Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

29 grudnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 20 listopada 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnili go Państwo pismem złożonym 18 lutego 2025 r. oraz pismem z 22 lutego 2025 r. (data wpływu 25 lutego 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwania.

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1. Zainteresowany będący stroną postępowania:…ul. ……

2. Zainteresowana niebędąca stroną postępowania: …ul. ……

Opis stanu faktycznego

W dniu 23 grudnia 2008 r. Zainteresowany będący stroną postępowania i Zainteresowana niebędąca stroną postępowania zawarli umowę kredytu sporządzoną w dniu 22 grudnia 2008 r. Bank udzielił Państwu kredytu denominowanego udzielonego w złotych, w kwocie stanowiącej równowartość 39 561,59 CHF na okres do dnia 15 grudnia 2028 r., według zmiennej stopy procentowej (LIBOR 3M + stała marża). Rzeczywiście wypłacona została Państwu kwota 95 917 zł 47 gr. W 2008 r. byliście Państwo zainteresowani zaciągnięciem kredytu w celach własnych mieszkaniowych, tj. remont mieszkania. Podczas spotkania w placówce zaoferowano Państwu kredyt waloryzowany do CHF i przedstawiono jako zobowiązanie „tanie i dobre”. Ze względu na niskie raty w 2008 r. kredyt waloryzowany do CHF był bardzo popularny i oferowany wielu osobom. Jednak nie zostaliście Państwo poinformowani, w jaki sposób Bank ustala wysokość CHF. Umowa kredytowa nie była negocjowana z Wami w żadnym zakresie, nie przedstawiono wcześniej projektu umowy, w dacie jej zawarcia dokumenty były przygotowane do podpisu. Przed podpisaniem umowa była przeczytana. Nie mieliście Państwo możliwości wyboru rachunku do spłaty bezpośrednio w CHF, nie mogliście negocjować kursu przy wypłacie kredytu i spłacie kredytu, nie mieliście wpływu na stosowane przez bank kursy przeliczeniowe.

W okresie od 23 grudnia 2008 r. do 17 września 2015 r. dokonywaliście wpłat wyłącznie w walucie kredytu w CHF. W tym okresie uiściliście Państwo na rzecz banku łącznie kwotę 47 417,35 CHF. Niemniej jednak nie mieliście możliwości dokonywania spłat bezpośrednio w walucie kredytu od uruchomienia kredytu. Zostało Wam to umożliwione, dopiero po zawarciu porozumienia z bankiem w dniu 15 lutego 2012 r. W związku z powyższym w okresie od 15 lutego 2009 r. do 15 lutego 2012 r. wpłaciliście na rzecz banku kwotę 9 519,82 CHF. Następnie kwotę tą przeliczono po kursie 3,2000 na PLN, co dało kwotę 30 463 zł 42 gr.

W dniu 19 września 2009 r. zawarliście Państwo związek małżeński i powstała pomiędzy Wami wspólność majątkowa małżeńska.

Od zawarcia umowy kredytu do 18 września 2009 r. raty kredytu były spłacane przez Was w równych częściach, tj. po 1⁄2. W okresie od zawarcia umowy kredytu do 18 września 2009 r. wpłaciliście łącznie na rzecz banku kwotę 7 020 zł 58 gr. W okresie od 19 września 2009 r. do całkowitej spłaty kredytu wpłaciliście Państwo na rzecz banku kwotę 23 442 zł 84 gr oraz 37 897,53 CHF.

Nadmieniacie Państwo, że bank nie udzielił Wam informacji oraz nie przedstawił symulacji dotyczącej jaki skutek dla wysokości rat oraz salda kredytu może mieć znaczący wzrost kursu CHF, kiedy kredyt przestanie być opłacalny, co się stanie z ratą i saldem kredytu, jeśli nastąpi kryzys finansowy, o zasadach tworzenia tabeli kursowej banku, żadnych broszur, informatorów dotyczących kredytów waloryzowanych do CHF.

W związku z powyższym, w dniu 30 sierpnia 2024 r. Pan oraz Pana żona zawarliście ugodę z Bankiem … z siedzibą w … przy ul. …, na mocy której dokonano rozliczenia kredytu mieszkaniowego udzielonego w CHF. W myśl ugody, bank potwierdził, że wypłacił Wam kwotę kredytu przeznaczoną na realizację celu kredytu określonego w Umowie, a Państwo jako Kredytobiorcy oświadczyliście, że wykorzystaliście kwotę kredytu na realizację tego celu.

