora KIS sygn. 0115-KDIT3.4011.546.2024.1.PS, w której stwierdzono, że „Z powyższego wynika, że w przypadku wybudowania budynku na własnym gruncie, grunt ten wraz z budynkiem stanowi jedną rzecz (nieruchomość). Oznacza to, że skoro budynek nie stanowi odrębnej nieruchomości, to nie może być samodzielnym przedmiotem zbycia bez gruntu, na którym został wzniesiony. Sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i znajdującego się na nim budynku trwale z nim związanego. Dlatego za datę nabycia nieruchomości w takim wypadku uznać należy datę nabycia gruntu niezależnie od tego, kiedy na gruncie tym wniesiono budynek.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, jest Pani współwłaścicielem nieruchomości na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej, dla której Sąd prowadzi księgę wieczystą o numerze (...). Na podstawie umowy w formie aktu notarialnego nabyła Pani ww. nieruchomość niezabudowaną w (...) 2019 r. W trakcie ostatnich 2 lat tj. około 2022-2023 wybudowała Pani na przedmiotowej nieruchomości budynek stanowiący dom. Wskazany budynek jest związany z nieruchomością i nie ma odrębnej księgi wieczystej. Zamierza Pani w roku 2025 dokonać zbycia nieruchomości. Uwzględniając powyższe należy więc zgodzić się z Panią, że dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości istotne znaczenie ma data nabycia nieruchomości niezabudowanej, tj. rok 2019. W konsekwencji planowana sprzedaż tej nieruchomości nastąpi po upływie pięcioletniego okresu, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do nabycia gruntu, zatem nie będzie stanowić źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie nie wystąpi obowiązek zapłaty podatku dochodowego w związku z taką sprzedażą.”

Pismo Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 19 lipca 2019 r. sygn. 0115-KDIT2-1.4011.189.2019.2.MST. Na uwagę zasługuje również interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 19 lipca 2019 r. sygn. 0115-KDIT2-1.4011.189.2019.2.MST gdzie Dyrektor stwierdza, iż uwzględniając powyższe należy więc zgodzić się z Wnioskodawcą, że dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości istotne znaczenie ma data nabycia działki budowlanej, tj. rok 2007. W konsekwencji, planowana sprzedaż nieruchomości nastąpi po upływie pięcioletniego okresu, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do nabycia gruntu, zatem nie będzie stanowić źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a co za tym idzie nie wystąpi obowiązek zapłaty podatku dochodowego w związku z taką sprzedażą.

W związku z przedstawionymi okolicznościami oraz mając na uwadze dominującą linię interpretacyjną organów podatkowych, zdaniem Zainteresowanych w danej sprawie nie powstał przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości w związku ze sprzedażą jednej z działek gruntowych z segmentem w 2024 r. Zdaniem Zainteresowanych pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o PIT, powinien być liczony od końca 2017 roku, czyli od roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości w postaci działki oznaczonej numerem 1 a nie od końca roku, w którym zniesiono współwłasność lub wybudowano budynek.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163):

Źródła przychodów

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:

Aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy, spełnione powinny zostać dwie podstawowe przesłanki:

• odpłatne zbycie nieruchomości nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz
• zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Określenie przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej

Treść definicji zawartej w wyżej cytowanym art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych daje podstawę by przyjąć, że dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą, konieczne jest m. in. łączne spełnienie trzech warunków:

• po pierwsze, dana działalność musi być działalnością zarobkową,
• po drugie, działalnością wykonywaną w sposób zorganizowany oraz,
• po trzecie, w sposób ciągły.

Tak więc, działalność gospodarcza to taka działalność, która:

1)jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu, przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu;

2)wykonywana jest w sposób ciągły. Jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy; istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu np. powtarzalna sprzedaż przedmiotów własności posiadających tożsamy charakter;

3)prowadzona jest w sposób zorganizowany, co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.

Zatem, każde działanie spełniające wskazane wyżej przesłanki stanowi w rozumieniu przepisów ww. ustawy pozarolniczą działalność gospodarczą niezależnie od tego, czy podatnik dokonał jej rejestracji.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Prowadzenie działalności gospodarczej we własnym imieniu oznacza, że związane z działalnością prawa i obowiązki dotyczą osoby fizycznej, która ją prowadzi; podmiot prowadzący działalność gospodarczą występuje jako podmiot niezależny prawnie od innych podmiotów, a podejmowane przez niego czynności rodzą bezpośrednio dla niego określone prawa i obowiązki.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz, czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Na pojęcie „zorganizowanie” w rozumieniu art. 5a pkt 6 ww. ustawy składa się zespół celowych, uporządkowanych czynności o charakterze profesjonalnym, realizowanych w ramach mniej lub bardziej wyodrębnionej struktury, mieszczących się zarówno w tzw. fazie przygotowawczej, związanej z uruchomieniem określonych działalności, jak i w fazie realizacji.

