Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 grudnia 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 29 grudnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Pani oraz Pani małżonek jesteście obywatelami B., innych obywatelstw nie posiadacie. W Polsce przebywacie Państwo na postawie kart pobytu. 3 marca 2022 roku jako małżonkowie przeprowadzili się Państwo na stałe do Polski (małżeństwo zarejestrowane dnia 6 października 2000 r. (...)).

Pani mąż po przeprowadzce przez cały 2022 rok nie wyjeżdżał z terytorium Polski, natomiast Pani wyjeżdżała na krótko (dwa razy) do B. (od 19 czerwca 2022 r. do 17 lipca 2022 r. oraz od 24 listopada 2022 r. do 9 grudnia 2022 r.). Zatem w roku 2022 spędzili Państwo w Polsce ponad 183 dni, tu również był i pozostaje Państwa ośrodek interesów życiowych.

Pani mąż od 6 czerwca 2022 r. pracuje w spółce (…) Sp. z o.o. na stanowisku analityk biznesowy (umowa o pracę).

Nie była Pani zatrudniona i nie uzyskiwała Pani dochodów w 2022 roku. Prowadziła Pani wspólnie z mężem gospodarstwo domowe. Organ skarbowy odmówił Pani przyjęcia wspólnego zeznania podatkowego za rok 2022.

Pani oraz Pani małżonek posiadacie w 2022 r. nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce zgodnie z art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W roku 2022 w stosunku do Pani lub Pani małżonka nie miały zastosowania: przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem art. 6 ust. 1 a tej ustawy w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

W roku 2022 pozostawała Pani z małżonkiem we wspólności majątkowej.

Pytanie

Czy może Pani złożyć wspólne z mężem zeznanie podatkowe za rok 2022?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie, w roku 2022 została Pani wraz z mężem polskimi rezydentami podatkowymi, spędzili Państwo w Polsce ponad 183 dni oraz przenieśli Państwo tutaj swój ośrodek interesów życiowych. Uważa Pani, że zgodnie z postanowieniami art. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma Pani prawo do wspólnego rozliczenia się wraz z małżonkiem.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Z kolei zgodnie z art. 3 ust. 2a powołanej ustawy:

Przesłanki uznania danej osoby fizycznej za mającą miejsce zamieszkania w Polsce zostały określone jako tzw. alternatywa łączna (w postaci spójnika „lub”). Zatem, spełnienie choćby jednego z ww. warunków jest wystarczające dla uznania, że podatnik ma miejsce zamieszkania w Polsce w rozumieniu omawianego przepisu, a więc podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako warunek pozwalający na uznanie danej osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych).

Ponadto, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Należy również podkreślić, że zmiana państwa rezydencji podatkowej może nastąpić w trakcie roku podatkowego. W takim przypadku, do dnia pozostawania polskim rezydentem podatkowym podatnik rozlicza się w Polsce na zasadzie nieograniczonego obowiązku podatkowego. Natomiast po przeniesieniu miejsca zamieszkania za granicę, podatnik podlega w Polsce opodatkowaniu tylko od dochodów uzyskanych na terytorium Polski. Wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Wskazała Pani, że od 3 marca 2022 r. wraz z mężem przeprowadziła się Pani na stałe do Polski. W 2022 r. przebywała Pani na terytorium Polski ponad 183 dni w ciągu roku, tu też znajduje się Pani ośrodek interesów życiowych. W 2022 r. posiadali Państwo nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce zgodnie z art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pani mąż od 6 czerwca 2022 r. jest zatrudniony w spółce (…) Sp. z o.o. na umowę o pracę. Natomiast Pani w 2022 r. nie uzyskała dochodów. W stosunku do Pani lub Pani małżonka nie miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem art. 6 ust. 1 a tej ustawy w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. W roku 2022 pozostawała Pani z małżonkiem we wspólności majątkowej.

Kwestią budzącą wątpliwość jest możliwości złożenia przez Panią wspólnie z mężem zeznania podatkowego za 2022 r.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania.

W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy:

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

Zgodnie natomiast z przepisem art. 6 ust. 1 wspomnianej ustawy:

Jednakże art. 6 ust. 2 ww. ustawy przewiduje możliwość preferencyjnego opodatkowania dochodów osiąganych przez małżonków. Powołany przepis stanowi, że:

Stosownie do treści art. 6 ust. 2a powołanej ustawy:

W myśl art. 6 ust. 3 ww. ustawy:

Stosownie do art. 6 ust. 3a ustawy:

Według art. 6 ust. 8 przywołanej ustawy:

Wobec powyższego, w świetle ww. przepisów ustawy, z wnioskiem o wspólne opodatkowanie dochodów mogą wystąpić małżonkowie, jeżeli spełnią łącznie, określone w art. 6 ust. 2 i 8 ustawy, następujące warunki:

• są polskimi rezydentami podatkowymi,
• pozostają w związku małżeńskim i we wspólności majątkowej:

-przez cały rok podatkowy albo

-od dnia zawarcia związku małżeńskiego do ostatniego dnia roku podatkowego, w przypadku gdy związek małżeński został zawarty w trakcie roku podatkowego,

• nie stosują przepisów o 19% podatku liniowym lub przepisów ustawy o ryczałcie (z wyjątkiem dotyczących najmu prywatnego) w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń,
• nie podlegają opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy o podatku tonażowym lub ustawy o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Ustawodawca wprowadzając uprawnienie polegające na możliwości wspólnego rozliczenia się małżonków, wyraźnie określił warunki jakie należy spełnić by móc z niego skorzystać. Spełnienie ww. warunków powoduje możliwość skorzystania z prawa do łącznego opodatkowania dochodów małżonków.

Odnosząc się więc do kwestii możliwości złożenia przez Panią wspólnego zeznania podatkowego z mężem wyjaśniam, że zgodnie z art. 7 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111, ze zm.):

Z kolei w myśl art. 7 § 2 tej ustawy:

Przy czym z treści art. 4 ww. ustawy wynika, iż:

Podatek dochodowy jest podatkiem osobistym, co oznacza, że podatnikiem jest każda osoba fizyczna osiągająca dochód.

W przedmiotowej sprawie w 2022 r. dochód uzyskał wyłącznie Pani mąż, natomiast Pani nie uzyskała żadnych dochodów. Nie ma zatem Pani obowiązku składania zeznania podatkowego za ten okres. Jednakże zgodnie z przywołanymi wcześniej przepisami art. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przysługuje Państwu prawo do preferencyjnego opodatkowania dochodów.

Zatem, przyjmując za Panią, że w 2022 r. byliście Państwo polskimi rezydentami podatkowymi, pozostającymi we wspólności majątkowej oraz nie miały do Państwa zastosowania przepisy, o których mowa w art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuję, że przysługiwało Państwu jako małżonkom prawo do złożenia zgodnie z art. 6 ust. 2 ww. ustawy wspólnego zeznania podatkowego za 2022 r.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zaznaczam, że powyższą interpretację oparto na informacjach przedstawionych przez Panią w opisie stanu faktycznego i odniesiono się wyłącznie do zadanego przez Panią pytania. Rolą organu interpretacyjnego nie jest ustalanie stanu faktycznego (nie ma uprawnień do przeprowadzania postępowania dowodowego), a informacje niezbędne do wydania interpretacji może przyjmować wyłącznie z przedstawionego przez wnioskodawcę opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania kontrolnego czy podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.