Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna
– stanowisko nieprawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest - nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
19 grudnia 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 6 grudnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełniła go Pani pismem z 4 lutego 2025 r. (wpływ 7 lutego 2025 r.) - w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Od 15 marca 2005 r. jest Pani przedsiębiorcą i prowadzi Pani obiekty noclegowe turystyczne z miejscami krótkotrwałego zakwaterowania, tj. świadczy Pani usługi pobytu wczasowego oznaczone w CEiDG m.in. następującymi symbolami:
·55.20.Z - obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania,
·96.04.Z - działalność usługowa związana z poprawa kondycji fizycznej,
·56.10.A - restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne,
·55.10.Z - hotele i podobne obiekty zakwaterowania,
·56.29.Z - pozostała usługowa działalność gastronomiczna.
Jest Pani czynnym podatnikiem podatku VAT.
(...) 2014 r. firma pod nazwą X dokonała zakupu praw do nakładów w postaci naniesień budynków i budowli stanowiących kompleks Ośrodka Wypoczynkowego „(...)”- na podstawie aktu notarialnego repertorium A (...) -zawartego w (...).
Kompleks Ośrodka Wypoczynkowego „(...)” położony jest w (...), przy ul. (...). Stanowi działkę gruntu numer: 1/1, o powierzchni: (...) ha. Na wskazanej działce znajdują się (...).
Dwa budynki: A i B - to dwukondygnacyjne obiekty typu hotelowego z pokojami na wynajem - służące do krótkotrwałego zakwaterowania gości.
Budynek C - to budynek socjalny - służy do zakwaterowania pracowników.
W budynku D znajduje się: recepcja, stołówka, kuchnia i kawiarnia.
Ponadto, na terenie wyżej wskazanej działki, znajduje się wiata grillowa - wykorzystywana do obsługi własnych gości ośrodka, gdzie organizowane są biesiady grillowe i spotkania integracyjne. Na przedmiotowej działce znajduje się także: boisko trawiaste do piłki nożnej lub siatkowej oraz plac zabaw dla dzieci.
W 2024 r., na działce numer: 1/1, wybudowano basen zewnętrzny wraz z zadaszeniem, jednym tarasem rekreacyjnym, jedną towarzyszącą infrastrukturą siłowni zewnętrznej, który to kompleks przeznaczony jest wyłącznie dla gości ośrodka „(...)”.
Nieruchomość została oddana do użytkowania, stanowi w działalności gospodarczej środek trwały, który został wprowadzony do ewidencji środków trwałych w (...) 2014 r. w stawce amortyzacji 10% (grupa KŚT: 109 - pozostałe budynki niemieszkalne) - na podstawie aktu notarialnego numer (...) z (...) 2014 r.
W (...) bieżącego roku [rok złożenia wniosku: 2024 r. - przypis organu] rozpoczęła Pani realizację inwestycji budowlanej polegającej na budowie zadaszonego basenu na terenie Pani ośrodka wczasowego. (...) 2024 r. została wydana decyzja udzielająca pozwolenia na użytkowanie basenu wraz zadaszeniem usytuowanego na terenie Pani nieruchomości. Tym samym, zakończyła Pani w (...) 2024 r. inwestycję polegającą na wybudowaniu zadaszonego basenu na terenie Ośrodka Wczasowego „(...)”.
W uzupełnieniu wniosku:
·doprecyzowała Pani, że wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy ustalenia, czy wydatki poniesione na realizację inwestycji budowlanej - budowy basenu - podwyższą wartość początkową już amortyzowanego środka trwałego,
·wskazała Pani - odpowiadając na poniże pytania - że:
–Jaka jest forma opodatkowania Pani przychodów/dochodów z działalności gospodarczej?
Opodatkowuje się Pani podatkiem liniowym.
–Co – konkretnie – składa się na „Nieruchomość”?
Na nieruchomość - podlegającą obecnie amortyzacji - składa się kompleks hotelowo‑wypoczynkowy „(...)”, w jego skład wchodzą budynki i budowle stanowiące jedną całość. Znajduje się on na dzierżawionym gruncie i podlega obecnie amortyzacji.
–Co – konkretnie – wprowadziła Pani do ewidencji środków trwałych w 2014 r. jako „KŚT 109 – pozostałe budynki niemieszkalne”?
W skład wchodzą: dwa budynki hotelowe, jeden budynek recepcji, kawiarni i jadali oraz budynek socjalny (pokoje dla pracowników) wraz wyposażeniem tych budynków, miejscem do tańczenia.
Jest to funkcjonalna całość, która jest traktowana jako jeden środek trwały.