Za takim rozumieniem pojęcia „zorganizowany” przemawia również definicja słownikowa. Zgodnie z Nowym Słownikiem Poprawnej Polszczyzny Wydawnictwo Naukowe PWN pod redakcją Andrzeja Markowskiego Warszawa 2000, „organizować” to „przygotowywać”, „zakładać jakieś przedsięwzięcie”, bądź w znaczeniu drugim „nadawać czemuś reguły”, „wprowadzać porządek”.

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym.

Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Zatem jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 3 czerwca 2015 roku sygn. I SA/Po 919/14:

Przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności, (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

W celu zakwalifikowania - na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - działań podjętych przez Państwa do właściwego źródła przychodu należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z odpłatnym zbyciem nieruchomości (segmentu), o której mowa we wniosku.

Dla oceny, czy dokonywane czynności spełniają kryteria działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rozstrzygające znaczenie mają okoliczności, w jakich są one wykonywane.

O prowadzeniu działalności gospodarczej przesądzają obiektywne i zewnętrzne jej przejawy, a nie przekonanie podatnika. W tym sensie nie ma i nie może mieć znaczenia, że określony podmiot prowadzący konkretną działalność nie ocenia jej (subiektywnie) jako działalności gospodarczej.

Podatnik nie może zatem w sposób dowolny w zależności od stanu swojej świadomości, czy przewidywanych korzyści podatkowych dokonywać swobodnej kwalifikacji poszczególnych kategorii przychodów do określonych źródeł przychodów.

Na związek uzyskiwanych przychodów ze źródłem wymienionym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może wskazywać, rozpatrywany całościowo zespół powiązanych ze sobą działań podatnika, powtarzalnych, uporządkowanych, konsekwentnie prowadzących do osiągnięcia zysku, w szczególności łącznie polegających na wielokrotnym nabywaniu nieruchomości, ich zaawansowanym przygotowaniu do sprzedaży (tzn. w sposób wykraczający poza zwykły zarząd mieniem), wielokrotnym zbywaniu w celu zarobkowym odpowiednio przygotowanych nieruchomości.

Brak jest natomiast podstaw, aby podejmowane przez podatnika czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe, racjonalne gospodarowanie tym majątkiem, kwalifikować jako prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 tej ustawy.

Okoliczności przedstawione we wniosku wskazują, że nieruchomość , której byli Państwo współwłaścicielami w częściach równych nie została nabyta dla celów prowadzenia działalności gospodarczej i nie była w takiej działalności wykorzystywana.

Wskazali Państwo, że:

1.są zatrudnieni na umowy o pracę, nigdy nie prowadzili działalności gospodarczej, również w obszarze pośrednictwa w obrocie nieruchomościami lub na rynku deweloperskim;

2.sprzedaż nieruchomości nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym;

3.budowa domu była pomysłem na wykorzystanie posiadanych oszczędności, długoterminowo z myślą o przyszłości dzieci.

Sprzedaż przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, sprzedaż nieruchomości nie spowoduje u Państwa powstania przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nabycie nieruchomości w drodze umowy kupna-sprzedaży

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Stosownie do treści art. 47 § 1-3 powołanej ustawy:

Jak natomiast wynika z art. 48 tej ustawy:

Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości, zgodnie z zasadą superficies solo cedit, w myśl której własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności.

W przypadku wybudowania budynku na własnym gruncie, grunt ten wraz z budynkiem stanowi jedną rzecz (nieruchomość). Oznacza to, że skoro budynek nie stanowi odrębnej nieruchomości, to nie może być samodzielnym przedmiotem zbycia, tzn. zbycia bez gruntu, na którym został wzniesiony. Sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i np. znajdującego się na nim budynku trwale z nim związanego.

Przepisy nie rozdzielają sprzedaży gruntu od sprzedaży budynku lub jego części stanowiących część składową nieruchomości. Nie wymieniają również sprzedaży budynku lub jego części jako odrębnego źródła przychodu w podatku dochodowym.

Tym samym z punktu widzenia prawa cywilnego nakłady na nieruchomość (np. wybudowanie budynku lub budowli oraz ulepszenie istniejących budynków lub budowli) stanowią część składową gruntu. Wszystko to, co zostało trwale z gruntem złączone, stanowi bowiem jego część składową.

Nabyciem w rozumieniu przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest każda czynność, na mocy której na osobę fizyczną - nabywcę, przechodzi własność nieruchomości, bez względu na to, czy nabycie następuje w sposób odpłatny, czy nieodpłatny.

Stosownie do art. 1052 § 1 Kodeksu cywilnego:

Nabyli Państwo w drodze umowy sprzedaży w dniu 14 listopada 2017 roku działkę budowlaną (nr 1), które weszła w skład wspólnej masy majątkowej małżonków.

