Interpretacja indywidualna

 – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych, w odniesieniu do zaniechania poboru podatku dochodowego w przypadku umorzenia wierzytelności kredytowej w części dotyczącej:

·prawa do wyłącznego korzystania i pobierania pożytków ze stanowiska parkingowego – jest nieprawidłowe;

·opłaty sądowej za wpis do hipoteki – jest nieprawidłowe;

·ubezpieczenia od ryzyka utraty pracy oraz ubezpieczenia na życie i na wypadek całkowitej niezdolności do pracy – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 grudnia 2024 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który został uzupełniony 12 i 13 lutego 2025 r. w odpowiedzi na wezwanie organu. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W grudniu 2024 r. planuje Pani zawrzeć ugodę z bankiem w zakresie kredytu frankowego zaciągniętego w 2006 r. W 2006 roku z X zawarła Pani jako jedyny kredytobiorca umowę kredytu hipotecznego (frankowego) w kwocie 220.524 zł.

Zgodnie z paragrafem 1 ust. 1 umowy na kwotę kredytu składa się kwota pozostawiona do dyspozycji kredytobiorcy wysokości 216.000 zł, przeznaczona na realizację celu określonego w ustępie drugim oraz koszty z tytułu ubezpieczenia od ryzyka utraty pracy, w wysokości 2.594,40 zł oraz koszty z tytułu opłaty sądowej należnej za wpis hipoteki w wysokości 200 zł oraz koszty z tytułu ubezpieczenia na życie i ubezpieczenia na wypadek całkowitej niezdolności do pracy spowodowanej nieszczęśliwym wypadkiem, w wysokości 1.729,60 zł.

Zgodnie z paragrafem 1 ust. 2 umowy kredyt przeznaczony jest na pokrycie części ceny budowy samodzielnego lokalu mieszkalnego realizowanego przez Inwestora (nieruchomości). Nieruchomością jest lokal mieszkalny nr 1. Odrębna własność lokalu przysługiwać będzie wyłącznie Kredytobiorcy.

Zgodnie z aktem notarialnym z 2 września 2008 roku zawarła Pani jako „Kupujący” „Umowę ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego i jego sprzedaży. Umowę o podział do korzystania z nieruchomości wspólnej. Pełnomocnictwo”. Przedmiotem umowy zawartej  z Developerem jest lokal mieszkalny. Z własnością lokalu mieszkalnego związany będzie udział  w wysokości (…) części w nieruchomości wspólnej, to jest w częściach wspólnych budynku i urządzeń, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali oraz taki sam udział we współwłasności działki gruntu, na której usytuowany jest budynek. Kupującemu będzie przysługiwało prawo do wyłącznego korzystania z balkonów przylegających do przedmiotowego lokalu, a także z powierzchni znajdujących się nad lokalem ograniczonej ścianami zewnętrznymi i konstrukcją dachu. Na pierwszej kondygnacji podziemnej budynku wielorodzinnego usytuowany jest wielostanowiskowy garaż, w którym znajduje się (…) miejsc parkingowych. Garaż ten nie będzie lokalem samodzielnym, zatem stanowić będzie część nieruchomości wspólnej w myśl przepisów ustawy o własności lokali. W ramach współwłasności nieruchomości wspólnej kupującemu przysługiwać będzie wyłączne prawo do korzystania i pobierania pożytków ze stanowiska parkingowego w garażu podziemnym oznaczonego numerem (…).

Strony oświadczyły, że na podstawie ustawy o własności lokali ustanawiają odrębną własność lokalu mieszkalnego, a przedstawiciel Dewelopera w jego imieniu sprzedaje lokal ten wraz z udziałem wynoszącym (…) części w nieruchomości wspólnej, to jest w częściach wspólnych budynku  i urządzeń, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali i takim samym udziałem we współwłasności działki gruntu, na której znajduje się budynek, za cenę w kwocie brutto 216.000 zł na rzecz Kupującego, a Kupujący oświadcza, że przedmiotowy lokal wraz z prawami związanymi z jego własnością za niżej wymienioną cenę kupuje.

Strony oświadczają, że w skład ceny 216.000 zł wchodzą: kwota brutto 196.000 zł stanowiąca wartość lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej zawierająca podatek VAT według stawki 7%, kwota brutto 20.000 zł stanowiąca wartość prawa do wyłącznego korzystania i pobierania pożytków ze stanowiska parkingowego oznaczonego numerem (…), zlokalizowanego w garażu podziemnym, zawierająca podatek vat obliczony według obowiązującej stawki.