–Co jest środkiem trwałym/środkami trwałymi wprowadzonym/wprowadzonymi do ewidencji środków trwałych?
·Czy ośrodek wypoczynkowy jest traktowany jeden środek trwały – jako całość funkcjonalna (obejmuje budynki, wyposażenie, tereny zielone, infrastrukturę) i służy jednemu celowi gospodarczemu?
·Czy każdy z budynków i każda z budowli ma odrębne funkcje i jest ujęta jako osobny środek trwały?
Ośrodek wypoczynkowy, w skład którego wchodzą wyżej wskazane budynki wraz z wyposażeniem, infrastrukturą i budowlami są traktowane jako jeden środek trwały. Stanowią one bowiem jedną funkcjonalną całość, do której obecnie został dołączony wybudowany basen.
–Od kiedy (od jakiej daty) amortyzuje Pani ten środek trwały/te środki trwałe?
Wyżej wskazany środek trwały jest amortyzowany od 2014 r.
–Jeśli każdy z budynków i każda z budowli ujęła Pani w ewidencji jako odrębny środek trwały – Jak (zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych – RozporządzenieRady Ministrówz 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych – PKOB) – zostały sklasyfikowane?
Wyżej wskazane budynki i budowle tworzą jedną funkcjonalną całość, dlatego stanowią jeden środek trwały podlegający amortyzacji.
–Czy basen mieści się w budynku (którym), czy jest obiektem wolnostojącym?
Wybudowany basen jest kwalifikowany jako obiekt wolnostojący funkcjonalnie połączony z pozostałymi elementami wyżej wskazanego środka trwałego.
–Czy basen stanowi wyodrębnioną funkcjonalnie całość?
Basen nie stanowi wyodrębnionej funkcjonalnie całości, jest to element ośrodka wypoczynkowego (...). Jest dostępny wyłącznie dla gości hotelowych, nie jest udostępniany klientom z zewnątrz.
–Czy basen jest z każdej strony wydzielony z przestrzeni przegrodami budowlanymi – jakie to przegrody?
Basen nie jest wydzielony przegrodami. Basen nie posiada przegród budowlanych. Przegrody budowlane są to elementy oddzielające części budynku lub konstrukcji, a basen wolnostojący nie wymaga takich przegród. Jest to obiekt wolnostojący składający się z płyty dennej i ścian oporowych basenu. Basen nie posiada przegród, szatni, przebieralni osoby korzystające z basenu przygotowują się do korzystania w pokojach ośrodka wypoczynkowego (...). Basen jest trwale związany z gruntem i nie może być przeniesiony (co wskazuje na jego trwałość i związek z ośrodkiem) i jest użytkowany jako część ośrodka wypoczynkowego z przeznaczeniem tylko dla gości ośrodka (basen nie stanowi niezależnej działalności, np. nie jest basenem publicznym - dostępnym dla osób spoza ośrodka). Wydatek poniesiony na ulepszenie zwiększa funkcjonalność i wartość użytkową obiektu poprzez podniesienie zakresu i standardu świadczonych usług dla gości oraz zwiększenie atrakcyjności ośrodka). Ma przewidywany okres użytkowania dłuższy niż rok i nie jest tymczasową konstrukcją. Korzysta z mediów (woda, prąd, kanalizacja) ośrodka i jest podłączony do jego ujęcia.
–Czy przegrody są przytwierdzone do podłoża?
·Jeśli tak – to:
§W jaki sposób?
§ Czy jest to stałe połącznie (czym dla Pani jest: „stałość połączenia”)?
·Jeśli nie – to dlaczego?
Basen posiada płytę denną zbrojoną, która pełni funkcję fundamentu, zapewniając stabilność basenu i zapobiegając osiadaniu gruntu. W praktyce stanowi ona jednocześnie podstawę konstrukcyjną i fundament basenu.
–Czy basen współdzieli przegrodę z budynkiem (którym)?
Basen nie współdzieli przegrody z budynkiem.
–Czy basen posiada fundamenty?
Basen posiada płytę zbrojną denną, która pełni rolę fundamentu, zapewniając stabilność basenu.
–Co oznacza zwrot „zadaszonego basenu”?
Basen posiada przesuwne modułowe zadaszenie basenu na prowadnicach wykonane z płyty poliwęglanowej na profilach aluminiowych.
–Kto wydał decyzje z (...) 2024 r. dotyczącą pozwolenia na użytkowanie basenu wraz zadaszeniem?
Pozwolenie zostało wydane przez Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego w (...).
–Czy basen jest kompletny i zdatny do użytku?