Niniejsza działka została zakupiona w udziałach:

• 667/1907 udziałów należących do Państwa sąsiadki, Pani C.C.;
• 1240/1907 udziałów należących do Państwa we współwłasności majątkowej małżeńskiej.

Na skutek dokonanego w 2020 r. notarialnego zniesienia współwłasności, działka (nr 1) będąca przedmiotem niniejszego wniosku, została podzielona na trzy osobne działki gruntowe. Podczas dokonanego podziału wielkość działek gruntowych pozostała proporcjonalna do posiadanych udziałów i w ten sposób powstały:

• działka nr 1 oznaczona numerem 1/1 której właścicielką stała się Panią C.C.;
• działka nr 2, oznaczona numerem 1/2 której staliście się Państwo współwłaścicielami we współwłasności majątkowej małżeńskiej;
• działka nr 3, oznaczona numerem 1/3 której staliście się Państwo współwłaścicielami we współwłasności majątkowej małżeńskiej.

Zniesienie współwłasności

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji współwłasności, należy w tej kwestii odnieść się do przepisów uregulowanych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.).

Na podstawie art. 195 Kodeksu cywilnego:

W świetle art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

Art. 210 ww. Kodeksu cywilnego stanowi, że:

W myśl art. 211 Kodeksu cywilnego:

Z art. 212 § 2 ww. Kodeksu wynika zaś, że:

Zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy - w wyniku tego zniesienia - podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału, jaki pierwotnie mu przysługiwał.

Podobne wnioski wynikają z ukształtowanej już linii orzeczniczej Naczelnego Sądu Administracyjnego, który twierdzi, że nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku zniesienia współwłasności, jeśli:

a)podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty, lub

b)wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku dokonanego podziału mieści się w wartości udziału, jaki przysługiwał tej osobie.

Zatem, zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Za datę nabycia nieruchomości - w przypadku jej sprzedaży, która przypadła danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy zatem przyjąć datę jej pierwotnego nabycia, ale tylko wówczas gdy wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej przed dokonaniem tej czynności oraz zniesienie współwłasności nastąpiło bez spłat i dopłat. Natomiast, jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat) to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość (udział w nieruchomości), której (którego) wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał. Jeżeli zatem, w drodze zniesienia współwłasności współwłaściciel nabywa nieruchomości lub prawa ponad udział, który uprzednio posiadał to nabycie w drodze zniesienia współwłasności, w części przekraczającej posiadany udział, należy traktować jako nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, jeżeli przy dokonaniu zniesienia współwłasności wystąpiło przysporzenie majątku ponad udział posiadany przed dokonaniem tej czynności oznacza to, że dla udziału w nieruchomości lub prawie nabytego w drodze zniesienia współwłasności ponad pierwotnie posiadany udział, dniem nabycia będzie dzień, w którym nastąpiło zniesienie współwłasności.

O tym zaś czy udział uległ powiększeniu nie decyduje subiektywne odczucie dotychczasowego współwłaściciela bądź wielkość (powierzchnia) nieruchomości, lecz obiektywne kryteria odwołujące się do cen rynkowych udziałów przed i po dokonaniu zniesienia współwłasności.

W opisie sprawy wskazali Państwo, że opisany podział działki odbył się bez konieczności jakichkolwiek rozliczeń z uwagi na fakt, iż wielkości przedmiotowych działek gruntowych odpowiadała udziałom w działce pierwotnej (przed podziałem). Nie wystąpiła również konieczność jakichkolwiek spłat oraz dopłat względem jakichkolwiek Stron. Zatem wskutek ww. zniesienia współwłasności nie uzyskali Państwo przysporzenia majątkowego ponad udział posiadany w ww. działce przed dokonaniem zniesienia współwłasności. Zniesienie współwłasności nie odbyło się ze spłatami bądź dopłatami. W wyniku nieodpłatnego zniesienia współwłasności nie doszło do nabycia przez Państwa nieruchomości/udziału w nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Skutki podatkowe sprzedaży przez Państwa nieruchomości

Datą nabycia przez Państwa działki, na której został wybudowany segment będący przedmiotem sprzedaży jest data pierwotnego nabycia udziału w działce Nr 1, tj. 14 listopada 2017 r.

Zatem, sprzedaż jednej z działek gruntowych z wybudowanym na niej segmentem, która powstała z podziału działki nr 1 i została sprzedana w 2024 r., nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ 5-letniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, sprzedaż przez Państwa nieruchomości nie będzie wiązała się z obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wobec powyższego Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.).

Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego.

Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Pani A.A. (Zainteresowana będąca stroną postępowania - art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…).

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r Ordynacji podatkowej.