Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 stycznia 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Dnia 31 marca 2016 r. Wnioskodawczyni nabyła wraz z ojcem nieruchomość w postaci mieszkania  w Jej udziale 2/5 oraz 3/5 w udziale taty oraz miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym  w udziale 1/340 hali garażowej dla Wnioskodawczyni oraz udział 1/340 dla taty. Nieruchomość ta została nabyta od dewelopera we współwłasności, na podstawie umowy ustanowienia odrębnej własności. Umowa deweloperska została podpisana w 2015 r. Mieszkanie i hala garażowa są objęte osobnymi księgami wieczystymi.

W dniu 14 lutego 2019 r. Wnioskodawczyni wraz z ojcem zawarła umowę nieodpłatnego zniesienia współwłasności oraz umowę darowizny. Nieodpłatne zniesienie współwłasności dotyczyło mieszkania, które przeszło w całości na własność taty bez obowiązku spłat na rzecz Wnioskodawczyni. Darowizna dotyczyła udziału Wnioskodawczyni w hali garażowej, który Wnioskodawczyni podarowała tacie. W ten sposób tata stał się właścicielem mieszkania w całości oraz udziału 1/170 w wielostanowiskowej hali garażowej.

W dniu 14 czerwca 2024 r. zmarł ojciec Wnioskodawczyni, a Wnioskodawczyni nabyła nieruchomość (mieszkanie w całości oraz udział 1/170 w hali garażowej) w drodze dziedziczenia na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia z dnia 18 września 2024 r. Wnioskodawczyni planuje sprzedaż tego mieszkania wraz z miejscem postojowym w 2025 r. i ma wątpliwości co do obowiązku zapłaty podatku dochodowego od sprzedaży nieruchomości, zgodnie z przepisami art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ramach uzupełnienia Wnioskodawczyni nadmienia, że prowadzi również jednoosobową działalność gospodarczą, ale nie ma ona nic wspólnego  ze sprzedażą nieruchomości. Przeważająca działalność jest zgodna z kodem 62.01.Z.

Pytanie

Czy w opisanej sytuacji, sprzedaż nieruchomości (mieszkania wraz z miejscem postojowym) w 2025 r. będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, czy też spełniony  będzie warunek upływu 5-letniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż nieruchomości w 2025 r. nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym, ponieważ 5-letni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, powinien być liczony od daty pierwotnego nabycia udziału w nieruchomości w 2016 r. Nabycie  nieruchomości poprzez dziedziczenie po ojcu w 2024 r. nie powinno zmieniać daty początkowej  dla celów podatkowych, ponieważ dziedziczenie jest kontynuacją prawa własności.

Podobnie w przypadku nabycia nieruchomości w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności, termin 5 lat liczy się od daty nabycia udziału w nieruchomości, a nie od daty zniesienia  współwłasności. Stanowisko to zaprezentował Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej  w interpretacji indywidualnej z 26 stycznia 2024 r., nr 0112-KDSL1-2.4011.502.2023.2.AP.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z treścią ww. przepisu:

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa  w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Do wyliczenia pięcioletniego okresu, od którego uzależnione jest opodatkowanie sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nabytych w drodze spadku, wliczany jest zatem nie tylko okres posiadania nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę, który dokonuje sprzedaży, ale także okres własności nieruchomości (praw majątkowych) spadkodawcy. Jeżeli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nieruchomości bądź nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę, do momentu odpłatnego zbycia nieruchomości (praw majątkowych) przez spadkobiercę nie upłynęło 5 lat, to taka sprzedaż jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału  w nieruchomości (praw majątkowych) podlega opodatkowaniu.

Zatem ustalenie daty nabycia odziedziczonych nieruchomości, ich części oraz udziału  w nieruchomości i ww. praw majątkowych przez spadkodawcę ma istotne znaczenie dla określenia skutków podatkowych ich odpłatnego zbycia.