Tak, basen jest kompletny i zdatny do użytku, stanowi on jednak funkcjonalną całość ośrodka wypoczynkowego.
–Czy basen ma przewidywany okres użytkowania dłuższy niż rok?
Przewidywany okres użytkowania basenu jest dłuższy niż rok.
–Czy basen jest wykorzystywany w prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej?
Basen jest wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej.
–Czy w wyniku inwestycji (wybudowania zadaszonego basenu) nastąpiła przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja lub modernizacja środka trwałego?
W wyniku inwestycji nastąpiła modernizacja środka trwałego.
–Czy suma wydatków poniesionych na przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację budynku w danym roku podatkowym przekroczyła 10 000 zł?
Suma wydatków poniesionych na modernizację obiektu OW [Ośrodka Wczasowego - przypis organu] „(...)” w roku podatkowym 2024 przekroczyła kwotę 10.000 zł.
–Czy wydatki poniesione na przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację budynku spowodowały wzrost jego wartości użytkowej środka trwałego w stosunku do wartości z dnia przyjęcia do używania mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji?
Wydatki poniesione na modernizację środka trwałego, spowodowały wzrost użytkowej OW [Ośrodka Wczasowego - przypis organu] „(...)” w stosunku do wartości z dnia przyjęcia do używania mierzonej w szczególności okresem używania i jakością usług uzyskiwanych za pomocą ulepszonego, zmodernizowanego środka trwałego.
–Czy wydatki poniesione/ponoszone na przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację budynku stanowią wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł?
Wydatki poniesione na modernizację Ośrodka Wczasowego „(...)” stanowią wydatki na nabycie części składowych, których jednostkowa cena nabycia przekracza wartość 10.000 zł.
Pytanie sformułowane w uzupełnieniu wniosku
Czy zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym wydatki poczynione na inwestycję budowlaną - budowa basenu - podwyższają wartość początkową amortyzowanego obecnie środka trwałego?
Stanowisko przedstawione w uzupełnieniu wniosku
W Pani ocenie, wydatki poniesione na realizację inwestycji budowlanej - budowy basenu - zwiększają wartość początkową amortyzowanego środka trwałego OW [Ośrodka Wczasowego - przypis organu] „(...)”.
Podkreśliła Pani, że wydatek poniesiony na wybudowanie basenu zadaszonego - jako obiektu pomocniczego - zgodnie z klasyfikacją środków trwałych: w skład wchodzą nie tylko elementy główne (podstawowe), ale także pomocnicze, które umożliwiają funkcjonowanie głównego obiektu.
Podała Pani bowiem, że:
·basen jest związany z ośrodkiem wypoczynkowym i stanowi jego ulepszenie w rozumieniu art. 22 gust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
·podnosi wartość użytkową całego kompleksu,
·jest ściśle związany z działalnością ośrodka - służy tylko jego gościom i nie działa jako komercyjny obiekt publiczny,
·basen został technicznie i funkcjonalnie zintegrowany z infrastrukturą ośrodka,
·basen nie jest samodzielnym obiektem,
·nie jest eksploatowany jako osobny obiekt komercyjny - nie generuje odrębnych przychodów.
Stwierdza Pani, że poniesione wydatki na ulepszenie środka trwałego (czyli wydatki innego rodzaju niż remont) powiększyły jego wartość. W Pani ocenie, zostały spełnione trzy warunki:
·po pierwsze, ulepszenie środka trwałego.
Chodzi o wydatki poniesione na modernizację - tzn. unowocześnienie, uwspółcześnienie czegoś, wyposażenie obiektu w cechy, których on poprzednio nie posiadał,
·po drugie - celem wydatków na tak rozumiane ulepszenie jest wzrost wartości użytkowej środka trwałego,
·po trzecie - kryterium wzrostu wartości użytkowej jest początkowa wartość z dnia przyjęcia środków trwałych do używania w stosunku do wartości po ulepszeniu.