W przedmiotowej ugodzie zostały zawarte niżej wymienione informacje:

W księgach rachunkowych Banku na dzień 17 września 2015 r. wysokość zadłużenia Kredytobiorcy z tytułu Umowy wynosiła 27 651,55CHF:

– kapitał (pozostała do spłaty kwota kredytu): 27 645,92 CHF,

– odsetki skapitalizowane: 0,00 CHF,

– odsetki zapadłe niespłacone: 0,00 CHF,

– odsetki od zadłużenia przeterminowanego: 0,00 CHF,

– odsetki zawieszone: 0,00 CHF,

– odsetki bieżące: 5,63 CHF, co oznacza, że po przeliczeniu na walutę polską po średnim kursie Narodowego Banku Polskiego z dnia 17 września 2015 r. wynoszącym 3,8368 PLN/CHF, zadłużenie Kredytobiorcy na dzień 17 września 2015 r. wynosiło 106 093 zł 47 gr:

– kapitał (pozostała do spłaty kwota kredytu): 106 071 zł 87 gr,

– odsetki skapitalizowane: 0,00 złotych,

– odsetki zapadłe niespłacone: 0,00 złotych,

– odsetki od zadłużenia przeterminowanego: 0,00 złotych,

– odsetki zawieszone: 0,00 złotych,

– odsetki bieżące: 21 zł 60 gr, a zadłużenie Kredytobiorcy z tytułu niezapłaconych kosztów i opłat związanych z Umową wynosiło 0,00 zł.

Przedmiotem Ugody jest zakończenie sporu oraz uchylenie niepewności, co do roszczeń wynikających z Umowy, między innymi poprzez zmianę zasad rozliczenia Umowy w zakresie waluty, wysokości i zasad spłaty wierzytelności kredytowej wynikającej z Umowy. Strony dokonują rozliczenia w oparciu o założenie zmiany waluty zadłużenia określonej w Umowie, na walutę polską, na zasadach określonych w § 1 ust. 5 i nast.

Za podstawę ustalenia wysokości zadłużenia na dzień 17 września 2015 r. Strony przyjęły, iż kredyt udzielony na podstawie Umowy zostanie rozliczony tak, jakby od daty zawarcia Umowy, tj. od dnia 23 grudnia 2008 r. stanowił kredyt złotowy udzielony na warunkach, o których mowa w § 1 ust. 6, z zachowaniem:

1)pozostałych parametrów kredytu wynikających z Umowy, tj. okresu kredytowania - 20 lat (240 miesięcy/20 lat) licząc od daty zawarcia Umowy oraz formy spłaty kredytu w ratach z uwzględnieniem § 1 ust. 7,

2)poniesionych opłat, prowizji i składek ubezpieczeniowych.

W terminie 21 dni od dnia zawarcia Ugody, Bank dokona zapłaty na rachunek Kredytobiorcy. W przypadku braku spłaty tej kwoty w tym terminie, zostaną naliczone odsetki za opóźnienie w wysokości odsetek maksymalnych od następnego dnia po bezskutecznym upływie tego terminu.

Wobec zawarcia Ugody, Bank zobowiązuje się do zwrotu kosztów procesu poniesionych przez Kredytobiorcę w związku ze sporem, w wysokości 10 800 zł (słownie: dziesięć tysięcy osiemset złotych 00/100) oraz połowy opłaty od pozwu w wysokości 500 zł (słownie: pięćset złotych 00/100). Bank zobowiązuje się do zapłaty kwoty kosztów wskazanej w § 4 ust. 1 w terminie 21 dni od dnia zawarcia Ugody na rachunek należący do pełnomocnika Kredytobiorcy. Bank w terminie 21 dni od daty podpisania Ugody, wypłaci Kredytobiorcy kwotę dodatkową w wysokości 35 772 zł 86 gr na rachunek bankowy należący do Kredytobiorcy. Kredytobiorca przyjmuje do wiadomości, że w związku z wypłatą ww. kwoty dodatkowej powstaje po jego stronie przychód, a na Banku ciąży wypełnienie obowiązku informacyjnego (tj. sporządzenie PIT-11).

W odniesieniu do innych kosztów związanych z prowadzeniem sporu, Strony oświadczają, że poza kwotą wskazaną w ust. 1, każda z nich ponosi koszty procesu we własnym zakresie i nie będą dochodzić od siebie ich zwrotu.

Jednocześnie wskazuje, iż wskazana powyżej kwota dodatkowa stanowi przychód Kredytobiorcy. Dodatkowe świadczenia wypłacane w ramach ugody są bowiem traktowane na mocy art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako przychody z innych źródeł, za które uznaje się m.in. nieodpłatne świadczenia niemieszczące się w innych źródłach.