Uzupełnienie wniosku

13 grudnia 2024 r. podpisała Pani ugodę z bankiem. Zgodnie z paragrafem (...) zawartej ugody, zgodnie z informacją zawartą w księgach rachunkowych banku na dzień sporządzenia ugody na aktualne zadłużenie klienta wobec banku składa się: kapitał kredytu pozostający do spłaty oraz odsetki umowne od kapitału kredytu. W pozycji „pozostałe odsetki, opłaty i koszty” bank wykazał 0.

Bank zwolnił Panią z długu, tj. umorzył aktualne zadłużenie pomniejszone o kwotę, do której zobowiązała się Pani zgodnie z ugodą.

13 lutego 2025 r. pracownik banku poinformował Panią, że kwota umorzonej należności, po uwzględnieniu dokonanej przez Panią wpłaty (wynikającej z ugody), obejmowała wyłącznie kapitał kredytu pozostający do spłaty.

Nie korzystała Pani z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej inwestycji mieszkaniowej.

Lokal mieszkalny, o którym mowa we wniosku, służy Pani celom mieszkaniowym. Zamieszkuje Pani lokal od momentu oddania go do użytkowania (od 2008 r.). Jest Pani w nim zameldowana, nadal w nim mieszka.

Pytania

Czy na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe powinna Pani zapłacić podatek obejmujący kwotę umorzonej wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego – w części, w jakiej kwota kredytu mieszkaniowego zaciągniętego łącznie na:

1.ubezpieczenia od ryzyka utraty pracy oraz ubezpieczenia na życie i na wypadek całkowitej niezdolności do pracy (4.324 zł),

2.opłatę sądową za wpis do hipoteki (200 zł) oraz

3.wartość prawa do wyłącznego korzystania i pobierania pożytków ze stanowiska parkingowego (20.000 zł),

pozostaje do całkowitej kwoty zaciągniętego kredytu mieszkaniowego (220.524 zł), tj. podatek od 11,12% kwoty umorzonej?

Pani stanowisko w sprawie

Podatek należy zapłacić od 1,96% kwoty umorzonej wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego. Jest to część jaką stanowią ubezpieczenia (4.324 zł) w łącznej kwocie zaciągniętego kredytu mieszkaniowego (220.524 zł).

Uzasadnienie

Kredyt został zaciągnięty na jedną inwestycję mieszkaniową w 2006 r. Kredyt był zabezpieczony hipotecznie i został zaciągnięty na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jest Pani jedynym kredytobiorcą i właścicielem mieszkania. Celem inwestycji mieszkaniowej było zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych jednego gospodarstwa domowego. Zamieszkuje Pani lokal od momentu oddania go do użytkowania. Jest Pani w nim zameldowana.

Nie korzystała Pani wcześniej z zaniechania poboru podatku z tytułu jakiegokolwiek kredytu.

Cel kredytu wynika z umowy kredytowej – na pokrycie części ceny budowy samodzielnego lokalu mieszkalnego. Prawo do wyłącznego korzystania i pobierania pożytków ze stanowiska parkingowego zostało zbyte wraz z wyodrębnionym lokalem mieszkalnym – w jednej umowie. Stanowisko nie jest wyodrębnioną nieruchomością. Prawo do wyłącznego korzystania i pobierania pożytków ze stanowiska parkingowego jest nierozerwalnie związane z lokalem mieszkalnym (jest integralną częścią samodzielnego lokalu mieszkalnego).

Poniesienie przez Panią opłaty sądowej za wpis do hipoteki było niezbędne do zawarcia umowy kredytu mieszkaniowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy:

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy. Z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa, jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, niemające charakteru zwrotnego.

Przepis art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy źródłem przychodów są inne źródła.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Jak dowodzi użycie sformułowania „w szczególności” definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. W związku z tym każde świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.

Instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe. Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 tej ustawy:

Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić gdy podatnik uzyskuje przysporzenie majątkowe – czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia następuje zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów.

Kwestia zaniechania poboru podatku od kwoty umorzonych wierzytelności została uregulowana w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (Dz. U. z 2024 r. poz. 102).

Zgodnie z § 1 ust. 1 tego rozporządzenia:

Zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od kwot:

1) umorzonych osobie fizycznej wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego, w przypadku gdy:

a)kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, a w przypadku więcej niż jednego kredytu mieszkaniowego - gdy kredyty mieszkaniowe zostały zaciągnięte na realizację wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej, oraz

b)osoba fizyczna będąca stroną umowy kredytu mieszkaniowego nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż określona w lit. a inwestycji mieszkaniowej;

2) otrzymanych przez osobę fizyczną świadczeń z tytułu kredytu mieszkaniowego udzielonego w walucie obcej lub w złotych, lecz nominowanego lub indeksowanego do waluty obcej, w związku z powstaniem przychodu z tytułu zastosowania ujemnego oprocentowania.