Podkreśla Pani, że w orzecznictwie sądów administracyjnych i interpretacjach organów podatkowych, ukształtowało się już takie stanowisko dotyczące kwalifikacji wydatków do poszczególnych kategorii, czyli do kategorii wydatków remontowych i kategorii wydatków na modernizację środka trwałego, przykładowo w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 27 października 2017 r. (sygn. akt II FSK 2704/15). Inwestycja ma zatem na celu podwyższenie jakości usług uzyskiwanych za pomocą ulepszonego środka trwałego, jakim jest [Ośrodek Wypoczynkowy - przypis organu] „(...)”. Cała inwestycja powinna - Pani zdaniem - być kwalifikowana jako ulepszenie (modernizacja) środka trwałego, jakim jest kompleks Ośrodka Wypoczynkowego „(...)” i powinna być ujęta jako zwiększenie wartości początkowej Ośrodka Wypoczynkowego „(...)” przyjętej przez firmę [z wniosku wynika, że: „(...) 2014 r. firma pod nazwą X dokonała zakupu praw do nakładów w postaci naniesień budynków i budowli stanowiących kompleks ośrodka wypoczynkowego „(...)”- przypis organu] dla celów amortyzacji podatkowej w stawce: 10%. Modernizacja istniejącego środka trwałego Ośrodka Wypoczynkowego „(...)” w stawce 10% jako obiekt pomocniczy - grupa 109 pozostałe budynki niemieszkalne.
Wskazała Pani, że rodzaj ten obejmuje hotele i podobne budynki krótkotrwałego zakwaterowania. Ponadto, wszelkie wydatki muszą być odpowiednio udokumentowane: fakturami, umowami, protokołami odbioru, itp. Jeżeli suma nakładów w danym roku podatkowym przekracza 10.000 zł (dla celów podatkowych), uznaje się je za modernizację wymagającą aktualizacji wartości początkowej. Brak zaliczenia do kosztów bieżących działalności, ponieważ nakłady zwiększające wartość początkową i nie mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Z cytowanego powyższej przepisu - w Pani ocenie - wynika więc, że środek trwały zostaje ulepszony, powoduje to konieczność powiększenia jego wartości początkowej o sumę wydatków poniesionych w związku z tym ulepszeniem. W efekcie poniesione wydatki nie będą stanowiły bezpośredniego kosztu uzyskania przychodów.
Różnica pomiędzy nakładami na remont, a nakładami inwestycyjnymi polega - w Pani opinii - na tym, że pierwsze z nich zmierzają do potrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środków trwałych i dotyczą konserwacji, napraw, a drugie do podjęcia, czy rozszerzenia działalności i to nie tylko w drodze wytworzenia środka trwałego, lecz też jego ulepszenia, przebudowy, adaptacji, modernizacji, powodującej istotną zmianę cech użytkowych.
Odwołując się do orzecznictwa i piśmiennictwa w tym zakresie - Pani zdaniem - dla uznania, że w danej sprawie mamy do czynienia z ulepszeniem środka trwałego - wystarczy stwierdzenie, że występuje chociażby jeden z elementów ulepszenia. Tym samym, aby wydatki na ulepszenie środka trwałego powiększały jego wartość początkową i była wyłączona została możliwość jednorazowego zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów, muszą być spełnione kumulatywnie ustawowe przesłanki.
Podała więc Pani, że:
·po pierwsze, musi nastąpić sytuacja ulepszenia środka trwałego, tj.: przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja, modernizacja,
·po drugie, musi nastąpić wzrost wartości użytkowej środka trwałego mierzony w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji,
·po trzecie, efekt poprawy parametrów środka trwałego powinien być wynikiem porównania stanu z dnia przyjęcia środka trwałego do używania oraz stanu po przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji i modernizacji.
Zauważa Pani, że zgodnie z art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10.000 zł.
Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10.000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności: okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.
Uważa Pani, że znajduje to potwierdzenie:
·w interpretacjach:
–0111-KDIB1-1.4010.490.2021.1.EJ,
–0111-KDIB1-1.4010.783.2022.1.KM,
–0111-KDIB1-2.4010.529.2023.1.AW,
·w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego:
–II FSK 1125/17,
–II FSK 2704/15,
–II FSK 1463/15.
Mając na uwadze powyższe, uważa Pani, że Pani stanowisko powinno zostać uznane za prawidłowe.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. 202 r. poz. 226 ze zm.):
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Zgodnie z generalną zasadą zawartą w cytowanym przepisie, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to pomiędzy tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Podatnik ma zatem możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem, że mają one bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.
W świetle powyższego, żeby wydatek poniesiony przez Podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą zostać spełnione następujące warunki, tzn. dany wydatek:
·został poniesiony przez Podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność Podatnika przez osoby inne niż Podatnik),
·jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została Podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
·pozostaje w związku z prowadzoną przez Podatnika działalnością gospodarczą,
·poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
·został właściwie udokumentowany,
·nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 wskazanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Pierwsze zdanie art. 22 ust. 8 wskazanej ustawy stanowi natomiast, że:
Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.
