Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Dnia 6 stycznia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 5 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie projektowania (...). Praca ta opiera się na zaawansowanym oprogramowaniu projektowym ((...)), a także na analizie skomplikowanych modeli przestrzennych i dokumentacji technicznej. Do realizacji tych zadań wykorzystuje Pan szerokokątny monitor o przekątnej 48 cali, który umożliwia wyświetlanie dużej ilości szczegółowych danych jednocześnie. W związku z charakterem pracy, otrzymał Pan od lekarza zalecenie stosowania specjalistycznych okularów korekcyjnych do pracy przy komputerze. Okulary te będą zakupione w przyszłości i będą wykorzystywane wyłącznie do celów zawodowych. Bez stosowania okularów praca przy komputerze wiąże się z ryzykiem wystąpienia problemów zdrowotnych, takich jak przemęczenie oczu, nieprecyzyjne odczytywanie szczegółów w projektach czy trudności w analizie modeli 3D, co może prowadzić do błędów projektowych i obniżenia jakości pracy. Planowany zakup okularów korekcyjnych jest niezbędny do zapewnienia jakości wykonywanej pracy, ograniczenia ryzyka błędów projektowych oraz utrzymania źródła przychodów.

Pytania

1.Czy zakup specjalistycznych okularów korekcyjnych, które będą wykorzystywane wyłącznie do pracy przy komputerze, w tym do modelowania 3D, projektowania oraz obliczeń wytrzymałościowych, może zostać uznany za koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

2.Czy wprowadzając do ewidencji kosztów wydatek na zakup okularów korekcyjnych, może Pan w pełni uzasadnić jego bezpośredni związek z przychodem osiąganym z działalności gospodarczej, w szczególności w kontekście precyzji wymaganego przy modelowaniu i analizach 3D?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie – w odniesieniu do pytania nr 1 – zakup specjalistycznych okularów korekcyjnych, które będą wykorzystywane wyłącznie do pracy przy komputerze, w tym do modelowania 3D, obliczeń wytrzymałościowych oraz analiz wymagań dla budynków, powinien zostać uznany za koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatek ten jest niezbędny do zachowania i zabezpieczenia źródła przychodu, ponieważ umożliwia precyzyjną realizację projektów budowlanych i przestrzennych, co bezpośrednio przekłada się na dochody z działalności gospodarczej.

W Pana ocenie – w odniesieniu do pytania nr 2 – planowany zakup okularów korekcyjnych ma bezpośredni związek z charakterem wykonywanej działalności gospodarczej. Praca przy komputerze na szerokokątnym monitorze o przekątnej 48 cali oraz zaawansowane modelowanie 3D wymagają szczególnej precyzji i uwagi. Okulary eliminują ryzyko błędów wynikających z przemęczenia wzroku, które mogłyby prowadzić do poważnych konsekwencji finansowych oraz prawnych. Uzasadnia to wprowadzenie takiego wydatku do ewidencji kosztów jako niezbędnego dla osiągania przychodów.

Charakter pracy a potrzeba specjalistycznych okularów

Pracuje Pan jako inżynier (...), projektując (...). Pana praca wymaga wielogodzinnej pracy przy komputerze oraz analizowania skomplikowanych projektów, w tym dokumentacji technicznej w formacie (...) w dużych skalach. Lekarz zalecił stosowanie specjalistycznych okularów w trakcie pracy, aby zminimalizować skutki długotrwałego obciążenia wzroku i zapobiec problemom zdrowotnym. Okulary są przeznaczone wyłącznie do pracy przy komputerze i nie będą wykorzystywane do celów prywatnych.

Skutki braku okularów dla pracy inżyniera

Brak odpowiednio dobranych okularów może skutkować: błędami w projektach, które mogą wynikać z nieprecyzyjnego odczytu szczegółowych rysunków i dokumentacji technicznej. Obniżeniem wydajności pracy, co może prowadzić do opóźnień w realizacji projektów. Konsekwencjami prawnymi i finansowymi, gdyż błędy w projektach budowlanych mogą powodować poważne szkody konstrukcyjne i odpowiedzialność prawną.

Odpowiedzialność inżyniera (...)

Projektowanie (...) wymaga zachowania najwyższego poziomu precyzji. Nawet najmniejszy błąd może prowadzić do: zagrożenia życia i zdrowia użytkowników budynków, poważnych strat finansowych dla inwestorów. Korzystanie z odpowiednich narzędzi pracy, w tym specjalistycznych okularów, jest niezbędne do zapewnienia jakości i bezpieczeństwa projektów.

Powiązanie kosztu z przychodem

Zakup okularów jest bezpośrednio związany z uzyskiwaniem przychodu z działalności gospodarczej. Okulary umożliwiają wykonywanie pracy projektowej na najwyższym poziomie, co przekłada się na terminową realizację zleceń i utrzymanie relacji z klientami.