Z opisu sprawy wynika, że 31 marca 2016 r. nabyła Pani wraz z tatą nieruchomość w postaci mieszkania w Pani udziale 2/5 oraz 3/5 w udziale taty oraz miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym w Pani udziale 1/340 hali garażowej oraz udział 1/340 Pani taty. W dniu  14 lutego 2019 r. wraz z ojcem zawarła Pani umowę nieodpłatnego zniesienia współwłasności oraz umowę darowizny. Nieodpłatne zniesienie współwłasności dotyczyło mieszkania, które przeszło  w całości na własność taty bez obowiązku spłat na Pani rzecz, natomiast darowizna dotyczyła Pani udziału w hali garażowej, który podarowała Pani tacie. Pani tata stał się właścicielem mieszkania oraz udziału 1/170 w wielostanowiskowej hali garażowej.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów ustawy z dnia  23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.) jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego, współwłasność polega na tym, że:

Jak wynika z art. 211 i art. 212 ww. Kodeksu, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający  na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego, przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności jest nabyciem tych rzeczy.

Biorąc natomiast pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku dokonanego zniesienia współwłasności, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty, lub
• wartość rzeczy mieści się w udziale, jaki przysługiwał tej osobie w majątku wspólnym.

Jeżeli więc spełnione są wymienione wyżej warunki, zniesienie współwłasności nieruchomości nie może być rozpatrywane w kategoriach nabycia. W takiej sytuacji za datę jej nabycia uznać należy datę pierwotnego nabycia udziału w nieruchomości. Jeżeli jednak na skutek dokonanego zniesienia współwłasności przysługujący danej osobie udział ulega powiększeniu lub też towarzyszą mu spłaty  i dopłaty, wówczas czynność ta skutkuje nabyciem ponad dotychczas posiadany udział.

Nabycie w wyniku zniesienia współwłasności części majątku, który należał do innych współwłaścicieli, należy traktować jako nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym data zniesienia współwłasności jest również datą nabycia tej części nieruchomości, o którą zwiększył się w niej udział po dokonaniu zniesienia współwłasności. Ponadto, o tym, czy w wyniku zniesienia współwłasności doszło do nowego nabycia ponad wcześniej posiadany udział decyduje porównanie wartości nieruchomości, a nie ich powierzchni. Może się zdarzyć, że większą wartość będzie miała nieruchomość o mniejszej powierzchni.

Jak wynika z opisu sprawy, w wyniku zniesienia współwłasności bez spłat na Pani rzecz, Pani tata stał się właścicielem mieszkania. W wyniku tej czynności po stronie Pani taty wystąpiło przysporzenie majątku ponad udział posiadany przed jej dokonaniem. Dzień, w którym miało miejsce nieodpłatne zniesienie współwłasności jest więc dniem nabycia przez Pani tatę nieruchomości (mieszkania)  w części przekraczającej przysługujący Pani tacie udział w nieruchomości (mieszkaniu).

W świetle powyższego, udziały w nieruchomości (mieszkaniu) Pani tata nabył w dwóch etapach, tj.:

·w 2016 r. Pani tata nabył udział wynoszący 3/5 od dewelopera na podstawie umowy  ustanowienia odrębnej własności;

·w 2019 r. Pani tata nabył udział wynoszący 2/5 na podstawie umowy nieodpłatnego  zniesienia współwłasności.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

Umowa darowizny uregulowana w art. 888 - 902 Kodeksu cywilnego jest umową jednostronnie zobowiązującą, konsensualną, nieodpłatną i kazualną (tzn. jest podstawą przysporzenia, która jest konieczna do przejścia własności rzeczy).

Jak wynika z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku, zatem jeśli świadczenie będzie polegać na przekazaniu rzeczy (np. nieruchomości) dochodzi do przeniesienia prawa własności rzeczy z darczyńcy na obdarowanego. Z zacytowanego ww. przepisu wynika,  że podstawową cechą umowy darowizny jest bezpłatne świadczenie darczyńcy na rzecz obdarowanego kosztem jego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego) i zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne. Umowa darowizny dochodzi do skutku z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny.

W wyniku darowizny od Pani, Pani tata stał się właścicielem udziału 1/170 w wielostanowiskowej hali garażowej.

Zatem, udziały w wielostanowiskowej hali garażowej Pani tata nabył również w dwóch etapach, tj.:

·w 2016 r. Pani tata nabył udział wynoszący 1/340 od dewelopera na podstawie umowy  ustanowienia odrębnej własności;

·w 2019 r. Pani tata nabył udział wynoszący 1/340 na podstawie umowy darowizny.