Z przepisu art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:
Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2) maszyny, urządzenia i środki transportu,
3) inne przedmioty
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Co jednak ważniejsze, zgodnie z art. 22c tej ustawy:
Amortyzacji nie podlegają:
1) grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,
2) budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy,
3) dzieła sztuki i eksponaty muzealne,
4) wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 22b ust. 2 pkt 1 i 1a,
5) składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tej działalności
- zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.
Jak stanowi art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.
W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 cytowanej ustawy:
Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Z punktu widzenia podniesionej przez Panią problematyki, wskazuję również, że na podstawie art. 22g ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2‑18, uważa się:
1)w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia, a jeżeli były używane przez podatnika przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i nie były wcześniej amortyzowane - cenę ich nabycia, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej,
2)w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia.
Natomiast, zgodnie z art. 22g ust. 3, 4 i 17 omawianej ustawy:
3.Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.
4.Za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.
17.Jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.
Przy rozstrzyganiu problemu, czy opisany przez Panią basen, powiększa wartość początkową (amortyzowanego) Ośrodka Wczasowego „(...)” [we wniosku i jego uzupełnieniu, określając ten Ośrodek posługuje się Pani – zamiennie - terminami: wczasowy/wypoczynkowy - przypis organu] , czy też stanowi odrębny środek trwały - należy posiłkować się Klasyfikacją Środków Trwałych zawartą w rozporządzeniu Rady Ministrów z 3 października 2016 r. (t. j. Dz. U. z 2016 r. poz. 1864).
Stosownie do wskazanej Klasyfikacji, środki trwałe to:
(…) rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki z wyłączeniem aktywów posiadanych przez jednostkę w celi osiągnięcia z nich korzyści ekonomicznych wynikających z przyrostu wartości tych aktywów, uzyskania przychodów w formie odsetek, dywidend (udziałów w zyskach) lub innych pożytków, w tym również z transakcji handlowej, a w szczególności aktywów finansowych oraz tych nieruchomości i wartości niematerialnych i prawnych, które nie są użytkowane przez jednostkę, lecz są posiadane przez nią w celu osiągniecia tych korzyści oraz lokat w przypadku zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji.
W Klasyfikacji Środków Trwałych za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się jednak pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może być nim, np.: budynek, maszyna, pojazd mechaniczny. Przywołana wyżej klasyfikacja dopuszcza jednak, aby w ewidencji - za pojedynczy obiekt - przyjęto obiekt zbiorczy, którym może być zespół przewodów rurociągowych lub zespół latarni jednego typu, użytkowanych na terenie zakładu, ulicy, osiedla, zespoły komputerowe.
We wniosku i jego uzupełnieniu podała Pani m.in., że:
·(...) 2014 r. dokonała Pani zakupu praw do nakładów w postaci naniesień budynków i budowli stanowiących kompleks Ośrodka Wczasowego „(...)”,
–budynki i budowle zostały wzniesione na gruncie Skarbu Państwa,
·na działce znajdują się cztery budynki i budowle:
–budynki: A i B - to dwukondygnacyjne obiekty typu hotelowego z pokojami na wynajem -służące do krótkotrwałego zakwaterowania gości,
–budynek C - to budynek socjalny - służy do zakwaterowania pracowników,
–w budynku D znajduje się: recepcja, stołówka, kuchnia i kawiarnia,
Ponadto, działka zawiera:
–wiatę grillową wykorzystywaną do obsługi własnych gości ośrodka,
–boisko trawiaste do piłki nożnej lub siatkowej,
–plac zabaw dla dzieci.
Istotne jest również to, że do ewidencji środków trwałych - jako KŚT: 109 - w 2014 r. wprowadziła Pani:
·dwa budynki hotelowe,
·jeden budynek recepcji, kawiarni i jadalni,
·budynek socjalny (pokoje dla pracowników) wraz wyposażeniem tych budynków, miejscem do tańczenia.
- wskazując jednocześnie, że:
Jest to funkcjonalna całość, która jest traktowana jako jeden środek trwały.