Na gruncie § 1 ust. 2 wskazanego rozporządzenia:

Kwoty wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, obejmują:

1)kwoty kredytu mieszkaniowego (kapitału);

2)odsetki, w tym odsetki skapitalizowane, i prowizje;

3)opłaty, jeżeli ich poniesienie przez kredytobiorcę było niezbędne do zawarcia umowy kredytu mieszkaniowego, z wyjątkiem kosztów usług dodatkowych, w szczególności ubezpieczeń.

Według § 1 ust. 5 przywołanego rozporządzenia:

Przez jedną inwestycję mieszkaniową, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a, rozumie się inwestycję, której celem jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych:

1)jednego gospodarstwa domowego albo

2)więcej niż jednego gospodarstwa domowego, w przypadku gdy osoby fizyczne mające zajmować wspólnie jeden budynek mieszkalny, nie mniej niż jedna osoba fizyczna z każdego takiego gospodarstwa, są osobami zaliczonymi do I grupy podatkowej w rozumieniu art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2023 r. poz. 1774 i 1843).

Z § 3 komentowanego rozporządzenia wynika, że:

Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o kredycie mieszkaniowym, należy przez to rozumieć kredyt, który został:

1)udzielony przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmiot, którego działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym, uprawniony do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady funkcjonowania takich podmiotów, oraz

2)zabezpieczony w postaci hipoteki ustanowionej na nieruchomości lub udziale w nieruchomości lub prawie wieczystego użytkowania gruntu lub udziale w takim prawie, lub spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego lub udziale w takim prawie, lub prawie do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziale w takim prawie, oraz

3)zaciągnięty na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl § 4 ww. rozporządzenia:

Zaniechanie, o którym mowa w § 1 i § 2 ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2022 r. do dnia 31 grudnia 2024 r.

Art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

Za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

a)nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,

b)nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,

c)nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,

d)budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,

e)rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

–położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Zaniechanie poboru podatku znajduje zastosowanie do umorzonych osobom fizycznym kwot wierzytelności z tytułu kredytów zaciągniętych na cele mieszkaniowe i zabezpieczonych hipotecznie, udzielonych przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmioty uprawnione do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw, w przypadku, gdy osoba fizyczna będąca stroną umowy hipotecznego kredytu mieszkaniowego nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej inwestycji mieszkaniowej (§ 1 ust. 1 pkt 1 lit. b w zw. z § 3 przytoczonego rozporządzenia). Istotne jest, żeby kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku, gdy kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty również na wydatki inne niż określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaniechanie obejmuje kwotę wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego w części, w jakiej kwota kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na wydatki określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 tej ustawy pozostaje do całkowitej kwoty zaciągniętego kredytu mieszkaniowego.

Podkreślenia wymaga, że prawo do zaniechania poboru podatku jest wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, dlatego do interpretacji przepisów ustanawiających to prawo należy stosować wykładnię ścisłą, która nie wychodzi poza literalne brzmienie przepisów.

Z literalnego brzmienia przywołanego § 1 ust. 2 rozporządzenia wynika, że kwotami wierzytelności, które mogą korzystać z zaniechania są kwoty kapitału, odsetek, prowizji i opłat niezbędnych do zawarcia kredytu mieszkaniowego, zaś koszty ubezpieczeń nie mogą z tego zaniechania skorzystać.

Katalog wydatków o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym jest katalogiem zamkniętym i wyczerpującym. Ustawodawca w sposób jednoznaczny wskazał cele mieszkaniowe. Wartość prawa do wyłącznego korzystania i pobierania pożytków ze stanowiska parkingowego nie stanowi wydatku określonego w art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy  i w konsekwencji umorzona w tej części wierzytelność kredytowa nie może korzystać z zaniechania poboru podatku dochodowego.

Identyczna kwalifikacja, czyli brak możliwości zaniechania poboru podatku dochodowego, dotyczy umorzonej wierzytelności w części dotyczącej opłaty sądowej za wpis do hipoteki ponieważ wydatek ten nie był niezbędny do zawarcia umowy kredytu mieszkaniowego i nie został poniesiony na rzecz banku. Opłata za wpis hipoteki jest opłatą sądową i jest konieczna do ustanowienia zabezpieczenia na rzecz banku – nie jest to opłata warunkująca zawarcie umowy kredytowej.

W konsekwencji umorzona wierzytelność kredytowa w części odpowiadającej wskazanym przez Panią w pytaniu interpretacyjnym wydatkom nie podlega zaniechaniu poboru podatku na podstawie ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy  z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.