Podstawa prawna

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztem uzyskania przychodu są wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu. Zakup okularów jest wydatkiem spełniającym te kryteria, gdyż służy utrzymaniu zdolności do wykonywania pracy zawodowej oraz minimalizowaniu ryzyka błędów wynikających z braku odpowiedniego wyposażenia.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163):

Oznacza to, że zaliczenie wydatków do kosztów podatkowych jest możliwe, jeżeli zostaną spełnione kryteria wynikające z tego przepisu.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego między poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodów lub realną szansą powstania przychodów podatkowych bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

·został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztów uzyskania przychodów podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

·jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

·pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

·poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

·został właściwie udokumentowany,

·nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

O tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Opisany przez Pana we wniosku wydatek nie został wprost wymieniony w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów. Jednak fakt, że dany wydatek nie został ujęty w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uprawnia do automatycznego przyjęcia domniemania, że wszystkie pozostałe koszty, które nie są wymienione w tym przepisie, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4 kwietnia 2017 r., sygn. akt II FSK 3526/16:

Do wskazanego związku przyczynowo-skutkowego Naczelny Sąd Administracyjny odniósł się także w wyroku z 8 sierpnia 2017 r., sygn. akt II FSK 1859/15, gdzie stwierdził, że:

Ponadto w orzecznictwie sądowoadministracyjnym wskazuje się, że: (...) zwrot „w celu” oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo-skutkowym. Poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. Wydatek należy oceniać mając na uwadze racjonalność określonego działania dla osiągnięcia przychodu. Poniesienie wydatku musi zatem być powiązane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ukierunkowaną na uzyskanie przychodów; wydatek powinien, przynajmniej potencjalnie, wpływać na wielkość uzyskiwanych lub spodziewanych przychodów z tej działalności. Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi więc uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego wydatku – wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z 16 października 2012 r., sygn. akt II FSK 430/11 oraz z 17 stycznia 2017 r., sygn. akt II FSK 3813/14.

Skoro jednym z warunków zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodu jest poniesienie go w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, kryterium uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu sprowadza się w istocie do ustalenia, czy mógł się on potencjalnie przyczynić do osiągnięcia przychodów, bez względu na to, czy ów skutek się ziści. Wykazywany związek przyczynowo-skutkowy powinien mieć charakter obiektywny.

Działalność gospodarcza podlega określonym regułom ekonomicznym i musi opierać się o zasadę racjonalności działań w dążeniu do realizacji postawionego celu. Ryzyko prowadzonej działalności gospodarczej ponosi podatnik. W związku z tym decyzje skutkujące powstaniem kosztów związanych z tą działalnością, nie może rekompensować przy pomocy przepisów podatkowych, gdyż oznaczałoby to w praktyce przerzucenie na Skarb Państwa ryzyka związanego z określonym przedsięwzięciem gospodarczym podejmowanym przez podmiot.

Możliwość zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów wiązałaby się z przywilejem uzyskiwania przez podatnika korzyści w postaci prawa zmniejszenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym o wartość poniesionych kosztów. Z oczywistych więc względów, tego rodzaju wydatki nie mogą pozostawać w jakimkolwiek związku z przesłankami działania, które można by uznać za ukierunkowane na osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła.

Do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej spełniających powyższe kryteria nie można zaliczyć wydatków osobistych osoby prowadzącej działalność gospodarczą.

Na podstawie przedstawionego przez Pana opisu sprawy stwierdzam, że wydatek na zakup okularów korekcyjnych ma na celu przede wszystkim ochronę Pana zdrowia. Wydatki uwarunkowane stanem zdrowia osoby prowadzącej działalność gospodarczą należą do wydatków o charakterze osobistym. W sytuacji zaistnienia wady wzroku, czy też jej pogłębiania się, osoba fizyczna jest zmuszona do zakupu okularów korekcyjnych, niezależnie od tego, czy prowadzi działalność gospodarczą, czy też działalności takiej nie prowadzi. Tak więc celem, jaki jest związany z ponoszeniem tego rodzaju wydatków, jest ochrona wzroku, a nie osiągnięcie przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Opisany przez Pana zakup jest zatem uwarunkowany ryzykiem wystąpienia problemów zdrowotnych, a więc jest wydatkiem o charakterze osobistym, niezależnym od prowadzenia działalności gospodarczej.

Wskazanie, że bez stosowania okularów praca przy komputerze wiąże się z ryzykiem wystąpienia nieprecyzyjnego odczytywania szczegółów w projektach czy z trudnościami w analizie modeli 3D, nie zmienia faktu, że wydatek ten będzie niewątpliwie uwarunkowany stanem Pana zdrowia, a więc będzie wydatkiem wyłącznie o charakterze osobistym, niezależnym od prowadzenia działalności gospodarczej.

Wobec tego stwierdzam, że bezpośrednim celem, jakim jest poniesienie wydatku na zakup okularów korekcyjnych, jest ochrona wzroku, a nie osiągnięcie przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Tym samym wydatek poniesiony na zakup okularów korekcyjnych do pracy przy komputerze nie może zostać zakwalifikowany jako koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podsumowanie: zakup specjalistycznych okularów korekcyjnych, które będą wykorzystywane wyłącznie do pracy przy komputerze, w tym do modelowania 3D, projektowania oraz obliczeń wytrzymałościowych, nie może zostać uznany za koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zakup okularów korekcyjnych jest wydatkiem o charakterze osobistym i brak jest związku przyczynowo-skutkowego z przychodami osiąganymi z Pana działalności gospodarczej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.