Natomiast, okoliczności dotyczące opisanego basenu przedstawiła Pani (m.in.) następująco:
·w (...) 2024 r. rozpoczęła Pani realizację inwestycji budowlanej polegającej na budowie zadaszonego basenu na terenie Pani Ośrodka,
–zakończyła ją Pani w (...) 2024 r.,
·przedmiotowy basen:
–nie jest wydzielony przegrodami/nie posiada przegród budowlanych (basen nie wymaga takich przegród),
–to obiekt wolnostojący składający się z płyty dennej i ścian oporowych basenu,
–nie posiada szatni, przebieralni - osoby korzystające z basenu przygotowują się do korzystania w pokojach Ośrodka Wypoczynkowego „(...)”,
–jest trwale związany z gruntem i nie może być przeniesiony (co wskazuje na jego trwałość i związek z ośrodkiem),
–jest użytkowany jako część ośrodka wypoczynkowego z przeznaczeniem tylko dla gości ośrodka (basen nie stanowi niezależnej działalności, np. nie jest basenem publicznym dostępnym dla osób spoza ośrodka),
–nie jest tymczasową konstrukcją,
–korzysta z mediów (woda, prąd, kanalizacja) ośrodka i jest podłączony do jego ujęcia,
–zwiększa funkcjonalność i wartość użytkową obiektu poprzez podniesienie zakresu i standardu świadczonych usług dla gości oraz zwiększenie atrakcyjności ośrodka,
–posiada przesuwne modułowe zadaszenie basenu na prowadnicach wykonane z płyty poliwęglanowej na profilach aluminiowych,
–posiada płytę zbrojną denną, która pełni rolę fundamentu, zapewniając stabilność basenu,
–nie współdzieli przegrody z budynkiem.
Co równie ważne:
·wybudowany basen jest kwalifikowany jako obiekt wolnostojący funkcjonalnie połączony z pozostałymi elementami wyżej wskazanego środka trwałego,
·basen nie stanowi wyodrębnionej funkcjonalnie całości, jest to element ośrodka wypoczynkowego (...). Jest dostępny wyłącznie dla gości hotelowych, nie jest udostępniany klientom z zewnątrz.
Z wyżej wymienionych względów zaznaczam, że stosownie do Klasyfikacji Środków Trwałych:
(…) w skład budynku, jako pojedynczego obiektu inwentarzowego, wlicza się również tzw. „obiekty pomocnicze” obsługujące dany budynek, np. chodniki, dojazdy, podwórka, place, ogrodzenia, studnie, itp. Obiekty pomocnicze, obsługujące więcej niż jeden budynek, należy zaliczać do właściwych rodzajów zgodnie z ich przeznaczeniem.
Rozwinięcie wyżej wskazanych wytycznych można (przykładowo) odnaleźć w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z 3 kwietnia 2007 r. sygn. akt I SA/Go 1278/06, gdzie Sąd zilustrował podobne do przedstawionego przez Panią zagadnienia następująco:
Katalog obiektów pomocniczych nie ma charakteru zamkniętego. Obiekty pomocnicze obsługujące więcej niż jeden budynek należy zaliczać do właściwych rodzajów zgodnie z ich przeznaczeniem. (…) zbiornik gazowy nie stanowi odrębnego od budynku środka trwałego, lecz jest jego częścią składową. Nie może on bowiem działać samodzielnie, lecz służy obsłudze budynku. Dla sklasyfikowania bowiem go jako pojedynczego obiektu inwentarzowego konieczna jest możliwość taktowania takiego urządzenia jako samodzielnego obiektu. Jest to podobna konstrukcja do urządzenia peryferyjnego. Tak jak drukarka nie może działać bez komputera, tak samo zbiornik bez podłączenia go do sieci nie będzie ogrzewać nieruchomości związanej z osiąganiem przychodu przez podatnika. (…) wydatek (…) związany z nabyciem i instalacją zbiornika na gaz propan‑butan, mógłby jedynie, jako składnik środka trwałego, zwiększać jego wartość przyjętą jako podstawę naliczania amortyzacji.
Skoro więc w uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że opisany basen:
korzysta z mediów (woda, prąd, kanalizacja) ośrodka i jest podłączony do jego ujęcia
- to - opierając się na podanych przez Panią informacjach i zgodnie z Pani zapewnieniem (które nie podlega ocenie w niniejszej interpretacji i stanowi element stanu faktycznego) przyjmuję, że jest to: „obiekt wolnostojący funkcjonalnie połączony z pozostałymi elementami wyżej wskazanego środka trwałego”, a więc uznaję ten basen za obiekt pomocniczy względem Ośrodka Wypoczynkowego „(...)”.
Jednakże - co wynika wprost z treści wniosku - zaznaczyła Pani, że:
·na działce znajdują się cztery budynki i budowle,
·do ewidencji środków trwałych - jako KŚT: 109 - w 2014 r. wprowadziła Pani:
–dwa budynki hotelowe,
–jeden budynek recepcji, kawiarni i jadali
–budynek socjalny (pokoje dla pracowników) wraz wyposażeniem tych budynków, miejscem do tańczenia,
Jak już wyżej cytowano, omawiana Klasyfikacja Środków Trwałych przesądza, że:
Obiekty pomocnicze, obsługujące więcej niż jeden budynek, należy zaliczać do właściwych rodzajów zgodnie z ich przeznaczeniem.