W tym miejscu nadmieniacie Państwo, że kwota wypłacona przez Bank w świetle powyższych przepisów, tj. art. 20 ust. 1 ww. ustawy, nie stanowi przychodu opodatkowania, ponieważ Bank w wyniku ugody zdecydował dobrowolnie dokonać zwrotu części kapitału ustalonej z Wami jako Kredytobiorcami. To pozwoliło na zakończenie sporu. Z dostępnych interpretacji można dowiedzieć się, że zarazem wynika, iż takie kwoty stanowiące zwrot wypłaconego kapitału nie stanowią przychodu i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W powyższej sytuacji otrzymana kwota nie przysporzyła w efekcie Państwu majątku, ponieważ do banku dokonaliście wpłaty kwoty dużo wyższej niż otrzymaliście w ramach umowy kredytowej.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że stroną zawartego porozumienia (ugody z bankiem) był Pan oraz Pana żona ….

Jeżeli chodzi o kwotę nadpłaty (nadwyżki) powstałej w wyniku zmiany waluty z franka szwajcarskiego na polski złoty, kwota ta stanowiła nadwyżkę ponieważ w trakcie spłacania kredytu zanoszone były do banku złotówki, a bank w dniu wpłaty samodzielnie dokonywał przewalutowania i podawał kwotę jaką macie Państwo wpłacać w złotówkach. Z zawartej ugody z bankiem jasno wynika, że bank dokona Wam wypłaty pieniędzy w terminie 21 dni od dnia zawarcia ugody.

Ww. kwota posiada status zwrotu na Państwa rzecz, co wynika z przepisów banku przy zawartej umowie, gdzie ujęte zostało, że łączna szacunkowa kwota wszystkich kosztów związanych z zaciągniętym kredytem ponoszona przez Państwo jako kredytobiorców przez cały okres kredytowania oraz stanowi sumę całkowitego kosztu kredytu, oraz pozostałych kosztów związanych z zawartą umową.

Przedmiotowa kwota została Państwu wypłacona w dniu 13 września 2024 r.

Poza wypłatą na Państwa rzecz kwoty nadpłaty, bank nie zobowiązał się do wypłaty jakiejkolwiek innej kwoty. Ugoda z bankiem nie wyodrębnia kwoty innej niż nadpłata jako odrębne świadczenie banku na Państwa rzecz. Jedyna kwota jak była Wam wypłacona to była kwota nadpłaty powstałej w wyniku waluty przy zawartej umowie kredytowej z bankiem.

Pytanie

Proszą Państwo o wydanie interpretacji indywidualnej, która dotyczy skutków podatkowych otrzymania od banku zwrotu części kwoty uiszczonej tytułem spłaty kredytu, tj. czy w świetle opisanego stanu faktycznego jesteście Państwo zobowiązani zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych od kwoty 35 772 zł 86 gr, którą otrzymaliście od banku w wyniku ugody?

Stanowisko Zainteresowanych w sprawie

Dodatkowe świadczenia wypłacane w ramach ugody są bowiem traktowane na mocy art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako przychody z innych źródeł, za które uznaje się m.in. nieodpłatne świadczenia niemieszczące się w innych źródłach.

W tym miejscu nadmieniacie Państwo, że kwota wypłacona przez bank w świetle powyższych przepisów, tj. art. 20 ust. 1 ww. ustawy, nie stanowi przychodu opodatkowania ponieważ bank w wyniku ugody zdecydował dobrowolnie dokonać zwrotu części kapitału ustalonej z Wami jako kredytobiorcami. To pozwoliło na zakończenie sporu.

Z dostępnych interpretacji można dowiedzieć się, że takie kwoty stanowiące zwrot wypłaconego kapitału nie stanowią przychodu i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W powyższej sytuacji otrzymana kwota nie przysporzyła w efekcie Państwu majątku, ponieważ do banku dokonaliście wpłaty kwoty dużo wyższej niż otrzymaliście w ramach umowy kredytowej.

Wskazują Państwo interpretację indywidualną z dnia 1 marca 2024 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, nr 0112-KDIL2-1.4011.75.2024.1.MKA, dotyczącą ugody kredytowej w walucie CHF z bankiem.

Rezygnacja z podatku po zawarciu ugody z bankiem - Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Powołany przepis wyraża tzw. zasadę powszechności opodatkowania. Regułą jest, że każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną podlega opodatkowaniu, wyjątkiem zaś jest sytuacja, gdy dochód opodatkowaniu nie podlega. Wyjątki od omawianej zasady dotyczą:

·dochodów, które zostały wprost wymienione przez ustawodawcę w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako zwolnione z podatku oraz

·dochodów, od których zaniechano poboru podatku w drodze rozporządzenia ministra właściwego do spraw finansów publicznych wydanego na podstawie art. 22 ustawy Ordynacja podatkowa (rozporządzenie takie może być wydane w przypadkach uzasadnionych interesem publicznym lub ważnym interesem podatników).