Dnia 14 czerwca 2024 r. Pani tata zmarł, a Pani nabyła nieruchomość (mieszkanie w całości oraz udział 1/170 w hali garażowej) w drodze dziedziczenia na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia z dnia 18 września 2024 r. Planuje Pani sprzedaż tego mieszkania wraz z miejscem postojowym w 2025 r. Prowadzi Pani jednoosobową działalność gospodarczą, ale nie ma ona nic wspólnego ze sprzedażą nieruchomości. Przeważająca działalność jest zgodna z kodem 62.01.Z.

Jak stanowi art. 922 § 1 Kodeksu cywilnego:

Zgodnie z art. 924 przytoczonego Kodeksu:

Na gruncie art. 925 Kodeksu cywilnego:

Stosownie do art. 1025 § 1 ww. Kodeksu:

Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej.

Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Nabycie nieruchomości będącej przedmiotem dziedziczenia następuje z chwilą otwarcia spadku, czyli śmierci spadkodawcy.

Wobec powyższego, jak wcześniej wskazałem, w przypadku odpłatnego zbycia nabytej w spadku nieruchomości istotne znaczenie ma ustalenie daty nabycia tej nieruchomości przez spadkodawcę.

Uwzględniając zatem powyższe – w szczególności treść art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – stwierdzam, że określając skutki podatkowe planowanej przez Panią sprzedaży lokalu mieszkalnego i udziału w hali garażowej, pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, należy liczyć od końca:

• 2016 r. – w odniesieniu do udziału 3/5 w nieruchomości (mieszkaniu) nabytego przez Panią  w drodze spadku po zmarłym ojcu oraz w odniesieniu do udziału 1/340  w wielostanowiskowej hali garażowej, które udziały spadkodawca nabył 31 marca 2016 r.  na podstawie umowy ustanowienia odrębnej własności;
• 2019 r. – w odniesieniu do udziału 2/5 w nieruchomości (mieszkaniu) nabytego przez Panią  w drodze spadku po zmarłym ojcu oraz udziału 1/340 w wielostanowiskowej hali garażowej, które udziały spadkodawca nabył na podstawie umowy nieodpłatnego zniesienia współwłasności oraz umowy darowizny z dnia 14 lutego 2019 r.

W konsekwencji, planowane nienastępujące w wykonywaniu działalności gospodarczej, odpłatne zbycie w 2025 r. nieruchomości (mieszkania i udziału 1/170 w wielostanowiskowej hali garażowej), nabytej w drodze spadku po ojcu, nie będzie stanowiło dla Pani źródła przychodu na podstawie  art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ sprzedaż zostanie dokonana po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie ww. udziałów w nieruchomościach przez spadkodawcę – Pani tatę. Uzyskany ze sprzedaży dochód nie będzie podlegał opodatkowaniu 19% podatkiem, zatem nie będzie Pani zobowiązana do zapłacenia podatku dochodowego w związku z planowaną transakcją.

Pani stanowisko uznałem za prawidłowe, ze względu na upływ 5-letniego terminu, o którym mowa  w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkującego powstanie przychodu w związku z odpłatnym zbyciem nieruchomości, pomimo nieuwzględnienia przez Panią jako daty nabycia udziału w nieruchomości nieodpłatnego zniesienia współwłasności.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Wydając interpretacje opieram się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzę postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem, przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pani chroniła  w zakresie zaistniałego stanu faktycznego.

W związku z załączeniem przez Panią do wniosku dokumentów (akty notarialne, odpis skrócony aktu zgonu), informuję, że nie przeprowadzam postępowania dowodowego, w związku  z czym nie jestem obowiązany ani uprawniony do oceny załączonych dokumentów. Jestem związany wyłącznie opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionym przez wnioskodawcę  i jego stanowiskiem.

W odniesieniu do powołanej przez Panią we własnym stanowisku interpretacji indywidualnej wskazuję, że dotyczy ona konkretnej, indywidualnej sprawy, osadzonej w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie w niej zawarte jest wiążące. Powołana przez Panią interpretacja nr 0112-KDSL1-2.4011.502.2023.2.AP dotyczy odmiennego stanu faktycznego od zdarzenia przyszłego będącego przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia  29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., ul. …….., ……….. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.