Tym „rodzajem” - stosownie do Objaśnień wstępnych tej Klasyfikacji jest:
(…) trzeci szczebel podziału klasyfikacyjnego środków trwałych, rodzaje, któremu nadano symbole trzycyfrowe.
Natomiast, w oparciu o wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego 28 października 2016 r. sygn. akt II FSK 2898/14, wskazuję, że:
Granicę budynku stanowią zewnętrzne powierzchnie ścian oraz górna powierzchnia najwyższego stropu, posadzka piwnic w budynkach podpiwniczonych lub poziom terenu przy budynkach nie podpiwniczonych. W przypadku budynków występujących w zabudowie zwartej, granice pomiędzy poszczególnymi obiektami stanowią płaszczyzny styku ścian szczytowych, a jeżeli występuje wspólna dla dwóch obiektów ściana to granica pomiędzy budynkami przebiega przez jej środek. Granice instalacji należących do wyposażenia budynku stanowią w zależności od rodzaju instalacji np. mufy, studzienki rewizyjne, zawory zamykające dopływ wody, gazu, czynników grzewczych, itp. Do wyposażenia budynku zalicza się wszystkie instalacje wbudowane w konstrukcje budynku na stałe, np. instalacje sanitarne, elektryczne, sygnalizacyjne, komputerowe, telekomunikacyjne, przeciwpożarowe oraz normalne wyposażenie budynku np. wbudowane meble. W skład budynku, jako pojedynczego obiektu inwentarzowego, wlicza się również tzw. „obiekty pomocnicze” obsługujące dany budynek, np. chodniki, dojazdy, podwórka, place, ogrodzenia, studnie, itp. Obiekty pomocnicze, obsługujące więcej niż jeden budynek, należy zaliczać do właściwych rodzajów zgodnie z ich przeznaczeniem.
Ustawa z 7 lipca 1994 r. prawo budowalne (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 725 ze zm.) - jako budynek uznaje:
(…) taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.
Niemniej jednak, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 6 kwietnia 2017 r. sygn. akt II FSK 630/15 akcentuje, że:
W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego określenie „trwale związany z gruntem” rozumie się różnie, także w ujęciu cywilistycznym. Jednakże to określenie i jego cywilistyczne rozumienie z przyczyn podanych wyżej należy odrzucić - mimo że jest ono obecne w orzecznictwie (zob. np. wyrok WSA w Warszawie z dnia 26 sierpnia 2009 r., III SA/Wa 114/09, wyrok WSA w Olsztynie z dnia 18 września 2008 r., I SA/Ol 294/08, wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 25 marca 2006 r., I SA/Bd 226/06). Natomiast w innych orzeczeniach NSA trafnie akcentuje, że przez trwałe związanie z gruntem należy rozumieć takie połączenie danej budowli (budynku) z gruntem, które ma charakter techniczno-użytkowy, uwzględniający z jednej strony związek budynku z podłożem, a z drugiej to, że jako konstrukcja przestrzenna musi oprzeć się czynnikom mogącym zniszczyć jego konstrukcję ustawioną na fundamencie (wyrok NSA z dnia 3 kwietnia 2014 r., II FSK 895/12 wyrok NSA z dnia 20 stycznia 2012 r., II FSK 1405/10 z glosą aprobującą R. Dowgiera PPL i FS 2013, nr 2, str. 37-41). Zatem to, czy budynek jest, czy nie jest częścią składową gruntu, czy jego właściciel jest dzierżawcą nieruchomości gruntowej na niej położonym nie ma istotnego znaczenia dla pojęcia co jest przedmiotem opodatkowania. Skoro określenie „trwale związany z gruntem” nie zostało zdefiniowane (…) w ustawie - Prawo budowlane, to w świetle utrwalonego orzecznictwa (wyrok NSA z dnia 24 lipca 2002 r., I SA/Gd 1979/97, POP 2003, nr 2, poz. 43; uchwała NSA z dnia 20 marca 2000 r., FPS 14/99, ONSA 2000, nr 3, poz. 92) i piśmiennictwa (T.Spyra, Granice wykładni prawa. Znaczenie językowe tekstu prawnego jako granica wykładni, Kraków 2006, B. Brzeziński, Podstawy wykładni prawa podatkowego, Gdańsk 2008 r., s. 41; A. Bielska-Brodziak, Orzecznictwo NSA w sprawach podatkowych. Językowa granica wykładni, Radca Prawny 2006, nr 2, s. 81) należało przyjąć jego językowe rozumienie. W tym znaczeniu trwałe związanie oznacza sytuację, w