W myśl art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy:

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Jak wynika z powołanego przepisu, ustawodawca przyjął zasadę, że przychodem są:

·pieniądze i wartości pieniężne, które zostały otrzymane przez podatnika – tj. takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał, zainkasował, objął w posiadanie”;

·pieniądze i wartości pieniężne, które zostały postawione do dyspozycji podatnika – tj. takie przysporzenia, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do odbioru; takie pieniądze i środki pieniężne, które podatnik ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i wartości pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika.

Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Przychodami w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro bowiem przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika, jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów. W języku powszechnym mianem „źródła” określane jest „to, co stanowi początek czegoś”, „przyczyna czegoś”, a synonimami tego pojęcia są m.in. czynnik sprawczy, powód, pochodzenie.

Źródła przychodów

Źródła przychodów zostały określone przez ustawodawcę w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. I tak zgodnie z ww. przepisem:

Przychody z poszczególnych źródeł przychodów i zasady ich ustalania zostały uregulowane w art. 12-20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Na mocy art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Skutki podatkowe zwrotu przez bank na Państwa rzecz „kwoty dodatkowej”

Jak stanowi art. 917 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Powołana definicja ugody pozwala wyróżnić elementy konstrukcyjne tej instytucji. Po pierwsze, zauważyć należy, że umowa ta może być zawarta wyłącznie w sytuacji, gdy między stronami stosunku prawnego istnieje niepewność albo spór, co do roszczeń wynikających z tego stosunku. Po drugie, celem zawarcia ugody jest uchylenie tej niepewności lub sporu. Wreszcie po trzecie, strony dążą do osiągnięcia celu przez wzajemne ustępstwa. Tak więc nieodłącznym elementem ugody są wzajemne ustępstwa stron. W literaturze przedmiotu podkreśla się, że z ustępstwem mamy do czynienia, gdy ktoś rezygnuje z jakiegoś warunku, wymagania, zmniejsza swoje żądania czy też odstępuje od nich. Ustępstwa mogą polegać m.in. na zrzeczeniu się uprawnień czy też zarzutów, zaciąganiu zobowiązań, obniżeniu świadczenia itp.

Zarówno w doktrynie jak i w orzecznictwie podkreśla się szczególną przyczynę prawną ugody. Oznacza to, że ugoda nie tworzy nowego stosunku prawnego, a jedynie odnosi się do istniejącego stosunku prawnego stanowiącego podstawę powództwa, a tym samym podstawę zawarcia ugody. W doktrynie prezentowany jest również pogląd, zgodnie z którym kauzalność ugody przejawia się w określeniu zarzutów, którymi mogą się posłużyć strony po zawarciu ugody. Tak więc ugoda jest czynnością, realizowaną w drodze wzajemnych ustępstw stron, zmierzającą do uchylenia niepewności co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnienia ich wykonania albo uchylenia sporu istniejącego lub mogącego powstać.

Z kolei instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy:

Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego.

Wobec powyższego, skoro jak Państwo wskazali we wniosku i jego uzupełnieniu – dodatkowa kwota, którą bank zobowiązał się Państwu wypłacić stanowi zwrot części kapitału (nadpłaty), nie przysporzyła w efekcie Państwu majątku, ponieważ do banku dokonaliście wpłaty kwoty dużo wyższej niż otrzymaliście w ramach umowy kredytowej i kwota ta posiada status zwrotu na Państwa rzecz, co wynika z przepisów banku, to stwierdzam, że zwrot ten nie stanowi dla Państwa przychodu.

Czynność ta nie spowodowała uzyskania przez Państwa przysporzenia majątkowego, wzrostu Państwa majątku. Otrzymana przez Państwa kwota stanowi zwrot własnych pieniędzy, które nienależnie wpłacili Państwo wcześniej do banku.

Pieniądze te nie są Państwa przychodem w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, klasyfikowanym do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, nie mają Państwo obowiązku rozliczenia tych środków pieniężnych dla celów podatkowych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy zastrzec, że interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku w kontekście przedstawionego pytania i własnego stanowiska, natomiast nie rozstrzyga innych kwestii wynikających z opisu sprawy, które nie były przedmiotem pytania i własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej.

Podkreślam, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Wydając interpretacje opieram się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzę postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Wyjaśniam również, że wydając interpretacje w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa nie odnoszę się do kwot i nie dokonuję wyliczeń. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego wyliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy w postępowaniu podatkowym.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Pan … (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w .... Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r Ordynacji podatkowej.