której stosunek normy, zjawisk, itp. łączących się ze sobą, wpływających, oddziałujących na siebie (związek) jest odporny na działanie czynników zewnętrznych (trwały - M. Szymczak, red., Słownik języka polskiego t. III, Warszawa 1992, str. 1069) Oznacza to, że w językowym znaczeniu przez „trwałe związanie” rozumieć należy połączenie, które powinno mieć charakter fizyczny, a nie prawny (R. Dowgier, glosa do wyroku NSA z dnia 20 stycznia 2012 r., II FSK 1405/10, PPLiFS 2013, nr 2, s. 39). W wyroku z dnia 29 lipca 2010 r., II OSK 1234/00 (CBOSA), Naczelny Sąd Administracyjny zwrócił uwagę, że „trwałe związanie z gruntem oznacza związanie na tyle mocne, iż odłączenie obiektu spowodowałoby zasadniczą jego zmianę w sensie technicznym, uniemożliwiającą ponowne jego posadowienie w innym miejscu bez konieczności ponownego przygotowania podłoża”. Zauważyć tu jeszcze trzeba, że w piśmie Ministerstwa Finansów z dnia 10 lutego 2003 r., LK-2443/LP/02/AP, wykazano iż: „Pojęcie trwałego związania z gruntem oznacza zarówno posiadanie przez obiekt budowlany fundamentów, które są usytuowane poniżej poziomu terenu - wkopane w grunt – jak i trwałego związania fundamentów obiektu budowlanego. Obiektu budowlanego, w którym dolna płaszczyzna fundamentu znajduje się na poziomie terenu, a jego przeniesienie lub rozebranie nie wiąże się z wykonywaniem robót ziemnych nie można uznać za trwale związanego z gruntem”. Oznacza to, że budynkiem w rozumieniu (…) art. 3 pkt 2 PrBud może być nawet taki obiekt budowlany, który nie stanowi części składowej gruntu. Sytuacja taka, jak pisze we wspomnianej glosie R. Dowgier, może mieć miejsce np. wtedy, gdy budynek został wzniesiony na okres krótszy niż jego trwałość techniczna lub od razu z zastrzeżeniem jego rozbiórki po pewnym czasie użytkowania - jak w niniejszej sprawie, w przypadku budowy budynku na cudzym, dzierżawionym gruncie. (…) Reasumując, należy przyjąć, że użyte w (…) art. 3 pkt 2 PrBud określenie „trwale związany z gruntem” nie powinno być rozumiane w znaczeniu, o którym mowa w art. 47 § 2 i 3 w związku z art. 48 KC., lecz w znaczeniu językowym.
Wszystkie omówione wyżej uwarunkowania prowadzą zatem do wniosku, że opisany przez Panią basen powinna Pani zaklasyfikować do właściwego rodzaju wskazanego w Klasyfikacji Środków Trwałych - zgodnie z jego przeznaczeniem. Jak już bowiem wyżej wskazano:
Obiekty pomocnicze, obsługujące więcej niż jeden budynek, należy zaliczać do właściwych rodzajów zgodnie z ich przeznaczeniem.
Zatem - w przedstawionych przez Panią okolicznościach - wydatki poczynione na inwestycję budowlaną, którą była budowa opisanego we wniosku basenu, nie podwyższa wartości początkowej amortyzowanego obecnie środka trwałego Ośrodka Wczasowego/Wypoczynkowego „(...)”.
Z omówionych wyżej powodów, Pani stanowisko uznaję więc za nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Końcowo zaznaczam, że:
·przedstawiany przez Panią zakres żądania (zadane pytania) zakreśla granice w jakich mogę wydać interpretację indywidualną. Przedmiotowe rozstrzygnięcie dotyczy więc tylko wyznaczonego przez Panią przedmiotu wniosku - zakresu Pani pytania,
·niniejsza interpretacja nie rozstrzyga o prawidłowości dokonanej przez Panią klasyfikacji środka trwałego - Ośrodka Wczasowego/Wypoczynkowego „(...)”. Obowiązek prawidłowego zaklasyfikowania środka trwałego do właściwej grupy spoczywa na Podatniku,
·przedmiotem interpretacji indywidualnej może być wyłącznie sam przepis prawa. Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Nie prowadzę również postępowania dowodowego. Z powyższych powodów niniejszej odpowiedzi udzielam wyłącznie w oparciu o informacje podane we wniosku.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.
Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm., dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).
Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111).